What do you think?
Rate this book
لب بر تیغ
164 pages, Paperback
First published January 1, 1390
80 people want to read
About the author
حسین سناپور
23books106followersسناپور در سال ۱۳۳۹ در کرج به‌دنی� آمد. درس‌خوانده� رشتهٔ منابع طبیعی است اما از همان ابتدا به نوشتن و روزنامه‌نگار� روی آورد. در آغاز فعالیت داستان‌نویسی‌ا� برای کودکان و نوجوانان می‌نوش�. پسران دهکده (۱۳۶۹) و افسانه و شب طولانی (۱۳۷۳) حاصل این دوران است. سپس به روزنامه‌نگار� روی آورد و در روزنامه همشهری و زن و حیات‌ن� و چند نشریه دیگر شروع به همکاری کرد. مدتی هم بر کار گردآوری و چاپ داستان‌ها� مجلات گردون و کارنامه نظارت داشت. اولین رمان‌ا� نیمهٔ غایب را در ۱۳۷۸ منتشر کرد. این رمان برای او جوایز مختلفی را به ارمغان آورد و در مدت یک سال شش بار تجدید چاپ شد.[۱:] در سال ۱۳۸۰ کتابی در شناخت زندگی و آثار هوشنگ گلشیری به نام همخوانی کاتبان تالیف و منتشر کرد. او هم‌اکنو� مشغول تدریس داستان‌نویس� است.
Husayn Sanapur
Husayn Sanapur
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 22 of 22 reviews
January 22, 2019
داستان دربردارنده ی عناصر و الگویی بسیار آشنا و البته بسیار استفاده شده است؛ پسرِ بی چیز و دختر دارا! و علاقه ای که این میان شکل می گیرد(کاری نداریم که هیچ منطق یا حتا بی منطقی یی هم نمی تواند این رابطه را توضیح بدهد!). شخصیت ها همه آشنا هستند و حتا شخصیت پردازی ها با بهره از تیپ هایی ست که برای همه آشنا و در دسترس است. خلافکارهای موفرفری و نمایشگاه دار و البته چاق و کم تحرک. بی رحم و چاقوکش و کت و شلواری! همه ی اینها را در ده صفحه ی اول می خوانیم و اما چرا داستان را ادامه می دهیم؟ به گمانم تنها چیزی که خواننده را می تواند پیش ببرد، ضرباهنگِ تعریف است. گویی تنها هنرِ نویسنده بهره از ایده ی تعریف در حرکت است(این را از زنده یاد احمد محمود وام گرفته ام اینجا). اما آنقدر قصه شلخته و رو است که این ایده عملن راه به هیچ جا می برد. نمی دانم چرا نویسنده دست به نوشتن چنین داستانی برده است. چرا چاپش کرده و چرا ما می خوانیمش؟! گویی او کارش این بوده که قصه ای را به گونه ای بسیار بی مایه جلا بدهد و کارِ ما هم اینکه بخوانیم و بدانیم که چقدر داستان نویس نداریم این روزها. باری اگر مقصود، تنها جلا دادن به جمله ها بوده باشد که خب شاید موفق بوده وگرنه که به گمانم راه به بن بست رفته است
دوم بهمن ماهِ سیاهِ 1397 خورشیدی
دوم بهمن ماهِ سیاهِ 1397 خورشیدی
December 16, 2017
بهترین و منصفانه ترین توصیفی که درباره این رمان می‌توا� داشت، این است: بامداد خمار، نسخه 2011
نه شخصیت‌ه� پخته هستند و نه سیر روایت ماجرا منطقی است و نه حتی یک پایان بندی مناسب دارد. علتِ عاشق شدن سمانه اصلا مشخص نیست و از آن بدتر علت عاشق شدن داوود! نویسنده هم هیچ نیازی نمی بیند که در این زمینه توضیحی به خواننده بدهد
