What do you think?
Rate this book
مجموعۀ آثار چخوف #05
جزیرۀ ساخالین
چخوف در سال ۱۸۹۰ ازطریق سیبری به جزیرۀ ساخالین سفر کرد و به مطالعۀ وضع اسفبار و دردناک محکومان و تبعیدی‌ها� نظام ددمنش حکومت تزاری پرداخت؛ که رهاورد این‌سفر� دو اثر به نامها� «در ساخالین» و «در سیبری» است.
در پایان همین‌سف� بود که احساس نفس‌تنگ� کرد و دچار عارضۀ تپش قلب و سرفه‌ها� شدید شد. در نامها� به یکی‌ا� دوستان خود چنین نوشته بود: «…شدیدا� سرفه می‌کنم� ضربان قلبم میزان نیست. دچار سؤهاضمه هستم. سرم مدام درد می‌کند…�
چخوف در ۱۹۰۴ در آسایشگاهی در بادن‌ویل� آلمان در سن ۴۴سالگی بدرود حیات گفت
در پایان همین‌سف� بود که احساس نفس‌تنگ� کرد و دچار عارضۀ تپش قلب و سرفه‌ها� شدید شد. در نامها� به یکی‌ا� دوستان خود چنین نوشته بود: «…شدیدا� سرفه می‌کنم� ضربان قلبم میزان نیست. دچار سؤهاضمه هستم. سرم مدام درد می‌کند…�
چخوف در ۱۹۰۴ در آسایشگاهی در بادن‌ویل� آلمان در سن ۴۴سالگی بدرود حیات گفت
433 pages, Hardcover
First published January 1, 1895
3 people are currently reading
93 people want to read
About the author
Anton Chekhov
5,428books9,361followersDramas, such as
The Seagull
(1896, revised 1898), and including "A Dreary Story" (1889) of Russian writer Anton Pavlovich Chekhov, also Chekov, concern the inability of humans to communicate.
Born ( Антон Павлович Чехов ) in the small southern seaport of Taganrog, the son of a grocer. His grandfather, a serf, bought his own freedom and that of his three sons in 1841. He also taught to read. A cloth merchant fathered Yevgenia Morozova, his mother.
"When I think back on my childhood," Chekhov recalled, "it all seems quite gloomy to me." Tyranny of his father, religious fanaticism, and long nights in the store, open from five in the morning till midnight, shadowed his early years. He attended a school for Greek boys in Taganrog from 1867 to 1868 and then Taganrog grammar school. Bankruptcy of his father compelled the family to move to Moscow. At the age of 16 years in 1876, independent Chekhov for some time alone in his native town supported through private tutoring.
In 1879, Chekhov left grammar school and entered the university medical school at Moscow. In the school, he began to publish hundreds of short comics to support his mother, sisters and brothers. Nicholas Leikin published him at this period and owned Oskolki (splinters), the journal of Saint Petersburg. His subjected silly social situations, marital problems, and farcical encounters among husbands, wives, mistresses, and lust; even after his marriage, Chekhov, the shy author, knew not much of whims of young women.
Nenunzhaya pobeda , first novel of Chekhov, set in 1882 in Hungary, parodied the novels of the popular Mór Jókai. People also mocked ideological optimism of Jókai as a politician.
Chekhov graduated in 1884 and practiced medicine. He worked from 1885 in Peterburskaia gazeta.
In 1886, Chekhov met H.S. Suvorin, who invited him, a regular contributor, to work for Novoe vremya, the daily paper of Saint Petersburg. He gained a wide fame before 1886. He authored The Shooting Party , his second full-length novel, later translated into English. Agatha Christie used its characters and atmosphere in later her mystery novel The Murder of Roger Ackroyd . First book of Chekhov in 1886 succeeded, and he gradually committed full time. The refusal of the author to join the ranks of social critics arose the wrath of liberal and radical intelligentsia, who criticized him for dealing with serious social and moral questions but avoiding giving answers. Such leaders as Leo Tolstoy and Nikolai Leskov, however, defended him. "I'm not a liberal, or a conservative, or a gradualist, or a monk, or an indifferentist. I should like to be a free artist and that's all..." Chekhov said in 1888.
The failure of The Wood Demon , play in 1889, and problems with novel made Chekhov to withdraw from literature for a period. In 1890, he traveled across Siberia to Sakhalin, remote prison island. He conducted a detailed census of ten thousand convicts and settlers, condemned to live on that harsh island. Chekhov expected to use the results of his research for his doctoral dissertation. Hard conditions on the island probably also weakened his own physical condition. From this journey came his famous travel book.
