What do you think?
Rate this book
Fedra
Ahl's translations of three Senecan tragedies will gratify and challenge readers and performers. With stage performance specifically in mind, Ah1 renders Seneca's dramatic force in a modern idiom and style that move easily between formality and colloquialism as the text demands, and he strives to reproduce the richness of the original Latin, to retain the poetic form, images, wordplays, enigmas, paradoxes, and dark humor of Seneca's tragedies.
Here is a moving and accomplished translation of this complex play dealing the the violent passions stirred by innocence and beauty and the terrible power of ideology, hatred, and misunderstanding.
Here is a moving and accomplished translation of this complex play dealing the the violent passions stirred by innocence and beauty and the terrible power of ideology, hatred, and misunderstanding.
87 pages, Paperback
First published January 1, 54
22 people are currently reading
1,508 people want to read
About the author
Seneca
2,328books3,652followersLucius Annaeus Seneca (often known simply as Seneca or Seneca the Younger); ca. 4 BC � 65 AD) was a Roman Stoic philosopher, statesman, and dramatist of the Silver Age of Latin literature. He was tutor and later advisor to emperor Nero, who later forced him to commit suicide for alleged complicity in the Pisonian conspiracy to have him assassinated.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 117 reviews
January 28, 2025
Phaedra opens with Hippolytus, son of Theseus and stepson of Phaedra, setting off on a hunt. He prefers the woods to the palace and invokes Diana, the goddess of the search, to help his luck. After his departure, Phaedra appears, racked with despair. Her wet nurse inquires what it is that ails her; Phaedra confesses that she is in love with Hippolytus and recalls her mother Pasiphae’s lust for a bulla lust that gave birth to the infamous Minotaur, which Theseus himself slew. She claims she curses Venus, who is angry against Apollo, Phaedra’s ancestor, for exposing Venus’s love for Mars.
The nurse pleads with Phaedra to control her passion and check her emotions, but this is useless. Phaedra speaks of herself as a ship caught in a storm and heading for the rocks: try as she may change course, the waves will inexorably pull her toward her doom. Finally, realizing the hopelessness of the situation, the nurse resolves to try to help her mistress.
Hippolytus, the biological son of the Amazonian Antiope (former wife of Theseus), detests all women and forsakes the pleasures of civilization. When he returns from the hunt, the nurse attempts to soften his heart, arguing that he should use his good fortune and enjoy excellent food, wine, and the company of women. Hippolytus roundly rejects the idea, proclaiming that nature is where man is at his most accessible and innocent and that womankind is the cause of much evil.
At that moment, Phaedra appears and swiftly collapses in a swoon. Hippolytus wakes her and then asks why she is so ill at ease. Unsure how to proceed, Phaedra summons the courage to tell Hippolytus the truth, hoping he may reciprocate her feelings and lend her “success� to cover up her “sins.� As it turns out, however, Hippolytus flies into a rage, railing against Phaedra and declaring her worse than her “monster-bearing mother.� He draws his sword on her, but when she says she hopes to die, he casts the weapon away and flees into the woods.
Phaedra’s nurse hatches a plan to conceal Phaedra’s guilt by accusing Hippolytus of attempting to rape his stepmother. His abandoned sword will serve as evidence. Shortly after that, Theseus returns, freshly escaped from the underworld. He sees Phaedra in distress, seemingly prepared to kill herself, and demands an explanation. Phaedra tells him someone he would least expect tried to rape her; she then points to Hippolytus� sword. Theseus is aghast and immediately calls on his father, Neptune, to kill his son.
A Messenger arrives, bearing news of Hippolytus� death. As we learn, a monster emerged from the windswept sea and pursued Hippolytus� horses; caught up in the reins, dragged the young man, and tore limb from limb. Seeing Hippolytus� mangled corpse, Phaedra confesses the truth to Theseus, then falls on her sword and dies. Theseus curses himself for his foolhardy decision, then orders Hippolytus� remains gathered for a proper burial. “As for her,� he says, turning to Phaedra’s body, “let her be buried deep in the earth, and heavy may the soil lie on her unholy head!�
The nurse pleads with Phaedra to control her passion and check her emotions, but this is useless. Phaedra speaks of herself as a ship caught in a storm and heading for the rocks: try as she may change course, the waves will inexorably pull her toward her doom. Finally, realizing the hopelessness of the situation, the nurse resolves to try to help her mistress.
Hippolytus, the biological son of the Amazonian Antiope (former wife of Theseus), detests all women and forsakes the pleasures of civilization. When he returns from the hunt, the nurse attempts to soften his heart, arguing that he should use his good fortune and enjoy excellent food, wine, and the company of women. Hippolytus roundly rejects the idea, proclaiming that nature is where man is at his most accessible and innocent and that womankind is the cause of much evil.
