What do you think?
Rate this book
دو روز مانده به پایان جهان
- GenresShort Stories
70 pages, Paperback
First published January 1, 2010
6 people are currently reading
115 people want to read
About the author
عرفان نظرآهاری
18books357followersعرفان نظرآهاری نویسنده و شاعر کودکان و نوجوانان، سال ۱۳۵۳ در تهران زاده شد. او کارشناس ادبیات انگلیسی است. مدرک دکترای خود را در رشته زبان و ادبیات� فارسی دریافت کرده و هم اکنون دانشجوی دوره دکترای تاریخ فلسفه است.
نظرآهاری درسال ۲۰۰۱ برگزیده نخست کنگره شعر زنان ش� و «پشت کوچه های ابر» اثر این نویسنده به عنوان برگزیده جشنواره کتاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انتخاب شد. نظرآهاری هم اکنون به تدریس در دانشگاه ها و مراکز علمی و آموزشی مشغول است.
نظرآهاری درسال ۲۰۰۱ برگزیده نخست کنگره شعر زنان ش� و «پشت کوچه های ابر» اثر این نویسنده به عنوان برگزیده جشنواره کتاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انتخاب شد. نظرآهاری هم اکنون به تدریس در دانشگاه ها و مراکز علمی و آموزشی مشغول است.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 18 of 18 reviews
January 4, 2025
من تا امروز فکر می‌کرد� عرفان نظرآهاری آقاست
July 12, 2014
عموی من زنجیرباف بود. او همه زمستان، برف ها را به هم بافت و سرما را به سرما گره زد و یخ را به یخ دوخت. و هی درختان را به زنجیر کشید و پرنده ها را به بند و آدم ها را اسیر کرد. جهان را غل و زنجیر و بند و طناب او گرفت.
ما گفتیم: عموی زنجیرباف! زنجیرهایت را پاره کن که زنجیر، سزاوار دیوان است، نه آدمیان که آزادی، سرود فرشتگان است و رهایی، آرزوی انسان.
او نمی شنید، زیرا گرفتار بندهای خود بود و هیچ زنجیربافی نیست که خود در زنجیر نباشد.
فصلی گذشت و سرانجام او دانست تنها آنکه سرود رهایی دیگران را سر میدهد، خود نیز طعم رهایی را خواهد چشید. پس زنجیرهای خود را پاره کرد و زنجیرهای دیگران را هم. و آنها را پشت کوههای دور انداخت.
پرنده آزاد شد و درخت آزاد شد و بابا آمد، با صدای بابونه و باران با صدای جویبار و قناری. و با خود شکوفه آورد و لبخند.
ما گفتیم: عموی زنجیرباف! زنجیرهایت را پاره کن که زنجیر، سزاوار دیوان است، نه آدمیان که آزادی، سرود فرشتگان است و رهایی، آرزوی انسان.
او نمی شنید، زیرا گرفتار بندهای خود بود و هیچ زنجیربافی نیست که خود در زنجیر نباشد.
فصلی گذشت و سرانجام او دانست تنها آنکه سرود رهایی دیگران را سر میدهد، خود نیز طعم رهایی را خواهد چشید. پس زنجیرهای خود را پاره کرد و زنجیرهای دیگران را هم. و آنها را پشت کوههای دور انداخت.
پرنده آزاد شد و درخت آزاد شد و بابا آمد، با صدای بابونه و باران با صدای جویبار و قناری. و با خود شکوفه آورد و لبخند.
April 24, 2022
تکه‌‌ا� از کتاب:
راه رفتن بیاموز
زیرا راه‌های� که می‌رو� جزئی از تو می‌شو� و سرزمین‌های� که می‌پیمای� بر مساحت تو اضافه می‌کن�.
پرواز را یاد بگیر نه برای این� که از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه� فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.
من راه‌رفت� را از یک سنگ آموختم، دویدن را از یک کرمِ خاکی و پرواز را از یک درخت.
سنگ دردِ سکون کشیده بود و رفتن را می‌شناخت� کرمی که در اشتیاقِ دویدن سوخته بود، دویدن را می‌فهمی�.
