"خیلی وقت بود که داستان فانتزی نخوانده بودم و «شهر ارواح» یک بازگشت شیرین به این ژانر برایم بود.

این کتاب من را به دوران نوجوانی‌ا�� برد؛ دورانی که تمام علاقه‌ا�� به کتاب خواندن از دل داستان‌ها�� فانتزی و ماجراجویانه شکل گرفت. ماجرای «کسیدی بلیک» و دوست روحش «جیکوب» یادآور تمام شخصیت‌های�� بود که روزی باعث شدند عاشق کتاب شوم.

از همان صفحه‌ها�� اول، فضای مرموز و جذاب داستان من را درگیر کرد. «ویکتوریا شواب» قلم خیلی روان و تصویری دارد و باعث می‌شو�� بدون اینکه متوجه گذر زمان بشوی، صفحه‌ه�� را یکی یکی ورق بزنی.

روند داستان سریع بود و بعضی جاها دلم می‌خواس�� کمی بیشتر توقف کنه و عمیق‌ت�� بشه. بعضی بخش‌ه�� می‌توانستن�� جزئیات بیشتری داشته باشند، که حیف شد ازشان به سرعت گذشت.

در کل، «شهر ارواح» یک شروع عالی برای یک سفر فانتزی پر از رمز و راز است. اگر دلتون برای یک داستان هیجان‌انگی�� و کمی ترسناک تنگ شده، این کتاب انتخاب مناسبی است.
نمی‌توان�� صبر کنم تا ادامه‌�� این مجموعه را هم بخوانم."

"ایده‌�� کتاب خیلی بامزه بود: این که چطوری تبعیض حتی توی دنیای حیوانات هم وجود داره. داستانش قشنگ به بچه‌ه�� یاد میده همه حق دارن جایی داشته باشن، حتی اونایی که با بقیه فرق دارن.

فقط یه نکته هست: کتاب یه جوری نشون میده انگار همه‌�� حیوانات باید پت باشن. برای همین شاید برای همه‌�� بچه‌ه�� مناسب نباشه. اگه خواستید به بچه‌ا�� معرفی کنید، خوبه قبلش خودتون بخونید و درباره‌�� آزادی حیوانات هم باهاش حرف بزنید."

"جزئیات، جزئیات و جزئیات...
میتونم بگم لذت بردم و چندتا جستار درست و حسابی خوندم و از جزئیاتی که «پیمان هوشمندزاده» به کار برده بود خیلی خوشم اومد.
توی این جستارها به چیزهایی که توی زندگی میبینیم و روزانه باهاشون برخورد داریم اشاره کرده بود و وقتی قصد داشت درباره ی یک موضوعی صحبت کنه از ابتدای - میشه گفت خلقت اون موضوع- شروع کرده بود تا میرسید به نکته‌ا�� که قصد داشت درباره‌�� صحبت کنه.
درکل خیلی لذت بردم و جستار مورد علاقه‌�� هم «چراغ‌قوه�� بود."

"شبی که این کتاب رو توی چندساعت تموم�� کردم، درگیر انتخاب موضوع برای پروژه مستند دانشگاه بودم و الان که این ریویو رو�� می‌نویسم�� درگیر نوشتن استیتمنت برای مجموعم. خوشحالم که بالاخره این کتاب به گودریدز عزیز اضافه شد:)
کتاب اینقدر صریح و صمیمانه از رابطه‌�� هوشمندزاده و جلالی حرف میزنه انگار که تو هم سال‌هاس�� اون‌هار�� میشناسی. و البته در حسرت داشتن همچین رابطه‌�� صمیمانه‌ا�� با استادی به این بزرگی می‌مون��.
برای من، شروع عشق به عکاسی کاوه گلستان بود، اما با این کتاب فهمیدم شروع علم و پیشرفتم توی عکاسی، باید بهمن جلالی باشه. همون‌طو�� که توی کتاب توصیف کرده بود، اگر کاوه گلستان عکاس خبری جنگ باشه، بهمن جلالی عکاس مستند جنگه و چه چیزی از این والاتر.
در مواجه‌ا�� با هوشمندزاده هم همینقدر بگم که وقتی مصاحبه‌‌ا�� رو توی کتاب بودن با دوربین خوندم، خیلی تعجب کردم که چطور می‌تون�� توی کتابی که درباره کاوه گلستانه، از بهمن جلالی تعریف کنه و ایشون رو استاد خودش بدونه، و واقعا خوشحالم که بالاخره دلیلش رو توضیح داد و چه توضیح دلنشینی.
برخلاف تصورم، کتاب ارزش خوندن و حتی چندین باره خوندن داره. از اون کتابایی که هرچند وقت یکبار توی کتابخونه بهش سربزنی و از ورق زدنش لذت ببری."