At that moment, Phaedra appears and swiftly collapses in a swoon. Hippolytus wakes her and then asks why she is so ill at ease. Unsure how to proceed, Phaedra summons the courage to tell Hippolytus the truth, hoping he may reciprocate her feelings and lend her “success� to cover up her “sins.� As it turns out, however, Hippolytus flies into a rage, railing against Phaedra and declaring her worse than her “monster-bearing mother.� He draws his sword on her, but when she says she hopes to die, he casts the weapon away and flees into the woods.
Phaedra’s nurse hatches a plan to conceal Phaedra’s guilt by accusing Hippolytus of attempting to rape his stepmother. His abandoned sword will serve as evidence. Shortly after that, Theseus returns, freshly escaped from the underworld. He sees Phaedra in distress, seemingly prepared to kill herself, and demands an explanation. Phaedra tells him someone he would least expect tried to rape her; she then points to Hippolytus� sword. Theseus is aghast and immediately calls on his father, Neptune, to kill his son.
A Messenger arrives, bearing news of Hippolytus� death. As we learn, a monster emerged from the windswept sea and pursued Hippolytus� horses; caught up in the reins, dragged the young man, and tore limb from limb. Seeing Hippolytus� mangled corpse, Phaedra confesses the truth to Theseus, then falls on her sword and dies. Theseus curses himself for his foolhardy decision, then orders Hippolytus� remains gathered for a proper burial. “As for her,� he says, turning to Phaedra’s body, “let her be buried deep in the earth, and heavy may the soil lie on her unholy head!�
November 6, 2023
delusion has its limits and phaedra certainly did not get the memo. leave your poor stepson alone !!
Read
February 10, 2021Kadına yönelik -hastalıklı- kadim bakışı, erkeğe yönelik -hastalıklı- kadim bakışı okuyabileceğiniz bir klasik.
December 31, 2018
I found a notebook from my college lit class I had from 1994 so I know that I read these and couldn't remember them.
I remember enjoying this story. I don't remember much about it, but I do have notes on the work.
I remember enjoying this story. I don't remember much about it, but I do have notes on the work.
August 9, 2018
Fedra (54)
de Seneca - Espanha (4AC-65)
O ᾱóٴ de Seneca, além de casto, tem aversão às mulheres, recusando-se sequer a prestar culto a Afrodite (Vénus), deusa do amor, preferindo dedicar a vida à natureza, adorando Ártemis (Diana), deusa da caça. Mas como não amar não é impedimento para ser amado o pobre ᾱóٴ acaba a ser vítima da paixão da madrasta.
(Joseph Desire Court - Death Of Hippolytus)
Texto comum às peças ᾱóٴ de Euripides, Fedra de Seneca e Fedra de Racine:
Se há obras que dão reviravoltas na nossa vida de leitores, na minha, Metamorfoses de Ovídio foi uma delas. Desde que o li fiquei tomada de desmedida paixão por Mitologia e nunca me canso de ler sobre este mundo de deuses e mortais.
Em Ovídio li, pela primeira vez, sobre o amor fatal, e não correspondido, de Fedra pelo enteado ᾱóٴ. Agora, li de seguida as versões de Euripides, Seneca, Jean Racine e Sarah Kane.
As cinco versões, com ligeiras diferenças, têm todas a mesma base.
Uma história onde todos são simultaneamente culpados e inocentes, vítimas e carrascos. Excepto ᾱóٴ pois o seu coração não se deixa tocar pelos desejos e paixões humanas. No final todos são destroçados porque sucumbiram ao amor, o sentimento mais nobre e mais feroz que domina e gera outros: o ciúme, o orgulho, a injustiça, a raiva, a vingança.
Pequeno resumo para enquadramento das personagens, comuns às quatro peças:
Teseu é filho de Egeu, rei de Atenas, e enteado de Medeia (a mulher de Jasão que matou os filhos) que lhe tentou limpar o sarampo, sem sucesso. Teve um romance com Hipólita, uma rainha das Amazonas, de quem tem um filho: ᾱóٴ.
Em Creta reina Minos, filho de Zeus, casado com Pasífae de quem tem vários filhos entre os quais Ariadne e Fedra. Tem também um enteado, filho duma paixoneta de Pasífae por um touro. Este mocinho, que dá pelo nome de Minotauro, vive preso no labirinto criado por Dédalo, e é morto por Teseu com a ajuda de Ariadne (a do fio). Teseu abandona a ajudante na ilha de Naxos, a qual acaba a casar com o fofinho Baco.
Teseu regressa a Creta e casa com Fedra. Tudo podia acabar bem se a tonta da Fedra não se embeiça-se pelo ᾱóٴ. É a história da paixão trágica de Fedra que inspirou as peças de Euripides, Seneca, Racine e Kane.
de Seneca - Espanha (4AC-65)
O ᾱóٴ de Seneca, além de casto, tem aversão às mulheres, recusando-se sequer a prestar culto a Afrodite (Vénus), deusa do amor, preferindo dedicar a vida à natureza, adorando Ártemis (Diana), deusa da caça. Mas como não amar não é impedimento para ser amado o pobre ᾱóٴ acaba a ser vítima da paixão da madrasta.
