What do you think?
Rate this book
Ο πατέρας
«Ο πατέρας» είναι μια θανάσιμη αναμέτρηση ανάμεσα στον Ίλαρχο Άντολφ, στρατιωτικό και σεβαστό επιστήμονα, και τη σύζυγό του Λάουρα σχετικά με την ανατροφή και μόρφωση της κόρης τους Βέρθας. Η υπόθεση παίρνει πολύ σοβαρή τροπή όταν η Λάουρα «υποβάλλει» στον άντρα της την ιδέα πώς μπορεί να μην είναι αυτός ο φυσικός πατέρας. Μέσα στη δίνη της αμφιβολίας και του πάθους, ο Άντολφ οδηγείται στην παραφροσύνη... Όλο το δράμα εκτυλίσσεται στο σπίτι του Ίλαρχου, στο οποίο βασιλεύει γυναικοκρατία.
92 pages, Paperback
First published January 1, 1887
18 people are currently reading
1,495 people want to read
About the author
August Strindberg
1,725books733followersJohan August Strindberg, a Swede, wrote psychological realism of noted novels and plays, including
Miss Julie
(1888) and
The Dance of Death
(1901).
Johan August Strindberg painted. He alongside Henrik Ibsen, Søren Kierkegaard, Selma Lagerlöf, Hans Christian Andersen, and Snorri Sturluson arguably most influenced of all famous Scandinavian authors. People know this father of modern theatre. His work falls into major literary movements of naturalism and expressionism. People widely read him internationally to this day.
Johan August Strindberg painted. He alongside Henrik Ibsen, Søren Kierkegaard, Selma Lagerlöf, Hans Christian Andersen, and Snorri Sturluson arguably most influenced of all famous Scandinavian authors. People know this father of modern theatre. His work falls into major literary movements of naturalism and expressionism. People widely read him internationally to this day.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 188 reviews
October 11, 2022
احذر من امرأة لا تعاتبك و لا تنفعل عليك
فهي تنسج النهاية على مهل؛
لا يمكن ابدا توقع ما ستفعله المرأة العنيدة؛ فهي اصلا لا تعرف ابدا الي اي حد ستتمادي
اب تقدمي في القرن ال١٩ يقرر ان تتلقي ابتته الوحيدة تعليم و تربية تمكنها من العمل و الاستقلال المادي او من تربية اولادها بشكل علمي افضل؛ و يري ان من حقه ان تُنفذ ارادته لانه ضحي بمستقبله العلمي و استمر في العمل كظابط لاجل رفاهية اسرته؛
و لكن الأم لا يعجبها تطبيقه لمعتقداته العلمية علي حياتهن ؛ و لا تغفر له انفاقه علي كتبه؛ و لا عادت تطيقه كما يبدو؛ و صار لا يعجبها وجوده كله علي بعضه
ليبدأ صراع الجبابرة
لن نناقش اذا كانت الغلبة للحب و لا العِشرة؟
و لا يوجد صراع قلب و عقل
هذه ساحة حرب حقيقية بين الجنسين
و سنتاكد تدريجياَ ان ستريندبرج يكره الزوجات من قلبه؛ و هناك احتمال انه كاره ابدي للنساء
و هنا سنتسائل بذهول :هل الغلبة للاقوي ام للاخبث؟
فهي تنسج النهاية على مهل؛
لا يمكن ابدا توقع ما ستفعله المرأة العنيدة؛ فهي اصلا لا تعرف ابدا الي اي حد ستتمادي
اب تقدمي في القرن ال١٩ يقرر ان تتلقي ابتته الوحيدة تعليم و تربية تمكنها من العمل و الاستقلال المادي او من تربية اولادها بشكل علمي افضل؛ و يري ان من حقه ان تُنفذ ارادته لانه ضحي بمستقبله العلمي و استمر في العمل كظابط لاجل رفاهية اسرته؛
و لكن الأم لا يعجبها تطبيقه لمعتقداته العلمية علي حياتهن ؛ و لا تغفر له انفاقه علي كتبه؛ و لا عادت تطيقه كما يبدو؛ و صار لا يعجبها وجوده كله علي بعضه
ليبدأ صراع الجبابرة
لن نناقش اذا كانت الغلبة للحب و لا العِشرة؟
و لا يوجد صراع قلب و عقل
هذه ساحة حرب حقيقية بين الجنسين
و سنتاكد تدريجياَ ان ستريندبرج يكره الزوجات من قلبه؛ و هناك احتمال انه كاره ابدي للنساء
و هنا سنتسائل بذهول :هل الغلبة للاقوي ام للاخبث؟
January 4, 2017
نوستالژی به شیوه کتاب‌پیچ�
سیگار میکشید� و از پنجره آسمان را می‌پاییدم� همه چیز در کمتر از یک ثانیه اتفاق افتاد: آخرین پک سیگار و چرخش نگاهم توام شد با دیدن پرنده‌ا� روی بام یکی از خانه‌ه�. سریع نگاهم را برگرداندم تا بیشتر ببینمش، اما پریده بود. حالا مدت‌هاس� اگر از من بخواهند خوشبختی را تعریف کنم این مثال عینی، نزدیک‌تری� مفهومی که از خوشبختی در ذهنم است را می‌رسان�. دست نیافتنی،گذرا و کوتاه، اندازه یک تلالو. دست می بری تا بگیری‌ا� اما محو شده. خب، باور این‌چنین� من سبب شده تا با چنگ و دندان به ثبت لحظه‌ها� خوش زندگی بپردازم تا بعدها، وقتی آسمان تاریک‌ت� شد و دست‌آویز� نبود، دست بیندازم در تاریک‌خانه� ذهنم و چند تصویر خام بیرون بکشم و به میل خودم حتی با دخل و تصرف و تحریف تعبیرش کنم. وسیله� مناسبی هم برای این کار ابداع کرده‌ا�: کتاب! کتاب� مناسبی دست می‌گیر� و در لحظه‌های� که نیاز است می خوانمش تا کلمات و سطرها و صفحات آغشته به احساس و حال و هوای روزهایم باشد، بعد کتاب را می‌بند� و می گذارم در کتابخانه و دیگر سراغش نمی‌رو� و حتی ممکن است فراموشش کنم، تا بماند برای روزها و ماه‌ه� و ساله� بعد، تا شاید آن روز که در تنگنا افتادم، همان معجزه و امداد غیبی‌ا� باشد که سرپا نگاهم می‌دار�
پدر آخرین کتابی‌س� که این روزها خاطره پیچش کرده ام. نمایشش را پاییز سال 94 به دعوت دوستی که دیگر دوستم نیست دیدم، با بازی هنرجویانی که نخستین بازی خود را به روی صحنه برده‌بودن� و چه بازی خوب و دلنشینی بود، انگار اجرای بازیگرانی را میدید� که ساله� تجربه داشته اند و بعد هم دورهمی کوتاهی با بازیگران که بوی باران� آن شب هنوز توی صورتم می‌زن�. شهریور 95 شروع به هم‌خوان� نمایشنامه کردم، هر پرده و هر صحنه در جایی و با حالی خاص خوانده شده. در اتاقم ، در ساحل ، لبه پرتگاه، بالای کوه و حتی در پناهگاهی زیر باران سرد پاییزی. همین شد که خواندنش حدودا پنج ماه پر افت و خیز به درازا کشید، از شهری به شهری دیگر و از سالی به سالی دیگر
و بالاخره کمی هم درباره کتاب
پدر شناخته شده‌تری� اثر استریندبرگ و گل سرسبد آثار او برای ایرانیان محسوب می‌شو�. نمایشنامه با جنبه‌ها� ناتورالیستی نابی که دارد از دو جهت حائز اهمیت است: نخست آنکه بازتابی تاریک و تلخ از زندگی خصوصی نویسنده اش است و دوم آنکه اندیشه و فرهنگ حاکم بر آن دوره� اروپا را نیز برای مخاطب روشن و ملموس می‌ساز�: شوهری که سر و سرور خانواده است و زنی که به همراه فرزندش در تملک شوهر و جزیی از دارایی‌ها� او به حساب می‌‌آین�. استرندبرگ رویدادی را به‌تصوی� می‌کش� که پیشگویی‌وار� نوید بخش دوران جدیدی است: چنین نخواهد ماند، طغیانی در راه است و جایگاه زنان نه تنها در جامعه، که در خانواده نیز تغییر می کند. البته استریندبرگ تحت تاثیر ناکامی در ازدواج‌ها� پی‌در‌پ� و جنونی که تا پایان عمر درگیرش بود تمام این تغییرات را درسایه خیانتی پلید می‌دان� و به‌تصوی� می‌کش�. علاوه بر این جنبه‌ها� ادبی، توصیف دقیق صحنه‌ه� و دیالوگ‌های� که در تمام زندگی‌ها� مشترک کم و بیش وجود دارد، جذابیتی دو چندان برایم ایجاد کرد. همه� این‌ه� در کنار تجربه خوب نمایش‌نامه‌خوان� باعث شد حظّ فراوانی ببرم
