What do you think?
Rate this book
آکواریومها� پیونگیان�
کانگ چول�-هوا� در این کتاب قصه� واقعی زندگی خود را تعریف می‌کن�. این مرد جوان زاده� پیونگیان� در کره� شمالی، زمانی که نه سال بیش‌ت� نداشت، همراه با دیگر اعضای خانواده� خود (مادربزرگ، پدر، عمو و خواهرش) محکوم شد به اقامت در یکی از اردوگاه‌ها� کار اجباری در کره� شمالی. جرم این خانواده، «خطای بزرگی» بود که پدربزرگ کانگ چول�-هوان� یکی از مدیران بلندپایه� حکومت کمونیستی کره� شمالی، مرتکب شده بود. کانگ چول�-هوا� و خانواده‌ا� پس از تحمل ده سال سختی‌ها� اردوگاه، آزاد شدند. اما این مرد جوان کره‌ا� دو سال بعد از آزادی‌ا� تصمیم گرفت از کره� شمالی فرار کند زیرا به اتهام گوش دادن به رادیوهای غیرمجاز در آستانه� دستگیری و اعزام دوباره به لردوگاه کار اجباری بود. کانگ چول�-هوا� نهایتا از طریق چین به کره� جنوبی گریخت. وی یکی از معدود جان ب� در بردگان اردوگاه‌ها� کار اجباری کره� شمالی است که از طریق آکواریومها� پیونگیان� موفق شده صدای خود را به گوش جهانیان برساند.
340 pages, Paperback
First published January 1, 2000
452 people are currently reading
16.2k people want to read
About the author
Kang Chol-Hwan
3books53followersKang Chol-Hwan (강철�) is a North Korean defector and author. As a child, he was imprisoned in the Yodok concentration camp for 10 years. After his release he fled the country, first to China and eventually to South Korea. He is the author, with Pierre Rigoulot, of The Aquariums of Pyongyang and worked as a staff writer specialized in North Korean affairs for The Chosun Ilbo. He is the founder and president of the North Korea Strategy Center.
Source:
Source:
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 800 reviews
January 11, 2024
این کتاب در مورد شخصی هست که مدت ده سال در اردوگاه‌ها� کار اجباری کشور کره� شمالی اسیر بوده و پس از آزادی به دلیل امکان دوباره دستگیری از طریق چین به کره‌جنوب� پناهنده میشه. در مقدمه کتاب توسط ویراستار اطلاعات خوبی راجع به نحوه� جدایی دو کره و اتفاقاتی که افتاد تا کره� شمالی به کشوری که الان هست تبدیل بشه آورده شده. شروع کتاب با صحبت در مورد مادربزرگ سوژه� اصلی شروع میشه که قبل از تشکیل دولت کره� شمالی فعلی وقتی کره جزو مستعمره‌ها� ژاپن بوده به ژاپن رفته و پس از اتفاقاتی که در کتاب میخونی� ازدواج کرده و کسب کاری با شوهرش راه انداخته. توی ژاپن با تفکر چپ و سوسیالیستی آشنا میشه و در نهایت پس از تشکیل دولت کمونیستی کره� شمالی تمام خانواده رو از ژاپن به کره� شمالی می‌بر� برای رسیدن به آرزوی بزرگ و آرمان کمونیستی. بعد از برگشت همسرش جزو اعضاء رده بالای دولتی میشه و زندگی خوبی نسبت به عامه� مردم کره� شمالی دارند اما کم‌ک� متوجه پوچ بودن امید و آرزوها و آرمانهای خودشون میشن تا اینکه روزی پدربزرگ دیگه به خونه بر نمیگرده و چند روز بعد کل اعضا خانواده به اردوگاه کار اجباری برده میشن و اتفاقات این اردوگاه قسمت اعظم کتابه و در نهایت ازادی، ترس از گرفتاری مجدد و فرار و پناهندگی. من کتابهای زیادی در مورد کره� شمالی و فراریان از اونجا خوندم و کم‌ک� تمام اتفاقات داره برام تکرار میشه و جذابیتش رو برام از دست داده، میتونم بگم خیلی از کتابها کمتر از بیست درصد با هم تفاوت دارند و حتی اتفاقات حاشیه‌ا� برای جذابیت کتاب بیان نشده. فکر میکنم تنها کتاب متفاوتی که در این موضوع خوندم کتابی بود به اسم «روح� گریان من» که کاملا موضوع متفاوت و جالبی داشت.ه
December 29, 2013
The rating I am giving this book is for the writing, not the story. The writing tends toward overly flowery and even tedious ("nocturnal visitation" for dream, for heaven's sake) and I had a very hard time pushing myself through the sentences.
I also read this book after reading , which was about a man who was born in one of the worst of all camps, and against unimaginable odds, escaped. Because his camp was just so much more horrific and the treatment of the prisoners even more inhumane -- if you can believe it -- the story was also more powerful. Perhaps if I'd read this one first, I'd have been even more deeply horrified. But after reading the worst, reading the less-worse feels (unfairly of me) minimal.
