What do you think?
Rate this book
Splitter
Was wäre, wenn wir die schlimmsten Erlebnisse unseres Lebens für immer aus unserem Gedächtnis löschen könnten? Und was, wenn etwas dabei schief geht?
Viel stärker als der Splitter, der sich in seinen Kopf gebohrt hat, schmerzt Marc Lucas die seelische Wunde seines selbst verschuldeten Autounfalls - denn seine Frau hat nicht überlebt. Als Marc von einem psychiatrischen Experiment hört, das ihn von dieser quälenden Erinnerung befreien könnte, schöpft er Hoffnung. Doch nach den ersten Tests beginnt das Grauen: Marcs Wohnungsschlüssel passt nicht mehr. Ein fremder Name steht am Klingelschild. Dann öffnet sich die Tür - und Marc schaut einem Alptraum ins Gesicht�
Viel stärker als der Splitter, der sich in seinen Kopf gebohrt hat, schmerzt Marc Lucas die seelische Wunde seines selbst verschuldeten Autounfalls - denn seine Frau hat nicht überlebt. Als Marc von einem psychiatrischen Experiment hört, das ihn von dieser quälenden Erinnerung befreien könnte, schöpft er Hoffnung. Doch nach den ersten Tests beginnt das Grauen: Marcs Wohnungsschlüssel passt nicht mehr. Ein fremder Name steht am Klingelschild. Dann öffnet sich die Tür - und Marc schaut einem Alptraum ins Gesicht�
375 pages, Hardcover
First published January 1, 2008
256 people are currently reading
4,036 people want to read
About the author
Sebastian Fitzek
101books7,883followersSebastian Fitzek was born in Berlin in 1971. After going to law school and being promoted to LL.D., he decided against a juridical profession for a creative occupation in the media. After the traineeship at a private radio station he switched to the competition as head of entertainment and became chief editor later on, thereafter becoming an independent executive consultant and format developer for numerous media companies in Europe. He lives in Berlin and is currently working in the programme management of a major capital radio station.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 532 reviews
August 25, 2017
Η συνύπαρξη μας σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία.
"Μάθε να ξεχνάς"
Πείραμα μνήμης με σκοπό να ξεχνάει ο άνθρωπος όλες τις κακές και τραυματικές αναμνήσεις.
Βασικό πεδίο δράσης το μυαλό. Κεντρικό σημείο η μνήμη.
Ισχυρότερο εργαλείο η ψευδαίσθηση.
Άλλη μια φορά ο Φίτσεκ μεγαλουργεί.
Πατάει πάνω στον δεύτερο εαυτό του κάθε ατόμου που γεννιέται αυτομάτως με την εμπέδωση λειτουργίας της νόησης.
Και με άψογη τεχνική και επιστημονική αλήθεια,δεμένη ομοιόμορφα με τη μυθοπλασία δημιουργεί τη ζωή που δεν έζησε κάποιος, αλλά τη ζωή που θυμάται.
Αυτή που μπορεί να διηγηθεί καταστάσεις και αναμνήσεις.
Είναι αληθινές ή ανήκουν στη σφαίρα των ψευδαισθήσεων;
ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ!
Ένα συναρπαστικό παιχνίδι μυαλού που σοκάρει εκπληκτικά κάθε αναγνώστη.
Η μνήμη μας, η ίδια μας η ζωή,πεμπτουσία της ύπαρξη μας είναι ο άλλος εαυτός που μας ακολουθεί για πάντα.
Άρρηκτα συνδεδεμένη η ανθρώπινη υπόσταση με ότι ζούμε,βιώνουμε,θυμόμαστε. Μεγαλώνει μαζί μας και αποτελεί κεντρικό άξονα μας.
Μνήμη και επινόηση!
Ψυχική παθολογία που στοιχειώνει ζωές.
Τραυματικές εμπειρίες. Μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Απώλειες. Θάνατος. Αποχωρισμοί.
Πόνος. Θλίψη. Άρνηση.
Μυστικά και ψέμματα σε μια αμνησιακή περιπέτεια. Ρεαλισμός.
Ο χρόνος που μεγαλώνει σε περιπτώσεις θανάτου και κινδύνου.
Η τραγική πραγματικότητα που δεν αντέχεται,είναι ζοφερά μη διαχειρίσιμη και αναζητάς το θαύμα μαζί με την κατάρα.
Όλα ανατρέπονται,όλα δεν υπάρχουν κι όμως είναι εδώ.
Υποκειμενικότητα στα χρόνο ίασης ή κατάρρευσης.
Ένα ακόμη έργο του Φίτσεκ (λατρεμένος) που σε ορίζει εξ αρχής ψυχιατρικά άρρωστο και ανίατο ασθενή.
Σε όλη την ιστορία δεν μπορείς να καταλάβεις αν πρέπει να μάθεις να ξεχνάς ή τι πρέπει να ξεχάσεις.
Ξερίζωσε τη μνήμη σου τοξικά και ζήσε απο την αρχή. Μπορείς να αρνηθείς. Αντέχεις;
Μπορείς να αυτοκτονήσεις. Θέλεις;
Μπορείς να αντιμετωπίσεις τη μνήμη που σε τραυματίζει βαριά;
Αυτοτραυματισμός προς επίρρωση της ύπαρξης σου.
Ξεχνάς; Εις μάτην. Ότι σε ακολουθεί σου επιβάλλεται.
Θα μπεις στο Πείραμα Απώλειας Μνήμης;
«ίσως να νομίζετε ότι το πείραμα μνήμης ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Μην απατάσθε όμως. Οι επιστήμονες (το ίδιο και οι εγκληματίες, αλίμονο) έχουν από παλιά πρόσβαση σε ουσίες που μπορούν να ξεριζώσουν αναμνήσεις από την πρόσφατη μνήμη μας, μας λέει.
Και δεν μιλάω απλά για διαλείψεις που προκαλούνται από υπερβολική δόση αλκοόλ. Θα αναφέρω για παράδειγμα τη φλουτιντραζεπάμη, η οποία δυστυχώς έγινε διαβόητη ως το «χάπι βιασμού κατά το πρώτο ραντεβού».
Σε συνδυασμό με άλλα ναρκωτικά, καθιστά τα θύματα βιασμού ανίκανα να θυμηθούν το τρομερό έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος τους».
Σεμπάστιαν Φίτσεκ.
Μα μην ξεχάσω πως δεν μπορώ να θυμηθώ!
Καλή ανάγνωση!!
Πολλούς ασπασμούς!!
"Μάθε να ξεχνάς"
Πείραμα μνήμης με σκοπό να ξεχνάει ο άνθρωπος όλες τις κακές και τραυματικές αναμνήσεις.
Βασικό πεδίο δράσης το μυαλό. Κεντρικό σημείο η μνήμη.
Ισχυρότερο εργαλείο η ψευδαίσθηση.
Άλλη μια φορά ο Φίτσεκ μεγαλουργεί.
Πατάει πάνω στον δεύτερο εαυτό του κάθε ατόμου που γεννιέται αυτομάτως με την εμπέδωση λειτουργίας της νόησης.
Και με άψογη τεχνική και επιστημονική αλήθεια,δεμένη ομοιόμορφα με τη μυθοπλασία δημιουργεί τη ζωή που δεν έζησε κάποιος, αλλά τη ζωή που θυμάται.
Αυτή που μπορεί να διηγηθεί καταστάσεις και αναμνήσεις.
Είναι αληθινές ή ανήκουν στη σφαίρα των ψευδαισθήσεων;
ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ!
