اگر اومبرتو اِکو، با تکیه بر نشانهشناسی� به ژرفای سدهها� میانی میرو� و با نام «گل سرخ» بیرون میآی� و نانی مورِتی در آثار سینماییا� به درونشناس� رابطه فرد و اجتماع میپردازد� استفانو بنّی فضایی تخیلی را وارد جامعه مدرن میکن� و آن را گسترش میده� و متقابلا از درون جامعه مدرن به درون فضایی علمی � تخیلی میرو� و روایتهای� میپروران� یکی شگفتانگیزت� از دیگری. بنّی با این روایتها� که با نوآوریهای� در زبان نوشتاری نیز همراهند، جایگاهی فراتر از یک نویسنده پسامدرن پیدا میکن� � شاید هم بنّی یکی از نادر نویسندگان پسامدرن به معنای واقعی آن باشد. نوآوریها� بنّی در زبان نوشتاری دشواریها� فراوانی را برای مترجم، در هنگام ترجمه کتاب حاضر، به همراه داشت؛ از جمله، دشواری ترجمه کلماتی که در اکثر داستانها� کتاب به کار رفتهان� و ساخته و پرداخته ذهنِ خودِ نویسندهان�.
Stefano Benni (born August 12, 1947 in Bologna) is an Italian satirical writer, poet and journalist. His books have been translated into around 20 foreign languages and scored notable commercial success. He sold 2,5 million copies of his books in Italy.
He has contributed to Panorama (Italian magazine), Linus (magazine), La Repubblica, il manifesto among others. In 1989 he directed the film Musica per vecchi animali.
.کافه زیر دریا ، کتابی ایست از استفانو بنی ، نویسنده و طنز پرداز سرشناس ایتالیایی . این کتاب مجموعها� از داستانها� کوتاه است که با سبک طنزآمیز و فانتزی خود، خواننده را با دنیای دیوانه وار و عجیب بنی که محور آن در این کتاب دریا است ، آشنا می کند . داستان بنی ، با کشف کافه ای عجیب توسط فردی ناشناس آغاز می شود . این کافه، مکانی است که مشتریان آن، داستانها� جادویی و باورنکردنی خود را برای هم ، در کافه ای که امواج آب به آرامی به پنجره های آن می خورد و خود گویی دیوانگی را طلب می کند تعریف میکنن� . داستانها� کتاب در فضایی خیالانگی� و جادویی و در بستر دریا روایت میشون�. وجود موجودات عجیب و غریب، رویدادهای غیرمنتظره ، مکانها� اسرارآمیز و رابطه عشقی میان موجودات دریا و انسان ها ، کتاب او را به شدت از آثار دیگر متمایز کرده اند . استفانو بنی از طنز در داستان های خود استفاده کرده ،. طنز او که اغلب تلخ و کنایهآمی� است را شاید بتوان انتقادی از جامعه و مسائل روزمره ایتالیای زمان کتاب دانست . داستان کشتی انگلیسی که برای شکار نهنگ به دریا رفته و موجودی عجیب و بزرگ ، عاشق ناخدا کشتی که ، فردی از طبقه اشراف است می شود را باید یکی از جالب ترین داستان های کتاب دانست . هم چنین داستان اوله رن ، پسری که شیفته زندگی خون آشام است و چرخش حیرت انگیز انتهای داستان ، هم نشان از خلاقیت بینظی� استفانو بنی دارد. کافه زیر دریا را رضا قیصریه ترجمه کرده ، ترجمه قیصریه که سوابق درخشانی در زبان ایتالیایی دارد ، را باید ترجمه ای جسورانه و قابل احترام دانست . ترجمه او ، همان فضای تلخ با طنزی دیوانه وار که با کلمات و فحش های چارواداری مرسوم ملوانان را ، دارد . در پایان ، کافه ای زیر دریا را باید کتابی پر از خیال و افسانه دانست؛ بنی در خلق جهانی خیالی جایی که خواننده مشتاقانه و با ناباوری به خواندن داستان های او مشغول شده ، کاملا موفق بوده است .
I medici curanti italiani oltre al resto, dovrebbero prescrivere questo libro a tutti i loro pazienti malati e non solo. Lo definirei libro curativo: un racconto o due di Benni al dì e malumori, tristezze e ansie scompaiono dalla nostra giornata (almeno per qualche ora), la propria dose di buonumore giornaliero così garantita.
