"بی‌ش�� کامو یکی از شناخته‌شده‌تری�� فیلسوف‌هاس�� و آثارش بسیار خونده شدن. به‌تبع�� این‌ج�� ریویوهای زیادی براش نوشتید و سخت می‌ش�� حرف تازه‌ا�� زد.

حرف تازه‌ا�� ندارم. فقط می‌تون�� دربارهٔ تجربهٔ شخصیم بگم که خوب موقعی خوندمش؛ درست زمانی که نقش مرگ‌اندیش�� توی ذهنم پررنگ شده و دوست دارم درباره‌�� بخونم. پوچی هم با مرگ گره خورده و نمی‌ش�� منکر ارتباطشون شد.
مسئلهٔ دیگه‌�� هم ارتباط انسان و جهانه. به‌طو�� کلی، هر شکلی از ارتباط. این هم جدا از فلسفهٔ کامو نیست و به قول خودش، پوچی در مواجه‍ه�� انسان و جهانه، نه در نفسش.

«اگر انسان می‌پذیرف�� که جهان نیز می‌توان�� دوست بدارد و رنج ببرد، با آن از در آشتی در می‌آم��.»

اول گفتم که کامو خیلی شناخته‌شده‌س��. (اگر نگیم پرطرفداره.)
همین هم جالب و تأمل برانگیزه. از یه طرف نویسندهٔ خوبیه و با ادبیات داستانی توی دل خیلی‌ه�� جا باز کرده. از اون طرف هم مسئله‌ش�� مسئلهٔ انسان مدرنه. خیلی از آدم‌ه�� یه جایی از زندگی بهش برمی‌خور�� و اگه از کامو جواب هم نگیرن، حداقل دید بازتری پیدا می‌کن��.

یه نگاهی به ریویوهای فارسی انداختم. همه‌شو�� که نه، ولی فکر کنم اکثرشون رو خوندم. گفتم موافقت‌ه�� و مخالفت‌ها�� رو همین‌ج�� اعلام کنم. :٫)
۱.یکی از دوستان نوشته بودن که قبلش «باید» بیگانه رو بخونیم. فکر نمی‌کن�� بایدی وجود داشته باشه. فکر می‌کن�� این تقدم و تأخر به شیوهٔ شناخت خودمون هم بستگی داره. اگه فکر می‌کنی�� ادبیات بهتون پیش‌زمینه�� مناسب مواجهه با متن غیرداستانی رو می‌ده�� شروع با بیگانه بهتره. اگه دوست دارید اول از ایدهٔ اصلی بدونید و بعد برید سراغ تطبیقش با داستان، برعکس اون کار بهتره. (خودم نیاز دارم دوباره برم سراغ بیگانه.)
۲.خیلی‌ه�� از انواع ترجمه‌ه�� ناراضی بودن. من فقط ترجمهٔ مهستی بحرینی رو خوندم. ایرادی نداشت که برام واضح باشه و جایی گنگ و نامفهوم نبود. متن انگلیسی رو ندیدم که بفهمم آیا تغییری داشته یا نه. یه‌نف�� دربارهٔ همین ترجمه گفته بود که کاش معادل انگلیسی اصطلاحات فلسفی رو توی پاورقی می‌اورد�� که به شدت موافقم.
(ناراضی‌ها�� بقیهٔ ترجمه‌ه�� بیشتر بودن. شاااید همین بهترین ترجمه‌ا�� باشه که فعلاً داریم.)
۳.یکی از دوستان به این اشاره کرده بودن که احساس متن بر منطق می‌چرب��. منم همین فکرو می‌کن��.

در نهایت اینکه دوست دارم این دست متن‌ه�� رو دوبار بخونم. یه‌با�� ازش یه ایدهٔ کلی بگیرم و یه‌با�� دیگه قشنگ بشکافمش. نه فوراً ولی حتماً. :٫)

پ‌��: راستش اینو ۳۱ دسامبر تموم کردم ولی خیلی اصرار داشتم آخرین ریویوی سال گذشته‌�� برای ارسطو باشه و امسال رو با کامو شروع کنم. همین‌طور��. چون دلم خواست. :)

ممنون که خوندید.💙

(نوشته شده در ۱۲ دی ۱۴۰۳، مترو.)"