این نخستین شماره� ویژه� مجموعه� «صد فیلمنامه» است که امیدواریم هر ده شماره یکبا� بتوانیم این تجربه را تکرار کنیم. قرار است در هر شماره� رُوند (پنجاه، شصت، �) به فیلمسازی بزرگ بپردازیم، و چند فیلمنامه از او را در یک مجلد قرار دهیم.
تارکوفسکی (شاید همچون تمام نوابغ) موجود متناقضی بود. کسی که تصاویر سینمایی را مستقل از کلامِ مکتوب میدانست� و درعینحا� فیلمنامههای� بهشد� ادبی مینوش�.
تجربه� خواندن یک فیلمنامه� تارکوفسکیوا� چگونه تجربهایست� این شاید برای تمام عاشقانِ آن تصاویر جادویی سؤالی کلیدی بوده. و اینک این کتاب میتوان� پاسخی باشد به این سؤال.
این فیلمنامهه� میتوان� برای فیلمنامهنویسا� جوان درسی باشد یگانه، برای محدودنشدن در قالبها� تنگِ کلاسها� آموزشی؛ البته بهشرط� که عشق به ادبیات را نیز از تارکوفسکی بیاموزند.
Andrei Arsenyevich Tarkovsky (Russian: Андрей Арсеньевич Тарковский) was a Soviet film director, writer and opera director. Tarkovksy is listed among the 100 most critically acclaimed filmmakers. He attained critical acclaim for directing such films as Andrei Rublev, Solaris and Stalker.
Tarkovsky also worked extensively as a screenwriter, film editor, film theorist, and theater director. He directed most of his films in the Soviet Union, with the exception of his last two films which were produced in Italy and Sweden. His films are characterized by Christian spirituality and metaphysical themes, extremely long takes, lack of conventional dramatic structure and plot, and memorable images of exceptional beauty.
برگردان ۵ فیلمنامه� «کودکی ایوان»، «سولاریس»، «استاکر»، «نوستالگیا» و «ایثار» از ترجمه� انگلیسی با عنوان
Collected Screenplays by Andrei Tarkovsky (William Powell and Natasha Synessios)
از دو فیلم بلند دیگرش، ترجمه «آینه» در جلدی دیگری چاپ شده و «آندری روبلف» هم اصلن ترجمه نشده. جدا از کیفیت خیلی خوب ترجمهها� و این که خواندن هر کدام کلیدهایی برای درک بهتر هر فیلم دارد، نکته اینجاست که اساسن با آثار متفاوتی نسبت به نسخهها� سینماییشا� روبهرویی�. تارکوفسکی و همکارانش بارها متن را ویرایش میکردن� و متن موجود با فیلم نهایی تفاوتها� قابل توجهی دارد. احتمالن تبدیل کردن بعضی از فرازهای متن به تصویر، به سویه� ادبیشا� لطمه میز� و بعضی سکانسها� فیلمه� نیز به هیچ زبانی جز آنِ سینما قابل بیان نیستند.
--------- ملحقات پایانی: معرفی کوتاه صفی یزدانیان برای کتاب، بیوگرافی بابک احمدی از تارکوفسکی با محوریت فیلمنام� در زندگی � آثارش، ترجمه� مصاحبه با صداگذار «ایثار» و ترجمه� مقاله� تحلیلی خواندنی پیرامون مضامین و موتیفها� فیلمه� از با عنوان Tarkovsky: The Weight of the World
---------- چاپ پنجم ۱۳۹۴ � ۲۶۰ هزار ریال (کتاب هنوز در همان چاپ پنجم است اما قیمتش بیشتر از ده برابر شده)
چند نوع شيوه� فيلمنام� نويسي در دنيا وجود دارد كه معروفتري� آنه� يكي شيوهايس� كه(سيد فيلد) مدرس آن بود و شاگردان و فيلمنام� نويسان هاليوود پيرو و مقلد آن هستند و ديگري شيوها� كه (آندري تاركوفسكي) از آن استفاده ميكر� در شيوه� (سيد فيلد) بيشتر به ديالوگه� و حركات بازيگران دقت ميشو�. مثلاً چيزي به نام توصيفات ادبي درباره� صحنه و بازيگران وجود ندارد و گاهي هم به ديالوگ ليست تبديل ميشو� اما شيوها� كه (تاركوفسكي) از آن استفاده ميكر� خود فيلمنام� تبديل به يك اثر هنري مستقل ميش�. مثلاً اين شرح يك صحنه است بزي سياه، در حال نشخوار، با چشماني همچون انگورهاي رسيده به ايوان نگاه ميكن�
اين كتاب نيز مجموعهايس� از فيلمنامهها� كودكي ايوان، سولاريس، استاكر، نوستالگيا و ايثار