Il bar sotto il mare, Stefano Benni تاریخ نخستین خوانش: سی ام ماه می سال 2005 میلادی عنوان: کافه زیر دریا (داستانهای کوتاه)؛ نویسنده: استفانو بنی؛ مترجم: رضا قیصریه؛ تهران، خورشید، 1383، در 363 ص، چاپ دیگر: چاپ سوم 1386؛ در 250 ص؛ چاپ چهارم 1388؛ شابک: 9789647081450؛ چاپ پنجم 1394؛ موضوع: داستانهای کوتاه از نویسندگان ایتالیائی - سده 20 م فهرست کتاب: مقدمه، «سالی که هوا جنون گرفت»، «بزرگترین آشپز»، «کرم دیسیچو»، «ماتو- مالوآ»، «دیکتاتور و مهمان سفید پوش»، «اکیله و اتوره»، «وقتی کسی را واقعا دوست داری»، «مریخی دلداده»، «ناستاسیا»، «کرال کالیفرنیایی»، «اوله رن»، «عبور پیرمردها»، ماجرای «امداد فوری» و «کیف آرایش»، «شیمیتزه»، «پریشیلا ماپله و جنایت کلاس دوم»، «گیتار سحر آمیز»، «لولوی آدم ضایع کن»، «چهار روسری کولالا»، «ایستگاه سوخت و خدمات رسانی وحشت»، «داستان کوتاه»، «آرتور مردد در جلو خانه متروک مشرف به دریا»، «پایانی: داستان مهمان»، این کتاب نخستین اثر ترجمه شده از «استفانو بنی» به زبان فارسی است، داستانهایی گوناگون و در سبکهای مختلف، آمیخته با طنز. ا. شربیانی
درخشان بود. به خاطره ریز دارم ازش. یبار یکی از فامیلامون به یکی� از داییها� گفت چرا براش (برای من) کافه زیر دریا رو نخریدی؟ (عیدی منظورش بود) داییمم گفت زوده براش. این ماجرا� مربوط میش� به خیلی وقت پیش. بچهمچ� بودم. عید امسال با پرنیان رفته بودیم کتابفروشی و اینو گرفتم. شایدم با بابام رفته بودیم. چون هر دو رو به یک کتابفروشی رفتیم یادم نمیاد در� دو نوبت کدوم کتابه� رو خریدم. تا اینجا یک امتیاز منفی برای من. اگر زودتر ریویو رو شروع نکنم میشه دو امتیاز منفی.
شروع و پایان این مجموعه داستان بینظیر�. نشون از نبوغ و شیطنت خوشگل استفانو بنی داره. چه نثر و ترجمه خوبی هم داره. ادم از تکت� واژهه� لذت میبر�. این یعنی عشق. داستانه� خیلی متنوعن، از انواع ژانرها� چیز میخونیم� یه جاهایی حس میکنیم داره یه سری سبکه� و نویسندهه� رو پارودی میکنه، کسایی مثل روسها� امریکاییها� توی مایهها� براتیگن و بوکوفسکی و داستان جنایی آگاتا کریستی. این کتاب همه رنگه. واقعا هر داستانش یک فضا داره. اما همه جذابن و همه روح طنزی پشتشونه. روح یک نویسنده طنزخوار و بشکناندا� و باهمهچیشوخیک�. واقعا لذت بردم و به هر احدی توصیه� میکن�. ۱۰/۱۰
کافه زیر دریا مجموعها� از داستانها� کوتاه با سبکها� مختلف و وام گرفته از نویسندهها� مختلفه که همگی سورئال با درون مایه طنز هستن. خیلی طرفدار داستان کوتاه نیستم اما چندتا از داستانه� نظرم رو جلب کرد. کتاب ترجمه روانی داره اما به نظرم کمی سخت خونده میشه. اگه طرفدار داستان کوتاه هستید، این مجموعه داستان ایتالیایی رو از دست ندید! راستی شما چه کتابهای� از ادبیات ایتالیا خوندید؟ پ.ن: درست همونجایی که روایته� به پایان میرسه، داستان شروع خواهد شد!؟
Si tratta di un libro di racconti "sui generis". Rispetto all'altro libro di Benni che ho già letto -bar sport- questo è meno umoristico, più fantastico e .. mi è piaciuto molto. La mia storia preferita? Ce ne sono due, quella del marinaio e quella dell'uomo col mantello.
Per niente il mio genere, ancora una volta ho preso un abbaglio. Non mi sento per niente arricchita dopo averlo finito, inoltre al termine di ogni racconto mi veniva da dire "e quindi?"
This is a book I would never have discovered if it hadn't been included in a book box. I was skeptical at first, since books that are described as funny and satirical rarely are, but this collection of short stories contained a surprising amount of really amusing stories! Some were strangely random, but this book is worth reading if only for "Oleron", which was outright amazing.
