Works, such as the novels Crime and Punishment (1866), The Idiot (1869), and The Brothers Karamazov (1880), of Russian writer Feodor Mikhailovich Dostoyevsky or Dostoevski combine religious mysticism with profound psychological insight.
Fyodor Mikhailovich Dostoevsky composed short stories, essays, and journals. His literature explores humans in the troubled political, social, and spiritual atmospheres of 19th-century and engages with a variety of philosophies and themes. People most acclaimed his Demons(1872) .
Many literary critics rate him of the greatest of world literature and consider multiple highly influential masterpieces. They consider his Notes from Underground of the first existentialist literature. He also well acts as a philosopher and theologian.
How can you criticize such a novel without repeating what it already has to say? Despite its specific lengths, the Karamazov brothers never tire of the story, recounting the life of three passionate brothers, all inhabited by the most potent and diverse feelings. A masterpiece from all points of view, we come to despair of meeting such characters in our own lives.
Cartea pe care a luat-o cu el Lev Nikolaevici Tolstoi c卯nd a fugit de-acas膬, 卯n 28 octombrie 1910 dup膬 stilul vechi. Cartea despre care autorul spunea c膬 e numai o introducere 卯n biografia lui Alexei / Alio葯a Karamazov 葯i c膬 va avea negre葯it o continuare. Din p膬cate, Dostoievski n-a apucat s膬-葯i duc膬 g卯ndul la cap膬t. A murit peste c卯teva luni. Pentru nota de fa葲膬, am ales un singur episod, din finalul c膬r葲ii.
V膬 mai aminti葲i? Dup膬 ce l-au petrecut pe Iliu葯a la groap膬, copiii se opresc 卯n jurul lui Alio葯a Karamazov 葯i-l 卯ntreab膬 dac膬 exist膬 cu adev膬rat 脦nvierea. Iar Aleo葯a r膬spunde c膬 exist膬 negre葯it 葯i adaug膬, 鈥瀋u 卯nsufle葲ire, de葯i z卯mbind鈥�, c膬 atunci vor avea prilejul s膬-葯i povesteasc膬 鈥瀡eseli 葯i ferici葲i鈥� tot ce au f膬cut 卯n via葲a de acum. Unul dintre copii (Kolea Krasotkin) exclam膬: 鈥濾ai, ce frumos va fi!鈥�.
Tensiunea romanului se risipe葯te tocmai prin acest sf卯r葯it senin, iar cititorul poate exclama la r卯ndu-i, c卯nd 卯nchide romanul lui Dostoievski: 鈥濩u siguran葲膬, va fi foarte frumos!鈥�.
P. S. M膬 卯ntreb 葯i v膬 卯ntreb: unde afirm膬 Ivan Karamazov ilustra fraz膬, citat膬 de teologii cei mai iste葲i, 鈥濪ac膬 Dumnezeu nu exist膬, totul este permis鈥�? Eu unul n-am g膬sit-o sub forma asta 卯n carte...
The Brothers Karamazov is a profound and complex work of literature that explores some of the most profound questions of human existence. It is a challenging read, but one that rewards careful attention and reflection. The novel's insights into human relationships, morality, and spirituality, making it a timeless classic of world literature.
Sigmund Freud rotulou Os Irm茫os Karamazov como o maior romance de sempre! Bem鈥� uma coisa 茅 certa: Quem ler Os Irm茫os Karamazov ficar谩 a conhecer melhor a Humanidade. Na sua totalidade (Volumes I e II), Os Irm茫os Karamazov 茅 uma obra grandiosa onde se exploram os complexos meandros da natureza humana.
