What do you think?
Rate this book
حديقة الكلاب
الهروب هاجسٌ يطارد بطلة الرواية منذ صِباها المبكر. عبر أحداث متداخلة، تسعى للفرار من بلدتها الصغيرة، المثيرة للملل، ونسيان ماضي والدها وأخطائه. بعد سنوات، تبدأ رحلة هروب جديدة، بعد اتهامها بجريمة قتل أعز أصدقائها، التي تمَّت في ظروفٍ غامضةٍ ومُبهمة.
هذه حكاية صعود وهبوط امرأة بدأت حياتها العملية كفتاة إعلانات، ونجمة لامعة في عالم تجارة الأجنة، وانتهى بها المطاف كخادمة في بيوت الأغنياء، بعد أن خسرت الكثير. امرأةٌ يلازمها الخوف، في كل لحظة، بعد اضطرارها لهروبٍ عاجلٍ وطويل.
بين هلسنكي في عام 2016، ومدن الاتحاد السوفيتي قبل التفكك، ومدن أوكرانيا الصغيرة، تلقي المؤلفة "صوفي أوكسانين" الضوء على خبايا عالم التلقيح الصناعي، الذي تحول إلى تجارة ضخمة، قاسية. تفتح منه بابًا نطل عبره على عوالم أخرى: المافيا الروسية، والسياسة، وتجارة الهيروين، وجرائم القتل، واستغلال صحة وسذاجة الفتيات المتطلعات لمستقبلٍ أفضل.
"حديقة الكلاب" هو العمل الثاني الذي تترجمه العربي للنشر والتوزيع للكاتبة الفنلندية الشهيرة "صوفي أوكسانين"، عقب روايتها "التطهير".
هذه حكاية صعود وهبوط امرأة بدأت حياتها العملية كفتاة إعلانات، ونجمة لامعة في عالم تجارة الأجنة، وانتهى بها المطاف كخادمة في بيوت الأغنياء، بعد أن خسرت الكثير. امرأةٌ يلازمها الخوف، في كل لحظة، بعد اضطرارها لهروبٍ عاجلٍ وطويل.
بين هلسنكي في عام 2016، ومدن الاتحاد السوفيتي قبل التفكك، ومدن أوكرانيا الصغيرة، تلقي المؤلفة "صوفي أوكسانين" الضوء على خبايا عالم التلقيح الصناعي، الذي تحول إلى تجارة ضخمة، قاسية. تفتح منه بابًا نطل عبره على عوالم أخرى: المافيا الروسية، والسياسة، وتجارة الهيروين، وجرائم القتل، واستغلال صحة وسذاجة الفتيات المتطلعات لمستقبلٍ أفضل.
"حديقة الكلاب" هو العمل الثاني الذي تترجمه العربي للنشر والتوزيع للكاتبة الفنلندية الشهيرة "صوفي أوكسانين"، عقب روايتها "التطهير".
480 pages, Paperback
First published September 9, 2019
284 people are currently reading
4,252 people want to read
About the author
Sofi Oksanen
28books1,117followersSofi Oksanen was born in Finland to a Finnish father and an Estonian mother. In 2010 she won the Nordic Council's Literature Prize for her third novel (originally a play), Puhdistus (Purge).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 432 reviews
June 4, 2021
A carefully rebuilt life in Finland might tumble like a house of cards, when a face from the past disrupts Olenka's new life. Exiled, living under an assumed name in Helsinki, she works for a cleaning company, mopping floors and sorting laundry. Why did she do what she did? "Mistakes are wounds. Wounds bleed and leave a trail and trails can be tracked." Olenka sits on a bench, pretending to read a book. It is a cover. She is observing a family's interaction in the dog park. The boy resembles Olenka's father. She is startled by Daria, who joins her on the bench, happy to be in Finland and witness Olenka's fall from grace and downward slide. More importantly, Daria wants to brazenly snap pictures of the family, capture the essence of the girl. Neither Olenka nor Daria should be privy to information about their client's children. Contact is forbidden. What past events have led to this encounter in a Helsinki dog park in 2016?
2006. Ukraine. After a disappointing attempt at a modeling career, Olenka was back home. Home to a house of widows "where coats of deceased men hanging next to the front door [gave] the appearance of men in the house." Home to poppy fields where compote was made. Home to illegal coal mines. An ad on an electric pole, a teaser, promising lump sum payments with contact information on how to apply for the job. Job description unveiled at the interview: Be a surrogate or egg donor for wealthy foreigners. Potential donors had to go through rigorous testing including IQ testing and muscle tests for athleticism. Family tree "adjustments" were made as needed, no expense spared to secure a good fit for the paying clientele. After Olenka's success as a donor, she was promoted to coordinator. She never provided her immediate family with any information about her job.
A favor was requested. Since both Olenka's and Daria's fathers, best friends, had died in a mining accident, perhaps Olenka could help Daria embark upon a profitable career. Olenka tried to "market" Daria's beauty and talents, embellishing her outstanding traits, while courting a wealthy couple to sign on the dotted line. It was definitely a hard sell because the wife insisted on meeting Daria, the potential donor, and examining her "like she was a horse."
Olenka had made it! She no longer lived next to a poppy field, didn't need to remove flaking Soviet paint from her walls, and would not have to hoard electric space heaters in case gas lines were shut off. Her parent's world would not change despite the Orange Revolution and a new government. Drug raids had increased since the revolution. There was destruction, greed and looting near her old home. Olenka no longer watched the war's progress first hand. She lived in a place of safety, however, she had a dilemma. Tell the truth, lose your lover. Hide the truth, lose your lover. Take a chance, Olenka.
"Dog Park" by Sofi Oksanen is a literary novel contrasting life in Ukraine, post-Soviet independence with life in present-day Finland. The exploration of the fertility market is definitely eye-opening. Oksanen has penned a fascinating read I highly recommend.
Thank you Knopf Doubleday Publishing Group via Edelweiss for the ARC in exchange for an honest review.
2006. Ukraine. After a disappointing attempt at a modeling career, Olenka was back home. Home to a house of widows "where coats of deceased men hanging next to the front door [gave] the appearance of men in the house." Home to poppy fields where compote was made. Home to illegal coal mines. An ad on an electric pole, a teaser, promising lump sum payments with contact information on how to apply for the job. Job description unveiled at the interview: Be a surrogate or egg donor for wealthy foreigners. Potential donors had to go through rigorous testing including IQ testing and muscle tests for athleticism. Family tree "adjustments" were made as needed, no expense spared to secure a good fit for the paying clientele. After Olenka's success as a donor, she was promoted to coordinator. She never provided her immediate family with any information about her job.
A favor was requested. Since both Olenka's and Daria's fathers, best friends, had died in a mining accident, perhaps Olenka could help Daria embark upon a profitable career. Olenka tried to "market" Daria's beauty and talents, embellishing her outstanding traits, while courting a wealthy couple to sign on the dotted line. It was definitely a hard sell because the wife insisted on meeting Daria, the potential donor, and examining her "like she was a horse."
Olenka had made it! She no longer lived next to a poppy field, didn't need to remove flaking Soviet paint from her walls, and would not have to hoard electric space heaters in case gas lines were shut off. Her parent's world would not change despite the Orange Revolution and a new government. Drug raids had increased since the revolution. There was destruction, greed and looting near her old home. Olenka no longer watched the war's progress first hand. She lived in a place of safety, however, she had a dilemma. Tell the truth, lose your lover. Hide the truth, lose your lover. Take a chance, Olenka.
"Dog Park" by Sofi Oksanen is a literary novel contrasting life in Ukraine, post-Soviet independence with life in present-day Finland. The exploration of the fertility market is definitely eye-opening. Oksanen has penned a fascinating read I highly recommend.
Thank you Knopf Doubleday Publishing Group via Edelweiss for the ARC in exchange for an honest review.
August 7, 2021
My, this is brilliant! Oksanen has penned a dark, dark story that reeks of despair and offers an unflinching portrait of hard lives in Ukraine in the complicated post-Soviet era. With poverty, a failing infrastructure, political instability and terrible memories of the past, we see the desperation that leads people to make what they can of their lives, whether that's men working in illegal mines, cooking low-grade heroin from poppy straw, and turning to crime; or women commodifying their own bodies through lucrative Western modelling contracts or becoming baby factories, from egg donation to surrogacy, no matter the costs to their physical and mental health.
Amidst all this is a compromised female narrator, a complicated and fractured story of love and betrayal, and a version of the 'chase' narrative. One of the things that Oksanen does so well is to subvert the keynotes and techniques of the thriller, while shoring it up with all the intelligence, political nous, emotional resonance and technical mastery of literary fiction.
This definitely isn't a book for readers who need to like the characters in a book - the political, historical and cultural contexts do away with any such psychological simplicities, and instead this is a searing evocation of people doing what they have to to survive and attempt to build lives when so much is stacked against them. Conventional moralities are, it seems, a luxury that Olenka, our narrator, cannot afford.
The narrative is broken up and much of the story has to be pieced together by the reader as we move across place and time, but always untangling the threads of love, death, betrayal, family and revenge that merge at the book's heart. That makes this sound melodramatic and it's not - and one of the skills shown by Oksanen is to take this high-octane material and make it part of the everyday fabric of post-Soviet life.
#1 of my 2021 books in celebration of Women in Translation month, and likely to be one of my best books of the year.
Many thanks to Atlantic Books for an ARC via NetGalley.
Amidst all this is a compromised female narrator, a complicated and fractured story of love and betrayal, and a version of the 'chase' narrative. One of the things that Oksanen does so well is to subvert the keynotes and techniques of the thriller, while shoring it up with all the intelligence, political nous, emotional resonance and technical mastery of literary fiction.
This definitely isn't a book for readers who need to like the characters in a book - the political, historical and cultural contexts do away with any such psychological simplicities, and instead this is a searing evocation of people doing what they have to to survive and attempt to build lives when so much is stacked against them. Conventional moralities are, it seems, a luxury that Olenka, our narrator, cannot afford.
The narrative is broken up and much of the story has to be pieced together by the reader as we move across place and time, but always untangling the threads of love, death, betrayal, family and revenge that merge at the book's heart. That makes this sound melodramatic and it's not - and one of the skills shown by Oksanen is to take this high-octane material and make it part of the everyday fabric of post-Soviet life.
#1 of my 2021 books in celebration of Women in Translation month, and likely to be one of my best books of the year.
Many thanks to Atlantic Books for an ARC via NetGalley.
November 28, 2023
3,5*
O banco do parque tornou-se uma confortável cadeira de cinema onde podia afundar-me e esvaziar a mente. Aí podia ver a vida da família a decorrer como uma história que podia ter sido a minha, se tudo tivesse corrido de forma diferente.
Sofi Oksanen pôs-me a cenoura à frente do nariz e eu persegui-a durante 400 páginas que correspondem a 10 anos de vida da protagonista e a muitos quilómetros do seu percurso Helsínquia-Mylolaiv-Dnipropetrosk com várias idas e voltas, e passagens anteriores pela Estónia e pelo Donbass. E a cenoura era tão suculenta quanto parecia? Não, sou burra mas não tanto, a cenoura era de plástico e, ainda por cima, oca.