March 18, 2024
"Human beings can be awful cruel to one another", says Huck Finn after he sees the King and the Duke tarred and feathered. "I warn't feeling so brash as I was before, but kind of ornery, and humble, and to blame, somehow - though I hadn't done nothing."
I felt the same way after reading this truly horrible series of tableaux from a marriage that's gone off the rails. They can't agree on how to educate their daughter; he wants Bertha to train to be a teacher, but she wants her to stay at home and get a Christian education. She doesn't like the thought that the kid will go to school among atheists and freethinkers and learn to despise her mother.
So Laura methodically spreads rumors that her husband is mentally unstable, while at the same time sowing doubts in his mind that he is really the child's father. He can see her strategy, but can't think how to counteract it: she's clever and completely ruthless. She goads him until he snaps and tries to kill her, then uses it as evidence that he should be declared insane. His old nursemaid, the only person he trusts, is delegated to get the straightjacket on him. Raging powerlessly, he has a stroke and dies.
Just like many of the things that happen to Huck, it's silly, exaggerated and melodramatic, but, unfortunately, not in any way unusual. Human beings can be awful cruel to one another.
I felt the same way after reading this truly horrible series of tableaux from a marriage that's gone off the rails. They can't agree on how to educate their daughter; he wants Bertha to train to be a teacher, but she wants her to stay at home and get a Christian education. She doesn't like the thought that the kid will go to school among atheists and freethinkers and learn to despise her mother.
So Laura methodically spreads rumors that her husband is mentally unstable, while at the same time sowing doubts in his mind that he is really the child's father. He can see her strategy, but can't think how to counteract it: she's clever and completely ruthless. She goads him until he snaps and tries to kill her, then uses it as evidence that he should be declared insane. His old nursemaid, the only person he trusts, is delegated to get the straightjacket on him. Raging powerlessly, he has a stroke and dies.
Just like many of the things that happen to Huck, it's silly, exaggerated and melodramatic, but, unfortunately, not in any way unusual. Human beings can be awful cruel to one another.
July 31, 2017
My father taught me how to dance.
Gently but firmly, he put his arm around my back, held my hand, and counted the steps I was supposed to take.
Waltz, Rumba, Tango, Cha Cha, Quick Step...
He taught me the basic movements of every dance so I could confidently perform with any partner I might meet.
Initiating me on the secrets of lead and follow, control and cohesion, my father showed me what I ought to expect from a dance partner.
My father taught me how to dance.
Gently but firmly, he put his arm around my back, held my hand, and counted the steps I was supposed to take.
Waltz, Rumba, Tango, Cha Cha, Quick Step...
He taught me the basic movements of every dance so I could confidently perform with any partner I might meet.
Initiating me on the secrets of lead and follow, control and cohesion, my father showed me what I ought to expect from a dance partner.
My father taught me how to dance.
May 8, 2012
A complex ,painful, and sad play .It portrays the tragedy of a man and his wife(Laura) struggling for the possession of their daughter(Bertha), he is a freethinker, a man of ideas. "
The will ... is the driving force of the mind. If it's injured, the mind falls to pieces. "
His wife is uneducated narrow minded, selfish,
And very cruel who appears as an evil woman and a monster
who succeeded at the end in driving him mad
"
It's terribly hard to be married ... harder than anything else. I think you have to be an angel."
The father wanted to remove his daughter from the ignorant and superstitious atmosphere she is living in.
"This house is full of women who all want to have their say about the child. My mother-in-law wants to make a Spiritualist of her. Laura wants her to be an artist; the governess wants her to be a Methodist, old Margret a Baptist, and the servant-girls want her to join the Salvation Army! It won't do to try to make a soul in patches like that. I, who have the chief right to try to form her character, am constantly opposed in my efforts. And that's why I have decided to send her away from home"
He wanted to her to develop a strong character AND TO BE AN independent woman without any inference from any one,
She interested only in the possession of her. Therefore she fights him with every means
Even raising doubts in his mind ,that he is not the father of their child�
And succeeded in making the Doctor, believe that he is actually insane
And every one betrays him
And he finally dies
Strindberg Wanted to say that children should have the freedom to do whatever they wanted and not to be molded to the thoughts of either of their parents�
"my father's and my mother's will was against my coming into the world, and consequently I was born without a will."
