What do you think?
Rate this book
رحيل المرافيء القديمة
166 pages
First published January 1, 1973
42 people are currently reading
955 people want to read
About the author
غادة السمان
69books7,916followersEnglish: .
غادة أحمد السمان (مواليد 1942) كاتبة وأديبة سورية. ولدت في دمشق لأسرة شامية عريقة، ولها صلة قربى بالشاعر السوري نزار قباني. والدها الدكتور أحمد السمان حاصل على شهادة الدكتوراه من السوربون في الاقتصاد السياسي وكان رئيسا للجامعة السورية ووزيرا للتعليم في سوريا لفترة من الوقت. تأثرت كثيرا به بسبب وفاة والدتها وهي صغيرة. كان والدها محبا للعلم والأدب العالمي ومولعا بالتراث العربي في الوقت نفسه، وهذا كله منح شخصية غادة الأدبية والإنسانية أبعادا متعددة ومتنوعة. سرعان ما اصطدمت غادة بقلمها وشخصها بالمجتمع الشامي (الدمشقي) الذي كان "شديد المحافظة" إبان نشوئها فيه.
أصدرت مجموعتها القصصية الأولى "عيناك قدري" في العام 1962 واعتبرت يومها واحدة من الكاتبات النسويات اللواتي ظهرن في تلك الفترة، مثل كوليت خوري وليلى بعلبكي، لكن غادة استمرت واستطاعت ان تقدم أدبا مختلفا ومتميزا خرجت به من الاطار الضيق لمشاكل المرأة والحركات النسوية إلى افاق اجتماعية ونفسية وإنسانية.
:الدراسة والاعمال
تخرجت من الجامعة السورية في دمشق عام 1963 حاصلة على شهادة الليسانس في الأدب الإنجليزي، حصلت على شهادة الماجستير في مسرح اللامعقول من الجامعة الأمريكية في بيروت، عملت غادة في الصحافة وبرز اسمها أكثر وصارت واحدة من أهم نجمات الصحافة هناك يوم كانت بيروت مركزا للأشعاع الثقافي. ظهر إثر ذلك في مجموعتها القصصية الثانية " لا بحر في بيروت" عام 1965.
ثم سافرت غادة إلى أوروبا وتنقلت بين معظم العواصم الاوربية وعملت كمراسلة صحفية لكنها عمدت أيضا إلى اكتشاف العالم وصقل شخصيتها الأدبية بالتعرف على مناهل الأدب والثقافة هناك، وظهر أثر ذلك في مجموعتها الثالثة "ليل الغرباء" عام 1966 التي أظهرت نضجا كبيرا في مسيرتها الأدبية وجعلت كبار النقاد آنذاك مثل محمود أمين العالم يعترفون بها وبتميزها. ورغم أن توجها الفكري اقرب إلى اللبرالية الغربية، إلا أنها ربما كانت حينها تبدي ميلا إلى التوجهات اليسارية السائدة آنذاك في بعض المدن العربية وقد زارت عدن في اليمن الجنوبي في عهدها الماركسي وافردت لعدن شيئا من كتاباتها.
كانت هزيمة حزيران 1967 بمثابة صدمة كبيرة لغادة السمان وجيلها، يومها كتبت مقالها الشهير "أحمل عاري إلى لندن"، كانت من القلائل الذين حذروا من استخدام مصطلح "النكسة" وأثره التخديري على الشعب العربي. لم تصدر غادة بعد الهزيمة شيئا لفترة من الوقت لكن عملها في الصحافة زادها قربا من الواقع الاجتماعي وكتبت في تلك الفترة مقالات صحفية كونت سمادا دسما لمواد أدبية ستكتبها لاحقا.
في عام 1973 أصدرت مجموعتها الرابعة "رحيل المرافئ القديمة" والتي اعتبرها البعض الأهم بين كل مجاميعها حيث قدمت بقالب أدبي بارع المأزق الذي يعيشه المثقف العربي والهوة السحيقة بين فكرة وسلوكه. في أواخر عام 1974 أصدرت روايتها "بيروت 75" والتي غاصت فيها بعيدا عن القناع الجميل لسويسرا الشرق إلى حيث القاع المشوه المحتقن، وقالت على لسان عرافة من شخصيات الرواية "أرى الدم.. أرى كثيرا من الدم" وما لبثت أن نشبت الحرب الأهلية بعد بضعة أشهر من صدور الرواية.
مع روايتيها "كوابيس بيروت " 1977 و"ليلة المليار" 1986 تكرست غادة كواحدة من أهم الروائيين والرئيات العرب.
غادة أحمد السمان (مواليد 1942) كاتبة وأديبة سورية. ولدت في دمشق لأسرة شامية عريقة، ولها صلة قربى بالشاعر السوري نزار قباني. والدها الدكتور أحمد السمان حاصل على شهادة الدكتوراه من السوربون في الاقتصاد السياسي وكان رئيسا للجامعة السورية ووزيرا للتعليم في سوريا لفترة من الوقت. تأثرت كثيرا به بسبب وفاة والدتها وهي صغيرة. كان والدها محبا للعلم والأدب العالمي ومولعا بالتراث العربي في الوقت نفسه، وهذا كله منح شخصية غادة الأدبية والإنسانية أبعادا متعددة ومتنوعة. سرعان ما اصطدمت غادة بقلمها وشخصها بالمجتمع الشامي (الدمشقي) الذي كان "شديد المحافظة" إبان نشوئها فيه.
أصدرت مجموعتها القصصية الأولى "عيناك قدري" في العام 1962 واعتبرت يومها واحدة من الكاتبات النسويات اللواتي ظهرن في تلك الفترة، مثل كوليت خوري وليلى بعلبكي، لكن غادة استمرت واستطاعت ان تقدم أدبا مختلفا ومتميزا خرجت به من الاطار الضيق لمشاكل المرأة والحركات النسوية إلى افاق اجتماعية ونفسية وإنسانية.
:الدراسة والاعمال
تخرجت من الجامعة السورية في دمشق عام 1963 حاصلة على شهادة الليسانس في الأدب الإنجليزي، حصلت على شهادة الماجستير في مسرح اللامعقول من الجامعة الأمريكية في بيروت، عملت غادة في الصحافة وبرز اسمها أكثر وصارت واحدة من أهم نجمات الصحافة هناك يوم كانت بيروت مركزا للأشعاع الثقافي. ظهر إثر ذلك في مجموعتها القصصية الثانية " لا بحر في بيروت" عام 1965.
ثم سافرت غادة إلى أوروبا وتنقلت بين معظم العواصم الاوربية وعملت كمراسلة صحفية لكنها عمدت أيضا إلى اكتشاف العالم وصقل شخصيتها الأدبية بالتعرف على مناهل الأدب والثقافة هناك، وظهر أثر ذلك في مجموعتها الثالثة "ليل الغرباء" عام 1966 التي أظهرت نضجا كبيرا في مسيرتها الأدبية وجعلت كبار النقاد آنذاك مثل محمود أمين العالم يعترفون بها وبتميزها. ورغم أن توجها الفكري اقرب إلى اللبرالية الغربية، إلا أنها ربما كانت حينها تبدي ميلا إلى التوجهات اليسارية السائدة آنذاك في بعض المدن العربية وقد زارت عدن في اليمن الجنوبي في عهدها الماركسي وافردت لعدن شيئا من كتاباتها.
كانت هزيمة حزيران 1967 بمثابة صدمة كبيرة لغادة السمان وجيلها، يومها كتبت مقالها الشهير "أحمل عاري إلى لندن"، كانت من القلائل الذين حذروا من استخدام مصطلح "النكسة" وأثره التخديري على الشعب العربي. لم تصدر غادة بعد الهزيمة شيئا لفترة من الوقت لكن عملها في الصحافة زادها قربا من الواقع الاجتماعي وكتبت في تلك الفترة مقالات صحفية كونت سمادا دسما لمواد أدبية ستكتبها لاحقا.
في عام 1973 أصدرت مجموعتها الرابعة "رحيل المرافئ القديمة" والتي اعتبرها البعض الأهم بين كل مجاميعها حيث قدمت بقالب أدبي بارع المأزق الذي يعيشه المثقف العربي والهوة السحيقة بين فكرة وسلوكه. في أواخر عام 1974 أصدرت روايتها "بيروت 75" والتي غاصت فيها بعيدا عن القناع الجميل لسويسرا الشرق إلى حيث القاع المشوه المحتقن، وقالت على لسان عرافة من شخصيات الرواية "أرى الدم.. أرى كثيرا من الدم" وما لبثت أن نشبت الحرب الأهلية بعد بضعة أشهر من صدور الرواية.
مع روايتيها "كوابيس بيروت " 1977 و"ليلة المليار" 1986 تكرست غادة كواحدة من أهم الروائيين والرئيات العرب.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 93 reviews
July 21, 2024
دانوب خاسکتری شامل شش داستان از نویسنده� سوری غاده السمان است که 3 تای نخست از کتاب کوچ لنگرگاهها� قدیمی و 3 تای بعدی از کتاب شام غریبان برگزیده و ترجمه شده است. من تلاش میکن� برای هر داستان به صورت جداگانه تکلمها� بنویسم.
یک� دانوب خاکستری
چرا سرنوشت من این است که تنم با مردی باشد، فکرم در کشاکش با مردی دیگر و رنجهای� با دیگران؟
دانوب خاسکتری داستانی با ساختار خلزونی است که پیوسته به اتفاقات ژوئن 1976 (جنگ شش روزه) و خاطرات مرتبط با آن باز میگرد� و هر بار در سطحی عمیقت� آن را وا میکاو�. داستان زندگی زنی را روایت میکن� که روزگاری مجری و سخنگوی رادیو بوده و اکنون برای پشت سر گذاشتن خاطره� دردناک آن دوران دست به فرار و تخدیر روان به روشها� گوناگون میزن�. فرار، فراموشی و کوچ از مضامین اصلی این داستان است و این کلیدواژهه� به طور مکرر در داستان استفاده میشو�.
