ŷ������

17 Φεβρουαρίου 1983.....

Χρόνος: Βραδάκι...
Τόπος: Πατησίων και  Αγίου Μελετίου, καφετέρια ZODIAC....


Εκεί άρχισαν όλα.... Σε μια κακοφωτισμένη καφετέρια, εμφανίστηκε ο Γιώργος και....τον αντιπάθησα από την πρώτη στιγμή! Κάθισε δίπλα μου, μας σύστησε η ξαδέλφη του με την οποία έπινα καφέ και άρχισε να λέει το ένα ανέκδοτο μετά το άλλο... (Ότι ακριβώς μισώ με πάθος!) Μου φάνηκε άξεστος, ήταν απεριποίητος και όταν επιτέλους τελείωσε η συνάντηση σημείωσα στο μυαλό μου, να βρίσω την ξαδέλφη του την επόμενη μέρα που τον κουβάλησε! Την επόμενη μέρα όμως, ο Γιώργος ήταν πάλι εκεί (πίναμε μόνιμα καφέ πριν πάμε για μάθημα) κι αυτή την φορά ήταν περιποιημένος, δεν είπε ούτε ένα ανέκδοτο και με την συζήτηση που ανοίξαμε....έχασα τις δύο πρώτες ώρες! 
17 Φεβρουαρίου 1985....
Χρόνος: 18:30....Τόπος: Ιερός Ναός Αναστάσεως , Χολαργός
Ο....αντιπαθητικός κύριος της καφετέριας, με δόξα και τιμή, γίνεται η.... κολόνα του σπιτιού μου! Παντρευόμαστε δύο χρόνια μετά την πρώτη μας γνωριμία και στήνουμε το σπιτικό μας στο Καπανδρίτι, όταν όλες μου οι φίλες μου έλεγαν ότι σ' ένα μήνα θα είχα χωρίσει(!), ότι δεν θ' άντεχα να μένω σ' ένα χωριό, ότι θα με κούραζε το περιβάλλον ακόμα και ο άνθρωπος που δεν ήταν με πτυχίο όπως εγώ.... (Για την ιστορία, όλες μου οι φίλες είναι χωρισμένες αυτή την στιγμή που μιλάμε!)
17 Φεβρουαρίου 2014....
Χρόνος: Κάθε μέρα, κάθε ώρα....Τόπος: Καπανδρίτι και παντού!
Τριάντα ένα χρόνια μετά, ο Γιώργος είναι η δύναμη, το κουράγιο μου, η ανάσα μου.... (Για να μην λέτε ότι δεν γίνονται θαύματα!) Τρεις δεκαετίες κοινής ζωής κλείνουν σήμερα κι όποια στιγμή τους και να ανακαλέσω στην μνήμη μου, μόνο χαμόγελο θα μου φέρει η ανάμνησή της. (Ακόμα και τα δύσκολα, τώρα που πέρασαν, με τον τρόπο που τα ξεπεράσαμε, πάλι με κάνουν να χαμογελώ). Επιλέξαμε να το γιορτάσουμε με καλούς και πολυαγαπημένους φίλους και συγγενείς που έγιναν φίλοι, μέχρι πρωίας στο Κέντρο Αθηνών για ν' ακούσω από κοντά την Νατάσα Θεοδωρίδου και την "Κόκκινη γραμμή" (το αγαπημένο μου) το Σάββατο το βράδυ.... Χρόνια είχα να πάω μπουζούκια και ήταν απολαυστικά! Ευχαριστώ τον Γιώργο Μαντά (ξάδελφος) και την γυναίκα του Ματίνα, τον Γιάννη και ειδικά την Ειρήνη που δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εκείνη τόσα χρόνια (μένουμε δίπλα), και τον Γιώργο και την Ματθίλδη (αδέλφια της καρδιάς) που μοιράστηκαν μαζί μας όχι την προχθεσινή βραδιά, αλλά όλα τα δάκρυα, αλλά και τα γέλια, τόσων χρόνων....  Είναι ευλογία από τον Θεό, να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που κλαίνε και γελάνε μαζί σου.....
Και τέλος ευχαριστώ τον άντρα μου γι αυτά τα 31 χρόνια που δεν κατάλαβα πότε και πώς πέρασαν..... Σαν νιόπαντροι αισθανόμαστε και νομίζω ότι δεν θ' αλλάξει αυτό και στα επόμενα 40,50,60,70 χρόνια...... (Και λίγα είναι!) 