Chekhov practiced medicine until 1892. During these years, Chechov developed his concept of the dispassionate, non-judgmental author. He outlined his program in a letter to his brother Aleksandr: "1. Absence of lengthy verbiage of political-social-economic nature; 2. total objectivity; 3. truthful descriptions of persons and objects; 4. extreme brevity; 5. audacity and originality; flee the stereotype; 6. compassion." Because he objected that the paper conducted against Alfred Dreyfus, his friendship with Suvorin ended
Born ( Антон Павлович Чехов ) in the small southern seaport of Taganrog, the son of a grocer. His grandfather, a serf, bought his own freedom and that of his three sons in 1841. He also taught to read. A cloth merchant fathered Yevgenia Morozova, his mother.
"When I think back on my childhood," Chekhov recalled, "it all seems quite gloomy to me." Tyranny of his father, religious fanaticism, and long nights in the store, open from five in the morning till midnight, shadowed his early years. He attended a school for Greek boys in Taganrog from 1867 to 1868 and then Taganrog grammar school. Bankruptcy of his father compelled the family to move to Moscow. At the age of 16 years in 1876, independent Chekhov for some time alone in his native town supported through private tutoring.
In 1879, Chekhov left grammar school and entered the university medical school at Moscow. In the school, he began to publish hundreds of short comics to support his mother, sisters and brothers. Nicholas Leikin published him at this period and owned Oskolki (splinters), the journal of Saint Petersburg. His subjected silly social situations, marital problems, and farcical encounters among husbands, wives, mistresses, and lust; even after his marriage, Chekhov, the shy author, knew not much of whims of young women.
Nenunzhaya pobeda , first novel of Chekhov, set in 1882 in Hungary, parodied the novels of the popular Mór Jókai. People also mocked ideological optimism of Jókai as a politician.
Chekhov graduated in 1884 and practiced medicine. He worked from 1885 in Peterburskaia gazeta.
In 1886, Chekhov met H.S. Suvorin, who invited him, a regular contributor, to work for Novoe vremya, the daily paper of Saint Petersburg. He gained a wide fame before 1886. He authored The Shooting Party , his second full-length novel, later translated into English. Agatha Christie used its characters and atmosphere in later her mystery novel The Murder of Roger Ackroyd . First book of Chekhov in 1886 succeeded, and he gradually committed full time. The refusal of the author to join the ranks of social critics arose the wrath of liberal and radical intelligentsia, who criticized him for dealing with serious social and moral questions but avoiding giving answers. Such leaders as Leo Tolstoy and Nikolai Leskov, however, defended him. "I'm not a liberal, or a conservative, or a gradualist, or a monk, or an indifferentist. I should like to be a free artist and that's all..." Chekhov said in 1888.
The failure of The Wood Demon , play in 1889, and problems with novel made Chekhov to withdraw from literature for a period. In 1890, he traveled across Siberia to Sakhalin, remote prison island. He conducted a detailed census of ten thousand convicts and settlers, condemned to live on that harsh island. Chekhov expected to use the results of his research for his doctoral dissertation. Hard conditions on the island probably also weakened his own physical condition. From this journey came his famous travel book.
Chekhov practiced medicine until 1892. During these years, Chechov developed his concept of the dispassionate, non-judgmental author. He outlined his program in a letter to his brother Aleksandr: "1. Absence of lengthy verbiage of political-social-economic nature; 2. total objectivity; 3. truthful descriptions of persons and objects; 4. extreme brevity; 5. audacity and originality; flee the stereotype; 6. compassion." Because he objected that the paper conducted against Alfred Dreyfus, his friendship with Suvorin ended
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
November 17, 2021
Sakhalin Island: Complete Works of Anton Chekhov Volume 05, Anton Chekhov
Sakhalin Island is a book by Russian writer Anton Chekhov in 1891-1893. It consists of "travel notes" written after the Chekhov's trip to the island of Sakhalin in summer and autumn of 1890. The book is based on writer's personal travel experience, as well as on extensive statistical data collected by him.