(Joseph Desire Court - Death Of Hippolytus)
Texto comum às peças ᾱóٴ de Euripides, Fedra de Seneca e Fedra de Racine:
Se há obras que dão reviravoltas na nossa vida de leitores, na minha, Metamorfoses de Ovídio foi uma delas. Desde que o li fiquei tomada de desmedida paixão por Mitologia e nunca me canso de ler sobre este mundo de deuses e mortais.
Em Ovídio li, pela primeira vez, sobre o amor fatal, e não correspondido, de Fedra pelo enteado ᾱóٴ. Agora, li de seguida as versões de Euripides, Seneca, Jean Racine e Sarah Kane.
As cinco versões, com ligeiras diferenças, têm todas a mesma base.
Uma história onde todos são simultaneamente culpados e inocentes, vítimas e carrascos. Excepto ᾱóٴ pois o seu coração não se deixa tocar pelos desejos e paixões humanas. No final todos são destroçados porque sucumbiram ao amor, o sentimento mais nobre e mais feroz que domina e gera outros: o ciúme, o orgulho, a injustiça, a raiva, a vingança.
Pequeno resumo para enquadramento das personagens, comuns às quatro peças:
Teseu é filho de Egeu, rei de Atenas, e enteado de Medeia (a mulher de Jasão que matou os filhos) que lhe tentou limpar o sarampo, sem sucesso. Teve um romance com Hipólita, uma rainha das Amazonas, de quem tem um filho: ᾱóٴ.
Em Creta reina Minos, filho de Zeus, casado com Pasífae de quem tem vários filhos entre os quais Ariadne e Fedra. Tem também um enteado, filho duma paixoneta de Pasífae por um touro. Este mocinho, que dá pelo nome de Minotauro, vive preso no labirinto criado por Dédalo, e é morto por Teseu com a ajuda de Ariadne (a do fio). Teseu abandona a ajudante na ilha de Naxos, a qual acaba a casar com o fofinho Baco.
Teseu regressa a Creta e casa com Fedra. Tudo podia acabar bem se a tonta da Fedra não se embeiça-se pelo ᾱóٴ. É a história da paixão trágica de Fedra que inspirou as peças de Euripides, Seneca, Racine e Kane.
November 23, 2020
Procurei este livro durante anos e esteve uns bons 10 a 11 meses numa estante... e, agora que o li, sinto algo de muito familiar, aquela espécie de angústia interna que me queima e me diz "mas por que raio esperaste tanto tempo para o ler!?".
Se não me falha a memória, trata-se do primeiro livro de Séneca que leio (embora tenha "As Cartas a Lucílio" por perto e as ande a folhear) e fiquei rendida: Fedra incorpora o amor excessivo, a paixão violenta e incontrolável, e as demais personagens acabam por servir como veículos para falar da violência político-social do Império Romano, isto para além de darem corpo ao mito. Em suma, Séneca serve-se do teatro, da arte, para reportar ao real, aos comportamentos bem humanos (por mais desumanos que pareçam).
Achei interessantíssima a personagem da AMA, pois embora comece por encarnar a postura do estóico, na medida em que é ela que age como consciência de FEDRA, alertando para os perigos do amor excessivo e erroneamente direccionado, será também esta personagem a engendrar um plano que proteja a rainha e que culpabilize HIPÓLITO. No fundo, o casto e misógino HIPÓLITO, ao alegar que as mulheres "são uma raça maldita", nem imagina o quão perto está da realidade.
Se não me falha a memória, trata-se do primeiro livro de Séneca que leio (embora tenha "As Cartas a Lucílio" por perto e as ande a folhear) e fiquei rendida: Fedra incorpora o amor excessivo, a paixão violenta e incontrolável, e as demais personagens acabam por servir como veículos para falar da violência político-social do Império Romano, isto para além de darem corpo ao mito. Em suma, Séneca serve-se do teatro, da arte, para reportar ao real, aos comportamentos bem humanos (por mais desumanos que pareçam).
Achei interessantíssima a personagem da AMA, pois embora comece por encarnar a postura do estóico, na medida em que é ela que age como consciência de FEDRA, alertando para os perigos do amor excessivo e erroneamente direccionado, será também esta personagem a engendrar um plano que proteja a rainha e que culpabilize HIPÓLITO. No fundo, o casto e misógino HIPÓLITO, ao alegar que as mulheres "são uma raça maldita", nem imagina o quão perto está da realidade.
March 11, 2016
Dramático, tétrico, avassalador. Sêneca articula com arte a tragédia de Fedra - a madrasta loucamente apaixonada pelo enteado, ᾱóٴ, filho de Teseu, rei de Atenas. Tal como nas demais tragédias do preceptor de Nero, aqui as fracas vozes da razão, da serenidade e do autocontrole nada podem contra a torrente caudalosa e incontrolável das paixões. Fedra, ardendo em amores por ᾱóٴ, não consegue refrear seus impulsos lúbricos, o que leva inexoravelmente ao desastre: a morte de ᾱóٴ pelo próprio pai e o suicídio de Fedra.
