What do you think?
Rate this book
ჩემი რჩეული - კონსტანტინ� გამსახურდი�
დიდოსტატის კონსტანტინეს მარჯვენა
Ein verwittertes Relief an der Kathedrale der alten georgischen Hauptstadt Mzcheta, die abgeschlagene Hand eines Baumeisters darstellend, gemahnt an wechselvolle und tragische Ereignisse längst vergangener Tage.
Gebaut wurde die Kathedrale im II. Jahrhundert während der Regentschaft Giorgis I., eines kapriziösen und despotischen Königs, der zwar willens ist, sein Königreich aus der Umklammerung Konstantinopels zu befreien, die heidnisch-aufrührerischen Fürstentümer zu befrieden und dem Glaubensanspruch des Katholikos der georgischen Kirche zu genügen, sich aber mit seinen persönlichen Wünschen stets im Widerspruch zu den Interessen des Staates befindet.
Königin Mariam, die strenggläubige Asketin, ist ihm keine Gefährtin. Sie treibt ihn unfreiwillig in die Arme leichtfertiger Hofdamen, zwingt ihn, seinen Kummer im Wein zu ertränken.
Die schöne, heimlich begehrte Fürstentochter Schorena, die er in erniedrigender Gefangenschaft hält, erscheint ihm unerreichbarer denn je, da sie ihm nie verzeihen wird, daß er ihren Verlobten töten und ihren Vater blenden ließ.
Die glücklichsten Stunden verbringt Giorgi in Gesellschaft treuer Jugendfreunde auf der Jagd. Auf einem seiner Jagdausflüge lernt er den jungen lasischen Baumeister Arssakidse, Schorenas vermeintlichen Milchbruder, kennen.
Eine schicksalhafte Laune bestimmt ihn, seinen Oberbaumeister Farsman, den bei Hofe meistgehaßten, doch auch meistgefürchteten Mann, zu entlassen und Arssakidse mit dem Wiederaufbau der Swetizchoweli-Kathedrale zu betrauen.
Farsman, wohl wissend, daß keiner außer ihm das Geheimnis kennt, stahlharte Schwerter zu schmieden, deren das königliche Heer so dringend bedarf, spinnt nun mit greisenhafter Rachsucht jenes Netz, das den eifersüchtigen König und den kunstbesessenen jungen Baumeister gleichermaßen ins Verderben stürzen soll.
KONSTANTINE GAMSACHURDIA, der viele Jahre in Deutschland lebte, 1919 an der Humboldt-Universität zum Doktor der Philosophie promovierte, Thomas Mann persönlich kannte, mit dem Zaren auf Kriegsfuß stand und sich nach anfänglichen Ressentiments letztlich doch mit der Sowjetmacht versöhnte, begann 1923 zu schreiben. Mit viel Sinn fürs Detail, mit sicherem Blick fürs Monumentale verwob er in diesem Roman Tatsächliches, Legendäres und Chronikalisches zu einem farbenprächtigen „Gobelin" georgischer Geschichte.
Gebaut wurde die Kathedrale im II. Jahrhundert während der Regentschaft Giorgis I., eines kapriziösen und despotischen Königs, der zwar willens ist, sein Königreich aus der Umklammerung Konstantinopels zu befreien, die heidnisch-aufrührerischen Fürstentümer zu befrieden und dem Glaubensanspruch des Katholikos der georgischen Kirche zu genügen, sich aber mit seinen persönlichen Wünschen stets im Widerspruch zu den Interessen des Staates befindet.
Königin Mariam, die strenggläubige Asketin, ist ihm keine Gefährtin. Sie treibt ihn unfreiwillig in die Arme leichtfertiger Hofdamen, zwingt ihn, seinen Kummer im Wein zu ertränken.
Die schöne, heimlich begehrte Fürstentochter Schorena, die er in erniedrigender Gefangenschaft hält, erscheint ihm unerreichbarer denn je, da sie ihm nie verzeihen wird, daß er ihren Verlobten töten und ihren Vater blenden ließ.
Die glücklichsten Stunden verbringt Giorgi in Gesellschaft treuer Jugendfreunde auf der Jagd. Auf einem seiner Jagdausflüge lernt er den jungen lasischen Baumeister Arssakidse, Schorenas vermeintlichen Milchbruder, kennen.
Eine schicksalhafte Laune bestimmt ihn, seinen Oberbaumeister Farsman, den bei Hofe meistgehaßten, doch auch meistgefürchteten Mann, zu entlassen und Arssakidse mit dem Wiederaufbau der Swetizchoweli-Kathedrale zu betrauen.
Farsman, wohl wissend, daß keiner außer ihm das Geheimnis kennt, stahlharte Schwerter zu schmieden, deren das königliche Heer so dringend bedarf, spinnt nun mit greisenhafter Rachsucht jenes Netz, das den eifersüchtigen König und den kunstbesessenen jungen Baumeister gleichermaßen ins Verderben stürzen soll.
KONSTANTINE GAMSACHURDIA, der viele Jahre in Deutschland lebte, 1919 an der Humboldt-Universität zum Doktor der Philosophie promovierte, Thomas Mann persönlich kannte, mit dem Zaren auf Kriegsfuß stand und sich nach anfänglichen Ressentiments letztlich doch mit der Sowjetmacht versöhnte, begann 1923 zu schreiben. Mit viel Sinn fürs Detail, mit sicherem Blick fürs Monumentale verwob er in diesem Roman Tatsächliches, Legendäres und Chronikalisches zu einem farbenprächtigen „Gobelin" georgischer Geschichte.
408 pages, Hardcover
First published January 1, 1939
103 people are currently reading
840 people want to read
About the author
Konstantine Gamsakhurdia
32books160followersKonstantine Gamsakhurdia was a Georgian classical writer of the 20th century and a famous public benefactor, Academician of the Georgian Academy of Sciences (GAS), Ph.D. of the Berlin University, and Laureate of the Shota Rustaveli State Prize of Georgia.
Konstantine Gamsakhurdia was born in 1893, in the town of Abasha (Samegrelo, region of Western Georgia). His father was Prince Svimon Gamsakhurdia. In 1911 Konstantine graduated from the Georgian Gymnasium of Kutaisi (Western Georgia) and in 1918 from the Berlin University (Germany).
In 1918 Gamsakhurdia became a member of the Board of the Constituent Society of the Tbilisi State University (TSU) and from 1920 - 1924 served as the Associate Professor of German literature at the same University. From 1918 - 1919 Gamsakhurdia was the 1st Secretary of the Embassy of the Democratic Republic of Georgia (DRG) in Germany and in 1920, the Plenipotentiary Envoy of DRG in Italy. Between 1912 - 1919 about 30 papers of Gamsakhurdia were published in the German Press. Gamsakhurdia published two books in German; "The Caucasus and the World War" (Weimar, 1916) and "The Oriental Politics of England and Russia" (Berlin, 1917). Konstantine Gamsakhurdia was also one of the leaders of the national-liberation movement of Georgia 1921 - 1930's. From 1924 - 1925 and 1926 - 1928 he was jailed by the GPU. Gamsakhurdia was the author of several outstanding Georgian novels including "The Hand of the Great Master," "Kidnapping of the Moon," the tetralogy of " David the Builder," etc. He was also the founder of the Georgian scientific school of study of life and works of Goethe.
Konstantine Gamsakhurdia was the father of the first democratically elected President of the Republic of Georgia, Dr. Zviad Gamsakhurdia.
Konstantine Gamsakhurdia was born in 1893, in the town of Abasha (Samegrelo, region of Western Georgia). His father was Prince Svimon Gamsakhurdia. In 1911 Konstantine graduated from the Georgian Gymnasium of Kutaisi (Western Georgia) and in 1918 from the Berlin University (Germany).
In 1918 Gamsakhurdia became a member of the Board of the Constituent Society of the Tbilisi State University (TSU) and from 1920 - 1924 served as the Associate Professor of German literature at the same University. From 1918 - 1919 Gamsakhurdia was the 1st Secretary of the Embassy of the Democratic Republic of Georgia (DRG) in Germany and in 1920, the Plenipotentiary Envoy of DRG in Italy. Between 1912 - 1919 about 30 papers of Gamsakhurdia were published in the German Press. Gamsakhurdia published two books in German; "The Caucasus and the World War" (Weimar, 1916) and "The Oriental Politics of England and Russia" (Berlin, 1917). Konstantine Gamsakhurdia was also one of the leaders of the national-liberation movement of Georgia 1921 - 1930's. From 1924 - 1925 and 1926 - 1928 he was jailed by the GPU. Gamsakhurdia was the author of several outstanding Georgian novels including "The Hand of the Great Master," "Kidnapping of the Moon," the tetralogy of " David the Builder," etc. He was also the founder of the Georgian scientific school of study of life and works of Goethe.