.it conveys the effect of the father miserable childhood on how he was raising his daughter�
And the mother bizarre and idea of the mother ,that see the function of father as a breadwinner
"I have worked and slaved for you, your child, your mother, your servants; I have sacrificed promotion and career; I have endured torture, flaggellation, sleeplessness, worry for your sake, until my hair has grown gray; and all that you might enjoy a life without care, and when you grew old, enjoy life over again in your child. This is the commonest kind of theft, the most brutal slavery."
And has nothing to do with her daughter that is only her alone�.
.she appear to be psychologically in balanced
"Do you remember when I first came into your life, I was like a second mother?... I loved you as my child. But ... when the nature of your feelings changed and you appeared as my lover, I blushed, and your embraces were joy that was followed by remorseful conscience as if my blood were ashamed."
December 2, 2016
همین امروز با اگوست استریندبرگ آشنا شدم و دوتا نمایشنامه ازش خوندم و بسیار خوشحالم که آقای رحمانیان منو با این نویسنده ی بزرگ آشنا کرد!
یه نویسنده ی عجیب و غریب با یه زندگی خیلی خیلی پیچیده و رنج آور!
نمایشنامه ی پدر هم تاثر گرفته از زندگی شخصی خودش و بلایایی هست که زن ها در طول زندگیش بر سرش اوردن...!
جالب بود که یکجا دایه داشت شعر میخوند و در پانوشت نوشته بود قسمتی از یک قصیده ی عطار!
دوست دارم بقیه ی آثارشم بخونم سریعاً.
یه نویسنده ی عجیب و غریب با یه زندگی خیلی خیلی پیچیده و رنج آور!
نمایشنامه ی پدر هم تاثر گرفته از زندگی شخصی خودش و بلایایی هست که زن ها در طول زندگیش بر سرش اوردن...!
جالب بود که یکجا دایه داشت شعر میخوند و در پانوشت نوشته بود قسمتی از یک قصیده ی عطار!
دوست دارم بقیه ی آثارشم بخونم سریعاً.
August 25, 2020
نمایشنامه "پدر" یکی از معروف‌تری� کارهای استریندبرگ هست که تم تراژدی هم داره. اما برخلاف تصور اولیه من، از قراری منظور شاعر پدر بیولوژیکی بچه بوده نه نقش معنوی پدری!ا
باز هم اینجا، با مساله خیانت، تنش‌ها� زناشویی و زنان بدطینت طرفیم که عموما بیشتر نمایشنامه‌ها� به اصطلاحِ خود استریندبورگ، "مجلسی" او همین درون‌مای� رو دارن. و اگرچه استریندبرگ با این نمایشنامه به شهرت رسید، ولی از نظر من، نسبت به "طلبکارها" یا "دوشیزه جولیا" ضعیف‌ت� بود. آشفتگی ذهنی نویسنده توش موج می زد و مملو از چس‌ناله‌ها� بی� سر ته در باب ظلم‌های� بود که در حق مردان میشه و اگرچه من فمنیست نیستم و نظراتم با اون‌ه� در خیلی موارد اشتراک چندانی نداره، اما صحبت‌های� که اینجا می‌ش� هم بیشتر گل‌به‌خودی� و همون بهتر مطرح نشه که خیلی‌ها� موجب مضحکه شدنه. ماجرا به حدی غلیظه که هر کسی ندونه با خوندن این کتاب گمان می‌بر� در اون ایام هر زنی چندین معشوق داشته و هر مردی چندتا نشمه! بگذریم.
به هر ترتیب، استریندبرگ این نمایشنامه رو بعد از طلاقش نوشته و اگر با زندگی استریندبرگ آشنایی داشته باشیم، کاملا مشخص می‌ش� تا چه حد روحیاتش در آثارش بازتاب داشته. استریندبرگ پدرش رو زود از دست داد و هیچ وقت نتونست محبت مادرش رو بدست بیاره، اگرچه ظاهرا تلاش زیادی هم کرد، اما خوب، بچه‌ها� دیگه عزیزتر بودند و ریشه مشکلاتش با زنه� رو می‌ش� تا بچگیش و مادرش دنبال کرد (فروید کجایی؟!). ازدواج دومش با زنی بود که خودش اون رو از چنگ یک افسر نظامی درآرود (یعنی اون قدر با زن اون افسر رفت وآمد داشت تا افسر بدبخت از ترس آبروش، زنه رو طلاق داد و استریندبرگ این خانوم رو گرفت). این خانوم، "سیری"، که به کمک استریندبرگ وارد حرفه بازیگیری شد، از قضا به لحاظ درآمد و محبوبیت یه مدتی رو دست استریندبرگ زد و این در حالی بود که خود استریندبرگ سابقا در حرفه بازیگیری شکست تلخی خورده بود و اون ایام هم کمتر به نوشته‌ها� بها داه می‌ش�. لذا این‌ه� همه در اختلافاتش و بیماری "شک" به زنش خیلی تاثیرگذار بود و نهایتا هم منجر به طلاق تلخی شد. آخرش هم حضانت بچه‌ها� رو نتونست بگیره و دنیا حسابی به کامش تلخ شد و خلاصه در چنین وضعی بود که این نمایشنامه نوشته شد.
باز هم اینجا، با مساله خیانت، تنش‌ها� زناشویی و زنان بدطینت طرفیم که عموما بیشتر نمایشنامه‌ها� به اصطلاحِ خود استریندبورگ، "مجلسی" او همین درون‌مای� رو دارن. و اگرچه استریندبرگ با این نمایشنامه به شهرت رسید، ولی از نظر من، نسبت به "طلبکارها" یا "دوشیزه جولیا" ضعیف‌ت� بود. آشفتگی ذهنی نویسنده توش موج می زد و مملو از چس‌ناله‌ها� بی� سر ته در باب ظلم‌های� بود که در حق مردان میشه و اگرچه من فمنیست نیستم و نظراتم با اون‌ه� در خیلی موارد اشتراک چندانی نداره، اما صحبت‌های� که اینجا می‌ش� هم بیشتر گل‌به‌خودی� و همون بهتر مطرح نشه که خیلی‌ها� موجب مضحکه شدنه. ماجرا به حدی غلیظه که هر کسی ندونه با خوندن این کتاب گمان می‌بر� در اون ایام هر زنی چندین معشوق داشته و هر مردی چندتا نشمه! بگذریم.