Ένα συναρπαστικό παιχνίδι μυαλού που σοκάρει εκπληκτικά κάθε αναγνώστη.
Η μνήμη μας, η ίδια μας η ζωή,πεμπτουσία της ύπαρξη μας είναι ο άλλος εαυτός που μας ακολουθεί για πάντα.
Άρρηκτα συνδεδεμένη η ανθρώπινη υπόσταση με ότι ζούμε,βιώνουμε,θυμόμαστε. Μεγαλώνει μαζί μας και αποτελεί κεντρικό άξονα μας.
Μνήμη και επινόηση!
Ψυχική παθολογία που στοιχειώνει ζωές.
Τραυματικές εμπειρίες. Μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Απώλειες. Θάνατος. Αποχωρισμοί.
Πόνος. Θλίψη. Άρνηση.
Μυστικά και ψέμματα σε μια αμνησιακή περιπέτεια. Ρεαλισμός.
Ο χρόνος που μεγαλώνει σε περιπτώσεις θανάτου και κινδύνου.
Η τραγική πραγματικότητα που δεν αντέχεται,είναι ζοφερά μη διαχειρίσιμη και αναζητάς το θαύμα μαζί με την κατάρα.
Όλα ανατρέπονται,όλα δεν υπάρχουν κι όμως είναι εδώ.
Υποκειμενικότητα στα χρόνο ίασης ή κατάρρευσης.
Ένα ακόμη έργο του Φίτσεκ (λατρεμένος) που σε ορίζει εξ αρχής ψυχιατρικά άρρωστο και ανίατο ασθενή.
Σε όλη την ιστορία δεν μπορείς να καταλάβεις αν πρέπει να μάθεις να ξεχνάς ή τι πρέπει να ξεχάσεις.
Ξερίζωσε τη μνήμη σου τοξικά και ζήσε απο την αρχή. Μπορείς να αρνηθείς. Αντέχεις;
Μπορείς να αυτοκτονήσεις. Θέλεις;
Μπορείς να αντιμετωπίσεις τη μνήμη που σε τραυματίζει βαριά;
Αυτοτραυματισμός προς επίρρωση της ύπαρξης σου.
Ξεχνάς; Εις μάτην. Ότι σε ακολουθεί σου επιβάλλεται.
Θα μπεις στο Πείραμα Απώλειας Μνήμης;
«ίσως να νομίζετε ότι το πείραμα μνήμης ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Μην απατάσθε όμως. Οι επιστήμονες (το ίδιο και οι εγκληματίες, αλίμονο) έχουν από παλιά πρόσβαση σε ουσίες που μπορούν να ξεριζώσουν αναμνήσεις από την πρόσφατη μνήμη μας, μας λέει.
Και δεν μιλάω απλά για διαλείψεις που προκαλούνται από υπερβολική δόση αλκοόλ. Θα αναφέρω για παράδειγμα τη φλουτιντραζεπάμη, η οποία δυστυχώς έγινε διαβόητη ως το «χάπι βιασμού κατά το πρώτο ραντεβού».
Σε συνδυασμό με άλλα ναρκωτικά, καθιστά τα θύματα βιασμού ανίκανα να θυμηθούν το τρομερό έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος τους».
Σεμπάστιαν Φίτσεκ.
Μα μην ξεχάσω πως δεν μπορώ να θυμηθώ!
Καλή ανάγνωση!!
Πολλούς ασπασμούς!!
July 18, 2023
UPDATE: I originally gave this 4 stars, but after thinking about it, the motive was SUCH a letdown that I'm bumping this down to a 3.5 rounded to a 3.
Writing: translation wasn't great in this one tbh | Plot: thicc | Ending: didn't fks with the motive
Phat ass trigger warning: graphic violence, miscarriage
SYNOPSIS
Six weeks ago, Marc Lucas lost his wife and unborn child in a tragic accident. But when he returns home one night, he finds his supposedly dead, pregnant wife chilling is his apartment and she has no idea who he is. DA FK????
MY OPINION
This is my second book from Sebastian Fitzek (I gave at 4.5 rounded down) and even though I didn't like this one as much, I'll definitely continue reading his books. Ok so this premise is BONKERS and it's so bonkers it allowed me to yeet my disbelief without any qualms. It's kind of like Ragdoll—a 'corpse' composed of six bodies? You know it's going to be out of touch with reality from the beginning, so you can either buckle in and enjoy the ride, or go read a memoir 😂 If you're looking for some realistic or a twist that seems plausible, keep on looking. You won't find it here.
ETA: Originally I tried to excuse the motive as part of the off-the-rails story, but the more I thought about it, the more I felt it was actually a letdown in ways how SIMPLE it was. I wish it had been MORE sinister; it would've given more credence to WHY someone would go to such extreme lengths. I just couldn't buy into it after such a wild ride. The motive would've been more suitable for a tame, straight-forward domestic suspense. As Marc Lucas repeats throughout: does the end justify the means? In this case, the means were waaaayyy too wild (and evil tbh) for the end.
As I've said in other reviews, I have the utmost respect for translators. I can't imagine what a difficult job that is. So with all the respect in the world, I have to say that this translation was a little wonky. There were many 'lost in translation' moments: lawyers being referred to as Professors (and no, they weren't Professors of Law), using archaic words, calling 'Marc' 'Luke' (I'm guessing this has something to do with his surname, but it didn't quite come across). I don't factor this into my rating because it's not the author's fault at all.
Similar to The Inmate, Fitzek creates a THICC ASS plot. I loved the premise of the memory removal experiment (great book club discussion topic right thurrr!) and I wish it had delved deeper into this. Lots of action in this one as Marc Lucas tries to get to the bottom of everything. It's truly wild in every sense of the word and I think it would be a banging movie. FYI there is a lot of fatphobic drive-bys in this one, but it was written in 2009 so pretty par for the course.
PROS AND CONS
Pros: interesting concept, great pace, highly entertaining, super quick read
Cons: definitely requires extreme yeetage of disbelief, translation was a bit of a struggle (didn't impact rating—but just wanted to reiterate this point), graphic violence
____________________________
For some sick reason, do you want to hear more of my nonsense? Check out my podcast: streaming everywhere.
Writing: translation wasn't great in this one tbh | Plot: thicc | Ending: didn't fks with the motive
Phat ass trigger warning: graphic violence, miscarriage
SYNOPSIS
Six weeks ago, Marc Lucas lost his wife and unborn child in a tragic accident. But when he returns home one night, he finds his supposedly dead, pregnant wife chilling is his apartment and she has no idea who he is. DA FK????
MY OPINION
This is my second book from Sebastian Fitzek (I gave at 4.5 rounded down) and even though I didn't like this one as much, I'll definitely continue reading his books. Ok so this premise is BONKERS and it's so bonkers it allowed me to yeet my disbelief without any qualms. It's kind of like Ragdoll—a 'corpse' composed of six bodies? You know it's going to be out of touch with reality from the beginning, so you can either buckle in and enjoy the ride, or go read a memoir 😂 If you're looking for some realistic or a twist that seems plausible, keep on looking. You won't find it here.
ETA: Originally I tried to excuse the motive as part of the off-the-rails story, but the more I thought about it, the more I felt it was actually a letdown in ways how SIMPLE it was. I wish it had been MORE sinister; it would've given more credence to WHY someone would go to such extreme lengths. I just couldn't buy into it after such a wild ride. The motive would've been more suitable for a tame, straight-forward domestic suspense. As Marc Lucas repeats throughout: does the end justify the means? In this case, the means were waaaayyy too wild (and evil tbh) for the end.