سبک نوشتار و قلم آن هم چنگی به دل نمی‌زن� و تنها چیزی که مخاطب را برای ادامه ماجرا ترغیب می‌کند� فهمیدن فرجام ماجراست که آن هم در واقع وجود ندارد؛, یعنی پایانی باز و بدون توضیح اضافه
این اولین کتابی بود که از حسین سناپور می‌خواند� و با این وضعیت بعید است دیگر به سراغش بروم
نه شخصیت‌ه� پخته هستند و نه سیر روایت ماجرا منطقی است و نه حتی یک پایان بندی مناسب دارد. علتِ عاشق شدن سمانه اصلا مشخص نیست و از آن بدتر علت عاشق شدن داوود! نویسنده هم هیچ نیازی نمی بیند که در این زمینه توضیحی به خواننده بدهد
سبک نوشتار و قلم آن هم چنگی به دل نمی‌زن� و تنها چیزی که مخاطب را برای ادامه ماجرا ترغیب می‌کند� فهمیدن فرجام ماجراست که آن هم در واقع وجود ندارد؛, یعنی پایانی باز و بدون توضیح اضافه
این اولین کتابی بود که از حسین سناپور می‌خواند� و با این وضعیت بعید است دیگر به سراغش بروم
June 29, 2017
یکی از بهترین کتاب‌ها� آقای سناپور که متاسفانه قدر دانسته نشد و زیر بار سلیقه معیوب فضای نشر کتاب مدفون شد. به نظرم دود یکی از سینمایی‌تری� رمان‌ها� تاریخ ادبیات فارسی است، هرچند قلم منحصر به فرد آقای سناپور باعث شده که در عین قصه‌گوی� این رمان، وجه بارز ادبی آن نیز پا بر جا بماند.
جای خالی این شیوه از قصه‌گوی� در ادبیات داستانی ایرانی به شدت خالی است و گمان می‌کن� لب بر تیغ مسیری بود که باید پی گرفته می‌شد� شاید باید گفت حتی سلیقه کتاب خوانی در کشور ما نیز نیازمند تلنگر است
جای خالی این شیوه از قصه‌گوی� در ادبیات داستانی ایرانی به شدت خالی است و گمان می‌کن� لب بر تیغ مسیری بود که باید پی گرفته می‌شد� شاید باید گفت حتی سلیقه کتاب خوانی در کشور ما نیز نیازمند تلنگر است
February 27, 2021
از وقتی که هجده سالم بود و با “ویرا� می‌آی� و � نیمه غایب� و “ب� گارد باز� آقای سناپور اون همه لذت برده بودم، چند قرن گذشته که امروز نتونستم کتاب لب بر تیغ رو حتی تموم کنم، هنوز هم ایشون یکی از بهترین نویسنده های عصر معاصره و اگه تکنیک و بلد بودن زبان فارسی و لحن کتاب نبود شاید همون بیست سی صفحه هم نمیتونستم پیش برم. دلم از این کلیشه نوشتن ایشون گرفت ش� جز معدود کتابهایی که نخونده رهاش کردم.
February 10, 2022
اول، سلامی کنیم خدمت ویراستار عزیز بخاطر زنده‌گ� و خسته‌گ� و تازه‌گ� و ازمابه‌ترو� و و و...
دوم هم خدمت آقای سناپور، البته بنده هیچ کتاب دیگری از ایشون نخونده‌ام� اما خب متاسفانه این کتاب عادی و سطحی� و سینمایی‌شو�( البته در حد شبکه چهار یا نهایت یک) با تناقض‌ها� زیادی که در شخصیت‌ه� پیدا می‌ش� و همچنین شخصیت‌پرداز� ضعیف و داستانی که اصلا حرف خاصی برای گفتن نداشت و نه احساستی رو به غلیان در میاورد و نه نکته اخلاقی داشت و نه هیجان انگیز بود تجربه شیرین و خوش‌آیند� برام از آب در نیومد.
