What do you think?
Rate this book
إن المشاهد الجنسية في الكتاب تتسم بطاقة صاخبة وحيوية هزلية غير مسبوقة ونادرا ما تجد ما يضارعها في كتاباته الاخرى".
"تايمز ليتراري سبليمنت"
"انه متألق، ومحير، وعميق... يتصف بنوع من الروعة الهادرة لا يمكن ان تولد الا من عقل ومخيلة فنان عبقري".
"الديلي تلغراف"
"إنه قصف خشن ممتاز"
"صنداي تلغراف"
"ليس هناك اي كاتب حي آخر يتمتع بمثل هذه المقدرة الملزمة على الابهاج، واثارة الحنق، والسحر، وبعث الخوف، وأخيرا علىالاسر"
"أوكسفورد ميل"
"إن الادب الاميركي المعاصر يبدأ وينتهي بمغزى ما أنجزه ميللر"
الروائي لورانس دريل
"تايمز ليتراري سبليمنت"
"انه متألق، ومحير، وعميق... يتصف بنوع من الروعة الهادرة لا يمكن ان تولد الا من عقل ومخيلة فنان عبقري".
"الديلي تلغراف"
"إنه قصف خشن ممتاز"
"صنداي تلغراف"
"ليس هناك اي كاتب حي آخر يتمتع بمثل هذه المقدرة الملزمة على الابهاج، واثارة الحنق، والسحر، وبعث الخوف، وأخيرا علىالاسر"
"أوكسفورد ميل"
"إن الادب الاميركي المعاصر يبدأ وينتهي بمغزى ما أنجزه ميللر"
الروائي لورانس دريل
519 pages, Paperback
First published January 1, 1959
81 people are currently reading
5,250 people want to read
About the author
Henry Miller
822books5,026followersHenry Valentine Miller was an American novelist, short story writer and essayist. He broke with existing literary forms and developed a new type of semi-autobiographical novel that blended character study, social criticism, philosophical reflection, stream of consciousness, explicit language, sex, surrealist free association, and mysticism. His most characteristic works of this kind are Tropic of Cancer, Black Spring, Tropic of Capricorn, and the trilogy The Rosy Crucifixion, which are based on his experiences in New York City and Paris (all of which were banned in the United States until 1961). He also wrote travel memoirs and literary criticism, and painted watercolors.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 123 reviews
May 5, 2023
Can human mind be healthy or is any human thought morbid?
Reading Nexus I quite often had an impression that I was reading some contemporary version of .
Henry Miller at times glides and at times stumbles through life, literature and philosophy; sometimes he turns realistic, sometimes � surrealistic, sometimes he is rational, sometimes � irrational, but always he remains original.
Nexus is a series of connections linking two or more things � our consciousness is a nexus linking us to the world.
Loving and loathing; accepting and rejecting; grasping and disdaining; longing and spurning: this is the disease of the mind.
Reading Nexus I quite often had an impression that I was reading some contemporary version of .
Think of the military, with their perpetual talk of the enemy. Think of the clergy, with their perpetual talk of sin and damnation. Think of the legal fraternity, with their perpetual talk of fine and imprisonment. Think of the medical profession, with their perpetual talk of disease and death. And our educators, the greatest fools ever, with their parrot-like rote and their innate inability to accept any idea unless it be a hundred or a thousand years old. As for those who govern the world, there you have the most dishonest, the most hypocritical, the most deluded and the most unimaginative beings imaginable.
Henry Miller at times glides and at times stumbles through life, literature and philosophy; sometimes he turns realistic, sometimes � surrealistic, sometimes he is rational, sometimes � irrational, but always he remains original.
Often, after a session with Spengler or Elie Faure, I would throw myself on the bed fully clothed and, instead of musing about ancient cultures, I would find myself groping through a labyrinthian world of fabrications. Neither of them seems capable of telling the truth, even about such a simple matter as going to the toilet.
Nexus is a series of connections linking two or more things � our consciousness is a nexus linking us to the world.
March 21, 2022
Nexus (Rosy Crucifixion, Book 3), Henry Miller
In Nexus (1959), the final installment, Miller finds himself an outsider in his own marriage, as Mona’s relationship with Anastasia (Jean Kronski) grows, with the pair finally abandoning Miller to travel to Paris. After Mona’s return on her own, the trilogy ends with Miller and his wife departing for Paris. Miller had in mind to write a second volume of Nexus, and made several attempts to complete it. It would have covered his time in France with Mona, their return to New York, and his return to Paris on his own, concluding with him writing the opening lines of Tropic of Cancer at 18 Villa Seurat.
He made several attempts to write the book before ultimately abandoning the undertaking. A rough draft of the abandoned novel, Paris 1928 (Nexus II), an account of his 1928 trip to Paris with Mona, was first published in English in 2012.
تاریخ نخستین خوانش: روز هجدهم ماه فوریه سال2004میلادی
عنوان: نکسوس؛ نوشته: هنری میلر؛ مترجم: سهیل سمی؛ انتشارات ققنوس، سال1382، در480ص؛ موضوع داستانهای نویسندگان ایالات متحده آمریکا - سده20م
داستان «نکسوس» کتاب سوم از سه گانه تصلیب گلگون، در دو بخش است؛ روایت رخدادهای زندگی یک نویسنده است؛ هر دو بخش میتوانند روایت زندگی هر فردی باشند، و هنر نویسنده بیان دغدغه ها و نیازهای روحی، و مادیِ انسانهاست؛
نقل از نکسوس: (هاپ! هاپ هاپ! هاپ! هاپ! پارس کردن در شب؛ پارس کردن، پارس کردن؛ جیغ میکشم، اما هیچکس جوابم را نمیدهد؛ فریاد میزنم، اما صدایم حتی پژواک ندارد؛ کدام را میخواهی، شرق «خشایارشا» یا شرق «مسیح»؟ تنها هستم، با مغزی ملتهب؛ عاقبت تنها شدم، چه محشر! فقط آن چیزی نیست که انتظارش را داشتم؛ کاش با خدا تنها بودم! هاپ! هاپ هاپ! با چشمان بسته چهره اش را مجسم میکنم؛ آنجاست، شناور در تاریکی، نقابی که همراه با امواج طوفانی میآید؛ دهان «تیلا دوریو»، مثل کمان؛ دندانها سفید و مرتب؛ چشمها سیاه با مژه های ریمل کشیده؛ پلکهایی با سایه غلیظ و درخشان آبی؛ موهای پریشان و سیاه چون شبق؛ بازیگر زن اهل «کارپات» و بامهای «وین»؛ مثل «ونوس» از دل زمینهای هموار «بروکلین» برخاسته؛ هاپ! هاپ هاپ! هاپ! هاپ! نعره میکشم، اما صدایم زمزمه ی ناچیزی است در گوش جهان؛ نامم «ایزاک داست» است؛ در آسمان پنجم «دانته» سیر میکنم� مثل «استریندبرگ» در تب و تاب هذیان‌های� تکرار می‌کن� «چه اهمیتی داره؟ چه اهمیتی داره که تنها باشی، یا رقیبی داشته باشی؟»؛ چرا این نام‌ها� عجیب و غریب به ذهنم هجوم می‌آورند� همه از همکلاسی‌ها� عزیز و قدیمی «مورتون اشنادیگ»، «ویلیام ماروین»، «ایزرائیل سیگل»، «برنارد پیستنر»، «لوئیس اشنایدر»، «کلارنس داناهیو»، «ویلیام اورند»، «جان کرتس»، «پت مک‌کافری»� «ویلیام کرب»، «آرتور کن ویسار»، «سالی لیبوویتس»، »فرانسز گلانتی»....؛ حتی یکی از آن‌ه� هم هرگز سر بلند نکرده است؛ محبوس میان حفاظ؛ زخمی مثل افعی؛ اون جایید، رفقا؟ پاسخی نیست)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسانی 15/01/1400هجری خورشیدی؛ 29/12/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
In Nexus (1959), the final installment, Miller finds himself an outsider in his own marriage, as Mona’s relationship with Anastasia (Jean Kronski) grows, with the pair finally abandoning Miller to travel to Paris. After Mona’s return on her own, the trilogy ends with Miller and his wife departing for Paris. Miller had in mind to write a second volume of Nexus, and made several attempts to complete it. It would have covered his time in France with Mona, their return to New York, and his return to Paris on his own, concluding with him writing the opening lines of Tropic of Cancer at 18 Villa Seurat.