به هر ترتیب، استریندبرگ این نمایشنامه رو بعد از طلاقش نوشته و اگر با زندگی استریندبرگ آشنایی داشته باشیم، کاملا مشخص می‌ش� تا چه حد روحیاتش در آثارش بازتاب داشته. استریندبرگ پدرش رو زود از دست داد و هیچ وقت نتونست محبت مادرش رو بدست بیاره، اگرچه ظاهرا تلاش زیادی هم کرد، اما خوب، بچه‌ها� دیگه عزیزتر بودند و ریشه مشکلاتش با زنه� رو می‌ش� تا بچگیش و مادرش دنبال کرد (فروید کجایی؟!). ازدواج دومش با زنی بود که خودش اون رو از چنگ یک افسر نظامی درآرود (یعنی اون قدر با زن اون افسر رفت وآمد داشت تا افسر بدبخت از ترس آبروش، زنه رو طلاق داد و استریندبرگ این خانوم رو گرفت). این خانوم، "سیری"، که به کمک استریندبرگ وارد حرفه بازیگیری شد، از قضا به لحاظ درآمد و محبوبیت یه مدتی رو دست استریندبرگ زد و این در حالی بود که خود استریندبرگ سابقا در حرفه بازیگیری شکست تلخی خورده بود و اون ایام هم کمتر به نوشته‌ها� بها داه می‌ش�. لذا این‌ه� همه در اختلافاتش و بیماری "شک" به زنش خیلی تاثیرگذار بود و نهایتا هم منجر به طلاق تلخی شد. آخرش هم حضانت بچه‌ها� رو نتونست بگیره و دنیا حسابی به کامش تلخ شد و خلاصه در چنین وضعی بود که این نمایشنامه نوشته شد.
March 27, 2019
“To be brief, you have written a mighty and captivating work. It is one of the few dramas that have had the power to stir me to the depths.� -Emile Zola
A disturbing and honest glimpse of convenient misperceptions, manipulation and deliberately untraceable abuse, beyond closed doors.
Subject matters, discussed in this novel, occur often, are seldom mentioned, and are certainly a rarity in playwriting.
Fathers/Men/Brothers/Sons are not an inconsequential affect of the human experience.
A disturbing and honest glimpse of convenient misperceptions, manipulation and deliberately untraceable abuse, beyond closed doors.
Subject matters, discussed in this novel, occur often, are seldom mentioned, and are certainly a rarity in playwriting.
Fathers/Men/Brothers/Sons are not an inconsequential affect of the human experience.
January 13, 2018
August Strindberg’s play “The Father� [Fadren] from 1887 is probably his most well-known play across the world. It focuses on a marriage that has some severe problems. In a similar fashion to Ibsen Strindberg’s writing is vivid and its themes are relevant even today. The main difference is that Strindberg has an axe to grind when it comes to women. In my opinion the play is superb during the first two acts, but, unfortunately, the third act is used by Strindberg as tirade towards women. *spoiler* The play is about a conflict between husband and wife. Both want control over their daughter’s fate. However, the husband believes that his wife should decide nothing whatsoever as it falls into the man’s realm. Now the wife makes her husband doubt that he is the father of their daughter. This becomes a nasty seed that germinates in his mind. The wife also deceives her husband by poisoning the surrounding society with the rumors that he is going insane. She wants to label him such and thereby take over the household. This is brilliant writing and leads to the end of Act 2. Psychologically Laura appears to be a "coiled viper"at this point in time. However, the husband literally goes insane in the third act and goes on a misogynistic tirade followed by his death from a stroke while in a straightjacket. I felt as if the third act could have been written in a different way to bring the devious plotting from act 2 to a brilliant end, i.e. to actually label the husband as insane (even though sane) due to the wife’s brilliant plotting and working the social machinery. As far as I’m concerned this third act ruins the play.
It seems to me that the play reflects Strindberg’s own experiences (in particular with his first wife, Siri von Essen). The dialogues are vibrant, caustic and make one feel uncomfortable at times due to their acrid realism. One feels as if one is sitting between two people arguing about very personal matters. It reminded me a bit of Ingmar Bergman’s brilliant “Scenes from a Marriage�. It is an excellent play, but partially broken towards the end due to Strindberg’s “agenda�. Ibsen succeeds better in terms of handling the 19th century “woman� issue. I’m a bit surprised that “The Father� is labeled as Strindberg’s most famous play as I view “Miss Julie� as a much more vibrant and complex drama. Obviously “The Father� is about issues dealing with power and the gender conflict within the social hierarchy of the 19th century. These issues are still extremely relevant in today’s world and the play deserves our attention.
4/5
September 10, 2024
بین ۳ تا ۴.
بعدتر می‌آی� و مفصلا در موردش حرف میزنم. فعلاً به جمع‌بند� قانع‌کننده‌ا� حداقل برای خودم، نرسیده‌ا�.
بعدتر می‌آی� و مفصلا در موردش حرف میزنم. فعلاً به جمع‌بند� قانع‌کننده‌ا� حداقل برای خودم، نرسیده‌ا�.
April 7, 2019
استریندبرگ و ایبسن از پایه‌ها� نمایشنامه‌نویس� مدرن سوئد هستند و پدر اولین نمایشنامه‌ا� بود که از استریندبرگ خوندم. نکته� جالب این بود که نمایشنامه به شدت از شرایط زندگی نویسنده با همسرش متأثر می‌ش�. استریندبرگ به سیری، همسرش شک کرده بوده و به هر طریقی حالی جنون‌آمی� بهش دست داده بوده و البته سالیان بعد بستری هم می‌ش�... اما انگار این نمایشنامه بیشتر خطاب به نزدیکانش مخصوصاً سیری بوده و اعتقاد داشته اونا به جنون کشوندنش. نمایشنامه من رو یاد فیلم «چراغ گاز» می‌انداخ�... بد نیست این فیلم هم ببینید.
February 6, 2017
با یک نگاه گذرا به زندگیِ استریندبرگ می شه فهمید که علی رغم حضور پررنگ زن ها توی همه ی مراحل زندگیش، آدمِ ضد زنی بوده.
افکار منفی ای که علیه زن ها داشته سرتاسر زندگیش رو تحت تاثیر قرار داده. همین طور علاوه بر زندگیش، نوشته هاش هم بی تاثیر نبودن از این افکار.
توی این نمایشنامه هم سراسر پر از ظن نسبت به همسرش به سر می بره و داستان حول همین موضوع پیش می ره.
افکار منفی ای که علیه زن ها داشته سرتاسر زندگیش رو تحت تاثیر قرار داده. همین طور علاوه بر زندگیش، نوشته هاش هم بی تاثیر نبودن از این افکار.
توی این نمایشنامه هم سراسر پر از ظن نسبت به همسرش به سر می بره و داستان حول همین موضوع پیش می ره.
January 23, 2015
CAPTAIN: Yes. She has children; but he doesn't.- What are you getting at? Feminism, women's emancipation, Ibsenism?... We- all of us- lived our little lives, unconscious as children, full of ideals, illusions, delusions. And then we woek up. Right enough, we woke up and turned round, with our feet on the pillow, and he who woke us was himself walking in his sleep.