Quando a encontramos escondida na Finlândia, onde vive com falsa identidade, a vida de Olenka acabou de completar um círculo perfeito na sua imperfeição, voltando ao ponto de partida ainda que noutras circunstâncias. Tendo vivido na Estónia desde pequena, quando a União Soviética se desagrega, o pai, convencido das inúmeras novas oportunidades de negócio, leva a família de volta à região leste da Ucrânia.
Ela pensava que o Donbass era uma zona demasiado russa, um lugar para onde só iam as pessoas que tinham perdido a esperança � pessoas que tinham perdido as suas terras e as suas aldeias, as suas raízes e as suas famílias, a sua língua, a sua fé e as suas próprias almas.
Olenka deseja ser modelo, partir para o ocidente, e tudo fará para mudar de vida, começando por aceitar um pedido do pai a troco de dinheiro para o pé-de-meia que lhe permitirá a fuga, mas que acaba por ter consequências desastrosas das quais jamais se conseguirá libertar, apesar das suas ilusões.
Erros são feridas. As feridas sangram e deixam cicatrizes, e as cicatrizes são sinais particulares. Quem tem sinais particulares acaba sempre por se apanhado.
“O Parque dos Cães� proporcionou-me uma leitura voraz porque é uma espécie de thriller psicológico, ao jeito da fenomenal “Purga�, mas sem a trama apertada do seu antecessor, apresentando ao invés uma malha esgaçada com alguns buracos e várias pontas soltas, incluindo o final, onde parece que a autora perdeu o fôlego e simplesmente teve preguiça de compor o clímax que tanto se esperava e que um livro tão tenso merecia.
Tal como “A Purga�, é narrado com saltos temporais que propulsionam a leitura e conta com uma protagonista igualmente sem escrúpulos que não olha a meios para atingir os fins, mas que ainda assim consegue alguma simpatia por parte do leitor quando se encontra em situações de perigo perante vilões que lhe são superiores. Há igualmente uma história de amor que, no entanto, é mal explorada e parece não ter um terço da intensidade que Olenka lhe atribui, bem como o peso do contexto histórico-social que condiciona os atos e o carácter das personagens. Em “O Parque dos Cães� temos uma Ucrânia após a Revolução Laranja, um país onde grassa a corrupção, e onde os homens ganham a vida no submundo do crime mais ou menos organizado ou a abrir minas ilegais no próprio quintal; e onde às mulheres cabe plantar papoilas para ópio ou, se ainda jovens, aproveitarem os seus atributos físicos em casamentos por correspondência, ou a sua fertilidade como dadoras de óvulos. É esse o caso de Olenka e da sua antiga vizinha Daria, que seguem dois percursos diferentes, mas que se veem ambas sentadas lado a lado no parque dos cães, a pensar em como a vida poderia ter dado outras voltas.
O banco do parque tornou-se uma confortável cadeira de cinema onde podia afundar-me e esvaziar a mente. Aí podia ver a vida da família a decorrer como uma história que podia ter sido a minha, se tudo tivesse corrido de forma diferente.
Sofi Oksanen pôs-me a cenoura à frente do nariz e eu persegui-a durante 400 páginas que correspondem a 10 anos de vida da protagonista e a muitos quilómetros do seu percurso Helsínquia-Mylolaiv-Dnipropetrosk com várias idas e voltas, e passagens anteriores pela Estónia e pelo Donbass. E a cenoura era tão suculenta quanto parecia? Não, sou burra mas não tanto, a cenoura era de plástico e, ainda por cima, oca.
Quando a encontramos escondida na Finlândia, onde vive com falsa identidade, a vida de Olenka acabou de completar um círculo perfeito na sua imperfeição, voltando ao ponto de partida ainda que noutras circunstâncias. Tendo vivido na Estónia desde pequena, quando a União Soviética se desagrega, o pai, convencido das inúmeras novas oportunidades de negócio, leva a família de volta à região leste da Ucrânia.
Ela pensava que o Donbass era uma zona demasiado russa, um lugar para onde só iam as pessoas que tinham perdido a esperança � pessoas que tinham perdido as suas terras e as suas aldeias, as suas raízes e as suas famílias, a sua língua, a sua fé e as suas próprias almas.
Olenka deseja ser modelo, partir para o ocidente, e tudo fará para mudar de vida, começando por aceitar um pedido do pai a troco de dinheiro para o pé-de-meia que lhe permitirá a fuga, mas que acaba por ter consequências desastrosas das quais jamais se conseguirá libertar, apesar das suas ilusões.
Erros são feridas. As feridas sangram e deixam cicatrizes, e as cicatrizes são sinais particulares. Quem tem sinais particulares acaba sempre por se apanhado.
“O Parque dos Cães� proporcionou-me uma leitura voraz porque é uma espécie de thriller psicológico, ao jeito da fenomenal “Purga�, mas sem a trama apertada do seu antecessor, apresentando ao invés uma malha esgaçada com alguns buracos e várias pontas soltas, incluindo o final, onde parece que a autora perdeu o fôlego e simplesmente teve preguiça de compor o clímax que tanto se esperava e que um livro tão tenso merecia.
Tal como “A Purga�, é narrado com saltos temporais que propulsionam a leitura e conta com uma protagonista igualmente sem escrúpulos que não olha a meios para atingir os fins, mas que ainda assim consegue alguma simpatia por parte do leitor quando se encontra em situações de perigo perante vilões que lhe são superiores. Há igualmente uma história de amor que, no entanto, é mal explorada e parece não ter um terço da intensidade que Olenka lhe atribui, bem como o peso do contexto histórico-social que condiciona os atos e o carácter das personagens. Em “O Parque dos Cães� temos uma Ucrânia após a Revolução Laranja, um país onde grassa a corrupção, e onde os homens ganham a vida no submundo do crime mais ou menos organizado ou a abrir minas ilegais no próprio quintal; e onde às mulheres cabe plantar papoilas para ópio ou, se ainda jovens, aproveitarem os seus atributos físicos em casamentos por correspondência, ou a sua fertilidade como dadoras de óvulos. É esse o caso de Olenka e da sua antiga vizinha Daria, que seguem dois percursos diferentes, mas que se veem ambas sentadas lado a lado no parque dos cães, a pensar em como a vida poderia ter dado outras voltas.
October 10, 2024
".. كان بالإمكان أن نكون أنا و أنت و ابننا، في موقع أسرة حديقة الكلاب، التي يمضي أفرادها أوقات فراغهم معاً. كنت سأشتري معطفاً واقياً من المطر، كل ربيع، و أحرص على تصفيف شعري في صالون التجميل بانتظام. في أيام الإجازات و الكسل، كنت ستستيقظ لتناول إفطاراً أعدته لك يدا طفلك الصغيرتان، اللزجتان، كان سيخبئ في جيوبك قطع المكعبات الملونة، و بعض الحصى،و أوراق الشجر المتساقطة، التي يجمعها في الخريف.
كان بالإمكان أن نعيش تلك الحياة، لو إنني صارحتك فور ان التقينا. ربما ما كانت الأوضاع ستسوء عندها. كنت ستسامحني على محاولاتي لتجميل الوضع. ما كنت سآضطر للرحيل او الهروب منك."
الهروب سِمة من سمات بطلة الرواية أولينكا. هروبها من أهلها و بلدتها، هروبها من الفقر، وحتى من الحب. ندمها و بكائها على الفرص الضائعة و الأمنيات التي لم تتحقق. قرارات دُفعت لاتخاذها و دفع ثمنها تعاسة لباقي سنين عمرها.
بطلة الرواية بتحكلنا عن معاناتها في أوكرانيا لاتجاهها لسوق تأجير الارحام و الأمهات البديلات. موضوع جديد بالنسبالي و الغريب انه قانوني في أوكرانيا و بمؤسسات مرخصة. عالم واسع أساسه الاستغلال للمتبرعات و العملاء من الأسر الأجنبية الراغبين في الحصول على طفل customized
من ناحية الشكل، الهوايات مستقبلا، مستوى الذكاء، حتى موعد الولادة.
أولينكا البطلة بتحكي بدايتها في عالم تأجير الارحام كمتبرعة ثم رئيسة في احد المؤسسات، رحلة صعودها و هروبها و سقوطها. وحدتها و حرمانها من كل شئ و اللي بتبدأ الرواية منه. الرواية طرحت قصة أولينكا وداريا و اختلاف شخصياتهم اللي حيظهر سببه في نهاية الرواية رغم صداقتهم في بدايتها.
عوالم جديدة تأخذنا فيها الكاتبة. أوكرانيا ما بعد الاتحاد السوفيتي.. الاضطرابات السياسية و الثورات المستمرة.. البنية التحتية السيئة.. الفقر. الفقر الذي يدفن الرجال في المناجم غير القانونية، تجارة المخدرات من الخشخاش، و الأهم تأجير الأرحام.
أول قراءة للكاتبة و استمتعت بأسلوبها جداَ و التشويق المستمر من بداية الرواية.
الترجمة ممتازة و حقيقي دار العربي من الدور المفضلة ليا مؤخرًا و اصداراتها مميزة جدا.
January 25, 2022
Ja, ich weiß, das ist sehr früh, aber ich lege mich schon jetzt fest: Das Buch ist eins meiner Lesehighlights des Jahres 2022. Eine unfassbar vielschichtige Erzählung über ein Land (Ukraine), seine Geschichte, seine Gesellschaft und vor allem seine Frauen. Das ist spannend, dicht und atmosphärisch, erfordert aber auch viel Arbeit, da es sowohl inhaltlich als auch strukturell einige Herausforderungen bietet. Aber es lohnt sich sehr, dem Buch volle Konzentration zu schenken und ein paar grundlegende Infos zur Ukraine zu googlen, was aufgrund des andauernden und möglicherweise weiter eskalierenden Konflikts in der Osturkaine ja auch gleich für den aktuellen Diskurs hilft. Das Buch wird mich jedenfalls noch eine Weile beschäftigen, hat bei mit einen ganz starken Eindruck hinterlassen.
Mehr zum Buch in @ Papierstau Podcast.
Mehr zum Buch in @ Papierstau Podcast.
February 13, 2022
Ein großartiger Wurf! Eine meiner osteuropäischen Lieblingsschriftstellerinnen, Sofi Oksanen, hat wieder einmal einen aufrüttelnden, mitreißenden, anspruchsvollen, starken Roman auf dem Buchmarkt platziert. Wie schon in ihren vergangenen Werken geht es um Frauenschicksale in der Ukraine, mit dem Fokus auf die Geschehnisse seit dem Zerfall des Ostblocks. Diese Geschichte beschäftigt sich mit einem weiteren, zumindest in der EU illegalen Geschäftszweig, wie junge Frauen aus der Spirale von Armut, Unterdrückung und Perspektivenlosigkeit ausbrechen und zu Geld kommen können: Sie bieten zahlungskräftigen unfruchtbaren Europäerinnen ihre Eizellen zum Verkauf an. Durch die sehr liberale Gesetzgebung in der Ukraine ist dies zusammen mit Leihmutterschaft erlaubt, deshalb in ganz Europa sehr gefragt und zudem eine äußerst lukrative Einnahmequelle für junge Frauen und die politisch sehr gut integrierten Vermittlungsnetzwerke.