راوی برای فرار از گذشته � که در واقع همان نقل گزارشها� دروغین در خصوص پیروزی اعراب در جنگ است � خود را در دنیایی دروغین غرق کرده است: کوچ به وین � شهری که زبان مردمانش را نمیدان� � و نوشیدن الکل و خوابیدن با مردان گوناگون (رودی از الکل و قایقی از تن مرد) و اکنون زندگی با مردی که معلولیت گفتاری دارد و قادر به تکلم نیست (تخدیر روح به واسطه� تخدیر حواس). این فرار از تکلم از این بابت است که او سخن را سراسر دروغ میدان� و ابزاری برای جنایت. او در جستجوی صداقت است و تا زمانی که سکوت برقرار باشد � یعنی دروغی گفته نشود � این صداقت حکمفرماس�.
احساس فقدان، حسرت توامان با ذکر خاطرات دردآلود که همان نوستالژی است در جای جای داستان موج میزن�:
و من، پرتاب شده در سال هتل، در برابر دیوار شیشها� بزرگی که از خیابان بارانزد� جدایم میکن�. و صحنهها� پشت شیشه در چالهها� آب و مه و سایهها� خاکستری و فروچکیده از خوابها� غمباری که بالافاصله پس از بیداری فراموش میکن� و همیشه از همین خوابه� میپر�... و حس تلخی تو را میفرساید� حس کوچ همه چیزهای زیبایی که در لحظه� هوشیاری به سرعت از میان میرون�.
راوی همواره از نیرنگ گذشته مینال� و با درد و شرم از گذشته� ماری خود که بسیاری از چریکه� از جمله برادر خودش را به کشتن داده یاد میکن�:
در طول دوران کاریا� در رادیوی آن کشور عربی، بخشی از آن دستگاه بودم و چون بخشی از حنجره� آن دستگاه بودم، برادرم را به کشتن دادم و هزاران تن دیگر که نامشان را نمیدان�... روسایم درست به دست هم دادند و از من ابزار جنایت ساختند.
اما او همیشه هم در نبرد با حافظه� خویش موفق نیست و میگوی� هرچه بیشتر زنبورهای حافظها� را کشته، بیشتر و بیشتر شدهان�.
به نظر میرس� این وضعیت فعلی راوی و بیگانگی با خود آثار تروما و کامل نشدن مراحل سوگ وقایع گذشته است که او را تا مرز روانپریش� پیش برده است. راوی در مقطعی از زمان به دیدار دانوب افسانها� آبی رنگ میرو� ولی آن را سراسر گل و خاکستری رنگ مییاب�. اما در پایان داستان، راوی با تصویر جنازه� دوستش رو در رو میشو� و گویی در یک آن واقعیت را در مییاب� و میپذری�. او تصمیم میگیر� به وطن بازگردد و به درد دوری و فرار پایان دهد:
از وطن گریختم تا از رنجها� آن رها شوم و همچون قویی، غنوده در آرامش فراموشی سفید، زندگی کنم و خوشبختی را بشناسم، اما انگار خارج از چارچوب وطن و به دور از دیگران هیچ سعادتی وجود ندارد
و آنگاه در پایان و هنگامی که در هواپیما در مسیر بیروت است به رستگاری روانی میرس� و به ناگه دانوب افسانها� برای او به رنگ آبی روشن، همچون آسمان پیش رویش درمیآی�
دو- حریق آن تابستان
این هم زنی که ریشههای� در گورستان است و سرش در ابرها، تنش از خاکستر و سرش از فولاد است
داستان حریق آن تابستان از جایی شروع میشو� که راوی - که خود را به حق بیوه� شادی مینام� - طبق عادت معمول به گورستانی متروک رفته تا داخل تابوتی بی نام و نشان بخوابد و گره� داستان در این است که آیا باهی - معشوقه� هنرمند انقلابی او - امشب هم نزد او خواهد آمد یا نه. از آنچه که از داستان بدست برمیآی� مشخص میشو� که راوی و باهی در قبرستان حداقل یک مرتبه عشقباز� کردهاند� بر گوری با مرمر سفید رنگ پای درختی تنومند. تمام داستان رنگ و بویی از مرگ دارد و حتی نسیم دریا نیز بویی از مرگ و تعفن با خود به ساحل میآورد� به قول راوی گویی تمام ماهیها� دریا مرده و گندیدهان�. همچنین عشقباز� در قبرستان میتوان� نشانها� از مرگطلب� راوی باشد، چنانچه او در بخشی از داستان مرگ و بازگشت به آغوش آن را طلب میکن� و از تمام اینه� چنین برداشت میشو� که تنها مرگ است که درد راوی را - که هم نمود روانی و هم نمود جسمانی دارد(روانتن�) در سینه� او، نزدیکتری� نقطه به قلب دارد - التیام میبخش�
داستان این زخم جسمانی در سینه� روای هم برمیگرد� به چندین سال پیش که رژیم آپارتاید اسرائیل روستایی که راوی در آن معلم بوده است را بمباران میکن� و یکی از شاگردها میسوز� و راوی شاگرد سوزان را در آغوش میگیر� و خود از ناحیه� سینه دچار سوختگی میشو�. زخم در سینه میتوان� نشان از کینه و خشم در قلب باشد که نویسنده آن را در سینه� راوی استتار کرده است
به نظر میرس� که تمام این مرگطلبیها� عشقباز� در گورستان برای فرار از درد در سینه و فراموشی واقعه شکست اعراب در جنگ شش روزه باشد، گواه این برداشت مثلا در خصوص رابطه� جنسی است که میگوی�: تمام دانستههایما� را همه� توانی را که برای پیش رفتن در دریاهای فراموشی مطلق در تن داشتیم به ان خدا تقدیم کردیم. اما در پایان داستان و در نقطها� که - چه در رویا و چه در واقعیت رخ میده� - راوی، گروهی از چریکه� را میبین� که در قبرستان گرد هم آمدهان� و در حال برنامهریز� برای مبارزه هستند به رستگاری و آرامش روانی میرسد� درد روانتن� سینها� التیام مییاب� و گورستان که نماد مرگخواه� اوست را ترک میکند� گویی تمام این دردها و مرگطلبیها� او از سرخوردگی در مبارزه با رژیم آپارتاید اسرائیل سرچشمه میگیر�.
ذکر این نکته هم بد نیست که راوی که زمانی نزدیک عضو حزبی چپگر� در بیروت بوده و سپس از حزب اخراج گشته نگاهی انتقادی به خط مشی حزب ، رفتار اعضای آن و روشنفکرا� دارد و این را در نقاط گوناگون داستان بیان میدار�: چه آنجا که مسئله� فلسطین را شطرنج ذهنی آنه� مینام� و چه آنجا که از زندگی اشرافی بعضی از همحزبیها� سابق گله میکن�. به نظر میرس� که این نگاه انتقادی نویسنده ریشه در واقعیت و زندگی زیسته� نویسنده داشته باشد. البته راوی بیان میدار� با اینکه از حزب اخراج شده اما همچنان به عقاید حزبی و سیاسی خود وفادار است
سه- ساعت رو زمانه و کلاغ
این داستان روایت زن خبرنگاری اهل یمن است که در وین زندگی میکن� ولی شوق بازگشت به وطن دارد. راوی در بحبوحه� انقلاب وارد یمن میشو� تا به عنوان خبرنگار با فضل، یکی از فرماندهان انقلابیون مصاحبه کند، ولی در این میان اتفاقاتی میافت� که او دلباخته� فضل میشو� که او پیش از این دو همسر دیگر هم دارد. یکی به گفته� خودش به عنوان ماشین بچهآور� و دیگری به عنوان رفیق انقلابی. فضل عشق راوی را قبول میکن� و از او میخواه� که همزمان نقش همسر اول و دوم او را بازی کند
نکته� کلیدی داستان در این است که راوی دچار تب هنگکنگ� شده و تمام داستان به صورت هذیان روایت میشو�. بنابراین داستان از انسجام درستی برخوردار نیست و حتی مشخص نمیشو� تا چه حد میتوا� به روایت هذیانآلو� راوی اعتماد کرد
راوی در چند قسمت از داستان به رابطه� جنسی با فضل به زبانی شاعرانه اشاره میکند� ولی نکته� مهم اینجاست که رابطه با فضل نماد یکی شدن و برگشت به آغوش سرزمین مادری راویس� و خود راوی نیز به این نکته اعتراف میکن�: ولی تازه حالاست که میفهم� همآغوشیا� با نه با تو، که با صحرای داغ زیر تنم بود. داشتم با یاد وطنم یکی میشدم� با یاد گرمای سوزانش. نمود عشق به وطن در رابطه� جنسی در وین نیز دیده میشود� آنجا که راوی با ریکاردوی اسپانیایی که نیمی از خونش عرب است همآغوش� میکن�: تو ریکاردو را فقط برای اسپانیایی بودنش ترجیح میده�. این خون عربی اوست که جذبت میکن�
راوی هنگامی که زن محجبه� فضل را میبین� با پیشداور� او را کیسه� پر از ملالت و بچه مینام�. او نگاهی انتقادی به وضعیت زنان در یمن دارد و حجاب را عامل بازدارنده و محدودیت برای آنه� میدان� و این همان نگاه فمینیستی غربیس� که فرهنگ شرقی را به رسمیت نمیشناس� و خواهان تلقین عرف غربی به زن شرقیس�. این در حالیس� که خود راوی با وضعیت انقلابی کشورش کاملا بیگانه است و بابت این بیگانگی توسط فضل ملامت میشو�.
راوی که به شدت بیمار است در هذیان میگوی�: گویی سرنوشت محتومم بازگشت به سرچشمه بود. ماهیه� نیز همواره باز میگردن� تا در همان ورطههای� بمیرند که در آنه� زادهان�. گویی راوی سرنوشت خویش را همچون یک فالگیر پیشگویی میکن�. ولی آیا این پایان کار اوست؟ او همواره در کابوسهای� در خواب و بیداری، کلاغی را میبین� که به چهارچوب پنجره نوک میزن� و میخواه� آن را سوراخ کند. کلاغ سیاهی که میتوا� آن را نشانها� از مرگ در نظر گرفت. در نهایت راوی که عائده نام دارد در اثر بیماری میمیر� و روحش از سوراخی که کلاغ ایجاد کرده به بیرون پرمیکش� و داستان هذیانآلو� اینگونه تمام میشو�.