There is a small handful of books addressing the horrors of the North Korean prison camp system. Read , a novel but an extraordinarily well-researched novel that seemed like a non-fiction book after I then read Escape From Camp 14, which told some of the same horrors. And , stories of six ordinary lives in that horrific place.
Even a book that is written the way this book is written is worth reading, so I hesitate over criticizing the writing. But against the few others that cover this ground, the writing does matter. STILL: very worth the read. Very worth it.
I also read this book after reading , which was about a man who was born in one of the worst of all camps, and against unimaginable odds, escaped. Because his camp was just so much more horrific and the treatment of the prisoners even more inhumane -- if you can believe it -- the story was also more powerful. Perhaps if I'd read this one first, I'd have been even more deeply horrified. But after reading the worst, reading the less-worse feels (unfairly of me) minimal.
There is a small handful of books addressing the horrors of the North Korean prison camp system. Read , a novel but an extraordinarily well-researched novel that seemed like a non-fiction book after I then read Escape From Camp 14, which told some of the same horrors. And , stories of six ordinary lives in that horrific place.
Even a book that is written the way this book is written is worth reading, so I hesitate over criticizing the writing. But against the few others that cover this ground, the writing does matter. STILL: very worth the read. Very worth it.
September 26, 2022
|| || || ||
I love reading books about North Korea but I have to space them out because otherwise they get too depressing. One of the things I find most fascinating is how the stories are always so different from defectors and yet share so many similar themes. Kang Chol-Hwan's is interesting because he originally lived in Japan (many ethnic Koreans were displaced after occupation), but at the time North Korea was running propaganda campaigns encouraging Koreans to repatriate. Chol-Hwan's mother was very communist, so they went to North Korea to start their new lives.
Originally, things were okay. They were poor but his grandfather had a good job and his mother came from a position of respect. Then relationships soured between them and the government and his grandfather was branded a traitor and all of them were taken to Yodok, Camp 15, a prison camp. He was there for twenty years before release, subject to incredibly difficult working conditions, bad hygiene, limited food, and cruelty from the guards. This is as much a survival story as it is a human rights story, and Chol-Hwan goes into a level of detail in his treatment that I imagine must have been very difficult to relive. Other writers chose to gloss over these sections of their lives, but Chol-Hwan doesn't.
The writing is a little melodramatic but it suits the way he tells the story. As far as the other NK memoirs I have read from other defectors go, I would say this ranks as one of the better. It's an evenly-paced, intense recollection of some truly vile human conditions. The way he woke up from years of his country's propaganda, and his escape from NK, were incredibly powerful. I'm glad he was able to get away and tell his story. It's sad that he had to leave family members behind and still doesn't know what happened to them. That lack of closure must really wear on the psyche. There are TWs for virtually everything in this book, so if you pick up THE AQUARIUMS OF PYONGYANG, make sure you are coming at it from a good mental place.
3.5 to 4 stars
February 20, 2013
Much of Kang Chol-Hwan's memoir of life in North Korea's notorious Yodok prison camp is eye-opening stuff, especially when he tells the story from the inside - he served a ten-year sentence there from the age of nine, as an innocent by-product of being part of an allegedly subversive family.
A lot of it, unsurprisingly, is classic misery-memoir, albeit enhanced considerably by the insight that it gives into North Korean society, particularly from within institutions that even North Koreans aren't supposed to know about (tellingly, he reveals - and presumably himself knows - little about the ultra-secret hard-labour camps from which few ever emerge). As one might expect, life in the camp is relentlessly brutal, with few concessions made for age - children were spared summary executions, but they could just as easily perish in a mine collapse.
The book's downside is that Kang, very possibly for reasons beyond his control (which may be partly down to the fact that the book I read was effectively translated from Korean to French to English), isn't an especially compelling narrator, and the book does tend towards the repetitive. I also felt that the final section, in which he successfully escapes the North and ends up as a South Korean citizen via its embassy in Beijing, was somewhat rushed - he clearly couldn't wait to get away, but he conveyed this feeling all too effectively to the reader. (This isn't a spoiler, by the way: this is made clear in the introduction, and Kang clearly wouldn't have been able to write the book at all if he hadn't successfully got out of the country).
Still, as a companion-piece to Barbara Demick's (still the best account of day-to-day North Korean life that I've read, largely thanks to its plurality of voices), it's an illuminating and often sickening read - not least for the unanswered and possibly unanswerable question of whether Kang's family suffered any further repercussions resulting from his escape.
A lot of it, unsurprisingly, is classic misery-memoir, albeit enhanced considerably by the insight that it gives into North Korean society, particularly from within institutions that even North Koreans aren't supposed to know about (tellingly, he reveals - and presumably himself knows - little about the ultra-secret hard-labour camps from which few ever emerge). As one might expect, life in the camp is relentlessly brutal, with few concessions made for age - children were spared summary executions, but they could just as easily perish in a mine collapse.
