"Finished this on the stairmaster and had to hold back tears. Very good story. What are the odds I read two books about young boys who don’t feel normal emotions in one month"

"Γιατρός Στόκμανν: "Η πηγή είναι δηλητηριασμένη, άνθρωπε μου! Τρελάθηκες;! Είμαστε μεταπράτες βρομιάς και σαπίλας! Όλη η ανθηρή κοινωνία μας τρέφεται απόνα ψέμα!" 
Ο Δήμαρχος: "Παλαβομάρες.. μην πω και χειρότερα." 

Η σύγκρουση της ιδιοτέλειας, που βαπτίζεται πραγματισμός, με τον ιδεαλισμό και τις παραφυάδες του. Το κατεξοχήν πολιτικό έργο του Ίψεν.
Δεν δεν ήταν λίγες οι στιγμές που γέλασα δυνατά, ειδικά με χαρακτήρες όπως τον Ασλακσεν, πρόεδρο του συλλόγου μικροϊδιοκτητών ο οποίος ως Sancho Panza προσπαθεί να κρατήσει με νύχια και με δόντια τις ισορροπίες ώστε να μη γίνει δυσάρεστος σε κανέναν - τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαριστεί ο συσχετισμός δυνάμεων.
Εκπληκτική η σκηνή της δημόσιας ανακοίνωσης του γιατρού, σε συνέλευση η οποία γρήγορα μετατρέπεται σε παρωδία άμεσοδημοκρατικής διαδικασίας.  Ο γιατρός που γίνεται πραγματικά “εχθρός�� όταν συνειδητοποιεί ότι το δηλητήριο που απειλεί πραγματικά την πόλη είναι η ιδιοτέλεια κι η πολιτική τυφλότητα, εφεξής θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό που ο ίδιος ονομάζει  "συμπαγή πλειοψηφία".
Δεν γνωρίζω πόσο τετριμμένα μπορεί να ακούγονται τα πολιτικά μηνύματα του Ίψεν εδώ, νομίζω ότι κάποιος στο 1881, θα  είχε συγκλονιστεί. Εμένα πάντως, το 2025 με συνεπήρε η  λύση που βρήκε ο Ίψεν για τον ήρωα του: έχοντας συνειδητοποιήσει ότι με αυτή τη "συμπαγή πλειοψηφία" των συμπολιτών δεν πρόκειται να δει προκοπή, αποφάσισε να μορφώσει τα παιδιά του ο ίδιος - μαζί με αλητάκια του δρόμου.. 

Fun fact: ο Σίγκουρτ Ίψεν , γιος του του "εχθρού του λαού*",  έγινε πρωθυπουργός της Νορβηγίας το 1905..  

Εξαιρετική η εργασία των Α. Παπαδημητρόπουλου και Η.  Αποστολίδη. 


* Ο Ίψεν για τον εαυτό του: ��.. και στην πολιτική είμ�� ένας ειδωλολάτρης: δεν πιστεύω στην απελευθερωτική δύναμη της, ουτ�� εμπιστεύομαι την ανιδιοτέλεια και την καλή θέληση των κρατούντων.��


?"