با امتیازِ ۲.۵ گرد شده به ۳. از معدود تجربیات من در داستان کوتاه. سعی کردم کتاب رو فقط به خاطر داستان کوتاه بودنش بخونم و خیلی خودم رو درگیر معنا و مفهوم عمیق پیدا کردن درش، نکنم. تا حدودی موفق بودم. هرچند معنای بعضی داستانه� رو اصلا نفهمیدم. کتاب رنگارنگی�. فضاهای متفاوتی رو سیر میکن�. از یک رستوران فرانسوی گرفته تا یک محله� فقیرنشین ایتالیایی، حیاط پشتی و استخری در کالیفرنیا و یک باغ در روسیه. بعضی داستانه� واریاسیونهای� از شاهکارهای معروف بودن که نویسنده به سلیقه� خودش اتفاقات و کاراکترها رو داخلش تغییر داده بود و پایان متفاوتی براش رقم زده بود. داستان ماتو-مالوآ که برگرفته از موبی دیک هرمان ملویل بود همین حالت رو داشت. داستان بزرگتری� آشپز فرانسه همزمان از پوآروی آگاتا کریستی برای خلق شخصیت آشپزش و از چخوف برای تصویر کردن یک مهمانی با خوراکیها� رنگارنگ و شیطان شوخطبع� الهام گرفته بود. داستان آکیله و اتوره با توجه به پیام اخلاقیش احتمالا ملهم از فولکلور ایتالیایی بوده. داستان مریخی دلداده خیلی شبیه اون موجود فضایی عجیب و غریب در پالپ فیکشنِ بوکوفسکی بود و اولهر� با تم گوتیک، ترسناک و شومش بیتردی� از تاثیرات ادگار النپ� بینصی� نبوده. پریشیلا ماپله و جنایت کلاس دوم هم از اون مدل استنتاجات پوآرویی استفاه کرده بود که راه دست آگاتا کریسیتی�. چهار روسری کولالا مجددا یک داستان فولکلور بود و ایستگاه سوخت و خدمترسان� وحشت هم آخرین داستان ادگار آلنپوی�. کتاب پایانی به سبک هتل کالیفرنیا داشت، مردی به دنبال یک پیرمرد وارد کافه� زیر دریا میشه و بهش میگن امشب شبیه که هرکس در کافه باید یک داستان تعریف کنه، داستانها� کتاب یک به یک توسط افراد روایت میشن و نوبت به مرد داستان ما که میرسه متوجه میشه که نمیتونه از کافه خارج بشه.. و اون هم شروع میکنه به تعریف داستانی که ماجرای این کتابه�. داستانه� از مستقل هستن و نویسنده آزادی عمل زیادی برای خلق انواع و اقسام فضاها و امتحان کردن ژانرهای مختلف داشته� ممکنه داستانهای� رو بپسندید و از بقیه� مجموعه خوشتون نیاد. هدف نویسنده پوشش حداکثری ژانرها و فضاها بوده بدون اینکه لزوما بخواد داستانها� چندلایه و کاراکترهای عمیق و به یادماندنی خلق کنه. در کل نباید کتاب رو زیاد از حد جدی گرفت، تجربه� جالبیه برای سفر سریعالسی� از یک فضا به فضای دیگه و طنز درجه یک نویسنده هم باعث میشه بهتون خوش بگذره. اما با انتظار خیلی بالا نباید به سمتش برید و باید با کمی اغماض سروش کنید. ترجمه فوقالعادس� و مترجم جوری طنز نویسنده رو منتقل کرده که فکر میکنی� کتاب در اصل به فارسی نوشته شده، مثلا: محله ما درست پشت ایستگاه راه آهن است. بالاخره روزی یا قطار دخل ما را می آورد یا ما دخل قطار را میآوریم؛ چون که محله ما اسمتش مانولندتزا ست. توش که با میگذاری همه چیز داری اما ازش که می آیی بیرون بیچیزی� یعنی بی رادیو، بی� ماشین، بی کیف پول، بی دندان عاریه، بی گوشواره، بی چرخ ماشین و اگر حواست جمع نباشد، بی سقر توی دهن. بروبچههای� دارد که جفت جفت با هم کار میکنند. یکیشا� چنان لگد میخوابان� توی تخمت که سقز از دهنت میبرد بیرون و آن یکی سقر را روی هوا میقاپ�. اینها را گفتم که گوشی دستت بیاید.
ناخدا گفت: «گینئی، هویسمانس، اطلاع دارید چرا نهنگ این طور رفتار کرد؟ نکند خیال حمله داشت؟ هویسمانس نگاهی انداخت به من که یعنی من هم جوابی را که میده� تأیید میکنم و گفت: «مسلماً نه.» -بنابراین می خواست... بازی کند. +از یک نظرهایی بله. -از چه نظرهایی؟ +عرضم به حضورتان... واقعیت این است که... قربان... نهنگ در سکرات عشق بود. ناخدا چارلمونت کاملاً به هم ریخت. -مقصودتان این است که..... +دقیقاً ... آواز عشق نهنگها و حرکاتی را که بعدش انجام می دهند میشناس�.... وقتی عاشقان� از این جور حرکات میکنند. -مقصودتان این است که... عاشق کشتی ما شده؟ من و هويسمانس مردد تأمل کردیم. دست آخر هویسمانس گفت: «کم و بیش این طور است.» سکوتی طولانی حاکم شد. بعد ناخدا خیلی آهسته پرسید: ملوان گینئی ... آن نهنگ مذکر است یا مونث؟ جواب دادم: نمیدان� قربان�. روز بعد توی کشتی فیدل این خبر که یک نهنگ عاشق ناخندا چارلمونت شده پخش شد. البته با اجازهتا� بعضیه� هم میگفتن� نهنگ مذکر است!