Αν η χρονιά πάρει γεύση, άρωμα και διάθεση από την Πρωτοχρονιά,  τότε τι να πω; Έτσι για αλλαγή, το 2014, θα μου μείνει αλησμόνητο! Αλλιώτικη αυτή η Παραμονή, εντελώς διαφορετική από την περσινή.... Πρώτα απ' όλα ήμασταν πολλοί.... Περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά! Δεύτερον το τραπέζι είχε νιάτα....Πολλά νιάτα! Εννιά οι μεγάλοι και εννιά οι....μικροί! Τα παιδιά, φίλοι των παιδιών, φίλοι δικοί μας, συμπέθεροι κουμπάροι!Τρίτον υπήρχε κέφι από το πρώτο λεπτό! Τέταρτον  μας βρήκε το πρωί και κάποιοι ή μάλλον κάποιες, με το μακιγιάζ  κατε-στραμμένο από τα γέλια! (η συμπεθέρα μου κι εγώ συγκεκριμένα) !Στο τραπέζι τα φαγητά είχαν μεγάλη επιτυχία και ειδικά τα μπριζολάκια με πετιμέζι (θα δώσω σύντομα την συνταγή καθότι το πετιμέζι ΠΑΤΡΙΚΗ ΓΗ για να μην ξεχνιόμαστε), αλλά και η κρεατότουρτα Χανίων καταπληκτική! 
Η φωτογραφία που παραθέτω εδώ είναι ντοκουμέντο! Στα δεξιά του άντρα μου, όπως βλέπετε, κάθεται ένας κύριος με τον οποίο κουβεντιάζει ο Γιώργος.... Είναι ο πρώτος μου έρωτας πριν....43 χρόνια! Στην πρώτη Δημοτικού δηλαδή ο Τάκης ήταν έρωτας!!!!!! Σήμερα είμαστε ακόμα φίλοι και φυσικά μαζί με την υπέροχη γυναίκα του,  την Μαρία!  Αριστερά του Γιώργου,  ο επίσης παιδικός μου φίλος, Γιώργος κι αυτός, και κουμπάρος. Με αυτόν η....κολόνια κρατάει 36 χρόνια! Αν μη τι άλλο, είμαι σταθερή στις σχέσεις μου!
Κι αφού φάγαμε, αλλάξαμε τον χρόνο, σπάσαμε με τον Γιώργο το ρόδι, σβήσαμε τα κεράκια στην τούρτα του και κόψαμε την βασιλόπιτα, ήρθε η ώρα για την ανταλλαγή των δώρων, που έφερε νέα γέλια καθώς τα δώρα φέτος είχαν επινοητικότητα και ήταν ...σκηνοθετημένα από τα παιδιά. Η κόρη μου έφτιαξε δύο πρωτότυπα σκαμπό για τον αδελφό και την νύφη της με παλιές εγκυκλοπαίδειες, ο κολλητός του γιου μου της πρόσφερε γονατιστός ένα δακτυλίδι που ήταν για τάμπλετ και ξεκαρδιστήκαμε όλοι.... Έχω και φωτογραφία!

Η μεγάλη έκπληξη όμως ήταν για τον Γιώργο! Τα παιδιά αλλά και οι φίλοι τους, του κάναμε δώρο  ένα όνειρο που είχε χρόνια... Ένα ενυδρείο με τα ψαράκια του. Φυσικά εκείνο το βράδυ, του δώσαμε μόνο τα....διακοσμητικά του ενυδρείου! Μόλις το εγκαταστήσουμε θα σας δείξω φωτογραφία.

