What do you think?
Rate this book
كتاب الرسم والخط
هذه الرواية هي صاحبة شهرة ساراماجو الحقيقية وانطلاقته الأولى نحو مكانته في ذروة الإبداع العالمي، حقق بعد نشرها نجاحا إثر نجاح دون أن ينفصل أبدا عن قضايا بلاده ولا عن القضايا العالمية. في هذه الرواية وبأسلوبه الذي يميزه وحده، يضع "ساراماجو" الحياة على لوحات الرسم والتواءات الخط من أجل فهمها، من أجل إيجاد المعنى الحقيقي لكثير من تعقيداتها بشكل فلسفي، من أجل مجابهتها بأسئلة كثيرة تبحث لنفسها عن إجابات من خلال حياة بطل الرواية رسام البورتريه الذي يرسم بيد تتمرد على الفرشاة وتمسك بالقلم وهي تقول "في الرسم توجد دائما لحظة لا تحتمل فيها اللوحة خط فرشاة آخر، بينما هذه السطور من الممكن أن تطول بشكل لا نهائي" وهكذا يكتب رسام البورتريه سيرته الذاتية لتتماهى حياته مع الأحداث المهمة، التي مرت بالبرتغال في الفترة التي سبقت ثورة القرنفل عام 1974، وليعكس وجه الكتابة وجه الرسم وليتردد صدى العمل في فكرة أن الأخلاق وعلم الجمال لا ينفصلان، وأن الفن ينبغي أن يكون صوت ضمير المجتمع، وأن الصورة وسيلة من وسائل تحقق المعرفة
365 pages, Paperback
First published January 1, 1977
181 people are currently reading
2,692 people want to read
About the author
José Saramago
280books15.8kfollowersJosé de Sousa Saramago (16 November 1922 � 18 June 2010) was a Portuguese novelist and recipient of the 1998 Nobel Prize in Literature, for his "parables sustained by imagination, compassion and irony [with which he] continually enables us once again to apprehend an elusory reality." His works, some of which have been seen as allegories, commonly present subversive perspectives on historic events, emphasizing the theopoetic. In 2003 Harold Bloom described Saramago as "the most gifted novelist alive in the world today."
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 235 reviews
February 3, 2024
Manual of Painting and Calligraphy is a philosophical book and, as its title may hint at, it is a novel about epistemology.
The main character is a portrait painter and he earns his fees by painting people not as they are but as they vaingloriously imagine themselves to be�
One day the protagonist disliked his new client so much that he decided to paint secretly his second true to life portrait in client’s absence.
But the second portrait was also a failure so the painter settled on portraying his client in words and gradually the narration began to turn into his self-portrait.
Our civilization is the sum of knowledge and skills so contemplating paintings, reading books, practicing arts and writing is a part of gnoseology as well.
In order to see things as they are and to find one’s true self one must lose all conformity and hypocrisy.
Cognition is the act of knowing: this is the simplest definition, with which I must be satisfied, for it is essential that I should be able to simplify everything in order to proceed. It was never exactly a question of knowing in the portraits I have painted.
The main character is a portrait painter and he earns his fees by painting people not as they are but as they vaingloriously imagine themselves to be�
It amuses me to think that I am pursuing an extinct art, thanks to which, because of my fallibility, people believe they can capture a somewhat pleasing image of themselves, organized in terms of certainty, of an eternity which does not only begin when the portrait is finished but was there before, forever, like something that has always existed simply because it exists now, an eternity counted back to zero.
One day the protagonist disliked his new client so much that he decided to paint secretly his second true to life portrait in client’s absence.
That is how it turned out. The first picture was a complete failure and I could not give up. If S. eluded me, or I failed to capture him and he realized it, then the only solution would be a second portrait painted in his absence. I tried this. The sitter became the first portrait and the invisible one I was pursuing. I could never be satisfied with a mere likeness, nor even with the psychological probing within the grasp of any apprentice, based on precepts as banal as those which give form to the most naturalistic and superficial of portraits. The moment S. entered my studio I realized I had to know everything if I wanted to dissect that self-assurance, that impassiveness, that smug expression of being handsome and healthy, that insolence cultivated day by day so that it might strike where it hurt most.
But the second portrait was also a failure so the painter settled on portraying his client in words and gradually the narration began to turn into his self-portrait.
Our civilization is the sum of knowledge and skills so contemplating paintings, reading books, practicing arts and writing is a part of gnoseology as well.
I am back at my writing, but had broken off to place the chair on which I was sitting beside the saint. Now I am on the floor with my legs crossed like the Egyptian scribe in the Louvre. I raise my eyes and look at the saint, I lower them, look at the chair, two manmade objects, two reasons for living, and I ask myself which is the more perfect, the more apt for its purpose, the more useful. And after much debate I withhold the prize from both the saint and the chair.
In order to see things as they are and to find one’s true self one must lose all conformity and hypocrisy.
March 3, 2022
Manual de Pintura e Caligrafia = Manual of Painting and Calligraphy, José Saramago
Manual of Painting and Calligraphy is a novel by Nobel Prize-winning author José Saramago. It was first published in 1977. An English translation by Giovanni Pontiero was published in 1993.
تاریخ نخستین خوانش: روز نهم ماه آگوست سال1999میلادی
عنوان: مبانی نقاشی و خطاطی - رمان؛ نویسنده: ژوزه (خوزه) ساراماگو؛ مترجم عبدالرحمن صدریه؛ تهران، فردوس، سال1378، در328ص، شابک ایکس-964320040؛ موضوع: داستانهای نویسندگان پرتفال - سده20م
نقاشی که میخواهد نویسنده شود؛ رمان «مبانی نقاشی و خطاطی»، اثر «خوزه ساراماگو»، درباره ی روند هنر و دشواریهای نگارش است، زمان این رمان پیش از انقلاب میخک است (در تاریخ «پرتغال» به نام انقلاب دموکراتیک مشهور است)، می‌توا� نوشتاری از نظرگاه هجرت سیاسی دانست؛ نویسنده در این داستان، به همرنگ شدن افراد، در دوران حکومت دیکتاتوری، و رنگ عوض کردن آنان، همزمان با سست شدن رژیم، اشاره می‌کند� در این رمان نقاش «اچ»، که خواسته، و ناخواسته، همسان پذیری خود را در اجتماع، زیر یوغ دیکتاتور نظامی، به آهستگی از دست داده، می‌کوش� با نوشتن، و کوشش برای یافتن راههای راستین، به مرحله� ای دیگر از زیست، و مرحله� ای برتر و شایسته� تر از پیش برسد؛ اما ابزارهایی که در اختیار دارد ـ هنرشناسی، اندیشه� های «کارل مارکس»، قلم مو، و قلم ـ برای رسیدن به خواستگاه او؛ کارآمد نیستند
تاریخ بهنگام رسانی 26/11/1399هجری خورشیدی؛ 11/12/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Manual of Painting and Calligraphy is a novel by Nobel Prize-winning author José Saramago. It was first published in 1977. An English translation by Giovanni Pontiero was published in 1993.
تاریخ نخستین خوانش: روز نهم ماه آگوست سال1999میلادی
عنوان: مبانی نقاشی و خطاطی - رمان؛ نویسنده: ژوزه (خوزه) ساراماگو؛ مترجم عبدالرحمن صدریه؛ تهران، فردوس، سال1378، در328ص، شابک ایکس-964320040؛ موضوع: داستانهای نویسندگان پرتفال - سده20م
نقاشی که میخواهد نویسنده شود؛ رمان «مبانی نقاشی و خطاطی»، اثر «خوزه ساراماگو»، درباره ی روند هنر و دشواریهای نگارش است، زمان این رمان پیش از انقلاب میخک است (در تاریخ «پرتغال» به نام انقلاب دموکراتیک مشهور است)، می‌توا� نوشتاری از نظرگاه هجرت سیاسی دانست؛ نویسنده در این داستان، به همرنگ شدن افراد، در دوران حکومت دیکتاتوری، و رنگ عوض کردن آنان، همزمان با سست شدن رژیم، اشاره می‌کند� در این رمان نقاش «اچ»، که خواسته، و ناخواسته، همسان پذیری خود را در اجتماع، زیر یوغ دیکتاتور نظامی، به آهستگی از دست داده، می‌کوش� با نوشتن، و کوشش برای یافتن راههای راستین، به مرحله� ای دیگر از زیست، و مرحله� ای برتر و شایسته� تر از پیش برسد؛ اما ابزارهایی که در اختیار دارد ـ هنرشناسی، اندیشه� های «کارل مارکس»، قلم مو، و قلم ـ برای رسیدن به خواستگاه او؛ کارآمد نیستند
تاریخ بهنگام رسانی 26/11/1399هجری خورشیدی؛ 11/12/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
April 23, 2024
I found an unusual literary object by discovering the second "novel" of the Nobel Prize for Portuguese literature, José Saramago, published in 1977.