یادمه که چند سال پیش بود که برای اولین بار اسم تارکوفسکی به گوشم خورده بود و در مورد فیلمهاش چند جایی چند مطلب خونده بودم،خیلی مشتاق بودم که فیلمهاشو ببینم تا بالاخره نوستالوژی پیدا کردم و دیدم...یادمه که حس خیلی عجیبی داشتم،نمیتونستم ژست روشنفکرانه بگیرم و بگم که وای!عالیه!چون یک دروغ محض به خودم گفته بودم،اما این فیلم خیلی منو درگیر خودش کرده بود،یادمه که یک هفته هر روز این فیلم رو میدیدم!و هر دفعه بیشتر جذبش می شدم،انگار هر دفعه بیشتر باهاش ارتباط برقرار می کردم.تا اینکه یک روز توی کتابفروشی این کتابو دیدم و خریدم،خوندن فیلمنامه ها در درک بهتر فیلمهای تارکوفسکی بهم کمک کرد.سینمای غریبی داره تارکوفسکی فقید...
امسال مواجهه� من با بسیاری از اولینه� اتفاق افتاد. اولین فیلمنام� ای بود که میخواند�. کتاب متشکل از فیلمنامهها� کودکی ایوان، سولاریس، استاکر، نوستالگیا و ایثار است؛ در کنار آن زندگینامه� یک گفتوگ� با اووه سوونسن، صداگذار ایثار و چند نقد هم آمده است و کتاب را به پایان رسانده است. فیلمنامهه� برایم حکم داستان کوتاه را داشتند. لطیف و روان بودند و در هنگام خوانش نه احساس اینک� این یک فیلمنامه� است بلکه احساس مواجهه با یک قطعه ادبی کوتاه را داشتم.
خواندن این فیلم نامه ها من رو به تماشای چندباره ی آثار تارکوفسکی سوق داد، و بعد از خوانش هر فیلم نامه و بازبینی فیلم ها جهان تارکوفسکی برای من درخشان و درخشان تر شد...
Hard to find collection of Tarkovsky screenplays (excluding Andrei Roublev) which also includes some unfilmed material.
Some scripts follow the screen versions quite closely but others are more like drafts or preliminary studies.
However, Tarkovsky's medium was cinema and he was the "master" of that medium (the greatest of all, along with Kubrick). The written word cannot match the impact of seeing his work where it was meant to be seen - the cinema screen.
For that reason, I wouldn't recommend this volume to anyone other than a Tarkovsky "fan". For newcomers - see the films first. For "fans" then add an extra "star" to make it 4/5.
ariel was def my favourite, most well written dialogue & thematically interesting. felt very tarkovskian & would have been a great addition to his body of work
hoffmanniana was second fav, the most theoretical and poetic of the 3. very hard to picture what this would have turned out like, like if you reas the script of Mirror. had great scenes and also moments i struggled to picture
sardor i didnt particularly like. makes sense the project was dropped, even tarkovsky admitted it wasnt his best. was originally commisioned to be directed by someone else, maybe thats why. skimmed through parts cos i didnt like it
I thought reading the screenplays would make Tarkovsky more clear to me. Having read Nostalgia, what I see more clearly is the extent to which his films are poems.
My ratings of books on ŷ are solely a crude ranking of their utility to me, and not an evaluation of literary merit, entertainment value, social importance, humor, insightfulness, scientific accuracy, creative vigor, suspensefulness of plot, depth of characters, vitality of theme, excitement of climax, satisfaction of ending, or any other combination of dimensions of value which we are expected to boil down through some fabulous alchemy into a single digit.
I'm super excited that this just arrived but on the back it basically says "aberkgjaerlggjnekrgn keen insight, ocular Jesus, alekjnlejkrgajrbgjn fantastic, laerglegn every director is infinitely indebted to walejgnalekrjgnlergn oh by the way Andrei Rublev isn't in here" OH CHEERS.