The book's downside is that Kang, very possibly for reasons beyond his control (which may be partly down to the fact that the book I read was effectively translated from Korean to French to English), isn't an especially compelling narrator, and the book does tend towards the repetitive. I also felt that the final section, in which he successfully escapes the North and ends up as a South Korean citizen via its embassy in Beijing, was somewhat rushed - he clearly couldn't wait to get away, but he conveyed this feeling all too effectively to the reader. (This isn't a spoiler, by the way: this is made clear in the introduction, and Kang clearly wouldn't have been able to write the book at all if he hadn't successfully got out of the country).
Still, as a companion-piece to Barbara Demick's (still the best account of day-to-day North Korean life that I've read, largely thanks to its plurality of voices), it's an illuminating and often sickening read - not least for the unanswered and possibly unanswerable question of whether Kang's family suffered any further repercussions resulting from his escape.
September 4, 2022
همه ما میدونیم تاوان ایمان به یه رویای اشتباه چه شکلیه ،پدر و مادرهامون ما رو تو یه منجلابی انداختن که خودشون هم بعد از مدت کوتاهی فهمیدن چه اشتباهی کردن . مادربزرگ این خانواده هم با ایمان به غلطش به حزب کمونیست شور انقلابی میگیرتش و با تصور اینکه کره شمالی همون بهشت موعودشه تمام خانواده رو بدون رضایت قلبی اونها مجبور به مهاجرت میکنه.
طولی نمیکشه همین عزیز دوردونه حزب رو همراه با خانواده‌ا� به اردوگاه کار اجباری میفرستن .
تمام این ۴۰۰ صفحه شرح وقایعی هست که داخل اردوگاه برای نوه این خانواده و بقیه افراد اونجا افتاده . اما با همه این تفاسیر طولانی هیچ نکته تامل برانگیز و تاثیرگذاری نداشت . تمام وقایع به صورت روزنامه وار و بدون درگیر شدن احساسات نوشته شده.
کتاب میتونست خلاصه تر باشه و حتی میتونست بعد از فرار و چالش های جاافتادن تو کشور دیگه رو بهتر و عمیق تر نشون بده اینکه فرد بعد از فرار با چه شوک فرهنگی روبه رو میشه خودش میتونه نشون دهنده طرز زندگی تو کشور مبدا باشه
چیز دیگه ایی که خیلی عجیبه اینه که کره ایی ها این بلا ها رو سر هموطنان خودشون میارن .اردوگاه های کار اجباری همیشه در تاریخ وجود داشتن اما بیشتر اونها برای اسیران جنگی و نیرو های دشمن بوده .اینکه یه حکومت همچین بلایی رو سر ملت خودش بیاره به معنای واقعی دیکتاتوری اون حکومت رو نشون میده.
طولی نمیکشه همین عزیز دوردونه حزب رو همراه با خانواده‌ا� به اردوگاه کار اجباری میفرستن .
تمام این ۴۰۰ صفحه شرح وقایعی هست که داخل اردوگاه برای نوه این خانواده و بقیه افراد اونجا افتاده . اما با همه این تفاسیر طولانی هیچ نکته تامل برانگیز و تاثیرگذاری نداشت . تمام وقایع به صورت روزنامه وار و بدون درگیر شدن احساسات نوشته شده.
کتاب میتونست خلاصه تر باشه و حتی میتونست بعد از فرار و چالش های جاافتادن تو کشور دیگه رو بهتر و عمیق تر نشون بده اینکه فرد بعد از فرار با چه شوک فرهنگی روبه رو میشه خودش میتونه نشون دهنده طرز زندگی تو کشور مبدا باشه
چیز دیگه ایی که خیلی عجیبه اینه که کره ایی ها این بلا ها رو سر هموطنان خودشون میارن .اردوگاه های کار اجباری همیشه در تاریخ وجود داشتن اما بیشتر اونها برای اسیران جنگی و نیرو های دشمن بوده .اینکه یه حکومت همچین بلایی رو سر ملت خودش بیاره به معنای واقعی دیکتاتوری اون حکومت رو نشون میده.
June 28, 2017
تاکنون دو کتاب از شرح حال زندگی مردمان کره‌شمال� مطالعه کردم.
نام کتاب اول، افسوس نمی‌خوری� بود که مستقیما توسط یک روزنامه‌نگا� آمریکایی نوشته شده بود.
کتاب آکواریومها� پیونگیان� هم از زبان فردی که در اردوگاه‌ها� کره‌شمال� ۱۰ سال از عمر خود را تلف کرده نگارش شده است.
ستاره‌ه� را به دلیل تلاش نویسنده� و زندگی سختی وی، دادم و ربطی به نگارش کتاب ندارد.
گرچه نگارش کتاب و ترجمه آن هم بسیار دلنشین بود.
در مجموع هنوز هم درک درستی از زندگی مردم کره‌شمال� ندارم، آیا واقعاً زندگی مردم کره‌شمال� تا به این حد اسف‌با� است؟
دولت این کشور مقصر است یا این جهل مردم این کشور است که روزگار کره‌شمال� را به این وضع کشانده؟
از طرف دیگر دولت کره‌شمال� مدعی است که مردم این کشور زندگی خوبی دارند، این ادعا تا چه اندازه صحت دارد؟
دوستان لطف میکنن� اگر منبع یا کتاب دیگری در خصوص سوال‌های� که مطرح کردم به من معرفی کنند.