Im typischen „Oksanen-Stil� sind wieder zwei Handlungsstränge installiert, einer in der Vergangenheit nach dem Zusammenbruch des Ostblocks in der Ukraine und einer in der Gegenwart diesmal in Finnland, die sich allmählich einander annähern. Wie immer werden nach und nach die Geheimnisse der Vergangenheit enthüllt.
Protagonistin Olenka trifft zufällig im finnischen Hundepark auf die Eizellenspenderin Daria, die eine der Empfängerfamilien mit ihren zwei Kindern und den Hund stalkt. Olenka hat seit ihrer Jugend einiges mitgemacht, um der Arbeits- und Hoffnungslosigkeit in der Ukraine zu entkommen. Sie wurde in früher Jugend als Model entdeckt, hat sich aber aus Unwissenheit im Business leider einen Fehler geleistet, indem sie den falschen Werbejob angenommen und damit ihre Karriere zerstört hat.
Nach vielen Versuchen, erneut Arbeit zu bekommen und ihre Mutter und Tante zu versorgen, ist sie zuerst als Eizellenspenderin bei einer all-inklusive-Vermittlungsagentur (Babies, Leihmütter, Eizellen, Kliniken, Waisenhäuser�) gelandet und dann dort zur erfolgreichen Koordinatorin aufgestiegen, die zum Beispiel auch für Daria verantwortlich war. Leider ging bei der Betreuung von Daria und der prominenten Eizellenempfängerin Lada Krawetz etwas schief, Olenka musste fliehen und anonym unter falschem Namen irgendwo untertauchen. Nun arbeitet sie in Finnland als Putzfrau, hat jeden Kontakt zu ihrer Mutter aus Angst um ihr Leben abgebrochen und beobachtet natürlich genauso wie Daria die Familie im Hundepark, denn das ältere Kind stammt aus ihrer Eizelle.
Da Daria psychisch labil und total unberechenbar ist, hat Olenka Angst, dass sie ihren Aufenthaltsort aufdeckt, oder etwas so Dummes wie eine Kindesentführung plant, was die öffentliche Aufmerksamkeit automatisch auf beide Frauen lenken und die Anonymität der Protagonistin zerstören würde.
In Rückblenden wird der Aufstieg und Fall Olenkas, das gesamte Leben ihrer Familie, aber auch das Schicksal von Daria und ihren Verwandten aufgerollt, die in ferner Vergangenheit in einem kleinen ostukrainischen Dorf Nachbarn waren.
Neben den persönlichen Komponenten baut der Roman auch die unsichere politische Situation von 2016 während der russisch-ukrainischen Krise ein, indem sich die in Finnland untergetauchte Olenka sehr viele Sorgen um ihre Mutter macht. Das ist ganz schön gruselig, ausgerechnet in der heutigen Zeit davon zu lesen, denn vieles ist ähnlich, fast schon analog zur vergangenen Krise. Die Protagonistin schaut in Finnland das über Satelliten empfangene Wetter russischer Nachrichtensender, um bei aller Desinformation zu eruieren, ob die Ukraine und nicht nur die Krim auf der Wetterkarte schon an Russland angeschlossen sind. In Europa braucht sie sich im Gegensatz zur Ukraine nicht um die Gaspreise zu kümmern, denn es ist genügend da � das Problem haben wir momentan in Österreich aber tatsächlich.
„Falls jemand im Gefängnis sitzt, dann solltest du das jetzt sagen.�
„Gefängnis ist doch nicht erblich.�
„Aber Aggressivität ist es. Und es empfiehlt sich nicht, den Kunden diesen Witz zu erzählen.�
Ich wusste, was sie meinte. Bei uns sind die ehrlichen Menschen im Gefängnis, und die unehrlichen im Parlament.
Literarisch und sprachlich möchte ich den Roman als sehr anspruchsvoll einordnen. Der Stoff ist brutal, abgebrüht und realistisch, die Handlung verzwickt, herausfordernd, aber nicht verwirrend, da die losen Enden zum Schluss zusammengeführt werden. Letztendlich verweben sich die aufgedeckten Handlungsstränge aller Figuren sogar enger, als ich mir das ursprünglich vorstellen konnte. Man könnte fast meinen, die ganze Ostukraine ist ein einziges winziges Dorf, in dem jeder mit jedem aus der Vergangenheit in enger Beziehung steht, obwohl sich gar nicht alle kennen, weil sehr viele ihre Biografie verändert und die Namen gewechselt haben. Zusätzlich gibt es ganz im osteuropäischen Stil auch noch eine tragische, recht unkitschige, sehr verzweifelte Liebesgeschichte.
Die Figurenentwicklung der Protagonistin Olenka und der Frauen ihrer Familie ist sensationell, die Männer wie Vater, Geliebter, Helfer bei der Heroinproduktion, Dealer � bleiben meist Beiwerk, absichtlich blass konzipiert und mitgemeint. Ich liebe diese brutal realistischen osteuropäischen weiblichen Figuren von Sofi Oksanen. Sie sind teilweise Heldinnen und Antiheldinnen zugleich, ein bisschen Opfer, aber auch extrem schnell skrupellose Täterinnen, wenn sich die Gelegenheit ergibt, einen Vorteil für sich selbst oder die Familie zu gewinnen, um aus dem Sumpf rauszukommen. Die jungen Frauen sind außen hübsch und zart, innen ganz hart, die Alten abgebrüht und verlebt, alle gestählt durch das Leid der Vergangenheit, so wie die Ukraine immer fremdbestimmt.
Am Ende hat mir Oksanen nicht ganz schlüssig alle Motive von Daria und Lada Krawetz erklärt, aber das sind eben auch nur Nebenfiguren beziehungsweise Beiwerk, denn eigentlich wird ja das Schicksal von Olenka erzählt. Deshalb höre ich jetzt schon auf, ein kleines Haar im Süppchen zu suchen und sage:
Fazit: Absolute Leseempfehlung! Schon wieder ein Buchstoffhöhepunkt. Aber Vorsicht, das ist definitiv ein Anti-Wohlfühlroman, richtig brutal, gemein, hartgesotten und lapidar grausam. Wer mit so etwas nicht gut zurechtkommt und eine weniger unsympathische Protagonistin haben möchte, wird überhaupt nicht glücklich werden.
Im typischen „Oksanen-Stil� sind wieder zwei Handlungsstränge installiert, einer in der Vergangenheit nach dem Zusammenbruch des Ostblocks in der Ukraine und einer in der Gegenwart diesmal in Finnland, die sich allmählich einander annähern. Wie immer werden nach und nach die Geheimnisse der Vergangenheit enthüllt.
Protagonistin Olenka trifft zufällig im finnischen Hundepark auf die Eizellenspenderin Daria, die eine der Empfängerfamilien mit ihren zwei Kindern und den Hund stalkt. Olenka hat seit ihrer Jugend einiges mitgemacht, um der Arbeits- und Hoffnungslosigkeit in der Ukraine zu entkommen. Sie wurde in früher Jugend als Model entdeckt, hat sich aber aus Unwissenheit im Business leider einen Fehler geleistet, indem sie den falschen Werbejob angenommen und damit ihre Karriere zerstört hat.
Nach vielen Versuchen, erneut Arbeit zu bekommen und ihre Mutter und Tante zu versorgen, ist sie zuerst als Eizellenspenderin bei einer all-inklusive-Vermittlungsagentur (Babies, Leihmütter, Eizellen, Kliniken, Waisenhäuser�) gelandet und dann dort zur erfolgreichen Koordinatorin aufgestiegen, die zum Beispiel auch für Daria verantwortlich war. Leider ging bei der Betreuung von Daria und der prominenten Eizellenempfängerin Lada Krawetz etwas schief, Olenka musste fliehen und anonym unter falschem Namen irgendwo untertauchen. Nun arbeitet sie in Finnland als Putzfrau, hat jeden Kontakt zu ihrer Mutter aus Angst um ihr Leben abgebrochen und beobachtet natürlich genauso wie Daria die Familie im Hundepark, denn das ältere Kind stammt aus ihrer Eizelle.
Da Daria psychisch labil und total unberechenbar ist, hat Olenka Angst, dass sie ihren Aufenthaltsort aufdeckt, oder etwas so Dummes wie eine Kindesentführung plant, was die öffentliche Aufmerksamkeit automatisch auf beide Frauen lenken und die Anonymität der Protagonistin zerstören würde.
In Rückblenden wird der Aufstieg und Fall Olenkas, das gesamte Leben ihrer Familie, aber auch das Schicksal von Daria und ihren Verwandten aufgerollt, die in ferner Vergangenheit in einem kleinen ostukrainischen Dorf Nachbarn waren.
Neben den persönlichen Komponenten baut der Roman auch die unsichere politische Situation von 2016 während der russisch-ukrainischen Krise ein, indem sich die in Finnland untergetauchte Olenka sehr viele Sorgen um ihre Mutter macht. Das ist ganz schön gruselig, ausgerechnet in der heutigen Zeit davon zu lesen, denn vieles ist ähnlich, fast schon analog zur vergangenen Krise. Die Protagonistin schaut in Finnland das über Satelliten empfangene Wetter russischer Nachrichtensender, um bei aller Desinformation zu eruieren, ob die Ukraine und nicht nur die Krim auf der Wetterkarte schon an Russland angeschlossen sind. In Europa braucht sie sich im Gegensatz zur Ukraine nicht um die Gaspreise zu kümmern, denn es ist genügend da � das Problem haben wir momentan in Österreich aber tatsächlich.
„Falls jemand im Gefängnis sitzt, dann solltest du das jetzt sagen.�
„Gefängnis ist doch nicht erblich.�
„Aber Aggressivität ist es. Und es empfiehlt sich nicht, den Kunden diesen Witz zu erzählen.�
Ich wusste, was sie meinte. Bei uns sind die ehrlichen Menschen im Gefängnis, und die unehrlichen im Parlament.
Literarisch und sprachlich möchte ich den Roman als sehr anspruchsvoll einordnen. Der Stoff ist brutal, abgebrüht und realistisch, die Handlung verzwickt, herausfordernd, aber nicht verwirrend, da die losen Enden zum Schluss zusammengeführt werden. Letztendlich verweben sich die aufgedeckten Handlungsstränge aller Figuren sogar enger, als ich mir das ursprünglich vorstellen konnte. Man könnte fast meinen, die ganze Ostukraine ist ein einziges winziges Dorf, in dem jeder mit jedem aus der Vergangenheit in enger Beziehung steht, obwohl sich gar nicht alle kennen, weil sehr viele ihre Biografie verändert und die Namen gewechselt haben. Zusätzlich gibt es ganz im osteuropäischen Stil auch noch eine tragische, recht unkitschige, sehr verzweifelte Liebesgeschichte.
Die Figurenentwicklung der Protagonistin Olenka und der Frauen ihrer Familie ist sensationell, die Männer wie Vater, Geliebter, Helfer bei der Heroinproduktion, Dealer � bleiben meist Beiwerk, absichtlich blass konzipiert und mitgemeint. Ich liebe diese brutal realistischen osteuropäischen weiblichen Figuren von Sofi Oksanen. Sie sind teilweise Heldinnen und Antiheldinnen zugleich, ein bisschen Opfer, aber auch extrem schnell skrupellose Täterinnen, wenn sich die Gelegenheit ergibt, einen Vorteil für sich selbst oder die Familie zu gewinnen, um aus dem Sumpf rauszukommen. Die jungen Frauen sind außen hübsch und zart, innen ganz hart, die Alten abgebrüht und verlebt, alle gestählt durch das Leid der Vergangenheit, so wie die Ukraine immer fremdbestimmt.