Roman in parenthesis, because it is not a novel, nor totally an autobiography, although written in the first person and incontestably impregnated with the life of its author. Moreover, the author ends up showing it in scattered fragments: "mixture of equal parts of artifice and truth," "these pages do not constitute a novel," it is an "attempt to autobiography in the form of travel stories and chapters. "
Unclassifiable. Therefore, this story focuses on the adventures of a not-very-talented painter who is conscious of his mediocrity and tries to write, obviously with Saramago's talent. Unfortunately, a good dose of humor and self-mockery, along with the realization of a portrait, does not give him any satisfaction.
This book is complete with beautiful reflections on artistic creation through painting and writing and, more broadly, on the meaning of life; its title is also slightly misleading; there is no way to use these disciplines, and it is so much better. The main attraction of this manual is that painting and calligraphy are vectors for self-awareness; they reveal the artist to the world, especially to himself.
The writing is more than pleasant, bright, and authentic reading pleasure.
I would say one thing: the structure of the story's beginning, which alternates between the main level and travel stories supposed to illustrate the painter's literary talents, left me with the impression of unfinished, short tests a little tacked in the middle of a broader reflection. But that does not call into question the undeniable interest in this work that I left reluctantly. Almost the initiatory quest of these artists, the painter and his double to the author, is beautifully done and captivating.
"This story is going to end; it's been a while since one person finishes and another begins; it was essential to fix the fact that he is still and to note the first features of what is being born. This writing was a challenge."
Roman in parenthesis, because it is not a novel, nor totally an autobiography, although written in the first person and incontestably impregnated with the life of its author. Moreover, the author ends up showing it in scattered fragments: "mixture of equal parts of artifice and truth," "these pages do not constitute a novel," it is an "attempt to autobiography in the form of travel stories and chapters. "
Unclassifiable. Therefore, this story focuses on the adventures of a not-very-talented painter who is conscious of his mediocrity and tries to write, obviously with Saramago's talent. Unfortunately, a good dose of humor and self-mockery, along with the realization of a portrait, does not give him any satisfaction.
This book is complete with beautiful reflections on artistic creation through painting and writing and, more broadly, on the meaning of life; its title is also slightly misleading; there is no way to use these disciplines, and it is so much better. The main attraction of this manual is that painting and calligraphy are vectors for self-awareness; they reveal the artist to the world, especially to himself.
The writing is more than pleasant, bright, and authentic reading pleasure.
I would say one thing: the structure of the story's beginning, which alternates between the main level and travel stories supposed to illustrate the painter's literary talents, left me with the impression of unfinished, short tests a little tacked in the middle of a broader reflection. But that does not call into question the undeniable interest in this work that I left reluctantly. Almost the initiatory quest of these artists, the painter and his double to the author, is beautifully done and captivating.
"This story is going to end; it's been a while since one person finishes and another begins; it was essential to fix the fact that he is still and to note the first features of what is being born. This writing was a challenge."
December 13, 2022
If we want to search for something, we will have to lift caps (or stones, or clouds, but let's admit the hypothesis that they are caps) that hide that something. Either way, I think we won't be worth much as artists (and, obviously, as a man, as a human, as an individual) if, once we've found what we're looking for, through hard work or luck, we don't continue to lift the rest of the caps, to throw away the stones, to remove the clouds, all of them, until the last one. Let's think that the first thing could be put there just to distract our attention from the second. Verification, a simple opinion of mine, is the true golden rule.
I am to write more about this intriguing book, I mean I hope I will, but presently my mind is completely dumbstruck, hopefully not irremediably, on the best ever scene to describe a moment of loving togetherness between a man and a woman. I guess I will re-read that short chapter couple of times, and if so, then I feel that literally I won't be able to compose anything later on :D
So maybe I just want to say that this novel is worth the effort of reading, if not for its full length, at least for those 3-4 pages by the end of the book :))
SO, I'm about to be born. Of course, it's not about me, because I wish to think I was born already. Now it's about H. –the male hero of the novel Manual of Painting and Calligraphy
H. is around 50 years old and is a portrait painter. He is about to be born because he is and feels himself delayed by at least half a century, which basically means that he is in that larval stage between conception and birth. The awkward, even ironic question is about what he will do when he is. And obviously, he will be, but only at the end of the book.
At the beginning he knows that what he does is not painting, nor writing, when he starts to keep a kind of autobiography with scenes from several trips through Italy.
All the things he does now are without joy, protected by the indifference with which art critics surrounded him and the oblivion into which he slowly fell, and especially because he knows that his paintings will not end up in exhibitions, nor in galleries.
His desire is to know himself, because it has become intolerable for him not to know - what exactly, he still doesn't know at the beginning, but he will know at the end, and he will start by knowing the buyer of the commissioned painting he just received an order for.
H. doesn't like the painting he does: because he doesn't like himself and is therefore forced to see himself in every portrait he paints, useless, tired, demobilized, lost, because he's not Rembrandt, and neither Van Gogh. Of course, he is not.
But now that he starts writing his impressions, reflections, to help himself, the same question arises: what about the one who writes? does he write for himself? when those who finished writing the books find themselves in them? what did he become after he wrote the book? and for how long did he become?
Probably no life can be narrated, and yet this is what H. is trying to do, to put his life on paper, the one that seems to be turning into dust... And so, he begins to narrate the life of someone who did not exist or did not exist as he is writing... I was wondering how come that the autobiography exercises H. undertakes in the form of travel impressions through the cities of Italy brought to my memory the book Corinne (or Italy) Madame de Stael. It felt like reading pages from the same book...
As H. grows and begins to feel, the novel turns into a kind of political novel, but not in depth, only on the surface. The political turmoil in the country, and especially in the capital Lisbon, also affects H. who by an unexpected twist of ‘fate� is forced to meet his "love".
The ending is unexpected, in total opposition with the beginning of the story, which is maybe what the writer wanted to show. And, really, I had to read again the love scene chapter. I am deeply impressed what a great writing can do with those simple words. But that can easily happen when it’s Saramago’s style at stake. Glad that H. is now happy! I am happy too, for him :)
I am to write more about this intriguing book, I mean I hope I will, but presently my mind is completely dumbstruck, hopefully not irremediably, on the best ever scene to describe a moment of loving togetherness between a man and a woman. I guess I will re-read that short chapter couple of times, and if so, then I feel that literally I won't be able to compose anything later on :D
So maybe I just want to say that this novel is worth the effort of reading, if not for its full length, at least for those 3-4 pages by the end of the book :))
SO, I'm about to be born. Of course, it's not about me, because I wish to think I was born already. Now it's about H. –the male hero of the novel Manual of Painting and Calligraphy
H. is around 50 years old and is a portrait painter. He is about to be born because he is and feels himself delayed by at least half a century, which basically means that he is in that larval stage between conception and birth. The awkward, even ironic question is about what he will do when he is. And obviously, he will be, but only at the end of the book.
At the beginning he knows that what he does is not painting, nor writing, when he starts to keep a kind of autobiography with scenes from several trips through Italy.
All the things he does now are without joy, protected by the indifference with which art critics surrounded him and the oblivion into which he slowly fell, and especially because he knows that his paintings will not end up in exhibitions, nor in galleries.
His desire is to know himself, because it has become intolerable for him not to know - what exactly, he still doesn't know at the beginning, but he will know at the end, and he will start by knowing the buyer of the commissioned painting he just received an order for.
H. doesn't like the painting he does: because he doesn't like himself and is therefore forced to see himself in every portrait he paints, useless, tired, demobilized, lost, because he's not Rembrandt, and neither Van Gogh. Of course, he is not.
But now that he starts writing his impressions, reflections, to help himself, the same question arises: what about the one who writes? does he write for himself? when those who finished writing the books find themselves in them? what did he become after he wrote the book? and for how long did he become?
Probably no life can be narrated, and yet this is what H. is trying to do, to put his life on paper, the one that seems to be turning into dust... And so, he begins to narrate the life of someone who did not exist or did not exist as he is writing... I was wondering how come that the autobiography exercises H. undertakes in the form of travel impressions through the cities of Italy brought to my memory the book Corinne (or Italy) Madame de Stael. It felt like reading pages from the same book...
As H. grows and begins to feel, the novel turns into a kind of political novel, but not in depth, only on the surface. The political turmoil in the country, and especially in the capital Lisbon, also affects H. who by an unexpected twist of ‘fate� is forced to meet his "love".
The ending is unexpected, in total opposition with the beginning of the story, which is maybe what the writer wanted to show. And, really, I had to read again the love scene chapter. I am deeply impressed what a great writing can do with those simple words. But that can easily happen when it’s Saramago’s style at stake. Glad that H. is now happy! I am happy too, for him :)
January 7, 2020
Bir ilk roman olduğu için düşük beklentiyle başladım ama belki bu yüzden hoşuma gitti...
Tabi ki normal Saramago tarzından farklı ama iyi bir yazar olacağının habercisi gibiymiş.
Bir portre ressamı artık tıkandığını hissederek İtalya'ya büyük eserlerden ilham almaya gider ve yolculuğu başlar...
