Mim's Updates en-US Sun, 28 Jul 2024 08:11:12 -0700 60 Mim's Updates 144 41 /images/layout/goodreads_logo_144.jpg ReadStatus8213163389 Sun, 28 Jul 2024 08:11:12 -0700 <![CDATA[Mim is currently reading 'آتش و خون']]> /review/show/6708770240 آتش و خون by George R.R. Martin Mim is currently reading آتش و خون by George R.R. Martin
]]> Review6708768846 Sun, 28 Jul 2024 08:11:07 -0700 <![CDATA[Mim added 'خانه عروسک و اشباح']]> /review/show/6708768846 خانه عروسک و اشباح by Henrik Ibsen Mim gave 3 stars to خانه عروسک و اشباح (Hardcover) by Henrik Ibsen
]]> Review6708762078 Sun, 28 Jul 2024 08:08:12 -0700 <![CDATA[Mim added 'موش: بازی در دو پرده و یک تابلو']]> /review/show/6708762078 موش by بهمن فرسی Mim gave 1 star to موش: بازی در دو پرده و یک تابلو (Paperback) by بهمن فرسی
همین‌طو� که مشخصه این نمایشنامه نمادپردازی‌ها� سیاسی/ اجتماعی داره و یک نمونه ایرانی برای توصیف یک جامعه و سکونت‌گا� خیالی آرمان‌شهر� در آینده است، دقیقا در نقطه مقابل آثاری مثل 1984، برج و حتی برف‌شک� که در این سال‌ه� به شهرت رسیده.

اما این ایده آرمانشهر تنها محدود به هنر و ادبیات باقی نموند و راهش رو به گفتمان سیاسی هم در دنیا پیدا کرد، مثل اندیشه مارکسیسم و تمام مشتقاتش که جامعه‌ا� رو تصویر می‌کنن� که ایده‌آ� مارکس در اون از بین رفتن طبقات اجتماعی و پخش شدن سرمایه بود. اما خب دیدیم که در عمل این ایده شکست خورد و در بسیاری از موارد مثل کوبا، رومانی، شوروی و چند مورد دیگه منجر به دیکتاتوری و در نهایت فروپاشی شد. حالا اگر یک مقداری ساده‌ساز� کنیم و ایده مارکس رو یک ایده جمع‌گرایان� تلقی کنیم، بهمن فرسی در موش یک ایده فرد گرایانه رو از در بستر قصه خودش داره مطرح میکنه که بر صلاح فرد بر صلاح جمعی ارجحه.

فرسی با استفاده از چند شخصیت که مدیران بخش‌ها� مختلفی از دولت هستند این ایده رو مطرح میکنه و داستان خودش رو هم جلو می‌بره� ژستی که فرسی در پرده اول نمایشنامه گرفته تمجید و دفاع از ایده مطرح شده‌ا� هست ولی به محض شروع پرده دوم با کاراکتر موش در مقابل ایده خودش می‌ایست� و اون رو نقد میکنه. وقتی به نمایشنامه اینطور نگاه می‌کن� احتمالا جذاب و متفاوت به‌نظ� میاد، هم ایده نویسنده هم نوع پرداختش، اما در عمل فلسفه موش بسیار مبهم باقی میمونه و چیزی که از این نمایشنامه در ذهن مخاطبش باقی میذاره یک اثر بسیار پرحرف و سفسطه‌گر�.

وقتی فرسی به شکلی که شنیدید قصه خودش رو پایان میده، به نظرم مخاطب رو در جایگاه موثری قرار نمیده که خودش قاضی و تصمیم‌گیرند� باشه، بلکه ظاهرا سردرگمی خودش در مواجه با ایده‌ا� رو نشون میده. دیالوگ‌ها� بی‌رب� این نمایشنامه گریز از مرکز فرسی رو بیش‌ت� از پیش نمایان میکنه.

البته این چیزی که میگم، مبنی بر قضاوتم از روی این نمایشنامه نیست، بلکه از آثار دیگر و شخصیت آقای فرسی اینطور به نظر میاد که ایشون وسواس بیش از اندازه‌ا� روی کلمات دارند، این اورتینک فرسی در نوشتن باعث شده این اثر بی‌نهای� شخصی بشه، و نه اینکه مشکلی با آثار شخصی نویسندگان داشته باشم، نه! ولی این اثر از دامنه درک مخاطب خارجه و اگر دقیقا متوجه نشدید این نمایشنامه قصد داشته چه پیامی رو منتقل کنه و چه حرفی بزنه کاملا حق دارید.

در نهایت اسم بهمن فرسی طبق یک تعارف و عادت قدیمی در کنار افرادی مثل رادی و ساعدی و حتی بیضایی آورده میشه. در حالی که به‌نظ� من با تمام احترامی که برای عمر هنری و آثار ایشون قائل هستم، هیچ ربطی به این اسامی ندارند و در لیگ دیگری فعالیت کردند. ]]>