What do you think?
Rate this book
Να βλέπεις στον έρωτα
"Ερωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες και αγάπη να ερωτεύεσαι τις διαφορές"
Ένα λάθος του παροχέα Ίντερνετ αρκεί για να φέρει σε επαφή δύο αγνώστους, κατά έναν απρόσμενο τρόπο. Ο Ρομπέρτο, ένας εργένης διαφημιστής κουρασμένος από μια ζωή ρουτίνας και καβγάδων με τις εκάστοτε κοπέλες του, αρχίζει να δέχεται στον υπολογιστή του τα ηλεκτρονικά μηνύματα που ανταλλάσσουν δύο ψυχολόγοι οι οποίοι ετοιμάζουν ένα βιβλίο για τον έρωτα και τις σχέσεις του ζευγαριού.
Ένα ηλεκτρονικό τρίο και ένα πρωτότυπο και ευφάνταστο μυθιστόρημα σκέψης και αναζήτησης γύρω από το κεφαλαιώδες ζήτημα των ερωτικών σχέσεων.
Ένα λάθος του παροχέα Ίντερνετ αρκεί για να φέρει σε επαφή δύο αγνώστους, κατά έναν απρόσμενο τρόπο. Ο Ρομπέρτο, ένας εργένης διαφημιστής κουρασμένος από μια ζωή ρουτίνας και καβγάδων με τις εκάστοτε κοπέλες του, αρχίζει να δέχεται στον υπολογιστή του τα ηλεκτρονικά μηνύματα που ανταλλάσσουν δύο ψυχολόγοι οι οποίοι ετοιμάζουν ένα βιβλίο για τον έρωτα και τις σχέσεις του ζευγαριού.
Ένα ηλεκτρονικό τρίο και ένα πρωτότυπο και ευφάνταστο μυθιστόρημα σκέψης και αναζήτησης γύρω από το κεφαλαιώδες ζήτημα των ερωτικών σχέσεων.
245 pages, Paperback
First published January 1, 2000
303 people are currently reading
2,302 people want to read
About the author
Jorge Bucay
87books1,249followersJorge Bucay is a gestalt psychotherapist, psychodramatist, and writer from Argentina. His books have sold more than 2 million copies around the world, and have been translated into more than seventeen languages.
He was born in a modest family. He started working at the age of thirteen. In the course of his life, he has worked as a traveling salesman selling socks, books and sports clothing, as well as an insurance agent, taxi driver, clown, warehouseman, educator, actor, doctor on duty, host of children's parties, psychiatrist, group coordinator, radio collaborator, and television host.
In 1973, he graduated as a doctor from the University of Buenos Aires, and specialized in mental illnesses at the Buenos Aires Pirovano Hospital and at the Santa Mónica clinic.
He currently defines his job as professional helper. He divides his attention between attending therapeutic teaching conferences, which have taken him around the world, and the writing of his books, which he considers therapeutic tools.
===
Jorge Bucay, célèbre auteur à succès sur le continent sud-américain, a écrit 12 best-sellers vendus à plusieurs millions d'exemplaires. Il réside entre Buenos Aires et l'Espagne où cette année - véritable phénomène - sept de ses livres étaient présents dans la liste des meilleures ventes.
He was born in a modest family. He started working at the age of thirteen. In the course of his life, he has worked as a traveling salesman selling socks, books and sports clothing, as well as an insurance agent, taxi driver, clown, warehouseman, educator, actor, doctor on duty, host of children's parties, psychiatrist, group coordinator, radio collaborator, and television host.
In 1973, he graduated as a doctor from the University of Buenos Aires, and specialized in mental illnesses at the Buenos Aires Pirovano Hospital and at the Santa Mónica clinic.
He currently defines his job as professional helper. He divides his attention between attending therapeutic teaching conferences, which have taken him around the world, and the writing of his books, which he considers therapeutic tools.
===
Jorge Bucay, célèbre auteur à succès sur le continent sud-américain, a écrit 12 best-sellers vendus à plusieurs millions d'exemplaires. Il réside entre Buenos Aires et l'Espagne où cette année - véritable phénomène - sept de ses livres étaient présents dans la liste des meilleures ventes.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 224 reviews
November 17, 2020
Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν το πρώτο που διάβασα από τον Χόρχε και ερωτεύτηκα αμέσως το στυλ γραφής του. Ήταν έρωτας με την πρώτη ανάγνωση!
Είναι πράγματι βιβλίο αυτοβελτίωσης και το καλύτερο όλων σου δίνει μαθήματα ζωής χωρίς να έχει διδακτικό ύφος. Νιώθω ότι έγινα σοφότερη μόλις το ολοκλήρωσα....(και το ξαναδιάβασα).
Το έχω προτείνει σε αρκετούς φίλους/φίλες μου και κανείς δεν έχει απογοητευτει. Κανεις.
Απέκτησε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου!
Είναι πράγματι βιβλίο αυτοβελτίωσης και το καλύτερο όλων σου δίνει μαθήματα ζωής χωρίς να έχει διδακτικό ύφος. Νιώθω ότι έγινα σοφότερη μόλις το ολοκλήρωσα....(και το ξαναδιάβασα).
Το έχω προτείνει σε αρκετούς φίλους/φίλες μου και κανείς δεν έχει απογοητευτει. Κανεις.
Απέκτησε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου!
May 16, 2023
Uistinu zanimljiva knjiga, moram priznati.