Konstantine Gamsakhurdia was the father of the first democratically elected President of the Republic of Georgia, Dr. Zviad Gamsakhurdia.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 118 reviews
December 9, 2016
აბიტურიენტობის წყალობით, ძალაუნებურად მომიხდ� ამ რომანი� კიდე� ერთხელ გადაკითხვა და მივხვდ�, რო� საჭირო� შედარები� ვრცელი რევი� :3. კონკრეტულა� ეს რომანი, გამსახურდიას შემოქმედებაშ� (ალბა� ბევრ� დამეთანხმება) დანარჩენ "დი�" ნაშრომებთა� შედარები�, საგრძნობლა� სუსტია. თუმც�, მაინ� მგონია, რო� თავისი ადგილი ქართულ� ლიტერატურაში "დიდოსტატ�" დამკვიდრებულ� აქვს. ცალკ� საკითხია ის, რო� ზედმეტად გაპიარებულია და ჩრდილავს მთვარი� მოტაცება� თუ დიონისოს ღიმილს. ენის თვალსაზრისით ეს ნაწარმოები (მიუხედავად იმის� რო� ერთი ამოსუნთქვი� იკითხება), მაინ� არაა ის დონე, რასა� კოსწია სხვა რომანებშ� გვთავაზობს. ერთ–ერთ� მიზეზი რი� გამო�, დიდოსტატის მარჯვენა ასეთ� სიმპათიები� სარგებლობს, ზომა�. ქართვე� ხალხ� აშკარა� არ უყვარს "დიდი" ნაწარმოებები� კითხვა(გამონაკლისია თუთაშხია ალბა�). ანალოგიც კი ძნელია მოუძებნო ამ ავტორს მსოფლიოშ� იმდენა� "დიდი�" ექსპრესიონიზმი� ჟანრში და შესაბამისა�, არაა გასაკვირ�, რო� ას� ვთქვათ "სახარკ� რომანი�" კი ბრწყინვალე საკითხავ� გამოსდის. შეკვეთილ� რომანი� წერა რაოდენ რთულია ჯავახიშვილის მაგალითზეც შეგვიძლი� ვირწმუნო�, ამიტომ პატივს ვცემ ამ კაცი� წარმატებულ მცდელობა� თავი გადაერჩინა სტალინიზმისა და საბჭოთ� ცენზურის პირობებშ�.
და მაინ�, სუ� რო� არაფერ�, ამისთვის ღირს წაკითხვა:
"ჯე� კიდე� ფარსმანისაგა� ჰქონდა მინიშნულ� კონსტანტინეს: ბრძენკაც� უნდა იყვე� და შლეგად მოაჩვენო� ადამიანებს თავი, გმირ� უნდა იყვე და ჯაბანივი� დადიოდ�, ოსტატი უნდა იყვე და ხელმოცარულად მოგქონდე� თავი, რადგან არავის იმდენი მტერ� არ� ჰყავსო ქვეყნა�, როგორც ბრძენკაც�, გმირსა და ოსტატს."
"ვინც შეგირდ� არ ყოფილა, ვერასოდე� გახდებ� ოსტატი. ვერც იგ� გახდებ� ოდესმე ოსტატი, მუდა� ოსტატებს ვინც შეჰყურებ� პირშ�."
"ოდითგანვ� ას� მოგვდგამ� ქართველებს, მუდა� ჩვენ� სიმცირეს მივსტიროდი�, რადგან მტერ� აურაცხელ� გვყავდ� მუდა�, მაგრამ დიდკაც� თუ გამოგვერია, მა� ის� დავკორტნით, როგორც დაკოდი� ძერა� ყვავებ�."
„ა� ქვეყნა� არ� რაინდი� ისეთ�, რომელსაც რისამე წინაშე შიში არ ეგრძნო� ოდესმე, არ� თუ ბრძენი� სადმ�, ერთხელ მაინ� სისულელე არ ეთქვას.�
და კიდე� უამრავ� ასეთ� შესანიშნავ� ფრაზ� <3
და მაინ�, სუ� რო� არაფერ�, ამისთვის ღირს წაკითხვა:
"ჯე� კიდე� ფარსმანისაგა� ჰქონდა მინიშნულ� კონსტანტინეს: ბრძენკაც� უნდა იყვე� და შლეგად მოაჩვენო� ადამიანებს თავი, გმირ� უნდა იყვე და ჯაბანივი� დადიოდ�, ოსტატი უნდა იყვე და ხელმოცარულად მოგქონდე� თავი, რადგან არავის იმდენი მტერ� არ� ჰყავსო ქვეყნა�, როგორც ბრძენკაც�, გმირსა და ოსტატს."
"ვინც შეგირდ� არ ყოფილა, ვერასოდე� გახდებ� ოსტატი. ვერც იგ� გახდებ� ოდესმე ოსტატი, მუდა� ოსტატებს ვინც შეჰყურებ� პირშ�."
"ოდითგანვ� ას� მოგვდგამ� ქართველებს, მუდა� ჩვენ� სიმცირეს მივსტიროდი�, რადგან მტერ� აურაცხელ� გვყავდ� მუდა�, მაგრამ დიდკაც� თუ გამოგვერია, მა� ის� დავკორტნით, როგორც დაკოდი� ძერა� ყვავებ�."
„ა� ქვეყნა� არ� რაინდი� ისეთ�, რომელსაც რისამე წინაშე შიში არ ეგრძნო� ოდესმე, არ� თუ ბრძენი� სადმ�, ერთხელ მაინ� სისულელე არ ეთქვას.�
და კიდე� უამრავ� ასეთ� შესანიშნავ� ფრაზ� <3
October 11, 2017
პირველად ამ ზაფხულ� წავიკითხ�.
საშინლად გამეწელა. შუ� გზაშ� შევწყვიტ� კიდე�. მერე, ისევ მივუბრუნდი. ძლივ� დავასრულ� და იმედებ� გამიცრუვდა. ალბა�, მაში� რო� შემეფასებინა მაქსიმუმ 2 ვარსკვლავს დავუწერდ�.
მეორედ მომიწი� წაკითხვა. სკოლ�, ეროვნულები და ამბები. ჰოდა, ამ წამს დავასრულ� ეს მეორედ წაკითხვა.
მთელ� 1 თვ�, ნე�-ნელა ვაგემოვნებდი. ვსმჯელობდი� კლასში, განვიხილავდი�, ვწერდი� გეგმებ�, ესეებს.
მოკლედ, რისი თქმა მინდ� - კი არ წავიკითხ�, ვიცხოვრე ამ წიგნში.
და, ახლა, ძალიან დი� ემოციებშ� ვა�.
საშინლად, საშინლად მომეწონა.
მელქისედეკ�, გიორგი, არსაკიძე, ფარსმანი, შორენა, ზვიადი, გირშელ� და კიდე� ბევრ� და ბევრ� ცოცხალ� და მაგარი პერსონაჟებ�, რომლებიც ბევრ� მინუსისა და უარყოფითის მიუხედავად შემიყვარდა.
აგერ, შანდლი� ქურდ� აიღე თუგინდ. არანომალურად მაგარი ტიპი�, არ�?
ან გაორებულ� გიორგი, ღმერთთან შეჭიდებული კონსტანტინ�? რაღა� მხრი� ეგოისტ� შორენა�. თავისი ხოხბისყელისფერ� საწმერთული�.
თუმც�, იყ� წიგნში მომენტებ� რა� ცოტათი ყალბ� და ხელოვნურ� მომეჩვენ�, რატომღაც.
დამაკლდა ცოტა კიდე� - აი, მარჯვენა� მოკვეთ�, მაგალითა�. ნამეტარი მიჩქმალული იყ� და გარბენილ�.
ნუ, საბოლო� ჯამშ�, ესაა წიგნ� რომლისგანა� ძალიან ბევრ� რამი� სწავლა შეიძლება, ბევრ� რამი� ახლებურა� დანახვ� და საერთოდა�, ჩვენ�, როგორც ერის, შეფასება� შეიძლება, ჩემი აზრი�, რა თქმა უნდა.
მადლობ� გამსახურდიას რო� ქვაშ� ჩაკირული საიდუმლო, სიტყვაში განახცად�.
იმედია, ამ რივიუს ავაზის დღეს არ ვწერ.
❤️
საშინლად გამეწელა. შუ� გზაშ� შევწყვიტ� კიდე�. მერე, ისევ მივუბრუნდი. ძლივ� დავასრულ� და იმედებ� გამიცრუვდა. ალბა�, მაში� რო� შემეფასებინა მაქსიმუმ 2 ვარსკვლავს დავუწერდ�.
მეორედ მომიწი� წაკითხვა. სკოლ�, ეროვნულები და ამბები. ჰოდა, ამ წამს დავასრულ� ეს მეორედ წაკითხვა.
მთელ� 1 თვ�, ნე�-ნელა ვაგემოვნებდი. ვსმჯელობდი� კლასში, განვიხილავდი�, ვწერდი� გეგმებ�, ესეებს.
მოკლედ, რისი თქმა მინდ� - კი არ წავიკითხ�, ვიცხოვრე ამ წიგნში.
და, ახლა, ძალიან დი� ემოციებშ� ვა�.
საშინლად, საშინლად მომეწონა.
მელქისედეკ�, გიორგი, არსაკიძე, ფარსმანი, შორენა, ზვიადი, გირშელ� და კიდე� ბევრ� და ბევრ� ცოცხალ� და მაგარი პერსონაჟებ�, რომლებიც ბევრ� მინუსისა და უარყოფითის მიუხედავად შემიყვარდა.