As I've said in other reviews, I have the utmost respect for translators. I can't imagine what a difficult job that is. So with all the respect in the world, I have to say that this translation was a little wonky. There were many 'lost in translation' moments: lawyers being referred to as Professors (and no, they weren't Professors of Law), using archaic words, calling 'Marc' 'Luke' (I'm guessing this has something to do with his surname, but it didn't quite come across). I don't factor this into my rating because it's not the author's fault at all.
Similar to The Inmate, Fitzek creates a THICC ASS plot. I loved the premise of the memory removal experiment (great book club discussion topic right thurrr!) and I wish it had delved deeper into this. Lots of action in this one as Marc Lucas tries to get to the bottom of everything. It's truly wild in every sense of the word and I think it would be a banging movie. FYI there is a lot of fatphobic drive-bys in this one, but it was written in 2009 so pretty par for the course.
PROS AND CONS
Pros: interesting concept, great pace, highly entertaining, super quick read
Cons: definitely requires extreme yeetage of disbelief, translation was a bit of a struggle (didn't impact rating—but just wanted to reiterate this point), graphic violence
____________________________
For some sick reason, do you want to hear more of my nonsense? Check out my podcast: streaming everywhere.
January 6, 2019
This book was all over the place and I'm not sure I liked it. So many things going on, you don't know what to believe in. I had a question mark above my head from the first page. The idea of this book was complicated and when the big reveal came, for me, it was ridiculous.
January 18, 2021
Ωραία ιδέα και σύλληψη, όχι τόσο εντυπωσιακή η διεξαγωγή και τα αποτελέσματα του Πειράματος,όπως έχουμε δει σε άλλα βιβλία του.Έπασχε λίγο στη σύνδεση των χαρακτήρων, όμως παρόλα αυτά κύλησε ευχάριστα.Όχι συγκλονιστικό σε βαθμό αϋπνίας, αλλά ευχάριστο. Κανένα φαΐ δεν κάηκε και κανένα παιδί δεν κοιμήθηκε νηστικό στη διάρκεια της ανάγνωσής του 😂
3.5�
3.5�
September 6, 2019
Δεύτερη πιπίτσα (εξκιούζ μι, αλλά το υποκοριστικό της πίπας δεν το γιγνώσκω) του Φίτζεκ που διαβάζω και νιώθω σαν να έχω απέναντί μου το αμπαλοατάλαντο ανιψάκι του κολλητού μου ξερωγώ που προσπαθεί φιλότιμα μεν ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΧΕΙ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ. Παραδέχομαι ότι ο τύπος έχει μεγάααααααααααααααααααλη φαντασία, δο. Αλλά είναι ένας γκορίλιουζ αχταρμάς στο μυαλό του.
-Μαρή χαζιά μαρή λες;
-Τι μαρή;
-Να μαρή μήπως...
-Τι μαρή;
(Περνάνε 150 σελίδες)
-Μαρή δεν πιστεύω να...
-Τι, τι;
-Βρε είναι δυνατόν να...
-Τι μαρή μας γκάστρωσες;
(Φτάνουμε στις 300 σελίδες)
ΔΕ ΜΑΣ ΧΕΖΕΙΣ ΡΕ ΦΙΤΖΕΚ.
-Μαρή χαζιά μαρή λες;
-Τι μαρή;
-Να μαρή μήπως...
-Τι μαρή;
(Περνάνε 150 σελίδες)
-Μαρή δεν πιστεύω να...
-Τι, τι;
-Βρε είναι δυνατόν να...
-Τι μαρή μας γκάστρωσες;
(Φτάνουμε στις 300 σελίδες)
ΔΕ ΜΑΣ ΧΕΖΕΙΣ ΡΕ ΦΙΤΖΕΚ.
November 21, 2020
"Μάθετε να ξεχνάτε" μας λέει ο Σεμπάστιαν Φίτζεκ στο ψυχολογικό θρίλερ "Πείραμα μνήμης" και για ακόμη μία φορά "παίζει" με το μυαλό του αναγνώστη.
Όταν έχεις διαβάσει τα άπαντα του Φίτζεκ (τουλάχιστον όσα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά) αρχίζεις κάπως να μπαίνεις στο μυαλό του και να σκέφτεσαι όπως εκείνος. Δεν θα πω πως ήταν "τεράστια" η έκπληξη στο τέλος (ναι,έχω διαβάσει πολλά ψυχολογικά θρίλερ,και έχω δει ακόμη περισσότερα στον κινηματογράφο,όταν ακόμα βγαίναμε!) οπότε μια σχετική "προυπηρεσία" την κατέχω! Παρ'όλα αυτά ,κατάφερε καθ'όλη τη διάρκεια να με αποπροσανατολίζει και να με μπερδεύει, να με κάνει να αναρωτιέμαι. Από ένα σημείο και μετά ξεκαθάρισαν κάπως τα πράγματα για μένα,χωρίς αυτό βέβαια να με κάνει να απολαύσω λιγότερο την ανάγνωσή του!
Αυτό που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι καταφέρνει να βάλει τον αναγνώστη σε ένα σημαντικό δίλημμα: τί θα έκανες αν σου δινόταν η ευκαιρία να διαγράψεις από την μνήμη σου όλα εκείνα που σε βασανίζουν και σε στοιχειώνουν ακόμη κι αν ξέρεις πως ολόκληρη η ανθρώπινή σου υπόσταση συνδέεται με αυτές τις μνήμες; Κατά τη δική μου λοιπόν άποψη, η "επιτυχία" του συγκεκριμένου βιβλιου δεν έγκειται στο εντυπωσιακό ή συγκλονιστικό του τέλος αλλά στο "ταξίδι" το οποίο σε βάζει στο πετσί του ρόλου από τις πρώτες κιόλας σελίδες και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν θα μπεις κι εσυ στο Πείραμα Μνήμης. Τί λες, αντέχεις;
απόσπασμα:
"Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έχει την ικανότητα να απωθεί ακόμα και αναπόδραστες αλήθειες που όλοι θα κληθούμε κάποτε να αντιμετωπίσουμε: τα γηρατειά,τις αρρωστιες,την κατάπτωση,τον ίδιο μας τον θάνατο. Όλοι θα τα αντιμετωπίσουμε,αλλά και πάλι μας φαίνονται εξωπραγματικά. Τίποτε απ'όλα αυτά δεν είναι στο δικό μας χέρι΄και μπορεί να παραπονιόμαστε,αλλά σε τελική ανάλυση νιώθουμε ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι κάποιος άλλος ανακατεύει την τράπουλα. Διότι πού θα βρίσκαμε το κουράγιο να συνεχίσουμε τη ζωή μας αν μπορούσαμε να δούμε το μέλλον;"
Όταν έχεις διαβάσει τα άπαντα του Φίτζεκ (τουλάχιστον όσα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά) αρχίζεις κάπως να μπαίνεις στο μυαλό του και να σκέφτεσαι όπως εκείνος. Δεν θα πω πως ήταν "τεράστια" η έκπληξη στο τέλος (ναι,έχω διαβάσει πολλά ψυχολογικά θρίλερ,και έχω δει ακόμη περισσότερα στον κινηματογράφο,όταν ακόμα βγαίναμε!) οπότε μια σχετική "προυπηρεσία" την κατέχω! Παρ'όλα αυτά ,κατάφερε καθ'όλη τη διάρκεια να με αποπροσανατολίζει και να με μπερδεύει, να με κάνει να αναρωτιέμαι. Από ένα σημείο και μετά ξεκαθάρισαν κάπως τα πράγματα για μένα,χωρίς αυτό βέβαια να με κάνει να απολαύσω λιγότερο την ανάγνωσή του!