Sêneca, tragediógrafo, nunca deixa de ser filósofo - está presente, como de costume, o apelo estóico à vida simples, pacata, de virtudes puras e honestas. Aponta que os grandes crimes, as calamidades terríveis, costumam abater-se sobre os grandes e poderosos - a hybris das potestades deste mundo cobra o seu preço. São as casas reais, as linhagens nobres, que sofrem na pele as grandes e súbitas reviravoltas da volúvel fortuna. Nada está seguro - e os poderes humanos, com a inevitável soberba que fatalmente os acompanha, são meras quimeras diante dos arcanos da Providência.
Sêneca, tragediógrafo, nunca deixa de ser filósofo - está presente, como de costume, o apelo estóico à vida simples, pacata, de virtudes puras e honestas. Aponta que os grandes crimes, as calamidades terríveis, costumam abater-se sobre os grandes e poderosos - a hybris das potestades deste mundo cobra o seu preço. São as casas reais, as linhagens nobres, que sofrem na pele as grandes e súbitas reviravoltas da volúvel fortuna. Nada está seguro - e os poderes humanos, com a inevitável soberba que fatalmente os acompanha, são meras quimeras diante dos arcanos da Providência.
April 11, 2016
Seneca's Phaedra is actually remarkably similar to Euripides' Hippolytus, although he concludes his tragedy far more viciously, and with more obvious violence. The chief difference between the two texts is Phaedra, who herself is spared by Seneca until after Hippolytus' death, thus allowing her revelation of his innocence to be all the more disheartening. I find Seneca's characterisation of Theseus to be a little more anachronistic than Euripides' - in my mind Theseus was always stubborn and callous, but just and considerate too. Hippolytus is characterised identically by both poets as being at one with nature and chaste due to his maternal heritage. The nurse, unlike Euripides', is far more instrumental in orchestrating Hippolytus' downfall, while in Euripides she is merely suggestive towards Phaedra.
The largest, and most notable, difference between the two plays is Seneca's lack of goddesses: Euripides opens his play with Aphrodite cursing Phaedra, and closes with Artemis tragically revealing the lie to Theseus. Seneca, on the other hand, while still acknowledging Venus as responsible for Phaedra's lust, places far more emphasis on the characters' own responses to the curse, and not the goddesses'. In this way, Seneca is actually remarkably similar to Euripides - demonstrating that the mortals of his play are responsible for their own actions, and do not necessarily rely on the gods (though Theseus does still resort on Neptune as in Euripides).
Overall, both plays are suitably dramatised, and achieve a tragic ending in two different senses: Euripides through the revelation that we are powerless against the will of the gods, and Seneca through each individual character's humanity. It is interesting to consider that, if Phaedra had simply kept her mouth shut, Theseus would never have learned the truth, and they could have lived in relative happiness, all things considered.
The largest, and most notable, difference between the two plays is Seneca's lack of goddesses: Euripides opens his play with Aphrodite cursing Phaedra, and closes with Artemis tragically revealing the lie to Theseus. Seneca, on the other hand, while still acknowledging Venus as responsible for Phaedra's lust, places far more emphasis on the characters' own responses to the curse, and not the goddesses'. In this way, Seneca is actually remarkably similar to Euripides - demonstrating that the mortals of his play are responsible for their own actions, and do not necessarily rely on the gods (though Theseus does still resort on Neptune as in Euripides).
Overall, both plays are suitably dramatised, and achieve a tragic ending in two different senses: Euripides through the revelation that we are powerless against the will of the gods, and Seneca through each individual character's humanity. It is interesting to consider that, if Phaedra had simply kept her mouth shut, Theseus would never have learned the truth, and they could have lived in relative happiness, all things considered.
October 3, 2019
Ay Dios mío esta Fedra. Tan obstinada.
A pesar que no logré conectar del todo con los personajes, en líneas generales me gustó la historia. Peeeero... No más que eso.
A pesar que no logré conectar del todo con los personajes, en líneas generales me gustó la historia. Peeeero... No más que eso.
February 20, 2018
Tiradlar çok uzundu, ara ara kayboldum okurken.