اگر این همه پیچیدگی و سخت‌خوا� شدنِ عجیب‌وغری� و عمدی توی این کتاب نبود، به نسبت اینکه 160 صفحه هست و کلا حدود سه ساعت وقت می‌گیر� خوندنش، شاید شاید مثلا 2 می‌داد� بهش. اما این متن و نگارش و ویرایش عجیب باعث میشه که با همون یک ستاره و i did not like it باهاش خداحافظی کنم.
متن:
«سر چرخاند. بود. همان توی درگاهی. اما مثل شبح، مثل مرده. بی‌تکا� و حرف. اگر خیره نبود، می‌گف� حتمی شبحش است.»
(:| اخوان ثالثه مگه ؟!)
البته شخصیت داوود جالب بود(شبیه لیوای در اتک آن تایتان). امید است که شاید توی بازنویسی‌ها� بعدی و بعدی و بعدی کتاب بیشتر و بهتر بهش پرداخته بشه و داستان دلچسب‌تر� از آب در بیاد.
دوم هم خدمت آقای سناپور، البته بنده هیچ کتاب دیگری از ایشون نخونده‌ام� اما خب متاسفانه این کتاب عادی و سطحی� و سینمایی‌شو�( البته در حد شبکه چهار یا نهایت یک) با تناقض‌ها� زیادی که در شخصیت‌ه� پیدا می‌ش� و همچنین شخصیت‌پرداز� ضعیف و داستانی که اصلا حرف خاصی برای گفتن نداشت و نه احساستی رو به غلیان در میاورد و نه نکته اخلاقی داشت و نه هیجان انگیز بود تجربه شیرین و خوش‌آیند� برام از آب در نیومد.
اگر این همه پیچیدگی و سخت‌خوا� شدنِ عجیب‌وغری� و عمدی توی این کتاب نبود، به نسبت اینکه 160 صفحه هست و کلا حدود سه ساعت وقت می‌گیر� خوندنش، شاید شاید مثلا 2 می‌داد� بهش. اما این متن و نگارش و ویرایش عجیب باعث میشه که با همون یک ستاره و i did not like it باهاش خداحافظی کنم.
متن:
«سر چرخاند. بود. همان توی درگاهی. اما مثل شبح، مثل مرده. بی‌تکا� و حرف. اگر خیره نبود، می‌گف� حتمی شبحش است.»
(:| اخوان ثالثه مگه ؟!)
البته شخصیت داوود جالب بود(شبیه لیوای در اتک آن تایتان). امید است که شاید توی بازنویسی‌ها� بعدی و بعدی و بعدی کتاب بیشتر و بهتر بهش پرداخته بشه و داستان دلچسب‌تر� از آب در بیاد.
October 30, 2014
تنها چیزی که بعد از تموم کردن کتاب به ذهنت می رسه اینه که " خوب که چی؟". شخصیت ها کاملا نپخته است. مثل بیشتر نویسنده های مرد، نویسنده کاملا در شرح احساسات یک زن از زبان خودش ناتوان بوده( و واقعا نمی دونم چه اصراریه که این کار رو بکنن). حتی در جایی از کتاب که مادر نگران از دیر کردن پسرش داره با خودش حرف می زنه، تا وقتی اسم زن رو ننوشته، شما فکر می کنید این پدر خانواده است که از نگرانی نمی تونه بخوابه و نه مادر. کتاب روان است ولی شاید بیشتر باید روی کتاب کار می کرد. بیشتر اون رو می پروراند. در مجموع به نسبت کارهای قبلی نویسنده، این کتاب ناامید کننده است.
August 30, 2011
از این کتاب فقط 20 صفحه خواندم اما حتی یک جمله از آن اشتیاق ادامه مطالعه را در من ایجاد نکرد. فضای داستان را دوست نداشتم و برایم جذاب نبود، پس ادامه ندادم.
November 6, 2012
سبک نوشتنش را دوست دارم .معرکه است
October 22, 2014
خوشم نیومد.دیگه زیادی شبیه رضا موتوری و سلطان ه .