نمیشه گفت کتاب تماما طنز و شوخیه. داستانهای� داره که موضوعات مهمتر� رو پوشش میدن، مثل داستان آروتوروی مردد در جلوی خانه� متروک مشرف به دریا، گیتار سحرآمی� و دیکتاتور و مهمان سفیدپوش. اولی به معصومیت و تفکر کودکانه در مواجهه با مرگ میپردازه و دومی و سومی وارونه بودن کار دنیا و ارزشه� رو به سخره میگیرن. یک سری داستان� کوتاه نیمصفحها� هم داره که خیلی باب طبع من نبودن. در کل تجربه� خوبی�. ولی اگر سختپسندی� بهتره وقتی حوصله� خوندن چیز بهتری رو ندارین به سراغش برید.
دنیای خیال آدم هیچ سر و تهی نداره. هی میتون� بهش شاخ و برگ بدی و بزرگ و بزرگ و بزرگتر� کنی. اینو استفانو بننی بهم یاد داد. اینکه میشه یه کتاب از یه نویسنده ناشناس رو دست بگیری و با اینکه داستانها� توش مستقله ولی تا تمومش نکنی زمینش نذاری.� اغراق نیست اگر بگم بعد از خوندن این کتاب چیزی که از خودم و زندگیم میخوا� برام جدیت� شد. البته ممکنه روی شما این تاثیر رو به احتمال 90 درصد نداشته باشه و فقط اگر از خوندن داستانها� سوررئال لذت میبری� ازش خوشتون بیاد. اما اگر مثل من دنیاتون کلاً سوررئال باشه...... :)�
حوالی سال 89 خوندم این کتاب رو. روزهایی که اینترنت و کامپیوتر نداشتم که بیام گودریدز به کتابام اضافه� کنم
کتاب با یک مقدمه شروع میش�: فرد وارد کافها� به نام "زیر دریا" میش� که واقعا زیر دریا قرار داره. عدل هم همون شبی که هر فردی قراره داستانی تعریف کنه.
ترکیبی از روایتها� فولکور و المانها� داستان مدرن داستانه� تهمز� فولکورمآبانه دارند. اما همزمان ساختار معیار داستانها� فولکور رو میشکنن�. از گیتار سحرآمیزی که نیمی از طلسمش کار نمیکن� تا اولهر� جنونزد� شرور که درگیر ملالت زندگی� میش�. داستانه� یا اونقد� پلاتشون بدیعه که قابل پیشبین� نیست یا اگر شبیه داستانها� فولکوره دقیقا پیچ آخر رو برعکس پیشبین� و کلیشه ذهنیت می پیچه. این کار رو در سطح عبارات هم انجام مید�: "مشیت شیطانی!" یا کلماتی که ابداعی نویسنده هستند و مترجم هم خیلی خوب از پسشون براومده. مترجم تونسته طنز کتاب رو هم به فارسی ترجمه و هم منتقل کنه. صرفا کلمهه� رو به فارسی ترجمه نکرده تا از خودت بپرسی: کجای این حرف خنده داره؟
ارجاعات بینامتنی داستانه� مجزا و متفاوت از هم روایت میشون� اما ارجاعات بینامتنی-بهعبارت� بیناداستانی- دارند. انگار تکههای� از یک ظرف شکستهان� که با نخها� ظریف طلاییرن� ارجاعات نویسنده بهم وصل شدند. توسط چیزهای خیلی کوچک و جزئی: اسم شهرها، کرکترها، ابژهه� و اصطلاحات
تشبیهات و توصیفات خیلی بدیعه و حتی ممیزها رو تغییر مید�:
"لوکتس خیلی جوان است و هجده سال بکودایی دارد که تقریبا معادل دو سریال تلویزیونی زمینیهاس�."
کمرن� شدن نقش راوی در داستان لولوی آدمضایعک� و وظایف نامتعارف خواننده توی یکی از داستانها� نقش راوی در اواسط داستان کم میش�. به این� شکل که ابتدا دو کرکتر با هم حرف میزنن� و ما میدونی� کدوم دیالوگ برای کدوم فرده. از یه جا به بعد دو نفر دیگه اضافه میشون� ولی راوی توضیحی نمید� که کدوم دیالوگ برای کدوم یکی از این ۴نفره. اما خواننده با خوندن دیالوگه� میتون� راه خودش رو پیدا کنه. واگذاری این وظیفه به خواننده برای من نامعمول و جالب بود.
کافه زیر دریا، پر از آشناییزدایی� که هیچکدو� از قاب بیرون نمیزن�. تا انتهای آخرین داستان هم دچار ملال نشدم. مرسی از سپهر که با معرفی کتاب باعث شد بخونمش!