U ruke sam ju uzela samo iz jednog razloga - znatiželje. U mom TM ljudi ju užasno puno kupuju (a i ostale knjige J. Bucaya) i zanimalo me što je to toliko dobro. Budimo realni, ova knjiga nije remek djelo književnosti i mislim da ju ljudi gledaju s krivog stajališta kad ju ocjenjuju ovdje na ŷu. Knjiga nije roman iako ima takvu formu tek toliko da čitatelju ponudi nešto novo, a ne dosadan i dugačak psihološki prikaz veza. I to je ono što je dobro, jer da je bila takva knjiga, mislim da bih ju bacila kroz prozor već nakon dva poglavlja. Bucay i Salinas nam umjesto toga daju zanimljivi i lagani zaplet koji nam kroz tu priču daje psihologiju ljubavi i parova. Vrlo se lagano čita i nije dosadna, samo mi se ponekad desilo da odlutam u mislima i izgubim se, ali ova knjiga zapravo i je tu da vas navede na razmišljanje o vašim prošlim, sadašnjim ili pak budućim vezama. Zapravo otkrijete kakve ste probleme imali u prošlim vezama a da toga tada uopće niste bili svjesni, ILI vam pak otkriju one strahove koje imate trenutno a da niste znali niti da postoje. Mislim da knjiga s toga zaslužuje sasvim lijepu četvorku :)
U ruke sam ju uzela samo iz jednog razloga - znatiželje. U mom TM ljudi ju užasno puno kupuju (a i ostale knjige J. Bucaya) i zanimalo me što je to toliko dobro. Budimo realni, ova knjiga nije remek djelo književnosti i mislim da ju ljudi gledaju s krivog stajališta kad ju ocjenjuju ovdje na ŷu. Knjiga nije roman iako ima takvu formu tek toliko da čitatelju ponudi nešto novo, a ne dosadan i dugačak psihološki prikaz veza. I to je ono što je dobro, jer da je bila takva knjiga, mislim da bih ju bacila kroz prozor već nakon dva poglavlja. Bucay i Salinas nam umjesto toga daju zanimljivi i lagani zaplet koji nam kroz tu priču daje psihologiju ljubavi i parova. Vrlo se lagano čita i nije dosadna, samo mi se ponekad desilo da odlutam u mislima i izgubim se, ali ova knjiga zapravo i je tu da vas navede na razmišljanje o vašim prošlim, sadašnjim ili pak budućim vezama. Zapravo otkrijete kakve ste probleme imali u prošlim vezama a da toga tada uopće niste bili svjesni, ILI vam pak otkriju one strahove koje imate trenutno a da niste znali niti da postoje. Mislim da knjiga s toga zaslužuje sasvim lijepu četvorku :)
Read
January 4, 2023Αν κάτι με καθοδήγησε να βρω την πολυπόθητη λύση για να επαναφέρω στη ζωή μια τελειωμένη σχέση (ένα χρόνο χωρισμένη) ήταν αυτό το βιβλίο. Το είχα από χρόνια ξεχασμένο στη βιβλιοθήκη, να μου θυμίζει τα ωραία φοιτητικά μου χρόνια, τότε που ξεκίνησα να αγαπάω το διάβασμα,γιατί στο μεταξύ,το "επίπεδο"των αναγνωσμάτων μου είχε ανέβει αισθητά. Και έβλεπα τα βιβλία του Bucai και τα σνόμπαρα. Και όμως, μου έμαθε πολλές χρήσιμες αλήθειες περί σχέσεων. Με βοήθησε να δω τα λάθη μου,τα λάθη του,και μετά από μια μακρά περίοδο περισυλλογής βρήκα έναν τρόπο και τον πλησίασα. Θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που μου συνέβησαν ποτέ. Το συμπέρασμα: στις δύσκολες περιόδους ποτέ δεν θα ξανα-υποτιμήσω τα βιβλία αυτοβελτίωσης, και ειδικότερα τον Jorge Bucai. Εάν έχεις θέληση να αλλάξεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου,αυτός ο συγγραφέας με την απλή και λιτή γλώσσα του, μπορεί να σε καθοδηγήσει σωστά. Και ας διαβάζεις από Faukner και πάνω. Και ας έχεις κάνει μεταπτυχιακό στο Χάρβαρντ :P
July 20, 2015
Nije mi drzala paznju.. Na momente zamorna, cak i dosadna..
July 19, 2017
Ο συγκεκριμένος συγγραφέας μου είναι αρκετά γνωστός και ήταν η πρώτη μου επαφή με τα βιβλία του, μιας και ήθελα απο καιρό να διαβάσω κάτι δικό του. Το ''Να βλέπεις στο έρωτα'' το διάβασα με αρκετή ευκολια, ωστόσο υπήρχαν κάποια σημεία που ξαναγύρισα κάποιες φορες να τα διαβάσω και να τα σκεφτώ παραπάνω. Είναι κατα την γνώμη μου ένα βιβλιο αυτοβοήθειας που εξελίσσεται μέσα απο την ιστοριία δυο ψυχολόγων που ανταλάσσουν email μιλώντας για τις εμπειρίες τους στην συμβουλευτική ζευγαριών. Βλέπεις μέσα απο τις ιστορίες που εξιστορούν ή από τα βιβλιογραφικά σημεία που παραθέτουν πώς φέρονται τα φύλα το ένα στο άλλο, πως οι δικές μας ψυχικές ελλείψεις και φοβίες αντικατοπτρίζονται στην σχέση μας με τον σύντροφό μας και πως εν τέλει όλα ξεκινούν και τελειώνουν απο τον ίδιο μας τον εαυτό και την σχέση που έχουμε μαζί του. Το διάβασα με σκοπό να προσπαθήσω να αποκομίσω κάποια στοιχεία μιας και να τα έχω κατα νου για το πως είναι ιδιαίτερα σημαντικό να βελτιώσουμε πρώτα την σχέση μας με τον εαυτό μας πριν προσπαθήσουμε να διορθώσουμε την σχέση μας με τους άλλους. Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν παρα πολλές βιβλιογραφικές αναφορές αυτούσιες κάτι που ίσως είναι και το μόνο αρνητικό του σημείο για εμένα, διοτί μου έδίνε την εντύπωση πως διάβαζα κάποια έρευνα. Ηταν ένα αρκετά ευχάριστο βιβλίο και στο μέλλον θα επιλέξω και άλλα έργα του Μπουκάι για να έχω μια πιο ολοκληρώμενη άποψη για την δουλεια του.