He made several attempts to write the book before ultimately abandoning the undertaking. A rough draft of the abandoned novel, Paris 1928 (Nexus II), an account of his 1928 trip to Paris with Mona, was first published in English in 2012.
تاریخ نخستین خوانش: روز هجدهم ماه فوریه سال2004میلادی
عنوان: نکسوس؛ نوشته: هنری میلر؛ مترجم: سهیل سمی؛ انتشارات ققنوس، سال1382، در480ص؛ موضوع داستانهای نویسندگان ایالات متحده آمریکا - سده20م
داستان «نکسوس» کتاب سوم از سه گانه تصلیب گلگون، در دو بخش است؛ روایت رخدادهای زندگی یک نویسنده است؛ هر دو بخش میتوانند روایت زندگی هر فردی باشند، و هنر نویسنده بیان دغدغه ها و نیازهای روحی، و مادیِ انسانهاست؛
نقل از نکسوس: (هاپ! هاپ هاپ! هاپ! هاپ! پارس کردن در شب؛ پارس کردن، پارس کردن؛ جیغ میکشم، اما هیچکس جوابم را نمیدهد؛ فریاد میزنم، اما صدایم حتی پژواک ندارد؛ کدام را میخواهی، شرق «خشایارشا» یا شرق «مسیح»؟ تنها هستم، با مغزی ملتهب؛ عاقبت تنها شدم، چه محشر! فقط آن چیزی نیست که انتظارش را داشتم؛ کاش با خدا تنها بودم! هاپ! هاپ هاپ! با چشمان بسته چهره اش را مجسم میکنم؛ آنجاست، شناور در تاریکی، نقابی که همراه با امواج طوفانی میآید؛ دهان «تیلا دوریو»، مثل کمان؛ دندانها سفید و مرتب؛ چشمها سیاه با مژه های ریمل کشیده؛ پلکهایی با سایه غلیظ و درخشان آبی؛ موهای پریشان و سیاه چون شبق؛ بازیگر زن اهل «کارپات» و بامهای «وین»؛ مثل «ونوس» از دل زمینهای هموار «بروکلین» برخاسته؛ هاپ! هاپ هاپ! هاپ! هاپ! نعره میکشم، اما صدایم زمزمه ی ناچیزی است در گوش جهان؛ نامم «ایزاک داست» است؛ در آسمان پنجم «دانته» سیر میکنم� مثل «استریندبرگ» در تب و تاب هذیان‌های� تکرار می‌کن� «چه اهمیتی داره؟ چه اهمیتی داره که تنها باشی، یا رقیبی داشته باشی؟»؛ چرا این نام‌ها� عجیب و غریب به ذهنم هجوم می‌آورند� همه از همکلاسی‌ها� عزیز و قدیمی «مورتون اشنادیگ»، «ویلیام ماروین»، «ایزرائیل سیگل»، «برنارد پیستنر»، «لوئیس اشنایدر»، «کلارنس داناهیو»، «ویلیام اورند»، «جان کرتس»، «پت مک‌کافری»� «ویلیام کرب»، «آرتور کن ویسار»، «سالی لیبوویتس»، »فرانسز گلانتی»....؛ حتی یکی از آن‌ه� هم هرگز سر بلند نکرده است؛ محبوس میان حفاظ؛ زخمی مثل افعی؛ اون جایید، رفقا؟ پاسخی نیست)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسانی 15/01/1400هجری خورشیدی؛ 29/12/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Read
June 6, 2016... می نویسیم، اما پیشاپیش می دانیم چیزی برای نوشتن نداریم.
هر روز برای رنج و عذاب دوباره، التماس و تمنا می کنیم.
هر چقدر پوستمان بیشتر کنده شود، احساس بهتری پیدا می کنیم.
و درست وقتی که این بلا سر خواننده هایمان نیز می آید، احساسمان اوج می گیرد.
مبادا که کسی از پوچ مغزی بمیرد! باشد که آسمان همیشه از پیکار افکار مردان نویسنده بشکافد.
حروف. چه شکیل! حروفی که با رشته های نامرئی به هم می پیوندند،
رشته هایی که حامل جریان های مغناطیسی عظیمی هستند
.
کل این تجربه ی شاق بر مغزی تحمیل می شد که می بایست به افسون کار می کرد،
کار می کرد بدون آن که کار کند.
آیا این که به سمت تو می آید، آدم است یا یک ذهن؟ ذهنی که میان کتاب ها،
صفحات و جملاتی مملو از ویرگول، نقطه، نقطه ویرگول، تیره و ستاره تقسیم شده است.
یک نویسنده به پاس تلاش هایش جایزه می برد یا در دانشگاه جایی برای خود دست و پا می کند،
و دیگری یک استخوان کرم خورده باقی می ماند. اسم بعضی هایشان
را روی خیابان ها و بلوار ها می گذارند، و عده ای دیگر کارشان به گداخانه و چوبه دار می افتد.
و تازه وقتی تمام این خلقت ها خوانده و هضم شد، مردم باز هم همدیگر را آزار خواهند داد.
هیچ نویسنده ای، حتی بزرگ ترینشان، تاکنون نتوانسته است این واقعیت تلخ و سرد را بگوارد...!
هر روز برای رنج و عذاب دوباره، التماس و تمنا می کنیم.
هر چقدر پوستمان بیشتر کنده شود، احساس بهتری پیدا می کنیم.
و درست وقتی که این بلا سر خواننده هایمان نیز می آید، احساسمان اوج می گیرد.
مبادا که کسی از پوچ مغزی بمیرد! باشد که آسمان همیشه از پیکار افکار مردان نویسنده بشکافد.
حروف. چه شکیل! حروفی که با رشته های نامرئی به هم می پیوندند،
رشته هایی که حامل جریان های مغناطیسی عظیمی هستند
.
کل این تجربه ی شاق بر مغزی تحمیل می شد که می بایست به افسون کار می کرد،
کار می کرد بدون آن که کار کند.
آیا این که به سمت تو می آید، آدم است یا یک ذهن؟ ذهنی که میان کتاب ها،
صفحات و جملاتی مملو از ویرگول، نقطه، نقطه ویرگول، تیره و ستاره تقسیم شده است.
یک نویسنده به پاس تلاش هایش جایزه می برد یا در دانشگاه جایی برای خود دست و پا می کند،
و دیگری یک استخوان کرم خورده باقی می ماند. اسم بعضی هایشان
را روی خیابان ها و بلوار ها می گذارند، و عده ای دیگر کارشان به گداخانه و چوبه دار می افتد.