Benni è veramente un visionario. Geniale. Ironico. Esplosivo. Tutte storie diverse l'una dall'altra, sia per i temi trattati che cangiano continuamente, che per lo stile di scrittura senza connessioni tra loro, a parte il luogo in cui vengono raccontate, un bar sotto il mare. La fantasia che diventa storia, personaggi che diventano narratori che raccontano di altri personaggi, altre storie, una in fila all'altra come tante perle a formare un collier bellissimo che luccica di tutta la vasta serie di sensazioni e più in generale dei sentimenti umani. Alcuni di questi racconti diseguali, molti piacevoli altri forse un poco meno, colpiscono per lo più per l'ironia che ne permae, ma ad una lettura più profonda (anche se non è proprio questa forse la volontà dello scrittore) si ha una lettura sociale del nostro tempo, per lo più comica certo, ma anche tragica e a volte disperata. Insomma un compendio di situazioni che vogliono farci sorridere, a volte davvero ridere di gusto, ma lasciando una porticina aperta per farci riflettere sulla nostra contemporaneità. Oltre a questo "Bar sotto il mare" di Benni ho letto "Terra", a cui mi ero accostato da fan della fantascienza in ogni sua forma, già allora avevo intravisto quanto bravo è quest'autore, di cui ora sto facendo provviste per gustare questa sua genialità in tutti i suoi libri. Ma la cosa che più di storia sorrideremi ha colpito è la ogni del verme davvero, la scoperta di questo simpatico vermiciattolo mi ha Disicio fatto altra.
Già da diverso tempo avevo voglia di incontrare un altro scrittore italiano da approfondire, dopo la Hornby: e devo dire che grazie a questo "Il bar sotto il mare" Stefano Benni guadagna tanti punti. E' curioso, perchè lo ho sentiti nominare da tanti anni, e l'ormai mitico "Bar sport" (che non ho mai letto) rievoca in me immagini degli anni novanta e della Uno bianca che parcheggiavo davanti alla libreria (le cui vetrine erano piene del suddetto), più che il valore del libro in sè. "Bar Sport" non lo avevo mai cominciato perchè il titolo stesso mi dava l'iea di un libro a perdere, di quelli che servono solo a passare qualche ora e poi si mettono via, di quelli che durano pochi mesi e poi npon li ricorda più nessuno. Il tempo ha dimostrato che mi sbagliavo, Stefano Benni è diventato un prolifico scrittore: e questo "Il bar sotto il mare" testimonia anche della sua qualità. E' una raccolta di storie immaginarie che l'autore mmagina raccontate dagli avventori di un ipotetico bar che si trova sul fondo marino; dentro il quale il narratore in prima persona giunge per caso, seguendo incuriosito un uomo in frac che aveva visto scendere in acqua completamente vestito. Compatibilmente con l'ambientazione onirica, tutti i racconti, pur essendo completamente diversi per stile e ambientzione, condividono elementi della narrativa fantastica con un tocco di suspense in più. E' la cosa che più ho apprezzato: grazie ad un vivissimo immaginaro, tutte le storie siano esse Horror, poliziesche, fantastiche in senso stretto, sentimentali o che altro, sono legate dall'elemento comune di una not favolistica con una tagliente punta di angoscia, di suspence: come se fossimo in un bel sogno nel quale, nonostante tutto e senza nessun apparente motivo, siamo convinti che comunque ci sia qualcosa di profondamente sbagliato. Peraltro che siamo in un sogno il titolo, l'ambientazione ed i diversi nrratori lo indicano esplicitamente: chi lo ha mai visto un bar sotto il mare? Un'opera molto ben fatta, che mi è piaciuta e che ho letto in fretta, peraltro corredata da una bella immagine introduttiva. Sono convinto di aver trovato un altro scrittore italiano da portare avanti.
Collage di storie brevi con cui Benni, come sempre, diverte e spiazza il lettore. Il bar rimane sullo sfondo questa volta, scelto nel titolo probabilmente per favore promozionale, visto il successo di Bar Sport. La collezione di racconti si configura come un Decameron moderno, o come parodia del Decameron: lo scrittore mostra la sua elasticità nell'adozione di generi (dal gotico alla fiaba) e stili diversi. Su tutto domina la leggerezza di una mano sicura e veloce, quella di un autore che si diverte a ribaltare tutte le aspettative di un pubblico reso sempre più interessato.
"Il barista mi fece segno di avvicinarmi. Aveva un'espressione ironica e il suo volto ricordava quello di un famoso interprete di film dell'orrore. Mi offrì un bicchiere di vino e mi appuntò una gardenia all'occhiello. -Siamo lieti di averla tra noi- disse sottovoce. -La prego di accomodarsi, perchè questa è la notte in cui ognuno dei presenti racconterà una storia-. Mi sedetti, e ascoltai i racconti del bar sotto il mare".