აგერ, შანდლი� ქურდ� აიღე თუგინდ. არანომალურად მაგარი ტიპი�, არ�?
ან გაორებულ� გიორგი, ღმერთთან შეჭიდებული კონსტანტინ�? რაღა� მხრი� ეგოისტ� შორენა�. თავისი ხოხბისყელისფერ� საწმერთული�.
თუმც�, იყ� წიგნში მომენტებ� რა� ცოტათი ყალბ� და ხელოვნურ� მომეჩვენ�, რატომღაც.
დამაკლდა ცოტა კიდე� - აი, მარჯვენა� მოკვეთ�, მაგალითა�. ნამეტარი მიჩქმალული იყ� და გარბენილ�.
ნუ, საბოლო� ჯამშ�, ესაა წიგნ� რომლისგანა� ძალიან ბევრ� რამი� სწავლა შეიძლება, ბევრ� რამი� ახლებურა� დანახვ� და საერთოდა�, ჩვენ�, როგორც ერის, შეფასება� შეიძლება, ჩემი აზრი�, რა თქმა უნდა.
მადლობ� გამსახურდიას რო� ქვაშ� ჩაკირული საიდუმლო, სიტყვაში განახცად�.
იმედია, ამ რივიუს ავაზის დღეს არ ვწერ.
❤️
January 16, 2023
ყლეობა, თანა� დიდი. გაზვიადებული ავტორი�, არაფრისმომცემი ტექსტი. Pretentious drivel.
December 28, 2023
როგო� შეიძლება ვინმეს გიორგი პირველის პერსონაჟ� მოეწონოს? პატრიოტობა სხვა უამრავ დანაშაულ� არ ამართლებ�. არაფერ� მეფე ეგ არ იყ�. შორენა� პერსონალობ� არ ჰქონდა და როგორი უაზროც თვითონ იყ�, ის� უაზროდაც მოკვდა. არსაკიძე� კიდე� ერთხელ დაამტკიც� რო� კაცებს ქალებთან მეგობრობ� არ შეუძლიათ (Not all man 🥹😍 i get it, stfu), რა წამს გაიგ� შორენა� ძუძუმტ� არ იყ� (ვა� სპოილერი) ეგრევე მიხვდა რო� "შეუყვარდ�" 😍😍. გიორგი� საერთო� არასდროს ჰყვარები� შორენა, ერთი ეგოცენტრულ� ნაბიჭვარ� იყ�, რომელი� მიჩვეული იყ� სასურველის მიღება� და შორენა რო� ვე� მოიპოვ�, მაგაზე გააფრინა. რომელი ტარიელ� და ნესტან� ეგენ� იყვნენ, შორენა� კოჭები� დანახვაზ� გულყრები რო� ემართებოდა გიორგი�. ვარდისახარ� უარყოფიდ პერსონაჟად რატომა� გამოყვანილ� ვე� ვხვდებ�. რადგან გულუპყრვილ� და მატერიალისტი�? ყველ� მატერიალისტები ვართ, მაგრამ რადგან ვარდისახარ� გოგო� და თა� "მსუბუქ� ყოფაქცევის", ავტორი ყველ� ადამიანშ� მყოფ� თვისებების გამო აკნინებს . მგონ� ერთადერთ� ფარსმანი იყ�, რომელი� ზუსტად იმიტომ არ მომეწონა, რატომა� დაიწერ�, როგორც ჯაყო ან ლუარსაბი, მაგალითა�. ხელოვნების უკვდავების იდეა ლამაზი იყ�, მაგა� ვე� დავუკარგავ ავტორს, მესმის სსრკ-� წინააღმდეგ გაბრძოლები� სულისკვეთება� მაგრამ ისეთ� შთაბეჭდილება დამრჩა, რო� წიგნის 80%ის განმავლობაში გამსახურდი� გონშ� არაა რაზე საუბრობს.
June 21, 2023
ძალიან ცუდი� არ იყ�, პირველ� სამასი გვერდი� ბოდიალ� ბოლო ასმა გამოისყიდა, მაგრამ რაღა� მაინ� აკლდ�. თითქოს, თვითონ გამსახურდიამაც არ იცოდ� თავდაპირველა� რისი თქმა და დაწერა სურდ�, ამიტომაც ყველაფერ� მიედმოედ�. ჩანაფიქრ� კარგ� იყ�, ან შეიძლება მე რო� ზოგადა� ისტორი� მიყვარ�, მაგიტომა� მომეჩვენ� ას�... როგორც ლიტერატურული შემოქმედებ� - არ ვიცი რამდენად ღირებული� ეს წიგნ�. უფრო რაღა� მეცხრე კლასში წასაკითხ მოთხრობა� გავს წყობით.
ეპოქას თუ გავითვალისწინებთ, სწორ დროს დაწერილი ნაწარმოები� და მგონ�, ეგეც კმარ� რო� წაკითხვა� ღირდეს. ერთმორწმუნ� ბიზანტიონი� სახი�, რუსეთი კარგად გამოილანძღ� და მომეწონა ;�
მიუხედავად იმის�, რო� ფარსმანი საძულველ� პერსონაჟია, ვე� ვუარყო� მი� გონებამახვილობას - ყველაზ� საინტერესო დიალოგებ� მა� ჰქონდა.
ხელოვნების� და სიყვარულის დაპირისპირების თემა� კარგად იყ� შემოყვანილ�.
ცუდი არ იყ� მოკლედ. ვალდებულების მოხდის გამო რო� არ წამეკითხ�, უთუო� უფრო მომეწონებოდა.
ეპოქას თუ გავითვალისწინებთ, სწორ დროს დაწერილი ნაწარმოები� და მგონ�, ეგეც კმარ� რო� წაკითხვა� ღირდეს. ერთმორწმუნ� ბიზანტიონი� სახი�, რუსეთი კარგად გამოილანძღ� და მომეწონა ;�
მიუხედავად იმის�, რო� ფარსმანი საძულველ� პერსონაჟია, ვე� ვუარყო� მი� გონებამახვილობას - ყველაზ� საინტერესო დიალოგებ� მა� ჰქონდა.
ხელოვნების� და სიყვარულის დაპირისპირების თემა� კარგად იყ� შემოყვანილ�.
ცუდი არ იყ� მოკლედ. ვალდებულების მოხდის გამო რო� არ წამეკითხ�, უთუო� უფრო მომეწონებოდა.
March 2, 2020
„არც სიკვდილშ� ჰქონია გიორგი მეფე� ბედი�.
იი�, რა მაგარი�! ვიბღავლო ახლა?
ლევა� ბერძენიშვილი ამბობს დაახლოებით მსგავს სიტყვებს: „ნებისმიერ� ლიტერატურული ნაწარმოები� სასკოლ� პროგრამაში შეტანა დი� განსაცდელს უქადის მას�.
ეს წიგნ� მა� „განსაცდელის� შემდეგ კიდე� ერთხელ გადავიკითხ�, არაფერ� შეცვლილა.
სრულ� ლიტერატურული მისტიფიკაცია� კოკო, სრულ� კოხტაპრუწობა, სრულ� სიყალბ�...
როგორი ქედმაღალიც იყ� ავტორი, ისეთივეა ეს წიგნიც.
კომუნიზმის სუნი ასდი� მთლიანად ამ ავტორს.
მოდი�, ჩამქოლეთ ახლა.
იი�, რა მაგარი�! ვიბღავლო ახლა?
ლევა� ბერძენიშვილი ამბობს დაახლოებით მსგავს სიტყვებს: „ნებისმიერ� ლიტერატურული ნაწარმოები� სასკოლ� პროგრამაში შეტანა დი� განსაცდელს უქადის მას�.
ეს წიგნ� მა� „განსაცდელის� შემდეგ კიდე� ერთხელ გადავიკითხ�, არაფერ� შეცვლილა.
სრულ� ლიტერატურული მისტიფიკაცია� კოკო, სრულ� კოხტაპრუწობა, სრულ� სიყალბ�...
როგორი ქედმაღალიც იყ� ავტორი, ისეთივეა ეს წიგნიც.
კომუნიზმის სუნი ასდი� მთლიანად ამ ავტორს.
მოდი�, ჩამქოლეთ ახლა.