درختی که پایش در گِل بود از پرواز بسیار می‌دانس�.
راه رفتن بیاموز
زیرا راه‌های� که می‌رو� جزئی از تو می‌شو� و سرزمین‌های� که می‌پیمای� بر مساحت تو اضافه می‌کن�.
پرواز را یاد بگیر نه برای این� که از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه� فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.
من راه‌رفت� را از یک سنگ آموختم، دویدن را از یک کرمِ خاکی و پرواز را از یک درخت.
سنگ دردِ سکون کشیده بود و رفتن را می‌شناخت� کرمی که در اشتیاقِ دویدن سوخته بود، دویدن را می‌فهمی�.
درختی که پایش در گِل بود از پرواز بسیار می‌دانس�.
May 11, 2015
عرفان نظرآهاری با یک سبک شاید اندکی تازه که مشخصه اصلی آن سادگی بود، نخستین اثر خود را شروع کرد و مثل دسته ای از هنرمندان که وقتی نخستین آثار آنان با استقبال روبرو می شود، برای جلب نظر مخاطب آنقدر بدون هیچ گونه رشد و تغییری کپی های فراوانی از سبک خود ارائه می کنند که مخاطب را خسته می کنند، در این کتاب با زبانی فوق العاده کلیشه ای نه تنها سبک خود را لوث کرده و به گند کشید، بلکه به اعتقاد من اگر نویسنده ی این اثر فرد اسم و رسم داری نبود، این نوشته ها اصلا ارزش چاپ هم نداشت. بگذریم از اینکه معتقدم نظرآهاری اصلا از اول هم نویسنده نبوده است، بلکه کسی است که صرفا چون نخستین بار دل نوشته هایش با استقبال روبرو شده است، حالا با زور می خواهد نویسنده شده و خودش را کش بدهد.
پیش تر از عزیزانی که عرفان نظرآهاری بت آنان است پوزش می طلبم و از عزیزی که کتاب را هدیه داده است متشکرم!
پیش تر از عزیزانی که عرفان نظرآهاری بت آنان است پوزش می طلبم و از عزیزی که کتاب را هدیه داده است متشکرم!
July 9, 2021
این حس رو داشتم که قبلاً خوندمش، همون مفاهیم رفتن و سرگشتگی، از خودگذشتگی، صبر، مرگ و ... که تو همه� آثار عرفان نظرآهاری هست. ولی «تکراری» به معنای «ملال‌آور� نبود.
هشتگ: نقاشی‌ها�. �( ꈍᴗ�)�
هشتگ: نقاشی‌ها�. �( ꈍᴗ�)�
March 16, 2013
نخستین کتابی که از بین سوغاتی‌ها� مادر خواندم "دو روز مانده به پایان جهان"بود. درست همان روزی که ایران سیاهپوش آذربایجان بود. و گریستم و خواندم و در کلامش آرامش عجیبی یافتم.
زمین ایمان آورد و جهان گرم شد...زمین چرا ایمانت را شکستی و لرزیدی و ترک خوردی. چرا؟
از قلم عرفان خواندم:
ماه مرشد گفت :دیری نخواهد پایید که آنها وضویی خواهند گرفت با خون خویش زیرا که در عشق دو رکعت است که وضوی آن را درست نیاید الا به خون.
زمین ایمان آورد و جهان گرم شد...زمین چرا ایمانت را شکستی و لرزیدی و ترک خوردی. چرا؟
از قلم عرفان خواندم:
ماه مرشد گفت :دیری نخواهد پایید که آنها وضویی خواهند گرفت با خون خویش زیرا که در عشق دو رکعت است که وضوی آن را درست نیاید الا به خون.
May 20, 2020
بد نبود اما من خیلی دوستش نداشتم با علایقم جور نبود ! اگه یکم موضوعاتش متنوع تر بود شاید بهتر بود🤷🏻♀�
December 18, 2021
با اینکه از ادبیات تقریبا غنی برخورداره ولی به حدی یکنواخته که باوجود حجم کم باعث شد که خیلی خیلی زود ازش خسته شم. و منتظر تمام شدنش بشم!
