ŷ������

“هل كان علينا أن نسقط من علو شاهق،

ونري دمنا على أيدينا…لندر�� أننا لسنا

ملائكة .. كما نظن ؟”
― محمود درويش

“أنا واقف فى طابور الدنيا
أنا مستنى رغيف م الفرْح
ومجرد ما اوصل للشباك
يقفل دايماً.أضحك حتماً
فالضحكة تغطى مكان الجرح
وافضل كدا عايش بين طوابير
واستنى كتير
ميت مرة أعيد فى الدور
وعلشان ممكن يفتح مرة
أنا كامل جدا من برا
لكن كلنا جوانا كسور
انا دايماً واقف فى الأول
مش ممكن أرضى بأخر الصف
علشان لو هفضل فى الأخر
هفضل دايما مركون عالرف
الناس كلها مليانة وشوش
الناس كلها محتاجة رتوش
دكان الدنيا بيرضيهم
بشوية ضحك من المغشوش
الناس كلها سايبة الصورة
ومركزة دايما فى البرواز
وبتقفل شبابيك الدنيا
من شيش وازاز
راضيين بالوضع الغير ثابت
على كرسى الدنيا الهزاز
العيب مش فى الدنيا ياصاحبى
كلنا دايما فاهمينها شمال
العمر مع الوقت بيجرى
والناس بتزود فى الأحمال
فبقولك عيش
الدنيادى يا تعيشها بكيفك
يا تعاندك فجأة وهتعيشك
و طريق العمر رايح مش جاى
حلم حياتك لو كان يائس
فيلم حياتك لو كان بائس
هتعيشه ازاى
أيامى الجاية أنا هغزلها
أنا مش هتأخر ولا ثانية..
ولحد ما يجى ميعاد دورى..
أنا واقف فى طابور الدنيا..”
― محمود طه, أنا بكرة هفرح

“أنا كامل جدا من برّا
لكن كلنا جوانا كسور !”
― محمود طه, أنا بكرة هفرح

“لما تحس بإنك واقع فى مشكلة ..
وتلاقيك حاسس ان فى حاجة بتطمنك ..
اعرف ان فى حد واقف جمبك ..
إحتمال وارد يكون حد دعالك وقالك "ربنا معاك " :)”
― محمود طه