September 6, 2021
ცუ� ასოციაციებ� იწვევს ეს რომანი ჩემშ�
March 13, 2023
ზვიაჸ=მუȃკი
February 5, 2024
მინდ�,რო� ეს წიგნ� გადაშენდეს ცხრა მთას იქიიით და აღარ დავინახო არსა�
December 18, 2017
რა თქმა უნდა ამაზ� კარგ� რამეებ� აქვს ალბა� კონსტანტინ� გამსახურდიას დაწერილი, "დიონისოს ღიმილი" მაქვ� წაკითხულ� და ამას კი ჯობი� (თუმც� ისიც ვერაფერი ისეთ�), მაგრამ დიდოსტატის მარჯვენა ყველაზ� ნათელი მაგალითი� მთლიანად მამა გამსახურდიას შემოქმედების - ესაა ფიტული, ცარიელ� ფორმ�... ფორმაც არ� - წარუმატებელი ფორმის მცდელობა, რომელშიც საერთო� არაფერ� დევს - ესაა ძველ� გაზეთი "კომუნისტ�", რომელშიც რაღაცი� შეფუთვ� უნდოდა� და მერე ისიც გადაიფიქრე�. ესაა სიყალბ�, ტყუილი, ჰაერ�, მამაძაღლობ�, რომელსაც გაკრახმალებული თეთრ� ქართულ� ჩოხა აცვი� ქართველი ერის წი� ამაყად დასეირნობს - აი პირდაპირ ას�: მარტ� ჩოხა და აზიაცკებ� დადი� ქართველი ნაციის წი� და ისინ� აპლოდისმენტებს და ხოტბას არ აკლებე�.
ჩიტობა� მოკლედ, if you know what I mean ;)
ჩიტობა� მოკლედ, if you know what I mean ;)
February 3, 2018
მაგიურ� წიგნია. პერსონაჟებ�, პერსონაჟებ� არია�, რა� ძალიან მნიშვნელოვანია. ისრიმისფერ� თვალებით დაწყებულ� ავაზის დღიდან, წიწამური� ველზ� ღამესთან მუდა� მებრძო� ხოხობამდ�. ბორდოხანის ლიფსიტებიდან, საღირა� ცრემლამდ�. წიგნ� ყოველთვი� უნდა ემჩნეოდე� ვისი დაწერილი� იგ�, ამ წიგნსა� ატყვია კვალ�. უტას კვალ�. უტას ცხოვრები� კვალ�. და თუ გირშელის გაწითლებ�, ვარდისახარის ნაკბილარ�, გლახუნას აღსარება და ნებიერას ნახტომ� არაა მაგი�, მაში� არ ვიცი სხვა რა არის.
May 5, 2014
It would be interesting to see reviews from non-Georgians on this book, if any. There are so many suttleties that, I believe, only those deeply familiar with Georgian culture would comprehend the essence. However this msy be my assumption...
Note: this review is in English to create interest on this book within non- Georgian community
Note: this review is in English to create interest on this book within non- Georgian community
October 28, 2013
ფარსმა� სპარსი� გამო წავიკითხ�.
January 15, 2018
დიდი ხანი ამ ნაწარმოებს თავს ვარიდებდ�,აბიტურიენტობამ კი თავისი ქნ�.თითქმი� დარწმუნებული ვიყავი,რო� კითხვა� გამეწელებოდა და ბოლო ფურცლამდ� ძლივ� ჩავაღწევდი. თუმც� ტყუილა�. მომეწონა,რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს ჩემთვი�. არ� კითხვა გამიგრძელდ� და არ� თავი მოუბეზრები�.ორ� აზრი არაა,რო� უდონეს� რომანი�.გიორგი� მონოლოგი ხო� საერთო�.
March 23, 2024
32/200 - "დიდოსტატის კონსტანტინეს მარჯვენა"
ძაან გამეწელა, მაგრამ ნუ მივყვებოდი თა� მასწავლებელსაც. მესმის, რატომა� შეიძლება შეაფას� ეს წიგნ� საკმაო� დაბალი ნიშნით, მაგრამ ჩემთვი� მაინ� არ იყ� ცუდი. საინტერესო ისტორი�, (ნაწილობრივ) ისტორიულ� რომანი, მეტი რა მინდოდ� მე�.
გიორგი მეფე რო ამ წიგნის ანტაგონისტია, ამაშ� ალბა� დამეთანხმები�. თითქოს, გვაცოდებ� ბოლო� ავტორი, მარა მაინ� რავი ისეთებ� აკეთ� რო, არ მეცოდება.
საინტერესო პერსოები� არია�. ფარსმანი� ისტორიაზ� ერთი თავი� მომეწონა ძაან. პროსტა, გადაცმულ� მეფი�, გლახუნას გულაობის ეპიზოდებ� მღლიდა.
კარგ� საკითხავია რა. ენ� თავიდა� თითქოს რთულია, მაგრამ მერე და მერე კარგად იკითხება.
ძაან გამეწელა, მაგრამ ნუ მივყვებოდი თა� მასწავლებელსაც. მესმის, რატომა� შეიძლება შეაფას� ეს წიგნ� საკმაო� დაბალი ნიშნით, მაგრამ ჩემთვი� მაინ� არ იყ� ცუდი. საინტერესო ისტორი�, (ნაწილობრივ) ისტორიულ� რომანი, მეტი რა მინდოდ� მე�.
გიორგი მეფე რო ამ წიგნის ანტაგონისტია, ამაშ� ალბა� დამეთანხმები�. თითქოს, გვაცოდებ� ბოლო� ავტორი, მარა მაინ� რავი ისეთებ� აკეთ� რო, არ მეცოდება.
საინტერესო პერსოები� არია�. ფარსმანი� ისტორიაზ� ერთი თავი� მომეწონა ძაან. პროსტა, გადაცმულ� მეფი�, გლახუნას გულაობის ეპიზოდებ� მღლიდა.
კარგ� საკითხავია რა. ენ� თავიდა� თითქოს რთულია, მაგრამ მერე და მერე კარგად იკითხება.
February 14, 2024
საუკეთეს� წიგნ� მაინ� იგია, რომელი� ჯერა� არ დაუწერია არავის. რაიც� შეეხებ� ტაძართაგან� საუკეთესოს, ჯერა� არ აგებულ� ასეთ� მიწაზე.
ჯოჯოხეთშ� მღვდლები გაუწყვეტია� ეშმაკებს და ყვავ� დაუნიშნავს� თურმ� ხუცესა� ღმერთს.
მაინ� მოცალეობ� და ფანტაზია� შემოქმედების მკვიდრ� მშობელ�.
მერმ� მიმოიხედავ� ხოლმ� მარტოსულ� იგ� და რაკი თავი� მსგავს� ვერავი� ნახავს სხვა�, მა� ხელიდა� ეცლება უძვირფასეს� სამკაული კაცთ� მოდგმისა, თავმდაბლობ�.
უმთავრეს� მაინ� ის იყ�, მარტოობა� ვეღა� უძლებდ� მარტოობაში გაზრდილი კაცი.
მადლობ� უფალ�, დასასრულ� რო� მიეახლ� მისი საყვარელ� ქმნილება უკვე, თორე� რომე� გულს ეყოფ� ძალა, მიჯნურობას� და ხელოვნებას ემსახურო ორთავე� თანაბრად?
ას� ყოფილა ჟამი� დასაბამიდა�, ერთი ბომონი ვე� დაიტევ� ვერასოდე� ორ კერპ�.
და ეს ასეა, ვისა� ოდესმე სიყვარულ� გამოუცდი�, მა� უგემნი� თავა� სიკვდილი.
ან თუ ღმერთი� სადმ� ამ ქვეყნა�, სიყვარულია, ალბა�, ის ღმერთი�.
სიყვარულია თავა� ღმერთი ამ ქვეყანაზ�.
მხოლოდ დღეს მივხვდ�, ჩემო, რო� ეს ცხოვრება არ� ის� მრუდედ წარუმართავ� არსთაგანმგებელ�, ყველაფერ� იმისთვის შეემთხვა ამ მიწაზე კაცს, რათა თავი� თავს და თავი� ღმერთს მიაგნო� ბოლო�.
გჯეროდეს, ჩემო, საპატი� ვალი� კაცისა არ� გლახურ� ღმერთი� ძიებ�, არამედ თავა� უნდა გახდეს შემოქმედ� უფლი� მეტოქე�.
თუ სიყვარულ� ღმერთი ყოფილა, შე� ხა� ჩემი სიყვარულ� და ღმერთი თავა�. ამიტომაც გიგულებდ� თანამდგომა� მარტ� ბრძოლაში.
ქალი� გაჩენაში ალბა� ღმერთი არ გარეულ�, უტ�.
მე ბედი მაქვ� ასეთ�, ჩემი სიყვარულ� განწირულ� ეკუთვნოდ� მუდა�. მე ის ფერები მიყვარდა, რომელთ� შეზავება თვით მეწამლეებს� და მხატვრებსა� დავიწყნიათ უკვე, ისეთ� ჩუქურთმები, თვით უხუცეს კალატოზებს რო� ვეღა� გამოჰყავ�, ისეთ� სამოსელი, რომლის ტარება� უკვე აღარავის ეხალისებ�, და ახლა ბედმ� იგ� შემაყვარ�, ვინც ბედისგან განწირულია.
მაინ� სხვა რაღა� სიყვარულ�, თუ არად� ღმერთი? ღმერთი კი არ�, სიკვდილი. რადგან მხოლოდ მა� დაუმკვიდრები� სიყვარულ� სამარადჟამოდ, ვისა� სიკვდილი� საფასი� შეუსყიდნია იგ�...
მე ჩემი ხელოვნებ� სიცოცხლეზე მეტა� შემყვარები�,ჩემო, ამიტომაც განწირულ� მაქვ� თავი.