Am Ende hat mir Oksanen nicht ganz schlüssig alle Motive von Daria und Lada Krawetz erklärt, aber das sind eben auch nur Nebenfiguren beziehungsweise Beiwerk, denn eigentlich wird ja das Schicksal von Olenka erzählt. Deshalb höre ich jetzt schon auf, ein kleines Haar im Süppchen zu suchen und sage:
Fazit: Absolute Leseempfehlung! Schon wieder ein Buchstoffhöhepunkt. Aber Vorsicht, das ist definitiv ein Anti-Wohlfühlroman, richtig brutal, gemein, hartgesotten und lapidar grausam. Wer mit so etwas nicht gut zurechtkommt und eine weniger unsympathische Protagonistin haben möchte, wird überhaupt nicht glücklich werden.
February 21, 2022
I chose this book because I wanted to spend some time in Finland, though it turned out I spent much more time in Ukraine. (That’s not a complaint.) The city of Helsinki is used as an escape, and as contrast to what Ukraine was and is, even post-Soviet independence.
I was thrown into a world I knew almost nothing about, and the disorientation was increased by the jumping around in time and the withholding of information. An upsetting of preconceived notions adds to the increasing suspense, though the first-person narrator addressing “you� for her rationalizations felt clumsy at times, especially with the info-dump in the middle explaining Ukraine’s recent (up to 2016) complex history.
Thriller-ish aspects might seem farfetched but ring true. In the marketplace of an oligarchic society—and I’d include capitalism in that moniker—attractive, young women with no other resources are valued for their looks: as models, as escorts, as mail-order brides, and for their eggs. The narrator is past her so-called prime, but is still in the fertility industry. She's struggling to survive repercussions from her past; set in motion by her father, though her continuing role is far from innocent.
I was thrown into a world I knew almost nothing about, and the disorientation was increased by the jumping around in time and the withholding of information. An upsetting of preconceived notions adds to the increasing suspense, though the first-person narrator addressing “you� for her rationalizations felt clumsy at times, especially with the info-dump in the middle explaining Ukraine’s recent (up to 2016) complex history.
Thriller-ish aspects might seem farfetched but ring true. In the marketplace of an oligarchic society—and I’d include capitalism in that moniker—attractive, young women with no other resources are valued for their looks: as models, as escorts, as mail-order brides, and for their eggs. The narrator is past her so-called prime, but is still in the fertility industry. She's struggling to survive repercussions from her past; set in motion by her father, though her continuing role is far from innocent.
March 30, 2022
Przeczytałem, a teraz czas na Was, bo to naprawdę idealna powieść na ten czas.
---
Powieść Sofi Oksanen jest dowodem na to, że czasem fikcja lepiej zdaje relację z rzeczywistości niż najlepszy reportaż. “Psi park� to powieść niezwykle aktualna - nie tylko dlatego, że opowiada z kobiecej perspektywy wieloletnią wojnę u naszych sąsiadów.
Gdy fińska pisarka zaczyna od sceny dziejącej się w 2016 roku Helsinkach czytelnik raczej nie spodziewa się tego, że za chwilę wyląduje dziesięć lat wcześniej w Ukrainie. A tu już po dwóch stronach jesteśmy na wsi w obwodzie mikołajowskim. Bohaterka i jednocześnie narratorka powieści po latach wchodzi do izby, w której spędziła dzieciństwo. “Moje zdjęcia, każde oprawione, na stole, na komodzie, na ścianach�. Matczyna kolekcja. “Przesyłałam je matce na dowód, że pracuję jako modelka�. Matkę zachwycały. Narratorkę - przyprawiają o mdłości.
Jasne jest, że Olenka nie pracowała jako modelka. Była jedną z wielu ukraińskich kobiet, które zostały surogatkami, lub dawczyniami komórek jajowych. Ale czytelnik tego jeszcze nie wie. Oksanen bardzo powoli odsłania kolejne fakty z życia Olenki doskonale grając ze stereotypami czytelnika - czasem wyprowadza go w las, a czasem trafiamy w dziesiątkę.
Ta ostrożność w dokładaniu kolejnych elementów do tej układanki sprawia, że “Psi park� (tłum. Katarzyna Aniszewska) czyta się zachłannie, czekając na to, co jeszcze tu się może wydarzyć. Kim tak naprawdę jest Olenka i co zaszło między nią, a Darią, która pewnego dnia pojawia się na helsińskim psim wybiegu. Olenka przychodzi tu oglądać psiaki, poczytać książkę. A może Olenka kogoś śledzi? Chłopczyka, lub dziewczynkę zaskakująco do niej podobną? To thriller, więc uchylam się od wyjaśnień.
Poza warstwą gatunkową jest to też powieść o losie ukraińskich dziewczyn, które chcąc znaleźć pieniądze na studia, muszą szukać pracy. A za komórkę jajową czy bycie surogatką mogą zarobić naprawdę sporo. Oksanen dokładnie, bez znieczulenia, przeprowadza czytelnika przez proces surogacji, pokazując jak działa ten biznes i kiedy może być dla kobiet wyzwoleniem, a kiedy przekleństwem. Nie jest to narracja jednostronna, dzięki czemu udaje się uniknąć autorce nadmiernej publicystyczności.
Na historię Olenki i Darii nakłada się też opowieść o Ukrainie, kraju, który zjednoczył się całkiem niedawno. Olenka opowiada o zmianach, jakie nastąpiły po Euromajdanie, o tym jak nagle jej kraj przestał być postsowiecką kolonią. I to jest niesamowite, że pisze to fińska pisarka, a książka wyszła w oryginale trzy lata temu. Czytając, miałem wrażenie jakby Oksanen pisała to dwa-trzy miesiące temu, chcąc pokazać zachodniemu czytelnikowi, co przegapił w historii Europy ostatnich kilku lat. Jednocześnie świetna jest perspektywa, którą przyjmuje Oksanen. Bo czy wiecie, że po Euromajdanie “radzieckie rysy wychodziły z mody, nawet jeśli jeszcze chwilę wcześniej były godne wszelkich wielkich ról filmowych�, a po 2014 roku zakazano surogacji dla par z Rosji?
2014 rok. Helsinki. “Mówiłam, że jestem z Kijowa, nie ze wschodniej Ukrainy, a usłyszawszy to, Finowie wzdychali z ulgą, zapewniając, że jest im przykro. O ile wcześniej byłam dla nich niewidzialna, rewolucja uczyniła mnie aż nazbyt widoczną, a wojna (...) sprawiła, że patrzyli na mnie jak na chodzący wykrzyknik�. Czy tak dzisiaj czują się kobiety z Ukrainy w Warszawie? Zapewne.
“Psi park� to książka o emigracji, szukaniu własnego miejsca na świecie, w tym poszukiwaniu dość przewidywalna - odrzucenie rodzinnej wsi na rzecz Kijowa, później próba odbudowania życia w Helsinkach, przerwana nagle wracającą przeszłością. To szkielet prosty i można było go trochę bardziej skomplikować, ale Oksanen udaje się w niezwykły sposób wczuć w sytuację kobiety, która nie jest nią. I przedstawić tak, że naprawdę nie mogłem uwierzyć, że była to w stanie napisać osoba z dość bezpiecznego kraju. Choć może mieszkańcy Finlandii bezpiecznie się nie czują, dzięki czemu łatwiej im zrozumieć Ukrainę?
Oksanen napisała - jak przystało na thriller - powieść trzymającą w napięciu. A przy okazji za gardło. Trzy dni, trzy zarwane noce, pięćset stron. Polecam sprawdzić, choć może w dawkach bardziej stonowanych.
(Już chyba zawsze wybieg dla psów będzie mi się kojarzył z Olenką szpiegującą� a właśnie, miałem nie zdradzać. To już się zamykam)
---
Powieść Sofi Oksanen jest dowodem na to, że czasem fikcja lepiej zdaje relację z rzeczywistości niż najlepszy reportaż. “Psi park� to powieść niezwykle aktualna - nie tylko dlatego, że opowiada z kobiecej perspektywy wieloletnią wojnę u naszych sąsiadów.
Gdy fińska pisarka zaczyna od sceny dziejącej się w 2016 roku Helsinkach czytelnik raczej nie spodziewa się tego, że za chwilę wyląduje dziesięć lat wcześniej w Ukrainie. A tu już po dwóch stronach jesteśmy na wsi w obwodzie mikołajowskim. Bohaterka i jednocześnie narratorka powieści po latach wchodzi do izby, w której spędziła dzieciństwo. “Moje zdjęcia, każde oprawione, na stole, na komodzie, na ścianach�. Matczyna kolekcja. “Przesyłałam je matce na dowód, że pracuję jako modelka�. Matkę zachwycały. Narratorkę - przyprawiają o mdłości.
Jasne jest, że Olenka nie pracowała jako modelka. Była jedną z wielu ukraińskich kobiet, które zostały surogatkami, lub dawczyniami komórek jajowych. Ale czytelnik tego jeszcze nie wie. Oksanen bardzo powoli odsłania kolejne fakty z życia Olenki doskonale grając ze stereotypami czytelnika - czasem wyprowadza go w las, a czasem trafiamy w dziesiątkę.
Ta ostrożność w dokładaniu kolejnych elementów do tej układanki sprawia, że “Psi park� (tłum. Katarzyna Aniszewska) czyta się zachłannie, czekając na to, co jeszcze tu się może wydarzyć. Kim tak naprawdę jest Olenka i co zaszło między nią, a Darią, która pewnego dnia pojawia się na helsińskim psim wybiegu. Olenka przychodzi tu oglądać psiaki, poczytać książkę. A może Olenka kogoś śledzi? Chłopczyka, lub dziewczynkę zaskakująco do niej podobną? To thriller, więc uchylam się od wyjaśnień.
Poza warstwą gatunkową jest to też powieść o losie ukraińskich dziewczyn, które chcąc znaleźć pieniądze na studia, muszą szukać pracy. A za komórkę jajową czy bycie surogatką mogą zarobić naprawdę sporo. Oksanen dokładnie, bez znieczulenia, przeprowadza czytelnika przez proces surogacji, pokazując jak działa ten biznes i kiedy może być dla kobiet wyzwoleniem, a kiedy przekleństwem. Nie jest to narracja jednostronna, dzięki czemu udaje się uniknąć autorce nadmiernej publicystyczności.
Na historię Olenki i Darii nakłada się też opowieść o Ukrainie, kraju, który zjednoczył się całkiem niedawno. Olenka opowiada o zmianach, jakie nastąpiły po Euromajdanie, o tym jak nagle jej kraj przestał być postsowiecką kolonią. I to jest niesamowite, że pisze to fińska pisarka, a książka wyszła w oryginale trzy lata temu. Czytając, miałem wrażenie jakby Oksanen pisała to dwa-trzy miesiące temu, chcąc pokazać zachodniemu czytelnikowi, co przegapił w historii Europy ostatnich kilku lat. Jednocześnie świetna jest perspektywa, którą przyjmuje Oksanen. Bo czy wiecie, że po Euromajdanie “radzieckie rysy wychodziły z mody, nawet jeśli jeszcze chwilę wcześniej były godne wszelkich wielkich ról filmowych�, a po 2014 roku zakazano surogacji dla par z Rosji?