April 10, 2013
کتابو میگیری دستت یهو پرت میشی تو فضای دهه پنجاه.
اونجایی که پسرا با موتور سر گذر، دختر مورد علاقه شون رو زیر نظر میگرفتن و تیزی داشتن و دعواهای خونین میکردن.
من از اینکه یکی تو این دور و زمونه بتونی کتاب به سبک فیلمارسی های قدیم و با ادبیات کوچه بازاری بنویسه خیلی خوشم اومد ولی خب نویسنده کتاب ادعا میکنه این کتابش دقیقا داره مساله روز جامعه رو مطرح میکنه و این چیزیه که خیلی ازش سر درنیاوردم.
اونجایی که پسرا با موتور سر گذر، دختر مورد علاقه شون رو زیر نظر میگرفتن و تیزی داشتن و دعواهای خونین میکردن.
من از اینکه یکی تو این دور و زمونه بتونی کتاب به سبک فیلمارسی های قدیم و با ادبیات کوچه بازاری بنویسه خیلی خوشم اومد ولی خب نویسنده کتاب ادعا میکنه این کتابش دقیقا داره مساله روز جامعه رو مطرح میکنه و این چیزیه که خیلی ازش سر درنیاوردم.
November 19, 2012
نوع ادبیات کوچه‌بازار� و عامیانه� داستان را دوست داشتم. هر فصل داستان، تماشای سکانس‌ها� مستقل و در عین حال مرتبط یک فیلم سینمایی را تداعی می‌کر�.
April 25, 2015
اصلا انتظار همچین چیزی رو نداشتم شرط میبندم اگر قرار بود از رو داستان فیلم بسازند شخصیت داوود رو به بهروز وثوق میدادند و در نهایت یه سناریو متوسط بود برای فیلم فارسی
May 16, 2021
این روزها سوزن مطالعه من گیر کرده روی کارهای حسین سناپور و این کار متوسط رو به ضعیف رو هم ازش خوندم . چه لزومی داره انقدر سخت بنویسی آقای سناپور. قصه که موضوع دندان‌گیر� ندارد لااقل روان‌ت� می‌نوشت�
Read
September 11, 2015حالا یاد گرفته بود فحش هم بدهد. یاد گرفته بود شر باشد. شر را دیده بود. یاد گرفته بود چیزها یک وقتی باید داغان شوند. وقتش که رسید. وقتی خوب پر از شر شدند، باید داغان شوند و شرشان بریزد بیرون. شر نباید زیادی توی تنِ آدم بماند. شر از کجا توی تن سمانه رفته بود؟ توی تن خودش از کی و کجا رفته بود؟ از جایی نرفته بود. توی هوا بود. توی سلام و احوال پرسی، توی این جا نرو و آن جا برو…تو� سرِ وقت سرِمیزِ شام آمدن و توی خودِ شام و تویِ خودِ عزیزم دوستت دارم و توی همه چیز و همه جا بود�
July 10, 2013
رمان چندان جالبی نبود. قصه کلی داستان که چندان باورپذیر نبود، و صحنه های داستان هم هرچند در هر صحنه چیزهای خوبی می شد دید، اما انسجام کلیش اصلا راضی کننده نبود. شاید مهم ترین نکته کتاب، نثر بعضی جملات و تکه ها بود، اما در کل اصلا آنقدرها که بهمن فرمان آرا از این کتاب تعریف کرده بود، خواندنی نبود.
January 31, 2013
این داستان یا رمان کوتاه من رو کمی یاد تله فیلم های کسل کننده ایرانی انداخت که بعد از ظهرهای جمعه یا روزای تعطیل از شبکه یک پخش می شد/می شه.
March 2, 2014
سناپور با این کتاب تقریبا نا امیدم کرد.
