en-US Sun, 27 Apr 2025 23:34:09 -0700 60 144 41 /images/layout/goodreads_logo_144.jpg ReadStatus9361343842 Sun, 27 Apr 2025 23:34:09 -0700 /review/show/7525006658 Petros wants to read Το Ξίφος της Προλεάννα by Κωνσταντίνος Ζαχαράκης
]]> ReadStatus9361331581 Sun, 27 Apr 2025 23:26:11 -0700 /review/show/7524998087 Petros wants to read Ο 7ος Χειριστής by Νικόλας Γ. Γαλανάκης
]]> ReadStatus9361330277 Sun, 27 Apr 2025 23:25:18 -0700 /review/show/7524997235 Petros wants to read Το πεπρωμένο του Ραθ by Λευτέρης Ευαγγελινός
]]> ReadStatus9361329265 Sun, 27 Apr 2025 23:24:39 -0700 /review/show/7524996548 Petros wants to read Η αποικία των βρυκολάκων by Κωνσταντίνος Ν. Μακρής
]]> ReadStatus9361327776 Sun, 27 Apr 2025 23:23:46 -0700 /review/show/7524995503 Petros wants to read Τα Δάκρυα Του Θεού �� Πολεμιστής Γρύπας by Γιώργος Καποδίστριας
]]> Review7523481482 Sun, 27 Apr 2025 12:13:31 -0700 /review/show/7523481482 Petros gave 3 stars to Ο δρόμος των αυτοκρατόρων (Τα χρονικά του φωτός και του σκότους, #1) by Δημήτρης Καριώτογλου
Στα υπέρ: Ωραία πλασμένος κόσμος, βασισμένος στην Αγγλία κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους.

Στα κατά: Πάρα πολύ ξερή αφήγηση. 80% του βιβλίου είναι οι χαρακτήρες ή ο αφηγητής να αραδιάζουν τα πάντα για το τι γίνεται. Νιώθεις ότι δε ζεις την ιστορία, σου την λένε από απόσταση. Μέχρι να ξεκινήσει η δράση και να προχωρήσει η ιστορία, θα σε πιάσει νύστα.

Στα ουδέτερα: Η πλοκή είναι σούπα. Αν και έχει δράση και μπόλικη κοσμοπλασία, οι χαρακτήρες είναι παγερά αδιάφοροι, κυρίως λόγω της ξερής αφήγησης. Ουδέποτε σου δίνεται λόγος να νοιαστείς αν οι καλοί κερδίσουν ή οι κακοί χάσουν. Είναι και κάπως παράξενο το πόσο ο συγγραφέας έπλασε έναν σχετικά σοβαρό και συμμαζωμένο κόσμο, αλλά οι χαρακτήρες του μιλάνε και συμπεριφέρονται λες και είναι ξερό sword & sorcery από εποχές του 50��. Δε κολλάει δηλαδή το τι γίνεται μπροστά σου με το τι βλέπεις από πίσω του. Σχεδόν κάθε κατάσταση είναι ο κακός να βρίζει και να σπάει τους λαιμούς όσων δε γουστάρει, και να απαιτεί να του φέρουνε ζωντανούς τους ήρωες για να τους σκοτώσει προσωπικά. Που στην πράξη είναι πλοκοθωράκιση για να μη τους σκοτώνουνε με το που τους πιάνουνε και να το σκάνε με την πρώτη ευκαιρία. Α, και κάθε σκηνή δράσης τελειώνει με κάποιον να προκαλεί έκρηξη και να το βάζει στα πόδια. Δηλαδή ούτε ιδιαίτερο χτίσιμο έχει η μάχη με τόσο πολύ μπλα-μπλα που πέφτει, ούτε τελειώνει με τρόπο που σε ευχαριστεί έτσι καρτουνίστικα που κλείνει.

Σαν σύνολο: Πολύ κουραστικό. Κρίμα που όλη η δουλειά έπεσε στους χάρτες και την κοσμοπλασία και δε μπήκε στον κόπο ο συγγραφέας να δημιουργήσει ευχάριστους χαρακτήρες.
]]> Comment289741182 Mon, 21 Apr 2025 15:17:50 -0700 /review/show/7453673142 Petros's review of Σάμχαϊν �� Η Κατάρα του Ορφανού
by Ιφιγένεια Μπακογιάννη

Α μάλιστα, όλα τα προβλήματα στην γραφή δικαιολογούνται γιατί οι γυναίκες γράφουν σεξομανείς χαρακτήρες που δε δίνουνε σκασίλα για τη μοίρα του κόσμου τους. Ε τότε τι υπάρχει καν πλοκή για το τέλος του κόσμου; Ας γράφουν τσόντες με μηδέν πλοκή να ξεμπερδεύουμε.