تاریخ نخستین خوانش: روز ششم ماه فوریه سال2011میلادی
عنوان: مجموعه آثار چخوف، جلد پنجم: جزیره ی ساخالین؛ آنتون چخوف؛ مترجم: سروز استپانیان؛ تهران، توس، سال1389، در433ص؛ (دوجلدی در1200ص) شابک ایکس-964315548؛ موضوع مجموعه نمایشنامه های چخوف - نویسندگان روسیه - سده 19م
چخوف در سال1890میلادی، از راه سیبری، به جزیره ی «ساخالین» سفر کردند، و به پژوهش وضع اسفبار، و دردناک محکومان، و تبعیدی‌ها� نظام حکومت تزاری، پرداختند؛ که رهآورد آن� سفر، دو اثر با عنوانهای «در ساخالین»؛ و «در سیبری» است؛ در پایان همین� سفر بود، که احساس نفس� تنگی کرد، و دچار عارضه ی تپش قلب، و سرفه� های شدید، شدند؛ در نامه� ای، به یکی� از دوستان خود چنین نوشته بودند «...شدیداً سرفه می‌کنم� ضربان قلبم میزان نیست؛ دچار سؤء هاضمه، هستم؛ سرم مدام درد می‌کن�...»؛ چخوف در سال1904میلادی در آسایشگاهی، در «بادن� ویلر آلمان»، در سن چهل و چهار سالگی، بدرود به این حیات گفتند؛ چه زندگی کوتاهی برای نابغه ی واژه های خوش رنگ و بوی؛ روانش هماره شادمان؛
تاریخ بهنگام رسانی 08/09/1399هجری خورشیدی؛ 25/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Sakhalin Island is a book by Russian writer Anton Chekhov in 1891-1893. It consists of "travel notes" written after the Chekhov's trip to the island of Sakhalin in summer and autumn of 1890. The book is based on writer's personal travel experience, as well as on extensive statistical data collected by him.
تاریخ نخستین خوانش: روز ششم ماه فوریه سال2011میلادی
عنوان: مجموعه آثار چخوف، جلد پنجم: جزیره ی ساخالین؛ آنتون چخوف؛ مترجم: سروز استپانیان؛ تهران، توس، سال1389، در433ص؛ (دوجلدی در1200ص) شابک ایکس-964315548؛ موضوع مجموعه نمایشنامه های چخوف - نویسندگان روسیه - سده 19م
چخوف در سال1890میلادی، از راه سیبری، به جزیره ی «ساخالین» سفر کردند، و به پژوهش وضع اسفبار، و دردناک محکومان، و تبعیدی‌ها� نظام حکومت تزاری، پرداختند؛ که رهآورد آن� سفر، دو اثر با عنوانهای «در ساخالین»؛ و «در سیبری» است؛ در پایان همین� سفر بود، که احساس نفس� تنگی کرد، و دچار عارضه ی تپش قلب، و سرفه� های شدید، شدند؛ در نامه� ای، به یکی� از دوستان خود چنین نوشته بودند «...شدیداً سرفه می‌کنم� ضربان قلبم میزان نیست؛ دچار سؤء هاضمه، هستم؛ سرم مدام درد می‌کن�...»؛ چخوف در سال1904میلادی در آسایشگاهی، در «بادن� ویلر آلمان»، در سن چهل و چهار سالگی، بدرود به این حیات گفتند؛ چه زندگی کوتاهی برای نابغه ی واژه های خوش رنگ و بوی؛ روانش هماره شادمان؛
تاریخ بهنگام رسانی 08/09/1399هجری خورشیدی؛ 25/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
September 6, 2021
ساخالین جزیره‌ا� در شمال ژاپن است که چخوف در سال ۱۸۹۰ به آنجا میرود. در این کتاب شرح حالی از زندگی زندانیان و تبعیدشدگان به این جزیره را با اعداد و ارقام و آمارهای پزشکی و مسائل غیر پزشکی، آورده است. کتاب فوق‌العاد� ناراحت‌کننده‌ا� بود؛ بخصوص قسمت‌های� که در مورد زندگی زنان نوشته بود.
Read
October 29, 2016این جلد واقعا مزخرف بود یه سری اعداد و ارقام و اطلاعات جغرافیای اقلیمی از جزیره ساخالین که مدام نویسنده هی نوشته و نوشته انتظار داشتماین جلد داستان کوتاه باشه نه سرشماری منطقه و تعداد زندانیان یک چیز پوچی بود این جلد روتوصیه می کنم وقتتون رو پاش نگذارید.
November 14, 2015
رمان به شکل گزارش نوشته شده است. البته شاید به نظر خیلی ها برسد که این گزارشی است که به شکل رمان نوشته شده است، اما از شخصیت راوی کتاب اینطور برمی آید که در پی نوشتن یک رمان بوده و فُرمی که برایش انتخاب کرده گزارش است.
چخوف در سال های آخر زندگی اش (در 41 سالگی مرد) به جزیره ی تبعیدی های حکومت تزار سفر کرد. ساخالین جزیره ای در شرق روسیه (از جنوب به شمال ژاپن متصل)، با چند روستا و مناظر طبیعی خاص و آب و هوای وحشتناک. متوسط دما در بعضی نقاط ساخالین 0 است. یعنی بعضی وقت ها دما تا 7 یا 8 درجه هم می رسد اما باقی سال زیر صفر سپری می کند.