Οι γιορτές πέρασαν, ο νέος χρόνος ήρθε κι εγώ που πάντα λίγο φοβάμαι κάθε τι καινούριο, μένω σ' εκείνη την όμορφη βραδιά και χαμογελώ ακόμα.Σε όλους σας στέλνω τις ευχές μου για μια ακόμα φορά. Να είστε καλά, να χαμογελάτε όσο μπορείτε περισσότερο και ας είναι αυτή η χρονιά πραγματικά γεμάτη τύχη για όλους μας! Πρόσφατα μου είπαν το καλό: "Τύχη να έχουμε. Γιατί δεν φτάνει μόνο η υγεία. Όλοι όσοι ήταν στον Τιτανικό, υγιείς ήταν....τύχη δεν είχαν!"Φιλιά πολλά, καλή χρονιά!!!!!!!!

Ασυγχώρητη είμαι! Το παραμέλησα το ιστολόγιο, αλλά είχα καλή δικαιολογία: Ξεκίνησα καινούριο βιβλίο! Κι όταν γράφω.... με ξέρετε! Αλλά ήρθε η ώρα να βάλω στην άκρη την ιστορία των ηρώων μου γιατί.... Χριστούγεννα!!!!! Και πόσο διαφορετικά από πέρσι! 


Το σπίτι στολίστηκε και υπέκυψα στον πειρασμό να πάρω και άλλα στολίδια. Τα παιδιά μου λένε ότι το έχω κάνει μουσείο του Αη Βασίλη, αλλά μάλλον δεν τους ενοχλεί.... Δεν ξέρω αν σε λίγο θα βγούμε εμείς να μπουν τα στολίδια, αλλά επίσης δεν μας ενοχλεί! Τίποτα δεν μας ενοχλεί φέτος τελικά! Το δέντρο στολίστηκε και φέτος ήταν γύρω μου η ευλογία του Θεού: Παιδιά! Τα δικά μου, οι φίλοι τους, η βαφτιστήρα μου, όλα γελαστά. Ώρα έναρξης εννέα το πρωί και ώρα λήξης έξι το απόγευμα! 


Όλοι με κόκκινα σκουφάκια στο κεφάλι και το σπίτι τρελοκομείο από κούτες, φωτάκια, μπάλες, στολίδια και φυσικά φωνές! Υπάρχει τίποτα καλύτερο;Γέμισε η ψυχή από την χαρά που μας είχε λείψει, γέμισε η καρδιά αγαλλίαση που όλοι είμαστε καλά και οι αγαπημένοι μας το ίδιο! Μια ανάσα από τις γιορτές και ξέρω πως φέτος την ώρα που θα μπαίνει ο νέος χρόνος θα χαμογελάμε, ενώ πέρσι το χαμόγελο δεν έφτανε μέχρι τα μάτια γιατί ο ένας ήταν μακριά, έλειπε και.... μας έλειπε και η ψυχή σφιγγόταν από φόβο για την συνέχεια. Και η νέα χρονιά μπήκε παγωμένη και παγωμένη συνεχίστηκε, μην γυρίζουμε όμως πίσω!

"Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά" όπως λέει και το παιδικό τραγουδάκι και μόνο χαμόγελα θέλω να βλέπω, μόνο ελπίδα για την νέα χρονιά θέλω να έχω! Και θέλω να τα μοιραστώ και μαζί σας! Σε λίγες μέρες θ' αρχίσω να φτιάχνω και τα γλυκά, να γεμίσει το σπίτι μελομακάρονα και κουραμπιέδες και σοκολάτες και η μυρωδιά να πλημμυρίσει τις ψυχές μας, να νιώσουμε όλοι όπως τα παιδιά. Και να σκεφτούμε και όσους δεν έχουν ή δεν μπορούν....  Κοιτάξτε γύρω σας και βοηθήστε όπου και όπως μπορείτε. Από μια τσάντα με τρόφιμα, μέχρι ένα πιάτο φαγητό. Δύσκολες οι μέρες που ζούμε, αλλά πάντα υπάρχει το πλεόνασμα της καρδιάς μας κι αυτό δεν κοστίζει, αλλά αξίζει πολλά!
Χίλιες ευχές για όλους σας και μέσα από την καρδιά μου. Υγεία πάνω απ' όλα κι ένα χαμόγελο να συντροφεύει κάθε βήμα σας, είναι το μόνο που έχει την δύναμη να μας φυλάει από κάθε κακό....
                            Καλές γιορτές!!!!!!!!