نکته� جالب در داستان، ستایش انقلاب و ضدیت با استعمار است که در جای جای داستان به آن اشاره میشو�. بلایی که استعمار بر سر یمن آورده قابل وصف نیست:
نامه� در سرم درهم میشون� ولی تصویر یکیس�: بدبختی بی حد و حصر. وقتی کودکان پابرهنه را با آن تنها� نحیف مثل گنجشکان گرسنه� زمستان دیدیم، با خشم و کینه سگها� چاق و نازپروردها� را به یاد آوردم که صاحبانشان آنه� را در برابر مغازهها� قصابی میبستن� و خود بهترین قطعات گوشت را برایشان جدا میکردن�.
چهار- لکها� نور بر صحنه
روایت همچون داستانها� قبلی فرمی کابوسوا� و هذیانگون� دارد و مخاطب باید دقت زیادی به خرج دهد تا افتراق وقایع گذشته از وقایع کنونی را درک کند. مخاطب یا حداقل منادی داستان کسیس� به نام حازم که از مبارزین نامی زمان خود بوده که به دست نظامیان رژیم آپارتاید اسرائیل اسیر و زندانی میشو� و پس از آزادی - احتمالا از بابت شکنجههای� که شده - منکر حقایق حزبی و حیاتی تاریخی میشو� و به بدگونها� وا میده�. اما راوی تسلیم نمی��شود. او همچنان به نور انتهای تونل به عنوان بارقها� از حقیقت ایمان دارد: در انتهای تونل، هنوز هم نقطها� از نور میدید� که یقین بود و ایمان قاطع و نهایی به چیزی به نام آرمان. راوی به آرمان فلسطین و آرمانها� حزبیا� وفادار است و در قسمتها� مختلف داستان - با وجود نیش و کنایه به تزویر رفقای حزبی - به آنه� اشاره میکن�. راوی تمام وقایع این داستان را به صحنها� از یک تئاتر تشبیه میکن� که لکه نوری بر آن میگرد�: و لکه� نوری که آرام در این صحنه� مرده� اندوهناک میجنب�. آنطو� که راوی میگوی� صحنه مرده است، گویی زندگی مرده و چیزی در جریان نیست و در این زندگی مرده که مجاهدان - برادران راوی - همگی مردهان� و خونشان بر زمین ریخته چرا باید عید را جشن گرفت؟ سرنوشت این خونها� ریخته چیست؟
در نهایت راوی تصمیم میگیر� از لندن به شهر خود بازگردد و مانند داستانها� قبلی در این نقطه از داستان به آرامش و رستگاری میرسد� گویی همه چیز در گروی وصال وطن است.
شش- ای دمشق
راوی این داستان ده روز است که ازاکرم، برادر بزرگتر خود بیخب� است و این بیخبر� او را تا حد هذیانگوی� نگران کرده است. او معشوقها� به نام سوزان در فرنگ و معشوقها� فراموشناشدن� در دمشق به نام سوسن دارد. عشق به وطن و دمشق، درونمایه� اصلی داستان است؛چنانکه اکرم برای او تداعی کننده� دمشق است و حالا که اکرم گم شده، گویی دمشق را از دست داده. در رابطه با سوزان نیز داستان به همین گونه است. این زن برای او تداعیکننده� دمشق و سوسن در خیابانها� آن است.
نکته� درخور توجه این است که در بخشی از داستان راوی با زنی خیابانی در خانها� سکس میکن� و سپس متوجه شوهر فلج او میشو� که بیحرک� دراز کشیده و وقایع را از نزدیک میبیند� ولی جز صورتی کبود و چشمانی خشمآلو� کاری از دستش برنمیآی�. این میتوان� کنایها� باشد از آنچه کشورهای عربی در جنگ شش روزه بر سر فلسطین آوردهان� و کشورهای عربی تنها در جنگی ظاهری به نظاره نشستند.
June 4, 2018
کتاب در مه تمام شد و من هم کتاب را در مه تمام کردم. کتاب در مه غربت ت زده ی لندن و من خوانش را در مه غربت زده ی نیویورک تمام کردم. از کشف و نوش غاده السمان بی اندازه خوشحالم. از او خواهم نوشت. بیشتر از او باید بخوانم. برایم جومپا لاهیری شده اس. نزدیک تر. خواهرتر
.
.
خواندن غاده السمان در روزهای ابر و مهف تخدیر رمان بود. با غاده بسیار احساس نزدیکی و همسانی می کنم. زنی که مهاجر است و تماما به دنیال ریشه هایش در زبان عربی و شعر می گردد. او از نوجوانی در دانشگاه آمریکای بیروت درس می خوانده و تمام سال های عمرش در کشورهای اروپایی زندگی کرده و بی تعلقی و بی سرزمینی و نیاز به بازگشت و خانه ی درونی در تمام نوشته هایش دیده می شود.
.
زن بودن، رابطه ی جنسی و لذت زنانه از تن از دیگر موارد مهم نوشته های اوست.
.
"وین را انتخاب کردم چون زبان مردمش را نمی دانستم."
.
"وقتی پدرم سفیر بود شش زبان به من آموخت. نمی دانست این زبان دانی چقدر بر رنجم خواهد افزود وقتی به ناگاه دریابم می توانم به زبان شش ملت سخن بگویم اما از ارتباط کامل با یک نفر ناتوانم."
به شکلی بی ربط به یاد مهمان 6زبان دان دیشب مان افتادم. او فرانسه و آلمانی و اسپنش و عربی و کردی و فارسی می داند و در سازمان ملل کار می کرده و در هاروارد و ام آی تی درس خوانده و نمی دانم 6زبان دانی اش او را تنهاتر کرده است یا شادتر. اما چیزی که بین او و غاده مشترک است این است که هردوی ان ها با بیست سال و چه بسا بیشتر زندگی کردن در بیرون از کشورشان هنوز خارج را خانه نمی دانند.
.
.
"بخشی از حنجره ی آن دستگاه بودم. برادرم را به کشتن دادم و بسیاری دیگر را."
.
غاده در این کتاب، به عنوان یک خبرنگار جنگی در صدا و سیمای فاسد ایفای نقش می کند و از دروغ هایی که به مردم می گوید بیزار می شود.
.
"جزیره ی نیلوفرخواران"
جزیره ای برای سکون و فراموشی و به هیچ فکر نکردن
.
"من از صدایت حرف می زنم نه از تارهای صوتی ات. به یاد داشته باش که تارهای صوتی دستت هنوز قطع نشده است. بنویس." "باید از انگشتانم حنجره بسازم. بنویسم."
.
"اکنون در وین هستم تا فراموش کنم."
.
"نوابغ این شهر بتهون، هایدن، موتسارت، شوربرت، اشتراوس کاری نکرده اند جز گوش دادن به نواهای پراکنده در فضای اثیری شهر و سپس برگرفتن و تدوین و پخش آن ها. این صدای حضور شهر است. صدای نفس کشیدن شهر با هرآنچه در خود دارد.با تاریخش و امروزش،با سنگفرش های محله های قدیمی.
"
.
"از هشت سال پیش وقتی دمشق را ترک کردم با همه ی دنیا آشنا شدم ولی با آرامش و یقین نه."
.
"مرا به قله ی قاسیون بازگردانید. دمشق را به قلب من بازگردانید."
.
"دانوب آبی اشتراوس گوش می دهم و گاهی هم راخمانیوف و چایکوفسکی و سیلیبیوس. اما دانوب، خاکستری ست نه آبی. فقط رودی معمولی ست مثل همه ی رودها."
.
بخشی از کتاب را در کتابخانه ی مرکزی شهر نیویورک می خواندم. هجرت در هجرت بود وقتی خانوم ژاپنی رو به روی من نشسته بود و ساکت در حالیکه با موبایلش چیزهایی تایپ می کرد بی صدا، اشک می ریخت و دست هایش می لرزید.
.
"و عکسی از فواز که انفجار پاره پاره اش کرده. دست او با انفجار کنده شده و در جایی دورتر افتاده. همان دستی که با آن نقاشی می کشید."
.
لحن زنانه ی غاده کمی هم مرا یاد اوریانا فالاچی می اندازد و خاطره گویی طبقه ی بالای جامعه اش مرا یاد لحن خاطره گویی های گلی ترقی.
.
"حریق تابستان" قدم زنی در گورستان شهر است. بسیار فضای گوتیک شاعرانه ای دارد. عشق بازی بیمارگونه در میان قبرها، وسواس پیدا کردن به هر شب به قبرستان رفتن
.
"تو ریکائدو را فقط به خاطر اسپانیایی بودنش ترجیح می دهی. این خون عربی اوست که جذبت می کند. تو هر نقابی برنی همچنان زنی عرب و صحرایی هستی و خواه ناخواه مجذوب هر چیزی می شوی که این واقعیت را به تو یادآوری کند."
.
"ساعت دوزمانه و کلاغ" هذیان گویی، سرماخوردگی و خلسه اش و در میان خلسه واگویه کردن خاطرات.
.
"نخستین بار که به من گفت دوستت دارم چنان گفت که قبلا احدی نگفته بود. ظهر، شاید از دفتر کارش زنگ زد و ناگهان گفت: "اعتراف می کنم که دوستت دارم."
.
"این چهره را با آن رنگ صحرایی اش بخشی از سرزمینی حس می کنم که دوستش می دارم. حتی وقتی برای اولین بار با او یکی می شدم، نفهمیدم این یکی شدن با اوست یا با زمین زیر تنم."
.
"گویی وقتی ای کشوری به کشوری دیگر کوچ می کنیم از روزگاری به روزگار دیگر می رویم."
.
"و این زمین را با همه ی فقر و درد و مویه و تندخویی ش دوست می دارم."
.
"این بار تن او طعن دیوار خزه گرفته ی مرطوب را داشت."
.
"در زندگی هیچ حقیقی نیست که ادم برایش بمیرد. حازم. و شهر، فاحشه ای بی حافظه و بی قلب است که هرکس در اختیارش بگیرد صاحبش می شود."
.
"هر صبح به کتفم دست می کشیدم و دنبال بال هایی می گشتم که باید بلند می شدند."
.
"اکرم رفت و دمشق را هم با خود برد. دمشقی که همچنان در دل لندن هم در آن زندگی می کردیم."
.
"ای دمشق چه رازی ست در تو که مرا به سوی باریک ترین کوچه های شاغور می کشد؟ چه گنجی در قاسیونت داری که هرجا باشیم چشم هایمان به بازگشت به سوی تو دوخته می شود؟"
.
.
.