鈥淭he Brothers Karamazov is the most magnificent novel ever written." Sigmund Freud
Since I didn鈥檛 read all the novels ever written, my rational side prevents me to agree with such a statement. However, if I chose to ignore my judgemental mind, my intuition tells me that it will probably be true (or something near)馃槈
Father Zusima did it, and made me 3 star this in the end, even though this part probably had the best monologue I read anywhere by Ivan Karamazov. He is just way too delusional, and way too extreme, that bit about if all people in the world don't believe in Jesus anymore and you meet just another believer, then there will be love again, and the world won't die! Like what the actual fuck? that's extreme, not being able to see love in people except those of the same religion as you! or the delusional thought, that only they can keep the world alive! I am atheist, so I am to a great extent anti-religion, but these moronic things he kept saying, just didn't set well with me at all. And you could feel at many points a fight within himself about certain sadistic ideas in religion, like Hell for example, he said that Hell is symbolic, and then he went on to rant about how some people will be tortured in hell, but they are completely in tune with the devil and his defiance that they won't listen to god who is calling to them lol I swear I am laughing for how ridiculous that thought is, I am imagining torturing someone, and calling to them "Why won't you love me? Why won't you let me save you from the torture I am putting you through? Are you really that blind to know the truth that I love you? You are hopeless, Hey Angels! raise the heat, maybe this dickhead listens when he feels more pain." And it's not only him who is in conflict really, even Ivan "The Atheist" is in conflict, he is thinking about religion way too much, making up long scenarios about it, thinking too seriously about it, I understand that society kind of forces you to think about religion, specially if you are in a Muslim society like me, because that thing I said before about priests not having an opinion about anything that matters in the world anymore, and if they had and we heard it, it would probably be moronic, is the complete opposite here, we can't get their Muslim equivalent to shut up, and they are beyond stupid, they are brain rotted, and their rot is spreading to any other simple mind that will give them their ears, which are Millions.
Even the religious stories that from his perspective seemed to be what affected him the most, they are not even that good of stories, all of them are simple fairytales, designed to either make you love your torturer because he will repay your suffering, or to warn you of nations that have been wiped out because of a sin or another (Because that god that loves them can't stand seeing people not choose him) or make you believe in a miracle you never saw and never will see, making you go through life looking around you like an idiot, waiting for a sign, interpreting every coincidence as a miracle about each and every idiotic thing that happens in your favor.
This part of the novel was pretty tame, Alyosha isn't really the best character in this novel to have as the point of view, he is way too tame, and way too naive, to offer any useful insight on anything really, his gullibility really hurt this part in my opinion.
For this to work we need more Dmitry, more Fyodor (even though I hate his guts), More Grushenka, more of the love triangle between Katrina, Dmitry and Ivan.
I can only hope now that with the death of father Zusima, we will finally remain on topic, stop wasting time in the fucking church, and delve into the souls of our characters, and reach the focal point of our story.
I have to take a short break though, I will read a small novel for Milan Kundera (My first Kundera novel, a year of many first I love it) and then get right back to the third part of Brother Karamazov, we are at a point in the story where I feel I can take that break, and even the ending didn't make me want to read the next book like part 1 ending did.
This entire review has been hidden because of spoilers.
N茫o tenho muito para dizer de novo sobre uma das obras mais estudadas de sempre. Talvez n茫o surja tantas vezes no topo de listas de livros como outras emblem谩ticas 鈥� Guerra e Paz, Ulisses ou Em Busca do Tempo Perdido 鈥� mas isso n茫o faz com que represente menos, talvez se deva apenas ao facto de ser uma obra mais simb贸lica e menos realista ou art铆stica, o que acaba tamb茅m por a tornar mais apetec铆vel em termos de estudos acad茅micos. A escrita, a estrutura e a hist贸ria s茫o muito boas, mas n茫o s茫o excepcionais, o que aqui 茅 excepcional 茅 o modo como a ideia central 茅 trabalhada, como se construiu todo um enredo, personagens e ambientes, aparentemente iguais a tantas outras obras, para no seu interior se depositar uma quest茫o.
Porque sentimos necessidade de acreditar em Deus e ao mesmo tempo n茫o conseguimos deixar de o refutar?