February 11, 2016
Ova knjiga želi biti roman razvodnjen elementima knjiga za samopomoć. Ono što je na trenutke jako zanimljivo i potiče na razmišljanje su upravo ti dijelovi u kojima se, u obliku prepiske glavnih likova putem e-maila, iznose različite psihološke teorije, terapeutske tehnike, reference na autore i slično. Napravila sam dosta bilješki da se mogu vratiti na te dijelove i ponovo ih pročitati.
Imam osjećaj kao da ova knjiga nije sama sebi cilj, zapravo je samo sažetak nečega što je već napisano puno kvalitetnije i stručnije (a samim time najvjerojatnije i kompliciranije i duže). Sve ovo je uokvireno u očajnu priču i likove koji su tu samo da bi postojali nekakvi elementi romana. Dijalozi su naivni i točno se vidi kako su napisani da bi se progurala neka ideja iz psihologije. To samo po sebi nije loše, ali ja bih radije onda pročitala nekoliko stručnih članaka ili knjiga iz psihologije nego čitala ovakvu knjigu u kojoj zapravo i nisam uživala.
Imam osjećaj kao da ova knjiga nije sama sebi cilj, zapravo je samo sažetak nečega što je već napisano puno kvalitetnije i stručnije (a samim time najvjerojatnije i kompliciranije i duže). Sve ovo je uokvireno u očajnu priču i likove koji su tu samo da bi postojali nekakvi elementi romana. Dijalozi su naivni i točno se vidi kako su napisani da bi se progurala neka ideja iz psihologije. To samo po sebi nije loše, ali ja bih radije onda pročitala nekoliko stručnih članaka ili knjiga iz psihologije nego čitala ovakvu knjigu u kojoj zapravo i nisam uživala.
May 19, 2017
I didn't care for this book a lot.
After telling people I loved Buscaglia they recommended me this book. Well... I didn't get anything from it. I'd like to think that I am emotionally matured in that aspect. I have been in a relationship for 6 years now and these problems occured when we were 16. It's hard for me to imagine full grown adults going through such fights.
I just thought the "advice" was a bit obvious and shallow.
After telling people I loved Buscaglia they recommended me this book. Well... I didn't get anything from it. I'd like to think that I am emotionally matured in that aspect. I have been in a relationship for 6 years now and these problems occured when we were 16. It's hard for me to imagine full grown adults going through such fights.
I just thought the "advice" was a bit obvious and shallow.
March 11, 2016
Una trama pobrísima para comentar las mismas teorías sobre parejas y consejos terapéuticos una y otra vez a lo largo del libro. Consejos y puntos de vista muy interesantes, todo hay que decirlo. Me ha tenido dándole vueltas a la cabeza en muchos momentos, y eso siempre viene bien.
August 8, 2018
Excelente lectura!
Llena de enseñanza, perfecta para los que se interesan por mejorar su relación y entender que la individualidad es la cereza del pastel, que en tanto más se respeta la personalidad del otro, más se complementarán como pareja.
Llena de enseñanza, perfecta para los que se interesan por mejorar su relación y entender que la individualidad es la cereza del pastel, que en tanto más se respeta la personalidad del otro, más se complementarán como pareja.
February 27, 2020
Otro libro lleno de lugares comunes
Y bueno me entretuvo, aunque jamás lo volvería a leer.
En el fondo lo leí más por quién me lo recomendó que por interés propio. A veces entendemos a los otros a partir de sus referencias.
Y bueno me entretuvo, aunque jamás lo volvería a leer.
En el fondo lo leí más por quién me lo recomendó que por interés propio. A veces entendemos a los otros a partir de sus referencias.
February 24, 2017
Чудесная книга о том, что как наши мечты об идеальном партнере приводят к повышенным ожиданиям от близкого человек, а в итоге к разочарованию и поиску новых отношений. Автор считает, что любой конфликт в паре - это точка роста для отношений и для развития личностей обоих. В каждом из нас есть качества характера, "недоступные нашему восприятию. Чтобы их увидеть, нам тоже нужно зеркало…� единственное зеркало, в которое мы можем заглянуть, - это другой человек. Взгляд другого открывает нам то, что не могут увидеть наши глаза�. И тогда работает следующее правило "Когда я понимаю, что меня тяготит какое-то качество в другом, я должен проследить, насколько оно меня тяготит в себе�. В результате любая трудность ценна, “потом� что преодолев ее, мы перестаем быть прежними: мы выросли� А еще прекрасна фраза из книги
“Мудрость отношений в паре состоит в том, чтобы наслаждаться тем, что имеем, и не ссориться, пытаясь добиться невозможного�
“Мудрость отношений в паре состоит в том, чтобы наслаждаться тем, что имеем, и не ссориться, пытаясь добиться невозможного�
August 17, 2024
Un libro que removió cosas en mi vida (justo como me gustan). Desde hace varios años he elegido vivir en pareja con un hombre al que amo y me ama y hemos buscado construir un buen matrimonio y acompañar nuestros caminos, así que con la experiencia que me da la vida puedo decirles que aún con la persona adecuada el conflicto en una relación es absolutamente inevitable, de hecho según los autores, es vital para la subsistencia de la relación.
Amarse con los ojos abiertos es un texto sumamente ameno y de fácil lectura que nos presenta un intercambio de mails entre dos terapeutas que pretenden escribir un libro sobre relaciones y amor, está narrado desde dos voces, una femenina y una masculina lo que considero, fue un enorme acierto ya que enriquece mucho la experiencia, así que podemos ser parte de ese intercambio y aprender a identificar el origen de muchos de los conflictos con nuestras parejas y mejor aún, podremos reflexionar sobre ellos y ver de qué manera resuenan en nuestra vida.