خواندن غاده السمان در روزهای ابر و مهف تخدیر رمان بود. با غاده بسیار احساس نزدیکی و همسانی می کنم. زنی که مهاجر است و تماما به دنیال ریشه هایش در زبان عربی و شعر می گردد. او از نوجوانی در دانشگاه آمریکای بیروت درس می خوانده و تمام سال های عمرش در کشورهای اروپایی زندگی کرده و بی تعلقی و بی سرزمینی و نیاز به بازگشت و خانه ی درونی در تمام نوشته هایش دیده می شود.
.
زن بودن، رابطه ی جنسی و لذت زنانه از تن از دیگر موارد مهم نوشته های اوست.
.
"وین را انتخاب کردم چون زبان مردمش را نمی دانستم."
.
"وقتی پدرم سفیر بود شش زبان به من آموخت. نمی دانست این زبان دانی چقدر بر رنجم خواهد افزود وقتی به ناگاه دریابم می توانم به زبان شش ملت سخن بگویم اما از ارتباط کامل با یک نفر ناتوانم."
به شکلی بی ربط به یاد مهمان 6زبان دان دیشب مان افتادم. او فرانسه و آلمانی و اسپنش و عربی و کردی و فارسی می داند و در سازمان ملل کار می کرده و در هاروارد و ام آی تی درس خوانده و نمی دانم 6زبان دانی اش او را تنهاتر کرده است یا شادتر. اما چیزی که بین او و غاده مشترک است این است که هردوی ان ها با بیست سال و چه بسا بیشتر زندگی کردن در بیرون از کشورشان هنوز خارج را خانه نمی دانند.
.
.
"بخشی از حنجره ی آن دستگاه بودم. برادرم را به کشتن دادم و بسیاری دیگر را."
.
غاده در این کتاب، به عنوان یک خبرنگار جنگی در صدا و سیمای فاسد ایفای نقش می کند و از دروغ هایی که به مردم می گوید بیزار می شود.
.
"جزیره ی نیلوفرخواران"
جزیره ای برای سکون و فراموشی و به هیچ فکر نکردن
.
"من از صدایت حرف می زنم نه از تارهای صوتی ات. به یاد داشته باش که تارهای صوتی دستت هنوز قطع نشده است. بنویس." "باید از انگشتانم حنجره بسازم. بنویسم."
.
"اکنون در وین هستم تا فراموش کنم."
.
"نوابغ این شهر بتهون، هایدن، موتسارت، شوربرت، اشتراوس کاری نکرده اند جز گوش دادن به نواهای پراکنده در فضای اثیری شهر و سپس برگرفتن و تدوین و پخش آن ها. این صدای حضور شهر است. صدای نفس کشیدن شهر با هرآنچه در خود دارد.با تاریخش و امروزش،با سنگفرش های محله های قدیمی.
"
.
"از هشت سال پیش وقتی دمشق را ترک کردم با همه ی دنیا آشنا شدم ولی با آرامش و یقین نه."
.
"مرا به قله ی قاسیون بازگردانید. دمشق را به قلب من بازگردانید."
.
"دانوب آبی اشتراوس گوش می دهم و گاهی هم راخمانیوف و چایکوفسکی و سیلیبیوس. اما دانوب، خاکستری ست نه آبی. فقط رودی معمولی ست مثل همه ی رودها."
.
بخشی از کتاب را در کتابخانه ی مرکزی شهر نیویورک می خواندم. هجرت در هجرت بود وقتی خانوم ژاپنی رو به روی من نشسته بود و ساکت در حالیکه با موبایلش چیزهایی تایپ می کرد بی صدا، اشک می ریخت و دست هایش می لرزید.
.
"و عکسی از فواز که انفجار پاره پاره اش کرده. دست او با انفجار کنده شده و در جایی دورتر افتاده. همان دستی که با آن نقاشی می کشید."
.
لحن زنانه ی غاده کمی هم مرا یاد اوریانا فالاچی می اندازد و خاطره گویی طبقه ی بالای جامعه اش مرا یاد لحن خاطره گویی های گلی ترقی.
.
"حریق تابستان" قدم زنی در گورستان شهر است. بسیار فضای گوتیک شاعرانه ای دارد. عشق بازی بیمارگونه در میان قبرها، وسواس پیدا کردن به هر شب به قبرستان رفتن
.
"تو ریکائدو را فقط به خاطر اسپانیایی بودنش ترجیح می دهی. این خون عربی اوست که جذبت می کند. تو هر نقابی برنی همچنان زنی عرب و صحرایی هستی و خواه ناخواه مجذوب هر چیزی می شوی که این واقعیت را به تو یادآوری کند."
.
"ساعت دوزمانه و کلاغ" هذیان گویی، سرماخوردگی و خلسه اش و در میان خلسه واگویه کردن خاطرات.
.
"نخستین بار که به من گفت دوستت دارم چنان گفت که قبلا احدی نگفته بود. ظهر، شاید از دفتر کارش زنگ زد و ناگهان گفت: "اعتراف می کنم که دوستت دارم."
.
"این چهره را با آن رنگ صحرایی اش بخشی از سرزمینی حس می کنم که دوستش می دارم. حتی وقتی برای اولین بار با او یکی می شدم، نفهمیدم این یکی شدن با اوست یا با زمین زیر تنم."
.
"گویی وقتی ای کشوری به کشوری دیگر کوچ می کنیم از روزگاری به روزگار دیگر می رویم."
.
"و این زمین را با همه ی فقر و درد و مویه و تندخویی ش دوست می دارم."
.
"این بار تن او طعن دیوار خزه گرفته ی مرطوب را داشت."
.
"در زندگی هیچ حقیقی نیست که ادم برایش بمیرد. حازم. و شهر، فاحشه ای بی حافظه و بی قلب است که هرکس در اختیارش بگیرد صاحبش می شود."
.
"هر صبح به کتفم دست می کشیدم و دنبال بال هایی می گشتم که باید بلند می شدند."
.
"اکرم رفت و دمشق را هم با خود برد. دمشقی که همچنان در دل لندن هم در آن زندگی می کردیم."
.
"ای دمشق چه رازی ست در تو که مرا به سوی باریک ترین کوچه های شاغور می کشد؟ چه گنجی در قاسیونت داری که هرجا باشیم چشم هایمان به بازگشت به سوی تو دوخته می شود؟"
.
October 7, 2022
حیف ترجمه و ویرایش تمیزی که پای این کتاب صرف شده. آب از سرچشمه مسموم است
February 1, 2016
عن الحزن ، عن الصراعّ الداخليّ ، عن الضياع ، عن تعب الروح حد الهذيان ..
كتبت غادة عن تلكَ الهشاشة التي قد تصيب ارواحنا في لحظة ضعف ، عندما تتحول عينانا لنافذة رمادية ترى كل شئ باهت ، كتبت كل هذا بستة قصص .. بكل صراعاتها و مشاعرها ..
أحببتُ ذلكَ العمق كثيراً .. برغم الحزن الذي فيها لم أشعر بكآبة .. شعرت فقط بواقعيتها ! .. رائعة جداً ..
كتبت غادة عن تلكَ الهشاشة التي قد تصيب ارواحنا في لحظة ضعف ، عندما تتحول عينانا لنافذة رمادية ترى كل شئ باهت ، كتبت كل هذا بستة قصص .. بكل صراعاتها و مشاعرها ..
أحببتُ ذلكَ العمق كثيراً .. برغم الحزن الذي فيها لم أشعر بكآبة .. شعرت فقط بواقعيتها ! .. رائعة جداً ..
July 24, 2021
بیان نازیبای نویسنده از حقایقی که تلخی بیانتهاشو� این قابلیت رو ایجاد میکن� که در فرایند نوشتن از اونها� شاهکار خلق یشه، واقعا اذیت کننده بود. اون هم با قلم خوبی که غاده السلمان داره.
به قول یکی از بچهها� گروه کتابخونی� تفاوت در نویسندگی رو میش� در مقایسه� این کتاب با کتابی مثل بادبادکبا� خیلی خوب فهمید.
به قول یکی از بچهها� گروه کتابخونی� تفاوت در نویسندگی رو میش� در مقایسه� این کتاب با کتابی مثل بادبادکبا� خیلی خوب فهمید.
April 11, 2019
تکراری، بدون خلاقیت، سرشار از شاعرانگی بیثم� و خنک.
از بدترین مجموعه داستانهای� که خواندها�.
از بدترین مجموعه داستانهای� که خواندها�.
May 24, 2014
غادة خيرُ من يكتب الغربة والوطن
خير من يكتب حال المرأة ومعاناتها
خير من يكتب حال المرأة ومعاناتها
July 24, 2021
دوستاره فقط واسه متن خوب و ارایه های ادبی نویسنده
جو کلی داستاناشو( به جز یکی دوتا ) دوست نداشتم.�
یه چیزی مثل اینکه همه بدن ما خوبیم،همه جا بی روحه فقط وطن ماست که صفا داره و این در کل کتاب تکرار میشه.
البته گروهی خوندنش کمی فضای خاکستریشو قابل تحمل کرد.�.
جو کلی داستاناشو( به جز یکی دوتا ) دوست نداشتم.�
یه چیزی مثل اینکه همه بدن ما خوبیم،همه جا بی روحه فقط وطن ماست که صفا داره و این در کل کتاب تکرار میشه.
البته گروهی خوندنش کمی فضای خاکستریشو قابل تحمل کرد.�.
August 10, 2017
غاده السمان را به عنوا شاعر میشناخت� تا این کتاب به عنوان هدیها� برای شخصی دیگر به من، به عنوان پیک، سپرده شد. کتاب نثر حقیقتا دلنشینی دارد اما درونمایها� بسیار کلیشهایس�. چپگرایانی که سر به راه حزب مینهن� یا در حالی که نگران گرسنگی مردمان� غذای سگشا� بسیار چرب و نرم است یا بعد از مدتی دست از آرمانشان میشوین� و خود را نادان میپندارن�. داستانه� عمدتا در یمن و سوری و فلسطین رخ میدهن� و غالبا رنجنامهها� زنانیان� که دل به مردانی مینهن� و این دلدادگی به طریقی با آشوبناکیِ این سرزمینه� در میآمیز� و عمدتا به فراق میانجام�. این زوجه� عمدتا حائز پیشینه� سیاسی و اجتماعیان� اما به میانجی اضطرار حاکم مسیر سیاستورز� یا فعالیت اجتماعیشا� دستخوش تغییر میگرد�.