Επιστροφή στα βιβλία, γιατί είναι πολλά ακόμα που διάβασα και δεν μίλησα γι αυτά! Και να που συναντιέμαι ξανά με την γραφή της Τέσυς και μάλιστα κάτω από την ίδια εκδοτική στέγη μ�� ένα βιβλίο που λάτρεψα τον τίτλο του.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Στην Κρήτη του Μεσοπολέμου γεννιέται η Κατίνα η έκτη κόρη της οικογένειας του Κωνσταντή και της Μαρίας και ανάμεσά τους και δύο αγόρια. Το μυστικό της Μαρίας ο έρωτάς της για τον αδελφό του άντρα της και η ιστορία της παρόμοια με πολλών κοριτσιών της Κρήτης. Δώδεκα χρονών την έκλεψε ο Κωνσταντής και την πήγε στους δικούς του και μόλις έφτασε σε ηλικία γάμου η Μαρία την στεφανώθηκε. Μα ο αδελφός του ο Σήφης την αγαπούσε και εκείνη τον Σήφη. Τα έθιμα της εποχής και του τόπου, δεν σήκωναν αγάπες. Η Κατίνα μεγαλώνει προστατευμένη από την αγάπη της οικογένειας αλλά ονειρεύεται να φύγει, να γνωρίσει την ζωή να μορφωθεί. Το μόνο που καταφέρνει είναι να μάθει να ράβει δίπλα στην μοδίστρα που την έστειλαν οι δικοί της για να εξασφαλίσει μια τέχνη. Ο πόλεμος θα κάνει την Κατίνα να επιστρέψει, τα μάτια της θα δουν πολλά όπως και όλων των ανθρώπων της εποχής. Η Κατίνα όταν έρθει η ώρα ν�� αγαπήσει, θα διαλέξει τον Θέμελη, έναν άντρα που η ροπή του προς την ακολασία θα ταλαιπωρήσει την Κατίνα σε όλη τους την κοινή ζωή, την οποία και παρακολουθούμε από την μέση περίπου του βιβλίου και μετά.Δεν ξέρω αν  έχετε διαβάσει άλλο βιβλίο της Τέσυς Μπάιλα στο παρελθόν, αλλά�� καμία σχέση! Το συγκεκριμένο είναι εξαιρετικό! (Δεν υποτιμώ τα προηγούμενα, για να μην έχουμε πάλι επιθέσεις, αλλά θεωρώ ότι είναι στην πιο όμορφη στιγμή της με αυτό το μυθιστόρημα.) Η Τέσυ  δίνει πολύ καλά δείγματα γραφής σε αυτό το μυθιστόρημά της που συνταιριάζει με συναρπαστικό τρόπο την ιστορία μιας οικογένειας αλλά και την ίδια την ιστορία της Κρήτης. Οι περιγραφές της είναι στιγμές που σε τραβούν βίαια να παραστείς στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή ενός αδιαμφισβήτητα δυνατού λαού που δεν γονάτισε ποτέ. Οι συνήθειες της Κρήτης, τα ήθη και τα έθιμα της εποχής και του τόπου ζωντανεύουν πολύ παραστατικά σ�� αυτό το βιβλίο και η συγγραφέας είναι συνεπής με όσα πραγματεύεται. Οι περιγραφές που αφορούν στην περίοδο του πολέμου και της κατοχής, προκαλούν καρδιοχτύπι, είναι παραστατικότατες.Μπορεί κάποιες στιγμές να μ�� εκνεύρισε η Κατίνα της, αλλά κατανοώ ότι η νοοτροπία της, ήταν νοοτροπία πολλών γυναικών της εποχής της και ως εκ τούτου, απόλυτα δικαιολογημένη. Στα μεγάλα συν του βιβλίου που υπηρετούν την αληθοφάνεια, η χρήση της ντοπιολαλιάς των Κρητικών που ως αναγνώστη σε κάνει να το ζεις σαν να το βλέπεις να ζωντανεύει σε κάποια ταινία. Οι συγκρούσεις των ηρώων, βαθιά ανθρώπινες αλλά οι περιγραφές της συγγραφέως δεν γλιστρούν σε κουραστικές και βαθυστόχαστες αναλύσεις.Η Τέσυ μοιάζει να βρίσκει το προσωπικό της ύφος στην συγγραφή και ο σεβασμός της στην ελληνική γλώσσα είναι ένα ακόμα συν, επιπροσθέτως γοητευτικό.Το εξώφυλλο συγκινητικά τρυφερό, από την��. μαιτρ του είδους Χρυσούλα Μπουκουβάλα, οι σελίδες του 531 και η τιμή του στα 17,70 αλλά μπορείτε να το βρείτε και με 15,93 Ευρώ. Θα πρόσθετα ότι αξίζει τον κόπο πραγματικά να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη σας!