و تازه وقتی تمام این خلقت ها خوانده و هضم شد، مردم باز هم همدیگر را آزار خواهند داد.
هیچ نویسنده ای، حتی بزرگ ترینشان، تاکنون نتوانسته است این واقعیت تلخ و سرد را بگوارد...!
May 4, 2013
You'll like Nexus if, like me, you're not hung up on plot and want to sink into ideas, regardless of their sequence/flow. The book is basically a waiting room -- Miller's killing time in Brooklyn before he can transform himself as writer in Paris. In the meantime, he's got a lot to say about love, family, sex, writing, god, death, and pretty well everything.
Nexus is the third in a series, so if you haven't read the first two, you get the impression you're missing out on the specifics as to how he came to be living with his wife, Mona, as well as another flighty artist named Stasia. Stasia eventually leaves, and neither of them seem to care all that much what happened to her, and enjoy being free of her, though they both love(d) her. He calls it a "poverty-stricken sort of freedom... What a drab, dismal, fateful day that is when the lover suddenly realizes that he is no longer possessed, that he is cured, so to speak, of his great love!"
No one can accuse Miller of trying to write about anything other than what he knows, so naturally a lot of the book is simply his thoughts on writing. He says point-blank what every aspiring writer has probably said to him/herself, but never had the balls to put into words. "The great question was that eternal, seemingly unanswerable one: What have I to say that has not been said before, and thousands of times, by men infinitely more gifted? Was it sheer ego, this coercive need to be heard? In what way was I unique? For if I was not unique then it would be like adding a cipher to an incalculable astronomic figure."
And later, "Do you know what's the matter with me? I'm a chameleon. Every author I fall in love with I want to imitate -- if only I could imitate myself!" He's hard on himself, but has this refreshing way of accepting his shortcomings: "What could be more considerate -- better manners! -- than to treat thoughts, ideas, inspiration flashes, as flowers of delight? ... But to exploit (the idea), to send it out to work like a whore or a stockbroker, -- unthinkable. For me it was enough to have been inspired, not be perpetually inspired."
Miller's descriptions are so original - the kind of scenes you'll have no choice but to think about again, when something will trigger it. He goes to sweaty, throbbing nightclub, for example, saying: "I merely craved to become like an ordinary mortal, a jellyfish, if you like, in the ocean of drift. I asked for nothing more than to be swished and sloshed about in an eddying pool of fragrant flesh under subaqueous rainbow of subdued and intoxicating lights." This is a portion of this huge, perfect image he creates of a dancefloor.
I don't think I'll go out of my way to read the first two in the series unless they somehow fall into my possession, but if you love Miller's style, Nexus won't disappoint.
Nexus is the third in a series, so if you haven't read the first two, you get the impression you're missing out on the specifics as to how he came to be living with his wife, Mona, as well as another flighty artist named Stasia. Stasia eventually leaves, and neither of them seem to care all that much what happened to her, and enjoy being free of her, though they both love(d) her. He calls it a "poverty-stricken sort of freedom... What a drab, dismal, fateful day that is when the lover suddenly realizes that he is no longer possessed, that he is cured, so to speak, of his great love!"
No one can accuse Miller of trying to write about anything other than what he knows, so naturally a lot of the book is simply his thoughts on writing. He says point-blank what every aspiring writer has probably said to him/herself, but never had the balls to put into words. "The great question was that eternal, seemingly unanswerable one: What have I to say that has not been said before, and thousands of times, by men infinitely more gifted? Was it sheer ego, this coercive need to be heard? In what way was I unique? For if I was not unique then it would be like adding a cipher to an incalculable astronomic figure."
And later, "Do you know what's the matter with me? I'm a chameleon. Every author I fall in love with I want to imitate -- if only I could imitate myself!" He's hard on himself, but has this refreshing way of accepting his shortcomings: "What could be more considerate -- better manners! -- than to treat thoughts, ideas, inspiration flashes, as flowers of delight? ... But to exploit (the idea), to send it out to work like a whore or a stockbroker, -- unthinkable. For me it was enough to have been inspired, not be perpetually inspired."
Miller's descriptions are so original - the kind of scenes you'll have no choice but to think about again, when something will trigger it. He goes to sweaty, throbbing nightclub, for example, saying: "I merely craved to become like an ordinary mortal, a jellyfish, if you like, in the ocean of drift. I asked for nothing more than to be swished and sloshed about in an eddying pool of fragrant flesh under subaqueous rainbow of subdued and intoxicating lights." This is a portion of this huge, perfect image he creates of a dancefloor.
I don't think I'll go out of my way to read the first two in the series unless they somehow fall into my possession, but if you love Miller's style, Nexus won't disappoint.
February 1, 2016
به احتمال زیاد دیگر کتابی از هنری میلر نخواهم خواند، نه به این دلیل که نویسنده� ضعیفی‌ست� بلکه به این دلیل که کتاب‌های� اکثرن خودزندگینامه� هستند و قاعدتن خیلی خوشایند نیست که منِ خواننده� فارسی زبان ایرانی، مدام داستان زندگی و افکار یک نفر از اهالی محله منهتن را بخوانم. همین یک کتاب برای آشنا شدن با زندگی پر از زن و شراب و پر از بدبختی و بی‌پول� و افکار درهم برهم هنری، ادبی، جنسی یه هنری میلر کافی است.
روشی که ظاهرن کار میلر را از آثار اتوبیوگرافیکال معمول متفاوت می‌کن� این است که در آثار او تنها با شرح وقایع و حالات شخصیت اصلی که به صورت تاریخی تنظیم شده باشد، روبرو نیستیم، بلکه به نوعی تاریخ افکار و عقاید و او نیز هست. در میان روایت کردن رویدادهای بیرونی زندگی میلر، افکار فلسفی میلر نیز که در راستای همان رویدادها به ذهن میلر عارض می‌شو� روایت می‌شو� و گاهی می‌شو� که چندین صفحه روایت ذهنیات میلر ادامه می‌یاب� و روایت حوادث بیرونی متوقف می‌گرد�. این در زمان خود، روشی جدید و ضدژانر محسوب می‌شو�.
داستان رمان هم اگر میخواهی� بدانید شما را ارجاع می‌ده� به صفحه ویکیپدیای انگلیسی هنری میلر.
روشی که ظاهرن کار میلر را از آثار اتوبیوگرافیکال معمول متفاوت می‌کن� این است که در آثار او تنها با شرح وقایع و حالات شخصیت اصلی که به صورت تاریخی تنظیم شده باشد، روبرو نیستیم، بلکه به نوعی تاریخ افکار و عقاید و او نیز هست. در میان روایت کردن رویدادهای بیرونی زندگی میلر، افکار فلسفی میلر نیز که در راستای همان رویدادها به ذهن میلر عارض می‌شو� روایت می‌شو� و گاهی می‌شو� که چندین صفحه روایت ذهنیات میلر ادامه می‌یاب� و روایت حوادث بیرونی متوقف می‌گرد�. این در زمان خود، روشی جدید و ضدژانر محسوب می‌شو�.
داستان رمان هم اگر میخواهی� بدانید شما را ارجاع می‌ده� به صفحه ویکیپدیای انگلیسی هنری میلر.
November 29, 2010
Emergency!! Emergency!! Animal control we have a wild penis on loose!! Help!!!!
Woof!Woof! Ladies hold on to your knickers (as if that matters...hahaha!) I'm back in town darlings!! The horny uncouth bastard, so save your vanities and say hello to Mr. Henry Miller!