Podemos aprender la importancia del conflicto en la relación y verlo como una oportunidad para darme cuenta de aquellos miedos, creencias limitantes y heridas que tengo que sanar en mi vida y darme cuenta que no se trata del otro, sino de lo que me pasa a mí, con la situación. Poder ajustar mis expectativas y dejar de vivir añorando la persona de la que nos enamoramos, básicamente porque nosotros también hemos evolucionado y justo ahí entra la parte divertida, poder descubrir a esa nueva persona, ser vulnerable y ver al otro con toda su luz y su obscuridad, así da el encuentro. Así puedo amar y relacionarme sanamente desde una posición de adulto y no de niño herido.
Les tengo que decir que es un libro que me sorprendió mucho, esperaba que fuera bueno, pero nunca imaginé que me gustaría tanto, encontré principios de de budismo, de neurociencia, y de la corriente junguiana que tanto me gusta y me han servido, es un libro para leer y estudiar, para releer y sobre todo PARA APLICAR, se los recomiendo mucho, yo lo valoré con 5 estrellas, les invito a integrarlo a su propia vida y ver si les pasa igual.
Amarse con los ojos abiertos es un texto sumamente ameno y de fácil lectura que nos presenta un intercambio de mails entre dos terapeutas que pretenden escribir un libro sobre relaciones y amor, está narrado desde dos voces, una femenina y una masculina lo que considero, fue un enorme acierto ya que enriquece mucho la experiencia, así que podemos ser parte de ese intercambio y aprender a identificar el origen de muchos de los conflictos con nuestras parejas y mejor aún, podremos reflexionar sobre ellos y ver de qué manera resuenan en nuestra vida.
Podemos aprender la importancia del conflicto en la relación y verlo como una oportunidad para darme cuenta de aquellos miedos, creencias limitantes y heridas que tengo que sanar en mi vida y darme cuenta que no se trata del otro, sino de lo que me pasa a mí, con la situación. Poder ajustar mis expectativas y dejar de vivir añorando la persona de la que nos enamoramos, básicamente porque nosotros también hemos evolucionado y justo ahí entra la parte divertida, poder descubrir a esa nueva persona, ser vulnerable y ver al otro con toda su luz y su obscuridad, así da el encuentro. Así puedo amar y relacionarme sanamente desde una posición de adulto y no de niño herido.
Les tengo que decir que es un libro que me sorprendió mucho, esperaba que fuera bueno, pero nunca imaginé que me gustaría tanto, encontré principios de de budismo, de neurociencia, y de la corriente junguiana que tanto me gusta y me han servido, es un libro para leer y estudiar, para releer y sobre todo PARA APLICAR, se los recomiendo mucho, yo lo valoré con 5 estrellas, les invito a integrarlo a su propia vida y ver si les pasa igual.
April 17, 2017
"Zaljubljenost je torej zveza s samim seboj, čeprav vanjo povabimo še nekoga, na katerega projiciramo svoja občutja."
"Zaljubiti se pomeni ljubiti podobnosti, ljubiti pa pomeni zaljubiti se v razlike."
"Ko ne moremo vplivati na to, kdaj bo prispelo nekaj, kar željno pričakujemo, se čakanje še toliko bolj vleče. Naj bo res ali ne, v vsakem primeru se nam bo zdelo, da čakamo predolgo."
"Človek gre lahko proč za nekaj časa, ne da bi nehal ljubiti z vsem svojim srcem."
"Sploh ne trdim, da ni zdravo čakati na tisto, kar ljubimo. Pravim le, da bi bilo veliko prijetnejše, če bi lahko nehali pričakovati in se prepustili veselju, ko bi na obzorju zagledali prihajati tisto, kar smo si tako želeli, čeprav nismo več čakali na to. Morda bomo tako manj zahtevni do tistega, kar nam prihaja naproti."
"Zaljubiti se pomeni ljubiti podobnosti, ljubiti pa pomeni zaljubiti se v razlike."
"Ko ne moremo vplivati na to, kdaj bo prispelo nekaj, kar željno pričakujemo, se čakanje še toliko bolj vleče. Naj bo res ali ne, v vsakem primeru se nam bo zdelo, da čakamo predolgo."
"Človek gre lahko proč za nekaj časa, ne da bi nehal ljubiti z vsem svojim srcem."
"Sploh ne trdim, da ni zdravo čakati na tisto, kar ljubimo. Pravim le, da bi bilo veliko prijetnejše, če bi lahko nehali pričakovati in se prepustili veselju, ko bi na obzorju zagledali prihajati tisto, kar smo si tako želeli, čeprav nismo več čakali na to. Morda bomo tako manj zahtevni do tistega, kar nam prihaja naproti."
January 7, 2016
This book lacked the actual plot a novel should have- it was minimal. I felt as if Bucay is trying to explain some things about couples in his own words but without actually saying something new or something the reader hadn't heard before. I felt that at certain parta of the book I didn't know what I was reading- it wasn't a novel and it wasn't a professional essay either. In Greece he has been compared to Irvin Yalom- unsuccessfully in my opinion, because tha latter has a mastery in creating a plot of a novel and at the same time integrating the hidden psychoanalytical messages he wants to pass on to his readers. Bucay? Not at all.
October 11, 2012
Ο έρωτας,πολλές φορές,μοιάζει με καθρέφτη όρθιο στο ύψος μας που κρατά αυτός που έχουμε ερωτευτεί προκειμένου ν' αντικρίζουμε τον "εαυτό" μας με ό,τι συνεπάγεται αυτό.Όταν όμως ο καθρέφτης "κατεβαίνει" και αχνοφαίνεται έως να φανεί εξ' ολοκλήρου το πρόσωπο του άλλου...