Ho sempre voluto affrontare questo autore italiano, mi hanno sempre incuriosito le trame delle sue storie, quindi nell'approcciarmi a questo libro ero da un lato molto esaltata, dall'altro titubante perchè non sapevo assolutamente cosa aspettarmi. Devo dire che è stata una lettura che mi è piaciuta ma non mi ha convinto fino in fondo soprattutto perchè alcuni racconti penso proprio di non averli capiti XD Benni si muove tra il surreale, l'assurdo, il tragico, il comico e lo strano (ma strano forte), ogni racconto porta in sè una di queste tracce e la cosa che mi è piaciuta di più, oltre all'enorme fantasia dell'autore, è stato il suo modo ironico e tagliente di raccontare. Mi resta però un senso di incompiutezza dovuto al fatto che se per alcuni racconti ho colto il messaggio che ne era alla base, per altri davvero non ci sono riuscita e dopo la lettura mi accorgevo che non mi era rimasto nulla :( Mi sono chiesta spesso se stavo sbagliando approccio, se ero io che non capivo, poi parlando con una mia amica che di Benni ha letto parecchio, ho scoperto che no non è stato solo un mio problema... Lei mi ha detto che è stato azzardato iniziare dai racconti che forse di Benni sono la parte più "strana" e particolare senza aver mai letto nulla di suo e mi ha infatti consigliato dei romanzi perchè la scrittura mi è molto piaciuta! I miei preferiti sono stati "Matu-Maloa", strambo e divertente, "Il marziano innamorato", "Oleron" per l'atmosfera quasi da horror che Benni ha creato e "Il pornosabato dello Splendor" mi ha fatto troppo ridere! Recupererò sicuramente altro di suo, questa volta però mi butterò sui romanzi! :)
استفانو بنّی نویسنده،شاعر و کارگردان معاصر ایتالیایی است و کافه زیر دریا مجموعه داستان کوتاهی است که وی در سال۱۹۸۷به چاپ رسانیده است .بنّی را در کنار امبرتو اکو فیلسوف و نشانه شناس و نانی مورتّی کارگردان ،از وارثان جنبش دانشجویی ۱۹۶۸ایتالیا میدانند که نتیجه این جنبش در انها ،نگرش ناقدانه این سه تن به دنیای پیرامون است که سخت اکنده از طنز پردازیست .استفانو بنی در اثارش فضایی تخیلی و سوریالیستی را وارد جامعه مدرن میکند و مرز امر تخیلی و واقعی را از بین میبرد و اینگونه راوی داستانهایی میشود که بهترین صفت برای این داستانها چیزی به جز شگفت انگیز بودن نیست.بنّی پست مدرنیست با این روایتها که با نواوری بسیاری در نوشتار همراهند جایگاهی فراتر از بسیاری از نویسندگان پسامدرن هم وطن خود می یابد . کتاب کافه زیر دریا که یکی از اثار تحسین شده بنّی است،شامل داستانهایی است کاملا متنوع و متفاوت در سبک های مختلف ادبی ،از ریالیسم گرفته تا سوریالیسم و از حکایت و افسانه تا داستان مدرن ،که نقطه اشتراک انها طنز نافذ و خاص بنی است .داستانهایی که به نوعی ،هریک از انها تحت تاثیر نویسندگان مطرح گذشته چون بکت،الن پو،هرمان ملویل،بوکفسکی و غیره هستند و این بینامتنیت و ارجاعات فرامتنی به داستانهای دیگر در این داستانها لذتی دوچندان برای خواننده حرفه ای ادبیات به دنبال دارد .جالب اینکه بنی برای کنار هم چیدن این مجموعه که داستهایش هیچ ارتباط مضمونی به یکدیگر ندارند از شگردی جالب استفاده کرده است شگردی ملهم از الیس در سرزمین عجایب .راوی در ابتدای این کتاب شخص مرموزی را مشاهده میکند که در اب دریا فرو میرود،راوی نیز از سر کنجکاوی به دریا وارد میشود و در اب فرو میرود و ناگهان در می یابد که در زیر اب کافه ای وجود دارد که ادمهای زیادی در ان به نقل داستان سرگرمند و در واقع داستانهای این مجموعه همان داستانهای نقل شده از موجودات و ادمهای زیر دریاست .در انتهای کتاب ادمهای توی کافه ،راوی را مجبور میکنند که او نیز قصه ای بگوید و کتاب با همین ترفند به پایان میرسد. از بنی به غیر از این مجموعه داستان ، رمانی با نام مارگریتا دولچه ویتا و همچنین دو مجموعه داستان کوتاه دیگر نیز به فارسی ترجمه شده اند.
Un elegante vecchietto cammina su una spiaggia e, giunto alla riva, si immerge con nonchalance nelle profondità del mare. Lo nota un uomo senza nome che, incuriosito, decide di seguirlo. I due approdano in un bar sottomarino popolato da strani individui, molti dei quali hanno fattezze ben riconoscibili (in copertina si notano Marilyn Monroe, Elvis Presley, John Belushi, Edgar Allan Poe, Agatha Christie e Sigmund Freud). Gli avventori del locale invitano l'ospite a sedersi e, come in un moderno Decameron, ognuno di loro racconta una storia.