نام کتاب اول، افسوس نمی‌خوری� بود که مستقیما توسط یک روزنامه‌نگا� آمریکایی نوشته شده بود.
کتاب آکواریومها� پیونگیان� هم از زبان فردی که در اردوگاه‌ها� کره‌شمال� ۱۰ سال از عمر خود را تلف کرده نگارش شده است.
ستاره‌ه� را به دلیل تلاش نویسنده� و زندگی سختی وی، دادم و ربطی به نگارش کتاب ندارد.
گرچه نگارش کتاب و ترجمه آن هم بسیار دلنشین بود.
در مجموع هنوز هم درک درستی از زندگی مردم کره‌شمال� ندارم، آیا واقعاً زندگی مردم کره‌شمال� تا به این حد اسف‌با� است؟
دولت این کشور مقصر است یا این جهل مردم این کشور است که روزگار کره‌شمال� را به این وضع کشانده؟
از طرف دیگر دولت کره‌شمال� مدعی است که مردم این کشور زندگی خوبی دارند، این ادعا تا چه اندازه صحت دارد؟
دوستان لطف میکنن� اگر منبع یا کتاب دیگری در خصوص سوال‌های� که مطرح کردم به من معرفی کنند.
June 4, 2020
داستان یوسف وار آقای کانگ را بخوانید و با نوع جدید و دردناکی از زندگی آشنا شوید.
از آن رو نوشتم یوسف وار که آقای کانگ هم روزی به علت جرمی که پدربزرگ اش کرده ، به همراه سایر اعضای خانواده در سن 9 سالگی تشریف می برد اردوگاه کار اجباری یودوک.
یک جورهایی مثل قعر چاهی که حضرت یوسف علیه السلام رفت.
اردوگاه یودوک نسخه ای ملایم تر از گولاگ های شوروی است که حتی می توان در آن خانوادگی هم به زندگی ادامه داد. البته این ملایم که من می نویسم ان شاء الله که شما را گول نزند که مثلا فکر کنید در یودوک خوش می گذرد !
بگذریم جذاب ترین و طولانی ترین قسمت کتاب همین ده سال اقامت آقای کانگ در یودوک است که بسیار هم خواندنی است.
نهایتا آقای کانگ به سئول می رسد و چنان پولدار می شود که بیا و ببین مثل جناب یوسف علیه السلام از قعر چاه و بدبختی تا اوج عزت و رفاه.
جدای از داستان و روایت جذاب با حال و اوضاع دیکتاتوری ها هم می توانید آشنا شوید البته من اعتقاد ندارم همه ی محتوای این کتاب و نظرات سیاسی نویسنده درست و واقعی است. در نظر بگیرید که طرف یک پناهنده ی سیاسی است که اصلا نان و رزق و روزی اش در نوشتن در مورد سختی ها و بلایای کره ی شمالی است و ...
یک جورهایی شبیه بعضی مزخرفاتی که رسانه ها و رسانه چی ها خارج نشین خودمان در مورد کشورمان می گویند. اما به همان نسبت هم می شود قدری فکر کرد و با قدری مطالعه ی بیشتر در این فضا رگه های واقعیت ها را پیدا کرد .
نهایتا بخوانید تا بدانید آدمی چه میل عجیبی برای زنده ماندن در هر شرایطی دارد.
از آن رو نوشتم یوسف وار که آقای کانگ هم روزی به علت جرمی که پدربزرگ اش کرده ، به همراه سایر اعضای خانواده در سن 9 سالگی تشریف می برد اردوگاه کار اجباری یودوک.
یک جورهایی مثل قعر چاهی که حضرت یوسف علیه السلام رفت.
اردوگاه یودوک نسخه ای ملایم تر از گولاگ های شوروی است که حتی می توان در آن خانوادگی هم به زندگی ادامه داد. البته این ملایم که من می نویسم ان شاء الله که شما را گول نزند که مثلا فکر کنید در یودوک خوش می گذرد !
بگذریم جذاب ترین و طولانی ترین قسمت کتاب همین ده سال اقامت آقای کانگ در یودوک است که بسیار هم خواندنی است.
نهایتا آقای کانگ به سئول می رسد و چنان پولدار می شود که بیا و ببین مثل جناب یوسف علیه السلام از قعر چاه و بدبختی تا اوج عزت و رفاه.
جدای از داستان و روایت جذاب با حال و اوضاع دیکتاتوری ها هم می توانید آشنا شوید البته من اعتقاد ندارم همه ی محتوای این کتاب و نظرات سیاسی نویسنده درست و واقعی است. در نظر بگیرید که طرف یک پناهنده ی سیاسی است که اصلا نان و رزق و روزی اش در نوشتن در مورد سختی ها و بلایای کره ی شمالی است و ...