April 23, 2024
یک متن درباره دانه و رشد داشت که فوق‌العاد� بود...
September 19, 2014
دست نمی آوری مگر آن چه را به دست آورده ای از دست بدهی . و نصیبی به تو نمی رسد مگر آن که نصیبت را ببخشی
December 3, 2024
دو روز مانده به پایان جھان، تازه فھمید که ھیچ زندگی نکرده است
تقویمش پر شده بود و تنھا دو روز ،تنھا دو روز خط نخورده باقی بود.
پریشان شد و آشفته و عصبانی، نزد خدا رفت تا روزھای بیشتری از
خدا بگیرد.
داد زد و بد و بیراه گفت. خدا سکوت کرد. جیغ کشید و جار و جنجال به
راه انداخت. خدا سکوت کرد. آسمان و زمین را به ھم ریخت. خدا
سکوت کرد. به پَر و پای فرشته ھا و انسان پیچید. خدا سکوت کرد. کفر
گفت و سجاده دور انداخت. خدا سکوت کرد. دلش گرفت و گریست و به
سجاده افتاد. خدا سکوتش را شکست و گفت: "عزیزم اما یک روز دیگر
ھم رفت تمام روز را به بد و بیراه و جار و جنجال از دست دادی."
تنھا یک روز دیگر باقی است. بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن.
او لابه لای ھق ھقش گفت: اما با یک روز؟ با یک روز ...چه کار می توان
کرد
خدا گفت: آنکس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند، گویی که ھزار
سال زیسته است و آنکه امروزش را در نمی یابد، ھزارسال ھم به
کارش نمی آید.
و آنگاه سھم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: :"حالا برو و
زندگی کن. "
او مات و مبھوت به زندگی نگاه کرد که در گوی دستانش می درخشید.
اما می ترسید حرکت کند، می ترسید راه برود، می ترسید زندگی از
لای انگشتانش بریزد. قدری ایستاد. بعد با خودش گفت: وقتی فردایی
ندارم، نگه داشتن این یک روز چه فایده ایی دارد؟
بگذار این مشت زندگی را مصرف کنم. آن وقت شروع به دویدن کرد.
زندگی را به سرو رویش پاشید. زندگی را نوشید ،زندگی را بویید و
چنان به وجد آمد که دید می تواند تا ته دنیا برود. می تواند بال بزند. او
در آن یک روز، آسمان خراشی بنا نکرد، زمینی را مالک نشد، مقامی
ھم بدست نیاورد، اما در ھمان یک روز دست بر پوست درخت کشید،
روی چمن خوابید، کفش دوزکی را تماشا کرد، سرش را بالا گرفت و
ابرھا را دید و به آن ھا که او را نمی شناختند سلام کرد و برای آنھا که
دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد.
او در ھمان یک روز خندید و سبک شد. لذت برد و سرشار شد .عاشق
شد و عبور کرد و تمام شد او در ھمان یک روز زندگی کرد اما فرشته ھا
در تقویم خدا نوشتند :
"امروز او درگذشت، کسی که ھزار سال زیسته بود!"
تقویمش پر شده بود و تنھا دو روز ،تنھا دو روز خط نخورده باقی بود.
پریشان شد و آشفته و عصبانی، نزد خدا رفت تا روزھای بیشتری از
خدا بگیرد.
داد زد و بد و بیراه گفت. خدا سکوت کرد. جیغ کشید و جار و جنجال به
راه انداخت. خدا سکوت کرد. آسمان و زمین را به ھم ریخت. خدا
سکوت کرد. به پَر و پای فرشته ھا و انسان پیچید. خدا سکوت کرد. کفر
گفت و سجاده دور انداخت. خدا سکوت کرد. دلش گرفت و گریست و به
سجاده افتاد. خدا سکوتش را شکست و گفت: "عزیزم اما یک روز دیگر
ھم رفت تمام روز را به بد و بیراه و جار و جنجال از دست دادی."
تنھا یک روز دیگر باقی است. بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن.
او لابه لای ھق ھقش گفت: اما با یک روز؟ با یک روز ...چه کار می توان
کرد
خدا گفت: آنکس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند، گویی که ھزار
سال زیسته است و آنکه امروزش را در نمی یابد، ھزارسال ھم به
کارش نمی آید.