Sexual claustrophobia and unrestrained gusto for life made me churn out vulgar visceral depiction of what is christened as ,"Ménage à trois gone down the drain". Mona’s (a.k.a Mara) romps with her eccentric fuckaree lover- Stasia drove me over the edge. Those Machiavellian bitches did not value the supremacy of my penis whilst indulging me like a kid. Arghhh!! I’m loveless...blah blah....sex-starved..blah...on the verge of purging a bohemian inchoate calling...blah..blah...
Alas! I won’t be here for long as I see the boat pulling out for my extensive cruise to Paris. Adieu suckers! Ici que je viens chiennes français!!Bonne chasse. (Here I come you French bitches! Good hunting!)
Woof!Woof! Ladies hold on to your knickers (as if that matters...hahaha!) I'm back in town darlings!! The horny uncouth bastard, so save your vanities and say hello to Mr. Henry Miller!
Sexual claustrophobia and unrestrained gusto for life made me churn out vulgar visceral depiction of what is christened as ,"Ménage à trois gone down the drain". Mona’s (a.k.a Mara) romps with her eccentric fuckaree lover- Stasia drove me over the edge. Those Machiavellian bitches did not value the supremacy of my penis whilst indulging me like a kid. Arghhh!! I’m loveless...blah blah....sex-starved..blah...on the verge of purging a bohemian inchoate calling...blah..blah...
Alas! I won’t be here for long as I see the boat pulling out for my extensive cruise to Paris. Adieu suckers! Ici que je viens chiennes français!!Bonne chasse. (Here I come you French bitches! Good hunting!)
June 21, 2020
Probably the best of Henry Miller's post-Paris fiction. I feel Miller lost a certain spark in his writing when he returned to America after 10 years living in Paris. That's not to say his works written after that period aren't good. Hell, if I wrote 'Sexus' or 'Nexus' I would die happy. That's how incredible a writer Miller was.
February 25, 2025
هنری میلر در کتابهایش زندگی شخصی خود را مرور می‌کن�. از این جهت شاید نتوان آثارش را رمان نامید. او به دنبال بسط تفکراتش است و شاید کمی هم توصیف روحیات اطرافیانش:
او کار خاصی در زندگی‌ا� نکرده، اما جوری از روزهایش می‌نویس� که خواندنی است. شاید بگویید زندگی نامتعارفی داشته؛ بله تا حدی! اما به هر حال کار خاصی نکرده. خودش می‌گوی�:
این نوشتن کمی به درازا کشیده شده؛ مخصوصا سخنرانی طولانی‌ا� که اواخر کتاب برای مک‌گرگو� می‌کن� انقدر انگیزشی است که شورش را درآورده. اما دوست دارم یکی دیگر از کتابهایش را هم بخوانم، ببینم این تک‌گویی‌های� تا کجا جذاب می‌مان�.
یعنی برخورد نویسنده با جیم، متصدی آسانسور، واقعا اتفاق افتاده؟ امیدوارم! امیدوارم جیم آدمی واقعی بوده باشد.
پ.ن. جلد دوم را هم خواندم
با خودم گفتم هدف واقعی‌ا� از این کار فقط- «فقط!» -شرح حکایت ناکامی‌ه� و بخت‌برگشتگی‌های� است.(ص۲۴۶)
او کار خاصی در زندگی‌ا� نکرده، اما جوری از روزهایش می‌نویس� که خواندنی است. شاید بگویید زندگی نامتعارفی داشته؛ بله تا حدی! اما به هر حال کار خاصی نکرده. خودش می‌گوی�:
نویسنده هم مثل میمون به همه جا آویزان می‌شود� حال آن که درست زیر پای او، زندگی با شور و بلوایی پیوسته و مدام در جریان است.(ص ۳۶۹)
این نوشتن کمی به درازا کشیده شده؛ مخصوصا سخنرانی طولانی‌ا� که اواخر کتاب برای مک‌گرگو� می‌کن� انقدر انگیزشی است که شورش را درآورده. اما دوست دارم یکی دیگر از کتابهایش را هم بخوانم، ببینم این تک‌گویی‌های� تا کجا جذاب می‌مان�.
یعنی برخورد نویسنده با جیم، متصدی آسانسور، واقعا اتفاق افتاده؟ امیدوارم! امیدوارم جیم آدمی واقعی بوده باشد.
پ.ن. جلد دوم را هم خواندم
October 2, 2012
There is an element of the exotic and the animalistic in Miller, but at his core, he is a typical and rebellious American. He is equally at home comparing himself to a dog or to Jesus, and through these images, he traces his evolution from Wastrel to Want-Not Prophet, from his dingy childhood to idyllic Paris. On the surface, it is easy to see oneself in Miller's desperate attempts to sort out love, work, money, and art. ...and really, Miller is so likable in this last installment of The Rosy Crucifixion precisely because he is exactly like most other Americans: cursing our day jobs and fantasizing about the adventures we will have when we are fortunate enough to retire. I may be exaggerating a bit, but Miller manages--at least in part--to relish life and his role in it, regardless of both its glories and its flaws. He learns to let go, pick up, embrace everything, value nothing...this book almost reads like Miller's Enlightenment/Gnosis/Reincarnation/Resurrection...and that is the idea.
Read the full review at (My Book Blog).
Read the full review at (My Book Blog).
June 3, 2016
تا قبل از خواندن نیمه دوم کتاب، میلر در نظرم فردی با ایده های بزرگ بود که در سوزاندن و نابود کردن آنها تبحر داشت، اما نیمه ی دوم کتاب جایی بود که هوش و ذوق بی حد نویسندگیش به کمال رسید. داستان نکسوس روایت حوادث و بالا و پایین های زندگی یک نویسنده ست که به ویژه با عشق و مشکلات مالی در حال دست و پنجه نرم کردن ست. در نیمه اول (پیش از بازگشت مونا) همه چیز مادی و فیزیکی ست، همه ی دغدغه ها، تفکرات، مشکلات و... اما در نیمه دوم (پس از بازگشت مونا) بحث فراتر میرود و وارد دنیای فراتر از مادیات و دنیای خیال و احساسات غیرمادی نویسنده میشویم. داستان این کتاب در هر دو بخش میتواند روایت زندگی هر فرد انسانی باشد و هنر نویسنده در بیان جداگانه دغدغه ها و نیازهای روحی و مادی انسانهاست، چیزی که در کمتر کتابی، نویسنده ای از پسش برآمده است.
February 4, 2017
اسلوب الكاتب في وصف الاشياء اللامادية و المشاعر و الاحاسيس و لحظات الالهام رائع جدا بل خارق للعادة ولم اشاهد مثله من قبل، يكتب بأسلوب أدبي روحاني جميل و يتحدث عن معضلة الكاتب و المشاكل التي يمر بها لأجل ان يكتب روايته منتظراً لحظات الالهام التي لا تأتي الا بشكل نادر ليدخل بعدها في صراع مع عقله ومع الورقة البيضاء والآلة الكاتبة .. لكن ما يعيب الرواية هو كثرة الصفحات الخالية من اي معنى، تجد الكاتب يسترسل في الوصف و الكلام لصفحات و صفحات بلا اي هدف او فائدة وهذا ما جعلني اترك الرواية لعدة أشهر ثم قررت ان اعود إليها لأن الاعمال الناقصة و الغير منتهيه تزعجني جداً بالاضافة الى ان الكاتب يستحق أن أُنهي روايته بسبب جمال اسلوبه و جنونه و قوته في السرد بغض النظر عن السلبيات التي ذكرتها في الاعلى.