Α μα είναι παιδιά, θα πούνε μετά. Δε ξέρουνε, προφανώς και επιφανειακά θα τα βλέπουνε όλα. Ε τότε τι καθόμαστε και το διαβάζουμε ενώ υπάρχουν τόσες ωραίες ιστορίες (γραμμένες από άντρες) όπου ηρωικοί άντρες κάνουνε ηρωισμούς και σώζουν τον κόσμο αντί να μυξοκλαίνε που δε τους κάνει γλωσσόφιλο η γκόμενα τους;

Α μα δεν είναι τέτοια ιστορία, θα πούνε, αυτό το θέλεις εσύ, όχι η συγγραφέας. Μου έχεις ιστορία με το τέλος του κόσμου, έχεις ταράξει τα πάντα στο μπλα μπλα, οι χαρακτήρες δε δίνουνε σκασίλα για τίποτα πέρα από το σεξ, και μετά παραπονιέσαι που δε το βρίσκω διασκεδαστικό. ]]> Review7453673142 Mon, 14 Apr 2025 08:13:58 -0700 /review/show/7453673142 Petros gave 2 stars to Σάμχαϊν �� Η Κατάρα του Ορφανού (Paperback) by Ιφιγένεια Μπακογιάννη
Το μόνο θετικό που μπορώ να πω για το βιβλίο είναι ότι έχει ωραίο λεξιλόγιο και διαβάζεται άνετα. Όλα τα άλλα είναι άστα να πάνε.

1) Γράφτηκε με γνώμονα τα αγγλικά κι έτσι οι διάλογοι είναι πλαστικοί.

2) Μάλλον το πείραξε η συγγραφέας με ΑΙ κι έτσι οι χαρακτήρες μιλάνε σαν απόφοιτοι πανεπιστημίου αντί για 12χρονα παιδάκια.

3) Έχει τόσο πολύ διάλογο που σχεδόν τα πάντα προχωράνε επειδή οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν κάτι με μπλα μπλα αντί να το βλέπουμε.

4) Δεν έχει καθόλου ένταση. Δολοφονούνται συνεχώς παιδιά και γίνεται μια διεθνής συνομωσία, και οι χαρακτήρες δεν μένουνε για πολύ σοκαρισμένοι. Πιο πολύ τα αισθηματικά τους απασχολούνε παρά το πόσο φονικό και ίντριγκα συμβαίνει γύρω τους.

5) Αν και συνολικά όλοι μιλάνε ευγενικά και ήσυχα, υπάρχουνε σημεία που πέφτει στο άσχετο βρισίδι και σε κάνει να αναρωτιέσαι για τι ηλικίες προορίζεται.

6) Η μετάβαση από μια σκηνή σε άλλη γίνεται με μηδέν περιγραφές για να προϊδεάσει τον αναγνώστη. Τη μια στιγμή η πρωταγωνίστρια γκρινιάζει στο δωμάτιό της, και την αμέσως επόμενη (παράγραφο) είναι στην τάξη και ακούει για δράκους. Αν ήταν σβέρκος η πλοκή, θα έσπαγε τόσο απότομα που συνεχώς γυρνάει.

7) Η ιστορία είναι παγερά αδιάφορη. Πέρα του πόσο χιλιοειπωμένη είναι (ορφανό πάει σε σχολή μαγείας και αποκαλύπτεται ότι είναι σούπερ σπουδαία), είναι και πάρα πολύ αργή, χαλαρή, προχωράει σχεδόν μόνο με διάλογο, και σταματά ημιτελής σε σημείο που την πρωταγωνίστρια πιο πολύ την χαλάει που ο υποψήφιος γκόμενος της δε της δίνει σημασία, παρά νοιάζεται για το ότι ο κόσμος πάει κατά διαόλου. Α ναι, και ο γκόμενος είναι μαύρος μάγος ενώ αυτή είναι λευκή. Ναι, άλλο ένα ρομάντζο που σώνει και καλά πρέπει ο βασικός κακός να είναι σέξι και αντικοινωνικός για να τον καψουρεύεται η μυξοπαρθένα πρωταγωνίστρια και να θέλει σώνει και καλά να τον αλλάξει. Γυναίκα το έγραψε, περιμένατε κάτι άλλο;

Συνολικά, δε θα χάσετε τίποτα αν το παραβλέψετε. Η υψηλή βαθμολογία υπάρχει μόνο γιατί το βαθμολόγησαν οι φίλοι της συγγραφέως κι όχι πραγματικοί ρηβιούερ όπως εγώ.
]]> Review7447344485 Tue, 01 Apr 2025 08:46:35 -0700 /review/show/7447344485 Petros gave 1 star to Τα 11 Βασίλεια (Paperback) by Ηρακλής Γισδάκης
Να ένα βιβλίο που δε το πήρε χαμπάρι κανείς (εγώ το πρόσθεσα στο ŷ������ και μόνο εγώ το αξιολογώ). Μην ανησυχείτε, δε θα χάσετε κάνα κρυφό διαμάντι αν δε το διαβάσετε, είναι αρκετά αφελές.