یک جورهایی شبیه بعضی مزخرفاتی که رسانه ها و رسانه چی ها خارج نشین خودمان در مورد کشورمان می گویند. اما به همان نسبت هم می شود قدری فکر کرد و با قدری مطالعه ی بیشتر در این فضا رگه های واقعیت ها را پیدا کرد .
نهایتا بخوانید تا بدانید آدمی چه میل عجیبی برای زنده ماندن در هر شرایطی دارد.
July 28, 2021
As I finished reading In Order To Live, the harrowing memoir by North Korean defector Yeonmi Park, I naturally encountered many Amazon promos for other similar books. I decided to check this one since it dealt with an aspect of North Korean society not experienced by Park; the huge network of concentration camps in which the regime routinely imprisons its own citizens. Author Kang Chol-Hwan was taken (at age nine), along with his family to a camp after his grandfather was imprisoned for activity "perceived" to be anti state. Park described the absurd guilt-by-association in North Korea relating to status (having an outcast relative automatically makes you an outcast). His family was finally released after ten years; after his grandfather died. So if one person sent to a camp, the whole family is likewise imprisoned. And considering how easy it is to get sent to a camp in North Korea, we’re talking about a gulag that’s so pervasive it’s hard to imagine anybody in that county who hasn’t had direct contact with the system or who doesn’t live in constant fear of it.
Descriptions of camp life are far more horrific than can be imagined, even for those who have been educated with respect to Nazi camps or the Stalinist gulag. What’s even more horrible here is how hard this problem is to solve. North Korea can’t diplomatically join the world because there is no way the regime can own up to these camps, which not only serve as population control but which, it seems, also make up a meaningful portion of the county’s industrial base (without a functional market system, it literally needs to resort to slave labor, and still fares badly at that).
As with Park, there are many on ŷ who suggest other defector memoirs are better written. That’s a ridiculous debate to even have. All attention needs to be on the subject matter, and ways to find a solution. The idea of a who-is-better writing competition is every bit as stupid as the South Korean leftists who tried to “educate� Kang on the evils of the South Korean system, just as leftists in the Ivy League tied to persuade Park that the US is at fault for all the world’s problems. Interesting, though, that none of the leftists took Kang up on his suggestion that if they admired the Kims so much they should simply move to North Korea. Seriously, anybody who gave this book (or Park’s) less than five stars needs to have a self-criticism meeting with the asshole in the mirror.
Descriptions of camp life are far more horrific than can be imagined, even for those who have been educated with respect to Nazi camps or the Stalinist gulag. What’s even more horrible here is how hard this problem is to solve. North Korea can’t diplomatically join the world because there is no way the regime can own up to these camps, which not only serve as population control but which, it seems, also make up a meaningful portion of the county’s industrial base (without a functional market system, it literally needs to resort to slave labor, and still fares badly at that).
As with Park, there are many on ŷ who suggest other defector memoirs are better written. That’s a ridiculous debate to even have. All attention needs to be on the subject matter, and ways to find a solution. The idea of a who-is-better writing competition is every bit as stupid as the South Korean leftists who tried to “educate� Kang on the evils of the South Korean system, just as leftists in the Ivy League tied to persuade Park that the US is at fault for all the world’s problems. Interesting, though, that none of the leftists took Kang up on his suggestion that if they admired the Kims so much they should simply move to North Korea. Seriously, anybody who gave this book (or Park’s) less than five stars needs to have a self-criticism meeting with the asshole in the mirror.
May 30, 2015
خوندن راجع به اردوگاه‌ها� کار اجباری ناراحت کننده ست� این واقعیت رو به رخ ت می‌کش� که آدم تا چه درجه از پستی میتونه نزول کنه. اما وقتی� راجع به گولاگ‌ها� شوروی یا اردوگاه‌ها� نازی‌ه� میخونی دلت گرمه که فقط خاطره س� و به تاریخ پیوسته، حالا تصور کنید توی قرن بیست و یک همچین اردوگاهی وجود داشته باشه، ترسناکه!