January 5, 2020
Като за първа книга на Букай не мисля, че бих посегнала скоро към друга такава.
Не ми хареса как Роберто беше представен за друг човек - липсваше характера му, чертите, навиците, общо взето всичко, което се очертава да има главен персонаж на дадена книга.
Кристина беше леко загатната и то вмъквана винаги в скандали и лоши моменти и не ми допадна това, че Роберто използва взаимоотношенията си с нея, за да направи среща с Лаура.
Идеята на книгата е да разкрие някак си какво е да обичаш човек цялостно, а не на половина. Дали го обичаш или искаш да го "притежаваш". Чрез имейлите си Лаура и Фреди (или по - точно Роберто) създават основата на книгата.
Може би 60-70 страници преди края имах предположение как би се казвала тя.
Не ми хареса как Роберто беше представен за друг човек - липсваше характера му, чертите, навиците, общо взето всичко, което се очертава да има главен персонаж на дадена книга.
Кристина беше леко загатната и то вмъквана винаги в скандали и лоши моменти и не ми допадна това, че Роберто използва взаимоотношенията си с нея, за да направи среща с Лаура.
Идеята на книгата е да разкрие някак си какво е да обичаш човек цялостно, а не на половина. Дали го обичаш или искаш да го "притежаваш". Чрез имейлите си Лаура и Фреди (или по - точно Роберто) създават основата на книгата.
Може би 60-70 страници преди края имах предположение как би се казвала тя.
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 2, 2017
Um romance único que nos mostra o poder do amor. Amar de olhos abertos é uma proposta bastante interessante dada pelos autores do livro. Primeiro temos de nos amar a nós próprios para depois, num segundo momento, podermos amar o outro.
Eu sim quero amar de olhos abertos.
Eu sim quero amar de olhos abertos.
April 13, 2013
Full review/Пълно ревю -
Начинът на представянето на книгата наистина е интересен, но в крайна сметка ето какво се получава: идеята на авторите е представена почти изцяло в писмата - най-вече на Лаура, после и на Роберто, с единично включване от Фреди. Това, което се случва извън кореспонденцията, служи за пример на написаното и това доста ме подразни. Така и не можах да приема Роберто като истински персонаж. Той беше чисто и просто само един пример, без никакъв истински характер, без дълбочина, в действията му трудно намирах логика, реакциите му намирах за неестествени, беше като някакъв двумерен образ. Роберто има някакъв проблем - хоп, по магически начин в пощата му се оказва писъмце, което разглежда точно тази тема и му идва като манна небесна. Към всичко, получено в пощата той се отнася със сляпо доверие, предишната му пълна неосведоменост звучи абсурдно (така де, в коя дупка е живял заровен досега?), а внезапното му пълно отдаване на темата - дори още повече. При условие, че не мога да приема Роберто като истински човек, как да приема теориите и решенията, които авторите предлагат? В последната трета на книгата местата се обръщат и вече виждаме Лаура да чете писмата на Роберто. Тя беше малко по-пълнокръвен образ, но определено недостатъчно.
Никога не съм обичала да се дава някакво заключение наготово. Винаги ми се е струвало много по-въздействащо да извървиш с някой герой пътя, по който той сам осъзнава какво се случва, да страдаме и да съпреживяваме с него, и да се отнеме това от читателя си е направо болезнено.
~~~~
the way the book is build is indeed curious. But - it tries to be at the same time a novel with a story, and popular psychology self help book. And in my opinion, fails in both. The explanations, and ideas. while maybe correct to some point, aren't told in the best possible way. Too much repetition, words and sentenses that at first sound good, but are rather empty at second glance. I was tempted all the time to skip things.
While the correspondance idea is good, it ended working against the book - at least for me. All that the authors wanted to share with the public, is in the unorganized thoughts in the letters, and the lives of the characters - Laura and Roberto, is just there to serve as an example. First, I hate when answers are just given. It's like robbing the reader of the journey with the hero of the book where he finds the answers in the end. And Roberto really serves as example and nothing more. I couldn't even think of him like a real person. He was like... 2D. Whenever Roberto had a problem, like a miracle he finds a way to fix it in Laura's letter. His initial absolute lack of knowledge on the matter was unreal, as well as his sudden change of heart, and his reactions were illogical. In the last third of the book, it is Laura we see, reading Roberto's letters. She has a bit more life, but still not even close.
They weren't real. And they can' t make me believe in this, how am I suppose to take their word and believe in the answers of problems they're giving?
Начинът на представянето на книгата наистина е интересен, но в крайна сметка ето какво се получава: идеята на авторите е представена почти изцяло в писмата - най-вече на Лаура, после и на Роберто, с единично включване от Фреди. Това, което се случва извън кореспонденцията, служи за пример на написаното и това доста ме подразни. Така и не можах да приема Роберто като истински персонаж. Той беше чисто и просто само един пример, без никакъв истински характер, без дълбочина, в действията му трудно намирах логика, реакциите му намирах за неестествени, беше като някакъв двумерен образ. Роберто има някакъв проблем - хоп, по магически начин в пощата му се оказва писъмце, което разглежда точно тази тема и му идва като манна небесна. Към всичко, получено в пощата той се отнася със сляпо доверие, предишната му пълна неосведоменост звучи абсурдно (така де, в коя дупка е живял заровен досега?), а внезапното му пълно отдаване на темата - дори още повече. При условие, че не мога да приема Роберто като истински човек, как да приема теориите и решенията, които авторите предлагат? В последната трета на книгата местата се обръщат и вече виждаме Лаура да чете писмата на Роберто. Тя беше малко по-пълнокръвен образ, но определено недостатъчно.
Никога не съм обичала да се дава някакво заключение наготово. Винаги ми се е струвало много по-въздействащо да извървиш с някой герой пътя, по който той сам осъзнава какво се случва, да страдаме и да съпреживяваме с него, и да се отнеме това от читателя си е направо болезнено.