Οι χαρακτήρες μιλάνε λες και είναι υπερηρωικό κόμικ του 60 (τώρα θα δεις τι θα πάθεις, θα σε σταματήσω κακέ!) που το κάνει δύσκολο να μπεις στο πνεύμα του. Κανείς δε μιλάει φυσικά, σαν ρομπότ που απαγγέλουν ατάκες είναι. Και κρίμα, γιατί έχει ένα σωρό κωμικές καταστάσεις που με καλύτερο διάλογο θα ήταν ξεκαρδιστικές.

Ο κόσμος του είναι αρκετά πρόχειρος κι ας έχει ένα κάρο λεπτομέρειες. Ότι να ‘να�� πέταξε μέσα ο συγγραφέας, από ψευδομεσαιωνικά αρχέτυπα μέχρι μοντέρνα τεχνολογία, για να κάνει το σέτινγκ ένα παστίτσιο από διάφορα είδη ιστοριών, αλλά δεν δούλεψε κάποιο του πολύ. Δεν υπάρχει κάτι πέρα από μερικές γρήγορες περιγραφές για κάθε περιοχή και οι περισσότερες λεπτομέρειες κάθε κοινωνίας δε παίζουν κανένα ρόλο στην πλοκή. Άσε που κάθε βασίλειο είναι τόσο διαφορετικό σε μαγεία και τεχνολογία που δε βγάζει νόημα πως συνυπάρχουν. Ιδίως όταν σε κάνει να νομίζεις ότι είναι τόσο κοντά αναμεταξύ τους που μπορείς να φτάσεις το καθένα σε μερικά λεπτά.

Η πλοκή του είναι ανάλαφρη κι ας έχει να κάνει με το τέλος του κόσμου. Βγαίνουν τσάρκα μερικοί νοματαίοι για να σταματήσουν έναν κακό θεό που θέλει να καταστρέψει τα πάντα, και το κάνουν λες και είναι σε ταξιδάκι αναψυχής. Μιλάμε πάνε από ένα βασίλειο στο άλλο σαν να είναι μια γειτονιά παρακάτω η απόστασή τους. Και μετά πετάνε διάφορες ατάκες ή μιλάνε περί ανέμων και υδάτων, παρά πολεμάνε. Υπάρχει κάποια υποτυπώδης δράση αλλά κυρίως διάλογος είναι που σου λέει σχεδόν τα πάντα αντί να σου τα δείχνει, κι αυτό το κάνει κουραστικό ακόμα κι όταν οι χαρακτήρες προσπαθούνε να είναι αστείοι.

Το χειρότερο όλων είναι με διαφορά το πόσο πολύ ο συγγραφέας σου πουλάει πνεύμα. Οι χαρακτήρες του και ο αφηγητής ξεκάθαρα σου αραδιάζουν τις προσωπικές του πεποιθήσεις και προσπαθούνε συνέχεια να το παίξουν διδάσκαλοι ηθικής και πρέπουσας συμπεριφοράς. Λες και σε έχουν κλειδώσει σε κατηχητικό σχολείο είναι και σε βομβαρδίζουν συνέχεια για το πόσα πράγματα είναι ΟΥ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ! Δεν είναι ιστορία αυτή, Χριστιανική προπαγάνδα είναι με ρομπότ που μιλάνε σαν κόμικ του 60.

Οπότε, ναι, έγινε γρήγορα χαζομάρα και ένοιωθα ότι χάνω τον χρόνο και την υπομονή μου διαβάζοντάς το. Δε το προτείνω.
]]> Review7422358662 Tue, 25 Mar 2025 20:06:48 -0700 /review/show/7422358662 Petros gave 1 star to Αυγή και Σκοτάδι (Paperback) by Τζωρτζίνα Γαυγιωτάκη
Αυτό το βιβλίο είναι romantasy, γραμμένο από μια αρρωστημένη γυναίκα για αρρωστημένες γυναίκες, και απολύτως τίποτα άλλο. Αυτό που μόλις είπα δεν είναι προσβολή, είναι η αλήθεια, γιατί η συγγραφέας ήθελε να γράψει κινκ πορνό και το έντυσε πρόχειρα με ένα ξερό σέτινγκ φαντασίας. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω τι εννοώ.