Η ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑκατάγεται από τις Κυκλάδες αλλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία Ελληνικού Πολιτισμού και μετάφραση Λογοτεχνίας. Ασχολείται με τη φωτογραφία και ατομικές της εκθέσεις έχουν φιλοξενηθεί στο πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας και στην Αθήνα. Είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Παράλληλα δημοσιεύει δοκίμια σε εφημερίδες και περιοδικά. Το Μυστικό ήταν η Ζάχαρη είναι το τρίτο της μυθιστόρημα

Και τώρα θα μου επιτρέψετε να...καμαρώσω! Αλλά πάρα πολύ!Και οι γονείς θα με καταλάβουν! Γιατί εδώ μιλάμε για το παιδί μου!!!!!!!! Ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω δύο από τα προϊόντα της εταιρείας που με τόσο μεράκι έφτιαξε. Και όπως είναι το σωστό, εκείνος τράβηξε μπροστά όπως ονειρεύτηκε κι εμείς ένα βήμα πίσω του, να στηρίζουμε, να βοηθάμε και να....χαιρόμαστε! 




Πετιμέζι  λοιπόν,  το πρώτο του προϊόν,  αυτό που σε λίγο θα βρίσκεται σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ και ήδη πουλιέται σε δεκάδες καταστήματα. (στην Αττική προς το παρόν)
Για όσους δεν γνωρίζουν, η παρασκευή του αγνού και εξαιρετικά ωφέλιμου για την υγεία μας  προϊόντος, γίνεται από μούστο, χωρίς προσμίξεις, χωρίς προσθήκες συντηρητικών. Ο μούστος βράζεται για ώρες, μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά και να μείνει αυτό το βαθύ κόκκινο υγρό που μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε στην μαγειρική και στην ζαχαροπλαστική. Εγώ το προσθέτω σε όλα μου τα κοκκινιστά αντί για ζάχαρη, δίνει εξαιρετική γεύση και χρώμα! Παράλληλα δοκιμάστε να το αναμίξετε με ταχίνι και έχετε ένα καταπληκτικό και πεντανόστιμο άλειμμα για το   ψωμί στο πρωινό που σας προσφέρει ενέργεια! 
Και έρχομαι στο δεύτερο προϊόν, που αποτελεί πρωτοτυπία της Πατρικής γης!

Αλμυ��όλαδο! Ιδανικό για μαρινάρισμα κρεάτων, αρωματίζει πολύ ωραία σαλάτες με ντομάτα κυρίως, ενώ είναι μοναδικό για μπρουσκέτες με τυρί και ντομάτα. Χρησιμοποιήστε το για κρέατα σχάρας επίσης!Ιδιαίτερο στην γεύση, μια σως που λανσάρισε η Πατρική γη και όσοι δοκίμασαν ξετρελάθηκαν. 
Και παράλληλα η Πατρική γη, διαθέτει εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο με την χαμηλότερη οξύτητα και σε λίγες μέρες κυκλοφορούν και τα νέα της προϊόντα  Ξύδι και... Ηδύοξον το βαλσαμικό! (το αγαπημένο σε πολλούς μπαλσάμικο!) 

Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις το παιδί σου να προχωράει, ν' ανοίγει τα φτερά του και γι αυτό φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε πώς νιώθω. αλλά κι αν ακόμα κάποιοι ενοχληθούν που τόσο απροκάλυπτα διαφημίζω την Πατρική γη, ένα έχω να τους πω: Μάνα είμαι, έχω το...ακαταλόγιστο!!!!!    

