لم أحس بفخر ابدا اني اكتب القصة القصيرة. لا شيء من ذلك برأيي كان يدعو الى الفخر وايضا لا شيء يدعو الى الاحساس بالعار. هي جزء من وجودي او وجودي، لا ذنب لي فيه ولست صانعه.
المتعة احسست بها هذا صحيح، الرغبة في الكمال، ضياع الثقة بالنفس، استعادة الثقة، كل هذه وغيرها احسست بها.
ولكن الفخر اني كاتب قصة قصيرة احسسته مرتين في حياتي. والغريب ان المرتين كانتا تتعلقان بغسان كنفاني.
الاولى حين استشهد على تلك الصورة المروعة. وكان استشهاده النهاية القمة لحياة كاتب يمت الى هذا العصر والى هذا الشعب والى قضية مثل قضيته. حياة جديدة لكاتب جديد، غسان، بدأ منذ الخمسينات يحتل ساحة الادب العربي وينقل الكاتب والكتابة العربية من حيث كانت وكان، دائما على الهامش، الى حيث اصبح واصبحت الان جزءا لا يتجزأ من عظم الوجود العربي ولحمه ونخاعه.
Ghassan Kanafani was a Palestinian journalist, fiction writer, and a spokesman for the Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP). Kanafani died at the age of 36, assassinated by car bomb in Beirut, By the Israeli Mossad
Ghassan Fayiz Kanafani was born in Acre in Palestine (then under the British mandate) in 1936. His father was a lawyer, and sent Ghassan to a French missionary school in Jaffa. During the 1948 Arab-Israeli War, Kanafani and his family fled to Lebanon, but soon moved on to Damascus, Syria, to live there as Palestinian refugees.
After studying Arabic literature at the University of Damascus, Kanafani became a teacher at the Palestinian refugee camps in Syria. There, he began writing short stories, influenced by his contact with young children and their experiences as stateless citizens. In 1960 he moved to Beirut, Lebanon, where he became the editor of several newspapers, all with an Arab nationalist affiliation. In Beirut, he published the novel Men in the Sun (1962). He also published extensively on literature and politics, focusing on the the Palestinian liberation movement and the refugee experience, as well as engaging in scholarly literary criticism, publishing several books about post-1948 Palestinian and Israeli literature.
كاتب مسيحي الديانة .. شيوعي التوجه .. عاشق شهير .. ما الذي يخيفها فيه ؟
قرائتي الأولى لأعماله الكاملة كانت تحمل الجواب .. إن قلم هذا الرجل الرجل .. والتكرار هنا ليس خطئاً هو اشرف من أقلام عشرات من كتابنا الأشباه الرجال الذين يدعون الى التعايش وإلى البكاء على المذابح التي حلت باليهود منذ بني قريظة وحتى بولندا ..
إن قلم غسان لديه القدرة الأدبية والأخلاقية التي تعري العصابات الصهيونية بطريقة لا تنسى فكل قصصه تصبح جزءاً من ذاكرتك القديمة بمجرد أن تقرأ (الكويت - 1953) أو أي مدينة وتاريخ آخر كان يوقع بهما نهاية كل قصة للدلالة على تاريخ ومكان كتابتها ..
قلم كان لا بد من اسكاته .. ولكنه سيبقى حياً في كتبه وقصصه التي تحمل فلسطين بكل برتقالها وبياراتها وأسرها ومساجدها ومفاتيح بيوتها القديمة التي تشبه الفؤوس الصغيرة ..
تأخرت كثيراً على القراءة له .. ولكن ها انذا التحق
مجموعة قصصية لا يمكن نسيانها ..
فقدت نقطة لدي في التقييم بسبب مقدمة عبثية كفرية سخيفة لا معنى لها كتبها يوسف ادريس ولا يتحمل غسان وزرها ..
فتشت عن اعمال كنفاني في كل مكتبة صادفتني , لم اجد سوى ملجد واحد - من اصل اربع مجلدات- في شارع المتنبي . وهو المجلد الذي يحتوي على قصصه القصيرة . سأبحث حتى اجد المجلدات الاخرى .
„Gaza była taka, do jakiej przywykłem: zamknięta jak okładka książki, zwinięta sama w sobotę, jak pęknięta muszla wyrzucona falą na piaszczysty brzeg, w pobliżu rzeźni. Taka była Gaza; bardziej zduszona niż oddech śpiącego, któremu przyśniła się zmora. Jej ciasne zaułki pełne specjalnego zapachu, zapachu klęski i nędzy, domy z wystającymi balkonami…Taka jest Gaza. Lecz czym są te dziwne, nieokreślone czasy, które ciągną człowieka do domu, rodziny i wspomnień, tak jak źródło przyciąga zbłąkane stado dzikich kóz. Nie wiem.�
Ten fragment bolał. Każde z tych niewielkich opowiadań rozdziera na inne sposoby. Zbiór otwiera opowieść o chłopcu, który pragnie zatrzymać szczygła w klatce, wiedząc jak bardzo ptak pragnie swojej wolności. Choć analogia do uciśnionego narodu jest oczywista, to język niepokoju i niewoli, jakim posługuje się Kanafani czyni tę książkę niezapomnianą. Świat w każdym z opowiadań prezentowany jest przez narratorów o różnej wrażliwości, ale wszystkie je łączy los tułaczki, życia na obczyźnie narodu palestyńskiego, przeplatane smutkiem, a niekiedy okrucieństwem.
Samego autora nie ominął okrutny los tego nieustannego konfliktu - zginął w zamachu bombowym wraz z jednym ze swoich dzieci, czego szczegółów i działalności autora dowiadujemy sięz posłowia autorstwa wdowy po Kanafanim.
Lektura obowiązkowa, jak się okazuje, mrocznie aktualna, jak i prorocza.
مجلد من ٨٨٢ صفحة، استعرته لمدة شهر تقريبا، قرأته في فترات متقطعة .. مدّني بالمزيد من الشّعور والحسّ، تقريب الزّمن الماضي ومقارنته بالحاضر .. غسّان ..كاتب القضية ..كاتب إنساني، متفرّد بقلمه السّهل الممتنع، حكاياه باردة ودافئة مشوّقة ومملة، رتيبة ومتسارعة.. الآثار هذه تحتوي على خمس مجموعات قصصية، وفي كلّ مجموعات مواليد جدد من القصص، وهذه المجموعات هي: ١.موت سرير رقم ١٢ ٢.أرض البرتقال الحزين ٣.عالم ليس لنا ٤.عن الرجال والبنادق ٥.قصص أخرى