Οι πρώτες σελίδες έχουν να κάνουν με ένα ορφανοτροφείο�� σε χωριό. Πόσα ορφανά να έχει πια ένα χωριό με τρακόσιους νοματαίους; Μπορεί να υπήρχε λόγος που είχε πολλά, αλλά η συγγραφέας δε μπήκε στον κόπο να μας τον δώσει, γιατί δεν την ένοιαζε. Διεστραμμένο πορνό ήθελε να γράψει κι έτσι σ�� αφήνει να φαντάζεσαι ότι χτίσανε κοτζάμ τετραώροφο κτήριο για πέντε παιδιά.

1) Ήδη από εδώ αντιλαμβάνεσαι την πρώτη μεγάλη αδυναμία της συγγραφέως: Ο κόσμος που έπλασε είναι προχειροφτιαγμένος. Δεν έχει λεπτομέρειες, ούτε βγάζει λογική γιατί επικεντρώθηκε μόνο σε ένα χιλιοειπωμένο διεστραμμένο ρομάντζο.

Μια κοπέλα πετάγεται έξω από το ορφανοτροφείο γιατί δεν ήθελε να πουληθεί σε έναν βιαστή που δε κρατιόταν καν μέχρι να υπογράψει τα χαρτιά για την εξαγορά. Της χίμησε μέσα στο γραφείο της διευθύντριας και η διευθύντρια θύμωσε που η κοπέλα είχε το θράσος να του αντισταθεί, ενώ δεν είχε καν υπογράψει ακόμα, οπότε ήταν παράνομο αυτό που έκανε. Λογικό, έτσι; Όσο λογικό και το ότι δεν προσπάθησε κανείς να την κάνει υπηρέτρια σε κάνα σπιτικό, το πιο απλό πράγμα που κάνουνε όλα τα ορφανοτροφεία για να μη στραφούνε τα ορφανά στο έγκλημα. Αλλά που να βρεθεί σπιτικό να την πάρει σε ένα χωριό με τρακόσιους νοματαίους; Μπορεί να υπήρχε κάποιος λόγος που δε κάνανε τίποτα, αλλά η συγγραφέας δε μπήκε στον κόπο να το εξηγήσει, γιατί δεν την ένοιαζε. Διεστραμμένο πορνό ήθελε να γράψει κι έτσι σ�� αφήνει να φαντάζεσαι ότι το να πουλάνε κορίτσια σε βιαστές που τις ρίχνονται προτού καν υπογραφεί η πώληση είναι η μόνη επιλογή.

Να τονίσω ότι πέρα από το πόσο τραβηγμένο από τα μαλλιά είναι το σκηνικό, δεν έγινε και καμία προσπάθεια να δείξει την ζωή της κοπέλας στο ορφανοτροφείο ή το τι φίλους είχε και το τι μουσίτσα ήταν η διευθύντρια. Μηδέν σκιαγράφηση, όλοι είναι ένα προχειρο-σχεδιασμένο καρτούν. Γιατί δεν την ένοιαζε. Διεστραμμένο πορνό ήθελε να γράψει.

2) Εδώ έχουμε την δεύτερη μεγάλη αδυναμία της συγγραφέως. Έχει κάνει τους πάντες ακραίους και μονοδιάστατους για να (και καλά) μεγιστοποιήσει την συναισθηματική αντίδραση του αναγνώστη. Ο καρτούν βιαστής, η καρτούν κακιά διευθύντρια, και η καημένη καρτούν ορφανή που όλοι την αδικούνε και που υποτίθεται ο αναγνώστης πρέπει να λυπηθεί. Κάτι που είναι αδύνατο λόγω της πρώτης αδυναμίας. Τα πάντα είναι προχειροφτιαγμένα.

Μετά η κοπέλα περιφέρεται άσκοπα�� στο χωριό. Δεν θα είχε και πολλά μέρη να πάει. Είχε 2 επιλογές. Ή να κλέβει για να ζήσει ή να γίνει πόρνη (μα φυσικά!). Επέλεξε να κλέβει μέχρι που τη δέχτηκε μια οικογένεια σαν βοηθό�� ξεχνώντας παντελώς το ότι είχε κατακλέψει όλο το χωριό. Τι δύσκολο που ήταν πάντως για το ορφανοτροφείο να της βρει ένα σπίτι, ε; Δε θα χρειαζόταν και να κατακλέψει όλο το χωριό. Το χωριό γρήγορα άρχισε να την αποκαλεί τσούλα του σπιτιού (το ότι τους κατάκλεψε δε τους πείραξε μια) και ο μη-βιαστής ευγενικός χήρος πατέρας πρότεινε να την παντρευτεί για να σταματήσουν τα βρωμόλογα. Ως γνήσια φεμινίστρια, αρνήθηκε.