"Kimse bende mevcut dini bir inancı bu şekilde dışa vurduğumu sanmasın. Ben sadece dünyevi koşullarda bir dünyanın nasıl doğabileceğini anlamaya çalışıyorum."
Tabi ki normal Saramago tarzından farklı ama iyi bir yazar olacağının habercisi gibiymiş.
Bir portre ressamı artık tıkandığını hissederek İtalya'ya büyük eserlerden ilham almaya gider ve yolculuğu başlar...
"Kimse bende mevcut dini bir inancı bu şekilde dışa vurduğumu sanmasın. Ben sadece dünyevi koşullarda bir dünyanın nasıl doğabileceğini anlamaya çalışıyorum."
April 2, 2021
Jose Saramago’nun ilk romanıymış, bence aynı zamanda okuduğum kitapları arasında da en güzel olanı. Adı “Ressamın El Kitabı� ancak romanı okuyunca bu kitabın bir rehberi, başvuru kaynağını çağrıştıran “el kitabı� değil, günlüklerini, anılarını, düşüncelerini, çatışmalarını yani tüm yazdıklarını tuvale aktararak kitabı yaratan bir fırça, bir kalem olduğunu görüyoruz.
Kendini yeteneksiz bulan ressam H. aldığı bir siparişle (S.’nin portresi) bu kitaptaki yazıları yazmaya başlar, ikinci ve son siparişle de (Lapa’lı bir çiftin portresi) yazdıklarına nokta koyar. Bu yazdıklarıyla kendisini, yaşamı, din ve tanrıyı, sanatı, faşizmi, arkadaşlığı, ahlakı, aşkı, sevgiyi ve insana dair birçok temel konuyu sorgular, irdeler. Cinselliği ve aşkı estetik bir kaygıyla ve doğallıkla başarılı bir şekilde aktarır.
Roma, Venedik, Milano ve Bologna, Siena ve Floransa’daki müzeleri, şatoları, katedralleri, şapelleri yani resim ve fresk bulunan her yeri gezerek gördüklerini anlatan adeta bir “sanat tarihi gezi rehberi� şeklinde otobiyografik denemeleri kaleme almış Portekizli yazar Saramago. Yazdıklarında, doğrulardaki yalanların ya da yalanlardaki doğruların derecesini saptamak tabii ki olası değil ancak gerçeklikle kurgu arasında gidip geldiği kesin.
Romanın öyküsü ve kurgusunun güzelliği yanında dilinin akıcılığı, sürükleyiciliği, sanat eserlerinin tanımlarının etkileyiciliği bir de herzaman antifaşist dokundurmalarda bulunması Saramago’yu gerçekten özel kılıyor. Keyifle ve tatlı bir heyecanla okudum. Okumanızı öneririm.
Kendini yeteneksiz bulan ressam H. aldığı bir siparişle (S.’nin portresi) bu kitaptaki yazıları yazmaya başlar, ikinci ve son siparişle de (Lapa’lı bir çiftin portresi) yazdıklarına nokta koyar. Bu yazdıklarıyla kendisini, yaşamı, din ve tanrıyı, sanatı, faşizmi, arkadaşlığı, ahlakı, aşkı, sevgiyi ve insana dair birçok temel konuyu sorgular, irdeler. Cinselliği ve aşkı estetik bir kaygıyla ve doğallıkla başarılı bir şekilde aktarır.
Roma, Venedik, Milano ve Bologna, Siena ve Floransa’daki müzeleri, şatoları, katedralleri, şapelleri yani resim ve fresk bulunan her yeri gezerek gördüklerini anlatan adeta bir “sanat tarihi gezi rehberi� şeklinde otobiyografik denemeleri kaleme almış Portekizli yazar Saramago. Yazdıklarında, doğrulardaki yalanların ya da yalanlardaki doğruların derecesini saptamak tabii ki olası değil ancak gerçeklikle kurgu arasında gidip geldiği kesin.
Romanın öyküsü ve kurgusunun güzelliği yanında dilinin akıcılığı, sürükleyiciliği, sanat eserlerinin tanımlarının etkileyiciliği bir de herzaman antifaşist dokundurmalarda bulunması Saramago’yu gerçekten özel kılıyor. Keyifle ve tatlı bir heyecanla okudum. Okumanızı öneririm.
February 22, 2017
ترجمة ساراماجو تحدي يواجه أي مترجم، فتغيير مكان الفصلة والنقطة قد يغير المعنى بالكامل أو يجعله غامض، وقد يتوه القارئ تماماً ويفقد القدرة على متابعة العمل إذا لم ينتبه أين تنتهي الجملة وأين تبدأ الجملة الإعتراضية ومن مِن الشخصيات ينطق هذه الجملة من الحوار وهكذا.
ولسوء الترجمة التي بين أيدينا سأترك تقييمي للعمل حتى أقرأ الترجمة الإنجليزية ولكني أحب أن أشير إلى أنني لا أنصح قارىء ساراماجو الجديد بالبدء بهذا العمل حيث أنه بالأساس "تجربة كتابة" تفتقد للأحداث التي تعين القارىء على الدخول لعالم ساراماجو بيسر وسهولة. ونصيحتي للقارىء بالعربية البدء بترجمات صالح علماني لساراماجو أو روايته العمى.
تبقى الإشارة إلى أن أفضل أعمال ساراماجو : الأنجيل برواية المسيح - تاريخ حصار لشبونة - عام وفاة ريكاردو ريس قدموا بالعربية في أسوأ صورة ولم تترجم أياً منهم من لغتها الأصلية أو حتى قريبتها الإسبانية.
ولنا عودة إن شاء الله عندما أجد ثم أقرأ الترجمة الإنجليزية.
ولسوء الترجمة التي بين أيدينا سأترك تقييمي للعمل حتى أقرأ الترجمة الإنجليزية ولكني أحب أن أشير إلى أنني لا أنصح قارىء ساراماجو الجديد بالبدء بهذا العمل حيث أنه بالأساس "تجربة كتابة" تفتقد للأحداث التي تعين القارىء على الدخول لعالم ساراماجو بيسر وسهولة. ونصيحتي للقارىء بالعربية البدء بترجمات صالح علماني لساراماجو أو روايته العمى.
تبقى الإشارة إلى أن أفضل أعمال ساراماجو : الأنجيل برواية المسيح - تاريخ حصار لشبونة - عام وفاة ريكاردو ريس قدموا بالعربية في أسوأ صورة ولم تترجم أياً منهم من لغتها الأصلية أو حتى قريبتها الإسبانية.
ولنا عودة إن شاء الله عندما أجد ثم أقرأ الترجمة الإنجليزية.