Reading Strindberg's works sometimes makes me kind of uncomfortable, mainly because he's a polar opposite of Ibsen, who I like a lot. Therefore, the contradiction between the two talented playwrights makes me feel as if I'm supposed to pick a side, which I would say is a very hard situation. Strindberg certainly had a bone to pick with Ibsen in regards to feminism and women's rights, which led to him writing mockeries of plays like A Doll's House- The Father is one of a couple of plays that does that.
This is a very sad story about a husband and wife who both have different ideas about what their daughter should be taught. The husband is the one to truly suffer since he seems to be in a househld full of domineering women; his lack of control over the situation leads to a mental degradation on his part. There are a few things that are tragic about this play, the first of which is the fact that Strindberg portrays a truly dysfunctional family that falls apart more and more throughout the story. Secondly, Strindberg paints a very negative picture of women in this situation, which I think is the reason why I felt so uncomfortable reading it.
I enjoyed the allusions and parallels in this play a lot. The obvious one would be to A Doll's House, which is the play that Strindberg attacked with this play. Another clear allusion I see is to Agamemnon, which clearly focuses on another domineering, revenge-seeking mother and a situation with a daughter who has no say.
Reading Strindberg's works sometimes makes me kind of uncomfortable, mainly because he's a polar opposite of Ibsen, who I like a lot. Therefore, the contradiction between the two talented playwrights makes me feel as if I'm supposed to pick a side, which I would say is a very hard situation. Strindberg certainly had a bone to pick with Ibsen in regards to feminism and women's rights, which led to him writing mockeries of plays like A Doll's House- The Father is one of a couple of plays that does that.
This is a very sad story about a husband and wife who both have different ideas about what their daughter should be taught. The husband is the one to truly suffer since he seems to be in a househld full of domineering women; his lack of control over the situation leads to a mental degradation on his part. There are a few things that are tragic about this play, the first of which is the fact that Strindberg portrays a truly dysfunctional family that falls apart more and more throughout the story. Secondly, Strindberg paints a very negative picture of women in this situation, which I think is the reason why I felt so uncomfortable reading it.
I enjoyed the allusions and parallels in this play a lot. The obvious one would be to A Doll's House, which is the play that Strindberg attacked with this play. Another clear allusion I see is to Agamemnon, which clearly focuses on another domineering, revenge-seeking mother and a situation with a daughter who has no say.
February 27, 2021
A complex and sad war between sexes in a form of a play...
November 27, 2018
نخستین جرقه نگارش "پدر" در استریندبرگ با چاپ نمایشنامه های فمینیستی هنریک ایبسن (ارکان جامعه، خانه عروسک و اشباح) زده شد. استریندبرگ مبارزات فمینیستی ایبسن را "حمله ی شرم آور ایبسن به جنس مرد" می دانست و از او با عنوان "ادیب بانوی ریشدار" یاد می کرد، با اینحال تابلویی از چهره استریندبرگ به دیوار اتاق مطالعه ایبسن آویزان بود و ایبسن می گفت : "تا آن دیوانه از آن بالا به من زل نزند یک کلمه هم نمی توانم بنویسم."
نیروی محرکه استریندبرگ برای نوشتن این نمایشنامه، فقط فمینیست ها نبوده است. او در زندگی شخصی اش با همسرش به مشکلات جدی برخورد و با اندک شناخت نسبت به زندگی استریندبرگ می توان به آسانی درک کرد تیرگی رابطه با همسرش چه تاثیر زیادی در اتفاقات داستان داشته است (تاثیرات زندگی شخصی استریندبرگ در چند اثر دیگرش به وضوح به چشم می آید) و این گونه است که استریندبرگ تبدیل می شود به یکی از بزرگ ترین نویسندگان زن ستیز تاریخ.
"پدر" داستان اختلاف کاپیتان و همسرش لورا بر سر تربیت و آینده تنها دخترشان است. در آغاز داستان اینگونه تصور می شود که مرد برای کرسی نشاندن حرف هایش، مشکل چندانی ندارد، اما اختلاف نظر آن دو بر سر یک مسئله خارج از زندگی شخصی شان، برگ برنده لورا را فراهم می کند و او سخنی می گوید که درکش برای کاپیتان خارج از تصور است. از اینجا به بعد کاراکتر اصلی لورا است و او هرچه می خواهد بکند. لورا حاضر می شود حیثیتش را خدشه دار کند، اما بازنده دوئل با کاپیتان نباشد. لورا به چنان هیولایی بدل می شود که حتی بسیاری از بازیگران زن اروپایی هم عصر استریندبرگ حاضر نمی شدند چنین نقشی را بازی کنند. در واقع لورا را می توان تجسم تمام عیار یکی از جملات معروف استریندبرگ دانست. "مکر زنان قوی تر از ذکاوت مردان است"
نیروی محرکه استریندبرگ برای نوشتن این نمایشنامه، فقط فمینیست ها نبوده است. او در زندگی شخصی اش با همسرش به مشکلات جدی برخورد و با اندک شناخت نسبت به زندگی استریندبرگ می توان به آسانی درک کرد تیرگی رابطه با همسرش چه تاثیر زیادی در اتفاقات داستان داشته است (تاثیرات زندگی شخصی استریندبرگ در چند اثر دیگرش به وضوح به چشم می آید) و این گونه است که استریندبرگ تبدیل می شود به یکی از بزرگ ترین نویسندگان زن ستیز تاریخ.
"پدر" داستان اختلاف کاپیتان و همسرش لورا بر سر تربیت و آینده تنها دخترشان است. در آغاز داستان اینگونه تصور می شود که مرد برای کرسی نشاندن حرف هایش، مشکل چندانی ندارد، اما اختلاف نظر آن دو بر سر یک مسئله خارج از زندگی شخصی شان، برگ برنده لورا را فراهم می کند و او سخنی می گوید که درکش برای کاپیتان خارج از تصور است. از اینجا به بعد کاراکتر اصلی لورا است و او هرچه می خواهد بکند. لورا حاضر می شود حیثیتش را خدشه دار کند، اما بازنده دوئل با کاپیتان نباشد. لورا به چنان هیولایی بدل می شود که حتی بسیاری از بازیگران زن اروپایی هم عصر استریندبرگ حاضر نمی شدند چنین نقشی را بازی کنند. در واقع لورا را می توان تجسم تمام عیار یکی از جملات معروف استریندبرگ دانست. "مکر زنان قوی تر از ذکاوت مردان است"
December 26, 2019
I read this at University (U of Wisconsin) for a fantastic undergraduate course called Scandinavian Literature in Translation. There were hundreds of people in this class, but I adored it. I remember very little of this play, and so I think I ought to reread it.