Αυτό που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι καταφέρνει να βάλει τον αναγνώστη σε ένα σημαντικό δίλημμα: τί θα έκανες αν σου δινόταν η ευκαιρία να διαγράψεις από την μνήμη σου όλα εκείνα που σε βασανίζουν και σε στοιχειώνουν ακόμη κι αν ξέρεις πως ολόκληρη η ανθρώπινή σου υπόσταση συνδέεται με αυτές τις μνήμες; Κατά τη δική μου λοιπόν άποψη, η "επιτυχία" του συγκεκριμένου βιβλιου δεν έγκειται στο εντυπωσιακό ή συγκλονιστικό του τέλος αλλά στο "ταξίδι" το οποίο σε βάζει στο πετσί του ρόλου από τις πρώτες κιόλας σελίδες και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν θα μπεις κι εσυ στο Πείραμα Μνήμης. Τί λες, αντέχεις;
απόσπασμα:
"Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έχει την ικανότητα να απωθεί ακόμα και αναπόδραστες αλήθειες που όλοι θα κληθούμε κάποτε να αντιμετωπίσουμε: τα γηρατειά,τις αρρωστιες,την κατάπτωση,τον ίδιο μας τον θάνατο. Όλοι θα τα αντιμετωπίσουμε,αλλά και πάλι μας φαίνονται εξωπραγματικά. Τίποτε απ'όλα αυτά δεν είναι στο δικό μας χέρι΄και μπορεί να παραπονιόμαστε,αλλά σε τελική ανάλυση νιώθουμε ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι κάποιος άλλος ανακατεύει την τράπουλα. Διότι πού θα βρίσκαμε το κουράγιο να συνεχίσουμε τη ζωή μας αν μπορούσαμε να δούμε το μέλλον;"
October 10, 2024
"It's either real or it's a dream There� s nothing that is in between."
Aš labai mėgstu psichologinius trilerius, kur autoriaus esu taip apsukriai vedžiojama už nosies, kad net aikčioju iš pasitenkinimo, kaip gerai ir tikroviškai jis čia viską susuko. Tačiau visiškai nemėgstu ir neskaitau fantastikos. Nieko prieš ją neturiu, tiesiog tai - ne mano žanras. Deja, ši knyga man buvo labiau panaši į fantasktiką, nei į trilerį. Pusę knygos skaitai ir nesupranti, kaip taip įmanoma ir visur bandai surasti logišką paaiškinimą, tačiau nelabai pavyksta. Na o antrojoje knygos pusėje, vis po biškį autoriui atskleidžiant daugiau detalių, viskas darosi tik absurdiškiau.
Aš labai mėgstu psichologinius trilerius, kur autoriaus esu taip apsukriai vedžiojama už nosies, kad net aikčioju iš pasitenkinimo, kaip gerai ir tikroviškai jis čia viską susuko. Tačiau visiškai nemėgstu ir neskaitau fantastikos. Nieko prieš ją neturiu, tiesiog tai - ne mano žanras. Deja, ši knyga man buvo labiau panaši į fantasktiką, nei į trilerį. Pusę knygos skaitai ir nesupranti, kaip taip įmanoma ir visur bandai surasti logišką paaiškinimą, tačiau nelabai pavyksta. Na o antrojoje knygos pusėje, vis po biškį autoriui atskleidžiant daugiau detalių, viskas darosi tik absurdiškiau.
February 23, 2017
This year I'm doing a Reading Challenge; so I have 26 books with specific subjects that I need to read.
Book 6: A book written by a male author
As a general rule I like pretty much any Thriller I pick-up. I like the not knowing and the rush of the thrill.
Although this book had a lot of the things I usually like, the writing style did not work for me. There is no flow, it just feel like these junky memories that someone threw together in an attempt to make it sound sophisticated.
It felt like every chapter was an introduction to a new persona, or a new story, but after the first paragraph we are back at the previous chapter's thought. (If this sentence just confused the living daylight out of you; don't even try to read the book)
I'm not sure if the sentence construction was bad, or if it came out bad in the translation. But some of the sentence just didn't make any sense at all, no matter how many times I tried to read it.
I've found this before in other books that was translate, so I'll be blaming the translator.
I did however really enjoyed the concept of the story.
Not being able to trust one's own mind, not sure what is real and what is only in your imagination? That is a scary place to be in the cruel world of today.
February 28, 2024
3* su ilga uodega!
Beprotiška kelionė amerikietiškais kalniukais!
Supranti, kad nieko nesupranti... bet esi įtrauktas į kosminio greičio kelionę. Užvertus paskutinį puslapį ir išėjus iš atrakciono besisukančia galva, bandai pabirusias mintis sudėliot į stalčiukus, kol kas vis dar nesėkmingai🤔😃
Beprotiška kelionė amerikietiškais kalniukais!
Supranti, kad nieko nesupranti... bet esi įtrauktas į kosminio greičio kelionę. Užvertus paskutinį puslapį ir išėjus iš atrakciono besisukančia galva, bandai pabirusias mintis sudėliot į stalčiukus, kol kas vis dar nesėkmingai🤔😃
April 13, 2019
Εντάξει αγαπαμε Φιτζεκ ενταξει κοβουμε φλέβα, τα δυο προηγούμενα ηταν κορυφαία με σαφη προτιμηση στη θεραπεία και ενα τσικ πιο κάτω στο Πείραμα. Γιατί έπρεπε να γίνουν ολα αυτα για να καταληξουμε σε αυτο το τελος δηλαδή? Ήταν λιγο τραβηγμενο από τα μαλλια κυρ Σεμπάστιαν. Ξέρουμε πως η φαντασια σου οργιαζει και λατρεύουμε να μας καις οτι κύτταρο εχει απομείνει. Βλεπε: Το Δεμα. Αλλα... Εδω θα τα χαλασουμε λιγο. Μονο στο διάστημα δεν τον έστειλες τον δολιο. Αν και σε είχα ικανο. Μπορει τα 3 αστέρια να σε αδικουν λιγο επειδή ειναι καλογραμμένο αλλα τα 4 ειναι too much.
August 9, 2018
...und da dachte ich nach fast allen gelesenen Fitzek Büchern, es kann mich jetzt ja gar nichts mehr überraschen. Tja, falsch gedacht. Wie einfach IMMER, ein super spannendes Buch mit einem Ende das man weder erahnt noch voraussieht. Bravo!!!
Fitzek macht einfach süchtig.
Fitzek macht einfach süchtig.
July 23, 2020
Although I usually like his style of writing, this one is just not it. I found the plot idea to be underdeveloped, the writing too messy and chaotic, trying too hard to shock the reader but only achieving in doing the opposite. Wasted time.
April 5, 2018
Όταν διαβάζεις πολλές εκθειαστικές κριτικές για κάποιο βιβλίο ή κάποιο συγγραφέα, το πρόβλημα είναι οι υψηλές προσδοκίες που δημιουργούνται. Ο Fitzek είναι ένας από τους συγγραφείς που εκθειάζονται γενικά. Είχα διαβάσει το "Μαθήματα νεκροψίας" (που έγραψε μαζί με τον Michael Tsokos) και μου άρεσε χωρίς να με ενθουσιάσει, η επαφή όμως ήταν αρκετή ώστε να έχω το νου μου μήπως βρω κάποιο από τα (εξαντλημένα στα βιβλιοπωλεία) βιβλία που έχει γράψει μόνος του.