~~~~
the way the book is build is indeed curious. But - it tries to be at the same time a novel with a story, and popular psychology self help book. And in my opinion, fails in both. The explanations, and ideas. while maybe correct to some point, aren't told in the best possible way. Too much repetition, words and sentenses that at first sound good, but are rather empty at second glance. I was tempted all the time to skip things.
While the correspondance idea is good, it ended working against the book - at least for me. All that the authors wanted to share with the public, is in the unorganized thoughts in the letters, and the lives of the characters - Laura and Roberto, is just there to serve as an example. First, I hate when answers are just given. It's like robbing the reader of the journey with the hero of the book where he finds the answers in the end. And Roberto really serves as example and nothing more. I couldn't even think of him like a real person. He was like... 2D. Whenever Roberto had a problem, like a miracle he finds a way to fix it in Laura's letter. His initial absolute lack of knowledge on the matter was unreal, as well as his sudden change of heart, and his reactions were illogical. In the last third of the book, it is Laura we see, reading Roberto's letters. She has a bit more life, but still not even close.
They weren't real. And they can' t make me believe in this, how am I suppose to take their word and believe in the answers of problems they're giving?
August 31, 2011
I was very excited about the book in the beginning but as the pages went by it was getting more and more difficult to read. The book is excellent if you read it as a textbook or a helper about couples and their problems but as a piece of literature it's far from impressive.
At first you can chew and get clearly the ideas of Laura's letters and the storyline helps to stop for a moment and think, assimilate, absorb. But with every new letter the information was more detailed, abstract and hard to get, got boring pretty soon.
Nice start, poor ending.
At first you can chew and get clearly the ideas of Laura's letters and the storyline helps to stop for a moment and think, assimilate, absorb. But with every new letter the information was more detailed, abstract and hard to get, got boring pretty soon.
Nice start, poor ending.
May 31, 2020
La trama te cautiva, el final es inesperado, pero me.hubiera gustado que tuviera un fin definido y no dejarlo a la imaginación del lector
November 14, 2022
Estuvo bonito, contiene bastantes reflexiones y consejos para poner en práctica, tanto en relacionamientos de pareja como en otras relaciones, su trama estuvo diferente, me hubiera gustado un final más definido y no tan abierto a la imaginación.
Mis frases favoritas del libros son un montón, pero lo que más me gustó fue el cuento de Egroj:
“Había una vez en un reino muy lejano un pequeño príncipe que se llamaba Egroj.
El príncipe había sido concebido en un momento muy difícil de la vida de sus padres. Apenas nació el primogénito el rey debió salir a la batalla para defender el bienestar del pueblo amenazado por los reinos enemigos y por años todo lo que el príncipe supo de él eran algunos breves mensajes que los correos traían o que su madre le transmitía.
Por supuesto, como el rey no estada, la reina tenía que hacerse cargo de los asuntos de gobierno y tampoco tenía tiempo para jugar con el príncipe.
A pesar de que Egroj tenía los juguetes más caros y sofisticados �, sufría porque no tenía con quién compartir sus juegos.
El príncipe creció así, solitario y silencioso. Pasaba gran parte de su día mirando por la ventana.
Centrada siempre su mirada en el punto donde el camino al palacio desparecía detrás de la arboleda. Imaginaba que veía salir de entre los árboles las banderas y estandartes reales. El pueblo entusiasmado salía al encuentro del ejército real y festejaba el regreso triunfal de sus hijos más queridos.
Se imaginada a si mismo saludando al rey desde su ventana y aplaudiendo con fervor el fin de las guerras, un hecho que le devolvería un padre y una madre.
Todas las tardes, cuando al sol caía, Egroj arrastraba en “sus mejillas algunas lágrimas que llevaba hasta su lecho y secaba cada noche con su almohada.
Y al final, cuando Sradshaw propone ponerle un final al mito, Roberto agregó:
El tiempo pasó hasta que un día la reina abdicó.
El príncipe no tuvo más remedio que sentarse en el trono de su padre y reinar.
Gobernó con justicia y bondad durante el resto de su vida. Nunca abandonó su hábito de mirar por la ventana hacia la arboleda. Su reinado fue recordado por la obsesión manifiesta del rey en construir permanentemente más y más puentes y caminos.�
Mis frases favoritas del libros son un montón, pero lo que más me gustó fue el cuento de Egroj:
“Había una vez en un reino muy lejano un pequeño príncipe que se llamaba Egroj.
El príncipe había sido concebido en un momento muy difícil de la vida de sus padres. Apenas nació el primogénito el rey debió salir a la batalla para defender el bienestar del pueblo amenazado por los reinos enemigos y por años todo lo que el príncipe supo de él eran algunos breves mensajes que los correos traían o que su madre le transmitía.
Por supuesto, como el rey no estada, la reina tenía que hacerse cargo de los asuntos de gobierno y tampoco tenía tiempo para jugar con el príncipe.
A pesar de que Egroj tenía los juguetes más caros y sofisticados �, sufría porque no tenía con quién compartir sus juegos.
El príncipe creció así, solitario y silencioso. Pasaba gran parte de su día mirando por la ventana.
Centrada siempre su mirada en el punto donde el camino al palacio desparecía detrás de la arboleda. Imaginaba que veía salir de entre los árboles las banderas y estandartes reales. El pueblo entusiasmado salía al encuentro del ejército real y festejaba el regreso triunfal de sus hijos más queridos.
Se imaginada a si mismo saludando al rey desde su ventana y aplaudiendo con fervor el fin de las guerras, un hecho que le devolvería un padre y una madre.
Todas las tardes, cuando al sol caía, Egroj arrastraba en “sus mejillas algunas lágrimas que llevaba hasta su lecho y secaba cada noche con su almohada.