April 15, 2016
تاثير گذار و زيبا بود
دلم به حال آدلف داستان خيلي سوخت،يعني زنها انقدر ميتوانند افكار شيطاني داشته باشند:(
دلم به حال آدلف داستان خيلي سوخت،يعني زنها انقدر ميتوانند افكار شيطاني داشته باشند:(
Read
October 14, 2022توجه ای ریویو هیچ ارتباطی با این کتاب ندارد اما از عنوان و فضای متن کتاب برداشت استعاره ای کردم برای ارتباط با وقایع امروز خیزش مردمی زن-زندگی-آزادی:
قبلنا پدر با دنیا در ارتباط بود، به آزادی های فردی بها میداد و با جشن هنر تصنعی به دنیا فخر میفروخت اما الان پدر
مادر را تو خونه به اسارت گرفته، از
همه دنیا بریده، هنر را سرکوب کرده، با دنیا همیشه در جنگه و ردپای دشمن را همه جا میبینه
اما هر دو پدر خصوصیات مشترکی داشتند:
پدر قبلا ساواک داشت، سرمایه داشت، تاریخ 2500 ساله داشت و الان پدر سپاه داره، منبر داره، تاریخ 1400 ساله داره
پدر مادر را ملک شخصیش گرفته بود
پدر میان بچه هاش فرق میگذاشت و همیشه موقع خطر ضد یکی با بقیه متحد میشد
پدر در حضور بچه های دگراندیش جای خود را در خانه تنگ میدید و آنها را یا از کشور مهاجرت میداد یا راهی اوین میکرد
پدر جلوی کتاب خواندن متفرقه بچه هاشو میگرفت چون جامعه را همیشه یک طبقه میدید و اگه کسی با قانونش مخالفت داشت میگفت از خانه ام برید بیرون!
پدر روزنامه های مخالف رو میبست، سانسور داشت، دانشجو و روشنفکر ا به بند میکشید
پدر دشمن اصلاحات بود
پدر تک حزبی بود
پدر هیچوقت با بچه هاش حرف نمیزد هیچوقت به مادر و بچه هاش نگفت دوستتون دارم.
پدر یک وقت به زور از سر دخترهاش روسری برداشت و یک وقت به زور سر دخترهاش روسری کشید
پدر بدگمان بود و همیشه به بچه های مخالفش شک داشت که نکنه از ارتباط نامشروع مادر با یکی دیگه ان
پدر عصبانیتشو از دنیای خارج را سر مادر خالی میکرد و به هر بهانه مادر را کتک میزد
پدر با تبر سر دخترهاشو میبرید
پدر نوید ها و جزنی هاشو از تو زندان اعدام میکرد
پدر تن پسرای مخالفشو سلاخی میکرد می انداخت سطل آشغال
پدر بچه هاشو به زور تو اتاق حبس میکرد میگفت به حرف هات فکر کن تا با ادب بشی!
پدر معتاد بود یک وقت افیونش تاریخ ایران باستان یک وقت افیونش مذهب
پدر یک وقت اقتصاد را مال خر میدونست و یک وقت بهترین اقتصاد دانانش را به جرم مخالفت از کار بیکار میکرد
پدر مد روز بود یک وقت تئاتر میدید یک وقت شعر میگفت
پدر یا خودش را قبله عالم و مرکز دنیا میدید و یا حس امامت و حضرت بودن بهش دست میداد
پدر خودشیفته بود
یا خودش را نایب کوروش میدید یا نایب امام زمان
پدر خود را یک وقت ژنرال حفظ امنیت منطقه میدید و یا یک وقت مدافع حرم صادر میکرد
همه چی مال پدر بود، خونه، مادر، حتی اختیار زندگی بچه ها
پدر زندگی را به کام یچه هاش تلخ کرده بود
پدر هرچه پیرتر میشد مستبدتر میشد و ما به این می اندیشیم آیا میشه یکروز ما و مادر مال پدر نباشیم!
تا اینکه یکروز
بالاخره رسید که بچه هاش تو روش وایستادن تا بگن:
مادر مال همه ماست
پدر تنهاتر شد
با بغض صدای بچه هارو شنید
و رفت...
قبلنا پدر با دنیا در ارتباط بود، به آزادی های فردی بها میداد و با جشن هنر تصنعی به دنیا فخر میفروخت اما الان پدر
مادر را تو خونه به اسارت گرفته، از
همه دنیا بریده، هنر را سرکوب کرده، با دنیا همیشه در جنگه و ردپای دشمن را همه جا میبینه
اما هر دو پدر خصوصیات مشترکی داشتند:
پدر قبلا ساواک داشت، سرمایه داشت، تاریخ 2500 ساله داشت و الان پدر سپاه داره، منبر داره، تاریخ 1400 ساله داره
پدر مادر را ملک شخصیش گرفته بود
پدر میان بچه هاش فرق میگذاشت و همیشه موقع خطر ضد یکی با بقیه متحد میشد
پدر در حضور بچه های دگراندیش جای خود را در خانه تنگ میدید و آنها را یا از کشور مهاجرت میداد یا راهی اوین میکرد
پدر جلوی کتاب خواندن متفرقه بچه هاشو میگرفت چون جامعه را همیشه یک طبقه میدید و اگه کسی با قانونش مخالفت داشت میگفت از خانه ام برید بیرون!
پدر روزنامه های مخالف رو میبست، سانسور داشت، دانشجو و روشنفکر ا به بند میکشید
پدر دشمن اصلاحات بود
پدر تک حزبی بود
پدر هیچوقت با بچه هاش حرف نمیزد هیچوقت به مادر و بچه هاش نگفت دوستتون دارم.
پدر یک وقت به زور از سر دخترهاش روسری برداشت و یک وقت به زور سر دخترهاش روسری کشید
پدر بدگمان بود و همیشه به بچه های مخالفش شک داشت که نکنه از ارتباط نامشروع مادر با یکی دیگه ان
پدر عصبانیتشو از دنیای خارج را سر مادر خالی میکرد و به هر بهانه مادر را کتک میزد
پدر با تبر سر دخترهاشو میبرید
پدر نوید ها و جزنی هاشو از تو زندان اعدام میکرد
پدر تن پسرای مخالفشو سلاخی میکرد می انداخت سطل آشغال
پدر بچه هاشو به زور تو اتاق حبس میکرد میگفت به حرف هات فکر کن تا با ادب بشی!