განა ქვაა სვეტიცხოველ���, ჩემო? ქვაყოფილია იგ� ამჟამა�. უფრო უკვდავ�, ვიდრ� ას� ათას� მოკვდავი� სული.
მფლანგველებს ასეთ� ბედი ეწვევა მუდა�, სხვი� საუნჯეთა მპარავნი საკუთარსაც ვე� შეირჩენე�.
ადამიანებს ას� ჰგონია�, როცა ერ� უსამართლობას მეორეთ� ცვლიან, მდგომარეობის შეცვლა მოუტანდე� თითქოს მა� შვებას.
არავინ ის� არ ისჯება ამ ქვეყანაზ�, როგორც იგ�, რომელი� ყოველივე� არ შესწირავ� თავი� სიყვარულ�.
ასეთნი მუდა� მარტოკან� დარჩებია� ამ ქვეყანაზედ და არავინ ის� საცოდავი არაა, როგორც მარტოსულ�, უტ�.
ზღვიფერი გაქვ� თვალებ�, და თავა� ჰგავხა� ზღვა�,
თუ არ შეგებრალებ� და მითხოვდები სხვა�,
მივატოვე� გაზაფხულზე თესვას� და ხვნა�,
გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხს� და მტკვარ�,
ცეცხლს გავატა� შენს სამყოფლო�, შენს სიყვარულ�- ქარს,
და მოგიკლავ, მოღალატე�, მა� ნაფერე� ქმარ�,
ზღვისფერ� გაქვ� თვალებ� და თავა� ჰგავხა� ზღვა�...
ხელოვნებაა თავა� უკვდავებ�.
მხოლოდ ოსტატს ვე� ეწვევა სიკვდილი...
ცნობილია: ვისა� სიყრმეში არ გაუხარნი�, ვისა� ბავშვობაში სიჭაბუკე მოსწვევი�, ხოლო სიჭაბუკეში- შუაკაცობის ტვირთი, მა� მარადჟამ� თა� დაჰყვება გაცდენილ� სიყრმისა და სიჭაბუკი� დარდ�.
ასეთნი მუდა� ჰკარგავე� წონასწორობას და ყოველთვი� იმის ცდაშ� არია�, გვია� მაინ� შეივსო� ეს დანაკლის� როგორმ�.
ცხოვრება უდაბნო� ურწყულ� და ეცად�, გარს შემოუარო.
მხეც� არ� სიბრძნ� და გონიერებ� კაცთ� შორი� და სისპეტაკეთ� მათთ� არად სარგებელ.
ჯოჯოხეთშ� მღვდლები გაუწყვეტია� ეშმაკებს და ყვავ� დაუნიშნავს� თურმ� ხუცესა� ღმერთს.
მაინ� მოცალეობ� და ფანტაზია� შემოქმედების მკვიდრ� მშობელ�.
მერმ� მიმოიხედავ� ხოლმ� მარტოსულ� იგ� და რაკი თავი� მსგავს� ვერავი� ნახავს სხვა�, მა� ხელიდა� ეცლება უძვირფასეს� სამკაული კაცთ� მოდგმისა, თავმდაბლობ�.
უმთავრეს� მაინ� ის იყ�, მარტოობა� ვეღა� უძლებდ� მარტოობაში გაზრდილი კაცი.
მადლობ� უფალ�, დასასრულ� რო� მიეახლ� მისი საყვარელ� ქმნილება უკვე, თორე� რომე� გულს ეყოფ� ძალა, მიჯნურობას� და ხელოვნებას ემსახურო ორთავე� თანაბრად?
ას� ყოფილა ჟამი� დასაბამიდა�, ერთი ბომონი ვე� დაიტევ� ვერასოდე� ორ კერპ�.
და ეს ასეა, ვისა� ოდესმე სიყვარულ� გამოუცდი�, მა� უგემნი� თავა� სიკვდილი.
ან თუ ღმერთი� სადმ� ამ ქვეყნა�, სიყვარულია, ალბა�, ის ღმერთი�.
სიყვარულია თავა� ღმერთი ამ ქვეყანაზ�.
მხოლოდ დღეს მივხვდ�, ჩემო, რო� ეს ცხოვრება არ� ის� მრუდედ წარუმართავ� არსთაგანმგებელ�, ყველაფერ� იმისთვის შეემთხვა ამ მიწაზე კაცს, რათა თავი� თავს და თავი� ღმერთს მიაგნო� ბოლო�.
გჯეროდეს, ჩემო, საპატი� ვალი� კაცისა არ� გლახურ� ღმერთი� ძიებ�, არამედ თავა� უნდა გახდეს შემოქმედ� უფლი� მეტოქე�.
თუ სიყვარულ� ღმერთი ყოფილა, შე� ხა� ჩემი სიყვარულ� და ღმერთი თავა�. ამიტომაც გიგულებდ� თანამდგომა� მარტ� ბრძოლაში.
ქალი� გაჩენაში ალბა� ღმერთი არ გარეულ�, უტ�.
მე ბედი მაქვ� ასეთ�, ჩემი სიყვარულ� განწირულ� ეკუთვნოდ� მუდა�. მე ის ფერები მიყვარდა, რომელთ� შეზავება თვით მეწამლეებს� და მხატვრებსა� დავიწყნიათ უკვე, ისეთ� ჩუქურთმები, თვით უხუცეს კალატოზებს რო� ვეღა� გამოჰყავ�, ისეთ� სამოსელი, რომლის ტარება� უკვე აღარავის ეხალისებ�, და ახლა ბედმ� იგ� შემაყვარ�, ვინც ბედისგან განწირულია.
მაინ� სხვა რაღა� სიყვარულ�, თუ არად� ღმერთი? ღმერთი კი არ�, სიკვდილი. რადგან მხოლოდ მა� დაუმკვიდრები� სიყვარულ� სამარადჟამოდ, ვისა� სიკვდილი� საფასი� შეუსყიდნია იგ�...
მე ჩემი ხელოვნებ� სიცოცხლეზე მეტა� შემყვარები�,ჩემო, ამიტომაც განწირულ� მაქვ� თავი.
განა ქვაა სვეტიცხოველ���, ჩემო? ქვაყოფილია იგ� ამჟამა�. უფრო უკვდავ�, ვიდრ� ას� ათას� მოკვდავი� სული.
მფლანგველებს ასეთ� ბედი ეწვევა მუდა�, სხვი� საუნჯეთა მპარავნი საკუთარსაც ვე� შეირჩენე�.
ადამიანებს ას� ჰგონია�, როცა ერ� უსამართლობას მეორეთ� ცვლიან, მდგომარეობის შეცვლა მოუტანდე� თითქოს მა� შვებას.
არავინ ის� არ ისჯება ამ ქვეყანაზ�, როგორც იგ�, რომელი� ყოველივე� არ შესწირავ� თავი� სიყვარულ�.
ასეთნი მუდა� მარტოკან� დარჩებია� ამ ქვეყანაზედ და არავინ ის� საცოდავი არაა, როგორც მარტოსულ�, უტ�.
ზღვიფერი გაქვ� თვალებ�, და თავა� ჰგავხა� ზღვა�,
თუ არ შეგებრალებ� და მითხოვდები სხვა�,
მივატოვე� გაზაფხულზე თესვას� და ხვნა�,
გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხს� და მტკვარ�,
ცეცხლს გავატა� შენს სამყოფლო�, შენს სიყვარულ�- ქარს,
და მოგიკლავ, მოღალატე�, მა� ნაფერე� ქმარ�,
ზღვისფერ� გაქვ� თვალებ� და თავა� ჰგავხა� ზღვა�...
ხელოვნებაა თავა� უკვდავებ�.
მხოლოდ ოსტატს ვე� ეწვევა სიკვდილი...
ცნობილია: ვისა� სიყრმეში არ გაუხარნი�, ვისა� ბავშვობაში სიჭაბუკე მოსწვევი�, ხოლო სიჭაბუკეში- შუაკაცობის ტვირთი, მა� მარადჟამ� თა� დაჰყვება გაცდენილ� სიყრმისა და სიჭაბუკი� დარდ�.
ასეთნი მუდა� ჰკარგავე� წონასწორობას და ყოველთვი� იმის ცდაშ� არია�, გვია� მაინ� შეივსო� ეს დანაკლის� როგორმ�.
ცხოვრება უდაბნო� ურწყულ� და ეცად�, გარს შემოუარო.
მხეც� არ� სიბრძნ� და გონიერებ� კაცთ� შორი� და სისპეტაკეთ� მათთ� არად სარგებელ.
July 24, 2022
რავი რა უნდა დავწერ� მე, რო� შემეძლოს 10-� დავუწერდი�
"არცა სიკვდილშ� ჰქონია გიორგი მეფე� ბედი..."
"არცა სიკვდილშ� ჰქონია გიორგი მეფე� ბედი..."
May 6, 2021
ორ� თუ სამი წლის წი� დავიწყ� პირველად, მაგრამ ვერანაირად ვე� დავუდე გული.
იმის მერე სუ� მეგონა, არ მომეწონებოდა და ახლა� უხასიათო� და უგულოდ დავიწყ�.
