Ο Μπίλλυ ή αλλιώς "Ντουντς", ο Τόνυ κι ο Τέλης - μαζί και χωριστά - περιμένουν να συμβεί το μέλλον. Κι όταν αυτό συμβαίνει, είναι απροετοίμαστοι και κανένας δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Ωστόσο, όταν ο Ντουντς γνωρίζει τη Λουτσία, ο κόσμος γίνεται ξαφνικά ένα θεσπέσιο μέρος για να ζει. Στο δρόμο όμως τους περιμένουν η λύπη, η αρρώστια και ο θάνατος. Ένα κακό αστέρι ταξιδεύει μαζί τους κι ο απέραντος, γαλάζιος ουρανός απομακρύνεται συνεχώς, όπως ο ορίζοντας.
Λες και ξαναγύρισε ο παλιός καλός καιρός που ρουφούσα κυριολεκτικά τα βιβλία της..έτσι ένιωσα! Όπως την πρώτη φορά που διάβασα κάτι δικό της. Δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου!
Αν και αυτό το βιβλίο με μελαγχόλησε.Κάπως απογοητεύτηκα,όχι από την συγγραφέα και την υπέροχη γραφή της αλλά από τα μηνύματα του βιβλίου.Μια απαισιόδοξη οπτική ενός ονείρου,μιας προσωπικής διαδρομής ενός ήρωα ,που δεν μπορούσες να ταυτιστείς και δεν μπορούσες να τον καταλάβεις.
Όμως λάτρεψα το γεγονός ότι μεταφέρθηκα σε μια Αμερική άγνωστη:σε δρόμους,τοπία,ζωές,κουλτούρες άγνωστα και πολύ μακριά από εμάς..εξαιρετική περιγραφή! Ένα βιβλίο γεμάτο αγάπη για την τζαζ μουσική(υπάρχει τίποτα καλύτερο;)!
Νομίζω ότι με το παρόν μυθιστόρημα έχω διαβάσει σχεδόν όλα της τα έργα(ενηλίκων και όχι τα παιδικά).
Και όμως πάντα θα επιστρέφω σε αγαπημένες αναγνώσεις:Εργοστάσιο Μολυβιών,Άλμπατρος,Λίγο από το αίμα σου.. Γιατί μέσα από την γραφή της αντλώ μια ιδιαίτερη αισιοδοξία και αποκτώ μια άλλη οπτική για πολλά πράγματα. Γι'αυτό και θα την ευχαριστώ πάντα!
Das, was vermutlich eine Coming-of-Age Geschichte mit Migrationshintegrund sein soll, hat mich leider nicht erreicht. Dazu blieben das Erzählte sowie die Protagonisten zu distanziert, was durch reportagenhafte Einschübe noch gesteigert wurde. Hinzu kommen zahlreiche Wiederholungen, die keine neuen Blickwinkel eröffnen. Die Charakterentwicklung war für mich nicht nachvollziehbar. Sprachlich fand ich es unbeholfen und teilweise schroff.
Ο Μπιλλι Μορροου / Βασίλης Μωροπουλος είναι ένα παιδί με μεγάλα όνειρα και κανέναν τρόπο να τα πραγματοποιήσει. Θέλει να ταξιδέψει παντού , να γίνει μηχανικός σε αγώνες "φτιαχτων" αυτοκινήτων και να μάθει τον κόσμο. Πάρα την έλλειψη χρημάτων και υποστήριξης, καταφέρνει να ταξιδέψει πλάι στην Λουτσια, καταφέρνει να γνωρίσει την αγάπη και το μόνο που του μένει είναι να πετύχει επαγγελματικά. Χωρίς αυτό και ενώ είναι στο ταξίδι τους, αναγκάζεται να κλέψει και καταλήγει να σκοτώσει έναν υπάλληλο ξενοδοχείου. Στο βιβλίο επίσης εξελίσσεται η ιστορία του κολλητού του, του Τονυ, ο οποίος ήταν από μικρός ταραχοποιος και κατέληξε νεκρός σε μια λίμνη λίγο καιρό μετά την αποφυλάκιση του. Αυτό που δίνει στο βιβλίο μια αίσθηση ζεστασιάς είναι η περιγραφή της ζωής των Ελλήνων της διασποράς· το πως ένοιωθαν μακριά από την πατρίδα δεν παρουσιάζεται ωραιοποιημενο και οι δυσκολίες που συνάντησαν αυτοί οι άνθρωποι (πράγματα που περιγράφονται μέσω της ιστορίας των γονιών του Μπιλλι) δεν αποκρύπτωνται. Εύκολο στην ανάγνωση και σχετικά αδιάφορο βιβλίο για μένα. Δε με συγκίνησε και η συχνή αναφορα ξένων λέξεων, αν και απαραίτητη, μου έδωσε την αίσθηση ότι δε διαβάζω κάτι σημαντικό. Θέματα όπως η ποτό απαγόρευση, η ψυχολογία του ανθρώπου που μόλις διέπραξε φόνο, η ψυχική αρρώστια και πολλά άλλα, που θα μπορούσαν και κατ'εμε έπρεπε να αναλυθούν, προσπεραστηκαν λες και είναι ασήμαντα.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ένα μυθιστόρημα για την Αμερική των Ελλήνων μεταναστών της δεκαετίας του '50 που (τυχαία) βρέθηκαν στις βιομηχανικές πολιτείες του βορρά, αλλά κυρίως για τα παιδιά τους που γεννήθηκαν εκεί και αναγκάζονται να μεγαλώνουν σε ένα διχασμένο περιβάλλον. Γεννιούνται και μεγαλώνουν εκεί, οφείλουν όμως να καλλιεργούν στην ψυχή τους την αγάπη για την πατρίδα των γονιών τους, ανεξήγητα και καθοριστικά. ... Μου άρεσε ιδιαίτερα η προσπάθεια να περιγραφεί το πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής στις βιομηχανικές βορειοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ.
Αν κάποιος μπορεί να σε κεράσει αυθεντικό τσιγάρο αμερικανικής μελαγχολίας είναι φυσικά η Σώτη, βουτάω πάλι στα συναισθήματα που μου γέννησε η Μάργκο και το Σάββατο βραδυ...