"داستان‌های�� که نه پایان مشخص دارن نه آغاز مهمی، همچنان میتونن به شدت جذاب باشن.
یه سری داستان‌ه�� هم برای دنیای خودشون، قوانین مشخصی تعیین می‌کن�� که با درک اون قوانین، کل داستان کنار هم قرار میگیره؛ فارغ از فانتزی، سوررئال، رئال و ... بودنش، فارغ از اینکه آغاز و پایان خاصی داره یا نه، دل‌نشین�� و درست و جاافتاده و به‌ج��.


این کتاب ولی هیچی نداشت. ملغمه بی معنی از جملات ادبی کلیشه‌ا�� و خام.
حتی ساده‌تری�� موضوع مثل روابط آدما با هم کامل مشخص نیست و توی یه داستان کوتاه، کلی شخصیت داریم بدون شخصیت‌پردازی�� درگیرکننده.
جملات ادبی و پر آرایه و سنگین، اگه درست توی متن و بستر جا بیوفتن، خیلی هم قشنگن و به دل آدم می‌نشین�� و توی داستان حل میشن.
ولی این کتاب، شبیه قهوه سرد آقای نویسنده، مجموعه‌ا�� لوس از یک عالمه جمله اینستاگرامی و سنگین و ... بود.
بدون هیچ مفهومی، بدون درگیر کردن حس و فکر منِ خواننده، هیچی به هیچی.
الزاماً هر پیچیدگی، کلام استعاری، پایان باز، ادبیات فانتزی و ...، نشونه حرفه‌ا�� بودن نیست. این المان‌ها�� توی بستر قلم قوی معنی و جون میگیرن و لذت‌بخ�� میشن."