Y al final, cuando Sradshaw propone ponerle un final al mito, Roberto agregó:
El tiempo pasó hasta que un día la reina abdicó.
El príncipe no tuvo más remedio que sentarse en el trono de su padre y reinar.
Gobernó con justicia y bondad durante el resto de su vida. Nunca abandonó su hábito de mirar por la ventana hacia la arboleda. Su reinado fue recordado por la obsesión manifiesta del rey en construir permanentemente más y más puentes y caminos.�
July 12, 2017
Εστιάζω την προσοχή σας καταρχάς στην αφιέρωση του βιβλίου. Απ'ότι φαίνεται, κατά ένα ποσοστό θα βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα; Παρ'ότι οι συμβουλές προς τα ζευγάρια που υπάρχουν στο βιβλίο είναι καλές (επαναλαμβάνεται κάποιες στιγμές, λίγο απλοικές, αλλά σε άλλα σημεία είναι πολύ όμορφες), εμένα με ενοχλούσε το ανήθικο της υπόθεσης. Δυσκολευόμουν να σ��γκεντρωθώ στην ειλικρίνεια της Λάουρας νομίζοντας πως στέλνει στον Φρέντυ αλλά τα μειλ της να τα λαμβάνει ο Ρομπέρτο και να μην κάνει κάτι να άρει την πλάνη της, να την ενημερώσει, το αντίθετο μάλιστα!!! Ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί όταν πρωτοάνθιζε το ίντερνετ, και μπορούσαμε να μην παίρνουμε το απόρρητό του τόσο σοβαρά τότε αν το είχαμε διαβάσει το 1999. Αλλά σήμερα που το ίντερνετ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, τελικά δεν μπορούσα να απολαύσω τα εποικοδομητικά που πρόσφερε εξαιτίας της ανήθικης συμπεριφοράς του Ρομπέρτο για την οποία... ΣΠΟΙΛΕΡ........ οι συγγραφείς δεν λογοδοτούν στο τέλος! Η ιστορία τελειώνει κάπως ξαφνικά, χωρίς να μάθουμε τι απέγιναν οι χαρακτήρες.... Αυτό που γράφω στην αρχή της κριτικής, ΑΝ βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα ΑΝΤΕ να το δεχτώ, πως οι ψυχαναλυτές που το έγραψαν το βιβλίο ήθελαν να τιμήσουν αυτή τη σύμπτωση, αλλά σαν υπόθεση βγαλμένη από το μυαλό τους όσο κι αν ήταν, τι θεωρώ αποτυχυμένη προσέγγιση να μεταδώσει οποιαδήποτε ειλικρινής συμβουλή!!!
April 9, 2021
Πόσο εκπληκτικό βιβλίο!Νιώθω ότι διαβάζοντάς το άνοιγαν τα μάτια μου,στοχαζόμουν τις δικές μου σχέσεις και εντόπιζα τον εαυτό μου σε αυτά που διάβαζα!Αυτή η διαδικασία αυτοκριτικής στην οποία με έβαλε,αλλά και η εύστοχη διατύπωση των σκέψεων του συγγραφέα,πλαισιωμένη με μια πρωτότυπη μυθοπλαστική πλοκή,είναι από τους βασικούς λόγους που το βιβλίο με συνεπήρε και αφιέρωσα 1 μέρα για να το διαβάσω-σχεδόν μονορούφι!!
Θα το ξαναδιαβάσω οπωσδήποτε,για να μπορέσω να εμπεδώσω καλύτερα τα βαθιά του νοήματα.
Θα το ξαναδιαβάσω οπωσδήποτε,για να μπορέσω να εμπεδώσω καλύτερα τα βαθιά του νοήματα.
December 26, 2019
" U prošlosti, onaj tko je htio istraživati najdublje misterije života zatvarao se u samostane ili vodio isposnički život. U današnje doba, bliski odnosi su postali, za mnoge od nas, nova nepokorena zemlja koja nas dovodi licem u lice s našim bogovima i demonima ".
Dobar pokušaj da se uklopi nešto kao self-help knjiga za partnerske odnose s fikcijom koja ima određeni zaplet. Nedostaje dinamika i rasplet, moglo je to i bolje ;)
Dobar pokušaj da se uklopi nešto kao self-help knjiga za partnerske odnose s fikcijom koja ima određeni zaplet. Nedostaje dinamika i rasplet, moglo je to i bolje ;)
May 14, 2019
Відгукнулося простотою й такими потрібними нагадуваннями про звернення до самої себе в ситуаціях непорозуміння з іншими, особливо якщо ці "інші" з нами в стосунках любові.
"Если мы сможем пережить боль, мы вновь обретём силы. И тогда «встреча» с другим человеком снова станет возможной благодаря «встрече» с самими собой. Мы оба будем здесь и сейчас. А речь как раз именно об этом."
"Если мы сможем пережить боль, мы вновь обретём силы. И тогда «встреча» с другим человеком снова станет возможной благодаря «встрече» с самими собой. Мы оба будем здесь и сейчас. А речь как раз именно об этом."
December 28, 2021
Ο Γουίλιαμ Φώκνερ μας λέει ότι, το θλιβερό στον έρωτα δεν είναι μόνο το ότι δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα αλλά και ότι οι γλυκιές απελπισίες που προκαλεί ξεχνιούνται γρήγορα.
Νομίζω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Ο Μπουκάι, μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, συχνά μας υπενθυμίζει την παροδικότητα του έρωτα καθώς και τις μορφές που αυτός μπορεί να πάρει, όταν πια έχει αρχίσει για τα καλά η διαδικασία της φθοράς.
Το βέβαιο είναι ότι η συνύπαρξη δύο ανθρώπων απαιτεί θυσίες.