May 7, 2022
Nurse এর কিছু হলোন� দেখে দুঃখ পাইছি। Hippolytus এর এম� পরিস্থিতিত� যতোট� হা� Phaedra এর ঠি� ততোটাই Nurse এর� বুড়� মাথায় শয়তান� বুদ্ধিতে ভরা।
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 25, 2025
całkiem spoko
June 2, 2022
Jestliže si starověké Řecko představíte jako Zábřeh na Moravě, Faidra je taková Sára Saudková, jenže na rozdíl od moderní verze a čtyř dětí, Hippolytos ji ve starověké tragédii poslal do háje i s celým jejím chtíčem, protože se "povznesl nad pokleslost veškeré svůdnosti a nízkosti ženství" (roztomilé) a řekl "Prostě ne, máti!" (dnes už archaismus: loajalita). Tahle část je o to silnější, že Hippolytos byl sexiest man of the year, ať je to kdokoliv tenhle rok, tak tehdy to byl on a tak pro něj nebyl fakt, že se zničehonic zjeví sexuchtivá žena, která se po něm sápe, ničím neznámým. Uvádím to jen proto, že spousta mužů dnes by ve skutečnosti mohla zůstat opaření a v šoku jako "Co se to děje? Jsem teď součástí #metoo?" a vyděsilo by je to dost samo o sobě... ale H. byl player, který se rozhodl nehrát jejich hru, ale svoji hru. Po vzoru Nancy Reagan (Artemis) totiž předtím řekl ne i té největší droze, Afroditě... ta se na něj nasrala a vše, co následuje, je sepsáno v tragédii Faidra, otázka, zda byla nadržená milfka, nebo nevinná oběť visí ve vzduchu. Fajn a krátké, nenáročné, taky i trochu úsměvné, skrze svoje ideály... kdo by čekal, že za dva tisíce let to poněkud nesejde časem, je naivní. Takže trochu obtížně hodnotitelné. V antice asi nečekali, že přijdeme s geniálním systémem pěti hvězd, které plně definují kvality jakéhokoliv díla. Chudák Hippolytos, ani tehdy se nevyplatilo být ctnostným. Být ctnostným z vás udělalo jen bránu, kterou se vysmýčilo pole - což je dost trefné.
August 24, 2018
Bir başka Euripides oyununu yeniden yorumlayan Seneca’nın aynı adı taşıyan oyunu "Phaedra", hikayeden çok süslü diliyle hikayeyi zenginleştirme çabası içine giren bir oyun. Oyunun klasik bir Euripides trajedisi olduğunu anlamak güç değil ve hikayenin mitoloji sınırlarını geliştirdiği de açıkça görülüyor, ama Seneca’nın süslü dilinin oyunun akıcılığını engellediğini söylemek gerek. Öte yandan, kitaptaki çok fazla gereksiz dipnot var ve bu da doğal olarak okuyucunun dikkatini ister istemez dağıtıyor. Buna rağmen etkili bir trajedi; Shakespeare oyunlarına ön ayak niteliğinde.
29.07.2015
İstanbul, Türkiye
Alp Turgut
29.07.2015
İstanbul, Türkiye
Alp Turgut
June 12, 2023
Love as a damaging irrational emotion.
October 13, 2022
Puanım 4/5 (%82/100)
Kendimi kaptırıp neredeyse bütün kitaplarını aldığım için Seneca'dan devam ediyorum. Bundan önce okuduğum Troialı Kadınlar'dan çok beğensem de bir Medea seviyesine çıkamadı benim için. Phaedra Seneca'nın Euripides'in Hippolytus oyunundan esinlenip yazmıştır. Seneca'nın genelde oyun isimleri aynı tutup bunda Hippolytus yerine Phaedra ismini vermesini de ilginç buldum ben. Bir önceki incelemelerimde bahsettiğim gibi yine iki yazar ve oyun arasında farklar mevcut. O farklara çok değinmeden Seneca'nın oyununa odaklanacağım.
Bilmeyenler için hikayeden biraz bahsedeyim. Phaedra, Theseus'un karısı ve yeni kraliçedir ve aynı zamanda Hippolytus'un (Theseus'un bir amazondan olan oğlu Hippolyte de olabilir Antiope de) da üvey annesidir. Tragedya Phaedra'nın Theseus'un yokluğunda (yeraltı dünyasında) üvey oğluna aşık olması üzerinden gidiyor. Theseus'un geri dönmesiyle her şey karışıyor ve tabi ki bir tragedya olduğu için ölümler görüyoruz. Betimlemeleri ve karakterleri çok beğendim. Kitabın başları biraz yavaş geldi diyebilirim ama bir noktadan sonra çok rahat ilerliyor. Öneriyorum, gayet güzel bir oyundu.
Kendimi kaptırıp neredeyse bütün kitaplarını aldığım için Seneca'dan devam ediyorum. Bundan önce okuduğum Troialı Kadınlar'dan çok beğensem de bir Medea seviyesine çıkamadı benim için. Phaedra Seneca'nın Euripides'in Hippolytus oyunundan esinlenip yazmıştır. Seneca'nın genelde oyun isimleri aynı tutup bunda Hippolytus yerine Phaedra ismini vermesini de ilginç buldum ben. Bir önceki incelemelerimde bahsettiğim gibi yine iki yazar ve oyun arasında farklar mevcut. O farklara çok değinmeden Seneca'nın oyununa odaklanacağım.
Bilmeyenler için hikayeden biraz bahsedeyim. Phaedra, Theseus'un karısı ve yeni kraliçedir ve aynı zamanda Hippolytus'un (Theseus'un bir amazondan olan oğlu Hippolyte de olabilir Antiope de) da üvey annesidir. Tragedya Phaedra'nın Theseus'un yokluğunda (yeraltı dünyasında) üvey oğluna aşık olması üzerinden gidiyor. Theseus'un geri dönmesiyle her şey karışıyor ve tabi ki bir tragedya olduğu için ölümler görüyoruz. Betimlemeleri ve karakterleri çok beğendim. Kitabın başları biraz yavaş geldi diyebilirim ama bir noktadan sonra çok rahat ilerliyor. Öneriyorum, gayet güzel bir oyundu.