July 19, 2017
داستانش هم جذاب بود ببيني آخرش چي ميشه هم يه جورايي انگيزه خوندن يه ٢٠ صفحه آخرو نداشتي
سبك نوشتار وتوصيف و فضاسازي يه مقدار رو مخم بود به نظرم نيمه غايب بين كاراي حسين سناپور بهتر از اين بود
سبك نوشتار وتوصيف و فضاسازي يه مقدار رو مخم بود به نظرم نيمه غايب بين كاراي حسين سناپور بهتر از اين بود
Read
September 24, 2011ضعیف ترین کار آقای سناپور
Read
November 21, 2023داوودِ از یک خانواده بزن‌بهاد� جنوب‌شهر� خاطرخواهِ سمانه� از یک خانواده متمول شمال‌شهر� است. داوودِ چاقو‌ک� و امیر و دارودسته� شرخرش و سیروس متمول و دخترش سمانه و فرنگیس که زن‌بابا� سمانه است و آقای ثقفی‌ای� که شرکتی دارد که این و اونی مثل سیروس را تلکه می‌کن�.
همین‌ه� را قروقاطیِ هم که بکنید قصه‌ا� می‌شو� شبیه همان داستان� شِبه� فیلم‌فارس� رضاموتوری و دشنه و...
اگر این است؛ که انگاری است. چرا #حسین_سناپور همان داستان‌ها� تکراری را بهانه� رُمان خودش کرده است؟
انگاری قصد نویسنده، بازنویسی همان قصه بوده است. گویی با خودش در رقابت بوده است که آیا از عهده� بازنویسی همین قصه� مکرر برمی‌آی� یا نه؟ می‌توان� آن‌ر� به شیوه‌ا� نسبتن مدرن روایت کند؟ می‌توان� از پسِ بازسازی آن شخصیت‌ه� بربیاید؟ می‌توان� زبان و لحنِ آن همه بزن بهادر و قاتل را خلق کند؟
#حسین_سناپور، گویی در این کتاب، صرفن دنبال همین‌ه� بوده است. فُرم و شکل روایت برای‌ا� مهم‌ت� از خودِ داستان بوده است. یک تمرینی بوده است برای نویسنده تا بتواند به لحن و زبان خاصِ خود شخصیت‌ها� داستان را بازسازی کند.
شخصیت‌ه� از پسِ روایت به سبک و سیاقِ پازل‌چین� شکل می‌گیرن�. اطلاعات قطره‌چکان� و در دل روایت‌ه� بدست می‌آی�. شخصیت‌ه� به روش مستقیم وصف نمی‌شون� که در اطلاعاتی که در جای جایِ کتاب از زبان تک تک شخصیت‌ها� درگیر بازگویی می‌شوند� شکل می‌گیرن�.
سناپور با احاطه� کلی به قصه� کتاب، تنها بدنبال این بوده است که بتواند این قصه� مکرر را به بهترین شکل ممکن و با اختصارِ تمام و پرهیز از زیاده‌گویی‌های� مرسوم، روایت کند. گویی این آغاز راهی بوده است که او چه از جهت خودِ داستان و چه از جهتِ سبک و لحن روایت، در کتاب‌ها� بعدی‌ا� به اوجِ آن دست می‌یاب�.
می‌شو� گفت که این کتاب یک دست‌گرم� و به نوعی سیاه‌مشق� نویسنده، برای رسیدن به قله‌های� بوده است که در کتاب‌ها� بعدی‌ا� از جمله دود و خاکستر و آتش بدان دست می‌یاب�.
#نشرچشم
August 13, 2019
متفاوت ترین کار سناپور، کاری که نوشتنش شهامت بسیار می خواهد. با متر و معیار این روزها شاید جور در نیاید ولی در صد سال داستان نویسی ایران کدام متر و معیار پایدار مانده است؟ داستان زنده بود و نفس می کشید. می تواند طلیعه ژانری از داستان نویسی ایران باشد که نیازش احساس می شود. اگر قدرش دانسته شود.
April 20, 2012
نسبت به بقیه آثار آقای سناپور ضعیف تر بود
Displaying 1 - 22 of 22 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.