January 17, 2021
أجد نفسي في حيرة شديدة بعد قراءة هذه الرواية , او الافضل ان اقول تأملات سارماجوية في الفن و الانسان في الحياة و الموت وايضا في السياسة و الدين, صحيح انه يوجد شخصيات بعضهم له أسم و الاخريين هم مجرد حروف � وهم الابطال و الشخصيات المحورية � و منهم الراوي
اطلاق اسم يعني تثبيته في لحظة معينة, شل حركته, وربما سبب له اختلالا جعله مشوها, اود تركه غير محدد
رسام يرسم الوجوه بناء على رغبة اصحابها مقابل أجر وهو يعتبر نفسه رسام سيء , في لحظة ما يقرر فيها البحث عن حقيقة ذاته , ان يجد لحظة الولادة الحقيقية
المكان الحقيقي للولادة هو ذلك المكان الذي يلقي فيه الشخص, لاول مرة نظرة فطنة على نفسه
, فيبدأ في رسم صورة أخرى , صورة ثانية ليست بناء على طلب العميل لكن صورة للعميل كما يراها هو , صورة سرية
الرسام و موديله دائما ما يكونان مرعوبين و مضحكين أمام القماش الابيض, أحدهما يخاف ان يرى نفسه على حقيقته في اللوحة, والاخر لانه يعرف انه لن يكون قادرا أبدا على القيام بهذه الوشاية
من يرسم, يرسم نفسه, لذلك ليس الموديل هو المهم بل الرسام, والصورة تساوي فقط ما يساويه الرسام
لكنه يلمس عجزه عن ايجاد صورته الحقيقة حتى في تلك الصورة الثانية ايضا فيقرر ان يتحول للكتابة
الكتابة ليست محاولة تدمير أخرى و انما بالتحديد محاولة لاعادة بناء كل شيء في الداخل
الحقيقة انني وجدت كثير من اعمال ساراماجو الاخرى هنا خصوصا رواية كل الاسماء
اعجابه وايمانه بقوة المرأة و جرأتها و مبادرتها كبطلات رواية الطوف الحجري
اقف دائما مذهولا امام حرية النساء , ننظر لهن ككائنات تابعة لنا, نتسلى بتفاهاتهن و نسخر عندما نراهن بائسات, وكل واحدة منهن قادرة على ادهاشنا فجأة واضعة أمامنا أفدنة شديدة الاتساع من الحرية , كأن اسفل خضوعها و اذعانها الذي يبدو بحثا عن ذاتها , ترتفع اسوار استقلال فظ و بلا حدود
أبطال ساراماجو الرجال دائما على اعتاب الشيخوخة و في الغالب يعانون من الوحدة كالموسيقي في انقطاعات الموت و عامل المحفوظات في كل الاسماء و صانع الفخار في الكهف حتى ايضا الصيدلي في الطوف الحجري كما هنا الرسام اتش
الترجمة لساراماجو تحتاج لعناية خاصة , اسلوبه مميز و فريد و جمله شديدة التركيب ولا يستخدم في الحوارات كلمات كقال و قلت و سأل فأجبت , الاحاديث تبقى مفتوحة و متداخلة لا يفصلها سوى انتباه القارئ ووعيه , و هو اسلوب ممتع جدا عندما يتم اتقان ترجمته , لكن الترجمة هنا لم تكن جيدة كفاية بالنسبة لي
في النهاية الثلاث نجوم هو اعتراف بعجزي و ليس دليل على رايي و لكنها دائما تعبير عن عدم قدرتي على تكوين رأي , تعبير عن الحياد
اطلاق اسم يعني تثبيته في لحظة معينة, شل حركته, وربما سبب له اختلالا جعله مشوها, اود تركه غير محدد
رسام يرسم الوجوه بناء على رغبة اصحابها مقابل أجر وهو يعتبر نفسه رسام سيء , في لحظة ما يقرر فيها البحث عن حقيقة ذاته , ان يجد لحظة الولادة الحقيقية
المكان الحقيقي للولادة هو ذلك المكان الذي يلقي فيه الشخص, لاول مرة نظرة فطنة على نفسه
, فيبدأ في رسم صورة أخرى , صورة ثانية ليست بناء على طلب العميل لكن صورة للعميل كما يراها هو , صورة سرية
الرسام و موديله دائما ما يكونان مرعوبين و مضحكين أمام القماش الابيض, أحدهما يخاف ان يرى نفسه على حقيقته في اللوحة, والاخر لانه يعرف انه لن يكون قادرا أبدا على القيام بهذه الوشاية
من يرسم, يرسم نفسه, لذلك ليس الموديل هو المهم بل الرسام, والصورة تساوي فقط ما يساويه الرسام
لكنه يلمس عجزه عن ايجاد صورته الحقيقة حتى في تلك الصورة الثانية ايضا فيقرر ان يتحول للكتابة
الكتابة ليست محاولة تدمير أخرى و انما بالتحديد محاولة لاعادة بناء كل شيء في الداخل
الحقيقة انني وجدت كثير من اعمال ساراماجو الاخرى هنا خصوصا رواية كل الاسماء
اعجابه وايمانه بقوة المرأة و جرأتها و مبادرتها كبطلات رواية الطوف الحجري
اقف دائما مذهولا امام حرية النساء , ننظر لهن ككائنات تابعة لنا, نتسلى بتفاهاتهن و نسخر عندما نراهن بائسات, وكل واحدة منهن قادرة على ادهاشنا فجأة واضعة أمامنا أفدنة شديدة الاتساع من الحرية , كأن اسفل خضوعها و اذعانها الذي يبدو بحثا عن ذاتها , ترتفع اسوار استقلال فظ و بلا حدود
أبطال ساراماجو الرجال دائما على اعتاب الشيخوخة و في الغالب يعانون من الوحدة كالموسيقي في انقطاعات الموت و عامل المحفوظات في كل الاسماء و صانع الفخار في الكهف حتى ايضا الصيدلي في الطوف الحجري كما هنا الرسام اتش
الترجمة لساراماجو تحتاج لعناية خاصة , اسلوبه مميز و فريد و جمله شديدة التركيب ولا يستخدم في الحوارات كلمات كقال و قلت و سأل فأجبت , الاحاديث تبقى مفتوحة و متداخلة لا يفصلها سوى انتباه القارئ ووعيه , و هو اسلوب ممتع جدا عندما يتم اتقان ترجمته , لكن الترجمة هنا لم تكن جيدة كفاية بالنسبة لي
في النهاية الثلاث نجوم هو اعتراف بعجزي و ليس دليل على رايي و لكنها دائما تعبير عن عدم قدرتي على تكوين رأي , تعبير عن الحياد
December 30, 2022
Fun read! Saramago is always fun. An early work that he kept in a drawer, and you can sort of see why. It’s a little thin story wise: about painting and writing and the romantic escapades of the narrator. Not his best, but still a definite must for all Saramago fans!
November 24, 2014
رواية عجيبة حقًا
لم أحبها أبدًا
تأملت فيها الخير منذ علمت أنه يتكلم عن سالازار
وعن الفاشية العسكرية والنظام الديكتاتوري والثورات
إلا أنه لم يتكلم عنهم حقيقة إلا في عدد يسير جدًا من الصفحات
رواية أخرى أكرهها لموضوعها
لم أصدق في الحقيقة أن ساراماجو العزيز هو كاتبها
قد يكون للترجمة العجيبة دور في خروجها بهذه الصورة في ذهني
حقيقة أنا متعجب جدًا، كيف يمكن لدار نشر أن ترضى بمترجمة بستوى كهذا؟
كيف يمكن لترجمة كتلك أن تخرج للنور؟
لا أعلم
الرواية لا تستحق أكثر من النجمة، ولكن لولا الاقتباسات الجميلة
وتعليقات ساراماجو المضحكة، عن كل شئ حقيقة، لأعطيتها نجمة وحيدة
تتجلى هنا ثقافة ساراماجو الشديدة وولعه بالفن والأدب
أغلب الهوامش، إن لم تكن جميعها، عبارة عن أسماء مفكرين وفلاسفة وفنانين وشعراء وأدباء، برتغاليين وغير برتغاليين
أعجبتني بشدة سعة اطلاعه
أحسست عندما تحدث عن مآسي البطل أنه يتكلم عن نفسه طفلًا
لا أعلم حقيقة سبب نفوري من هذه الرواية
أعتقد أنه قد يكون بسبب كثرة المشاهد الغرامية فيها!
قد يكون
أو ربما لأنه ذكرني بكونديرا؟
وروايته كائن لا تحتمل خفته؟
ربما
لكن ما أعلمه أن ساراماجو المبدع العبقري كان غائبًا هنا قليلًا
أعترف بشدة بعبقرية ساراماجو
وبقدرته الفذة على السرد والروي والكتابة والإبداع
بل والخلق
هو يستطيع أن يخلق لك قصة طويلة من فكرة قد تبدو لك سحطية للغاية
ويستطيع أن يسرد لك فيما يزيد عن ال300 صفحة، قصة من لا شئ
ومع ذلك تجد نفسك منجذبًا لإتمام قراءتها
هو الزيزيتو العبقري إذن
ولكن للأسف، جاءت الرواية أقل مما كنت أصبو
وغابت قدرة ساراماجو المذهلة وتمكنه من خلق شخصياته بشكل مبدع
رواية كان يمكن أن تكون جيدة، لولا المعكرات الكثيرة
بداية من أسلوب ساراماجو العزيز
وصولًا بالترجمة العجيبة والركيكة جدًا
لم أحبها أبدًا
تأملت فيها الخير منذ علمت أنه يتكلم عن سالازار
وعن الفاشية العسكرية والنظام الديكتاتوري والثورات
إلا أنه لم يتكلم عنهم حقيقة إلا في عدد يسير جدًا من الصفحات
رواية أخرى أكرهها لموضوعها
لم أصدق في الحقيقة أن ساراماجو العزيز هو كاتبها
قد يكون للترجمة العجيبة دور في خروجها بهذه الصورة في ذهني
حقيقة أنا متعجب جدًا، كيف يمكن لدار نشر أن ترضى بمترجمة بستوى كهذا؟
كيف يمكن لترجمة كتلك أن تخرج للنور؟
لا أعلم
الرواية لا تستحق أكثر من النجمة، ولكن لولا الاقتباسات الجميلة
وتعليقات ساراماجو المضحكة، عن كل شئ حقيقة، لأعطيتها نجمة وحيدة
تتجلى هنا ثقافة ساراماجو الشديدة وولعه بالفن والأدب
أغلب الهوامش، إن لم تكن جميعها، عبارة عن أسماء مفكرين وفلاسفة وفنانين وشعراء وأدباء، برتغاليين وغير برتغاليين
أعجبتني بشدة سعة اطلاعه
أحسست عندما تحدث عن مآسي البطل أنه يتكلم عن نفسه طفلًا
لا أعلم حقيقة سبب نفوري من هذه الرواية
أعتقد أنه قد يكون بسبب كثرة المشاهد الغرامية فيها!