November 12, 2024
I don't have much to say except this is excellent. Its deep tragedy becomes comedic at times (it's hard not to laugh when Phaedra's excitement about being killed by Hippolytus leads him to decide against it in disgust), but is beautifully poignant at the end when Theseus is assembling the scattered pieces of his son's body and mourning the madness that led him to this moment. Senecan drama and philosophy make such an interesting contrast that I intend to keep thinking about. And oh how terrible and beautiful this one was.
August 6, 2018
Seneca's Phaedra is, like his other plays, much more devastating than the Athenian original by Euripides. Frustrated that Hippolytus will not yield to her love, Phaedra spreads the word that Hippolytus had raped her. Her husband Theseus chooses this time to return to Athens, hears the rumors, and sends a powerful curse that has his son torn limb from limb by a sea monster. Whereupon Phaedra confesses her lie and kills herself, leaving Theseus devastated and alone.
December 8, 2023
Cosa può la ragione? Ha vinto e regna il furore.
Come al solito la letteratura latina si prende sempre una parte di me ma ne lascia una ancora più grande.
Opera teatrale di una immensità espressiva spaventosa. Gusto per l’orrido, introspezione e tanto altro che fanno di Seneca uno dei più stimabili autori di filosofia. Sarebbe interessante vederne una rappresentazione.
Ho letto quest’opera affiancandola all’Ippolito euripideo ma sono vittima del fascino delle protagoniste donne pazze, quindi poco mi tange l’altro testo
Come al solito la letteratura latina si prende sempre una parte di me ma ne lascia una ancora più grande.
Opera teatrale di una immensità espressiva spaventosa. Gusto per l’orrido, introspezione e tanto altro che fanno di Seneca uno dei più stimabili autori di filosofia. Sarebbe interessante vederne una rappresentazione.
Ho letto quest’opera affiancandola all’Ippolito euripideo ma sono vittima del fascino delle protagoniste donne pazze, quindi poco mi tange l’altro testo
Read
January 6, 2023Antyczne lektury i ich motywy tak bardzo mnie w sobie rozkochują.
December 14, 2024
Średnie wykonanie i średnia historia
July 8, 2023
Aquesta obra m’ha estat acompanyant durant sis mesos perquè ha sigut el tema central del meu treball final de grau. Personalment, m’ha semblat una bona tragèdia i que està molt ben construïda i cosida, però no l’he trobat tan bona com la "Medea" del mateix autor. Justament, per això la valoraria amb tres estrelles, però entenent que potser l’he esgotat de tant tractar-la, i després d’haver-la estudiat amb profunditat, d’haver entès que probablement l’objectiu de Sèneca no era del tot el mateix que tenia amb "Medea", d’haver comprovat totes les idees que hi ha al darrere de la història mítica (ja emprada per Eurípides) i l’oposició plasmada entre dues actituds i mons i l’originalitat que la defineix, per tot això he decidit posar-li’n quatre.
Read
December 23, 2015sizi etkilemek istemem ama çok da acele etmeyin okumak için :)
June 20, 2020
Antik Yunan'ın ünlü trajedi yazarlarından Evripides'in Hippolitus adlı yaptının, Romalı yazar Seneca tarafından yapılan bir uyarlaması Phaedra.
Açıkçası, Eski Yunan komedyalarını ve tragedyalarını okumayı çok sevdiğim için Seneca'nın Phaedra'sını da beğeneceğimi sanmıştım. Bilmem acaba taklit ya da uyarlama olduğu için mi; Roma kültürünün Yunan'dan daha renksiz olmasından mı, Phaedra'ya bir türlü ısınamadım. Konu olarak tipik bir Yunan tragedyası olsa da, dilinde ve anlatımında Yunan yazarlardaki canlılık ve sıcaklığı hiç bulamadım.
Buradan sonrası oyunun özeti. İsteyen okusun, isteyen kapatıp kaçsın :)
Phaedra'nın eşi Theseus, Persefoni'yi kurtarmak için yeraltı dünyasına gitmiştir ve yıllardır kendisinden haber yoktur. Artık kocasının dönüşünden umudu kesen Phaedra, bir yandan da üvey oğlu Hippolytus'a âşık olmuştur. Hippolytus ise tüm kadınlardan nefret etmekte ve aşkla meşkle zerre kadar ilgilenmemektedir.
Phaedra'nın bu çılgınca aşkından haberdar olan sütannesi, ilkin onu bu utanç verici sevdadan caydırmaya çalışsa da, kendini öldürmeyi göze alan Phaedra'nın ciddi olduğunu görünce ona yardım etmeye karar verir.