Κι όπως, πολύ εύστοχα, γράφει σε κάποια απο τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψάχνουμε το άλλο μας μισό, προκειμένου να ολοκληρωθούμε σαν προσωπικότητα, αλλά να προσδοκούμε στο ολόκληρο που θα μας πλαισιώσει!
Χωρίς να είναι το καλύτερο βιβλίο του, αποτελεί σίγουρα έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των όσων σπουδαίων έχουμε μάθει από αυτόν!
Νομίζω πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Ο Μπουκάι, μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, συχνά μας υπενθυμίζει την παροδικότητα του έρωτα καθώς και τις μορφές που αυτός μπορεί να πάρει, όταν πια έχει αρχίσει για τα καλά η διαδικασία της φθοράς.
Το βέβαιο είναι ότι η συνύπαρξη δύο ανθρώπων απαιτεί θυσίες.
Κι όπως, πολύ εύστοχα, γράφει σε κάποια απο τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψάχνουμε το άλλο μας μισό, προκειμένου να ολοκληρωθούμε σαν προσωπικότητα, αλλά να προσδοκούμε στο ολόκληρο που θα μας πλαισιώσει!
Χωρίς να είναι το καλύτερο βιβλίο του, αποτελεί σίγουρα έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των όσων σπουδαίων έχουμε μάθει από αυτόν!
September 3, 2021
Bin gerade sehr hin und her gerissen, wie ich das Buch nun finden soll. Ohne jetzt zu viel zu spoilern, ein paar Gedanken, die mir so kamen:
Die Grundanlage der Geschichte ist echt interessant (auch wenn man mit heutigem technischen Verständnis große Fragezeichen an die fehlgeleiteten Mails machen würde, aber egal).
Gänzlich ganz große Fragezeichen würde ich aber an die Grundvoraussetzung des Buches machen, dass sich Roberto als "Beziehungs- und Beratungslaie" mal eben durch schnelles Anlesen so zum Top-Psychologen mutiert, dass er auf Augenhöhe mit seiner (vermeintlichen) Kollegin agiert und ein zu veröffentlichendes Buch bespricht. Dass er sich über totale Basis-Fragen mit ihr austauschen kann, ohne dass sie bemerkt, dass das echtes Laien-Niveau ist ("Kannst Du mir mal ein paar Bücherlisten schicken?"...) Wenn ich veröffentlichen will, habe ich so was selber, dafür muss ich nicht jemanden fragen.
Dass der Schwindel nicht auffliegt, wo beide sich begegnen (Robert hat gerade mit Fredy gesprochen, mit ihm (in einer Therapiesitzung?) seine Probleme beredet, Laura indes kann ihn für ein gemeinsames Buch partout nicht erreichen? Und das fällt ihr noch nicht einmal auf?), ist zudem unverständlich.
Klar wird das Ganze dann (etwas hölzern) aufgelöst, aber das ist ähnlich schräg konstruiert wie das o.g. "Grundproblem".
Ist dennoch was Gutes im Buch? Absolut!
Viele der Gedankengänge sind sehr gut nachvollziehbar (auch wenn der "das hat sich gerade ein Laie zurecht gereimt"-Effekt stets mitschwingt). Das Ende ist ein sehr cooler Aha!-Move, den ich so tatsächlich nicht habe kommen sehen, und der dann im Rückblick mit der einen oder andern Schwäche versöhnt. Das ist schon wirklich klasse gemacht.
=> wer vorzeitig abbricht, wird vermutlich nur einen Stern vergeben können.
=> wer durchhält, wird sicherlich deutlich mehr Sterne vergeben können.
Die Grundanlage der Geschichte ist echt interessant (auch wenn man mit heutigem technischen Verständnis große Fragezeichen an die fehlgeleiteten Mails machen würde, aber egal).
Gänzlich ganz große Fragezeichen würde ich aber an die Grundvoraussetzung des Buches machen, dass sich Roberto als "Beziehungs- und Beratungslaie" mal eben durch schnelles Anlesen so zum Top-Psychologen mutiert, dass er auf Augenhöhe mit seiner (vermeintlichen) Kollegin agiert und ein zu veröffentlichendes Buch bespricht. Dass er sich über totale Basis-Fragen mit ihr austauschen kann, ohne dass sie bemerkt, dass das echtes Laien-Niveau ist ("Kannst Du mir mal ein paar Bücherlisten schicken?"...) Wenn ich veröffentlichen will, habe ich so was selber, dafür muss ich nicht jemanden fragen.
Dass der Schwindel nicht auffliegt, wo beide sich begegnen (Robert hat gerade mit Fredy gesprochen, mit ihm (in einer Therapiesitzung?) seine Probleme beredet, Laura indes kann ihn für ein gemeinsames Buch partout nicht erreichen? Und das fällt ihr noch nicht einmal auf?), ist zudem unverständlich.
Klar wird das Ganze dann (etwas hölzern) aufgelöst, aber das ist ähnlich schräg konstruiert wie das o.g. "Grundproblem".
Ist dennoch was Gutes im Buch? Absolut!
Viele der Gedankengänge sind sehr gut nachvollziehbar (auch wenn der "das hat sich gerade ein Laie zurecht gereimt"-Effekt stets mitschwingt). Das Ende ist ein sehr cooler Aha!-Move, den ich so tatsächlich nicht habe kommen sehen, und der dann im Rückblick mit der einen oder andern Schwäche versöhnt. Das ist schon wirklich klasse gemacht.
=> wer vorzeitig abbricht, wird vermutlich nur einen Stern vergeben können.
=> wer durchhält, wird sicherlich deutlich mehr Sterne vergeben können.
February 6, 2022
Es un libro diferente. Combina reflexiones y consejos de terapia de parejas a través de la Gestalt, junto con una novela cibernética. El final es inesperado. Recomendable para leerlo con tu pareja.
Displaying 1 - 30 of 224 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.