鈥淥s Irm茫os Karamazov鈥� apresenta-se como uma hist贸ria de parric铆dio, na qual uma pessoa de poucos escr煤pulos, ou nenhuns, tem quatro filhos, um de uma primeira mulher, dois de uma segunda mulher, e um terceiro bastardo e n茫o reconhecido, desprezando-os e despojando-os de potenciais heran莽as, at茅 que um dia um destes quatro acaba por o matar. O miolo da hist贸ria acaba por se desenrolar em volta dos 4 irm茫os, e da tentativa de perceber de entre eles qual ter谩 sido o verdadeiro assassino, sendo n贸s levados a acreditar que qualquer um deles o pode ter feito, nem que seja apenas no plano moral.
Dmitri, o mais velho, 茅 o mais humano, pleno de defeitos, sem grandes louvores, mas em oposi莽茫o 茅 algu茅m pleno de valores, defensor da dignidade e honra at茅 脿s 煤ltimas consequ锚ncias. Ivan 茅 o racionalista, aquele que tudo questiona, e que garante que na aus锚ncia de Deus tudo 茅 permitido. Por sua vez Aliocha 茅 o contr谩rio de Ivan, nada racional mas verdadeiramente crente na esp茅cie humana e em Deus. Por fim Smerdiakov, o filho bastardo, integra elementos de todos os tr锚s, 茅 fraco de sa煤de, muito humilde, mas tamb茅m muito inteligente e por isso extremamente racional. Como se depreende destas quatro personagens centrais, o cerne da fam铆lia Karamazov assenta na contradi莽茫o de esp铆rito, derivando daqui o adjetivo karamazoviano, pelo facto da complexifica莽茫o que se germina em redor destes j谩 que nada 茅 linear, tudo tem um contr谩rio. Dmitri 茅 um doidivanas, s贸 pensa em mulheres, mas 茅 dono de uma honra f茅rrea. Por outro lado Ivan e Aliocha, os dois irm茫os da mesma m茫e, s茫o reverso um do outro. Por fim Smerdiakov, o mais complexo de todos, visto como mero servo, mas capaz de perscrutar o interior da alma de todos os seus irm茫os, debatendo-se interiormente sobre o que fazer com o conhecimento que deles absorve.
Toda esta descri莽茫o acima s贸 茅 poss铆vel gra莽as ao labor psicol贸gico de Dostoi茅vski que nos consegue levar junto de tais personagens e fazer-nos sentir como eles sentem, ao que se junta todo o labor filos贸fico para criar as condi莽玫es para a pergunta central do texto. Mas sobre isso convido quem ainda n茫o leu a parar aqui a leitura, j谩 que irei abrir o jogo para poder debater o que est谩 em quest茫o no cerne da obra.
脌 superf铆cie 鈥淥s Irm茫os Karamazov鈥� 茅 aquilo que descrevi acima, embrulhado numa trama de eventos detectivescos carregados de descri莽玫es para agu莽ar o interesse, contudo no levantar do v茅u e procurando respostas para alguns quadros menos tradicionais vemos que existe algo mais, por debaixo da camada de quotidiano realista Dostoi茅vski surpreende-nos com o simbolismo da f茅. A obra cont茅m assim dois momentos principais, a par谩bola do Grande Inquisidor a meio do livro, e o julgamento de Dmitri no final, estes dois eventos apesar de totalmente separados, e contendo discursos sem qualquer liga莽茫o aparente, fazem parte da mesma discuss茫o, elevando a for莽a simb贸lica do texto, tornando a obra, como dizia acima, absolutamente brilhante e obrigat贸ria em qualquer c芒none.
A par谩bola do Grande Inquisidor 茅 uma hist贸ria contada por Ivan, que surge depois deste questionar: se Deus existe, porque permite a exist锚ncia do mal? Assim Ivan d谩 conta de uma hipot茅tica conversa ocorrida no s茅culo XVI, em Sevilha, entre o Grande Inquisidor e Jesus regressado 脿 terra. Nesta o Inquisidor acusa Jesus de ter falhado ao n茫o aceitar nenhuma das tr锚s tenta莽玫es do Diabo no deserto (transformar pedra em p茫o; deixar-se cair do templo e ser salvo por Deus; e tornar-se o senhor da Terra) apenas para garantir a liberdade de arb铆trio dos seres humanos, j谩 que desta forma teria transformado a liberdade num peso. Ou seja, n茫o 茅 a evid锚ncia dos milagres aquilo que todos procuram para aplacar as d煤vidas, porque Jesus n茫o acedeu ent茫o? Ser livre de acreditar, coloca sobre n贸s o 贸nus da evid锚ncia.