Πριν λίγες μέρες είχαμε βρεθεί στο κτήμα Βασιλείου με την Χρυσηίδα Δημουλίδου για να γιορτάσουμε το Καρποθέρι τους. Αυτό μας έδωσε την ιδέα, σε μένα και στον Γιώργο, να κάνουμε το δικό μας Καρποθέρι, αλλά πολύ πιο οικογενειακά! Βλέπετε μετά από έναν ολόκληρο μήνα σκληρής δουλειάς της οικογένειας Μαντά το ολόγλυκο πετιμέζι της εταιρείας του γιού μας Πατρική γη είναι έτοιμο! Εξάλλου το καμάρι μας, έκλεισε και συμφωνία με μια αλυσίδα γνωστών σούπερ μάρκετ και έτσι είχαμε διπλό λόγο για να γιορτάσουμε (δεν θέλουμε και πολύ εμείς) και μαζευτήκαμε για....κόκκορα με μακαρόνια στα καζάνια που βράζαμε μέχρι πρότινος τον μούστο για να γίνει πετιμέζι! Και ιδού η πρώτη φωτογραφία.....

Μην σας κάνει εντύπωση το μέγεθος! Τα άτομα 30 (οι κοντινοί δηλαδή) και από το πρωί όλοι στις επάλξεις για να μαγειρέψουμε!





Ξαδέλφια, συμπέθεροι, κουμπάροι, παιδιά (και το σκυλί μας μαζί) ανασκουμπωθήκαμε πρωί πρωί και πρώτα μπήκαν στην τεράστια κατσαρόλα τα 6(!) κοκόρια με 14(!) κιλά σάλτσα ντομάτας, πιπέρια, αλάτια, μυρωδικά και φυσικά μπόλικο πετιμέζι  για να γίνει ακόμα πιο νόστιμη η σάλτσα! 
Και ιδού το αποτέλεσμα! 











Βγάλαμε τα κοκόρια από την κατσαρόλα για να συνεχίσουμε με τα μακαρόνια.Προηγουμένως, στην άλλη μεγάλη κατσαρόλα, είχαν βράσει και 8-9 κουνουπίδια για την σαλάτα μας.



Και ήρθε η ώρα να ολοκληρώσουμε το φαγητό μας..... 8 κιλά μακαρόνια βρέθηκαν να βράζουν και ο Γιώργος είχε αγοράσει και....ειδική πιρούνα!Στο μεταξύ το τραπέζι είχε στρωθεί τα τσίπουρα είχαν μπει και ο Αλέξανδρος είχε φροντίσει για μια τηγανιά με λουκάνικο φέτα και....πετιμέζι φυσικά μέχρι να ετοιμασθεί το φαγητό. 


Ανακατεύαμε  τακτικά την τεράστια κατσαρόλα και δεν ήταν μόνο για να μην κολλήσουν τα μακαρόνια, αλλά και γιατί είχε πλάκα η κατσαρόλα του...Κύκλωπα με την τεράστια πιρούνα!

Παρ' όλο που η μέρα είχε ξεκινήσει νωρίς, τελείωσε στις 9 το βράδυ, γιατί μετά το φαγητό, ήρθαν οι καφέδες και μετά τους καφέδες όλων των ειδών τα γλυκά! Πορτοκαλόπιτες, παγωτά, γιαούρτι με μέλι και γλυκά κουταλιού, τούρτες, τιραμισού, όλα χειροποίητα αλλά η γλύκα τους δεν κατάφερε να ξεπεράσει την γλύκα της μέρας που πέρασε με φωνές και γέλια και σχέδια για την επόμενη μάζωξη και φυσικά ευχές για την Πατρική Γη και το πετιμέζι της ! 