April 6, 2021
کتاب هایی از این دست که در کشورهای عربی اتفاق میفتن به نوعی قرابت دارن با اتفاقاتی که برای ما در تاریخ افتاده بنابراین میشه از خوندنشون لذت برد، حالا نمیخوام زیاد توضیح در این زمینه بدم.
ولی درمورد کتاب بگم که داستان خیلی خوب شروع شد، ولی تا جایی که به قبرستان ختم شد و توی تابوت میخوابید، بعدش میتونست داستان تموم بشه، یا حداقل یه اتفاقات دیگه ای بیفته...
درکل کتاب خاصی نبود و خیلی منو جذب نکرد چرا که علت با خیلی از معلول ها متناسب نبود.
ولی درمورد کتاب بگم که داستان خیلی خوب شروع شد، ولی تا جایی که به قبرستان ختم شد و توی تابوت میخوابید، بعدش میتونست داستان تموم بشه، یا حداقل یه اتفاقات دیگه ای بیفته...
درکل کتاب خاصی نبود و خیلی منو جذب نکرد چرا که علت با خیلی از معلول ها متناسب نبود.
July 24, 2021
شش داستان گزینش شده از غاده السمان در مورد وطن، غربت، عشق و مسايل دیگر.
قلم نویسنده و بعضی از داستان ها (خصوصا داستان اول) را دوست داشتم اما در مجموع انتظاراتم را برآورده نکرد و فضای کتاب کمی برایم خسته کننده و تکراری بود.
قلم نویسنده و بعضی از داستان ها (خصوصا داستان اول) را دوست داشتم اما در مجموع انتظاراتم را برآورده نکرد و فضای کتاب کمی برایم خسته کننده و تکراری بود.
January 27, 2021
چه کسی باور میکن� که عمرِ خاطره بیشتر از عمرِ زخم است؟
—ĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔ�
شرافتِ زن برایشان مهمت� از شرافتِ زمین است. با اختراعِ بیآبروییها� کوچک و صحبت از تن، خود را از یادِ بیآبروی� بزرگ، یعنی شکستِ وطن، خلاص میکنن�. برای مردانِ کشورِ من شکستِ خفتبا� و عقبنشینی� آرام و بیصد� از میدانِ جنگ آسانت� است از شکست و عقبنشین� از بسترِ یک زن.
—ĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔ�
سکوت هرگز در وین مطلق و کامل نیست. آن موسیقیِ مبهم در فضا موج میزند� آمیزها� از عظمتِ از دسترفته� تخدیرکننده و کوچِ لنگرگاهها� کهن و شوقِ تازه شدن ... به گمانم نوابغِ موسیقیِ وین، بتهوون، هایدن، اشتراوس، موتسارت و شوبرت، کاری نکردهان� جز گوش سپردن به نواهای پراکنده در فضای اثیریِ وین ...
—ĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔ�
روسپیانِ آنج� درباره� آبرو و شرف کمت� دادِ سخن میدهن� تا روشنفکرا� درباره� وطنپرست�.
—ĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔ�
با اینک� در اروپا عضوِ حزبی چپگر� هستی، هنوز آن پاکیِ انقلابی و واقعی را که ما اینج� میخواهی� نداری ... شاید هم چپها� کشورهای مرفه راستند!
—ĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔ�
شرافتِ زن برایشان مهمت� از شرافتِ زمین است. با اختراعِ بیآبروییها� کوچک و صحبت از تن، خود را از یادِ بیآبروی� بزرگ، یعنی شکستِ وطن، خلاص میکنن�. برای مردانِ کشورِ من شکستِ خفتبا� و عقبنشینی� آرام و بیصد� از میدانِ جنگ آسانت� است از شکست و عقبنشین� از بسترِ یک زن.
—ĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔ�
سکوت هرگز در وین مطلق و کامل نیست. آن موسیقیِ مبهم در فضا موج میزند� آمیزها� از عظمتِ از دسترفته� تخدیرکننده و کوچِ لنگرگاهها� کهن و شوقِ تازه شدن ... به گمانم نوابغِ موسیقیِ وین، بتهوون، هایدن، اشتراوس، موتسارت و شوبرت، کاری نکردهان� جز گوش سپردن به نواهای پراکنده در فضای اثیریِ وین ...
—ĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔ�
روسپیانِ آنج� درباره� آبرو و شرف کمت� دادِ سخن میدهن� تا روشنفکرا� درباره� وطنپرست�.
—ĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔĔ�
با اینک� در اروپا عضوِ حزبی چپگر� هستی، هنوز آن پاکیِ انقلابی و واقعی را که ما اینج� میخواهی� نداری ... شاید هم چپها� کشورهای مرفه راستند!
January 1, 2021
مجموعة قصصية جميلة
خارجة عن المألوف
داخلة في الحيط
وشكراً
خارجة عن المألوف
داخلة في الحيط
وشكراً
May 17, 2018
داستانها� بیشتر از اینکه داستان باشند شعرند. شعر منثور. بهقدر� تصویرسازی و خیال ریخته توی متنش که جای همه� عناصر دیگه� داستان رو پر کرده. همه هم حالت حدیث نفس دارند و انگار داریم اعترافنام� میخونی�. اعترافنامهها� یک زن درهمشکسته� مست مبهوت شرقی غریب. غریب در اروپا و ریشهها� در یمن و سوری و لبنان و مصر. غریب در دموکراسی و آرامش و سرمای غرب و به یاد وطنها� گرم و غرق خون، مانده از اینجا و رانده از اونجا.
این کتاب بیشتر از اینکه خودش خوب باشه، از این جهت برای من مهم شد که به یادم آورد تقریبا هیچی از سرزمینها� همسایه و نزدیک نمیدون�. از تاریخ و ادبیات اعراب منطقه، از سوری، یمن، مصر، عراق، از فلسطین، از فلسطین و قصه� پر درد مردمانش، از این خاورمیانه� غمگین هیچ چیز نمیدون�. شرمنده شدم. جبران میکن�.
این کتاب بیشتر از اینکه خودش خوب باشه، از این جهت برای من مهم شد که به یادم آورد تقریبا هیچی از سرزمینها� همسایه و نزدیک نمیدون�. از تاریخ و ادبیات اعراب منطقه، از سوری، یمن، مصر، عراق، از فلسطین، از فلسطین و قصه� پر درد مردمانش، از این خاورمیانه� غمگین هیچ چیز نمیدون�. شرمنده شدم. جبران میکن�.
October 9, 2022
دو ستاره برای ترجمه� خوب !
مجموعه� داستان کوتاهی که بیشتر بنظرم توصیف بود تا داستان(✌️)
خط هر داستان در توصیفات بیشمار نه چندان قوی گم میشد.
مترجم هم یکی دو جا غلط تاریخی از نویسنده گرفته بود و زیرنویس کرده بود.
دوست نداشتم!
مجموعه� داستان کوتاهی که بیشتر بنظرم توصیف بود تا داستان(✌️)
خط هر داستان در توصیفات بیشمار نه چندان قوی گم میشد.
مترجم هم یکی دو جا غلط تاریخی از نویسنده گرفته بود و زیرنویس کرده بود.
دوست نداشتم!
January 19, 2023
باید بگم که خوندن و تموم کردن این کتاب به معنی واقعی کلمه برای من به مثابه� یه عذاب بود! با توجه به تجربها� که از خوندن کتاب "بیروت ۷۵" داشتم، تصمیم گرفتم داستانها� کوتاه این نویسنده رو هم بخونم اما معتقدم این کتاب برخلاف ترجمه و ویرایش خیلی خوبش، محتوای به شدت کلیشها� داره! فضا، شخصیت و نتیجه� هر داستانی بدون هیچ خلاقیتی شبیه به بقیه بود: دختر عربی که از وطنش دورافتاده و تنها امیدش عشق به یه پسره و عشق به وطن با این عشق ترکیب شده اما در نهایت شاهد عشق نافرجامی که موجب درد و رنجه هستیم. کلیشه� دیگه� چندتا داستانه� این بود که برای مثال دختر داستان مهاجرت کرده بود به یه کشور خارجی مثل لندن و معتقد بود این کشور و مردمش خیلی سرد و بی روحند و نباید شکلشون بشه و باید برگرده به صحراهای گرم کشور خودش! غادهالسما� قلم بسیار شاعرانها� داره که گاهی اوقات قشنگ و اکثر جاها اغراق آمیز و بیش از اندازست. در نهایت بین شش داستان کتاب به نسبت بهترینشون "حریق آن تابستان" بود که به خوبی تونست در نهایت به مقصود بیان ترومای جنگ ۱۹۶۷ فلسطین بپردازه و بدترینش "لیلا و گرگ" بود که من نتونستم از شدت انزجار تمومش کنم.
February 28, 2019
حدیث نفس شعرگونه� محزون و دردناک؛ سرشار از کلیشه و تا حدّی زیبا.
October 29, 2024
بعد از خوندن دو داستان رهاش کردم
چرا ؟
چون با پایان داستانه� مشکل داشتم
داستانه� غمگین بودن هر چند که موضوعاتشون تکراری بود ولی قلم نویسنده شاعرانه و قشنگ بود تا میرس� به پایان و انگار دیگه نمیدونس� چه جوری ادامه بده و یهو بیمعن� تمومشون میکر�
از این نویسنده دو تا رمان دارم که میخونمشو� امیدوارم پایان اونه� بهتر از داستانها� کوتاه باشه
چرا ؟
چون با پایان داستانه� مشکل داشتم
داستانه� غمگین بودن هر چند که موضوعاتشون تکراری بود ولی قلم نویسنده شاعرانه و قشنگ بود تا میرس� به پایان و انگار دیگه نمیدونس� چه جوری ادامه بده و یهو بیمعن� تمومشون میکر�
از این نویسنده دو تا رمان دارم که میخونمشو� امیدوارم پایان اونه� بهتر از داستانها� کوتاه باشه
August 7, 2020
خانم غاده السمان نويسنده ي سوري است كه به "شاعر داستان نويس مشهور" است و تحصيلات عاليه وي در بيروت و لندن و حوادث همزمان رخ داده در اين مجموعه داستان به وضوح ديده ميشود
اين اثر حاوي شش داستان با لحن شاعرانه توام با زنانگي همراه با جريان سيال ذهن است كه راوياني از دنياي عرب از وطن، جنگ، مهاجرت و تفاوت دنياها سخن ميگويند.