Ne esce fuori questa raccolta di racconti incredibili (entrambe le accezioni del termine vanno bene, in questo caso), contraddistinti da una comicità tagliente, sfacciata, black. Arrivata a metà ho iniziato a pensare che ci vedrei bene un adattamento cinematografico, una serie tv antologica con puntate indipendenti ma legate dallo stesso filo rosso. Sceneggiatori, a rapporto! Una sana dose di umorismo intelligente sarebbe perfetta in questo periodo
Παρακινδυνευμενη η κριτική όταν πάνε 25 χρόνια που διάβασες το βιβλίο... Παραμένει όμως πολύ ζωντανό στο μυαλό μου πράγμα που δε μου συμβαίνει συχνά. Είναι μία πολυ ομορφη ιδέα του Ιταλου Μπενι με ιστοριες που μας αφηγουνται αγαπημένοι μας και αναγνωρίσιμοι ηρωες στην ονειρικη ατμόσφαιρα του μπαρ κάτω από τη θαλασσα. Ενα σημείο συνάντησης παραμυθαδων χωρίς χρονικούς η χωρικούς περιορισμούς. Όπως είναι λογικό οι ιστοριες είναι ανισες όπως θα ήταν και αυτές που θα άκουγες σε ένα κανονικο μπαρ, Δεν είναι δα όλες οι ιστορίες που ακούμε ενδιαφέρουσες, όλες όμως δίνουν το στίγμα του αφηγητή. Θα προτιμούσα να υπάρχει μια ορατη σύνδεση-διαδραση μεταξύ των αφηγητων και όχι απλή παράθεση των ιστοριών όμως το μπαρ κάτω από τη θάλασσα έχει τους δικούς του κανόνες...
Ένα βιβλίο μαγικό (ίσως επειδή διαβάστηκε νωρίς, ίσως επειδή η χρονική απόσταση το εξιδανικεύει) με υπέροχα, πανέξυπνα και σουρεάλ διηγήματα. Κατά πάσα πιθανότητα δε θα το βρείτε (τουλάχιστον όχι εύκολα) γιατί έχει εξαντληθεί, αλλά μια προσπάθεια θα άξιζε, μόνο και μόνο για να μάθετε γιατί ο Τσεζαρίνο (40 χρονώ άντρας πια) όταν πάει με τη γυναίκα του αφήνει ανοιχτή την πόρτα μήπως και έρθει ο Μπάμπι, και τι ήταν το μοντέλο "δρόμοι της φωτιάς" που φόραγε ο Πρόντο Σοκόρσο.
Racconti stupendi, sagaci e brillanti. Li ho apprezzati praticamente tutti e li ho trovati ben distribuiti e organizzati nel libro. Decisamente una lettura che intrattiene e si consuma in fretta. Consigliatissimo!
۲۲ قصه از اعماق اقیانوس... "کافه� زیر دریا" عنوان مجموعهداستان� است از "استفانو بنّی"، نویسنده� ایتالیایی که "رضا قیصریه" آن را ترجمه کرده و نشر "کتاب خورشید" منتشرش کرده است. این مجموعه دربردارنده� ۲۲ داستان کوتاه است. بنّی، از چهرهها� مطرح ادبیات ایتالیاست که با روزنامهنگار� کارش را شروع کرده، شعر و داستان� نوشته و همچنین فیلمنامههای� که خودش آنه� را ساخته و کارگردانی کرده است. از جمله آثار او که در ایران ترجمه شده است میتوا� به مارگریتا دلچهویت� و همچنین دیگر تنها نیستی اشاره کرد. اما احتمالا کافه� زیر دریا محبوبتری� اثر ترجمهشده� او به زبان فارسی باشد. چند راوی عجیب غریب لذت خواندن این داستانها� روان و دوستداشتنی� به ترجمه� عالی اثر گره خورده است. ابتدای کتاب با مقدمها� شروع میشو� که آدم را توی یک فضای فانتزی و آمیخته� به واقعیت و رویا، به کافها� زیر دریا میکشان� که در آن بدون در نظر گرفتن اینکه مگر میشو� زیر آب نفس کشید و پس منطق روایی دنیای واقعی ما آدمها� روی زمین چه میشود� هر یک از حاضران توی کافه، با منطق پذیرفتنی عالم سوررئال و پستمدر� کتاب؛ شروع میکنن� به تعریف کردن داستانی برای یکدیگر. راویهای� متفاوت و بدیع، که نمونهشا� در کمتر داستانی به چشم خورده. از انسانهای� که با اسم ملوان و مرد کلاه به سر و... گرفته تا حیوانات مثل سگ سیاه. حتی شپش روی بدن یک سگ سیاه، راوی یکی از داستانها� جذاب کتاب است و یا موجوداتی فانتزی مثل پری دریایی، یا یک مرد نامرئی. این راویها� کمتر تجربهشد� و جذاب، هر کدام به شیوه� خود داستانهای� را تعریف میکنن� که شاید در درونمای� با هم چیزهای مشترکی داشته باشند اما از لحاظ روایی، به هم مرتبط نیستند و داستانها� مستقلی محسوب میشون�. دیوانگیها� ذهن خلاق بنی شیوه� داستانگوی� و روایت و توصیف در هر داستان، بهشد� گیرا است و دنیای هر قصه، توی ذهن خواننده با جزئیات ساخته میش�. طنز منحصر به فرد نویسنده -که میشو� بهعنوا� نمونها� از طنز و هجو خاص جاری در ادبیات ایتالیا آن را نام برد- و نگاه و دغدغهها� او و شیوها� برای آمیختن یک جهان تخیلی با دنیای مدرن واقعی، و بهه� زدن مرز بین واقعیت و رویا از ویژگیها� منحصر به فرد کتاب است. برای مثال، در یکی از داستانها� یک نهنگ، عاشق یک ناخدا میشود� و یا تعمیرکاری را داریم که میتوان� وضعیت آشفته� هوا و جَو را تعمیر کند، یعنی عملاً آچار به دست برود بالا و ببیند اشکال هوا از کجاست!! و