2014 rok. Helsinki. “Mówiłam, że jestem z Kijowa, nie ze wschodniej Ukrainy, a usłyszawszy to, Finowie wzdychali z ulgą, zapewniając, że jest im przykro. O ile wcześniej byłam dla nich niewidzialna, rewolucja uczyniła mnie aż nazbyt widoczną, a wojna (...) sprawiła, że patrzyli na mnie jak na chodzący wykrzyknik�. Czy tak dzisiaj czują się kobiety z Ukrainy w Warszawie? Zapewne.
“Psi park� to książka o emigracji, szukaniu własnego miejsca na świecie, w tym poszukiwaniu dość przewidywalna - odrzucenie rodzinnej wsi na rzecz Kijowa, później próba odbudowania życia w Helsinkach, przerwana nagle wracającą przeszłością. To szkielet prosty i można było go trochę bardziej skomplikować, ale Oksanen udaje się w niezwykły sposób wczuć w sytuację kobiety, która nie jest nią. I przedstawić tak, że naprawdę nie mogłem uwierzyć, że była to w stanie napisać osoba z dość bezpiecznego kraju. Choć może mieszkańcy Finlandii bezpiecznie się nie czują, dzięki czemu łatwiej im zrozumieć Ukrainę?
Oksanen napisała - jak przystało na thriller - powieść trzymającą w napięciu. A przy okazji za gardło. Trzy dni, trzy zarwane noce, pięćset stron. Polecam sprawdzić, choć może w dawkach bardziej stonowanych.
(Już chyba zawsze wybieg dla psów będzie mi się kojarzył z Olenką szpiegującą� a właśnie, miałem nie zdradzać. To już się zamykam)
November 20, 2021
A very ambitious novel about egg donation by poor Ukrainian women to rich Western couples. To call it a literary thriller would be an insult to the literary qualities, but it is definitely built up so as to keep the reader guessing, slowly but certainly releasing tiny pieces of information.
Olenka is a young Ukrainian woman trying to escape from poverty. We know she has made a career but something must have gone terribly wrong as we meet her poor and alone on a bench in a dog park in Helsinki. What happened? Who is the family she is spying on? And who is the woman that just sat down next to her?
The plot is central, but lots of themes are covered which makes it very interesting: the fall of the Soviet Union, corruption, poverty, politics, the Orange Revolution. But also motherhood, childlessness and infertility. I am not sure if the author is of Ukrainian descent; if not the research is impressive.
Overall a very good read. But...I am quite disappointed by the ending...perhaps once more people have read it we can have a discussion about it...
Many thanks to Netgalley and Atlantic for the eARC in exchange for an honest review.
Olenka is a young Ukrainian woman trying to escape from poverty. We know she has made a career but something must have gone terribly wrong as we meet her poor and alone on a bench in a dog park in Helsinki. What happened? Who is the family she is spying on? And who is the woman that just sat down next to her?
The plot is central, but lots of themes are covered which makes it very interesting: the fall of the Soviet Union, corruption, poverty, politics, the Orange Revolution. But also motherhood, childlessness and infertility. I am not sure if the author is of Ukrainian descent; if not the research is impressive.
Overall a very good read. But...I am quite disappointed by the ending...perhaps once more people have read it we can have a discussion about it...
Many thanks to Netgalley and Atlantic for the eARC in exchange for an honest review.
December 15, 2019
En tiedä, saako näin sanoa, mutta mielestäni Oksasen kirjoittamiseen on hiipinyt jonkinlaista kaavamaisuutta. On kaksi aikatasoa, on jännittävä nykyhetken juoni ja syvempi yhteiskunnallinen taso ja on taitavasti koostettu tarina, jonka kierteet aukeavat pikku hiljaa. Sellainen oli Koirapuisto.
Pintatason tarinana on kahden naisen kohtaaminen Helsingissä, ilmeisesti Pengerkadun koirapuistossa. Menneisyys on yhteinen, ja taustalla on noin kymmenen vuoden takainen ukrainalainen lapsettomuushoitobisnes. Lukijalle selviää vähitellen, mikä on ollut kummankin naisen rooli, ja mikä on heidän yksityinen ja yhteinen menneisyytensä, joka on tuonut heidät juuri tähän pisteeseen.
Kirjoitustyyli on tällä kertaa hyvin päälausevetoinen, suorastaan reportaasimainen. Se onnistuu ainakin minut etäännyttämään henkilöistä niin, että heidän olemuksensa ja motiivinsa jäävät hyvin paljon perusteettomien arvailujeni varaan. Kokonaisuutena teoksesta jäi kuva, että se on jotain teknisesti taitavaa, mutta kovin kliinistä. Minun oli vaikea pitää mielenkiintoani yllä.
Pintatason tarinana on kahden naisen kohtaaminen Helsingissä, ilmeisesti Pengerkadun koirapuistossa. Menneisyys on yhteinen, ja taustalla on noin kymmenen vuoden takainen ukrainalainen lapsettomuushoitobisnes. Lukijalle selviää vähitellen, mikä on ollut kummankin naisen rooli, ja mikä on heidän yksityinen ja yhteinen menneisyytensä, joka on tuonut heidät juuri tähän pisteeseen.
Kirjoitustyyli on tällä kertaa hyvin päälausevetoinen, suorastaan reportaasimainen. Se onnistuu ainakin minut etäännyttämään henkilöistä niin, että heidän olemuksensa ja motiivinsa jäävät hyvin paljon perusteettomien arvailujeni varaan. Kokonaisuutena teoksesta jäi kuva, että se on jotain teknisesti taitavaa, mutta kovin kliinistä. Minun oli vaikea pitää mielenkiintoani yllä.
May 14, 2021
Цікава книжка. Знову ж, можливо, тому що вона фоново про материнство, вагітності, зачаття, мені таке цікаве.
Я здивована, що авторка настільки в темі українських реалій і політичних акцентів.
Твір написаний якісно, шар за шаром відкривається невідома інформація. Але часто було відчуття, що я не розумію натяків авторки (чи думок ліричної героїні), які, очікується, мала б розуміти і робити певні висновки.
Дуже сподобалось оформлення (дизайн обкладинки: Марія Кінович; макет і верстка: Михайло Федишак) - книжка дуже приємна як об'єкт.
Книжка досить масивна (460 сторінок), але прочиталась швидко, чіпляла.
Я здивована, що авторка настільки в темі українських реалій і політичних акцентів.
Твір написаний якісно, шар за шаром відкривається невідома інформація. Але часто було відчуття, що я не розумію натяків авторки (чи думок ліричної героїні), які, очікується, мала б розуміти і робити певні висновки.
Дуже сподобалось оформлення (дизайн обкладинки: Марія Кінович; макет і верстка: Михайло Федишак) - книжка дуже приємна як об'єкт.
Книжка досить масивна (460 сторінок), але прочиталась швидко, чіпляла.
September 28, 2019
Sofi Oksasen uusin teos Koirapuisto kertoo tarinan ukrainalaisesta naisesta Olenkasta, joka palasi takaisin kotimaahansa Pariisin vuosiensa jälkeen. Ukrainassa piti tutkailla työmarkkinoita, eikä töitä niin vain ollut tarjolla. Koirapuiston maailmassa sukellettiin hyvin arkoihin perheiden sisäisiin ongelmiin, joista bisnesmiehet olivat oivaltaneet markkinaraon ukrainalaisen sallivan lainsäädännön johdosta.
Kysymyksessä oli siis hedelmöitysbisnekset, joita myös Oksasen edellinen kirja Norma sivusi. Hedelmöitysbisnekset, jotka ovat Ukrainassa maailman sallivimmat oikeassakin elämässä, ovat keino saada oma lapsi erittäin kyseenalaisilla keinoilla. Olenka pääsi sisälle hedelmöitysbisnekseen, elämä tasoittui ja rahahuolet olivat kaukana takana, mutta Ukraina on tunnetusti petosten ja rikollisten temmellyskenttä, mikään ei ole varmempaa kuin epävarmuus. Sitten asiakkaaksi tuli uusi perhe, ja Olenka tutustui yhteen mieheen, heidän työntekijäänsä. Olenka tiesi päiviensä olevan lopussa hedelmöitysbisneksessä, mutta rakkaus teki pelostakin siedettävämmän.
Sofi Oksasen Koirapuisto on upea kirja, joka kuvaa Olenkan elämää nykypäivän Helsingissä ja aikaisempaa elämää Ukrainassa. Koirapuistosta löytyy rakkautta, Viron ja Ukrainan lähihistoriaa ja jännitystä sekä lapsettomuutta, joka on kansainvälinen ongelma ja joka on houkutellut rikollispiirejä mukaansa, sillä kyseinen bisnes tuottaa suunnattomasti rahaa.
Sofi Oksanen on kirjoittanut hyytävän jännittävän tarinan hedelmöitysbisneksestä ja naisesta, joka yritti pysytellä hengissä.
September 22, 2021
"He didn't seem to notice that the whole house smelled like Yves Saint Laurent Opium and a strange old woman, a remarkable combination of impending death and luxury."
The blurb for The Dog Park pulled me in immediately. Olenka is a Ukrainian woman living in Helsinki, Finland in 2016. The Olenka of the year 2006 - the one who wore fur coats, lived in a posh apartment, and was on the top of her game in the fertility industry - likely wouldn't recognize the Olenka of 2016 who has taken a tumble from grace and is living her life as a cleaning lady. But no matter - Olenka feels safely hidden from her past life (and past problems) living under an alias in a foreign country. Or at least she did until a blast from her past finds her in a dog park, plops down next to her on a bench, and threatens to expose her. But... expose her for what? What exactly happened a decade ago that would promote Olenka to walk away from everything she knew and loved for this drab life?
When I first started reading this tale I had a hard time grasping why it has less than a four star average on ŷ, especially given that most of those reviews and ratings are based on the original Finnish version. But as I kept plodding along, I started to understand why all of the reviews weren't exactly glowing. Although the premise and the introduction of the novel are fascinating and well done, the overall execution leaves something to be desired. While the jumps in the story between Ukraine in 2006 and Helsinki in 2016 initially were crisp and clear cut, as the novel wore on they became more muddled and messy. Oksanen throws in snippets from Olenka's childhood, detailed descriptions of political drama in Ukraine, and more side characters than were necessary (and more than my wee brain could easily keep track of). Additionally, the character development was nonexistent. I'm perfectly fine with minimal character development if the story itself is well done (lookin' at you, Stephen King) because the focus of that type of book is on the plot itself. But the plot in The Dog Park is too weak to make up for the lack of interesting characters.
When I first cracked open this book I was dying to find out what Olenka's whole story was. But the closer I got to the conclusion, the less I cared. The fact that the ending was rather lackluster fell right in line with my expectations for it, unfortunately.
Thanks to NetGalley for an ARC in exchange for my honest review.