.
قسمتي از كتاب:
.
"من بيش از يك زنم، از وقتي آن بمب در قدس برادرم را از پا در آورد، قطار عمرم واژگون شد و در هر پيچ چهره اي از من جدا شد و بيش از يك زن شدم كه عمري كوتاهتر از يك عمر دارد، هر چه ميان آينه هاي كاخ شونبرون چهره هاي بيشتري از خودم ميديدم كه در من خيره شده اند...هر چهره مرا ياد لحظه اي از لحظات عمرم مي انداخت. از خنده منفجر شدم، بايد نابودشان كنم با خنده اي جنون آميز چترم را بالا بردم تا آيينه ها را بشكنم"
اين اثر حاوي شش داستان با لحن شاعرانه توام با زنانگي همراه با جريان سيال ذهن است كه راوياني از دنياي عرب از وطن، جنگ، مهاجرت و تفاوت دنياها سخن ميگويند.
.
قسمتي از كتاب:
.
"من بيش از يك زنم، از وقتي آن بمب در قدس برادرم را از پا در آورد، قطار عمرم واژگون شد و در هر پيچ چهره اي از من جدا شد و بيش از يك زن شدم كه عمري كوتاهتر از يك عمر دارد، هر چه ميان آينه هاي كاخ شونبرون چهره هاي بيشتري از خودم ميديدم كه در من خيره شده اند...هر چهره مرا ياد لحظه اي از لحظات عمرم مي انداخت. از خنده منفجر شدم، بايد نابودشان كنم با خنده اي جنون آميز چترم را بالا بردم تا آيينه ها را بشكنم"
August 7, 2017
نخست آن که، فضای داستانه� بسیار تیره و تاریکت� از شعرهای غادة است، اما همان خیال شاعرانه را میشو� در جملات این کتاب هم دید.
دیگر این که عشق به دمشق و بیروت و تمدن شرق باز هم به چشم میخور� اما بیشتر به شکل مویه بر اصالتها� فروپاشیده و ارزشها� از دست رفته، مبارزات بیسرانجا� و غربت از وطن است.
با این حال سیالذهنه� عالی، و تکگوییه� بسیار شفافان�. ترجمهٔ خوبی هم دارد با توضیحاتی که در شناختن نمادها بسیار راهگشاست.
کاش سایر داستانه� و رمانها� غادةالسما� نیز به زودی ترجمه شود. بیگما� گنجینهٔ ارزشمندی از ادب عرب خواهد بود.
دیگر این که عشق به دمشق و بیروت و تمدن شرق باز هم به چشم میخور� اما بیشتر به شکل مویه بر اصالتها� فروپاشیده و ارزشها� از دست رفته، مبارزات بیسرانجا� و غربت از وطن است.
با این حال سیالذهنه� عالی، و تکگوییه� بسیار شفافان�. ترجمهٔ خوبی هم دارد با توضیحاتی که در شناختن نمادها بسیار راهگشاست.
کاش سایر داستانه� و رمانها� غادةالسما� نیز به زودی ترجمه شود. بیگما� گنجینهٔ ارزشمندی از ادب عرب خواهد بود.
July 24, 2021
داستان های اول رو خیلی دوست داشتم ولی سیر نزولی داشت کتاب. نوع روایت و موضوع توی همه داستان ها تقریبا یکسان بود و کتاب رو در انتها خسته کننده کرد. همچنین از چیرگی قلم نویسنده، که توی داستان اول بسیار پررنگ بود، در داستان آخر چیزی باقی نمونده بود. این رو هم اضافه کنم که داستان ها به انتخاب مترجم از دو کتاب مختلف انتخاب شدن و کنار هم گذاشته شدن. ترجمه به نظرم خوب و روان بود.
September 25, 2013
ترحل مع مرافئ غادة السمان في قصصها الستة.. تتعب.. تختنق.. تثور.. تشتم.. تتنفس الحرية.. هذه هي غادة
January 29, 2023
مجموعها� از داستان کوتاه که بیشتر روی ذهن و احساساتِ آشفته� شخصیته� تمرکز داشت تا روایتِ عادیا� که یه آغاز و یه پایان و یه مسیرِ معمولی داشته باشه. غربت، تنهایی، جنون و� احساساتِ سنگین و پیچیده� دیگه.
اشتباه نکنید، من وقتی که محوریت افکار شخصیته لذت میبر� ولی توی این کتاب خیلی از چیزها برام اشتباه بود.
1. داستانها� آخر خسته� کردن.
2. یهسر� از جاهاش چصنالهطو� بود؟
3. زیادی گیر داده بود به یهسر� از مسائل.
4. کلا باور دارم که بیشتر هنرها از یه درد و حسِ عجیبِ مونده توی وجود آدم ریشه میگیر� و قبول دارم که هنرمندها میتون� احساسات غالبا منفی رو خیلی زیبا نشون بدن، ولی با آستتیکساز� (romanticizing) و گوگولینمای� کردنش مخالفم که توی این کتاب بیش از حد بود. شخصیته� خیلی جاها واقعا به تراپی نیاز داشتن ولی چسبیده بودن به رنجشون و انگار ازش لذت میبرد� و اجازه داده بودن که اون درد وجودشون رو معنا کنه؛ یهجورای� انگار الگو برعکس شده بود. بهنظر� اگه غاده السمان یکمی "ول میکر�" بهتر میش�. (واقعا امیدوارم بتونم خوب منظورم رو برسونم.)
درکل ویژگیها� خوب هم زیاد داشت، همین قلمِ شاعرانه� قشنگ کافی بود تا کتاب برام عذابآو� نباشه، ولی خب برای من اشکالات خودشم داشت. بدیها� رو نقد کردم و از زیباییها� لذت بردم. برای یک بار خوندن کتاب بدی نبود ولی خیلی باید حواستون به حس و حالتون باشه موقع انتخاب کردنش.
اشتباه نکنید، من وقتی که محوریت افکار شخصیته لذت میبر� ولی توی این کتاب خیلی از چیزها برام اشتباه بود.
1. داستانها� آخر خسته� کردن.
2. یهسر� از جاهاش چصنالهطو� بود؟
3. زیادی گیر داده بود به یهسر� از مسائل.
4. کلا باور دارم که بیشتر هنرها از یه درد و حسِ عجیبِ مونده توی وجود آدم ریشه میگیر� و قبول دارم که هنرمندها میتون� احساسات غالبا منفی رو خیلی زیبا نشون بدن، ولی با آستتیکساز� (romanticizing) و گوگولینمای� کردنش مخالفم که توی این کتاب بیش از حد بود. شخصیته� خیلی جاها واقعا به تراپی نیاز داشتن ولی چسبیده بودن به رنجشون و انگار ازش لذت میبرد� و اجازه داده بودن که اون درد وجودشون رو معنا کنه؛ یهجورای� انگار الگو برعکس شده بود. بهنظر� اگه غاده السمان یکمی "ول میکر�" بهتر میش�. (واقعا امیدوارم بتونم خوب منظورم رو برسونم.)
درکل ویژگیها� خوب هم زیاد داشت، همین قلمِ شاعرانه� قشنگ کافی بود تا کتاب برام عذابآو� نباشه، ولی خب برای من اشکالات خودشم داشت. بدیها� رو نقد کردم و از زیباییها� لذت بردم. برای یک بار خوندن کتاب بدی نبود ولی خیلی باید حواستون به حس و حالتون باشه موقع انتخاب کردنش.
September 18, 2020
در مقدمه آمده که :وقتی قاعده السمان نویسنده سوری در بیست سالگی نخستین مجموعه ی دستانش را منتشر کرد,شاعر هموطنش ,نزار قبانی,او را "شاعر عرصه ی داستان " نامید.
و براستی قلم السمان بسان شعر لطیف و خوش آهنگ است. اما مضمون آن غمگین و تلخ است. غم و تلخی که البته در دهه ۶۰ و ۷۰ ( زمان نگارش داستانها ) که زمان آرمان گرایی ها , انقلاب ها و عصیان هابود ,عجیب نبوده است. السمان بقول یکی از قهرمانانش " از آن دسته زنانی است که یاد گرفته مغزش را به کار گیرد اما زنانگیشاز کار نیفتاده." آنجاکه قلم او رابعنوانیک زن میبینیم, بسیار جسور و قابل تحسین است.قلمی که به زیباییزنانه مینویسد ,او درمیانه یک سرزمین و فرهنگ به شدت مردانه از تن زن مینویسد و از زن بودن زن دفاع میکند. چیزی که هنوز هم در فرهنگ های خاورمیانه نبردی است پرخطر.متاسفانه داستانویسزن مشابهی در ایران نداریم که جسارت قدم گذاشتن به این قلمرو را داشته باشد .شاید بتوان او را با فروغ شاعر مقایسه کرد, البته من غاده السمان را یکسر و گردن بالاتر از فروغ میبینم .
شرافت زن برایشان مهمتر از شرافت زمین است. با اختراع بی آبرویی های کوچک و صحبت از تن, خود را از یاد بی آبرویی بزرگ ,یعنی شکست وطن ,خلاصمیکنند.برای مردان کشور من شکست خفت بار و عقب نشینی آرام و بی صدا از میدان جنگ آسان تر است از شکست و عقب نشینی از بستر یک زن. ۲۶
شما پلیدی فحشا را فقط در تن زن میبینید ,اما از کنار فحشای خودتان در سیاست و اخلاق و رفتارهای گوناگون میگذرد و پلک چشمتان هم هیچ نمیپرد...شما با دیدن زنی که تن و روان خود را به پلیدی سپرده تا مثل شما شودو به میانتان راه یابد, خونتان بجوش می آید و در برابر تن بی حرمتش دیوانه میشوید ,اما در برابر تن بی حرمت وطن هیچ حسی ندارید .وطن من روسپی تاریخ است ۴۰
السمان بشدت سیاسی است و به شدتدرگیر رنج وطن .از درد گرفتاری وطن عربی درد میکشد و از این درد فریاد. در این کتاب ,او مبارزی است که شکست ژوئن ۱۹۶۷ پرپرش کرده است. این وجه , نوشته های او بعد از ۶۰ سال .برای ما که امروز می خوانیمشان, زیادیشعاریمی آید. نگاه تحقیر آمیز و خشمگین و پر کینه او به غرب هم برای من امروزی غلو آمیز می نماید .