باورش سخته که کسی� رو به خاطر جرم(بخونید همسو نبودن با رژیم) یکی� از اعضای خانواده‌ا� زندانی کنند تا زمانی� که اون عضو خاطی� از دنیا بره، یا اینکه کسی� رو به این دلیل که در مراسم ادای احترام به رهبر کبیر خوب و سر حال حاضر نشده به چند ماه زندان انفرادی توی یک قفس کوچک محکوم کنند،
نویسنده این کتاب یک جوان متولد پیونگ یانگه که از سن نه سالگی و به مدت ده سال در یکی� از اردوگاه‌ها� کار اجباری کره شمالی زندگی� !! کرده، به جرم اینکه پدر بزرگش از مخالفین رژیم کره شمالی بوده, جالب اینکه پدر بزرگ و مادربزرگ از طرفداران سر سخت رژیم کمونیستی کره بودند که از ژاپن به مدینه فاضله شون مهاجرت کردند و دست آخر مرگ نصیب شون شد،
-کتاب نثر ادیبانه و فاخری نداره، طبیعتا چون خاطرات یک محکوم از دوران زندان و بعد فرار� هست،
-ای کاش نشر محترم ثالث قبل از چاپ کتاب رو ویراستاری میکرد، اشتباهات نگارشی کتاب گاهی غیر قابل هضم بود،
باورش سخته که کسی� رو به خاطر جرم(بخونید همسو نبودن با رژیم) یکی� از اعضای خانواده‌ا� زندانی کنند تا زمانی� که اون عضو خاطی� از دنیا بره، یا اینکه کسی� رو به این دلیل که در مراسم ادای احترام به رهبر کبیر خوب و سر حال حاضر نشده به چند ماه زندان انفرادی توی یک قفس کوچک محکوم کنند،
نویسنده این کتاب یک جوان متولد پیونگ یانگه که از سن نه سالگی و به مدت ده سال در یکی� از اردوگاه‌ها� کار اجباری کره شمالی زندگی� !! کرده، به جرم اینکه پدر بزرگش از مخالفین رژیم کره شمالی بوده, جالب اینکه پدر بزرگ و مادربزرگ از طرفداران سر سخت رژیم کمونیستی کره بودند که از ژاپن به مدینه فاضله شون مهاجرت کردند و دست آخر مرگ نصیب شون شد،
-کتاب نثر ادیبانه و فاخری نداره، طبیعتا چون خاطرات یک محکوم از دوران زندان و بعد فرار� هست،
-ای کاش نشر محترم ثالث قبل از چاپ کتاب رو ویراستاری میکرد، اشتباهات نگارشی کتاب گاهی غیر قابل هضم بود،
June 4, 2018
#آکواریومایپیونگیانگ
#کانگچولوان
#بیژناشتری
#انتشاراتثالث
#ادبیاتکرشمالی
وقتی به تاریخ نگاه میکنم میبینم که قدرت های کمونیستی در هر زمان و مکانی که بوده اند همواره دامهای مشابهی را بر سر راه مردم پهن کرده و آنها را در توهم رسیدن به جامعه ای آرمانی قربانی کرده اند.ثمره ی چنین اعمالی به رنج و مصیبت های بسیار در گوشه و کنار جهان منجر شده است؛از فرانسه و مصر گرفته تا کامبوج و چین!
کانگ و خانواده اش ساکن ژاپن و از حامیان جمهوری خلق کره و سیاست های کمونیستی کیم ایل سونگ هستند،که به دعوت حکومت برای زندگی عازم پیونگ یانگ میشوند!اما به محض ورود به کره شمالی متوجه میشوند که کشور با آرمانشهر مورد نظرشان تفاوتهای بسیاری دارد،طوری که به جای زندگی در بالاترین و بهترین رده های کشور سر از اردوگاههای کار اجباری در می آورند...
کره شمالی همیشه برای من جذاب و پر از علامت سوال بوده،هرچند سیاستهاش مانع از این میشه که اطلاعات زیادی ازش در دسترس باشه!بهترین راه برای آشنایی با کره،خوندن سرگذشت مردمشه که تونستن صدای خودشون رو به گوش جهان برسونن!
خوندن سرگذشت واقعی آدمها در� کنار تجربه جذاب و در عین حال دردناکی که داره،شاید برای بعضی ها خسته کننده باشه،چون داستان پردازی قوی‌ندار� و نویسنده قدرت قلم بالایی نداره و قصه انسجام و پختگی یک داستان رو نداره!اما این سبک کتابها انقدر خوندنی هستن که بشه ایراداتش رو نادیده گرفت و ازش لذت برد.
خیلی وقت بود این کتاب رو داشتم اما فرصت نبود بخونمش اما تصمیمات جدید رهبر کره شمالی باعث شد زود شروعش کنم تا عمق سنت شکنی کیم جونگ اون و جدا شدن از خط فکری پدر و پدر بزرگ دیکتاتورش و لطف بزرگش به مردم کره رو بیشتر درک کنم.(کلا توصیه میکنم سعی کنید کتابخونی هدفمندی داشته باشید و با توجه به اخبار روز دنیا کتابهای مرتبط بخونید که دید وسیع تری نسبت به دنیای سیاست داشته باشید).
اگر طرفدار سیاست،تاریخ و زندگی نامه خوانی هستید مطمئنم از این کتاب به اندازه من لذت میبرید.
۵/۵
#کتابخونیوستا
December 4, 2017
کانگ چول هوان در کتاب آکواریوم های پیونگ یانگ ده سال حبس در اردوگاه های کار اجباری کره شمالی رو به تصویر می کشه.