March 29, 2024
O mais profundo dos três. Memórias, confidências, sonhos... esta é uma partilha de reflexões e esperança, que acompanhamos apaixonadamente, mesmo que não sejam as nossas reflexões e esperanças.
Ao longo desta trilogia houve um desenvolvimento, algo que se prende com a escrita, com a capacidade de concretização, com a realização.
Todo um mundo toma existência na sua mente, cresce, transforma-se e sofre resistência para se deslocar daquela realidade, tomar forma sob a palavra escrita.
Quem diria que tal escritor sofre tal angústia, tal resistência...
Por outro lado, Mona, sob a sua capa de mentiras, permanece um mistério. Haverá outro livro que lance luz sobre este aspecto da sua vida?
Ao longo desta trilogia houve um desenvolvimento, algo que se prende com a escrita, com a capacidade de concretização, com a realização.
Todo um mundo toma existência na sua mente, cresce, transforma-se e sofre resistência para se deslocar daquela realidade, tomar forma sob a palavra escrita.
Quem diria que tal escritor sofre tal angústia, tal resistência...
Por outro lado, Mona, sob a sua capa de mentiras, permanece um mistério. Haverá outro livro que lance luz sobre este aspecto da sua vida?
January 10, 2015
أوه، ياله من كتاب ( الثُلاثية ) - كتاب الوحلِ والسماء ؛ إن صحَّ القول !
بديعٌ هذا الميللر : البذئ، البرئ، الجرئ، الجامح .. بديعٌ ومُريعٌ بتعرّيهِ - هُوَذا عارياً تماماً، ويرقصُ وسطَ غابٍ من حديد عشبُهُ الدولار - أميركا! - مُغنياً بالكلماتِ الأشدّ حِدةً وفتكاً ؛ هُوَذا في الكتاب الطويلِ الطويلِ، يعوي، يبكي، يكوي نفسَه، ينادي، ينبذُ، يئنُّ أنينَ كلبةٍ عُضت، يرنُّ رنينَ وتر، يحنُّ إلى الأقدمينَ، يُجنُّ شبقاً وعِشقاً ... وعوداً على بدءٍ يعوي هاجياً أميركا والموتى السائرون !
بديعٌ هذا الميللر : البذئ، البرئ، الجرئ، الجامح .. بديعٌ ومُريعٌ بتعرّيهِ - هُوَذا عارياً تماماً، ويرقصُ وسطَ غابٍ من حديد عشبُهُ الدولار - أميركا! - مُغنياً بالكلماتِ الأشدّ حِدةً وفتكاً ؛ هُوَذا في الكتاب الطويلِ الطويلِ، يعوي، يبكي، يكوي نفسَه، ينادي، ينبذُ، يئنُّ أنينَ كلبةٍ عُضت، يرنُّ رنينَ وتر، يحنُّ إلى الأقدمينَ، يُجنُّ شبقاً وعِشقاً ... وعوداً على بدءٍ يعوي هاجياً أميركا والموتى السائرون !
April 17, 2015
Absolutamente brilhante, toda a trilogia.
August 6, 2017
This is the last book in his trilogy. I skipped the preceding two. It was considered outrageous and naughty in its' day. Today it stands out as exemplary work, at least in my opinion.
May 20, 2020
Dugujem svojem malobrojnom čitateljstvu dva kratka osvrta.
Nexus je meni osobno najbolji dio trilogije. Smatram da je uzeo najbolje iz prvog i drugog dijela i stilski izvrsno složio završni dio trilogije. Čak je i fabula imala nekakav prirodni tijek, sa taman toliko esejističkih dijelova, iz područja književnosti, slikarstva, filozofije, slikarstva i povijesti umjetnosti, da ne skrene bit s glavne priče čiji su protagonist Miller i njegova partnerica Mona. O samoj radnji neću naširoko. Glavna okosnica jest to da Miller pokušava napisati neki roman, dok ga Mona uzdržava radeći u nekakvom plesnjaku, ala striptizu klubu, gdje upoznaje razne udvarače koji joj daju novce u zamjenu za čavrljanje i druženje uz nadu da će je uspit oženit. Mona je nešto kao današnja Sugar baby, samo što stvarno voli Millera i njemu daje tu lovu i želi da uspije ko pisac. Krajnji cilj je odlazak u Europu, odnosno Pariz (gdje je Miller i u stvarnom životu napokon napisao prve svoje romane, tek s 40 godina) Takav način života se provlačio kroz cijelu trilogiju. Millerova karakterizacija likova nije detaljna i slojevita, ali ne može se reći da je nema. Likovi su kompleksni, a ponajviše ih upoznajemo i shvaćamo putem njihovog djelovanja i postupcima u određenim situacijama, a ono nešto dublje saznajemo iz riječi samog lika Henrya Millera koji je i narator u prvom licu.
U konačnici moram još reći da se prvi dio trilogije - Sexus, razlikuje od Plexusa i Nexusa, najviše po tome što je u Sexusu velik naglasak na pornografiji, dok u ovim romanima to nije slučaj. Stilski su mi Plexus i Nexus sjeli bolje, ali je Sexus zabavniji. U Sexusu stvarno šamara moraliste i konzervativce, pljuje na pretenciozno modernističko pisanje i ogoljuje svoj jezik do same srži.
Nexus je meni osobno najbolji dio trilogije. Smatram da je uzeo najbolje iz prvog i drugog dijela i stilski izvrsno složio završni dio trilogije. Čak je i fabula imala nekakav prirodni tijek, sa taman toliko esejističkih dijelova, iz područja književnosti, slikarstva, filozofije, slikarstva i povijesti umjetnosti, da ne skrene bit s glavne priče čiji su protagonist Miller i njegova partnerica Mona. O samoj radnji neću naširoko. Glavna okosnica jest to da Miller pokušava napisati neki roman, dok ga Mona uzdržava radeći u nekakvom plesnjaku, ala striptizu klubu, gdje upoznaje razne udvarače koji joj daju novce u zamjenu za čavrljanje i druženje uz nadu da će je uspit oženit. Mona je nešto kao današnja Sugar baby, samo što stvarno voli Millera i njemu daje tu lovu i želi da uspije ko pisac. Krajnji cilj je odlazak u Europu, odnosno Pariz (gdje je Miller i u stvarnom životu napokon napisao prve svoje romane, tek s 40 godina) Takav način života se provlačio kroz cijelu trilogiju. Millerova karakterizacija likova nije detaljna i slojevita, ali ne može se reći da je nema. Likovi su kompleksni, a ponajviše ih upoznajemo i shvaćamo putem njihovog djelovanja i postupcima u određenim situacijama, a ono nešto dublje saznajemo iz riječi samog lika Henrya Millera koji je i narator u prvom licu.
U konačnici moram još reći da se prvi dio trilogije - Sexus, razlikuje od Plexusa i Nexusa, najviše po tome što je u Sexusu velik naglasak na pornografiji, dok u ovim romanima to nije slučaj. Stilski su mi Plexus i Nexus sjeli bolje, ali je Sexus zabavniji. U Sexusu stvarno šamara moraliste i konzervativce, pljuje na pretenciozno modernističko pisanje i ogoljuje svoj jezik do same srži.
August 11, 2023
Nexus is simply magical, and is filled with the breath of history, deeply intellectually relevant considerations that never get boring. Imagine having lived the life described so vividly. Nexus is probably one of the most important books I've read. Absolutely incredibly inspiring ❤️❤️❤️❤️❤️
The storytelling from the first two books continues in Nexus, and what fun it is to read:
"There are many things about Dostoevsky, like about life itself, that I like to let remain a mystery."