Bir gün av dönüşü Hippolytus'un karşısına çıkan sütnine, ona kalbini sevgiye açması ve kadınları sevmesi konusunda telkinlerde bulunur. Ama genç Hippolytus hiç yüz vermez. Bunun kederiyle hasta olan Phaedra, Hippolytus onun yanına gelince ilân-ı aşkta bulunur. Bu utanç verici ve tiksindirici olay karşısında Hippolytus kılıcını çeker ve üvey annesini öldürmeye davranır. Ama sonrasında bedbaht Phaedra'nın amacının zaten kendini öldürtmek olduğunu anlayınca, onu öldürmekten vazgeçerek kılıcını savurur atar ve çıkıp gider.
Sütanne ve Phaedra bunun üzerine bir plan yaparlar ve bir suçun ancak başka bir suçla örtülebileceğine karar verirler. Tam bu sırada, yıllardır yitik olan Theseus sağ salim geri döner. Eşinin perişan hâlini görünce ne olduğunu sorar. Phaedra, Hippolytus'un atıp gittiği kılıcı kanıt olarak kocasına gösterir ve öz oğlunun üvey annesinin -yani kendisinin- ırzına geçtiğini söyler. Bu haberle yıkılan Theseus, Hippolytus'un kahrolması için babası tanrı Neptün'e yakarır.
Kısa süre sonra, Hippolytus'un ölüm haberi gelir. Phaedra da, bedduasından pişman olan Theseus da bu ölüm karşısında yıkılır. Phaedra aşkının acısıyla iftirasını açığa vurur ve kendi kılıcıyla kendini öldürür. Bunu duyan Theseus iyice perişan olur. Oğlunun şanına yaraşır bir cenaze töreni yapılmasını buyurur ve trajedi burada biter.
Açıkçası, Eski Yunan komedyalarını ve tragedyalarını okumayı çok sevdiğim için Seneca'nın Phaedra'sını da beğeneceğimi sanmıştım. Bilmem acaba taklit ya da uyarlama olduğu için mi; Roma kültürünün Yunan'dan daha renksiz olmasından mı, Phaedra'ya bir türlü ısınamadım. Konu olarak tipik bir Yunan tragedyası olsa da, dilinde ve anlatımında Yunan yazarlardaki canlılık ve sıcaklığı hiç bulamadım.
Buradan sonrası oyunun özeti. İsteyen okusun, isteyen kapatıp kaçsın :)
Phaedra'nın eşi Theseus, Persefoni'yi kurtarmak için yeraltı dünyasına gitmiştir ve yıllardır kendisinden haber yoktur. Artık kocasının dönüşünden umudu kesen Phaedra, bir yandan da üvey oğlu Hippolytus'a âşık olmuştur. Hippolytus ise tüm kadınlardan nefret etmekte ve aşkla meşkle zerre kadar ilgilenmemektedir.
Phaedra'nın bu çılgınca aşkından haberdar olan sütannesi, ilkin onu bu utanç verici sevdadan caydırmaya çalışsa da, kendini öldürmeyi göze alan Phaedra'nın ciddi olduğunu görünce ona yardım etmeye karar verir.
Bir gün av dönüşü Hippolytus'un karşısına çıkan sütnine, ona kalbini sevgiye açması ve kadınları sevmesi konusunda telkinlerde bulunur. Ama genç Hippolytus hiç yüz vermez. Bunun kederiyle hasta olan Phaedra, Hippolytus onun yanına gelince ilân-ı aşkta bulunur. Bu utanç verici ve tiksindirici olay karşısında Hippolytus kılıcını çeker ve üvey annesini öldürmeye davranır. Ama sonrasında bedbaht Phaedra'nın amacının zaten kendini öldürtmek olduğunu anlayınca, onu öldürmekten vazgeçerek kılıcını savurur atar ve çıkıp gider.
Sütanne ve Phaedra bunun üzerine bir plan yaparlar ve bir suçun ancak başka bir suçla örtülebileceğine karar verirler. Tam bu sırada, yıllardır yitik olan Theseus sağ salim geri döner. Eşinin perişan hâlini görünce ne olduğunu sorar. Phaedra, Hippolytus'un atıp gittiği kılıcı kanıt olarak kocasına gösterir ve öz oğlunun üvey annesinin -yani kendisinin- ırzına geçtiğini söyler. Bu haberle yıkılan Theseus, Hippolytus'un kahrolması için babası tanrı Neptün'e yakarır.
Kısa süre sonra, Hippolytus'un ölüm haberi gelir. Phaedra da, bedduasından pişman olan Theseus da bu ölüm karşısında yıkılır. Phaedra aşkının acısıyla iftirasını açığa vurur ve kendi kılıcıyla kendini öldürür. Bunu duyan Theseus iyice perişan olur. Oğlunun şanına yaraşır bir cenaze töreni yapılmasını buyurur ve trajedi burada biter.
