Alireza's Updates

"زندگی و زمانه محمد علی فروغی کتابی ایست از احمد واردی ، استاد دانشگاه که این کتاب درحقیقت پایان نامه دکتری او بوده ، کتاب واردی ، توسط غول ادبیات و فرهنگ ایران ، عبدالحسین آذرنگ به فارسی ترجمه شده .
واردی کتاب خود را با در آمد و پیش زمینه تاریخی طولانی که از زمان عباس میرزا و تلاش های او برای مدرن سازی ایران تا انقلاب مشروطه را دربر می گیرد ، شروع کرده و سپس به زندگی پر فراز و نشیب فروغی و نقش آفرینی های بسیار مهم و تاریخی او در موقعیت هایی حیاتی و سرنوشت ساز رسیده.
واردی کتاب خود را به سه بخش سرگذشت سیاسی ، آثار فروغی و جایگاه فروغی در تاریخ ایران تقسیم کرده و کتاب را با مقاله ای از فروغی به نام چرا باید ایران را دوست داشت ؟ به پایان رسانده .
اما از جهتی دیگر ، زندگی فروغی را می توان به دو قسمت سیاسی و غیر سیاسی تقسیم کرد . در قسمت سیاسی ، فروغی سه بار نخست وزیر ، چندبار وزیر و نماینده مجلس ، عضو هیات اعزامی به پاریس و سفیر ایران در ترکیه بود . فروغی ایده اصلاحات را در ذهن ساده رضا خان کاشت و این گونه ایران صاحب چیزهایی شد که زمانی آرزوی آن را داشت . در مقام سفیر ، قرار داد مرزی با ترکیه در زمان او امضا شد که در سودمندی آن ، امروزه تردید وجود دارد . اما بزرگترین اقدام فروغی به عنوان یک فرد سیاسی را باید رد پیشنهاد انگلیسی ها در پذیرش نظام جمهوری و تلاش برای بقای سلسله پادشاهی از طریق شاه جوان دانست که به بقای پهلوی منجر شد .
به عنوان فردی سیاسی ، فروغی دست کم دو بار فریب خورد ، از پدر و پسر ، رضا شاه و شاه . رضا شاه ، آشکارا ، نه تنها فردی ساده که به حرف مشاورانش گوش دهد نبود ، بلکه بیشتر آنها را کشت و برخی هم از ترس او ، خود را کشتند . فروغی بخت یار بود که کشته نشد و در عوض به استراحتی فرستاده شد که فروغی این دوری اجباری را مفید ترین زمان زندگی خود دانسته .
اما در قسمت غیر سیاسی ، به غیر از تعریف و تمجید و تحسین ، کار دیگری نمی توان انجام داد . انبوه ترجمه های تاریخی ، درس نامه ها برای مدارس ، داستان ها ، نوشتن کتاب های متعدد مانند حکمت سقراط و افلاطون ، سیر حکمت در اروپا ، تاسیس فرهنگستان زبان و تلاش برای پیراستن زبان فارسی ، تصحیح متون و دیوان های کهن ادب فارسی مانند کلیات سعدی و دیوان حافظ بخشی از کارنامه ادبی بسیار پر بار فروغی بوده .
واردی کوشیده تا از فروغی ، چهره ای سیاه و سفید ترسیم نکند . آنچه او نشان داده ، سیمای پیچیده و چند لایه فردی بوده که می توان او را یک فیلسوف �� سیاست مدار و یکی از مهمترین دولتمردان و سیاست مداران ایران قرن بیستم دانست که تلاش می کردند بر پایه عقل ، منطق و دانش تفکر کنند و تصمیم بگیرند ، نه بر پایه احساس ."