فضاسازی های داستانی و روایت درباره ی شخصیت هایی که سر راه چخوف قرار می گیرند آنقدر جزاب و مهم هستند که نتوان نام یک گزارش معمولی را به "جزیره ی ساخالین" چسباند. چخوف یک ویژگی خیلی مشخص دارد و آن هم این که تمایل فوق العاده اش به قصه نویسی از شیوه ی زندگی اش مشخص است. چخوف قصه های بسیار زیادی نوشته است. بنابراین حتا اگر خودش می خواست هم نمی توانست یک گزارش صدها صفحه ای بنویسد.
جزیره ی ساخالین کتاب مهم و جزابی برای خواندن است. تصویری دقیق از جامعه ی دوران تزار به دست می دهد. خواننده را با قصه های کوچک خودش همراه می کند. و در آخر: تا آخر عمر هرچه میله و تبعید و امثالشان جلویت قرار بگیرد، یاد چخوف و داستان هایی که از ساخالین تعریف می کند خواهی افتاد.
نکاتی که چخوف روی آن ها انگشت می گذارد، نکات معمولی ای نیستند. به طور مثال کمتر کسی توجهش به میانگین سنی جزیره ی تبعیدی ها جلب می شود. اما وقتی چخوف برای اولین بار در مراسم پیشواز استاندار جمعیت زیادی از ساخالینی ها را کنار هم می بیند، متوجه می شود که از سن 13 تا 20 سال در این میان موجود نیست. چه بلایی سر یک جامعه ی بدون نوجوان خواهد آمد؟
در ساخالین همه چیز را به جایی بسته اند. سگ ها، گربه ها، خروس ها، مرغ ها و حتا خوک ها. سگ های معمولن رمق ندارند. برای هیچکس از جا بلند نمی شوند. اما جلوی گیلک ها (قومیت محلی و اصلی ساخالین) از جا بلند می شوند و برافروخته پارس می کنند؛ که این مسئله هم احتمالن به خاطر کفش های گیلک هاست که از پوست سگ دوخته شده است...
چخوف در سال های آخر زندگی اش (در 41 سالگی مرد) به جزیره ی تبعیدی های حکومت تزار سفر کرد. ساخالین جزیره ای در شرق روسیه (از جنوب به شمال ژاپن متصل)، با چند روستا و مناظر طبیعی خاص و آب و هوای وحشتناک. متوسط دما در بعضی نقاط ساخالین 0 است. یعنی بعضی وقت ها دما تا 7 یا 8 درجه هم می رسد اما باقی سال زیر صفر سپری می کند.
فضاسازی های داستانی و روایت درباره ی شخصیت هایی که سر راه چخوف قرار می گیرند آنقدر جزاب و مهم هستند که نتوان نام یک گزارش معمولی را به "جزیره ی ساخالین" چسباند. چخوف یک ویژگی خیلی مشخص دارد و آن هم این که تمایل فوق العاده اش به قصه نویسی از شیوه ی زندگی اش مشخص است. چخوف قصه های بسیار زیادی نوشته است. بنابراین حتا اگر خودش می خواست هم نمی توانست یک گزارش صدها صفحه ای بنویسد.
جزیره ی ساخالین کتاب مهم و جزابی برای خواندن است. تصویری دقیق از جامعه ی دوران تزار به دست می دهد. خواننده را با قصه های کوچک خودش همراه می کند. و در آخر: تا آخر عمر هرچه میله و تبعید و امثالشان جلویت قرار بگیرد، یاد چخوف و داستان هایی که از ساخالین تعریف می کند خواهی افتاد.
نکاتی که چخوف روی آن ها انگشت می گذارد، نکات معمولی ای نیستند. به طور مثال کمتر کسی توجهش به میانگین سنی جزیره ی تبعیدی ها جلب می شود. اما وقتی چخوف برای اولین بار در مراسم پیشواز استاندار جمعیت زیادی از ساخالینی ها را کنار هم می بیند، متوجه می شود که از سن 13 تا 20 سال در این میان موجود نیست. چه بلایی سر یک جامعه ی بدون نوجوان خواهد آمد؟
در ساخالین همه چیز را به جایی بسته اند. سگ ها، گربه ها، خروس ها، مرغ ها و حتا خوک ها. سگ های معمولن رمق ندارند. برای هیچکس از جا بلند نمی شوند. اما جلوی گیلک ها (قومیت محلی و اصلی ساخالین) از جا بلند می شوند و برافروخته پارس می کنند؛ که این مسئله هم احتمالن به خاطر کفش های گیلک هاست که از پوست سگ دوخته شده است...
April 9, 2020
در این جلد، تاریخ و جغرافیای ساخالین همراه با جزئیات و آمار ریز و دقیق و خسته‌کنند� ارائه شده. اگر به دانستن درباره ساخالین زمان چخوف و یا پژوهش درباره آن علاقه‌مندید� خواندن این جلد توصیه می‌شود� در غیر این صورت خیر.
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.