May 27, 2019
Hikaye çok basit. Kadın, kocasının eski karısından olan oğluna aşık olur, aşkını itiraf eder, oğlan kabul etmez, hışımla kaçar gider. Kadın iftira atar, tecavüz etmekle suçlar oğlanı. Baba oğlunu lanetler ve ölümüne sebep olur. Üvey anasının aşkından tiksinen oğul gidip at arabasının dizginlerine takılır ve parçalanarak ölür. Konuşurken magalda kül bırakmayan, devleşen bu süper kahraman gibi adamlar gider böyle uyduruk, avam şekillerde ölür işte. Neyse onun üzerinde çok durmayalım, görmezden gelelim. Kadın da aşkının kuvveti ile yaşadığı kederden intihar eder. Yunan mitolojisinden kısa bir tablodur. Ana motif yasak aşk ve sonuçlarıdır. Burada işlenişi ise son derece sıkıcı, ağdalı ve gösterişli bir dille oluyor. Bu Roma döneminde yazılmış, oysa Yunan tragedyaları son derece sade, gösterişsiz ve derin hakikatler içeren diyaloglara sahiptir. Burada özel yer ve mitiolojik karakter isimleri çorba gibi metni karıştırmış. Anlamsızca her yerde beliriyor ve of yeter artık dedirtiyor. Bu olumsuzluklara, çoğu gereksiz milyonlarca dipnot ta boğuculuğu ile katkıda bulunmuş. Kitap resmen bitmek bilmiyor. Yunan mitolojisine aşina olmayanlar ise daha fazla işkence çekecekler çünkü her satırda başka bir şeye referans var. Bunu okuyacağınıza eli yüzü düzgün bir Yunan Mitolojileri kitabından Phaedra'nın trajedisini, Theseus denen malın dramını okusanız inanın kazancınız daha fazla olur. Benim gibi neden iki defa okudum diye kendinize küfür edip, bunu yeni bir bira açmanın bahanesi olarak kullanmazsınız. Seneca sana da hayırlı tıraşlar diliyorum.
February 2, 2024
[Leí la edición de Losada 1000/10 pero no aparece acá]
“Mi alma va consciente hacia el precipicio
y anhelante repasa en vano los sanos consejos�
Yo sabía que algo iba a pasar. Primero alguien out of thin air afirma haber encontrado el avión de Amelia Earhart; después la policía reventando a golpes a la gente en Congreso. Y la semana sigue.
Cuando en 2015 a Evan Peters le preguntaron cómo se sintió haber trabajado con Lady Gaga y respondió "...in-vigorating" como si usara la palabra por primera vez. Así me siento. Amo cuando alguien me dice que dije algo inteligente y re que al ver los nombres de los dioses en las invocaciones lo primero que pensé fue "Ay, igual que en astrología❤️". Not yo pensando que capaz esto terminaba bien cuando la colección a la que pertenece el libro es ✨Tragedias�. Los quiero ver a los psicólogos cognitivo-conductuales lidiar con una Fedra.
Tiene algo tan crudo y profundamente humano, o similar a lo que decía Borges sobre por qué leemos clásicos. Ni hablar de que estéticamente es híper prolijo y hace su propia cosa. No hay recomendación mala de Plath. Además, Pablo Ingberg fue el asesor de esta colección, me persigue este muchacho.
RIP Phaedra you would've loved Melodrama.
“Mi alma va consciente hacia el precipicio
y anhelante repasa en vano los sanos consejos�
Yo sabía que algo iba a pasar. Primero alguien out of thin air afirma haber encontrado el avión de Amelia Earhart; después la policía reventando a golpes a la gente en Congreso. Y la semana sigue.
Cuando en 2015 a Evan Peters le preguntaron cómo se sintió haber trabajado con Lady Gaga y respondió "...in-vigorating" como si usara la palabra por primera vez. Así me siento. Amo cuando alguien me dice que dije algo inteligente y re que al ver los nombres de los dioses en las invocaciones lo primero que pensé fue "Ay, igual que en astrología❤️". Not yo pensando que capaz esto terminaba bien cuando la colección a la que pertenece el libro es ✨Tragedias�. Los quiero ver a los psicólogos cognitivo-conductuales lidiar con una Fedra.
Tiene algo tan crudo y profundamente humano, o similar a lo que decía Borges sobre por qué leemos clásicos. Ni hablar de que estéticamente es híper prolijo y hace su propia cosa. No hay recomendación mala de Plath. Además, Pablo Ingberg fue el asesor de esta colección, me persigue este muchacho.
RIP Phaedra you would've loved Melodrama.
October 9, 2020
Surprisingly gripping drama with hauntingly beautiful poetry (I read the trans by Shadi Bartsch). I’m often amazed by the genius and brilliance of ancient authors, which are seldom equaled and rarely surpassed. I’ve read Seneca’s epistles but this was the first play I’ve read by him, and it exceeded my expectations.
January 9, 2018
The extent to which the Romans were dependent on the Greeks any culture whatsoever continues astonish me.
Read
November 9, 2022cool prose lucius why'd you dial up the misogyny 2x
Read
May 2, 2023Read in Latin with Mayer's commentary, which was at times helpful, at times genuinely hilarious (I think this man hates Seneca a little bit).
Displaying 1 - 30 of 117 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.