قد يكون
أو ربما لأنه ذكرني بكونديرا؟
وروايته كائن لا تحتمل خفته؟
ربما
لكن ما أعلمه أن ساراماجو المبدع العبقري كان غائبًا هنا قليلًا
أعترف بشدة بعبقرية ساراماجو
وبقدرته الفذة على السرد والروي والكتابة والإبداع
بل والخلق
هو يستطيع أن يخلق لك قصة طويلة من فكرة قد تبدو لك سحطية للغاية
ويستطيع أن يسرد لك فيما يزيد عن ال300 صفحة، قصة من لا شئ
ومع ذلك تجد نفسك منجذبًا لإتمام قراءتها
هو الزيزيتو العبقري إذن
ولكن للأسف، جاءت الرواية أقل مما كنت أصبو
وغابت قدرة ساراماجو المذهلة وتمكنه من خلق شخصياته بشكل مبدع
رواية كان يمكن أن تكون جيدة، لولا المعكرات الكثيرة
بداية من أسلوب ساراماجو العزيز
وصولًا بالترجمة العجيبة والركيكة جدًا
June 13, 2020
José Saramago � Prémio Nobel da Literatura, 1998
"que, com parábolas portadoras de imaginação, compaixão e ironia torna constantemente compreensível uma realidade fugidia"
José Saramago (1922-2010) nasceu na aldeia de Azinhaga, Ribatejo. Aos dois anos mudou-se com a família para Lisboa, onde estudou e concluiu o curso de serralheiro mecânico. Trabalhou como serralheiro, funcionário público na área da saúde e na previdência social, foi director literário de uma editora, jornalista e tradutor.
Manual de Pintura e Caligrafia é o seu terceiro romance, e foi publicado em 1977.
O Manual de Pintura e Caligrafia, escrito na primeira pessoa, apresenta o conflito do narrador personagem H., um pintor de retratos, cinquentão, que encontra num outro meio de expressão, a escrita, uma oportunidade de comunicação , de busca de auto-conhecimento, e de se relacionar com o mundo.
A estrutura do livro faz lembrar um diário, em que a narrativa dos acontecimentos é entrecortada com exercícios de autobiografia em forma de capítulo de livro .
E foram estes exercícios de autobiografia em forma de capítulo de livro que me conquistaram totalmente.
Saramago convida-nos a percorrer, com ele, os belos caminhos da Itália � Milão, Veneza, Florença, Siena etc � um roteiro cultural por museus, exposições e até mesmo prédios históricos. Saramago é um mestre nas descrições que nos transportam pela cultura clássica e pelas suas obras icónicas.
Por minha parte, declaro que sempre entrarei em Itália em estado de submissão total, de joelhos (�) A Itália devia ser (perdoe-se-me o exagero, se não tenho companheiros nele) o prémio de termos vindo a este mundo.
Florença é um coração do mundo, mas fechado e duro.
Olho a paisagem da Toscana, esse campo que não pode ser posto em palavras, porque nada seria escrever «colinas, cor azul e verde, sebes, ciprestes, paz, horizontes difusos»
E agora Siena, a bem amada, a cidade onde o meu coração verdadeiramente se compraz. (�)Desço ao campo, uma praça inclinada e curva como uma concha, que os construtores não quiseram alisar e que assim ficou, para que fosse uma obra-prima.
Lidos:
Terra do Pecado
Claraboia
ʰó澱:
November 23, 2007
if you can even find a copy (let alone without spending hundreds of dollars), let thee hold on to it like the sacred relic it shall undoubtedly become. it truly is a herald of all that was to follow ("all," of course, being a malevolently gross understatement). i think there were only, like, six copies printed in english, and i own a third of them. it is fun, however, to walk into a bookstore, in seeking said relic, and try to explain to confused bookseller that "no, it's not an art book" and thus have to begin the unjustified (and irrelevant) explanation of why an author of fine literature would choose to entitle a book so.
February 27, 2012
أشياء مكتوبة..
كلمتان انتهت بهما الرواية لكنهما نحن..
ماالذي يجعلنا نحن؟..نحن طيلة الوقت نفتش عنا..قد نستكين..تستسلم..نصمت..قد نتمرد..نثور..نغضب..لكننا أثناء كل هذا ووكخفق القلب لانتوقف عن البحث عنا..
هكذا يجسد لنا ساراماجو الحكاية..وهكذا يلتحم تاريخ الإنسان بتاريخ الأرض بتاريخ الحياة..
أنت لست أنت طالما لم تجدك وطالما أنت تغمض هينيك عمداً عنك..لن تكون أنت إلا عندما تراك..عندما تعترف أن الحقيقة هي التي يراها قلبك بكل ضوئها وظلالها وظلامها أيضاً..
الفنان الحقيقي هو الذي يرى ويصدق أنه يرى..
الفنان الحقيقي هو الذي يعرف كيف يجعل عالمه أوضح..أقوى..أصدق... ليس مهماً أن يكون هذا العالم جميلاً جداً
فالقبح أحياناً يكون أقوى تأثيراً من الجمال في شحذ حساسيتنا للجمال..
لولا الترجمة والأخطاء النحوية الغريبة على سلسلة رائعة مثل سلسلة الجوائز لسكنت السماء ياساراماجو..
كل الجمال لروحك هناك..وهنا..
كلمتان انتهت بهما الرواية لكنهما نحن..
ماالذي يجعلنا نحن؟..نحن طيلة الوقت نفتش عنا..قد نستكين..تستسلم..نصمت..قد نتمرد..نثور..نغضب..لكننا أثناء كل هذا ووكخفق القلب لانتوقف عن البحث عنا..
هكذا يجسد لنا ساراماجو الحكاية..وهكذا يلتحم تاريخ الإنسان بتاريخ الأرض بتاريخ الحياة..
أنت لست أنت طالما لم تجدك وطالما أنت تغمض هينيك عمداً عنك..لن تكون أنت إلا عندما تراك..عندما تعترف أن الحقيقة هي التي يراها قلبك بكل ضوئها وظلالها وظلامها أيضاً..
الفنان الحقيقي هو الذي يرى ويصدق أنه يرى..
الفنان الحقيقي هو الذي يعرف كيف يجعل عالمه أوضح..أقوى..أصدق... ليس مهماً أن يكون هذا العالم جميلاً جداً
فالقبح أحياناً يكون أقوى تأثيراً من الجمال في شحذ حساسيتنا للجمال..
لولا الترجمة والأخطاء النحوية الغريبة على سلسلة رائعة مثل سلسلة الجوائز لسكنت السماء ياساراماجو..
كل الجمال لروحك هناك..وهنا..
November 25, 2017
“La mia vita è un’impostura organizzata discretamente: non mi lascio tentare dalle esagerazioni e, quindi, mi resta sempre un margine sicuro per fare marcia indietro, una zona di indeterminazione dove è facile che io sembri distratto, disattento e, soprattutto, tutt’altro che calcolatore�.
H. dipinge, ma non è un “pittore�. Lo sa. L’apparenza maschera la realtà, la menzogna veste i panni della verità. Tutto rimane invariato fino a che l'ingranaggio s’inceppa.
�... vivere nella menzogna, usarla come verità e giustificarla col nome irreprensibile di "arte" può divenire, in certi momenti, insopportabile�.
Inizia così, la ribellione. Col rifiuto di vivere nella menzogna. Si apre alla lotta per riscattare il proprio io, per essere ciò che è e non ciò che pare. H. prende carta e penna, scrive quello che non riesce a riportare sulla tela. E scrive per un bisogno profondo di spiegare così come preme la necessità di comprendere. Una lotta difficile spiegare ciò che ancora non s’� capito. Tutto si svela in modo profondo e, spesso, doloroso.
Scava. Scava nel profondo, in quel tratto, fra i due estremi di ogni essere vivente: la nascita e la morte. Ed è lì, fra questi due estremi, che scorre una linfa preziosa,. Troppo preziosa perché possa vestirsi di eterna menzogna.
Rinascerà nell’istante in cui i libri di storia si appresteranno a narrare una grande caduta.
H. dipinge, ma non è un “pittore�. Lo sa. L’apparenza maschera la realtà, la menzogna veste i panni della verità. Tutto rimane invariato fino a che l'ingranaggio s’inceppa.
�... vivere nella menzogna, usarla come verità e giustificarla col nome irreprensibile di "arte" può divenire, in certi momenti, insopportabile�.
Inizia così, la ribellione. Col rifiuto di vivere nella menzogna. Si apre alla lotta per riscattare il proprio io, per essere ciò che è e non ciò che pare. H. prende carta e penna, scrive quello che non riesce a riportare sulla tela. E scrive per un bisogno profondo di spiegare così come preme la necessità di comprendere. Una lotta difficile spiegare ciò che ancora non s’� capito. Tutto si svela in modo profondo e, spesso, doloroso.
Scava. Scava nel profondo, in quel tratto, fra i due estremi di ogni essere vivente: la nascita e la morte. Ed è lì, fra questi due estremi, che scorre una linfa preziosa,. Troppo preziosa perché possa vestirsi di eterna menzogna.
Rinascerà nell’istante in cui i libri di storia si appresteranno a narrare una grande caduta.