یا آشپزی را داریم، که شیطان را فریب میدهد� کرمی که کلمات پایانبند� داستان را میخور� و آن را تغییر میدهد� و انواع دیگری از این شیطنته� و دیوانگیها� پستمدر� که یک وضعیت نامتعارف را در چارچوب منطق روایی، جوری می گنجانند که بهنظ� خواننده کاملاً هم پذیرفتنی میآی� و او فقط دل میسپار� به لذت بردن از کتاب. داستانها� کتاب با اینهم� تخیل پررنگ و تجربهها� متفاوت و دیوانگی، بسیار در نوع خودشان مثالزدن� هستند. مخصوصا شیطنتها� نویسنده و بازیا� با ساختار کلمات و زبان که مترجم به خوبی از پس برگردان آنه� به فارسی برآمده و کوشیده حس آشنای توی کلمه را در فارسی هم زنده نگه دارد، باعث میشو� کافه� زیر دریا یکی از نمونهها� بدیع مجموعهداستا� خوب بهشم� برود که هم به خواننده� مشتاق و جدی و هم به علاقمندان به نویسندگی، توصیه میشو�. همچنین مطمئنا این کتاب هدیه� جذاب و مناسبی نیز به دوستان کتابخوان شما خواهد بود که دوست دارند ساعتی را به همنشینی با مشتریها� یک کافه در اعماق دریا بگذرانند و به صدای تکتکشا� گوش کنند...
For the first time I started a book for uni without any bias, actually going into it with interest, and I was still left disappointed.
I can appreciate absurd stories, but only up to a certain point. While all of them were nonsense, at least a couple of them were entertaining� the others however were just silly/stupid with no purpose or meaning whatsoever.
My rating might have been higher if it weren’t for some of the details in these stories (apart from the general nonsense), like the racism, the slurs, the homophobia and the weird random sexual things.
It’s an italian book published in 1987, so I shouldn’t even be surprised� I’m still annoyed tho.
Acuto, da far scompisciare dal ridere e riflettere allo stesso tempo. Il tutto nelle giuste proporzioni come solo Benni può. È una raccolta benniana di racconti benniani che in quanto tali non ho saputo che adorare) e risulta organica nonostante frammentarietà obbligata caratteristica delle raccolte. Consigliatissimo se avete bisogno di letture da incastrare tra studio, mezzi pubblici, poca predisposizione a letture lunghe. Di storia in storia, arriverete alla fine senza neanche accorgervene e vorrete iniziarlo da capo. . . . d a c a p o. (... che sia davvero così?)
I read this excellent book for my college Italian class. It is an excellent mix of short stories and novel, fantasy and realism. It tells the story of stories, starting as the typical joke "A guy walks into a bar...", only this bar is <> under the sea! Each character has a story to tell in order to passs time. In that sense, this book is reminiscent of Boccaccio's Decameron and Neil Gaiman's The Sandman. The story itself is the main character.
Bello bello bello. Così tanti stili, storie, temi, lingue diverse. Un autore camaleontico, che risulta sempre credibile nonostante l'ardua impresa che si pone. Il tutto risultando sempre ironico, anche quando affronta temi difficili come la morte. Ben strutturata anche la cornice, che sebbene sembri un po' lasciata a se' stessa, col finale si dimostra davvero valida.
Di Benni ho fissa in mente la Luisona (cfr Bar Sport), mitica "pasta" da bar, che "da noi" (in Emilia e in Romagna) tutti conoscono e venerano. Ho continuato a leggerlo dopo Bar Sport e Strani Amori, ma per me si è perso. Forse perché a Bologna per un bel po' era ovunque, parlava di tutto, scriveva su tutto, lo si incontrava ad ogni angolo, ecco, io ho maturato un rigetto per lo sciupìo che lo scrittore ha fatto della sua abilità.
Ha tradito le mie aspettative. L'ho trovato molto più "spento" rispetto agli altri libri di Benni che ho letto (Bar Sport e Bar Sport Duemila). Non ho trovato particolarmente divertente nessun racconto e alcuni mi hanno anche annoiato. Nel complesso mi ha strappato solo alcuni sorrisi. Tornando indietro non so se lo leggerei.
Dunque, non fa schifo ma quasi. In quasi 200 pagine mi ha strappato due risate. La gran parte dei racconti per me è completamente inutile. Poi per carità... è solo una mia opinione, è evidente che non sono entrato in sintonia con l'autore e con il suo presunto umorismo