ახლა კი, როცა ბოლო ფურცელიც ჩავამთავრე, მინდ�, კიდე� ბევრჯე� წავიკითხ� თავიდა�. გასაოცრა� ახლო� მოვიდა ჩემთან, ჩამწვდ�, გადამწვდ� ყველგა�, სადა� კი შეიძლებოდა და ერ�-ერთი უძვირფასეს� წიგნია უკვე ჩემთვი�.
❤️
იმის მერე სუ� მეგონა, არ მომეწონებოდა და ახლა� უხასიათო� და უგულოდ დავიწყ�.
ახლა კი, როცა ბოლო ფურცელიც ჩავამთავრე, მინდ�, კიდე� ბევრჯე� წავიკითხ� თავიდა�. გასაოცრა� ახლო� მოვიდა ჩემთან, ჩამწვდ�, გადამწვდ� ყველგა�, სადა� კი შეიძლებოდა და ერ�-ერთი უძვირფასეს� წიგნია უკვე ჩემთვი�.
❤️
April 28, 2022
Let's be real მხოლოდ ბოლო 30 გვერდი� გამო ვე� და არ დავუწე� მაღა� შეფასება�,ეს ორ� ვარსკვლავი� დასასრულის დამსახურებით. იშვიათია წიგნ� არ მომეწონო� და ეს სწორედ ის შემთხვევაა. პირველ� 100 გვერდი საერთო� საშინელება იყ�. მე,როგორც წიგნის მოყვარულ�,კითხვა შემზიზღდ� ჩვეულებრივად,მართლა ჩემს თავს აღარ ვგავდი :D თა� ვერც ვწყვეტდი კითხვა�, საპროგრამო� და ეროვნულებს ვაბარე�. ჯამშ�, ვფიქრო� ზედმეტად გაწელილი იყ�. ის�, გამსახურდიას აშკარა� ნოველები� წერა უფრო გამოსდიოდა. <3
P.S უმეტესობ� ამ გიორგი მეფი� პერსონაჟ�,რო� ქრაშავ� ძალიან მიკვირ� თქვენი. გიორგი ყველაზ� უარყოფით� პერსონაჟია (ფარსმა� სპარსი� მერე რა თქმა უნდა) ძალიან უპატივცემულო� (განსაკუთრები� ქალები� მიმართ),ეგოისტ� და ეგოცენტრულ� პიროვნებაა. აი თითქოსდა ზუსტად მეფეეთ� სტერეოტიპშ� ჯდებ�. განსაკუთრები� გიორგიზე გული ამიცრუვდ� ვარდისახართა� შეხვედრი� ეპიზოდში(შორენა� მზითევ�,რო� უთვლიდ�) და რატომღაც არავინ საუბრობს ამ მომენტზე,ჩვეულებრივად იძალად� ქალზ�. არ აქვს აქ მნიშვნელობ� ვარდისახარის სოციალურ სტატუს�,ვიღაცი� საყვარელ� იყ�,მეძავი თუ ერისთავი� პატიოსან� ასულ�. წესიერ� ადამიანი მი� გარშემ� ყველას კარგად ეპყრობ� და არ� ერთეულებ�. ხოდა მოკლედ, გიორგი არ იყ� წესიერ� კაცი რა :D და ამ წიგნ� 3/10.
P.S უმეტესობ� ამ გიორგი მეფი� პერსონაჟ�,რო� ქრაშავ� ძალიან მიკვირ� თქვენი. გიორგი ყველაზ� უარყოფით� პერსონაჟია (ფარსმა� სპარსი� მერე რა თქმა უნდა) ძალიან უპატივცემულო� (განსაკუთრები� ქალები� მიმართ),ეგოისტ� და ეგოცენტრულ� პიროვნებაა. აი თითქოსდა ზუსტად მეფეეთ� სტერეოტიპშ� ჯდებ�. განსაკუთრები� გიორგიზე გული ამიცრუვდ� ვარდისახართა� შეხვედრი� ეპიზოდში(შორენა� მზითევ�,რო� უთვლიდ�) და რატომღაც არავინ საუბრობს ამ მომენტზე,ჩვეულებრივად იძალად� ქალზ�. არ აქვს აქ მნიშვნელობ� ვარდისახარის სოციალურ სტატუს�,ვიღაცი� საყვარელ� იყ�,მეძავი თუ ერისთავი� პატიოსან� ასულ�. წესიერ� ადამიანი მი� გარშემ� ყველას კარგად ეპყრობ� და არ� ერთეულებ�. ხოდა მოკლედ, გიორგი არ იყ� წესიერ� კაცი რა :D და ამ წიგნ� 3/10.
December 2, 2023
არანაირი მხატვრულ� ან სიუჟეტურ� ღირებულება ამ წიგნ� არ აქვს ჩემი აზრი�. ტრაფარეტულ�, ვითო� საინტერესო პერსონაჟებით გატენილი სქელყდიანი რომანი, რომელზეც ვიღა� "ადეკვატურმ�" ხალხმა იფიქრა რო� საგამოცდ� პროგრამაში იყ� შესატანი :)) . ისედაც გადაღეჭილი თემები� მრავალჯერადი გადაღეჭვ� მიმდინარეობს აქ უბრალო� - რელიგი�, სიყვარულ�, ხელოვნებ�. და მორჩ�, მეტი არაფერ�. ისიც ის� პრიმიტიულა� რო� სუ� თვალების ტრიალი� ვფურცლავდი ხოლმ� და არ� არასდროს დავამთავრებდ� რო� არ� განათლების სამინისტრო� მიერ დაკისრებულ� უაზრ� ვალდებულებ� :)
ძალიან მაინტერესებს ვინმესგა� მოვისმინ� არგუმენტირებულ� მსჯელობა ამ წიგნის ღირსებების (თუ აქვს რამე მასეთი საერთო�) შესახე� და რატო� შეიძლება დააკისრო ისედაც დასტრესი� და გაბეზრებულ აბიტურიენტ� მისი კითხვა. ოღონ� "შე� რანაირ� ქართველი ხაარ და იიიი ქართულ ლიტერატურა� პატივი ეციი�, პირველ რიგშ� ქართულ� უნდა დააფასოო და მერე წაიკითხო� გოეთეები და ვოლტერებიი�" - ნარატივი� გარეშე.
ძალიან მაინტერესებს ვინმესგა� მოვისმინ� არგუმენტირებულ� მსჯელობა ამ წიგნის ღირსებების (თუ აქვს რამე მასეთი საერთო�) შესახე� და რატო� შეიძლება დააკისრო ისედაც დასტრესი� და გაბეზრებულ აბიტურიენტ� მისი კითხვა. ოღონ� "შე� რანაირ� ქართველი ხაარ და იიიი ქართულ ლიტერატურა� პატივი ეციი�, პირველ რიგშ� ქართულ� უნდა დააფასოო და მერე წაიკითხო� გოეთეები და ვოლტერებიი�" - ნარატივი� გარეშე.
August 4, 2022
პირველ� ნაწარმოები, რომელსაც დიად� გამსახურდიას შემოქმედებიდან გავეცანი. არ� სასკოლოდ მიწევს ჯე� და ჩემი სურვილით გადავწყვიტ� შევჭიდებოდ�. ზუსტად ისეთ� სიტყვაკაზმულ� ენ� აქვს გამსახურდიას, რომელი� ძალიან მიზიდავს და წიგნებში სუ� დავეძე�. იმხელა ენითაუწერელი სიამოვნები� ვკითხულობდ�, ჭამისასს� ვე� ვცილდებოდი, გულწრფელად . მომენტებში მეღიმებოდა, კონკრეტუ� ნაწყვეტს რო� ვკითხულობდ�, რადგან ზუსტად მანდ ჩანდ� ნათლად გამსახურდიას სიდიად� და მისი შეუდარებლობა. რასა� კი ამბობე� არაფერ� არ არის გადაჭარბებულად ნათქვამი და ნამდვილა� თითოეულმ� ჩვენგანმ� სიამაყის გრძნობ� უნდა განვიცადოთ, მისი “თანამონაწილეობისა� და ზიარების გულისათვის. ვისა� ჯე� კიდე� არ წაგიკითხავ� კი, ნამდვილა� ბევრ� სცდები�. თუ 15+ ასაკის ხართ, სახლში დიდი ალბათობი� უნდა მოგეძებნებოდეთ, ას� რო� დასტაცეთ აუცილებლად ხელი .
August 23, 2016
"ზღვისფერ� გაქვ� თვალებ�, და თავა� ჰგავხა� ზღვა�,
თუ არ შეგებრალებ� და მითხოვდები სხვა�,
მივატოვე� გაზაფხულზე თესვას� და ხვნა�,
გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხს� და მტკვარ�,
ცეცხლს გავატა� შენს სამყოფლო�, შენს სიყვარულ� ქარს,
და მოგიკლავ, მოღალატე�, მა� ნაფერე� ქმარ�.
ზღვისფერ� გაქვ� თვალებ�, და თავა� ჰგავხა� ზღვა�."