چاپ نشدن ! پس ما فقط دو راه داریم : یا حنجره هایمان را کرایه دهیم یا در نوشته هایمان دست از فکر کردن و طرح مصیبت های واقعی و گریبان گیرمانبرداریم. برای اینکه حازم آثارم را چاپ کند, باید ,در عصر موشک , معلقاتی در بارهگله های اسب بسرایم .در دوران شکست, از عزت و سربلندی مان (ای اعراب ! عزت و سربلندی ) بگویم.در زمانی که ترس و بزدلی در کشور ما آزادانه خرابی به بار می آورد و خانه ها مان را ویران و همه هستی ما ن را تهدید میکند, از عشق افلاطونی برایوانیدر زیر نور ماه بنویسم . ۲۵
تا وقتی در جایی از این دنیا گندم کم باشد, هیچ زمینی حق ندارد گل بدهد ....دوستداران گنجشک ها, وقتی لندن تصمیم گرفت کبوتران خود را نابودکند ,راهپیمایی کردند .هیچ بفکرشاننمیرسد به خاطر ملت هایی راهپیمایی کنند که ثروت هایشان به تاراج رفته تا در بانک های آنان باشد یا به خاطر ویتنامی هایی که بابمب نابود میشوند ...ژنو بیطرف است ؟ ..نه. بیطرفی در این دنیای وحشی ممکن نیست. ۱۰۴.
عائده تو از کشوری می آیی که مصیبت اش سوء هاضمه تکنولوژیک و عقب ماندگی انسانی است. اینجا اوضا ع ما درست برعکس است .ما گرفتار عقب ماندگی تکنولوژیکیم. ولی انسانمان همچنان به معنای اصل کلمه ,نه آب مفهوم بشر در جوامع مصرفی, انسان است . ۹۱
این نامه ی پدرم است که جواب ندادم " رمضان رسیده است .روزه یادت نرود ,پسرم . به خانوم همسایه بگو وقت سحری بیدارت کند.اصلا شاید برایت سحری بیاورد."چرا کاری نمیکنم که وضع مرا بفهمد ؟ چرا به او نمیگویم که حالا خانم همسایه ام کنار معشوقش به سر میبرد و میلیون ها خانم همسایه اینجا هستند که نمیدانند رمضان چیست و حتی اگر از گرسنگی بمیرم ,تا وقتی پول نان و نمک را ندهم ,هیچ کس بفرمایی نخواهد گفت .چرا عوالم زیبایی که ما با اآن بزرگمان کردند فقط در خیالاتشانهست ؟۱۶۲
چیزدیگریکه دوست نداشتماین است کهقهرمان های اوکهدر شهرهای مختلف, پاریس , لندن, وین, ژنو ..پراکنده اند ,همگی چون شاخه های از ریشه جدا شده بی بار و بی مصرفند., آنها بشدتسرگردان و بشدت افسرده و بشدت بریده از جهان پیرامون خویش اند.وراه حل اغلب آنها "بلیتی است به سوی شهرشان, هر چه میخواهد بشود".من این نگاه تا این حدنوستالژیک به وطنرا که به نوعی پوچی, افسردگی وسترونی در زندگیمیرسد رادوست ندارم.
از وطن گریختم تا از رنج های آن رها شوم و همچون قویی در آرامش سفید زندگی کنم و خوشبختی را بشناسم ..اما انگار خارج از چهار چوبوطن و به دور از دیگران هیچ سعادتی وجودندارد ..در خلاء هیچ سعادتی نیست ,مگردر لحظات نشئگی که آنهم عذاب هولناکی در پی درد..۳۶
اکرم رفت و دمشق را با خودش برد.دمشقی که همچنان در دل لندن هم در آن زندگی میکردیم....ای دمشق ,کجایی ؟ عزیز دل ! چنان در سینه رمضان آرام میگیری که انگار همهدینت را به زندگی ادا کرده ای .....کجایی دمشق ؟ ای رام آرام دست نخورده ! چرا نمیشود هم ناخن هایت بروید و هم مهربانی ات خارش بر ندارد ؟..چرا نمیفهمی تنها دلیل ما برایرویگردانی ما از تو این بود که دوستت داشتیم و خوب فهمیدیم که از تعلق به غیرتو عاجزیم و نمیتوانیم خود را در زمینی بیگانه بکاریم و خواه ناخواه آن اصالتانسانی تو را میپرستیم و برای همان است که ابر ضدت میشوریم ؟ ۱۶۵
ترجمه کتاب بسیار خوب و روان است, و در شگفتم که اینهمه توصیف تنانه چگونه توانسته است از تیغ ممیزی برهد, اما به هرحالخوشحالمکه اینگونه شده است, وگرنه نوشته ها اصلا لطفی نداشت.در کل کتاب را دوست داشتم و مشتاقم کتاب های بیشتریاز غاده السمان بخوانم .
و براستی قلم السمان بسان شعر لطیف و خوش آهنگ است. اما مضمون آن غمگین و تلخ است. غم و تلخی که البته در دهه ۶۰ و ۷۰ ( زمان نگارش داستانها ) که زمان آرمان گرایی ها , انقلاب ها و عصیان هابود ,عجیب نبوده است. السمان بقول یکی از قهرمانانش " از آن دسته زنانی است که یاد گرفته مغزش را به کار گیرد اما زنانگیشاز کار نیفتاده." آنجاکه قلم او رابعنوانیک زن میبینیم, بسیار جسور و قابل تحسین است.قلمی که به زیباییزنانه مینویسد ,او درمیانه یک سرزمین و فرهنگ به شدت مردانه از تن زن مینویسد و از زن بودن زن دفاع میکند. چیزی که هنوز هم در فرهنگ های خاورمیانه نبردی است پرخطر.متاسفانه داستانویسزن مشابهی در ایران نداریم که جسارت قدم گذاشتن به این قلمرو را داشته باشد .شاید بتوان او را با فروغ شاعر مقایسه کرد, البته من غاده السمان را یکسر و گردن بالاتر از فروغ میبینم .
شرافت زن برایشان مهمتر از شرافت زمین است. با اختراع بی آبرویی های کوچک و صحبت از تن, خود را از یاد بی آبرویی بزرگ ,یعنی شکست وطن ,خلاصمیکنند.برای مردان کشور من شکست خفت بار و عقب نشینی آرام و بی صدا از میدان جنگ آسان تر است از شکست و عقب نشینی از بستر یک زن. ۲۶
شما پلیدی فحشا را فقط در تن زن میبینید ,اما از کنار فحشای خودتان در سیاست و اخلاق و رفتارهای گوناگون میگذرد و پلک چشمتان هم هیچ نمیپرد...شما با دیدن زنی که تن و روان خود را به پلیدی سپرده تا مثل شما شودو به میانتان راه یابد, خونتان بجوش می آید و در برابر تن بی حرمتش دیوانه میشوید ,اما در برابر تن بی حرمت وطن هیچ حسی ندارید .وطن من روسپی تاریخ است ۴۰
السمان بشدت سیاسی است و به شدتدرگیر رنج وطن .از درد گرفتاری وطن عربی درد میکشد و از این درد فریاد. در این کتاب ,او مبارزی است که شکست ژوئن ۱۹۶۷ پرپرش کرده است. این وجه , نوشته های او بعد از ۶۰ سال .برای ما که امروز می خوانیمشان, زیادیشعاریمی آید. نگاه تحقیر آمیز و خشمگین و پر کینه او به غرب هم برای من امروزی غلو آمیز می نماید .
چاپ نشدن ! پس ما فقط دو راه داریم : یا حنجره هایمان را کرایه دهیم یا در نوشته هایمان دست از فکر کردن و طرح مصیبت های واقعی و گریبان گیرمانبرداریم. برای اینکه حازم آثارم را چاپ کند, باید ,در عصر موشک , معلقاتی در بارهگله های اسب بسرایم .در دوران شکست, از عزت و سربلندی مان (ای اعراب ! عزت و سربلندی ) بگویم.در زمانی که ترس و بزدلی در کشور ما آزادانه خرابی به بار می آورد و خانه ها مان را ویران و همه هستی ما ن را تهدید میکند, از عشق افلاطونی برایوانیدر زیر نور ماه بنویسم . ۲۵
تا وقتی در جایی از این دنیا گندم کم باشد, هیچ زمینی حق ندارد گل بدهد ....دوستداران گنجشک ها, وقتی لندن تصمیم گرفت کبوتران خود را نابودکند ,راهپیمایی کردند .هیچ بفکرشاننمیرسد به خاطر ملت هایی راهپیمایی کنند که ثروت هایشان به تاراج رفته تا در بانک های آنان باشد یا به خاطر ویتنامی هایی که بابمب نابود میشوند ...ژنو بیطرف است ؟ ..نه. بیطرفی در این دنیای وحشی ممکن نیست. ۱۰۴.
عائده تو از کشوری می آیی که مصیبت اش سوء هاضمه تکنولوژیک و عقب ماندگی انسانی است. اینجا اوضا ع ما درست برعکس است .ما گرفتار عقب ماندگی تکنولوژیکیم. ولی انسانمان همچنان به معنای اصل کلمه ,نه آب مفهوم بشر در جوامع مصرفی, انسان است . ۹۱
این نامه ی پدرم است که جواب ندادم " رمضان رسیده است .روزه یادت نرود ,پسرم . به خانوم همسایه بگو وقت سحری بیدارت کند.اصلا شاید برایت سحری بیاورد."چرا کاری نمیکنم که وضع مرا بفهمد ؟ چرا به او نمیگویم که حالا خانم همسایه ام کنار معشوقش به سر میبرد و میلیون ها خانم همسایه اینجا هستند که نمیدانند رمضان چیست و حتی اگر از گرسنگی بمیرم ,تا وقتی پول نان و نمک را ندهم ,هیچ کس بفرمایی نخواهد گفت .چرا عوالم زیبایی که ما با اآن بزرگمان کردند فقط در خیالاتشانهست ؟۱۶۲
چیزدیگریکه دوست نداشتماین است کهقهرمان های اوکهدر شهرهای مختلف, پاریس , لندن, وین, ژنو ..پراکنده اند ,همگی چون شاخه های از ریشه جدا شده بی بار و بی مصرفند., آنها بشدتسرگردان و بشدت افسرده و بشدت بریده از جهان پیرامون خویش اند.وراه حل اغلب آنها "بلیتی است به سوی شهرشان, هر چه میخواهد بشود".من این نگاه تا این حدنوستالژیک به وطنرا که به نوعی پوچی, افسردگی وسترونی در زندگیمیرسد رادوست ندارم.