I love these stories from Henry's wild life, full of twists and surprises:
"While reading the newspaper, I come to wonder about Stymer's big problem masturbation. For years now he has been trying to get rid of the vile habit.� 🤣
Nexsus is deep, intelligent and the thoughtful conversations about Nietzsche and Dostoevsky are philosophically very exciting.
Besides this, the book is filled with eternal truth like:
"Can one ever win back what has been lost?"
The man of reason, the man of common sense, will answer no. But the fool says yes.
And what is the fool but a believer, a gambler against all odds.
Nothing is ever lost that cannot be won back.
Who says that? The divinity within us. Adam who survived fire and flood. And all the angels.�
Oooooh:
""Love me as I love you". This was the message.�
“�.her eyes would be opened, she would help me bury the past, we would begin a new life, a life together� true togetherness. How naive! As if a woman's heart can ever be opened again, once closed!�
"If only a voice had said: "It's hopeless, you're not the man she should have!"
Well, he can go on. I feel like quoting from every page of this wonderful masterpiece of wonder. Here is an excerpt, which is completely reminiscent of my speech and the act 🤣🤣🤣
"while I chatted away about book titles, strange streets, dreams, carrier pigeons, tugboats, whatever came into my head, and it was as if it all came at once, because I was happy, relaxed, carefree and knowing excellent health�
Nexus is a wonderful book ❤️
“�. la vie est belle!�
�.
Nexus er simpelthen magisk, og er fyldt med historiens vingesus, dybt intellektuelle relevante betragtninger, som aldrig bliver kedelige. Tænk at have levet det liv som beskrives så levende. Nexus er nok en af de vigtigste bøger jeg har læst. Helt utroligt inspirerende ❤️❤️❤️❤️❤️
Historiefortællingen fra de to første bøger fortsætter i Nexus, og hvor er det sjovt at læse:
“Der er mange ting ved Dostojevskij, ligesom ved selve livet, som jeg gerne lader forblive et mysterium.�
Jeg elsker de her historier fra Henry’s vilde liv, fyldt med twist og overraskelser:
“Mens jeg læser avisen, kommer jeg til at spekulere på Stymers store problem masturbation. I årevis har han nu prøvet at komme den nederdrægtige vane til livs.� 🤣
Nexsus er dyb, intelligent og de eftertænksomme samtaler om Nietzsche og Dostojevskij er filosofisk meget spændende.
Udover dette er bogen fyldt med evig sandhed som:
“Kan man nogen sinde vinde tilbage, hvad der er tabt?«
Fornuftsmennesket, manden med sund sans, vil svare nej. Men narren siger ja.
Og hvad er narren andet end en troende, en spiller imod alle odds.
Intet er nogen sinde tabt, der ikke kan vindes tilbage.
Hvem siger det? Guddommen i vort indre. Adam, der overlevede ild, og oversvømmelse. Og alle englene.�
Åååå:
“»Elsk mig, sådan som jeg elsker dig«. Dette var budskabet.�
“�.hendes øjne ville åbnes, hun ville hjælpe mig med at begrave fortiden, vi ville begynde et nyt liv, et liv sammen � sand samhørighed. Hvor naivt! Som om en kvindes hjerte nogen sinde kan åbnes igen, når det én gang er lukket!�
“Hvis blot en stemme havde sagt: »Det er håbløst, du er ikke den mand hun skal have!�
Jamen, han kan blive ved. Jeg har lyst til at citere fra hver en side i dette vidunderlige mesterværk af forunderlighed. Her er et uddrag, som jo minder fuldstændig som min tale og ageren 🤣🤣🤣
“mens jeg snakkede løs om bogtitler, mærkelige gader, drømme, brevduer, slæbebåde, lige meget hvad der faldt mig ind, og det var, som om det alt sammen kom på én gang, fordi jeg var lykkelig, afslappet, uden bekymringer og ved glimrende helbred�
Nexus er en vidunderlig bog ❤️
“�. la vie est belle!�
The storytelling from the first two books continues in Nexus, and what fun it is to read:
"There are many things about Dostoevsky, like about life itself, that I like to let remain a mystery."
I love these stories from Henry's wild life, full of twists and surprises:
"While reading the newspaper, I come to wonder about Stymer's big problem masturbation. For years now he has been trying to get rid of the vile habit.� 🤣
Nexsus is deep, intelligent and the thoughtful conversations about Nietzsche and Dostoevsky are philosophically very exciting.
Besides this, the book is filled with eternal truth like:
"Can one ever win back what has been lost?"
The man of reason, the man of common sense, will answer no. But the fool says yes.
And what is the fool but a believer, a gambler against all odds.
Nothing is ever lost that cannot be won back.
Who says that? The divinity within us. Adam who survived fire and flood. And all the angels.�
Oooooh:
""Love me as I love you". This was the message.�
“�.her eyes would be opened, she would help me bury the past, we would begin a new life, a life together� true togetherness. How naive! As if a woman's heart can ever be opened again, once closed!�
"If only a voice had said: "It's hopeless, you're not the man she should have!"
Well, he can go on. I feel like quoting from every page of this wonderful masterpiece of wonder. Here is an excerpt, which is completely reminiscent of my speech and the act 🤣🤣🤣
"while I chatted away about book titles, strange streets, dreams, carrier pigeons, tugboats, whatever came into my head, and it was as if it all came at once, because I was happy, relaxed, carefree and knowing excellent health�
Nexus is a wonderful book ❤️
“�. la vie est belle!�
�.
Nexus er simpelthen magisk, og er fyldt med historiens vingesus, dybt intellektuelle relevante betragtninger, som aldrig bliver kedelige. Tænk at have levet det liv som beskrives så levende. Nexus er nok en af de vigtigste bøger jeg har læst. Helt utroligt inspirerende ❤️❤️❤️❤️❤️
Historiefortællingen fra de to første bøger fortsætter i Nexus, og hvor er det sjovt at læse:
“Der er mange ting ved Dostojevskij, ligesom ved selve livet, som jeg gerne lader forblive et mysterium.�
Jeg elsker de her historier fra Henry’s vilde liv, fyldt med twist og overraskelser:
“Mens jeg læser avisen, kommer jeg til at spekulere på Stymers store problem masturbation. I årevis har han nu prøvet at komme den nederdrægtige vane til livs.� 🤣
Nexsus er dyb, intelligent og de eftertænksomme samtaler om Nietzsche og Dostojevskij er filosofisk meget spændende.
Udover dette er bogen fyldt med evig sandhed som:
“Kan man nogen sinde vinde tilbage, hvad der er tabt?«
Fornuftsmennesket, manden med sund sans, vil svare nej. Men narren siger ja.
Og hvad er narren andet end en troende, en spiller imod alle odds.
Intet er nogen sinde tabt, der ikke kan vindes tilbage.