თუ არ შეგებრალებ� და მითხოვდები სხვა�,
მივატოვე� გაზაფხულზე თესვას� და ხვნა�,
გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხს� და მტკვარ�,
ცეცხლს გავატა� შენს სამყოფლო�, შენს სიყვარულ� ქარს,
და მოგიკლავ, მოღალატე�, მა� ნაფერე� ქმარ�.
ზღვისფერ� გაქვ� თვალებ�, და თავა� ჰგავხა� ზღვა�."
September 1, 2021
სხვებს რა� უნდა� ის თქვა�, მაგრამ პირადა� მე დავიტანჯ�.
December 25, 2024
ხშირად, როდესა� სკოლაშ� ისტორიას გასწავლიან, მოვლენებ� ყოველთვი� შორიდა� აკვირდებ�. მხოლოდ ფაქტებ� გასწავლიან და მალევე გისტუმრებე� უკან. ყოველთვი� მინდოდ� უფრო მეტი გამეგო, ისტორიის შუაგულში ჩავსულიყავ� და ყველაფერ� უფრო ახლოდა� დამენახა.
ამ წიგნმა ეს მოახერხა. თითქოს მე� პერსონაჟებთა� ერთა� დავაბიჯებდ� და განვიხილავდი სახელმწიფოსთვი� მნიშვნელოვან საკითხებ�. ვაღიარებ, ხშირად ნერვებ� მეშლებოდ�, ემოციებს ვეღა� ვაკონტროლებდ�. ზოგჯერ მესმოდ�, ზოგჯერ არ�. ხშირად ვუგებდ� ყველას, უფრო ხშირად კი ვერა. ციტატები ძალიან გულზ� მხვდებოდ� და ალბა�, მასწავლებელს რო� არ დაეძალებინ� ამის წაკითხვა, არ� არასდროს ავიღებდი. მაგრამ მიხარი�, რო� ას� მოხდ�.
თუმც� ვაღიარებ, დასაწყისში რთულია ალღო აუღო და ინფორმაცია გადაამუშაო. ბოლოსკენ შედარები� კარგ� წასაკითხია.
ამ წიგნმა ეს მოახერხა. თითქოს მე� პერსონაჟებთა� ერთა� დავაბიჯებდ� და განვიხილავდი სახელმწიფოსთვი� მნიშვნელოვან საკითხებ�. ვაღიარებ, ხშირად ნერვებ� მეშლებოდ�, ემოციებს ვეღა� ვაკონტროლებდ�. ზოგჯერ მესმოდ�, ზოგჯერ არ�. ხშირად ვუგებდ� ყველას, უფრო ხშირად კი ვერა. ციტატები ძალიან გულზ� მხვდებოდ� და ალბა�, მასწავლებელს რო� არ დაეძალებინ� ამის წაკითხვა, არ� არასდროს ავიღებდი. მაგრამ მიხარი�, რო� ას� მოხდ�.
თუმც� ვაღიარებ, დასაწყისში რთულია ალღო აუღო და ინფორმაცია გადაამუშაო. ბოლოსკენ შედარები� კარგ� წასაკითხია.
September 18, 2018
Good historical fiction based on quite a lot of reality from Georgia's history. Loved the descriptions of places in Georgia. Towards the end it became a bit predictable and obviously there is no happy ending. A good start if you are interested in Georgian literature.
January 27, 2017
4 ვარსკვლავი დავუწერე ადრე, მაგრამ მთვარი� მოტაცები� წაკითხვი� შემდეგ 3 ვარსკვლავი� მეზედმეტებ�.
December 16, 2019
"ცხოვრება უდაბნო� ურწყულ� და ეცად� გარს შემოუარო"
January 31, 2025
ჩემთვი� ძალიან ცუ� და ბანალუ� მეთოდს გამოვიყენე�, ორად გავყოფ, დადებითებს და უარყოფითებ� ვიტყვი.
ვისაუბრე� წარსულში, რადგან ჩემს გამოცდილებას აღვწერ, კითხვი� შემდგომს.
ჸჸბითი:
წერი� სტილ� იყ� მრავალფეროვანი, მრავალმხრივი, იტყობდ� "ოსტატობა�" კონკრეტუ� მომენტებში კონკრეტული ლიტერატურული გადაწყვეტილებები. გასაგება� იყ� გადმოცემულ� პერსონაჟთა დამოკიდებულებები, თქმები, ნააზრევი - ფილოსოფიურ�, ფსიქოლოგიური და მხატვრულ� თვალსაზრისით. თვალსაჩინო� ჰყავდა პერსონაჟებ� დახატული თუნდაც ხასიათით, მოქმედებებით. აღწერები სხვადასხვა სცენების� - ბრძოლა, ნადირობა, ცერემონიებ�, მსგავსნი სხვა, მხატვრულად ლამაზი იყ�. ასევ� აღვნიშნა� ფინალს, შორენა� "იმ" სცენას, არსაკიძისასა� - მხატვრულის თვალსაზრისით.
უარყǃით�:
პროლოგშივე ავტორი ამჟღავნებს თავი� მოტივს, თუ რატო� სურს ამ ნაწარმოები� დაწერა და იქ მკაფიო� ჩანს თავისი პერსპექტივ�, სადა� იგრძნობა, რო� ხელოვნებ�, შემოქმედებ�, ძლიერი� ძალიან და ღმერთს� და/თუ ქრისტიანულ რელიგიას უპირისპირდებ� ამ ასპექტში, მანდვე რო� დააკვირდ�, სვეტიცხოველზ� საუბრობს, როგორც, მარადჟამ� მდგარი ქმნილება ხელოვნების�, თავისთავადად, რომელი� უძლებს დროს და კიდე� ერთხელ გავიმეორებ უფრო თვალსაჩინო� - რომელი� არის სუფთად ხელოვნების და შემოქმედების პერსპექტივით აღქმულ� და მაგი� გამო, და არ� იმის�, რო� ეკლესიაა და რელიგიურ� მაღალი დატვირთვ� აქვს, მი� ფასსაც აქედან განსაზღვრავს და ასეთნაირ� განსაზღვრები� რელიგიურ მნიშვნელობას� და მოტივს დეზს ჰკრავს - ეს იგრძნობოდა, როგორც ვთქვ�, პროლოგში, შემდეგ� კითხვისა� კი დადასტურდა კიდე� რამდენიმეგან (ამაზ� უფრო მეტს ვისაუბრე� შემდეგ საკითხებში). ეჭვი მაქვ�, რო� მთლიან� რომანი არის ფიქცია და ძალიან ცოტა ისტორიულ� ფაქტითაა შემოსაზღვრულ�, სადღაც გამიგი�, რო� ლეგენდ� გააცოცხლ� და მი� უმეტეს, პერსონაჟებ�, ისტორიულ�, არის მეტა� ბევრად მანკიერა� გამოყვანილ� (პრობლემა არ მექნებოდ�, რო� ფაქტებ� იყოს ამაზ�), ბევრ� რა� კიდევა� არის დაკნინებულ� (ვგულისხმობ აქტუალურ�, ფაქტუალურს) და ამის� საბაბი არსა� ჩანს, ან ალბა� ისევ ისაა, რო� თავისი მოტივი მოგვითხრას, რაზე� აგერ ახლა გავაგრძელე� წინისა�: გვყავს ორ� ოსტატი, შემოქმედ� თუ ხელოვანი - კონსტანტინ� არსაკიძე და ფარსმა� სპარსი, რო� დავანებო� თავი ფარსმა� სპარსი� მწყრალობას� და უქნარობა� თეიზმი� ფილოსოფიასთა�, ისედაც რო� შლეგია, უბრალო� ვიტყვი კონსტანტინეს შესახე� და იქვე დავურთავ ფარსმანი� მხარესაც, თუ საჭირო გახდ� - კონსტანტინ� არსაკიძე არის პერსონაჟ�, რომელსაც დაავალებენ სვეტიცხოვლის აგებას და ისიც, როგორც ხელოვანი, შემოქმედებითად და ფილოსოფიურად უყურებ� ამ დავალება�, ქმნილება� მისი და უნდა შეასრულო�, ამ დროს მი� პერსპექტივას ქრისტიანულ� ფონი გასდევ� და მასზ� დამოწმებით იწყებს იაკობისა და ღმერთი� ჭიდილი� ხატვას (იქვე ჩანართებ� აქვს, თუ როგო� არ შეიძლება და ცუდი� ადამიანთ� გამოხატვ�, მი� უმეტეს, ღმერთისა, ქრისტიანულ� წესი� მიხედვით), რა� მისმ� ზრახვებმ� აქნევინა - ღმერთი� ხო� შემოქმედია, ხელოვანი, მე� შემოქმედ� ვა� - მსგავს� მოტივი, რითი� დაუპირისპირდ� ღმერთს, როგორც იაკობი, თუმც� მა� ღმერთი� თავა� ფარსმანი აიღო, მაინ� ზოგადა� ღმერთი� ცნებ� გამოხატა და ამით თავისი მოტივი დააფიქსირა - ჩემთვი� ჩემი შემოქმედებაა მთავარ� და ესაა ჩემი იდეალი�, აქცენტ� ღმერთიდა� მთლიანად მოიშორ� - შეგრძნებითად დამრჩა ასეთ� რა� აქედან. ბევრგა� იყ� "ფიქციური მიჩნევ�" და ამის დარა� დამყარებულ�, როგორც ვთქვ�, მოტივი, რა� განვმარტ� უკვე. ეს უარყოფითად ჩავთვალე, რადგან ქრისტიანულ� რელიგი� დამცირებულია უსაფუძვლოდ და სუბიექტური მოტივი� ხარჯზე. ბონუსა�, პროზაული "დრაივი" მაკლდა რაღაცნაირა�, მაინ�.