پدر معتاد بود یک وقت افیونش تاریخ ایران باستان یک وقت افیونش مذهب
پدر یک وقت اقتصاد را مال خر میدونست و یک وقت بهترین اقتصاد دانانش را به جرم مخالفت از کار بیکار میکرد
پدر مد روز بود یک وقت تئاتر میدید یک وقت شعر میگفت
پدر یا خودش را قبله عالم و مرکز دنیا میدید و یا حس امامت و حضرت بودن بهش دست میداد
پدر خودشیفته بود
یا خودش را نایب کوروش میدید یا نایب امام زمان
پدر خود را یک وقت ژنرال حفظ امنیت منطقه میدید و یا یک وقت مدافع حرم صادر میکرد
همه چی مال پدر بود، خونه، مادر، حتی اختیار زندگی بچه ها
پدر زندگی را به کام یچه هاش تلخ کرده بود
پدر هرچه پیرتر میشد مستبدتر میشد و ما به این می اندیشیم آیا میشه یکروز ما و مادر مال پدر نباشیم!
تا اینکه یکروز
بالاخره رسید که بچه هاش تو روش وایستادن تا بگن:
مادر مال همه ماست
پدر تنهاتر شد
با بغض صدای بچه هارو شنید
و رفت...
February 16, 2016
"Ah, my tough lion's skin that you would take from me. Omphale! Omphale! You cunning woman who loved peace and learnt to disarm us. Awake, Hercules, before they take your club away from you! You want to trick us out of our armour, too, and made believe it was only tinsel. It was iron, you know, before it was tinsel. It used to be the smith who forged the soldier’s tunic; now it's the seamstress. Omphale! Omphale! Raw strength has given way before treacherous weakness. Damn you, woman! A curse upon all your sex!"The Father is a conceptually simple play: husband and wife, man and woman, captain and housewife, atheist and believer, are at war, in battle � a battle of the sexes. What is at stake is power, or more specifically, control over their daughter and her future. In the end, wife/woman wins: she convinces important others that her husband has lost his mind, and eventually succeeds in driving him insane (by suggesting that he may not be the father of their child) so that he is put into a straightjacket and loses all power of attorney (and ultimately all power � including that of life). The play at times feels slightly caricatured; especially the character of the wife, Laura, is not particularly well developed � lacking flesh and blood, so to say. The air of misogyny, for which Strindberg was infamous, is somewhat misty in The Father. For instance, against the Captain's diatribes, here is Laura:
"It's strange, but I've never been able to look at a man without feeling I'm superior."Laura is strong and intelligent; but of course, Laura is also cruel and cunning and destructive and self-interested. She is the antagonist to the protagonist Captain. So perhaps the attack on women is not so balanced, in the end, as it would appear.
I have never been particularly interested in 'the battle of the sexes' � perhaps because I come from a relatively happy and stable family (my parents celebrated their 28th wedding anniversary just the other day), and believe that if you are a decent human being, find another decent human being, and fall in love together, then there is neither need of nor place for struggle - let alone hatred. Yet issues of power in gender relations are, of course, still very relevant today; and The Father, though exaggerated and slightly dated in its treatment of the subject, still intrigues from a modern perspective. The personal nature of the drama - Strindberg was going through a bitter divorce - also shines through.
June 30, 2012
Lotta di potere e riconquista identitaria della donna, attraverso la menzogna, la follia e la morte. Dialoghi serrati, molti richiami a Shakespeare e alla bibbia che sintetizzano l'espressione latina: "Mater semper certa est, pater numquam".
September 5, 2024
if this was a study of the destructive gender roles under patriarchy it would be a five star read. it's not tho, it's an expression of one man's fear of demonic women stealing men's power in the system created for them. guys, did you like think ab how like patriarchy is so like scary like bc imagine what if it like turns against men like instead of benefiting them like and like hurting women??? imagine that like??? like scary right???
March 28, 2015
Strindberg’s play is a tragic family drama. Although not autobiographical per se, it is impossible to read this play without noting the bitterness in the family struggle, the feeling of powerlessness against an immoral adversary, and the tragic loss of control as a parent. Strindberg wrote this play shortly after his own marriage dissolved, and his wife retained custody of his children even though she showed up drunk, led a dissolute and adulterous life, and was not likely the parent preferred by his children. It is not coincidental, therefore, that in this play the noble Captain is declared insane by all the women in his household, and stripped of his authority to do what he believed was in the best interest of his children (and that they have no say in the matter either. Strindberg gives voice to his bitterness against women in general in the voice of the Nurse:
“NURSE: I don’t understand it, but I suppose it’s because you are all women’s children, everyone of you, great or small…�
Finally, he laments his own choices, and his own undoing.
“CAPTAIN: Yes, that’s how it was. My father and mother never wanted me, so I was born without a will. When you and I became one I thought I was completing myself; that’s how you got the upper hand, so that I � although I was the commander in barracks and on parade � when I was with you, I was the one to take orders. So I grew used to looking up to you as a superior, gifted being, listening to you as if I were your backward child.� Here are the words of a man resolved not to repeat his own mistakes again in his lifetime, or to put himself at the mercy of an undeserving partner.
See my other reviews here!
“NURSE: I don’t understand it, but I suppose it’s because you are all women’s children, everyone of you, great or small…�
Finally, he laments his own choices, and his own undoing.
“CAPTAIN: Yes, that’s how it was. My father and mother never wanted me, so I was born without a will. When you and I became one I thought I was completing myself; that’s how you got the upper hand, so that I � although I was the commander in barracks and on parade � when I was with you, I was the one to take orders. So I grew used to looking up to you as a superior, gifted being, listening to you as if I were your backward child.� Here are the words of a man resolved not to repeat his own mistakes again in his lifetime, or to put himself at the mercy of an undeserving partner.
See my other reviews here!
November 2, 2015
Do women really have the power to drive men mad?
Once the captain decides that his only daughter would study abroad, he considers it a done deal. After all, children belong to their fathers. Heck, a woman gives up all her rights through marriage. But his wife has a different view. "What makes you or any other man think that their child is really theirs?" (mind you, paternity tests didn't exist back in 1887). After the idea gets planted in his head, the captain is doomed. All one has to do is wait and watch him sink his own ship.
I often hear people talk about the misogynistic way that Strindberg portrayed women in his plays. In Miss Julie he demonstrates how a woman can loose all value through unmarried sex, and here we see how she gains all the power through manipulation. But I believe he uses this technique to cause more drama (in real life Strindberg fell in love with a married woman who left her husband for him).
Once the captain decides that his only daughter would study abroad, he considers it a done deal. After all, children belong to their fathers. Heck, a woman gives up all her rights through marriage. But his wife has a different view. "What makes you or any other man think that their child is really theirs?" (mind you, paternity tests didn't exist back in 1887). After the idea gets planted in his head, the captain is doomed. All one has to do is wait and watch him sink his own ship.
I often hear people talk about the misogynistic way that Strindberg portrayed women in his plays. In Miss Julie he demonstrates how a woman can loose all value through unmarried sex, and here we see how she gains all the power through manipulation. But I believe he uses this technique to cause more drama (in real life Strindberg fell in love with a married woman who left her husband for him).