خانواده ی کانگ چول هوان از ثروتمندان کره ای ساکن ژاپن بودن که برمبنای تبلیغات کشورشون و تمایلات کمونیستیشون تصمیم میگیرن به کشورشون برگردن اما اون چیزی که باهاش مواجه میشن کاملا متفاوت با تصوراتشون بوده. بعد از بازگشت به کره، تمام اموالشون مصادره میشه و کل خانواده به اردوگاه های کار اجباری منتقل میشن. طبق قوانین، اگر کسی مرتکب جرمی بشه، تمام خانوادش و حتی فرزندان خردسالش هم زندانی میشن. از جمله دلایلی که باعث حبس بعضی افراد در این اردوگاه های کار شده، میشه به عدم شرکت در تظاهرات های حکومتی و یا تشویق نکردن رهبر کبیر به قدر کافی اشاره کرد! توی این اردوگاه های کار از افراد به بدترین شکل ممکن بیگاری کشیده میشه، مورد تحقیر قرار میگیرن، در جلسات انتقاد از خود به جرم های نکرده اعتراف می کنن، کودکان زیر ده سال در معادن به کار گرفته میشن، به علت نبود تغذیه مناسب دچار سو تغذیه و بیماری میشن و به خوردن موش و قورباغه و حشرات روی میارن..
تمامی این اتفاقات واقعیه و از زبان کسی روایت میشه که بعد از سال ها موفق شده از کره ی شمالی فرار کنه. اتفاقاتی که توی کتاب شرح داده میشن به قدری وحشتناک و دور از تصورن که حتی تصور اینکه این اتفاقات نه در اردوگاه های استالین و هیتلر که در اواخر قرن بیستم و قرن بیست و یکم و در سال های اخیر در حال رخ دادن هستن هم کاملا فراتر از تصوره. بی نهایت تکان دهنده و دردناک..
از اون کتابای به شدت جذابیه که خیلی خیلی توصیه میکنم.
این دومین کتابیه که درمورد کره شمالی خوندم. این کتاب به نسبت کتاب "فرار از اردوگاه 14" قلم روان تر و جذاب تری داره ولی در عین حال کاملا مشخصه که اردوگاه 14 به نسبت اردوگاه 15(که توی این کتاب وصف شده) جای خیلی مخوف تریه!
خانواده ی کانگ چول هوان از ثروتمندان کره ای ساکن ژاپن بودن که برمبنای تبلیغات کشورشون و تمایلات کمونیستیشون تصمیم میگیرن به کشورشون برگردن اما اون چیزی که باهاش مواجه میشن کاملا متفاوت با تصوراتشون بوده. بعد از بازگشت به کره، تمام اموالشون مصادره میشه و کل خانواده به اردوگاه های کار اجباری منتقل میشن. طبق قوانین، اگر کسی مرتکب جرمی بشه، تمام خانوادش و حتی فرزندان خردسالش هم زندانی میشن. از جمله دلایلی که باعث حبس بعضی افراد در این اردوگاه های کار شده، میشه به عدم شرکت در تظاهرات های حکومتی و یا تشویق نکردن رهبر کبیر به قدر کافی اشاره کرد! توی این اردوگاه های کار از افراد به بدترین شکل ممکن بیگاری کشیده میشه، مورد تحقیر قرار میگیرن، در جلسات انتقاد از خود به جرم های نکرده اعتراف می کنن، کودکان زیر ده سال در معادن به کار گرفته میشن، به علت نبود تغذیه مناسب دچار سو تغذیه و بیماری میشن و به خوردن موش و قورباغه و حشرات روی میارن..
تمامی این اتفاقات واقعیه و از زبان کسی روایت میشه که بعد از سال ها موفق شده از کره ی شمالی فرار کنه. اتفاقاتی که توی کتاب شرح داده میشن به قدری وحشتناک و دور از تصورن که حتی تصور اینکه این اتفاقات نه در اردوگاه های استالین و هیتلر که در اواخر قرن بیستم و قرن بیست و یکم و در سال های اخیر در حال رخ دادن هستن هم کاملا فراتر از تصوره. بی نهایت تکان دهنده و دردناک..
از اون کتابای به شدت جذابیه که خیلی خیلی توصیه میکنم.
این دومین کتابیه که درمورد کره شمالی خوندم. این کتاب به نسبت کتاب "فرار از اردوگاه 14" قلم روان تر و جذاب تری داره ولی در عین حال کاملا مشخصه که اردوگاه 14 به نسبت اردوگاه 15(که توی این کتاب وصف شده) جای خیلی مخوف تریه!
June 10, 2020
هر چه بیشتر کتاب درباره کره شمالی می خونم، بیشتر مبهوت میشم از این همه ظلمی که همین حالا در کره شمالی و در اردوگاه های کار اجباری به مردم تحمیل میشه
حکومت های دیکتاتور با روشی مشابه، سعی در فریب مردم برای رسیدن به آرمانشهر دارن اما به روش های یکسان مردم رو محدود و سرکوب می کنن و جان انسان ها براشون بی اهمیت ترین چیزه
مقدمه ویراستار انگلیسی کتاب درباره چگونگی شکل گیری و تقسیم دو کره خیلی مفید بود
کتاب، اطلاعات خوبی درباره کره شمالی و شیوه زندگی سخت در اردوگاه های کار اجباری داره که آدم رو متاثر می کنه
حکومت های دیکتاتور با روشی مشابه، سعی در فریب مردم برای رسیدن به آرمانشهر دارن اما به روش های یکسان مردم رو محدود و سرکوب می کنن و جان انسان ها براشون بی اهمیت ترین چیزه
مقدمه ویراستار انگلیسی کتاب درباره چگونگی شکل گیری و تقسیم دو کره خیلی مفید بود
کتاب، اطلاعات خوبی درباره کره شمالی و شیوه زندگی سخت در اردوگاه های کار اجباری داره که آدم رو متاثر می کنه
July 8, 2022
' تبليغ هاى حكومتى به حدى بى معنى و روش هاى آموزشى به حدى ناشيانه بود كه ناخودآگاه از آن ها نفرت پيدا مى كرديم.'