Hvem siger det? Guddommen i vort indre. Adam, der overlevede ild, og oversvømmelse. Og alle englene.�
Åååå:
“»Elsk mig, sådan som jeg elsker dig«. Dette var budskabet.�
“�.hendes øjne ville åbnes, hun ville hjælpe mig med at begrave fortiden, vi ville begynde et nyt liv, et liv sammen � sand samhørighed. Hvor naivt! Som om en kvindes hjerte nogen sinde kan åbnes igen, når det én gang er lukket!�
“Hvis blot en stemme havde sagt: »Det er håbløst, du er ikke den mand hun skal have!�
Jamen, han kan blive ved. Jeg har lyst til at citere fra hver en side i dette vidunderlige mesterværk af forunderlighed. Her er et uddrag, som jo minder fuldstændig som min tale og ageren 🤣🤣🤣
“mens jeg snakkede løs om bogtitler, mærkelige gader, drømme, brevduer, slæbebåde, lige meget hvad der faldt mig ind, og det var, som om det alt sammen kom på én gang, fordi jeg var lykkelig, afslappet, uden bekymringer og ved glimrende helbred�
Nexus er en vidunderlig bog ❤️
“�. la vie est belle!�
January 22, 2018
Oh, Henry, you wiley saint. Nexus surprised me, because for once in this series, there was more Crucifixion than Roses. Henry Miller is the eternal optimist. He drinks from the essense of life. He just wants to live, with all that entails. He has an almost manic dedication to it.
But in Nexus, that optimism comes under strain. Mona is cheating on him with her friend Stasia. She is still whoring herself out to make a living, while insisting he stay home and focus on his writing rather than getting a job. Problem is, he's approaching forty and hasn't published a thing. He writes in his head, but his thoughts move too fast for his hands. Also, he can be incapacitated by self-doubt. A word from a frenemy or a belligerent elevator operator can derail him. Expectations of genius from Mona, his landlady, people who meet him along the way, etc. can be as constraining.
Until Nexus, the Rosy Crucifixion was a tough read. It was worth every second, every difficult word or phrase or stream of consciousness. Nexus was far more straightforward in the story it told. This does not make it better or worse. It did mean that I read this within a week, whereas the other two books took months.
I love Henry Miller. I wish he was alive today. I wish I could reach his heights. He is an inspiration as a writer and as a human being. It was hard to watch his crucifixion, but he made it all incredibly worthwhile.
But in Nexus, that optimism comes under strain. Mona is cheating on him with her friend Stasia. She is still whoring herself out to make a living, while insisting he stay home and focus on his writing rather than getting a job. Problem is, he's approaching forty and hasn't published a thing. He writes in his head, but his thoughts move too fast for his hands. Also, he can be incapacitated by self-doubt. A word from a frenemy or a belligerent elevator operator can derail him. Expectations of genius from Mona, his landlady, people who meet him along the way, etc. can be as constraining.
Until Nexus, the Rosy Crucifixion was a tough read. It was worth every second, every difficult word or phrase or stream of consciousness. Nexus was far more straightforward in the story it told. This does not make it better or worse. It did mean that I read this within a week, whereas the other two books took months.
I love Henry Miller. I wish he was alive today. I wish I could reach his heights. He is an inspiration as a writer and as a human being. It was hard to watch his crucifixion, but he made it all incredibly worthwhile.
September 28, 2013
The last and shortest volume of the Rosy Crucifixion Trilogy actually ended up feeling like the longest to me. I would rank this one around 3.25 out of 5. I really wanted to like it. There is not much plot to speak of, which isn't necessarily a bad thing, but the book ended up feeling very repetitive and monotonous since HM writes all the characters with basically the same voice i.e. his own. There are lots of times when other characters tell Henry how brilliant he is and how great of a writer he could be. I started to wonder if maybe to get the most out of this book, you have to buy into this way of thinking and basically sit at the feet of the master HM as he spins yarn after yarn. Personally, I was never convinced that Henry was quite on the level of someone like Nietzsche or Jesus Christ, so I had difficulty engaging his every thought and flight of fancy. It just feels like he wanted to write an epic work, so he really went for it at the type-writer with barely any editing. Which results in the books feeling like they are full of filler. I'm sure Henry Miller was a very nice intelligent man, but I don't think, with this trilogy, that he quite succeeded in creating the eternal epic masterpiece he might have set out for.
September 29, 2016
لم أستمتع بحياتي قط عند قراءة كتاب يحوي على كم هائل من الأفكار و الاراء مغلفة في رواية كما استمتعت عند قراءتي لهنري ميلر
هذا الكاتب له قدرة هائلة على جمع السيرة الذاتية و حبكة الرواية إضافة إلى عرض اراؤه الشخصية عن اي شيء في الحياة
و بقدر ما استمتعت بقدر ما تغيرت في بعض الأشياء تلقائيا و بدون معاناة العودة إلى العادة القديمة .. لدرجة اني لم اكن أصدق ذلك بنفسي إلا بعد فترة من الزمن ... أكان لهذا الكاتب حقا كل هذا الأثر في ؟! .. لقد ترك هنري في نفسي عميق أثر ربما بشكل و من الأشكال سوف تغير حياتي
أن تقرأ كل معاناته من أجل الوصول إلى قمة هدفه "أن يكون كاتب" يلهمك بعض الأشياء حقا التي لا تخطر على بال ، يجعلك تخاطر بما تملكه حقا " أو هكذا نظن" لتحصل على شيء أن أصلا لا تعرف ماهيته ... لتجازف بحياتك بشكل طبيعي ، هذا ما سيحصل لك عندما تقرأ ثلاثية الصلب الوردي
هذا الكاتب له قدرة هائلة على جمع السيرة الذاتية و حبكة الرواية إضافة إلى عرض اراؤه الشخصية عن اي شيء في الحياة
و بقدر ما استمتعت بقدر ما تغيرت في بعض الأشياء تلقائيا و بدون معاناة العودة إلى العادة القديمة .. لدرجة اني لم اكن أصدق ذلك بنفسي إلا بعد فترة من الزمن ... أكان لهذا الكاتب حقا كل هذا الأثر في ؟! .. لقد ترك هنري في نفسي عميق أثر ربما بشكل و من الأشكال سوف تغير حياتي
أن تقرأ كل معاناته من أجل الوصول إلى قمة هدفه "أن يكون كاتب" يلهمك بعض الأشياء حقا التي لا تخطر على بال ، يجعلك تخاطر بما تملكه حقا " أو هكذا نظن" لتحصل على شيء أن أصلا لا تعرف ماهيته ... لتجازف بحياتك بشكل طبيعي ، هذا ما سيحصل لك عندما تقرأ ثلاثية الصلب الوردي
November 29, 2013
Not as good as the first two parts. I don't know why i hate Mona, the feeling was there when she first appeared, here it was clear Mona has a bad influence on Miller. Not only in his life but even when he writes about her.
Only three remarkable parts deserve to be mentioned:
- Trying to get a job at Hobson and Hotbein where he met Jim.
- His discussion about literature in ch.16.
- The last chapter.
If we didn't know what's happened to Miller in his first years in Paris we would be dying to read about it.
Only three remarkable parts deserve to be mentioned:
- Trying to get a job at Hobson and Hotbein where he met Jim.
- His discussion about literature in ch.16.
- The last chapter.
If we didn't know what's happened to Miller in his first years in Paris we would be dying to read about it.
September 10, 2013
رمان نكسوس نوشته هنري ميلر، نويسنده آمريكايي به اعتبار فرم خاصي كه دارد، توسط اول شخص مفرد روايت مي شود و همين امر باعث همذات پنداري خواننده با راويست. البته ناگفته نماند كه اين همذات پنداري از طرف خوانندگان شرقي از قوت بيشتري برخوردار است- چرا كه ميلر- خود از منتقدان سرسخت فرهنگ آمريكاييست و بارها و بارها در آثارش به روحيه شرقي خود اشاره مي كند.
January 28, 2021
love a book that requires a dictionary handy. i like to think of myself as part of the optimum generation for rediscovering Miller.