Para o Inquisidor esta liberdade acabaria por nos aprisionar em vez de libertar, e 茅 por isso que manda prender Jesus, dizendo-lhe, os humanos j谩 n茫o precisam de ti, a Igreja desenvolveu as ferramentas necess谩rias para acabar com o sofrimento, com a d煤vida, mostrando e ordenando sobre aquilo em que se deve acreditar, n茫o te queremos por c谩 a questionar novamente tudo.
Al茅m da cr铆tica 脿 igreja, Dostoi茅vski toca aqui a ess锚ncia do ser. Uma vez adquirida a capacidade cognitiva de conhecer e interpretar o real, e na completa incapacidade para chegar 脿 resposta ao porqu锚 da exist锚ncia, sentimo-nos tocar o vazio que na aus锚ncia de objeto torna imposs铆vel teorizar, racionalizar e no fundo tomar qualquer decis茫o ou agir em liberdade. Ao Inquisidor, Jesus responde com um beijo, o amor infinito 茅 a 煤nica reposta poss铆vel, e capaz de dar conta da d煤vida.
Para dar conta desta mesma ideia Dostoi茅vski fecha o livro com o julgamento de Dmitri, o irm茫o julgado culpado pela morte do pai injustamente e enviado para a Sib茅ria para os trabalhos for莽ados. O j煤ri na impossibilidade de chegar 脿 verdade acontecida, opta por seguir a via do racional e n茫o a do amor ao pr贸ximo, teses contr谩rias defendidas pelo procurador e advogado de defesa. Quando os ind铆cios apontaram a Dmitri, estes foram incapazes de ver para l谩 das provas circunstanciais, tal como acontece com a pergunta 鈥渟e Deus existe, porque permite a exist锚ncia do mal?", fazendo com que ambas conduzam 脿 descren莽a. Por isso 茅 que apenas Aliocha acredita em Dmitri, j谩 que este 茅 o 煤nico que aprendeu a crer, aquele que n茫o se deixa levar pela superficialidade do racional, decidindo em virtude daquilo que sente. Personagem este que 茅 o eleito como principal ao longo do livro pelo narrador e fecha o mesmo numa tentativa de nos mostrar o caminho鈥�
N茫o estou a dizer nada de novo, mas impressiona ver o alcance deste escritor, como a esta dist芒ncia teve a clarivid锚ncia para separar o racional do transcendente, assumindo a fulcralidade da raz茫o mas n茫o esquecendo que esta tamb茅m pode deturpar a nossa vis茫o. Nem tudo pode ser respondido pela racionalidade dos eventos, e quando assim 茅 precisamos de ser capazes de aceitar outras vis玫es, mesmo que na aus锚ncia de evid锚ncia (ex. milagres). N茫o se defende aqui a cren莽a, assim como n茫o se defende a n茫o cren莽a, o escritor navega completamente no limiar entre os dois lados.
Dostoi茅vski morria quatro meses depois de publicar 鈥淥s Irm茫os Karamazov鈥�, com 59 anos, dava aqui conta de todo o seu percurso de vida, de toda a intensidade vivida, do questionamento interno, do querer acreditar mas sempre duvidar, da inconst芒ncia das ideias e do contraste constante entre as mesmas, sendo tudo isso aquilo que plasmou de modo simb贸lico nesta monumental obra. Ser谩 que tudo se finda no 煤ltimo minuto?