و آنگاه سھم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: :"حالا برو و
زندگی کن. "
او مات و مبھوت به زندگی نگاه کرد که در گوی دستانش می درخشید.
اما می ترسید حرکت کند، می ترسید راه برود، می ترسید زندگی از
لای انگشتانش بریزد. قدری ایستاد. بعد با خودش گفت: وقتی فردایی
ندارم، نگه داشتن این یک روز چه فایده ایی دارد؟
بگذار این مشت زندگی را مصرف کنم. آن وقت شروع به دویدن کرد.
زندگی را به سرو رویش پاشید. زندگی را نوشید ،زندگی را بویید و
چنان به وجد آمد که دید می تواند تا ته دنیا برود. می تواند بال بزند. او
در آن یک روز، آسمان خراشی بنا نکرد، زمینی را مالک نشد، مقامی
ھم بدست نیاورد، اما در ھمان یک روز دست بر پوست درخت کشید،
روی چمن خوابید، کفش دوزکی را تماشا کرد، سرش را بالا گرفت و
ابرھا را دید و به آن ھا که او را نمی شناختند سلام کرد و برای آنھا که
دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد.
او در ھمان یک روز خندید و سبک شد. لذت برد و سرشار شد .عاشق
شد و عبور کرد و تمام شد او در ھمان یک روز زندگی کرد اما فرشته ھا
در تقویم خدا نوشتند :
"امروز او درگذشت، کسی که ھزار سال زیسته بود!"
August 10, 2021
کتاب شامل قطعه های ادبی است البته ادبیات عرفانی تشبیه های کتاب فوق العاده است یه نویسنده موفق ایرانی ولی احساس می کنم کلا هر چیز که می نویسه رو چاپ می کنه شاید این تا حدی نوشته ها رو تکراری کنه و عرفان تو تمام نوشته موج می زنه. قسمتی ار کتاب
خدا گفت
آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند، گویی که هزار سال زیسته است و آنکه امروزش را در نمی یابد، هزار سال هم به کارش
نمی آید.
خدا؛عاشفی سفر ثانیه هاست.
در پناه حق
خدا گفت
آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند، گویی که هزار سال زیسته است و آنکه امروزش را در نمی یابد، هزار سال هم به کارش
نمی آید.
خدا؛عاشفی سفر ثانیه هاست.
در پناه حق
April 21, 2018
. این کتابو خیلی دوست داشتم. اسم خانم نظرآهاری توی نوشته هاشون هم نمود داره و "عرفان" توی نوشته هاشون موج میزنه
July 10, 2021
با کتاب های خانم نظر آهاری به دورترین و عمیق ترین سفرها میرویم سفرهایی به درون خود....
July 5, 2012
سه شنبه رفته بودیم دیدار با خانم نویسنده! جلسه ی خوبی بود و حرف های خوبی زد. گفت کتاب ها را برای خودم می نویسم دغدغه های خودم هستند و رشد در آن ها دیده می شوند. قبل از این "جوانمرد نام دیگر تو" را خواندم ازش و چند نوشته ی پراکنده. این یکی اما خیلی خوب بود. آخرین کتاب خانم نویسنده که رشد به خوبی در آن پیدا بود. نسبت به کتاب های قبلی پخته تر و قشنگ تر و با دغدغه هایی زیبا.
February 10, 2014
نسبت به کتاب «با گچ نور بنویس» نسبتا بهتر بود اما بازم خیلی بخش هاش بود که دلم می خواست خودم تغییرش بدم. به دل نمی نشست و خیلی ایده ها رو به نظرم خراب کرده بود.
November 24, 2014
دنیا دو روزه
عشق بورزید و بگذرید
عشق بورزید و بگذرید
May 14, 2016
من کلا عاشق قلم خانم نظراهاری هستم ولی این کتاب بین همه ی کتابهاشون یه چیز دیگه ست .بیان مفاهیم عمیق با زبانی لطیف و صمیمی
Displaying 1 - 18 of 18 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.