January 27, 2023
Kako kritikovati čovjeka koji je svjestan toga da ne piše dobro? Ovo mi je prva njegova knjiga, pa se iskreno nadam da je napredovao poslije, jer valjda postoji razlog zašto ga svi veličaju. Možda bih i oprostila nepotrebno objašnjavanje očiglednih stvari, ali mizoginija, (koje vjerovatno nije svjestan) koja izbija iz svake rečenice koja se odnosi na žene, me je više puta dovodila do tačke ključanja (gori je od Murakamija).
Takođe je mnogo smiješna činjenica što konstantno želi da nas ubijedi da ga žene žele, pa ukoliko ubaci riječ "odnos", mora u zagradi da doda (seksualni). U VIŠE REČENICA.
Kad bih krenula da ismijavam pojedinosti, ova recenzija bi bila izuzetno duga, stoga završavam rečenicom koja će mi trajno biti urezana u pamćenje: "Kažu da žene treba da čiste kuću, tresu deci nos, peru veš i sudove, brižno noktom palca izgrebu i uklone govno koje se skorilo nasred muških gaća " LMAAAAAAAAAAAAAO
Takođe je mnogo smiješna činjenica što konstantno želi da nas ubijedi da ga žene žele, pa ukoliko ubaci riječ "odnos", mora u zagradi da doda (seksualni). U VIŠE REČENICA.
Kad bih krenula da ismijavam pojedinosti, ova recenzija bi bila izuzetno duga, stoga završavam rečenicom koja će mi trajno biti urezana u pamćenje: "Kažu da žene treba da čiste kuću, tresu deci nos, peru veš i sudove, brižno noktom palca izgrebu i uklone govno koje se skorilo nasred muških gaća " LMAAAAAAAAAAAAAO
December 1, 2016
Se me informei bem, foi o primeiro livro de Saramago a ser publicado e quem leu mais da sua obra vai reconhecer nele as sementes do que estaria para vir. A mim apanhou-me logo na segunda página, com esta frase: "enquanto a vertigem de um desafio nos faz apertar a polpa viva dos dedos contra a certeza do corte". É um livro que tende a perder-se em si mesmo, para depois voltar a encontrar-nos em momentos de absoluta claridade e beleza, a começar pelo inesperado roteiro de Itália ("a Itália devia ser o prémio de termos vindo a este mundo"). Um dos poucos de Saramago a que sinto que vou ter de voltar mais tarde.
Read
May 15, 2018عندما يأتي الرسام لينقل التفاصيل التي يريدها على قماشة الرسم،(سواء من الواقع، ذاكرته، او حتى من خياله) فانه يصنع صورة مختلفة عن الأصل، لا يمكن في حال من الأحوال أن تحمل الحقيقة كاملة، هذا أمر لا جدال فيه، و لكن تلك الصورة التي تراها بعينك، هي أيضا صورة مختلفة عن الأصل و لا يمكن أن تحمل الحقيقة كاملة.
ما هي الحقيقة؟, هل هي ما نراه، فان كانت الحقيقة هي ما نراه فالحقيقة غير ثابتة، لان ما نراه متغير و غير ثابت، شخوصاً و ظواهر.
هل حقيقتك هو ما تظهره او ما تخفيه؟ و هل هناك حقائق في هذا النهر المتدفق الذي نسميه الحياة؟؟
ليست هذه الرواية، و لكني أنصحك أن تتخذها مدخلك لعالم الرواية الواسع
ما هي الحقيقة؟, هل هي ما نراه، فان كانت الحقيقة هي ما نراه فالحقيقة غير ثابتة، لان ما نراه متغير و غير ثابت، شخوصاً و ظواهر.
هل حقيقتك هو ما تظهره او ما تخفيه؟ و هل هناك حقائق في هذا النهر المتدفق الذي نسميه الحياة؟؟
ليست هذه الرواية، و لكني أنصحك أن تتخذها مدخلك لعالم الرواية الواسع
May 28, 2023
Me resultó un tanto difícil de leer; es un libro que invita a la reflexión sobre el lenguaje y el arte pictórico, en ese sentido me gustó mucho.
Por otra parte hay descripciones de ciudades y museos desde el punto de vista de un pintor, con lo que no pude interesarme del todo.
Hacia el final, el relato toma un ritmo más interesante y me terminó enganchando.
Por otra parte hay descripciones de ciudades y museos desde el punto de vista de un pintor, con lo que no pude interesarme del todo.
Hacia el final, el relato toma un ritmo más interesante y me terminó enganchando.
January 8, 2022
Gosto de Saramago pelas ideias criativas, mas acima de tudo pelas histórias de amor que desenvolve entre as personagens. Ganha me sempre aí.
September 30, 2023
José Saramagos literarische Karriere ist in gewisser Hinsicht mit der von Cees Nooteboom vergleichbar. Nach einem Erstlingswerk 1947 veröffentlichte er 30 Jahre nur journalistische Texte und Gedichte, bis er 1977 das vorliegende Werk veröffentlichte. Wenngleich die Handlung eher banal und teils langweilig ist - mittelmäßiger Portraitmaler öffnet sich der modernen Malerei vor dem Hintergrund der Öffnung des Landes verbunden mit banalen Liebesabenteuern - ist die postmoderne Konstruktion des Werkes herausragend. Das Werk arbeitet auf diversen Metaebenen mit einem Betrachter, der in seinen Unsicherheiten changiert. Dabei geht es einerseits um die Erkenntnis des konventionellen Malers, dass er sich der Avantgarde widmen muss, um sich erstmals ausdrücken zu können als Metapher für den Entwicklungsprozess des Autors, andererseits um das Klima der Angst im faschistischen Portugal, das zu durchbrechen ist und drittens die unterschiedlichen Kommunikationsebenen zwischen bildlicher und schriftlicher Autorenschaft. Ein Werk zum langsam Lesen und Nachdenken für literarische Gourmets.
March 14, 2016
لا أعرف ما الخطوات التي سأمشيها لا أعرف ما نوع الحقيقة الذي أبحث عنه - أعرف فقط أن عدم معرفتها أمر لا يُحتمل بالنسبة لي
أشعر أنني أحيا داخل نوع من الليل، دون أن أعرف حقيقة النهار، وأتمسك فقط بسذاجة بإثبات أن الحياة بسيطة.
الترجمة سيئة جدًا جدًا جدًا
لم أشعر بساراماجو هنا :( :(
أشعر أنني أحيا داخل نوع من الليل، دون أن أعرف حقيقة النهار، وأتمسك فقط بسذاجة بإثبات أن الحياة بسيطة.
الترجمة سيئة جدًا جدًا جدًا
لم أشعر بساراماجو هنا :( :(
July 1, 2018
Orice scriitor, chiar daca este el laureat al Nobel-ului, are si carti proaste, sau cel putin neinteresante si plictisitoare. Pentru Saramago, din punctul meu de vedere, acest roman (care este prima carte publicata de dansul) este un esec literar. Plictisitoare, fara cap si fara coada, o actiune pe care o intelegi citind printre randuri. Ii dau 2 stele si nu o stea, pentru ca la inceput au existat cateva pasaje care mi-au placut. In rest, fara bla-bla-ul fara rost si fara sens, cartea asta din 280 de pagini ar fi putut avea f bine 10.
Chiar daca ii dau 2 stele, Saramago ramane unul dintre scriitorii mei preferati cu o literatura nemaipomenita de 5 stele (i-am citit aproape toate romanele).
Chiar daca ii dau 2 stele, Saramago ramane unul dintre scriitorii mei preferati cu o literatura nemaipomenita de 5 stele (i-am citit aproape toate romanele).
August 29, 2024
هنا ساراماغو برمزياته المبعثرة ولكنه لم يكن هنا بفكرته المجنونة.
هل كنا أمام رواية أم أمام كتاب عادي يتحدث عن الفن والرسم والكتابة، وجدت هناك تأملات في الفن وعن الكتابة أكثر من الأحداث الروائية إلا إنه الرواية في النهاية انقلبت وركزت على الحدث الروائي.
ومن خلال هذه التأملات، وجدنا ساراماغو المحب للفن والذي يرمي لنا بعض من الفلسفة عن رؤية الشخص لنفسه ورؤية الآخرين له، وعن بعض السياسة ورموزها.
هل كنا أمام رواية أم أمام كتاب عادي يتحدث عن الفن والرسم والكتابة، وجدت هناك تأملات في الفن وعن الكتابة أكثر من الأحداث الروائية إلا إنه الرواية في النهاية انقلبت وركزت على الحدث الروائي.
ومن خلال هذه التأملات، وجدنا ساراماغو المحب للفن والذي يرمي لنا بعض من الفلسفة عن رؤية الشخص لنفسه ورؤية الآخرين له، وعن بعض السياسة ورموزها.
February 20, 2022
"Aplicadamente, cuidando do desenho da letra, escrevo e torno a escrever estas palavras. Viajo devagar. O tempo é este papel em que escrevo."