Textos consultados Depois de terminar livro procurei mais algumas informa莽玫es sobre o texto, e acabei por ler v谩rios textos, muitos irrelevantes, outros que me ajudaram e colo aqui abaixo. Tendo em conta o car谩cter simb贸lico do texto, encontrei v谩rias interpreta莽玫es, bem distintas, e segui as ideias que mais me falaram. Percebo as abordagens que procuram ver no texto a oposi莽茫o comunismo/capitalismo, percebo as abordagens que se focam no modo como as hist贸rias servem para iludir o real, percebo tamb茅m aqueles que usam o texto para criticar a igreja, mas n茫o foi por a铆 que optei por seguir. Senti antes, nomeadamente tendo em conta o historial de vida do escritor que aquilo que estava aqui em quest茫o era muito mais profundo que isso, era algo individual, que cada um de n贸s tem de confrontar na solid茫o do seu interior.
. The Reification of Evil and The Failure of Theodicy: The Devil in Dostoevsky鈥檚 The Brothers Karamazov . The Relation between Dostoevsky and the Characters of The Brothers Karamazov . The Brothers Karamazov: Theme Analysis . Why Did Jesus Kiss the Grand Inquisitor? . The Metaphysical meaning of the Legend . Book of a lifetime: The Brothers Karamazovby . The Brothers Karamazov . The Grand Inquisitor
Aceder aos links dos textos na vers茫o completa em:
Nizanim k卯jan pirt没k de min xwend ku Heke rojek tevav锚 zanist li beyn bi莽in 没 ten锚 ehram锚 s锚s锚 bim卯ne, mirov dikarin bi wan ehrama disa zanist z卯ndewer bikin Dema ku min "Brothers Karamazov" dixwend, ez difikir卯m ku heke hemu pirt没kan li nav biben 没 ten锚 ew pirt没ke bim卯ne; p锚w卯st n卯ye ku mirovah卯 莽en hezar sal锚n din h锚v卯ya Nietzsche, Camus 没 Sartre bim卯ne.
Brothers Karamazov: pirt没ka p卯roza Edebiyat锚
Herwek卯 ehram berhema tevav锚 zanist锚 ber锚 ye; ew pirt没ke j卯 derki艧ana hemu fikr 没 felsefey锚n p锚艧 xwe ye. Birast卯 romanek her卯 mezine; renge hemu ya mezintir j卯 be. Ten锚 rexneyek min wi pirt没k锚 heye. Dostoyevsky bi niv卯sandina ew roman锚 dixweze 锚ri艧 bibet ser rew艧enb卯r卯y锚. Ev bi dah没randinek* serest 没 seyr, Al没y艧a(n卯艧ana d卯n 没 kevne艧op卯) didan锚 dijber卯 脦van(n卯艧ana rew艧enb卯r卯). Mixabin di nav 艧er锚 n没y锚 Hab卯l 没 Qab卯l de, xwe t锚kil dike 没 pi艧ta Al没y艧a digire.
Ber锚z Dostoyevsky, te negot锚 ba j卯, d卯yar b没 tu hej Al没y艧a dik卯 没 daw卯y锚 de ser锚 脦van锚 bi莽em卯n卯...L锚 rast卯ya ku qewim卯 ye, wek 莽卯roka te n卯ye. D卯n 没 kevne艧op卯 beramber卯 rew艧enb卯r卯 axaftinek xeyn卯 ku艧tin 没 艧im艧卯r tu neb没ye. Ez fikir dikim div锚 莽卯roka kewn ji b锚 guherandin; biray锚 b锚fikir(Hab卯l)e ku biray锚 xwedan fikir(Qab卯l) dikuje...
Ovakva literatura se zaista vi拧e nikada ne膰e pisati. Skoro hiljadu strana nikad nisam pro膷itala br啪e i sa ve膰im u啪ivanjem, i svaka od tih hiljadu strana je apsolutno bila neophodna. Gra膽enjem likova, slikovitim predstavljanjem razli膷itih karaktera, mi拧ljenja i na膷ina 啪ivota Dostojevski nas u膷i o tragediji ljudskog roda, krivici, iskupljenju grehova i vrlinama koje imamo nedovoljno, a kojima treba da stremimo. Pored pou膷nosti, roman je i duhovit, sadr啪i i elemente krimi pri膷e, kao i 拧arm ruskog duha. Ni拧ta manje od petice se ne bi moglo zamisliti za ovo remek-delo.