Το πείραμα μνήμης κατά βάση στήθηκε πάνω σε ένα ερώτημα, που δε γίνεται να μην απασχολήσει όποιον διαβάσει το βιβλίο: Αν υπήρχε τρόπος να σβήσεις τις αναμνήσεις σου, θα το έκανες; Να σβήσεις όλες τις αναμνήσεις; Ή έστω, μόνο τις άσχημες αναμνήσεις σου; Σίγουρα;
Δεν μάντεψα το τέλος/ λύση του μυστηίου. Καθόλου. Ούτε στιγμή. Κάθε λίγες σελίδες σκεφτόμουν "πλάκα μου κάνεις , τι έγινε πάλι τώρα! " Δεν έχει τόση σημασία αν η εξήγηση που δίνεται στο τέλος με κάλυψε η όχι, σημασία έχει ότι ήταν ένα πολύ έξυπνο τέλος.
Γενικεύοντας να πω ότι χαίρομαι που πήρε τα δικαιώματα για τα βιβλία του εκ νέου κάποιος εκδοτικός οίκος, γιατί είναι ωραίο μετά από τόσα χρόνια πορείας ως αναγνώστρια να βρίσκω συγγραφείς που ο τρόπος σκέψης τους με καταπλήσσει.
Το βιβλίο δεν είναι θρίλερ που θα φοβηθείς να το διαβάσεις με κλειστά φώτα η θα σε τρομάξουν οι ήχοι που ακούς στο στο σπίτι σου τη νύχτα. Ούτε ψυχολογικό θρίλερ που θα σου δημιουργήσει εφιάλτες ή φοβίες. Σίγουρα όμως θα σε προβληματίσει.
Το πείραμα μνήμης κατά βάση στήθηκε πάνω σε ένα ερώτημα, που δε γίνεται να μην απασχολήσει όποιον διαβάσει το βιβλίο: Αν υπήρχε τρόπος να σβήσεις τις αναμνήσεις σου, θα το έκανες; Να σβήσεις όλες τις αναμνήσεις; Ή έστω, μόνο τις άσχημες αναμνήσεις σου; Σίγουρα;
Δεν μάντεψα το τέλος/ λύση του μυστηίου. Καθόλου. Ούτε στιγμή. Κάθε λίγες σελίδες σκεφτόμουν "πλάκα μου κάνεις , τι έγινε πάλι τώρα! " Δεν έχει τόση σημασία αν η εξήγηση που δίνεται στο τέλος με κάλυψε η όχι, σημασία έχει ότι ήταν ένα πολύ έξυπνο τέλος.
Γενικεύοντας να πω ότι χαίρομαι που πήρε τα δικαιώματα για τα βιβλία του εκ νέου κάποιος εκδοτικός οίκος, γιατί είναι ωραίο μετά από τόσα χρόνια πορείας ως αναγνώστρια να βρίσκω συγγραφείς που ο τρόπος σκέψης τους με καταπλήσσει.
Το βιβλίο δεν είναι θρίλερ που θα φοβηθείς να το διαβάσεις με κλειστά φώτα η θα σε τρομάξουν οι ήχοι που ακούς στο στο σπίτι σου τη νύχτα. Ούτε ψυχολογικό θρίλερ που θα σου δημιουργήσει εφιάλτες ή φοβίες. Σίγουρα όμως θα σε προβληματίσει.
September 4, 2022
Παιδιά, ο Φίτσεκ! Φίτσεκ, εδώ είναι τα παιδιά που θα θέλουν να σε γνωρίσουν!
May 4, 2018
Δεν αντέχω τα βιβλία στα οποία
περιπλέκεται η υπόθεση όσο πιο πολύ μπορεί για να κρατηθεί ζωηρό το ενδιαφέρον του αναγνώστη, για να ακολουθήσει τελικά ενα τέλος άκυρο που δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα...
Η γενική ιδέα πρωτότυπη και θα μπορούσε να έχει δώσει ένα εξαιρετικό βιβλίο, αλλά δεν..
περιπλέκεται η υπόθεση όσο πιο πολύ μπορεί για να κρατηθεί ζωηρό το ενδιαφέρον του αναγνώστη, για να ακολουθήσει τελικά ενα τέλος άκυρο που δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα...
Η γενική ιδέα πρωτότυπη και θα μπορούσε να έχει δώσει ένα εξαιρετικό βιβλίο, αλλά δεν..
February 16, 2021
Θα με συγκλονίζει καθε φορά αυτός ο άνθρωπος...4,μιση αστέρια για το Πείραμα Μνήμης λοιπόν!!!
January 28, 2022
Δεύτερο βιβλίο του Φίτζεκ που διαβάζω. Ορίστε τι μου άρεσε:
1. Τα μικρά κεφάλαια που το κάθε ένα τελειώνει με cliffhanger - ιδανικό να σε βγάλει από reading slump μακριά από ‘μα�.
2. Πως έκανα συνανάγνωση με τη αγαπημένη Αθηνά που πάντα περνάμε τέλεια και γελάμε.
3. Πως ήμασταν συνέχεια έτσι:
4. Πως ένα από τα βασικά πρόσωπα ήταν ΑΥΕ (Άτομο Υψηλής Ευαισθησίας)
Εντάξει, δεν ξετρελάθηκα, αλλά για το είδος του (ψυχολογικό θρίλερ) ήταν πολύ καλό και θα τριτώσει σύντομα το “κακό� διαβάζοντας κι άλλο δικό του.
1. Τα μικρά κεφάλαια που το κάθε ένα τελειώνει με cliffhanger - ιδανικό να σε βγάλει από reading slump μακριά από ‘μα�.
2. Πως έκανα συνανάγνωση με τη αγαπημένη Αθηνά που πάντα περνάμε τέλεια και γελάμε.
3. Πως ήμασταν συνέχεια έτσι:
4. Πως ένα από τα βασικά πρόσωπα ήταν ΑΥΕ (Άτομο Υψηλής Ευαισθησίας)
Εντάξει, δεν ξετρελάθηκα, αλλά για το είδος του (ψυχολογικό θρίλερ) ήταν πολύ καλό και θα τριτώσει σύντομα το “κακό� διαβάζοντας κι άλλο δικό του.
November 1, 2017
Das Ende ist meiner Meinung nach nicht ein typisches fitzekende, aber es ist trotzdem ein 5 Sterne Buch für mich!
Man hat Schwierigkeiten das Buch aus der Hand zu legen und möchte einfach wissen was Sache ist.
Es gab so viele wtf Momente.
einige Fragen sind mir noch geblieben, aber das macht einen Thriller auch noch spannender - man denkt im Nachhinein noch darüber nach.
Danke Herr fitzek. wieder mal ein gelungenes Buch!
Man hat Schwierigkeiten das Buch aus der Hand zu legen und möchte einfach wissen was Sache ist.
Es gab so viele wtf Momente.
einige Fragen sind mir noch geblieben, aber das macht einen Thriller auch noch spannender - man denkt im Nachhinein noch darüber nach.
Danke Herr fitzek. wieder mal ein gelungenes Buch!
August 4, 2019
Πολύ έξυπνο στόρυ!! Δεν θες να αφήσεις το βιβλίο απ τα χέρια σου!
November 25, 2020
Άλλο ένα βιβλίο του που μου έκανε το κεφάλι "πουρέ" και με μπόλικες υπερβολές αλλά το ευχαριστήθηκα και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός γιατί του έχω αδυναμία...
November 20, 2020
Ακόμα ένα βιβλίο του Sebastian Fitzek επανακυκλο��ορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, ενθουσιάζοντας τους ήδη φανατικούς αναγνώστες του και φιλοδοξώντας να κερδίσει περισσότερους νέους. Αυτή τη φορά, ο συγγραφέας μάς προσκαλεί σε ένα� ιδιαίτερο «Πείραμα μνήμης».