3) Εδώ έχουμε την τρίτη μεγάλη αδυναμία της συγγραφέως. Κανείς δεν συμπεριφέρεται με φυσιολογικό τρόπο. Συμπεριφέρονται όπως συμφέρει την πρωταγωνίστρια. Όλοι ξεχνάνε τις κλοπές, κάτι για το οποίο η κοπέλα είναι ένοχη, αλλά τονίζουν ένα ψέμα, μόνο και μόνο για να λυπηθεί ο αναγνώστης την κοπέλα για κάτι που ΔΕΝ είναι ένοχη. Κάτι που είναι αδύνατο λόγω της δεύτερης αδυναμίας.

Στο άσχετο, θηρία ορμάνε στο χωριό και όλοι πανικοβάλλονται και κλείνονται στα σπίτια τους. Γιατί τα θηρία είναι πάρα πολύ δυνατά για να τα πολεμήσουν. Αυτό δεν ισχύει για την κοπέλα που με ένα απλό μαχαίρι σκοτώνει ένα από αυτά. Και, παρακαλώ, χωρίς να εδραιωθεί ποτέ το γιατί τριγυρνάει οπλισμένη με μαχαίρια. Πωπω, πάντως, τι δυνατά που είναι αυτά τα θηρία αν τα νικάει ένα κορίτσι με κουζινομάχαιρο! Τρέξτε να σωθείτε! Μετά το μισό χωριό αφανίζεται και παντού ξεσπάνε φωτιές. Γιατί, προφανώς, κανείς άλλος δεν είχε ούτε ένα κουζινομάχαιρο στο σπίτι του. Επίσης, ήταν καταχείμωνο. Πως στο διάτανο καίγεται το δάσος ενώ κάνει ψωλόκρυο; Και πως βάλανε φωτιά ένα μάτσο άμυαλα θηρία; Δεν υπάρχει εξήγηση γιατί δεν την ένοιαζε. Διεστραμμένο πορνό ήθελε να γράψει.

4) Εδώ έχουμε την τέταρτη μεγάλη αδυναμία της συγγραφέως. Οι χαρακτήρες είναι τόσο δυνατοί, όσο το απαιτεί η πλοκή. Δεν υπάρχει κάποια λογική εξήγηση ή ισορροπία, είναι όπως της καπνίσει της συγγραφέως.

Μετά η κοπέλα οπλίζεται με σπαθί και μας λέει ότι είναι φοβερή ξιφομάχος, ενώ δεν είχε αφιερωθεί ούτε μια πρόταση πιο πριν για το πότε ένα άφραγκο ορφανό εκπαιδεύτηκε κι έγινε τόσο καλή στη μάχη (κοινώς, asspull ή ελληνιστί κωλοτράβηγμα). Και προφανώς, κανείς άλλος στο χωριό δεν είχε εκπαιδευτεί, κι ας είχε φράγκα. Βασικά, δεν μας λέει τίποτα για το χωριό. Κανείς δεν έχει προσωπικότητα ή όνομα, είναι απρόσωποι κομπάρσοι. Ούτε καν ο παιδικός της φίλος που τον γυρεύει, και που δεν του αφιέρωσε η συγγραφέας ούτε 3 γραμμές για να σε κάνει να νοιαστείς γι�� αυτόν (αδυναμία #1).

Πάει η κοπέλα σε ένα άλλο χωριό για τρόφιμα. Κανείς εκεί δεν άκουσε για τα τέρατα που εισβάλανε, οπότε φανταστείτε πόσο αποκομμένο ήταν το άλλο χωριό από τον κόσμο, κι όμως είχε τετραώροφο ορφανοτροφείο. Καμία λογική. Και φυσικά η κοπέλα ούτε που προσπάθησε να τους προειδοποιήσει για τα τέρατα γιατί η συγγραφέας την έκανε να μη δίνει σκασίλα για κανέναν (αδυναμία #3).

Επειδή δεν έχει ούτε δεκάρα πάνω της κανείς δε θέλει να της δώσει φαγητό. Τι ανήκουστο, ε; Να μη σου δίνουνε δωρεάν ό,τι θέλεις. Αμέσως οι άντρες θέλουνε να την βιάσουνε. Γιατί τι άλλο να θέλουνε οι άντρες; (αδυναμία #2)

Λογικά θα τους δείρει όλους, μιας που νικάει τέρατα με κουζινομάχαιρο και είναι πανίσχυρη πολεμίστρια, σωστά; Λάθος, την τεντώνει ένας και μόνο τυχάρπαστος που δεν έχει καν όπλα. Πως γίνεται τη μια στιγμή να είναι παντοδύναμη και την άλλη να είναι ψοφίμι; Γιατί δε δίνει σκασίλα η συγγραφέας, να πως (αδυναμία #4).