Είναι κοινό μυστικό πια, πως μια και συγκεκριμένη ημερομηνία υπογράφω το συμβόλαιο για το νέο βιβλίο και αυτή είναι η 23η Σεπτέμβρη! Μόνο που φέτος υπήρχε μια ιδιαιτερότητα καθώς τα συμβόλαια ήταν ΔΥΟ!!  Βλέπετε μετά από δώδεκα χρόνια....οι πρόσφυγες γυρίζουν σπίτι τους! Γι αυτό και οι δύο τούρτες. Κι αυτό συνήθειο το έχω, να κάνω πάντα παραγγελία μια τούρτα για κάθε νέο βιβλίο και να κερνάω το εκδοτικό μου σπίτι για το καλό. Αριστερά λοιπόν η τούρτα για το νέο βιβλίο που θα έχει τίτλο "Τα πέντε κλειδιά" και δεξιά... ένα μυρωδάτος καφές στην χόβολη που θα σερβίρεται από δω και πέρα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το πρώτο μου βιβλίο με το τίτλο "Την μέρα που σε γνώρισα" επανακυκλοφορεί με τον αυθεντικό τίτλο, αυτό που του έδωσα όταν το έγραφα:                      "Ήταν ένας καφές στην χόβολη".Δεν ξέρω ακόμα πότε θα κυκλοφορήσει, αν δηλαδή είναι μέσα στο 2013 ή τους πρώτους μήνες το 2014, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη που όλα μου τα βιβλία, μαζεύτηκαν πια, κάτω από την ίδια εκδοτική στέγη! 
Εδώ με βλέπετε να υπογράφω. Αριστερά ο κύριος Ψυχογιός και δεξιά η Αγγέλα Σωτηρίου υπεύθυνη του εκδοτικού (Το αγγελάκι μου, όπως την λέω) και η Σωτηρία Καράμπελα υπεύθυνη του λογιστηρίου. Επίσης είναι και η τελευταία μέρα που φόρεσα το σκουφάκι. Έκλεισε κι αυτός ο κύκλος, την ημέρα που άνοιγε ένας ολοκαίνουριος.
Και εδώ με όλη την drean team των εκδόσεων Ψυχογιός, την όμορφη και πολυαγαπημένη μου εκδοτική οικογένεια! Τους αγαπάω πολύ και το ξέρουν, με αγαπούν και το νιώθω. Ας είναι καλοτάξιδα κι αυτά τα δύο βιβλία στην θάλασσα της δικής σας αγάπης.....

Κυριακή 29 Σεπτέμβρη 2013.


Το κτήμα Βασιλείου (1o  χλμ. Λεωφ. Κορωπίου - Μαρκοπούλου) γιορτάζει το τέλος του τρύγου μ' ένα πρωτότυπο διήμερο, γεμάτο εκδηλώσεις πολιτιστικού περιεχομένου. Η Χρυσηίδα κι εγώ  θα βρισκόμαστε εκεί την δεύτερη μέρα για να παρουσιάσουμε τα βιβλία μας και να μιλήσουμε με όσους από εσάς επιλέξετε να περάσετε μαζί μας το μεσημέρι της Κυριακής. 'Όπως θα διαβάσετε και στην πρόσκληση η είσοδος είναι ελεύθερη, θα υπάρχουν ειδικές τιμές στα βιβλία αλλά και στα αξεσουάρ κρασιού, ενώ έκπτωση θα έχουν και τα κρασιά. Θα δοκιμάσετε λοιπόν τα κρασάκια σας μαζί με παραδοσιακά πιάτα, θα περιηγηθείτε στο κτήμα και για πρώτη φορά ΜΑΖΙ η Χρυσηίδα και εγώ! Σας περιμένουμε στις 12 μμ!!!!!