Μετά από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, στο οποίο σκοτώθηκαν η γυναίκα του και το αγέννητο παιδί τους, ο Μαρκ Λούκας προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα καθημερινότητά του. Συντετριμμένος από την απώλεια και τις τύψεις, επειδή εκείνος οδηγούσε το αμάξι, νιώθει σαν ζωντανός νεκρός. Το μόνο που θα μπορούσε να τον λυτρώσει θα ήταν να διαγράψει αυτό το τραυματικό γεγονός από τη μνήμη του. Είναι όμως δυνατόν κάτι τέτοιο;
Σύμφωνα με έναν περίεργο επιστήμονα, ναι. Αυτός ισχυρίζεται ότι εφαρμόζει μια νέα θεραπεία, ένα «πείραμα μνήμης», το οποίο διαγράφει ολικώς τη μνήμη του ασθενούς και στη συνέχεια ενσωματώνει εκ νέου στον εγκέφαλό του μόνο τις ευχάριστες αναμνήσεις. Ο Μαρκ δελεάζεται από αυτή την προοπτική, αλλά ζητά λίγο χρόνο να το σκεφτεί. Επιστρέφοντας όμως στο σπίτι του, συνειδητοποιεί πως το αυτοκίνητό του έχει εξαφανιστεί και το κλειδί του δεν ταιριάζει στην κλειδαριά. Και όταν την πόρτα ανοίγει η γυναίκα του, ολοζώντανη και υγιής, νιώθει πως τρελαίνεται. Όχι μόνο γιατί υποτίθεται πως είναι νεκρή, αλλά και γιατί δεν τον αναγνωρίζει.
Κι έτσι ξεκινάει ένας πραγματικός εφιάλτης. Ο Μαρκ βρίσκεται μετέωρος στο πουθενά· χωρίς χρήματα, χωρίς τρόπο να επικοινωνήσει με τους γνωστούς του, χωρίς να ξέρει ποιον μπορεί να εμπιστευτεί, ποιος είναι εχθρός και ποιος φίλος. Ο αδελφός του, με τον οποίο δεν έχει επαφές και μόλις πρόσφατα βγήκε από το ψυχιατρείο; Ο πεθερός του, ο άνθρωπος που εμπιστεύεται περισσότερο απ� όλους, όμως φαίνεται πως είναι επίσης μπλεγμένος σε όλο αυτό; Ή μια παράξενη, αλλοπρόσαλλη άγνωστη γυναίκα, που ισχυρίζεται πως κι εκείνη συμμετέχει στο πείραμα και πως θέλουν να τους εξοντώσουν; Έχει αρχίσει πράγματι να τρελαίνεται ο Μαρκ ή πρόκειται για μια σκοτεινή συνωμοσία; Κι αν είναι έτσι, ποιος την οργάνωσε, γιατί και μέχρι πού έχει σκοπό να φτάσει;
Έχεις κάνει ποτέ κάτι που εύχεσαι να μπορούσες να ξεχάσεις; Με αφορμή αυτό το ερώτημα, ο συγγραφέας εμπνέεται για ακόμα μια φορά από τους ανεξερεύνητους, σκοτεινούς λαβυρίνθους του ανθρώπινου νου και στήνει μια αριστοτεχνικά δομημένη πλοκή, βασισμένη σε ένα υποθετικό (;) πείραμα μνήμης, που σκοπό έχει να εξαλείψει κάθε δυσάρεστη ή τραυματική ανάμνηση από το μυαλό του εθελοντή/ασθενούς. Κάτι τέτοιο φυσικά μπορεί να ανοίξει του κουτί της Πανδώρας, με απρόβλεπτες συνέπειες. Από εκεί ξεκινά ο Fitzek να χτίζει την ιστορία του, εμπλουτίζοντάς τη με τα στοιχεία που συναντούμε σε όλα τα βιβλία του και χαρακτηρίζουν το ιδιαίτερο στυλ γραφής του: ανατρεπτική πλοκή, καταιγιστικές εξελίξεις, αναπάντεχα γεγονότα, κυνήγι με τον χρόνο, ένα γαϊτανάκι ψέματος και αλήθειας, χαρακτήρες που βιώνουν ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις και παραπαίουν συνεχώς ανάμεσα στη λογική και την παράνοια� Και όλα αυτά σε μια κλιμακούμενη αφήγηση γεμάτη δράση, αγωνία και έξυπνες παγίδες, ώσπου να έρθει η τελική αποκάλυψη για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα � ή μήπως όχι;
Το μυαλό, οι αναμνήσεις, τα βιώματα, τα ψυχικά τραύματα, οι τραυματικές εμπειρίες, η αλήθεια και η ψευδαίσθηση, η λογική και η τρέλα, είναι όλα κομμάτια της ανθρώπινης υπόστασης. Ευχάριστες ή δυσάρεστες, οι αναμνήσεις μας αποτελούν κομμάτι του εαυτού μας και έχουν διαμορφώσει εν μέρει την προσωπικότητά μας. Επίσης, όλοι έχουμε σκεφτεί κάποια στιγμή πως θα θέλαμε να σβήσουμε ορισμένες από αυτές. Γνωρίζουμε όμως πως υπάρχουν κάποια όρια, τα οποία αν κάποιος προσπαθήσει να υπερβεί θα υπάρξουν συνέπειες. Αυτός είναι κι ένας λόγος που ταυτίζεται τόσο ο αναγνώστης με τον πολύπαθο κεντρικό ήρωα του βιβλίου: βλέπει στην πράξη ένα παράδειγμα της υπέρβασης αυτών των ορίων, παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα παθήματα του Μαρκ και σκέφτεται πόσο τυχερός είναι που δεν βρίσκεται εκείνος στη θέση του. Το παιχνίδι του μυαλού που παίζει ο συγγραφέας μαζί του αποδεικνύεται ενδιαφέρον και πολύ επιτυχημένο!
Ο Μαρκ Λούκας είναι ένας τραγικός ήρωας και η εξέλιξή του στην πορεία της αφήγησης το επιβεβαιώνει. Ρεαλιστικός και ανθρώπινος, με ελαττώματα και πάθη, σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου· από την άλλη, προφανώς δεν αξίζει τα όσα περνάει � φαινομενικά, τουλάχιστον, γιατί με έναν ήρωα του Fitzek ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος! Τον δικό του χώρο στο βιβλίο κατακτά επάξια κι ο αδελφός του, Μπένι, ο οποίος πάσχει από Διαταραχή Αισθητηριακής Επεξεργασίας και είναι εξαιρετικά ευαίσθητος σε οποιαδήποτε αντίδραση του περιβάλλοντός του. Είναι ενδιαφέρουσα η σύμπραξη των δύο αδελφών και το πώς η περίπλοκη σχέση τους αποτυπώνεται στις σελίδες του βιβλίου, πώς εξελίσσεται και αλλάζει και τίθεται διαρκώς κάτω από διαφορετικά πρίσματα, προκαλώντας κάθε φορά μια πληθώρα διαφορετικών συναισθημάτων στον αναγνώστη. Ο δυνατός και ξεχωριστός αδελφικός δεσμός, πάντως, καταφέρνει να είναι συνεχώς παρών, ανεξάρτητα από όλα όσα έχουν μεσολαβήσει μεταξύ τους. Όπως και να έχει, ο ρόλος που καλούνται να παίξουν τόσο τα δύο αδέλφια, όσο και οι υπόλοιποι ήρωες, αποκαλύπτεται στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, όταν όλα τα κομμάτια του γρίφου βρίσκουν τη θέση τους.