December 13, 2022
Ressamın Günlüğü � Saramago
“Dünyanın şu andaki toprağında, ilk yaratıldığı andaki toprağından çok daha fazla insan toprağı var ve içinde yaşadığımız, topraktan yapılmış evlerin ana maddesine de insan toprağı karışmış; bu evler kelimenin tam anlamıyla insanlardan yapılmış. Babamın kafatasının bir inşaat malzemesi olduğunu işte bu yüzden söyledim.� Sayfa 208
Ressamın Günlüğü kitabı çocuk kitaplarını da sayarsam Jose Saramago’dan okumuş olduğum 23. Kitap oldu. Eser H. adındaki bir portre ressamının hayatının bir bölümü üzerine kurgulanmış. Karakterimiz tanınmış bir iş adamının portresini çizmek için kolları sıvıyor ve bu esnada sanatçının zihnindeki odalarda yolculuğa çıkıyoruz. Fakat bundan sonra yorumlarım biraz olumsuz devam edecek. Öncelikle kitap roman, otobiyografi ve deneme arasında gidip geliyor, bu da bütünsel anlamda bir kargaşaya, olay örgüsündeki kopukluğa neden oluyor. Geçişler çok keskin hatta çeviriden mi kaynaklı bilemedim anlatımda ahenk bulmak epey güç. Saramago’yu çok sevmesem yarım bile bırakabilirdim. Daha öncesinde Baltasar ile Blimunda kitabını pek sevmemiştim ama Ressamın Günlüğü’nü ondan da az sevdim. Tabii yorumlar kişiseldir. Herkese iyi okumalar dilerim.
“Dünyanın şu andaki toprağında, ilk yaratıldığı andaki toprağından çok daha fazla insan toprağı var ve içinde yaşadığımız, topraktan yapılmış evlerin ana maddesine de insan toprağı karışmış; bu evler kelimenin tam anlamıyla insanlardan yapılmış. Babamın kafatasının bir inşaat malzemesi olduğunu işte bu yüzden söyledim.� Sayfa 208
Ressamın Günlüğü kitabı çocuk kitaplarını da sayarsam Jose Saramago’dan okumuş olduğum 23. Kitap oldu. Eser H. adındaki bir portre ressamının hayatının bir bölümü üzerine kurgulanmış. Karakterimiz tanınmış bir iş adamının portresini çizmek için kolları sıvıyor ve bu esnada sanatçının zihnindeki odalarda yolculuğa çıkıyoruz. Fakat bundan sonra yorumlarım biraz olumsuz devam edecek. Öncelikle kitap roman, otobiyografi ve deneme arasında gidip geliyor, bu da bütünsel anlamda bir kargaşaya, olay örgüsündeki kopukluğa neden oluyor. Geçişler çok keskin hatta çeviriden mi kaynaklı bilemedim anlatımda ahenk bulmak epey güç. Saramago’yu çok sevmesem yarım bile bırakabilirdim. Daha öncesinde Baltasar ile Blimunda kitabını pek sevmemiştim ama Ressamın Günlüğü’nü ondan da az sevdim. Tabii yorumlar kişiseldir. Herkese iyi okumalar dilerim.
June 24, 2020
Fantastic! This was Saramago's first novel but still shows the magnificent beauty of his writing even though it doesn't have the distinctive character of his later work. This story follows a portrait artist who is frustrated with the limits that portraiture imposes on his work but feels obligated to continue in order to have an income. This had a feel of a fictional auto-biography to me so I looked to see if Saramago had ever done portraiture but I didn't see any indication of it. The reason I was curious is because I was a portrait painter while in college and a few years after college and recognized the frustration I felt and dissatisfaction I had with the limits of expression in portrait painting that Saramago captured so magnificently in his writing. It's a feeling I thought that only another painter could know. This may have been his first novel but it is still a wonderful book.
August 28, 2024
احب ان ابدأ مراجعتي هذه باقتباس من الكتاب
*" ( اعتذر عن هذه الهرطقة ) "*
وتعريف الهرطقة في القاموس هو تغيير في عقيدة أو منظومة معتقدات مستقرة
في هذا الكتاب حاول ساراماغو تغيير الادب، حاول دمج اكثر من اسلوب، حاول دمج اكثر من نوع ادبي، حاول ان ينقلنا بين افكار مختلف لكاتب تارة ولرسام تارة اخرى واحيانا عاشق، حاول ان يكتب فقرات و فصول مبنية على كلمة واحدة او منطقة معينة. ولا ننسى المترجم الذي حاول ان يوصل افكار ساراماغو.
وكلمة السر في هذه المراجعة هو انه حاول ولكنه للاسف لم ينجح ابدا. فانت تضيع بين المصطلحات و الاحداث و الافكار و المناطق، فلا يوجد وصف جيد و لا حبكة مرتبطة ولا اسلوب يجعلك تندمج في ما تقرأ. كنت في مخاض طويل مع الكتاب لكي انهيه.
واعتذر عن *الهرطقة* في هذه المراجعة ايضًا.
*" ( اعتذر عن هذه الهرطقة ) "*
وتعريف الهرطقة في القاموس هو تغيير في عقيدة أو منظومة معتقدات مستقرة
في هذا الكتاب حاول ساراماغو تغيير الادب، حاول دمج اكثر من اسلوب، حاول دمج اكثر من نوع ادبي، حاول ان ينقلنا بين افكار مختلف لكاتب تارة ولرسام تارة اخرى واحيانا عاشق، حاول ان يكتب فقرات و فصول مبنية على كلمة واحدة او منطقة معينة. ولا ننسى المترجم الذي حاول ان يوصل افكار ساراماغو.
وكلمة السر في هذه المراجعة هو انه حاول ولكنه للاسف لم ينجح ابدا. فانت تضيع بين المصطلحات و الاحداث و الافكار و المناطق، فلا يوجد وصف جيد و لا حبكة مرتبطة ولا اسلوب يجعلك تندمج في ما تقرأ. كنت في مخاض طويل مع الكتاب لكي انهيه.
واعتذر عن *الهرطقة* في هذه المراجعة ايضًا.
October 23, 2017
Ressamın Elkitabı, Jose Saramago
__________________________________________________
Saramago'dan Ressamın Elkitabı bitti. Kitabın arkasında bu romanın, Saramago'nun ilk romanı olduğundan bahsediliyor ancak araştırmalarıma göre bu yanlış bir bilgi zira Saramago'nun yıllar sonra bulunan kayıp ilk romanı Çatıdaki Pencere. Onu geçen yıl okumuştum. İkinci romanı da Terra do Pecado, Türkçeye çevrilmemiş ve İngilizceye de The Land of Sin adıyla çevrilmiş. Bu durumda Ressamın Elkitabı, aslında yazarın üçüncü romanı oluyor ve bu roman orijinal dilinde 1977 yılında yayımlanmış, bu tarihlerde yazar 55 yaşlarındaymış. Bu roman da aslında bu yönüyle özyaşamöyküsel bir nitelik taşıyor çünkü romandaki tekniği iyi ancak yeteneksiz ressam H. de 50'li yaşlarında. Roman ile yazarın yaşamının koşutluklarından biri de yazarın da tıpkı romandaki ressam gibi yıllarca teknik ressamlık ve daha sonra reklamcılık yapmış olması. Yine romandaki ressam da yazar gibi solcu, antifaşist ve ateist. Saramago'nun ilk eserlerinden olması dolayısıyla belki de, romanın dili, yazarın diğer olgunluk dönemi romanlarından farklı olarak daha agresif ve cüretkâr. Yazar, bu romanında diğer romanlarından farklı olarak eleştirisini ironiyle zenginleştirip örtük biçimde değil, açık ve samimi bir şekilde yapıyor. Romandaki bazı erotik sahneler, yer yer açık ve teklifsiz dil ile doğrudan eleştiriler de biraz göze batsa da bunlar bence romanı zayıflatmıyor.
Romanın motiflerinden biri de sanatçının toplumdaki yeri. Romandaki ressam, yıllarca burjuva sınıfının kaprislerine katlanarak "kendilerine tıpatıp benzeyen portreler" yaparak yaratıcılığını ve yeteneğini ortaya çıkaramamış; bu nedenle ressam, yeteneksiz olduğunu açıkça ve samimiyetle dile getiriyor. Bu yönüyle burjuva sınıfının sanatçıya yönelik küçümseyici tavrı eleştiriliyor. Ressam, son yaptığı sipariş portre olayından sonra sanatı, sanatçıyı, sanatçının toplumdaki yerini, burjuva sınıfını ve kendini sorguluyor. Bir nevi burjuva sınıfıyla ve kendisiyle bir iç hesaplaşma bu kayıt (roman). Ressam, yaşadığı bu kırılma anından sonra yavaş yavaş yazmaya yöneliyor ve edebiyatın, kendini ifade etme bakımından resimden daha kısıtlamasız ve özgür bir yol olduğunu fark ediyor. Kendi yazarlığını da sorguluyor ressam ve tekniğinin şu an için mükemmel olmadığının ve rafine edilmesi gerektiğinin de bilincinde. Muhtemelen romandaki ressam da tıpkı 30 yıllık suskunluktan sonra yazmaya tekrar başlayan yazar gibi eserler üretmeye devam edecek. Ancak ressam, her ne kadar edebiyata yönelmiş olsa da resimden de tamamen kopmuş değil.