از وطن گریختم تا از رنج های آن رها شوم و همچون قویی در آرامش سفید زندگی کنم و خوشبختی را بشناسم ..اما انگار خارج از چهار چوبوطن و به دور از دیگران هیچ سعادتی وجودندارد ..در خلاء هیچ سعادتی نیست ,مگردر لحظات نشئگی که آنهم عذاب هولناکی در پی درد..۳۶
اکرم رفت و دمشق را با خودش برد.دمشقی که همچنان در دل لندن هم در آن زندگی میکردیم....ای دمشق ,کجایی ؟ عزیز دل ! چنان در سینه رمضان آرام میگیری که انگار همهدینت را به زندگی ادا کرده ای .....کجایی دمشق ؟ ای رام آرام دست نخورده ! چرا نمیشود هم ناخن هایت بروید و هم مهربانی ات خارش بر ندارد ؟..چرا نمیفهمی تنها دلیل ما برایرویگردانی ما از تو این بود که دوستت داشتیم و خوب فهمیدیم که از تعلق به غیرتو عاجزیم و نمیتوانیم خود را در زمینی بیگانه بکاریم و خواه ناخواه آن اصالتانسانی تو را میپرستیم و برای همان است که ابر ضدت میشوریم ؟ ۱۶۵
ترجمه کتاب بسیار خوب و روان است, و در شگفتم که اینهمه توصیف تنانه چگونه توانسته است از تیغ ممیزی برهد, اما به هرحالخوشحالمکه اینگونه شده است, وگرنه نوشته ها اصلا لطفی نداشت.در کل کتاب را دوست داشتم و مشتاقم کتاب های بیشتریاز غاده السمان بخوانم .
May 29, 2020
اولین و مهمتری� توصیهام� این� که اصلاً و اصلاً با پیشفر� بیروت ۷۵ نرید سراغش.
خود داستانه� محتوای تقریباً مشابهی دارن و یک سری المانه� هی توشون تکرار میش� انگار. یا حداقل به نظر� من تکرار شده بود. مثل تلاش برای فراموشی، تقریباً همه شخصیتها� اولداستا� دنبال فراموش کردن یه چیزیبود�.
یه نکته دیگه اینکه نثر و زبان داستان بیش� از حد شاعرانه بود! توصیفات زیبا و خلاقانها� داشت ولی جنبه شاعرانگیش خیلی غالب بود. اونقدر زیاد که خیلی جاها باعث میش� آدم از روند داستان خیلی فاصله بگیره. شخصاً این زبان خیلی شاعرانه خیلی جاها دل من رو زد.
خود داستانه� محتوای تقریباً مشابهی دارن و یک سری المانه� هی توشون تکرار میش� انگار. یا حداقل به نظر� من تکرار شده بود. مثل تلاش برای فراموشی، تقریباً همه شخصیتها� اولداستا� دنبال فراموش کردن یه چیزیبود�.
یه نکته دیگه اینکه نثر و زبان داستان بیش� از حد شاعرانه بود! توصیفات زیبا و خلاقانها� داشت ولی جنبه شاعرانگیش خیلی غالب بود. اونقدر زیاد که خیلی جاها باعث میش� آدم از روند داستان خیلی فاصله بگیره. شخصاً این زبان خیلی شاعرانه خیلی جاها دل من رو زد.
November 18, 2012
انها مجموعة قصصية خرجت للنور سنة 1973 ولكن القضايا التى تناولتها(هزيمة الوطن, فساد البعض وجهل البعض,ازدواجية المجتمع..) لازالت متجدده لذلك ادعو إلى اعادة قراءتها لأنه نضال بالكلمة سيعيش طويلا لأنه بات فى حضن الابدع
December 14, 2017
شش داستان کوتاه و تلخ و غمگین از غاده السمان. تم اصلی داستان ها جنگ و سختی های بعد از آن و زنانی که به طرق مختلف درگیر شده اند. زنانی عرب که بیشتر در اروپا ساکنند اما سختی ها کماکان با آنان همراه است.
July 18, 2022
نثر کتاب بسیار شاعرانه بود که این میتون� بسته به حال و هوا و سلیقه� مخاطب جذاب یا خستهکنند� باشه. برای من، اوایل کتاب این شاعرانگی دوستداشتن� بود و بعد تکراری شد. داستانه� هم چیز زیادی برای گفتن نداشتند و کششی ایجاد نمیکردن�.
به نظر من "حریق آن تابستان" از بقیه� داستانها� کتاب بهتر بود.
به نظر من "حریق آن تابستان" از بقیه� داستانها� کتاب بهتر بود.
January 11, 2016
بالأسلوب المتدفق جملةً وراء جملة لا يمكن التوقف عن القراءة !
رحلةٌ من مدينة إلى مدينة مع الكاتبة، لتصوير الموت على قيد الحياة، الشعور الذي كان يساور الكاتبة في تلك اللحظة من الزمن - هزيمة حزيران-
الميكروفون الأسود المنتصب كحية رقطاء يلسع في الحنجرة
العيون خلف الجدار الزجاجي لمبنى الإذاعة والدم يسيل على الزجاج
تصوير رائع...لشعور إعلامية بكذب ما تقول !
أمام هزيمة حزيران التي ترفض تسميتها بالنكسة... وأمام تخاذل العرب وفقدانهم لمعنى الشرف الحقيقي
الدانوب الأزرق الذي كانت ترسم عليها أحلامها على الدوام ..الذي تبين أنه رمادي!
الطبيب الجراح الذي ينحت لكل مريض يموت تمثالاً ليبعث فيه الحياة من جديد على حد زعمه...ثم يصاب هذا الطبيب بالجنون!
المراسم الباردة للتعازي بوفاة والدتها
المقبرة التي تشعر فيها بالارتياح !
وأخيراً...الحرق في المعدة الذي احتفظت به من ذكريات الضفة الغربية... وتناولها للأفيون لإخماد ألمه!
------------------
الوصف الذي يبعث الحياة في كل زاوية من تلك الأماكن ، الحياة الممتئلة بالشعور بالعار والهزيمة
الوصف الذي سيجعلك تبعث الحياة من جديد في الكره الكامن داخلك( للموتى على قيد الحياة) في عالمنا!
هو برأيي ما يجب أن تحصله من القراءة
(مع التحفظ على الجرأة الخادشة للحياء بالنسبة الي في بعض المقاطع)
رحلةٌ من مدينة إلى مدينة مع الكاتبة، لتصوير الموت على قيد الحياة، الشعور الذي كان يساور الكاتبة في تلك اللحظة من الزمن - هزيمة حزيران-
الميكروفون الأسود المنتصب كحية رقطاء يلسع في الحنجرة
العيون خلف الجدار الزجاجي لمبنى الإذاعة والدم يسيل على الزجاج
تصوير رائع...لشعور إعلامية بكذب ما تقول !
أمام هزيمة حزيران التي ترفض تسميتها بالنكسة... وأمام تخاذل العرب وفقدانهم لمعنى الشرف الحقيقي
الدانوب الأزرق الذي كانت ترسم عليها أحلامها على الدوام ..الذي تبين أنه رمادي!
الطبيب الجراح الذي ينحت لكل مريض يموت تمثالاً ليبعث فيه الحياة من جديد على حد زعمه...ثم يصاب هذا الطبيب بالجنون!
المراسم الباردة للتعازي بوفاة والدتها
المقبرة التي تشعر فيها بالارتياح !
وأخيراً...الحرق في المعدة الذي احتفظت به من ذكريات الضفة الغربية... وتناولها للأفيون لإخماد ألمه!
------------------
الوصف الذي يبعث الحياة في كل زاوية من تلك الأماكن ، الحياة الممتئلة بالشعور بالعار والهزيمة
الوصف الذي سيجعلك تبعث الحياة من جديد في الكره الكامن داخلك( للموتى على قيد الحياة) في عالمنا!
هو برأيي ما يجب أن تحصله من القراءة
(مع التحفظ على الجرأة الخادشة للحياء بالنسبة الي في بعض المقاطع)
May 4, 2017
قهرمان های تمام داستان ها از سرخوردگی و نا امیدی و خشم بعد از ژوئن ۶۷ سر می کشند، نکته ی جالبی که در کتاب چشم آدم را می زند ادبیات شدیدا زنانه ی کتاب است که ترجمه ی خوب هم آن را لطیف تر کرده است، در تمام شش داستان کتاب مفاهیم استئاری به وفور پیدا می شوند و مفهوم عشق و وطن شدیدا گره خورده اند، عشق انسانی در بین سطرهای داستان ناگهان گسترده میشود، تن معشوق خاک وطن می شود، پستی و بلندی های بدنش کوه های وطن و دستان پینه بسته و تن زخمی اش یاداور رنج های وطنند، عناصر طبیعی مثل آب و هوا، کوه ها، بوها در داستان ها نقش اصلی را ایفا می کنند، قهرمان ها خواننده را یاد قهرمان های گمشده ی کتاب های مودیانو می اندازند؛ معشوقِ انسانی قهرمان ها هم مثل کتاب های مودیانو فقط در خاطرات راوی زندگی می کند و در زمان حال یا مرده، یا به شکلی متحمل تغییر شده که راوی دیگر او را نمی شناسد، اما معشوق اصلی_وطن_ زنده ست، و با تمام غمناکی تم داستان ها امید ظریفی توی سطر سطر به چشم می خورد، در آخر اکثر داستان ها راوی با امیدی دوباره و ناگهان عزم وطن می کند و غم و تاریکی و سرمای اروپا را مثل مواد مخدر و داروهای آرامبخش پشت سرش جا می گذارد. کتاب چیزی به اطلاعات سیاسی و تاریخی خواننده اضافه نمی کند اما از فضای جامعه عرب بعد از ژوئن ۶۷ نمونه ی خوبی ارائه می دهد که البته بسیار یاد آور فضای چند سال اخیر جامعه ی ایران است
Displaying 1 - 30 of 93 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.