Κάποιοι αναγνώστες μπορεί να θεωρήσουν το τέλος απλοϊκό ή κατώτερο των προσδοκιών τους, έπειτα από μια τόσο καταιγιστικά δυνατή αφήγηση. Κάποιοι άλλοι θα ισχυριστούν πως, μετά από τόση παράνοια, μια δόση λογικής ήταν απαραίτητη. Όπως και να έχει, τα γεγονότα είναι τα εξής: Στο τέλος αυτής της διαδρομής, ασχέτως όλων των άλλων συναισθημάτων, η συγκίνηση περισσεύει. Και ο Sebastian Fitzek αποδεικνύει και πάλι ότι ξέρει καλά πώς να προκαλεί συγκίνηση και να δημιουργεί ιστορίες που αφήνουν το αποτύπωμά τους στην καρδιά εκείνου που τις διαβάζει.
Η κριτική μου για το βιβλίο και στο site "τοβιβλίο.net" και τον παρακάτω σύνδεσμο:
Μετά από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, στο οποίο σκοτώθηκαν η γυναίκα του και το αγέννητο παιδί τους, ο Μαρκ Λούκας προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα καθημερινότητά του. Συντετριμμένος από την απώλεια και τις τύψεις, επειδή εκείνος οδηγούσε το αμάξι, νιώθει σαν ζωντανός νεκρός. Το μόνο που θα μπορούσε να τον λυτρώσει θα ήταν να διαγράψει αυτό το τραυματικό γεγονός από τη μνήμη του. Είναι όμως δυνατόν κάτι τέτοιο;
Σύμφωνα με έναν περίεργο επιστήμονα, ναι. Αυτός ισχυρίζεται ότι εφαρμόζει μια νέα θεραπεία, ένα «πείραμα μνήμης», το οποίο διαγράφει ολικώς τη μνήμη του ασθενούς και στη συνέχεια ενσωματώνει εκ νέου στον εγκέφαλό του μόνο τις ευχάριστες αναμνήσεις. Ο Μαρκ δελεάζεται από αυτή την προοπτική, αλλά ζητά λίγο χρόνο να το σκεφτεί. Επιστρέφοντας όμως στο σπίτι του, συνειδητοποιεί πως το αυτοκίνητό του έχει εξαφανιστεί και το κλειδί του δεν ταιριάζει στην κλειδαριά. Και όταν την πόρτα ανοίγει η γυναίκα του, ολοζώντανη και υγιής, νιώθει πως τρελαίνεται. Όχι μόνο γιατί υποτίθεται πως είναι νεκρή, αλλά και γιατί δεν τον αναγνωρίζει.
Κι έτσι ξεκινάει ένας πραγματικός εφιάλτης. Ο Μαρκ βρίσκεται μετέωρος στο πουθενά· χωρίς χρήματα, χωρίς τρόπο να επικοινωνήσει με τους γνωστούς του, χωρίς να ξέρει ποιον μπορεί να εμπιστευτεί, ποιος είναι εχθρός και ποιος φίλος. Ο αδελφός του, με τον οποίο δεν έχει επαφές και μόλις πρόσφατα βγήκε από το ψυχιατρείο; Ο πεθερός του, ο άνθρωπος που εμπιστεύεται περισσότερο απ� όλους, όμως φαίνεται πως είναι επίσης μπλεγμένος σε όλο αυτό; Ή μια παράξενη, αλλοπρόσαλλη άγνωστη γυναίκα, που ισχυρίζεται πως κι εκείνη συμμετέχει στο πείραμα και πως θέλουν να τους εξοντώσουν; Έχει αρχίσει πράγματι να τρελαίνεται ο Μαρκ ή πρόκειται για μια σκοτεινή συνωμοσία; Κι αν είναι έτσι, ποιος την οργάνωσε, γιατί και μέχρι πού έχει σκοπό να φτάσει;
Έχεις κάνει ποτέ κάτι που εύχεσαι να μπορούσες να ξεχάσεις; Με αφορμή αυτό το ερώτημα, ο συγγραφέας εμπνέεται για ακόμα μια φορά από τους ανεξερεύνητους, σκοτεινούς λαβυρίνθους του ανθρώπινου νου και στήνει μια αριστοτεχνικά δομημένη πλοκή, βασισμένη σε ένα υποθετικό (;) πείραμα μνήμης, που σκοπό έχει να εξαλείψει κάθε δυσάρεστη ή τραυματική ανάμνηση από το μυαλό του εθελοντή/ασθενούς. Κάτι τέτοιο φυσικά μπορεί να ανοίξει του κουτί της Πανδώρας, με απρόβλεπτες συνέπειες. Από εκεί ξεκινά ο Fitzek να χτίζει την ιστορία του, εμπλουτίζοντάς τη με τα στοιχεία που συναντούμε σε όλα τα βιβλία του και χαρακτηρίζουν το ιδιαίτερο στυλ γραφής του: ανατρεπτική πλοκή, καταιγιστικές εξελίξεις, αναπάντεχα γεγονότα, κυνήγι με τον χρόνο, ένα γαϊτανάκι ψέματος και αλήθειας, χαρακτήρες που βιώνουν ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις και παραπαίουν συνεχώς ανάμεσα στη λογική και την παράνοια� Και όλα αυτά σε μια κλιμακούμενη αφήγηση γεμάτη δράση, αγωνία και έξυπνες παγίδες, ώσπου να έρθει η τελική αποκάλυψη για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα � ή μήπως όχι;
Το μυαλό, οι αναμνήσεις, τα βιώματα, τα ψυχικά τραύματα, οι τραυματικές εμπειρίες, η αλήθεια και η ψευδαίσθηση, η λογική και η τρέλα, είναι όλα κομμάτια της ανθρώπινης υπόστασης. Ευχάριστες ή δυσάρεστες, οι αναμνήσεις μας αποτελούν κομμάτι του εαυτού μας και έχουν διαμορφώσει εν μέρει την προσωπικότητά μας. Επίσης, όλοι έχουμε σκεφτεί κάποια στιγμή πως θα θέλαμε να σβήσουμε ορισμένες από αυτές. Γνωρίζουμε όμως πως υπάρχουν κάποια όρια, τα οποία αν κάποιος προσπαθήσει να υπερβεί θα υπάρξουν συνέπειες. Αυτός είναι κι ένας λόγος που ταυτίζεται τόσο ο αναγνώστης με τον πολύπαθο κεντρικό ήρωα του βιβλίου: βλέπει στην πράξη ένα παράδειγμα της υπέρβασης αυτών των ορίων, παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα παθήματα του Μαρκ και σκέφτεται πόσο τυχερός είναι που δεν βρίσκεται εκείνος στη θέση του. Το παιχνίδι του μυαλού που παίζει ο συγγραφέας μαζί του αποδεικνύεται ενδιαφέρον και πολύ επιτυχημένο!
