چه حالی پیدا میکن� اگر داییا� یک کارتن پر از صفحهی� گرامافن قدیمی به تو بدهد و اولین جملها� که از صفحه میشنو� این باشد؟ فریدا همیشه میگوی�: «من واقعیت خودمو نقاشی میکن� اما این احمقه� فکر میکن� کارهای من خیالیه.»
اینبا� دایی خود ابتکار عمل را به دست میگیر� و صفحههای� را که زمانی فریدا به او داده بود تا صدایش را روی آنها ضبط کند در اختیار مانی و باقی بچهه� قرار میده�. با شنیدن صدای نوجوانی داییساما� روی صفحهها� بچهه� به ماجرای سفر دایی به مکزیک و رفتنش به خانه� فریدا پی میبرن�. در این سفر که لوئیس بونوئل دایی و فریدا را همراهی میکن� به اصرار بونوئل به دل جنگلی عجیب میزنن� که درختانش انسان هستند. بعد هم سر از معابد آزتکه� درمیآورن� و گرفتار اشباح میشون�. اشباحی که در اعتصاب کارگری به سر میبرن� و برای همین دست به سیاه و سفید نمیزنن�.
محمدرض� مرزوقی متولد ۱۳۵۵ است.. عاتکه نام اولین کتاب اوست که در سال ۱۳۸۰ در نشر روشنگران به چاپ رسید. رمان دیگرش به نام تُل عاشقون با همکاری نشر افق، و رمانها� پسین شوم و بارداری بیهنگا� آقای میم با همکاری نشر روشنگران منتشر شدند. مرزوقی علاوه بر داستانهای� درباره نقاشی،برای آشنایی کودکان و نوجوانان با محیط زیست هم داستانهای� نوشته که برخی از آنه� را نشر امیرکبیر منتشر کرده است.
فیلمنامهنویس� و فیلمساز� مستند هم از فعالیتها� محمدرض� مرزوقی است.
مجموعه بچه محل نقاشها� داستانهای� درباره نقاشان معروف جهان و روزگار آنها است. داستانهای� که در آنه� شخصیت اصلی کتاب، به اسم دایی سامان، به دورهها� مختلف زمانی سفر میکن� و با نقاشها� معروف دنیا دوست میشو�. دایی سامان در بعضی از جلدهای این مجموعه در حساستری� لحظهها� زندگی نقاشه� با آنها همراه است. مثلاً در در زمان نقاشی کردن سقف کلیسای سیستین در کنار میکلآن� و زمان کشیدن مونالیزا در کنار داوینچی است.