Πως ξεφεύγει από αυτή την κατάσταση; Χάρη σε έναν παίδαρο που πετάγεται σαν τι να μη πω και τη σώζει (κοινώς, plot armor ή ελληνιστί πλοκοθωράκιση). Αλλά δε κάθεται να της πει γιατί και την κάνει. Για να φύγει η κοπέλα από εκείνο το χωριό πάλι κατακλέβει. Και κάνει και ακροβατικά πάνω σε άλογο καθώς δραπετεύει από έναν όχλο που την κυνηγά, ενώ δεν είχε αφιερωθεί ούτε μια πρόταση πιο πριν για το πότε ένα άφραγκο ορφανό εκπαιδεύτηκε και έγινε τόσο καλή σε ακροβατικά πάνω σε άλογο (κωλοτράβηγμα εις διπλούν). (αδυναμία #1)

Από εκεί πάει σε ένα στρατόπεδο που πολεμάει τα τέρατα. Οι περισσότεροι εκεί είναι ξωτικά. Τι σημαίνει αυτό πέρα του ότι έχουν μυτερά αυτιά; Τίποτα, δεν έχουν άλλη ιστορία. Ούτε τα τέρατα που πολεμάνε έχουν ιστορία. Απλά υπάρχουν για να δίνεται η εντύπωση ότι είναι ιστορία φαντασίας κι όχι διαστροφικό πορνό (αδυναμία #1).

Μια άλλη τύπισσα της προτείνει για πλάκα να κρυφακούσουνε το συμβούλιο πολέμου. Τις πιάνουνε στα πράσα και αποκαλούνε την πρωταγωνίστρια κατάσκοπο, αλλά όχι την τύπισσα που την πήγε στα κρυφά στο συμβούλιο. Την συγχωρούνε γιατί σκότωσε ένα θηρίο, κι αυτό αρκεί για να πειστούνε ότι αποκλείεται να είναι κατάσκοπος. Γιατί είναι αδύνατον για έναν κατάσκοπο να έχει σκοτώσει συμμάχους της ώστε να την εμπιστευθούνε οι στόχοι της, και δε παίζει κανέναν ρόλο το ότι κατάκλεψε 2 χωριά. Υπόψη ότι υπάρχει και προδότης που δηλητηριάζει τους αρχηγούς τους, οπότε έχουν λόγο να είναι ψυλλιασμένοι (αδυναμία #3).

Δέχονται λοιπόν αυτή την κλέφτρα στο στρατό τους και αρχίσει το τουρ στο στρατόπεδο. Πέθανα στη βαρεμάρα να την έχω να ρωτάει κάθε 3 σειρές ‘αυτ�� τι είναι, εκείνο τι κάνει;�� 50 σελίδες λογοδιάρροια ήταν περί ανέμων και υδάτων. Τι είπατε; Γιατί η συγγραφέας μας τα λέει και δε μας τα δείχνει; Ή γιατί δε ξέρει τίποτα η κοπέλα από την ίδια της την κοινωνία και είναι σαν πεντάχρονο που πρέπει να της τα πούνε όλα με το νι και με το σίγμα; Γιατί η συγγραφέας δεν έδωσε σκασίλα (αδυναμία #1).

Πάνε μετά να πολεμήσουν τα τέρατα. Λογικά θα τα διαλύσει όλα όπως έκανε και πριν, έτσι; Τρίχες, πάλι την τεντώνουν ενώ πιο πριν μια χαρά τα έφερνε βόλτα (αδυναμία #4).

Πως τη γλυτώνει; Πάλι με τον παίδαρο που πάλι πετάγεται σαν τι να μη πω (πλοκοθωράκιση εις διπλούν). Θέλει κι αυτός να μπει στο στρατό και αμέσως τον δέχονται γιατί αποκλείεται να είναι κατάσκοπος επειδή έσωσε την κοπέλα που έχει κατακλέψει δύο χωρία και την τεντώνουνε όλοι. Οπότε τι σκατά την έχουνε στο στρατό; Και μη ξεχνάτε, υπάρχει προδότης που τους δηλητηριάζει (αδυναμία #3).

Εδώ να τονίσω ότι αν ο παίδαρος είχε έρθει μαζί της μετά το δεύτερο χωριό αντί να εξαφανίζεται και εμφανίζεται όποτε της καπνίσει της συγγραφέως δε θα ήταν απαραίτητη αυτή η επανάληψη της διάσωσης με τόσο βολικό τρόπο. Αλλά που να το σκεφτεί αυτό η συγγραφέας; Μέχρι και την άλλη τύπισσα είχε εξαφανίσει στο άλλο χωριό για να μη τη βοηθήσει και να γίνει αυτή η βολικότητα (αδυναμία #3).