The blurb for The Dog Park pulled me in immediately. Olenka is a Ukrainian woman living in Helsinki, Finland in 2016. The Olenka of the year 2006 - the one who wore fur coats, lived in a posh apartment, and was on the top of her game in the fertility industry - likely wouldn't recognize the Olenka of 2016 who has taken a tumble from grace and is living her life as a cleaning lady. But no matter - Olenka feels safely hidden from her past life (and past problems) living under an alias in a foreign country. Or at least she did until a blast from her past finds her in a dog park, plops down next to her on a bench, and threatens to expose her. But... expose her for what? What exactly happened a decade ago that would promote Olenka to walk away from everything she knew and loved for this drab life?
When I first started reading this tale I had a hard time grasping why it has less than a four star average on ŷ, especially given that most of those reviews and ratings are based on the original Finnish version. But as I kept plodding along, I started to understand why all of the reviews weren't exactly glowing. Although the premise and the introduction of the novel are fascinating and well done, the overall execution leaves something to be desired. While the jumps in the story between Ukraine in 2006 and Helsinki in 2016 initially were crisp and clear cut, as the novel wore on they became more muddled and messy. Oksanen throws in snippets from Olenka's childhood, detailed descriptions of political drama in Ukraine, and more side characters than were necessary (and more than my wee brain could easily keep track of). Additionally, the character development was nonexistent. I'm perfectly fine with minimal character development if the story itself is well done (lookin' at you, Stephen King) because the focus of that type of book is on the plot itself. But the plot in The Dog Park is too weak to make up for the lack of interesting characters.
When I first cracked open this book I was dying to find out what Olenka's whole story was. But the closer I got to the conclusion, the less I cared. The fact that the ending was rather lackluster fell right in line with my expectations for it, unfortunately.
Thanks to NetGalley for an ARC in exchange for my honest review.
February 2, 2022
Hätte mir in diesem Buch so viel mehr die Geschichte Darias als das elend lange Lamentieren von Olenka gewünscht. Ihre gesamte Familienhistorie war für mich leider eher unspannend und ihre eigene frauenfeindliche Art den Spenderinnen ggü. ließ leider null Empathie für ihre eigene "tragische" Geschichte aufkommen.
Das Setting gefiel mir dafür ausgesprochen gut (Ukraine in Postsowjetzeiten und aus gegenwärtiger Perspektive der 00er Jahre), ebenso die schwarzhumorigen, zynischen Kommentare zum Einfluss der SU & Russland auf ehemalige Sowjetstaaten wie die Ukraine.
Identität, Einsamkeit, Misshandlung und Ausbeutung junger Frauen als große Themen funktionierten auch gut, aber die individuellen Schicksale hätten so viel spannender sein können.
Am Lover festhängen, der für den einen reichen Dude arbeitet, der deinen Vater umbringen ließ, ist auch 'ne seltsame soapige Trope. Nicht mein Fall.
Das Setting gefiel mir dafür ausgesprochen gut (Ukraine in Postsowjetzeiten und aus gegenwärtiger Perspektive der 00er Jahre), ebenso die schwarzhumorigen, zynischen Kommentare zum Einfluss der SU & Russland auf ehemalige Sowjetstaaten wie die Ukraine.
Identität, Einsamkeit, Misshandlung und Ausbeutung junger Frauen als große Themen funktionierten auch gut, aber die individuellen Schicksale hätten so viel spannender sein können.
Am Lover festhängen, der für den einen reichen Dude arbeitet, der deinen Vater umbringen ließ, ist auch 'ne seltsame soapige Trope. Nicht mein Fall.
April 15, 2022
Aunque el libro fue publicado en 2019 no llegó a España hasta marzo de 2022, cuando ya había empezado la invasión de Ucrania por parte de Rusia y las horribles consecuencias que está dejando a todos los niveles.
La novela trata de la vida en Ucrania de Olenka y Daría y las consecuencias de las decisiones que toman, se puede considerar un thriller, una novela de tintes psicológicos, un acercamiento a los años 90 despues de la caída del Telón de Acero y la desaparición de la antigua URSS y su desmembramiento con todos los paises satélites libres de la influencia soviética, Ucrania es un caso aparte, es la única salida al mar que tiene Rusia ya que Siberia permanece congelada la mayor parte del año y San Petersburgo resulta pequeña salida al exterior. El aspecto histórico está muy bien narrado, Dombas, la fallida revolución naranja, la huida del presidente ucraniano, títere de Rusia�
Olenka lleva una vida tranquila en su niñez en Tallin cuando de repente sus padres deciden volver a Ucrania, un país que está saliendo de la pobreza a duras penas, las oportunidades para escalar puestos dignos son más que difíciles, tras una prueba fallida de ser modelo en Paris vuelve a Ucrania y allí se embarca en un proyecto de donación de óvulos, vientres de alquiler, llegando a ser un engranaje importante dentro de la empresa.
Para mí el principal problema de la historia es que está contada en primera persona y solo sabemos lo que nos quiere contar Olenka, además va saltando de su vida en Ucrania a su nueva vida en Finlandia cuando el asunto de Ucrania le estalla en la cara y hace que su vida se vuelva al revés.
Es interesante lo que cuenta Sofi Oksanen y más ahora con lo que está pasando, escribe muy bien y hace que atrape lo que nos cuenta, pero lo hace de una forma algo enrevesado mezclando momentos y recuerdos con la vida que lleva en ese momento y la aparición de una antigua donante que despierta una serie de recuerdos olvidados y se van desvelando a lo largo de la historia.
La novela trata de la vida en Ucrania de Olenka y Daría y las consecuencias de las decisiones que toman, se puede considerar un thriller, una novela de tintes psicológicos, un acercamiento a los años 90 despues de la caída del Telón de Acero y la desaparición de la antigua URSS y su desmembramiento con todos los paises satélites libres de la influencia soviética, Ucrania es un caso aparte, es la única salida al mar que tiene Rusia ya que Siberia permanece congelada la mayor parte del año y San Petersburgo resulta pequeña salida al exterior. El aspecto histórico está muy bien narrado, Dombas, la fallida revolución naranja, la huida del presidente ucraniano, títere de Rusia�
Olenka lleva una vida tranquila en su niñez en Tallin cuando de repente sus padres deciden volver a Ucrania, un país que está saliendo de la pobreza a duras penas, las oportunidades para escalar puestos dignos son más que difíciles, tras una prueba fallida de ser modelo en Paris vuelve a Ucrania y allí se embarca en un proyecto de donación de óvulos, vientres de alquiler, llegando a ser un engranaje importante dentro de la empresa.
Para mí el principal problema de la historia es que está contada en primera persona y solo sabemos lo que nos quiere contar Olenka, además va saltando de su vida en Ucrania a su nueva vida en Finlandia cuando el asunto de Ucrania le estalla en la cara y hace que su vida se vuelva al revés.
Es interesante lo que cuenta Sofi Oksanen y más ahora con lo que está pasando, escribe muy bien y hace que atrape lo que nos cuenta, pero lo hace de una forma algo enrevesado mezclando momentos y recuerdos con la vida que lleva en ese momento y la aparición de una antigua donante que despierta una serie de recuerdos olvidados y se van desvelando a lo largo de la historia.
October 26, 2021
I am sorry to have to say this, but this novel has been so boring to the point I've skimmed entire paragraph just to finish it.
The story was very slow going with the actual twist being delivered in the last 20% of book and with quite a few things left to the imagination. Maybe if one is interested in the background story they won't care that much about the snowball that got the story going, but for me the narrative was cliche, after cliche, after cliche. It seems that there's nothing else to talk about, when it comes to the East, than traffic with organs, women, eggs, poverty, corruption and crime lords(inevitably they were Jews too *eye roll* - at least they were not Gypsies lol)
I guess for the western reader this it will be an interesting novel, documenting quite well life in Ukraine, the faith of many under communism and after the fall of the Soviet block. Many will also feel strongly about the plight of women in a society that doesn't offer many opportunities. The writing is solid too, which will make for a nice reading. But for me, coming from the East I am rather tired of always hearing about the same old, same old! There's more to our part of the world than what this novel covers.
*Book from NetGalley with many thanks to the publisher.
The story was very slow going with the actual twist being delivered in the last 20% of book and with quite a few things left to the imagination. Maybe if one is interested in the background story they won't care that much about the snowball that got the story going, but for me the narrative was cliche, after cliche, after cliche. It seems that there's nothing else to talk about, when it comes to the East, than traffic with organs, women, eggs, poverty, corruption and crime lords(inevitably they were Jews too *eye roll* - at least they were not Gypsies lol)
I guess for the western reader this it will be an interesting novel, documenting quite well life in Ukraine, the faith of many under communism and after the fall of the Soviet block. Many will also feel strongly about the plight of women in a society that doesn't offer many opportunities. The writing is solid too, which will make for a nice reading. But for me, coming from the East I am rather tired of always hearing about the same old, same old! There's more to our part of the world than what this novel covers.
*Book from NetGalley with many thanks to the publisher.
June 7, 2021
Психологічно дуже важка книга. Є трохи триллера, зовсім трохи сімейної саги і дуже багато гостросоціальних акцентів. Авторка ніби десять років прожила у Донецьку, дивлячись при цьому АйСіТіві і читаючи українські газети. Проблеми українців у 90-х і 00-х тепер будуть зрозумілі і західноєвропейцям.
November 12, 2021
Sofi Oksanen’s Dog Park was originally published in Finnish in 2019 as Koirapuisto and is now being issued in an excellent English translation by Owen F. Witesman. It is a blistering novel which exposes, through the fictional story of protagonist, the dark underbelly of post-Soviet Eastern Europe.
The novel opens in Helsinki in 2016, where we meet Olenka sitting on a bench in a dog park, watching a couple and their two children. A stranger joins her. Except she is no stranger, but Daria, a figure from Olenka’s murky past in Ukraine. In fact, just a few years before, Olenka was not a down-at-heel cleaner eking out a living in a foreign country, but a well-off coordinator in a fertility agency in Ukraine, working at the margins of legality. Over the course of the novel, we slowly learn the details of a sordid story which has led Olenka’s and Daria’s paths to cross, and which connects the two once-friends to the family they are observing.
Dog Park is a dark and tightly plotted affair, and borrows much from the thriller and the noir, with its backdrop of criminal goings-on, gruesome murders, and corruption at the highest levels. The novel shows much that is unsavoury about the fertility market, which it presents as exploitative both of its clients and the female donors. This, however, is presented as part of a wider and more shadowy web of politics, big business and criminality.
Much of the novel’s impact is achieved through Olenka’s first-person narration. The protagonist comes across as an interesting, three-dimensional character. She is both villain and victim - definitely unlikable, manipulative and unrepentantly Machiavellian in some of her behaviour, but also strangely beguiling. I found myself rooting for her despite her glaring faults.
Plot-wise Oksanen skilfully keeps her cards close to her chest and reveals the details of her story slowly and tantalizingly. It is an approach which requires effort on the part of the reader who needs to piece facts together as in a big puzzle. Yet, despite the complexity of the narrative, Dog Park remains a gripping novel, a searing indictment of the dangers of both oppressive regimes and unbridled capitalism. Throughout, there is a sense of danger, an edgy feeling of impending tragedy, which fits its subject like a murderer’s glove.