Ο Μαρκ Λούκας είναι ένας τραγικός ήρωας και η εξέλιξή του στην πορεία της αφήγησης το επιβεβαιώνει. Ρεαλιστικός και ανθρώπινος, με ελαττώματα και πάθη, σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου· από την άλλη, προφανώς δεν αξίζει τα όσα περνάει � φαινομενικά, τουλάχιστον, γιατί με έναν ήρωα του Fitzek ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος! Τον δικό του χώρο στο βιβλίο κατακτά επάξια κι ο αδελφός του, Μπένι, ο οποίος πάσχει από Διαταραχή Αισθητηριακής Επεξεργασίας και είναι εξαιρετικά ευαίσθητος σε οποιαδήποτε αντίδραση του περιβάλλοντός του. Είναι ενδιαφέρουσα η σύμπραξη των δύο αδελφών και το πώς η περίπλοκη σχέση τους αποτυπώνεται στις σελίδες του βιβλίου, πώς εξελίσσεται και αλλάζει και τίθεται διαρκώς κάτω από διαφορετικά πρίσματα, προκαλώντας κάθε φορά μια πληθώρα διαφορετικών συναισθημάτων στον αναγνώστη. Ο δυνατός και ξεχωριστός αδελφικός δεσμός, πάντως, καταφέρνει να είναι συνεχώς παρών, ανεξάρτητα από όλα όσα έχουν μεσολαβήσει μεταξύ τους. Όπως και να έχει, ο ρόλος που καλούνται να παίξουν τόσο τα δύο αδέλφια, όσο και οι υπόλοιποι ήρωες, αποκαλύπτεται στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, όταν όλα τα κομμάτια του γρίφου βρίσκουν τη θέση τους.
Κάποιοι αναγνώστες μπορεί να θεωρήσουν το τέλος απλοϊκό ή κατώτερο των προσδοκιών τους, έπειτα από μια τόσο καταιγιστικά δυνατή αφήγηση. Κάποιοι άλλοι θα ισχυριστούν πως, μετά από τόση παράνοια, μια δόση λογικής ήταν απαραίτητη. Όπως και να έχει, τα γεγονότα είναι τα εξής: Στο τέλος αυτής της διαδρομής, ασχέτως όλων των άλλων συναισθημάτων, η συγκίνηση περισσεύει. Και ο Sebastian Fitzek αποδεικνύει και πάλι ότι ξέρει καλά πώς να προκαλεί συγκίνηση και να δημιουργεί ιστορίες που αφήνουν το αποτύπωμά τους στην καρδιά εκείνου που τις διαβάζει.
Η κριτική μου για το βιβλίο και στο site "τοβιβλίο.net" και τον παρακάτω σύνδεσμο:
January 27, 2024
Na keistoka knyga. Toks jausmas kaip buciau ziurejus psichodelini veiksmo filma, kur viskas vyksta sviesos greiciu 🫢 bet kokiu atveju pasirode silpnoka knyga nor ideja nebloga.
April 15, 2020
Her şeyin açıklığa kavuştuğu son bölüm kitabı tamamen berbat etti. O kadar beklenti oluştur ama sonda saçma sapan bir şey çıksın -_-
January 26, 2021
4,5 αστερακια
March 22, 2018
Ein Fitzek der schon lange auf meinem eBook SuB lag und endlich gelesen wurde.
Wie nahezu alle Thriller von Fitzek (hier eher ein Psychothriller) ist es spannend, temporeich und kurzweilig. Man will wissen was eigentlich vor sich geht.
Leider empfand ich das Ende als zu konstruiert und arg unrealistisch - Die Auflösung von Marc Lucas� Fall war schon sehr hahnebüchen! Trotzdem ein Fitzek der mich bis kurz vorm Ende begeistert hat!
Wie nahezu alle Thriller von Fitzek (hier eher ein Psychothriller) ist es spannend, temporeich und kurzweilig. Man will wissen was eigentlich vor sich geht.
Leider empfand ich das Ende als zu konstruiert und arg unrealistisch - Die Auflösung von Marc Lucas� Fall war schon sehr hahnebüchen! Trotzdem ein Fitzek der mich bis kurz vorm Ende begeistert hat!
August 12, 2022
Ο απόλυτος ΑΧΤΑΡΜΑΣ.
Θέλω τα λεφτά μου πίσω.
Θέλω το χρόνο που αφιέρωσα για να διαβάσω αυτή την ΒΛΑΚΕΙΑ πίσω.
Θέλω να πάω πίσω στο χρόνο και να μην αγοράσω αλλά βιβλία του Φιτζεκ.
Δεν έχω λόγια, Φιτζεκ αγόρι μου κόψε τα ναρκωτικά.
Θέλω τα λεφτά μου πίσω.
Θέλω το χρόνο που αφιέρωσα για να διαβάσω αυτή την ΒΛΑΚΕΙΑ πίσω.
Θέλω να πάω πίσω στο χρόνο και να μην αγοράσω αλλά βιβλία του Φιτζεκ.
Δεν έχω λόγια, Φιτζεκ αγόρι μου κόψε τα ναρκωτικά.
October 1, 2013
Der erste Fitzek, der mich wirklich enttäuscht hat.
Wirr und absolut unlogisch... .
Wirr und absolut unlogisch... .
December 25, 2020
Ο πιο ώριμος Φίτζεκ που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Έξυπνη πλοκή, ευανάγνωστο βιβλίο!
August 20, 2022
Labai gaila, bet knyga man pasirodė kaip didelis kliedesys. Per daug maišaties, per daug lakstymo ir neaiškumų. O ir pabaiga neįtikinanti.
April 12, 2019
3.5/5.
Λυπάμαι αλλά δεν τα βρήκαμε με τον κύριο Φιτσεκ αυτή την φορά.
Γενικά να πω ότι δεν με ξετρελαινει η γραφη του αλλά γενικά τον διαβάζω με ενδιαφέρον γιατί οι ανατροπές του σκάνε σαν βόμβα στο κεφάλι μου και αναφωνώ ΓΟΥΆΟΥ Κάθε φορά.
Αλλά σε αυτο το βιβλίο λυπάμαι αλλά όχι.
Μπορεί στις τελευταίες σελίδες με τον ήρωα να σκέφτηκα "Μα πως του ήρθε αυτό?" ,αλλά μέχρι εκεί(αυτές του χάρισαν το μισό αστεράκι).
Οι ήρωες πολύ "ξύλινοι", σε τετοιο σημείο που δεν σε ενδιέφερε οτι και να τράβηξαν.
Η εξήγηση τραβηγμένη από τα "αφτια". Οχι δεν δεχομαι ότι αυτός ήταν ένας επαρκής λόγος να γίνουν όλα αυτά. Είναι γελοίος άρα στα μάτια μου όλα φάνηκαν ψεύτικα και ρηχά.
Ήταν μια υπέροχη ιδέα που δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε.
Λυπάμαι αλλά δεν τα βρήκαμε με τον κύριο Φιτσεκ αυτή την φορά.
Γενικά να πω ότι δεν με ξετρελαινει η γραφη του αλλά γενικά τον διαβάζω με ενδιαφέρον γιατί οι ανατροπές του σκάνε σαν βόμβα στο κεφάλι μου και αναφωνώ ΓΟΥΆΟΥ Κάθε φορά.
Αλλά σε αυτο το βιβλίο λυπάμαι αλλά όχι.
Μπορεί στις τελευταίες σελίδες με τον ήρωα να σκέφτηκα "Μα πως του ήρθε αυτό?" ,αλλά μέχρι εκεί(αυτές του χάρισαν το μισό αστεράκι).
Οι ήρωες πολύ "ξύλινοι", σε τετοιο σημείο που δεν σε ενδιέφερε οτι και να τράβηξαν.
Η εξήγηση τραβηγμένη από τα "αφτια". Οχι δεν δεχομαι ότι αυτός ήταν ένας επαρκής λόγος να γίνουν όλα αυτά. Είναι γελοίος άρα στα μάτια μου όλα φάνηκαν ψεύτικα και ρηχά.
Ήταν μια υπέροχη ιδέα που δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε.
Displaying 1 - 30 of 532 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.