March 23, 2020
Η μάχη των δύο φύλων μέχρι τελικής πτώσης. Μια οδυνηρή εφιαλτική φαντασίωση για μια σχέση χωρίς αγάπη, με εγωισμό, ψέμα και υποκρισία. Ξέρουμε πως μια μέρα θα πεθάνουμε, αλλά μέχρι τότε δεν ξέρουμε πως να ζήσουμε.
December 9, 2016
اولين مرحله استريندبرگ خواني با موفقيت به پايان رسيد...
January 9, 2018
What an interesting work of Strindberg's. I still have to think about this a bit, but wow. He seems to work emotional thought and real-life situations into his works with incredible ease. There is so much to think about, so much to dream of, so much to connect. A great many things are happening at once, and I can't hold them down with one finger. A play to be read twice, maybe even thrice over for minuscule details left cleverly hidden among the cracks.
There is the battle of the sexes that is so strongly involved and intertwined in this high quality play. The question of domination and equality, which was surely present at the time Strindberg wrote this small but wonderfully packed story. The battlefield of women and control. What are relationships? What is important? Which should be emphasized? How should one view the past and the present? The value of law over relationships? What is key? Most interestingly... who is the father?
Strindberg connects to the real world at the same time as he tells a fictional story, which is remarkable for any author (and makes it automatically 5 stars). I will be sure to read this again at a later date and glean some more delights from its pages.
5/5
There is the battle of the sexes that is so strongly involved and intertwined in this high quality play. The question of domination and equality, which was surely present at the time Strindberg wrote this small but wonderfully packed story. The battlefield of women and control. What are relationships? What is important? Which should be emphasized? How should one view the past and the present? The value of law over relationships? What is key? Most interestingly... who is the father?
Strindberg connects to the real world at the same time as he tells a fictional story, which is remarkable for any author (and makes it automatically 5 stars). I will be sure to read this again at a later date and glean some more delights from its pages.
5/5
February 21, 2010
It's amazing that although Strindberg wrote this play in 1887, it could've been easily written yesterday. and probably it'd have been classified as a "masculist" literature!the picture of man slaving to remain his senses, his honour, his influence and the free will touches very deeply by its descriptiveness and accuracy. the struggle of sexes has never been descibed so well ever before. and Strindberg needed only three acts, six characters and the classical unity as his ally to show all this. now, no matter what, I have to see it on stage - the dialogues are very brief and succinct but at the same time simply overloaded with emotions and drama. each character is very distinct and original - with demonic Laura on the very top - and it's well shown in the pettiest details in the first act. and the language! good lord, it begs for learning Swedish from this very moment- just to be able to read this play in an original version! to all theatre lovers and theatre ignorants: just read it! it's a damn good play!
April 3, 2021
مسرحية عن صراع السيطرة والقوى بين الرجل والمرأة (وحقًا عن تسلط الآباء على حياة الابناء
زوجين أنانين يحاول كل منهما أن يمحي شخصية الأخر ويخلق نسخة مطابقة له من ابنة لا نعلم حتى رأيها في مستقبلها المتنازع عليه(رأيها تعاطف مع أحد الطرفين وليس نابع من إرادتها ،تريد الإبتعاد عن البيت ولكن أي فكر تتبع؟!) وبدون أن يفكر كلاهما في الأصلح لها.
لكن بالنسبة لي كانت المسرحية نفسية بشكل أساسي.
لم تثِر فضولي أبداً قضية أبويته ،في المقابل خلفية الأشخاص النفسية كانت مدهشة.
حتى أن في بعض المواقف كنت متحيرة هل هو بالفعل مجنون ،ربما لم تحدث تلك الأشياء وهذا فقط هلوساته؟
لا أحد برئ في هذا العمل
الزوج والعقد النفسية من طفولة قاسية ،تزوج لاحتياجه القديم لأم ،إحساسه بالنقص ،الشك ،محاولته الدائمة لمسح شخصية من حوله.
يذكرني ب Cronus اكثر من Heracles)
*في ترجمة للعربي اوديو على اليوتيوب(أدائها جميل وزي النص الانجلش بالظبط)
زوجين أنانين يحاول كل منهما أن يمحي شخصية الأخر ويخلق نسخة مطابقة له من ابنة لا نعلم حتى رأيها في مستقبلها المتنازع عليه(رأيها تعاطف مع أحد الطرفين وليس نابع من إرادتها ،تريد الإبتعاد عن البيت ولكن أي فكر تتبع؟!) وبدون أن يفكر كلاهما في الأصلح لها.
لكن بالنسبة لي كانت المسرحية نفسية بشكل أساسي.
لم تثِر فضولي أبداً قضية أبويته ،في المقابل خلفية الأشخاص النفسية كانت مدهشة.
حتى أن في بعض المواقف كنت متحيرة هل هو بالفعل مجنون ،ربما لم تحدث تلك الأشياء وهذا فقط هلوساته؟
لا أحد برئ في هذا العمل
الزوج والعقد النفسية من طفولة قاسية ،تزوج لاحتياجه القديم لأم ،إحساسه بالنقص ،الشك ،محاولته الدائمة لمسح شخصية من حوله.
يذكرني ب Cronus اكثر من Heracles)
*في ترجمة للعربي اوديو على اليوتيوب(أدائها جميل وزي النص الانجلش بالظبط)
September 26, 2014
این نمایشنامه میخواد ناتوان بودن مردها رو بیان کنه. و اینکه شخصیت اصلی نمایش بیان میکنه هیچ مردی نمیتونه مطمئن باشه که پدر فرزند خودش هست یا نه!
April 5, 2020
"LAURA : Hayır, her şey kadınlar için öylesine akıllıca düzenlenmiş ki!
YÜZBAŞI : Bu yüzden savaşamıyoruz sizinle.
LAURA : Neden üstün bir düşmanla savaşmaya kalkmalı?
YÜZBAŞI : Üstün mü?
LAURA : Evet. Tuhaftır, ama ben hiçbir erkeğe, ondan üstün olduğumu duymadan bakamadım şimdiye dek.
YÜZBAŞI : Eh, bakarsın bir gün karşına senden üstün biri çıkar da, ömrünce unutamazsın!
LAURA : Nerde o günler!"
YÜZBAŞI : Bu yüzden savaşamıyoruz sizinle.
LAURA : Neden üstün bir düşmanla savaşmaya kalkmalı?
YÜZBAŞI : Üstün mü?
LAURA : Evet. Tuhaftır, ama ben hiçbir erkeğe, ondan üstün olduğumu duymadan bakamadım şimdiye dek.
YÜZBAŞI : Eh, bakarsın bir gün karşına senden üstün biri çıkar da, ömrünce unutamazsın!
LAURA : Nerde o günler!"
Displaying 1 - 30 of 188 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.