January 30, 2022
Finalizada a triologia, ocorre-me pouco que mereça ser dito que já não tenha sido repetido inúmeras vezes nas incontáveis críticas feitas ao autor, mas deixo aqui o meu punhado de ideias.
1º Ficarmo-nos pelo Sexus (o primeiro e inconfundivelmente mais controverso dos três) teria sido um erro. Só com os outros dois é que me parece ser possível vislumbrar a profundidade abismal deste homem.
2º Como ser apaixonado por palavras que ele é, abusa da sua empregabilidade, tornando muitas vezes o texto longo e ilegível. Por outro lado, sob certas condições, estas deambulações literárias parecem por vezes embutidas de um certo poder hipnótico. Aqui o leitor parece experienciar, não tanto a compreensão de uma ideia passível de ser explicada a outros, mas algo mais subtil, fluído, intrínseco, caótico mas não sem alguma ordem.
Continuando a esgaravatar e somos igualmente capazes de descobrir diálogos caleidoscópicos incapazes de passar despercebidos ao mais dessensibilizado sapiossexual.
3º Ler esta triologia pareceu-me uma porta de acesso direto à mente do que vulgarmente apelidamos de génio. Aqueles que surgem um a cada geração. Dotados de uma intuição inconcebível para a maioria de nós. Intuição essa que, apesar de parecer provir doutro mundo e portanto tão dificilmente descrito pelas nossas ferramentas linguísticas, o autor ainda sim nos dá de mão beijada.
1º Ficarmo-nos pelo Sexus (o primeiro e inconfundivelmente mais controverso dos três) teria sido um erro. Só com os outros dois é que me parece ser possível vislumbrar a profundidade abismal deste homem.
2º Como ser apaixonado por palavras que ele é, abusa da sua empregabilidade, tornando muitas vezes o texto longo e ilegível. Por outro lado, sob certas condições, estas deambulações literárias parecem por vezes embutidas de um certo poder hipnótico. Aqui o leitor parece experienciar, não tanto a compreensão de uma ideia passível de ser explicada a outros, mas algo mais subtil, fluído, intrínseco, caótico mas não sem alguma ordem.
Continuando a esgaravatar e somos igualmente capazes de descobrir diálogos caleidoscópicos incapazes de passar despercebidos ao mais dessensibilizado sapiossexual.
3º Ler esta triologia pareceu-me uma porta de acesso direto à mente do que vulgarmente apelidamos de génio. Aqueles que surgem um a cada geração. Dotados de uma intuição inconcebível para a maioria de nós. Intuição essa que, apesar de parecer provir doutro mundo e portanto tão dificilmente descrito pelas nossas ferramentas linguísticas, o autor ainda sim nos dá de mão beijada.
September 23, 2018
ثلاثية الصلب الوردي، سكسوس،نيكسوس ،و بيلكسوس،بترجمة من أسامة منزلجي،تجسد فيها هنري ميللر العظيم بتفاصيله، بكل شفافية و جنون، كان العاشق هنا، و المنحرف، الفقير، المتسكع.. كان هنا العالم و الملاك و الشيطان. كان هو و فقط.. عظيما.
تجلى سرد هنري بفوضى الأسئلة التي ملأته يوما،بتمارين الكتابة، زلقات الكآبة و غيوم المسرات، بشطحات الجنون و المغامرة و المجون..بالحب و العهر و التقوى كذلك..
التقيت بهنري هنا و جلست ناظرة إليه من بعيد.
أن أبدأ في عمل -من الأدب الامريكي- كهذا مغامرة و فرحة عارمة أني تعثرت به.. عمل اعتبره ملحمة حياتية شفافة بكل ما فيها و ما عليها.
لازلت في الجزء الأول.
#سكسوسنريميللر
#قارئةمنناك
تجلى سرد هنري بفوضى الأسئلة التي ملأته يوما،بتمارين الكتابة، زلقات الكآبة و غيوم المسرات، بشطحات الجنون و المغامرة و المجون..بالحب و العهر و التقوى كذلك..
التقيت بهنري هنا و جلست ناظرة إليه من بعيد.
أن أبدأ في عمل -من الأدب الامريكي- كهذا مغامرة و فرحة عارمة أني تعثرت به.. عمل اعتبره ملحمة حياتية شفافة بكل ما فيها و ما عليها.
لازلت في الجزء الأول.
#سكسوسنريميللر
#قارئةمنناك
October 12, 2019
Trilogia “Răstignirea trandafirie� se încheie fericit în “Nexus� cu mult așteptata plecare spre Europa. Finanțată cu bani obținuți din scrierea primului roman semnat cu numele...soției!
Pentru mine, “experiența Miller� a fost epuizantă. Abia pe parcursul acestei trilogii, care coincide cu perioada maturizării autorului, dar și cu primele scrieri literare, am reușit să-i îndrăgesc stilul și să simt nerăbdarea de a-i citi paginile. Romanele milleriene au nevoie, deci, de timp, răbdare și o minte deschisă pentru bizarerii, erotism și nou.
Pentru mine, “experiența Miller� a fost epuizantă. Abia pe parcursul acestei trilogii, care coincide cu perioada maturizării autorului, dar și cu primele scrieri literare, am reușit să-i îndrăgesc stilul și să simt nerăbdarea de a-i citi paginile. Romanele milleriene au nevoie, deci, de timp, răbdare și o minte deschisă pentru bizarerii, erotism și nou.
February 17, 2024
الوشيجة هي الحلقة الأخيرة من ثلاثية الصلب الوردي .
اسهب ميلر عن حياته الزوجية و ماذا حدث لزوجته مونا عندما تقربت من ستاسيا . وكيف سافرا إلى باريس بغتة .
عندما تتقدم في السن تتغير الأولويات وهذا ما حدث ميلر كذلك . يروي لنا كيف تطور اسلوب حديثه و كتاباته . و اسلوب حياته.
بهذا أنهينا ثلاثية الصلب الوردي . بنهايه تثبت جوده ميلر و حديثه الذي لا يمل
ثلاثية VIP
اسهب ميلر عن حياته الزوجية و ماذا حدث لزوجته مونا عندما تقربت من ستاسيا . وكيف سافرا إلى باريس بغتة .
عندما تتقدم في السن تتغير الأولويات وهذا ما حدث ميلر كذلك . يروي لنا كيف تطور اسلوب حديثه و كتاباته . و اسلوب حياته.
بهذا أنهينا ثلاثية الصلب الوردي . بنهايه تثبت جوده ميلر و حديثه الذي لا يمل
ثلاثية VIP
November 23, 2023
From Cancer to Nexus, with Nin's Henry and June to complete the picture from a third, outsider's eye. Miller's joie de vivre, pervasive in his texts, is darkened by the biographies of the personages he fed off in order to write: June Mansfield, Jean Kronski, and their regrettable ends... A shame Nexus does not end on a more reflective, self-analytical note.
That being said, the entire story is mesmerising, and somewhat tragic. It will linger in my thoughts for a long time.
That being said, the entire story is mesmerising, and somewhat tragic. It will linger in my thoughts for a long time.
July 29, 2019
The best of his trilogy. He definitely left the best for last
April 29, 2021
با تموم افکارت این جا میشینی و میشی سلطان جهان. این جمله ی معصومانه ی رب به عمق مغزم رسوخ کرد و چنان آرامشی ایجاد کرد که یک لحظه احساس کردم واقعا با تمام وجود معنای این کلمه را درک می کنم.
Displaying 1 - 30 of 123 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.