The novel opens in Helsinki in 2016, where we meet Olenka sitting on a bench in a dog park, watching a couple and their two children. A stranger joins her. Except she is no stranger, but Daria, a figure from Olenka’s murky past in Ukraine. In fact, just a few years before, Olenka was not a down-at-heel cleaner eking out a living in a foreign country, but a well-off coordinator in a fertility agency in Ukraine, working at the margins of legality. Over the course of the novel, we slowly learn the details of a sordid story which has led Olenka’s and Daria’s paths to cross, and which connects the two once-friends to the family they are observing.
Dog Park is a dark and tightly plotted affair, and borrows much from the thriller and the noir, with its backdrop of criminal goings-on, gruesome murders, and corruption at the highest levels. The novel shows much that is unsavoury about the fertility market, which it presents as exploitative both of its clients and the female donors. This, however, is presented as part of a wider and more shadowy web of politics, big business and criminality.
Much of the novel’s impact is achieved through Olenka’s first-person narration. The protagonist comes across as an interesting, three-dimensional character. She is both villain and victim - definitely unlikable, manipulative and unrepentantly Machiavellian in some of her behaviour, but also strangely beguiling. I found myself rooting for her despite her glaring faults.
Plot-wise Oksanen skilfully keeps her cards close to her chest and reveals the details of her story slowly and tantalizingly. It is an approach which requires effort on the part of the reader who needs to piece facts together as in a big puzzle. Yet, despite the complexity of the narrative, Dog Park remains a gripping novel, a searing indictment of the dangers of both oppressive regimes and unbridled capitalism. Throughout, there is a sense of danger, an edgy feeling of impending tragedy, which fits its subject like a murderer’s glove.
Shelved as 'dnf-2022'
January 9, 2022This is a good book, but I cannot read this at the moment. You know when you can feel a book pulling you down to levels of despair that might make you ill again, then it might simply not be the right moment.
February 21, 2022
„Helsinki 2016: Olenka sitzt auf einer Parkbank und beobachtet zwei Kinder mit ihren Eltern und einem Hund. Als sich plötzlich eine Frau neben sie setzt verfällt sie. Eine Frau, die sie überall wiedererkennen würde; denn sie, Olenka, hat das Leben dieser Frau, Daria, zerstört. Daria, eine Spenderin, die sie gefunden hat und einem ihrer Kinder gefährlich nahekommt.�
Geplatzt, der Traum von der Modellkarriere in Paris, kehrt Olenka heim nach Snizne: Ohne Perspektiven, ohne Job, ohne Geld. Auf der verzweifelten Suche nach Arbeit entdeckt sie einen Aushang. Und befindet sich plötzlich mitten drin, in der Akkumulation der Eizellen-Spenderinnen-Ma.fia. Olenka hatte alles. Nun ist sie Putzfrau in Helsinki und versteckt sich vor den Menschen von früher.
Sofi Oksanen. Finnische Bestseller-Autorin. Ein Name, der mir bisher nichts sagte. Aber ab jetzt!
Mit einem schauderhaften Thema hat sich die Autorin hier beschäftigt. „Hundepark� erzählt von reichen Europäerinnen, die sich ihre Kinderwünsche erfüllen. Auf Kosten von ukrainischen Frauen wird auf deren Existenzen gesetzt. Menschliche Ausbeutung, die haarsträubend und dennoch real ist.
Weder die Leihmutterschaft noch das Spenden von Eizellen sind in der Ukraine verboten.
Snizne, der Ausgangspunkt der Geschichte. Quasi an Österreichs nordöstlicher Tür hielt ich es nicht für möglich, dass dies nicht verboten sein könnte. Das Geschäft mit der Sehnsucht nach Kindern boomt in der Ukraine offensichtlich. Fruchtbare Frauen, hellhäutig, makellos � das sind die gesuchten.
Ethik, Moral und das Recht der/auf Familie, kann man das so benennen (?), werden komplett ignoriert. Frauen, die Geld brauchen, um ihre eigenen Familien zu ernähren. Agentur-Agentinnen drehen ihre Runden, um Frauen zu rekrutieren. Diese „Portale� sind bitter, denn Frauen sind nur Ware. Sie profitieren von den (finanziellen) Nöten dieser Frauen.
Und die EU sieht zu � warum geschieht hier nichts?
Beim Lesen erinnerte mich an „Wenn ich wiederkomme� von Balzano.
Ein Buch � zwei Ausbeutungsstränge: sowohl die „Fertilitäts-Industrie� als auch die politische Ausbeutung der Ukraine durch die UdSSR. Sehr gut umgesetzt!
Ein Roman, ein Thriller, ein raffiniertes Buch, dass uns helfen soll, die Ukraine und die Gegenwart besser zu verstehen, und uns anherrscht, den Osten Europas nicht weiter stiefmütterlich zu behandeln. Hier wird eindringlich der Finger in die Wunde gelegt!
Ein Augenöffner!!! Eine Erweiterung des Lesehorizonts! Ein Ausbruch aus meiner Lesekomfort-Zone!
GROSSE LESEEMPFEHLUNG
Geplatzt, der Traum von der Modellkarriere in Paris, kehrt Olenka heim nach Snizne: Ohne Perspektiven, ohne Job, ohne Geld. Auf der verzweifelten Suche nach Arbeit entdeckt sie einen Aushang. Und befindet sich plötzlich mitten drin, in der Akkumulation der Eizellen-Spenderinnen-Ma.fia. Olenka hatte alles. Nun ist sie Putzfrau in Helsinki und versteckt sich vor den Menschen von früher.
Sofi Oksanen. Finnische Bestseller-Autorin. Ein Name, der mir bisher nichts sagte. Aber ab jetzt!
Mit einem schauderhaften Thema hat sich die Autorin hier beschäftigt. „Hundepark� erzählt von reichen Europäerinnen, die sich ihre Kinderwünsche erfüllen. Auf Kosten von ukrainischen Frauen wird auf deren Existenzen gesetzt. Menschliche Ausbeutung, die haarsträubend und dennoch real ist.
Weder die Leihmutterschaft noch das Spenden von Eizellen sind in der Ukraine verboten.
Snizne, der Ausgangspunkt der Geschichte. Quasi an Österreichs nordöstlicher Tür hielt ich es nicht für möglich, dass dies nicht verboten sein könnte. Das Geschäft mit der Sehnsucht nach Kindern boomt in der Ukraine offensichtlich. Fruchtbare Frauen, hellhäutig, makellos � das sind die gesuchten.
Ethik, Moral und das Recht der/auf Familie, kann man das so benennen (?), werden komplett ignoriert. Frauen, die Geld brauchen, um ihre eigenen Familien zu ernähren. Agentur-Agentinnen drehen ihre Runden, um Frauen zu rekrutieren. Diese „Portale� sind bitter, denn Frauen sind nur Ware. Sie profitieren von den (finanziellen) Nöten dieser Frauen.
Und die EU sieht zu � warum geschieht hier nichts?
Beim Lesen erinnerte mich an „Wenn ich wiederkomme� von Balzano.
Ein Buch � zwei Ausbeutungsstränge: sowohl die „Fertilitäts-Industrie� als auch die politische Ausbeutung der Ukraine durch die UdSSR. Sehr gut umgesetzt!
Ein Roman, ein Thriller, ein raffiniertes Buch, dass uns helfen soll, die Ukraine und die Gegenwart besser zu verstehen, und uns anherrscht, den Osten Europas nicht weiter stiefmütterlich zu behandeln. Hier wird eindringlich der Finger in die Wunde gelegt!
Ein Augenöffner!!! Eine Erweiterung des Lesehorizonts! Ein Ausbruch aus meiner Lesekomfort-Zone!
GROSSE LESEEMPFEHLUNG
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 15, 2021
A dark dystopian novel on the shadows of the fertility market and the condition of women in Soviet and post-Soviet countries, evidencing the cynicism, the exploitaiton, the lack of opportunities and the need to do anything to survive. Also a pacy thriller and noir highlighting the lawlessness and gangsterism that accompanied the collapse of the Soviet Union, anda wider commentary on the dark side of politics, deeply enmeshed with criminality.
Excellent premises, very interesting plot, interesting complex characters who can be good and villainous at the same time and excellent character exploration adn really engaging overall, brilliant in the way that the female theme mixes with noir elements. There are dystopian elements, too, but they are not too far from reality, and this makes it all the more compelling. I am so glad I read it and will try to read more from this author. 4.5
My thanks to #AtlanticBooks and #Netgalley for an arc of this novel in exchange for an honest review.
My thanks to Atlantic Books and Netgalley for an arc of this novel in exchange for an honest review.
Excellent premises, very interesting plot, interesting complex characters who can be good and villainous at the same time and excellent character exploration adn really engaging overall, brilliant in the way that the female theme mixes with noir elements. There are dystopian elements, too, but they are not too far from reality, and this makes it all the more compelling. I am so glad I read it and will try to read more from this author. 4.5
My thanks to #AtlanticBooks and #Netgalley for an arc of this novel in exchange for an honest review.
My thanks to Atlantic Books and Netgalley for an arc of this novel in exchange for an honest review.
May 3, 2022
3,5/5
"Psi park" to książka przypominająca puzzle, które składamy powoli, jeden do drugiego, kolejny do kolejnego - aż uzyskamy całość tworzącą spójny obraz.
Zdecydowanie nie jest to książka do pochłonięcia w jeden czy dwa wieczory - mi zajęło to wiele dłużej, ale najważniejsze, że warto. Nie jest tak prosto poskładać wszystkie elementy układanki, błyskawicznie ogarnąć wszystkich bohaterów i wydarzenia, nie pogubić się w chaotycznej narracji. To lektura wymagająca skupienia, a do tego poruszająca ważne tematy - nierówności społeczne, handel komórkami jajowymi, przemoc, kłamstwa, życie w nieco zapomnianej Ukrainie, wykorzystywanie innych dla swoich celów, dorabianie się na cudzej krzywdzie. Niesamowite jest wykreowanie głównej bohaterki, która absolutnie nie jest postacią pozytywną, a mimo tego zrobić w taki sposób, że czytelnik kibicuje jej - mimo wszystko.
Przez pewne elementy (na czele z zakończeniem pozostawiającym ogromny niedosyt) nie będzie to mój ulubieniec, natomiast na pewno książka, którą polecę fanom opowieści istotnym i nieoczywistym, jakie ciężko zaklasyfikować do jednego gatunku literackiego. To bardzo intrygujący misz-masz.
"Psi park" to książka przypominająca puzzle, które składamy powoli, jeden do drugiego, kolejny do kolejnego - aż uzyskamy całość tworzącą spójny obraz.
Zdecydowanie nie jest to książka do pochłonięcia w jeden czy dwa wieczory - mi zajęło to wiele dłużej, ale najważniejsze, że warto. Nie jest tak prosto poskładać wszystkie elementy układanki, błyskawicznie ogarnąć wszystkich bohaterów i wydarzenia, nie pogubić się w chaotycznej narracji. To lektura wymagająca skupienia, a do tego poruszająca ważne tematy - nierówności społeczne, handel komórkami jajowymi, przemoc, kłamstwa, życie w nieco zapomnianej Ukrainie, wykorzystywanie innych dla swoich celów, dorabianie się na cudzej krzywdzie. Niesamowite jest wykreowanie głównej bohaterki, która absolutnie nie jest postacią pozytywną, a mimo tego zrobić w taki sposób, że czytelnik kibicuje jej - mimo wszystko.