Εδώ είναι που ξεκινά το σάπιο πορνό που έχουμε βαρεθεί να βρίσκουμε ολόιδιο σε τέτοιου είδους ιστορίες. Είναι με διαφορά πολύ πιο λεπτομερές και καλοδουλεμένο κομμάτι της πλοκής, γιατί μόνο γι�� αυτό νοιαζόταν η συγγραφέας. Ξεροσταλιάζει η μις Άχρηστη Πρωταγωνίστρια που βλέπει τον παίδαρο να κάνει μπάνιο τσιτσίδι. Τα προκαταρκτικά στο σεξ είναι κυριολεκτικά η γκόμενα να παρακαλεί τον παίδαρο να της πει πόσο την μισεί κι αυτός να απαντά καυλωμένος ‘Να�� μωρή π***ανίτσα, σε μισώ.�� Και είναι ξαδέλφια. Πωπω, τι σέξι!

5) Εδώ έχουμε την πέμπτη μεγάλη αδυναμία της συγγραφέως. Το ρομάντζο της είναι, όπως και σε σχεδόν σε όλα τα romantasy, τίγκα στην διαστροφή. Αν δε σε βοηθάει συνέχεια ένας παίδαρος που δε ζητάει αντάλλαγμα, δεν υπάρχει λόγος να τον γουστάρεις. Αν όμως ένας όχι τόσο όμορφος μη-βιαστής ευγενικός χήρος σου προτείνει γάμο γιατί θέλει να σου προσφέρει ασφάλεια και σπιτικό, ΠΕΣ ΤΟΥ ΟΧΙ! Μόνο να σε λέει π***ανίτσα και να σε μισεί όποτε το απαιτείς ΕΣΥ πιάνει σαν ορθό. Και φυσικά πρέπει να είναι ξάδελφος σου αλλιώς δεν είναι αρκετά βιτσιόζικο.

Μετά η πρωταγωνίστρια αποκαλύπτεται ότι είναι και πριγκίπισσα παρακαλώ πολύ, κάτι που είναι χιλιοειπωμένο σε ιστορίες φαντασίας, το ορφανό δηλαδή που αποκαλύπτεται ότι είναι σούπερ σπουδαίο. Δε με ενοχλεί αυτό, το πόσο ανύπαρκτη είναι η προσωπικότητα της κοπέλας με ενοχλεί. Πιο πολύ self insert ήταν, με πάρα πολύ γενικευμένα χαρακτηριστικά. Οπότε τι κι αν είναι πριγκίπισσα; Θα πρέπει και καλά να χειροκροτήσει ο αναγνώστης ενώ δεν του δόθηκε ποτέ λόγος για να νοιαστεί; Τα πάντα στην πλοκή είναι σκέτα νερόβραστα μακαρόνια (αδυναμία #1).

Επίσης η αποκάλυψη έρχεται αφού την δεχτήκανε στον στρατό, ενώ είναι άχρηστη στη μάχη, κατακλέβει χωριά, και κατασκοπεύει μυστικά συμβούλια. Ανάποδα έπρεπε να είχε γίνει για να βγάζει νόημα (αδυναμία #3).

Έπειτα η κοπέλα γίνεται αρχηγός του στρατού και αποκτά υπερδυνάμεις, χωρίς να έχει κάνει το παραμικρό για να αξίζει τόσα προνόμια. Δεν έκανε δηλαδή τίποτα για να γίνει πριγκίπισσα, με δικό της στρατό, και με υπερδυνάμεις που κανείς άλλος δεν έχει. Της δόθηκαν έτσι, γιατί υπάρχει. Αυτό ανήκει στον τομέα του power fantasy, δηλαδή να ταυτίζεται ο αναγνώστης με το μικρό και ανήμπορο παιδάκι που πάρα πολύ βολικά του δίνονται ένα κάρο δυνάμεις και τίτλοι χωρίς να έχει παιδευτεί στο παραμικρό για να τα αξίζει. Δεν είναι με την καμία ποιοτική φαντασία, fast food είναι. Αλλά ακόμα και σαν ταχυφαγητό δεν είναι καλό, γιατί όπως το εδραιώσαμε παραπάνω η πλοκή είναι νερόβραστα μακαρόνια (αδυναμία #1).

Έπειτα η κοπέλα ανακαλύπτει από μόνη της ποιος είναι ο προδότης που δηλητηριάζει τους πάντες. Ήταν κάτι που οποιοσδήποτε μπορούσε να πάρει χαμπάρι αν είχε ψάξει την κατάσταση για μερικά λεπτά. Προφανώς η συγγραφέας έκανε τους πάντες χαζούς για να ανεβάσει την μετοχή της πρωταγωνίστριας. Μόνο που τρώει τα μούτρα της όταν κάνει την πρωταγωνίστρια να πηγαίνει ολομόναχη να ρωτήσει τον προδότη τι παίζει. Και προφανώς ο προδότης προσπαθεί να την σκοτώσει. Πολύ έξυπνη κίνηση, μπράβο (αδυναμία #3).