საბოლოოდ, ნაწარმოები არ მომწონებია, თუმც� არ� დავიწუნე მხატვრულობის ძალაზე.
ვისაუბრე� წარსულში, რადგან ჩემს გამოცდილებას აღვწერ, კითხვი� შემდგომს.
ჸჸბითი:
წერი� სტილ� იყ� მრავალფეროვანი, მრავალმხრივი, იტყობდ� "ოსტატობა�" კონკრეტუ� მომენტებში კონკრეტული ლიტერატურული გადაწყვეტილებები. გასაგება� იყ� გადმოცემულ� პერსონაჟთა დამოკიდებულებები, თქმები, ნააზრევი - ფილოსოფიურ�, ფსიქოლოგიური და მხატვრულ� თვალსაზრისით. თვალსაჩინო� ჰყავდა პერსონაჟებ� დახატული თუნდაც ხასიათით, მოქმედებებით. აღწერები სხვადასხვა სცენების� - ბრძოლა, ნადირობა, ცერემონიებ�, მსგავსნი სხვა, მხატვრულად ლამაზი იყ�. ასევ� აღვნიშნა� ფინალს, შორენა� "იმ" სცენას, არსაკიძისასა� - მხატვრულის თვალსაზრისით.
უარყǃით�:
პროლოგშივე ავტორი ამჟღავნებს თავი� მოტივს, თუ რატო� სურს ამ ნაწარმოები� დაწერა და იქ მკაფიო� ჩანს თავისი პერსპექტივ�, სადა� იგრძნობა, რო� ხელოვნებ�, შემოქმედებ�, ძლიერი� ძალიან და ღმერთს� და/თუ ქრისტიანულ რელიგიას უპირისპირდებ� ამ ასპექტში, მანდვე რო� დააკვირდ�, სვეტიცხოველზ� საუბრობს, როგორც, მარადჟამ� მდგარი ქმნილება ხელოვნების�, თავისთავადად, რომელი� უძლებს დროს და კიდე� ერთხელ გავიმეორებ უფრო თვალსაჩინო� - რომელი� არის სუფთად ხელოვნების და შემოქმედების პერსპექტივით აღქმულ� და მაგი� გამო, და არ� იმის�, რო� ეკლესიაა და რელიგიურ� მაღალი დატვირთვ� აქვს, მი� ფასსაც აქედან განსაზღვრავს და ასეთნაირ� განსაზღვრები� რელიგიურ მნიშვნელობას� და მოტივს დეზს ჰკრავს - ეს იგრძნობოდა, როგორც ვთქვ�, პროლოგში, შემდეგ� კითხვისა� კი დადასტურდა კიდე� რამდენიმეგან (ამაზ� უფრო მეტს ვისაუბრე� შემდეგ საკითხებში). ეჭვი მაქვ�, რო� მთლიან� რომანი არის ფიქცია და ძალიან ცოტა ისტორიულ� ფაქტითაა შემოსაზღვრულ�, სადღაც გამიგი�, რო� ლეგენდ� გააცოცხლ� და მი� უმეტეს, პერსონაჟებ�, ისტორიულ�, არის მეტა� ბევრად მანკიერა� გამოყვანილ� (პრობლემა არ მექნებოდ�, რო� ფაქტებ� იყოს ამაზ�), ბევრ� რა� კიდევა� არის დაკნინებულ� (ვგულისხმობ აქტუალურ�, ფაქტუალურს) და ამის� საბაბი არსა� ჩანს, ან ალბა� ისევ ისაა, რო� თავისი მოტივი მოგვითხრას, რაზე� აგერ ახლა გავაგრძელე� წინისა�: გვყავს ორ� ოსტატი, შემოქმედ� თუ ხელოვანი - კონსტანტინ� არსაკიძე და ფარსმა� სპარსი, რო� დავანებო� თავი ფარსმა� სპარსი� მწყრალობას� და უქნარობა� თეიზმი� ფილოსოფიასთა�, ისედაც რო� შლეგია, უბრალო� ვიტყვი კონსტანტინეს შესახე� და იქვე დავურთავ ფარსმანი� მხარესაც, თუ საჭირო გახდ� - კონსტანტინ� არსაკიძე არის პერსონაჟ�, რომელსაც დაავალებენ სვეტიცხოვლის აგებას და ისიც, როგორც ხელოვანი, შემოქმედებითად და ფილოსოფიურად უყურებ� ამ დავალება�, ქმნილება� მისი და უნდა შეასრულო�, ამ დროს მი� პერსპექტივას ქრისტიანულ� ფონი გასდევ� და მასზ� დამოწმებით იწყებს იაკობისა და ღმერთი� ჭიდილი� ხატვას (იქვე ჩანართებ� აქვს, თუ როგო� არ შეიძლება და ცუდი� ადამიანთ� გამოხატვ�, მი� უმეტეს, ღმერთისა, ქრისტიანულ� წესი� მიხედვით), რა� მისმ� ზრახვებმ� აქნევინა - ღმერთი� ხო� შემოქმედია, ხელოვანი, მე� შემოქმედ� ვა� - მსგავს� მოტივი, რითი� დაუპირისპირდ� ღმერთს, როგორც იაკობი, თუმც� მა� ღმერთი� თავა� ფარსმანი აიღო, მაინ� ზოგადა� ღმერთი� ცნებ� გამოხატა და ამით თავისი მოტივი დააფიქსირა - ჩემთვი� ჩემი შემოქმედებაა მთავარ� და ესაა ჩემი იდეალი�, აქცენტ� ღმერთიდა� მთლიანად მოიშორ� - შეგრძნებითად დამრჩა ასეთ� რა� აქედან. ბევრგა� იყ� "ფიქციური მიჩნევ�" და ამის დარა� დამყარებულ�, როგორც ვთქვ�, მოტივი, რა� განვმარტ� უკვე. ეს უარყოფითად ჩავთვალე, რადგან ქრისტიანულ� რელიგი� დამცირებულია უსაფუძვლოდ და სუბიექტური მოტივი� ხარჯზე. ბონუსა�, პროზაული "დრაივი" მაკლდა რაღაცნაირა�, მაინ�.
საბოლოოდ, ნაწარმოები არ მომწონებია, თუმც� არ� დავიწუნე მხატვრულობის ძალაზე.
February 12, 2018
რა� შეიძლებოდა გავწელ� ამ წიგნის წაკითხვა, რადგან ვფიქრობდ�, რო� არ მომეწონებოდა და ბოლო� და ბოლო� აბიტურიენტობამ თავისი ქნ�, თავიდა� არ მომწონდა ვჯუჯღუნებდ�, თუმც� ეროვნულები� ხათრით მაინ� ვკითხულობდ�, მაგრამ ნე�-ნელა ვამჩნევდ�, რო თითქოს მითრევდა, უკვე მომწონდა და მიყვარდა კიდე�, სიამოვნები� ვკითხულებდ� და რა� შეიძლება ვწელავდი ამ პროცეს�.
მომწონდა უამრავ� საინტერესო და ნამდვილი პერსონაჟებ�, მომწონდა თხრობი� სტილ�, ისტორი�, ყველაფერ� მომწონდა ამ წიგნში თავისი საოცარ� ფერებითურთ ❤️ მომწონდა შორენა, რომელი� ლამი� მე� შემიყვარდა ასეთ� ხასიათის გამო, მომწონდა გიორგი მეფე, ბიზანტიელებთან დამოკიდებულები� და მისი საოცარ� მონოლოგი� გამო, ერთი სიტყვი� აღარ გავაგრძელე� მადლობ� აბიტურიენტობას ეს წიგნ� რო წამაკითხ�, თორე ის� მე ამ წიგნ� არ წავიკითხავდი!!❤️❤️
მომწონდა უამრავ� საინტერესო და ნამდვილი პერსონაჟებ�, მომწონდა თხრობი� სტილ�, ისტორი�, ყველაფერ� მომწონდა ამ წიგნში თავისი საოცარ� ფერებითურთ ❤️ მომწონდა შორენა, რომელი� ლამი� მე� შემიყვარდა ასეთ� ხასიათის გამო, მომწონდა გიორგი მეფე, ბიზანტიელებთან დამოკიდებულები� და მისი საოცარ� მონოლოგი� გამო, ერთი სიტყვი� აღარ გავაგრძელე� მადლობ� აბიტურიენტობას ეს წიგნ� რო წამაკითხ�, თორე ის� მე ამ წიგნ� არ წავიკითხავდი!!❤️❤️
Displaying 1 - 30 of 118 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.