Romanın arka planlarından biri de kentler, görünümler, büyük ressamlar ve unutulmaz eserler. Ressam, gezip gördüğü yerleri tarihi dokuyla birlikte kendi gözünden de anlatıyor. Picasso, Velasquez, Van Gogh, Monet, Michelangelo gibi büyük ressam ve heykeltıraşlar gözümüzün önünde adeta bir geçit töreni düzenliyor. Ressam, büyük eserleri dinsel yönden de incelemekten geri durmuyor ve kilise mimarisiyle de ilgili ilginç notlar veriyor.
Romanın bir de siyasi bir yönü bulunuyor. Ülkede (Portekiz) faşist rejim iktidarda ve haksız/adaletsiz tutuklamalar yapıyor. Ülke siyasal olaylarla çalkalanırken bunun da arka planında naif bir şekilde filizlenen bir aşkın hikâyesini de okuyoruz. Romanın sonunda da rejim düşerek mutlu bir hayatı müjdeliyor aslında.
Saramago'nun diline alıştığım ironik ve muğlak romanlarından farklı bir roman okudum. Aynı zamanda, noktalama işaretleri de kullanılmıştı, diğer romanları gibi sadece nokta ve virgüle rastlamıyoruz bu romanda. İlginç bir şekilde bu romanı çok sevdim. Romanın edebi yönden zenginliği ve bende uyandırdığı estetik yaşantılar da beni ziyadesiyle memnun etti. Yazarın ilk dönem eserlerini merak ediyorsanız, önyargılarınızdan arınarak okumanızı naçizane tavsiye ederim zira romanın başındaki erotik sahneler ile direkt dili ilkin biraz rahatsız edici bulduğumdan bahsetmiştim. Şimdiden keyifli okumalar.
__________________________________________________
Saramago'dan Ressamın Elkitabı bitti. Kitabın arkasında bu romanın, Saramago'nun ilk romanı olduğundan bahsediliyor ancak araştırmalarıma göre bu yanlış bir bilgi zira Saramago'nun yıllar sonra bulunan kayıp ilk romanı Çatıdaki Pencere. Onu geçen yıl okumuştum. İkinci romanı da Terra do Pecado, Türkçeye çevrilmemiş ve İngilizceye de The Land of Sin adıyla çevrilmiş. Bu durumda Ressamın Elkitabı, aslında yazarın üçüncü romanı oluyor ve bu roman orijinal dilinde 1977 yılında yayımlanmış, bu tarihlerde yazar 55 yaşlarındaymış. Bu roman da aslında bu yönüyle özyaşamöyküsel bir nitelik taşıyor çünkü romandaki tekniği iyi ancak yeteneksiz ressam H. de 50'li yaşlarında. Roman ile yazarın yaşamının koşutluklarından biri de yazarın da tıpkı romandaki ressam gibi yıllarca teknik ressamlık ve daha sonra reklamcılık yapmış olması. Yine romandaki ressam da yazar gibi solcu, antifaşist ve ateist. Saramago'nun ilk eserlerinden olması dolayısıyla belki de, romanın dili, yazarın diğer olgunluk dönemi romanlarından farklı olarak daha agresif ve cüretkâr. Yazar, bu romanında diğer romanlarından farklı olarak eleştirisini ironiyle zenginleştirip örtük biçimde değil, açık ve samimi bir şekilde yapıyor. Romandaki bazı erotik sahneler, yer yer açık ve teklifsiz dil ile doğrudan eleştiriler de biraz göze batsa da bunlar bence romanı zayıflatmıyor.
Romanın motiflerinden biri de sanatçının toplumdaki yeri. Romandaki ressam, yıllarca burjuva sınıfının kaprislerine katlanarak "kendilerine tıpatıp benzeyen portreler" yaparak yaratıcılığını ve yeteneğini ortaya çıkaramamış; bu nedenle ressam, yeteneksiz olduğunu açıkça ve samimiyetle dile getiriyor. Bu yönüyle burjuva sınıfının sanatçıya yönelik küçümseyici tavrı eleştiriliyor. Ressam, son yaptığı sipariş portre olayından sonra sanatı, sanatçıyı, sanatçının toplumdaki yerini, burjuva sınıfını ve kendini sorguluyor. Bir nevi burjuva sınıfıyla ve kendisiyle bir iç hesaplaşma bu kayıt (roman). Ressam, yaşadığı bu kırılma anından sonra yavaş yavaş yazmaya yöneliyor ve edebiyatın, kendini ifade etme bakımından resimden daha kısıtlamasız ve özgür bir yol olduğunu fark ediyor. Kendi yazarlığını da sorguluyor ressam ve tekniğinin şu an için mükemmel olmadığının ve rafine edilmesi gerektiğinin de bilincinde. Muhtemelen romandaki ressam da tıpkı 30 yıllık suskunluktan sonra yazmaya tekrar başlayan yazar gibi eserler üretmeye devam edecek. Ancak ressam, her ne kadar edebiyata yönelmiş olsa da resimden de tamamen kopmuş değil.
Romanın arka planlarından biri de kentler, görünümler, büyük ressamlar ve unutulmaz eserler. Ressam, gezip gördüğü yerleri tarihi dokuyla birlikte kendi gözünden de anlatıyor. Picasso, Velasquez, Van Gogh, Monet, Michelangelo gibi büyük ressam ve heykeltıraşlar gözümüzün önünde adeta bir geçit töreni düzenliyor. Ressam, büyük eserleri dinsel yönden de incelemekten geri durmuyor ve kilise mimarisiyle de ilgili ilginç notlar veriyor.
Romanın bir de siyasi bir yönü bulunuyor. Ülkede (Portekiz) faşist rejim iktidarda ve haksız/adaletsiz tutuklamalar yapıyor. Ülke siyasal olaylarla çalkalanırken bunun da arka planında naif bir şekilde filizlenen bir aşkın hikâyesini de okuyoruz. Romanın sonunda da rejim düşerek mutlu bir hayatı müjdeliyor aslında.
Saramago'nun diline alıştığım ironik ve muğlak romanlarından farklı bir roman okudum. Aynı zamanda, noktalama işaretleri de kullanılmıştı, diğer romanları gibi sadece nokta ve virgüle rastlamıyoruz bu romanda. İlginç bir şekilde bu romanı çok sevdim. Romanın edebi yönden zenginliği ve bende uyandırdığı estetik yaşantılar da beni ziyadesiyle memnun etti. Yazarın ilk dönem eserlerini merak ediyorsanız, önyargılarınızdan arınarak okumanızı naçizane tavsiye ederim zira romanın başındaki erotik sahneler ile direkt dili ilkin biraz rahatsız edici bulduğumdan bahsetmiştim. Şimdiden keyifli okumalar.
September 1, 2024
ضخامة معلومات عامة و فنية و شخوص و أحداث كانت يجب أن تكون أكثر جاذبية و ترابط لا أن تكون مملة منفرة .. حاولت بقدر الإمكان "مسامحته" و إيجاد الأعذار فلم أستطع ..
ليس من واجب القارئ أن "يتحايل" على "التعقيد" و "اللف و الدوران" للخروج ب "المعنى" .. و ليس مطلوب من القارئ أن يجد الاعذار ل "الكاتب" على "همجية" أسلوب أو الشعور ب "الحزن" لعدم قدرته على "فهم" ما جاء على لسان "المفضل عنده" من خبايا
ليس من واجب القارئ أن "يتحايل" على "التعقيد" و "اللف و الدوران" للخروج ب "المعنى" .. و ليس مطلوب من القارئ أن يجد الاعذار ل "الكاتب" على "همجية" أسلوب أو الشعور ب "الحزن" لعدم قدرته على "فهم" ما جاء على لسان "المفضل عنده" من خبايا
May 23, 2020
190812: early work by the masterful saramago. i have read this after all the others, as it has just been published in english, and can see what will become his major concerns and style. this work seems odd at first- he does use various punctuation marks, but mostly this made me mentally strip them away, see them as superfluous. he is concerned here with the act of creating art, using painting portraiture to explore it�
there is an interesting frame, a self conscious conceit of being a painter trying out expressing himself in something of an art journal, though not one to publish. so it helps if you know art history. the extent to which art has unavoidable political repercussions, that art does not satisfy artist or client or eventually either. mild satire of artistic friends who originally seem apolitical, but true values revealed with something of a combination of love leading to personal love�
there is an interesting frame, a self conscious conceit of being a painter trying out expressing himself in something of an art journal, though not one to publish. so it helps if you know art history. the extent to which art has unavoidable political repercussions, that art does not satisfy artist or client or eventually either. mild satire of artistic friends who originally seem apolitical, but true values revealed with something of a combination of love leading to personal love�
Displaying 1 - 30 of 235 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.