Αν η πρωταγωνίστρια δεν είχε υπερδυνάμεις που λειτουργούν μόνο όταν πρέπει να σωθεί, θα είχε πεθάνει με τον πιο χαζό τρόπο. Κάτι που επαναλαμβάνεται συνεχώς στην συνέχεια, όταν την απαγάγει ο προδότης και βρίσκεται σε κίνδυνο. Να σου πάλι οι υπερδυνάμεις να την σώζουν βολικά, αλλά όχι να την απελευθερώνουν από τον προδότη (αδυναμία #4).

Μετά ακολουθεί ρομάντζο (ο θεός να το κάνει) με τον�� προδότη. Ναι, με αυτόν χαμουρεύεται. Δε την ερέθισε ο μη-βιαστής ευγενικός χήρος που της πρόσφερε σπίτι και ασφάλεια, την ερέθισε ο απαγωγέας της που απαιτεί από αυτόν να λέει πόσο την μισεί ενώ την πηδάει. Α, και ξέρουν ότι είναι ξαδέλφια αλλά δε τους ενοχλεί η αιμομιξία, μια χαρά βγάζουν τα μάτια τους. Αρρωστημένη διαστροφή για ανώμαλους (αδυναμία #5).

Την πάνε μετά στο κάστρο των κακών όπου όλοι οι άντρες�� τι νομίζετε ότι θέλουν να της κάνουν; Δε χρειάζεται καν να το πω πλέον, τόσο καρτούν κακοί είναι όλοι στην ιστορία. Και προφανώς το να πηδιέται με τον ξάδελφό της ενώ θέλει να της λέει πόσο τη μισεί για να καυλώνει, δεν είναι σιχαμερό βίτσιο. Το να θέλει να της κάνει το ίδιο ο θείος της (ναι, αυτός είναι ο κεντρικός κακός, ο πατέρας αυτού που πηδάει) ενώ αφήνει για βίτσιο τους άντρες του να την λένε ότι τη μισούνε και να τη μαμάνε, τότε για κάποιο λόγο αυτό είναι σιχαμερό (αδυναμία #2).

Δραπετεύει από εκεί η χαζοβιόλα, πάρα πολύ εύκολα μπορώ να πω, και επιστρέφει στο στρατόπεδο όπου ξεπερνάει αμέσως τα ψυχολογικό πατατράκ που πέρασε στα χέρια του θείου της (αδυναμία #3).

Για να γίνει μια σωστή συμμαχία ενάντια στον κακό αποφασίζει να παντρευτεί έναν αρχηγό στρατού. Κι αμέσως ο αιμομίκτης ξάδελφος αρχίζει να γκρινιάζει που πιο πολύ η ξαδέλφη του νοιάζεται για το καλό του κόσμου παρά γι�� αυτόν (αδυναμία #3).

Ουδέν πρόβλημα, γιατί τα ξαδέλφια μια χαρά συνεχίζουν να πηδιούνται πίσω από την πλάτη του συζύγου, και του φοράνε κέρατα ταράνδου. Είπαμε, διαστροφικό πορνό είναι που θέλει να σε ξεγελάσει να νομίζεις ότι είναι περιπέτεια φαντασίας. Μετά σκοτώνουνε συνοπτικά τον κακό θείο σε μια παντελώς σούπα μάχη και την κάνουνε στις ερημιές, γιατί αυτό έπρεπε να κάνει μια σωστή πριγκίπισσα που ήθελε να βοηθήσει τον κόσμο. Να παρατήσει τον λαό της και να γελοιοποιήσει τον σύζυγό της για να πηδηχτεί με τον ξάδελφό της.

The End

Κι εδώ θα την πω σε όλους εσάς που ή δώσατε τα αστέρια του ουρανού στη βαθμολογία σας ή με επιτεθήκατε στα σχόλια αυτού του ρηβιού επειδή δε μου άρεσε αυτή η τσόντα που το ‘παιζε περιπέτεια φαντασίας. Δεν έχετε απολύτως κανένα ενδιαφέρον να διαβάσετε κάτι καλό. Πως γίνεται ρε να δίνετε 5 αστέρια σε αυτή την μπούρδα; Δηλαδή πόσα αστέρια θα δώσετε στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών αν αυτή η σαχλαμάρα είναι 5 αστέρια; Δυο γαλαξίες; Και γιατί επιτίθεστε σε οποιονδήποτε λέει την αλήθεια; Τόσο πια θέλετε να καταστρέψετε την φαντασία για τα πορνοδιαστροφικά σας βίτσια; Και μπράβο για το ωραίο παράδειγμα δίνετε σε όλους τους επίδοξους Έλληνες συγγραφείς φαντασίας. Μη μπεις στον κόπο να γράψεις κάτι καλό, παιδί μου, γράψε μια παραλλαγή του Twilight και να σου τα πεντάστερα.

Έλεος.
]]>