Υπάρχουν συγγραφείς που δεν με νοιάζει καθόλου με ποιο θέμα καταπιάνονται, ξέρω από την αρχή ότι θα μου αρέσει ότι κι να έγραψαν. Αυτή είναι η περίπτωση της Ελένης Τσαμαδού και σας δίνω το δικαίωμα να πείτε ότι δεν είμαι αντικειμενική, αλλά την Ελένη την αγαπώ και σαν άνθρωπο και σαν συγγραφέα! Από το πρώτο της βιβλίο που διάβασα, το «Οι θεοί πέθαναν στην Ρώμη», μέχρι και το τελευταίο της, το «Υστερόγραφο ζωής», δηλώνω φανατική της αναγνώστρια!
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το βιβλίο ξεκινάει μ�� έναν τρόπο που σε καθηλώνει από τις πρώτες δύο σελίδες. Ένα τηλεφώνημα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κατανοείς ότι κάποτε πρέπει ν�� αγαπήθηκαν πολύ και στην δύση της ζωής τους, επικοινωνούν για το τελευταίο αντίο. Από την επόμενη σελίδα, καταλαβαίνεις ότι η γυναίκα του τηλεφωνήματος είναι μητέρα του ήρωα που τον εγκατέλειψε όταν ήταν μωρό ακόμα. Ενήλικος πια ο Γιάννης, παντρεμένος με την Μαρίνα, θα βρεθεί με το ημερολόγιο της μητέρας του στα χέρια για να γνωρίσει το εβραϊκό κομμάτι του παρελθόντος του, αφού η μητέρα του ήταν Εβραία και το όνομά της ήταν Ραχήλ. Είναι από τα βιβλία που το να γράψεις την περίληψή του, είναι μάταιο, πιστέψτε με. Από τις πρώτες δέκα σελίδες, ξεχνάς να φας, να πιείς, να κάνεις οτιδήποτε που θα σε κρατήσει μακριά του. Η συναρπαστική ζωή της Ραχήλ που ξεκινάει από την Θεσσαλονίκη, πηγαίνει στην Ελβετία, επιστρέφει στην Πάτρα και φτάνει μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν περιγράφεται σε λίγες γραμμές, αλλά μένει στην ψυχή του αναγνώστη. Εξελίσσεται σε δύο χρόνους, χωρίς όμως να μπερδεύει τον αναγνώστη ούτε στο ελάχιστο. Στο «τότε» και στην Ραχήλ και στο «σήμερα» με τον Γιάννη, τον γιο της, που ενώ μισεί την μητέρα που τον εγκατέλειψε, όσο προχωρεί η ανάγνωση του ημερολογίου της, κατανοεί, ξαφνιάζεται, πονάει και επαναδιαπραγματεύεται την δική του ζωή και τα λάθη του.Στα συν του βιβλίου, ότι η αγαπημένη συγγραφέας, όταν φτάνει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, δεν αναλώνεται σε χιλιοειπωμένες φρικιαστικές εξιστορήσεις, μένει στην ουσία των πραγμάτων, δεν ξεστρατίζει επιδιώκοντας με «κόλπα» την συγκίνηση του αναγνώστη, δεν την εκβιάζει, την αφήνει να έρθει φυσιολογικά από μια ιστορία που έχει όλα τα εχέγγυα για να συγκινήσει έτσι κι αλλιώς τον αναγνώστη. Η γραφή της πάντα υπέροχη, μελίρρυτη, ζωγραφίζει εικόνες και συναισθήματα, μια μεγάλη κυρία της ελληνικής λογοτεχνίας, υπογράφει ένα μυθιστόρημα που με άγγιξε από την πρώτη μέχρι και της τελευταία του σελίδα!  Δεν θα θέλετε να τελειώσει,  είμαι σίγουρη και η δική μου προτροπή, είναι μην το προσπεράσετε, διαβάστε το! Το εξώφυλλο απόλυτα ταιριαστό, σχεδόν τρυφερό και η τιμή του στα 17,70, αλλά μπορείτε να το βρείτε και στα 15,93 Ευρώ. (522 σελίδες)



Η Ε��ΕΝΗ Κ. ΤΣΑΜΑΔΟΥ σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και International Legal Studies στο American University, Washington College of Law. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από το 1966 μέχρι το 2000, οπότε αποχώρησε με τον ανώτατο βαθμό ιεραρχίας. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα Διεθνών Συναλλαγών και Ιδιωτικοποιήσεων. Τα έτη 2000-2004 εργάστηκε ως ειδική σύμβουλος σε νομικά θέματα των Υπουργών Ανάπτυξης, και Οικονομίας και Οικονομικών. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ, το οποίο έχει μεταφραστεί στα γερμανικά με τον τίτλο EIN KONIGREICH FUR EIN GRAB, Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ και Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.