Przez pewne elementy (na czele z zakończeniem pozostawiającym ogromny niedosyt) nie będzie to mój ulubieniec, natomiast na pewno książka, którą polecę fanom opowieści istotnym i nieoczywistym, jakie ciężko zaklasyfikować do jednego gatunku literackiego. To bardzo intrygujący misz-masz.
December 23, 2021
Книга про бідність та способи з неї виборсатись. Про тіло як ресурс та дуже різні та складні різновиди материнства. Про реалії Донеччини та Дніпропетровщини часів незалежної України без відповідей на питання "кто вінават" і "што дєлать". Софі Оксанен ретельно вивчила топографію, історію та історично-мовно-культурні особливості України. Це гостро-соціальний детектив з відкритим фіналом. Рекомендую тим, хто не вірить в Україну як суцільний "садок вишневий..." та готовий чесно подивитись на нас з боку, цього разу фінсько-естонського...
June 21, 2023
To prawdopodobnie zasługuje na więcej niż 2/5, ale mnie wymęczyło tak, że wyżej nie ocenię. Trudno mi uwierzyć, że ta sama Oksanen napisała „Oczyszczenie�, jedną z najlepszych książek jakie czytałam w zeszłym roku.
Ta dramatyczna historia powinna mnie porwać, ale monotonna, pozbawiona emocji narracja i przegadanie (spokojnie można by skrócić te 500 stron o połowę) jedynie mnie usypiały. Nie zostałam w żaden sposób zaangażowana. Ogromne rozczarowanie. Nie polecam jako początek przygody z autorką. Naprawdę potrafi więcej.
Ta dramatyczna historia powinna mnie porwać, ale monotonna, pozbawiona emocji narracja i przegadanie (spokojnie można by skrócić te 500 stron o połowę) jedynie mnie usypiały. Nie zostałam w żaden sposób zaangażowana. Ogromne rozczarowanie. Nie polecam jako początek przygody z autorką. Naprawdę potrafi więcej.
December 9, 2021
Maybe there is something wrong with me, but this book was like almost 400 pages of nothing. Always the "you", the hints, big sentences, misteries, but the story (and the truth) never surfaced..
For me this book is a no go, although I adore her previous books, but here she puts too much of her " good stuff" in.
For me this book is a no go, although I adore her previous books, but here she puts too much of her " good stuff" in.
October 31, 2021
Я прямо сама собі здивована відносно низькою онцікою, яку поставила цій книзі, тому що загалом вона досить хороша. Такий соціальний трилер, з гарною атмосферою постійної напруги і страху: під час дитинства героїні на Донеччині у бандитські 90-ті, у 2000-ні на її напівлегальній роботі у фірмі, що займалася донорством яйцеклітин, і зараз, після її втечі від олігархічно-мафіозних клієнтів, одного з яких вона нібито вбила.
Втім, це не стільки триллер, скільки інтроспекція - бо сюжет крутиться не навколо подій, а навколо того, як героїня їх переживає, чого боїться, чого хоче. Через це оповіді бракує повноти (і тут я почну переходити до того, що мені не зайшло). Дуже багато питань лишається без відповіді (власне, і головне з них також - хто і чому вбив того олігарха, від звинуваченні у вбивстві якого героїня тікає)?
Персонаж_ки, крім власне головної і може ще її матері, якісь напів порожні, незрозуміло, чому вони роблять те, що роблять, вони ніби голоси і образи в голові Олени (що, знов-таки, додає до відчуття, що це історія з точки зору однієї людини, неповна, рвана - але водночас дуже ускладнює читання).
Врешті, ти лишається із купою питань: чого хотіла від життя героїня? Чому вона втекла? Чому не зізналася своєму партнеру? Хто вбив того олігарха? Чого хоче Дарія? Чи Олена і Дарія - це часом не одна людина? Може, вся ця параноя і манія переслідування - просто результат того, що героїня двинулась?
Одним словом, віддаю належне увазі авторки до українського контексту і вмінню створити атмосферу, але мабуть, я чекаю від книг більше ясності)
Втім, це не стільки триллер, скільки інтроспекція - бо сюжет крутиться не навколо подій, а навколо того, як героїня їх переживає, чого боїться, чого хоче. Через це оповіді бракує повноти (і тут я почну переходити до того, що мені не зайшло). Дуже багато питань лишається без відповіді (власне, і головне з них також - хто і чому вбив того олігарха, від звинуваченні у вбивстві якого героїня тікає)?
Персонаж_ки, крім власне головної і може ще її матері, якісь напів порожні, незрозуміло, чому вони роблять те, що роблять, вони ніби голоси і образи в голові Олени (що, знов-таки, додає до відчуття, що це історія з точки зору однієї людини, неповна, рвана - але водночас дуже ускладнює читання).
Врешті, ти лишається із купою питань: чого хотіла від життя героїня? Чому вона втекла? Чому не зізналася своєму партнеру? Хто вбив того олігарха? Чого хоче Дарія? Чи Олена і Дарія - це часом не одна людина? Може, вся ця параноя і манія переслідування - просто результат того, що героїня двинулась?
Одним словом, віддаю належне увазі авторки до українського контексту і вмінню створити атмосферу, але мабуть, я чекаю від книг більше ясності)
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 6, 2021
Thank you to NetGalley for an ARC of
Dog Park.
The premise was intriguing but it wasn't what I expected.
It's less a thriller and more a thought provoking novel about struggling for female independence in a patriarchal society in a war torn country; what few opportunities are for women of limited education and means and how our sexist world regards women, fertility and parenthood.
The novel flip flops between present-day Finland and the past in Ukraine as the main character recounts her past, her family, and what led her to her current circumstances.
The main character, Olenka, struggles with the misdeeds and mistakes she's made in her past and when a former client reappears to cause havoc, Olenka realizes her life has come full circle.
The translation is good, though I found some parts of the narrative dragged, like when Olenka described her childhood, her parents, the politics and intrigue, how the supporting characters all related to each other in a direct/indirect way.
I had trouble keeping track of all the characters and their names.
Since I had hoped for some mystery/thriller elements, I didn't care abut Olenka's brief relationship with her boyfriend, who she annoyingly refers to in the second person when she talks about him.
I also didn't care about Olenka and Daria, though I sympathized with their plight and understood why they made the choices they did.
I just found the entire narrative boring.
The premise was intriguing but it wasn't what I expected.
It's less a thriller and more a thought provoking novel about struggling for female independence in a patriarchal society in a war torn country; what few opportunities are for women of limited education and means and how our sexist world regards women, fertility and parenthood.
The novel flip flops between present-day Finland and the past in Ukraine as the main character recounts her past, her family, and what led her to her current circumstances.
The main character, Olenka, struggles with the misdeeds and mistakes she's made in her past and when a former client reappears to cause havoc, Olenka realizes her life has come full circle.
The translation is good, though I found some parts of the narrative dragged, like when Olenka described her childhood, her parents, the politics and intrigue, how the supporting characters all related to each other in a direct/indirect way.
I had trouble keeping track of all the characters and their names.
Since I had hoped for some mystery/thriller elements, I didn't care abut Olenka's brief relationship with her boyfriend, who she annoyingly refers to in the second person when she talks about him.
I also didn't care about Olenka and Daria, though I sympathized with their plight and understood why they made the choices they did.
I just found the entire narrative boring.
February 1, 2022
2 Frauen begegnen sich in einem Hundepark in Helsinki . Die eine Frau hat das Leben der anderen Frau ruiniert und befürchtet nun deren Rache - doch was genau ist geschehen? Olenka war in einer Führungsposition eines Reproduktionsunternehmens angestellt, Daria war eine von ihr betreute Spenderin, beide verbindet dieselbe Herkunft und beide sind in einem Todesfall involviert.
Sofi Oksanen nimmt den Leser in diesem literarischen und intelligenten Thriller mit auf eine Reise durch die Ukraine nach dem Zusammenbruch der UdSSR. Sie beschreibt das Leben, die Zukunft und die Ängste der heranwachsenden Generation der 90er und 00er Jahre und schreibt in einer klaren, sachlichen und nahezu emotionsfreien Sprache von "Verkaufswerten" junger ukrainischer Frauen, die für "westliche" Kunden zur Erfüllung deren Kinderwunsches dienlich sind.
Ein spannender Roman, der nicht nur die Geschichte der Ukraine nach der orangenen Revolution beschreibt, sondern auch in die Psyche von Frauen blicken lässt, die zum einen nichts mehr zu verlieren haben oder aber mit ihrem langen unerfüllten Kinderwunsch zu kämpfen haben.
Sofi Oksanen nimmt den Leser in diesem literarischen und intelligenten Thriller mit auf eine Reise durch die Ukraine nach dem Zusammenbruch der UdSSR. Sie beschreibt das Leben, die Zukunft und die Ängste der heranwachsenden Generation der 90er und 00er Jahre und schreibt in einer klaren, sachlichen und nahezu emotionsfreien Sprache von "Verkaufswerten" junger ukrainischer Frauen, die für "westliche" Kunden zur Erfüllung deren Kinderwunsches dienlich sind.
Ein spannender Roman, der nicht nur die Geschichte der Ukraine nach der orangenen Revolution beschreibt, sondern auch in die Psyche von Frauen blicken lässt, die zum einen nichts mehr zu verlieren haben oder aber mit ihrem langen unerfüllten Kinderwunsch zu kämpfen haben.
May 13, 2022
En la línea de la autora, una historia dura, le antigua URSS como estado fallido, las personas como peones sin valor. La dura transición a los diversos estados actuales, pobreza, violencia, las mujeres eslavas como productoras de niños convenientemente blancos y rubios. Y todo en un vaivén de tiempos y escenarios que te mantiene inquieta de principio a fin.
December 26, 2019
Olipa mukava lukea pitkästä aikaa Oksasta. Vähän kuin olisi tullut kotiin tai sukulaisvierailulle. Oli tuttu aikarakenne, tuttu neuvosto- ja itäblokkimiljöö ja tuttu lopetus. Lauseet tosin olivat pidentyneet ja minäkertoja suorastaan rupatteli. Verkko kiristyi päähenkilön ympärillä sivu sivulta tiukemmaksi, jännitys piti otteessaan, taustatarinat aukesivat hiljakseen ja kaikessa tuntui raskaana kuolemanpelko.
Kiinnostuin kovasti teemoista: lapsettomuudesta ja sillä käytävästä bisneksestä. Väkivaltaa ei tässä hierottu naamaan aivan yhtä rajusti muutamissa kuin aiemmissa teoksissa, vaikka se olikin koko ajan vahvasti läsnä.
Kiinnostuin kovasti teemoista: lapsettomuudesta ja sillä käytävästä bisneksestä. Väkivaltaa ei tässä hierottu naamaan aivan yhtä rajusti muutamissa kuin aiemmissa teoksissa, vaikka se olikin koko ajan vahvasti läsnä.
Displaying 1 - 30 of 432 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.