"Ο Στέφανος είναι ένας πλούσιος στερεοτυπικός ήρωας, κούκλος και γυναικάς που γνωρίζει την Άννα, υποτίθεται μια μεσοαστή που μένει στα Μελίσσια (με τα ιδιαίτερα μαθήματα συντηρεί σπίτι στα Μελίσσια που είναι ακριβή περιοχή -παράδοξο). Αυτός όπως σε όλες τις ιστορίες έχει ψυχολογικά και που τα ξεσπάει; Ναι σωστά μάντεψες, στο κορίτσι που τον είδε και τρελάθηκε. Κι αυτή βέβαια ρίχνει τον εγωισμό της στο μείον άπειρο με το όνειρο να τον αλλάξει -άλλη μια στερεοτυπική αντίληψη και όνειρο κάθε ανολοκλήρωτης προσωπικότητας που θέλει να αλλάξει τον άλλο. Η σχέση τους περνάει δια πυρός και σιδήρου για να ολοκληρωθεί.

Στο βιβλίο οι στερεοτυπικές μεσοαστικές αντιλήψεις κυριαρχούν. Αρχικά, οι Έλληνες του εξωτερικού που θέλουν να είναι στην Ελλάδα, αλλά την χλευάζουν κι όλες. Δεύτερον, η γυναίκα θύμα και ο άντρας μάτσο που επιδεικνύει τη δύναμη του και η γυναίκα κάποιες φορές πρέπει να εθελοτυφλεί για το καλό της σχέσης (βλ. την μαμά του Στέφανου και την ηρωίδα μέχρι να κρυφακούσει κατά λάθος -η αξιοπρέπεια είναι άγνωστη λέξη). Η ανάπτυξη χαρακτήρων διαθέτει αρκετά κενά, όλα γίνονται γρήγορα και εφήμερα. Πώς έπεσε η Άννα στον γκρεμό κανείς δεν έμαθε, πώς γύρισε από την Κρήτη και βρέθηκε στην παραλία, η εξέλιξη εδώ δεν κλιμακώθηκε ποτέ. Τι έγινε με το παιδάκι; Δε μάθαμε ποτέ. Επειδή η ηρωίδα είναι από την Κρήτη μας έβαλε και την Κρήτη μέσα, έτσι για να τα χωρέσει όλα.

Να αναφερθώ στο ακατάλληλο λεξιλόγιο το οποίο το θεώρησα απαράδεκτο σε κάποια σημεία. Αυτό δεν είναι λογοτεχνία.

Ας περάσουμε στη δομή, το κείμενο καταλάμβανε σχεδόν όλη τη σελίδα με αποτέλεσμα να γίνεται κουραστικό στην ανάγνωση. Επίσης, σε πολλά σημεία του κειμένου χρησιμοποιούνται τέσσερις διαφορετικές γραμματοσειρές χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Επιπρόσθετα, στην επιμέλεια τα SMS δεν αποτυπώνονται γραπτά με αυτόν τον τρόπο. Πρώτη φορά συναντάω αυτήν την αποτύπωση. Τέλος, η τιμή του βιβλίου ήταν αρκετά υψηλή σε αναλογία με αυτό τελικά που προσφέρει."