بعد از سال ها تو قفسه موندن، امروز در آوردم و خوندمش.
بقيه ى كتاب هاى اين سبكى رو از to read ليستم حذف م�� كنم. ديگه بدترين هاى فعلى رو خوندم ديگه.
بعد از سال ها تو قفسه موندن، امروز در آوردم و خوندمش.
بقيه ى كتاب هاى اين سبكى رو از to read ليستم حذف م�� كنم. ديگه بدترين هاى فعلى رو خوندم ديگه.
May 10, 2019
Another horrific tale of life in the prison that is all of North Korea - this one told about life within a prison itself. Perhaps because this is the latest in a list of books about All Things North Korean that I've been reading in the last couple of years, I was not as horrified by this story as I was by some of the others I've previous read. Both "Nothing to Envy" and "In Order to Live: A North Korean Girl's Journey to Freedom" affected me far more deeply, and I would recommend both of those books over this one. There was an emotional distance in Kang's writing that kept my horror a bit more at bay. Still - I believe any and all books written by or about North Koreans who have managed to escape from that hideous place are worth reading.
January 31, 2013
The Aquariums of Pyongyang: Ten Years in the North Korean Gulag
This author, Kang Chol-Hwan, was born in 1969 in Pyongyang, North Korea. Kang lived in a very large, luxurious, multi-room apartment in privileged comfort almost unheard of in communist Northern Korea. His family enjoyed the rare conveniences of a refrigerator, washing machine, colored television set and even a car.
Kang’s family wealth came, not just from his grandparent’s high social status, but his grandfather’s mass fortune acquired while living and working in capitalist Japan. Kang’s grandfather was one of the most affluent Koreans in Osaka, Japan before he returned to North Korea.
Kang’s early childhood in North Korea was a happy one. But slowly and methodically his very powerful and rich family had all of their material wealth stripped from them by the communist party of North Korea.
Then, one day, in July 1977, Kang’s grandfather did not return home from work. He was never seen or heard from again and to this date nothing is known about his ultimate fate. He was accused of treason but it seems that it was his hyperactive, outspoken and activist wife who was the root cause of his arrest and disappearance. Kang’s grandmother had significant disagreements with some people who would go on to become top leaders in North Korea and they eventually had their revenge on the entire family.
North Koreans believe that political deviance is hereditary, so extended families are routinely rounded up and incarcerated in gulags for the political crime of one family member. This is what happened to Kang’s family. State Police barged into the Kangs� luxurious apartment, picked out all of the material goods in the home they wanted to keep for themselves, arrested the entire family, then loaded them into a truck and sent them off to Camp #15, the Yodok gulag.
Nine-year old Kang, his 7-year-old sister, his grandmother, his father and his uncle were all sent together to Yodok. Only Kang’s mother, being the daughter of a successful North Korean spy, was spared this fate. Because Yodok is a relatively mild camp, most inmates are allowed to live with their families.
Kang's book describes the brutal every day life in the gulag. Prisoners in the gulag are constantly kept on the verge of starvation. Inmates are so famished they eat whatever rodents, reptiles or insects they manage to catch: rats, snakes, frogs, salamanders, worms and bugs. They often eat the smaller ones raw, swallowing them whole while they are still alive and kicking.
The prisoners are housed in crowded in primitive dirt huts with walls made of dried mud. The huts are not heated, even in winter when temperatures fall below -4 °F. Prisoners commonly suffer frostbite, pneumonia, tuberculosis, pellagra, and other diseases, with no available medical treatment. Cruel beatings and other violent punishments are routine and many prisoners become extremely sick, crippled, or permanently disabled while in the gulag. Kang witnessed 15 executions while in the camp.
Kang's family was release from the gulag ten years later, as abruptly and mysteriously as the unexplained arrest itself, ten years earlier.
Kang’s experiences in the camp taught him to be him highly suspicious of North Korea and it’s state censored news, so after his release, Kang began to listening to South Korean and foreign broadcasts. This is a huge crime in North Korea that can easily a sentence of a lifetime in a gulag. The state security police discovered Kang’s secret radio-listening sessions. After Kang was warned that the secret police were planning to arrest him, he escaped by crossing the Yalu River into China and then into South Korea.
Kang has had no contact with any member of his beloved family that he left behind in North Korea. In 2011 though, it was learned that Kang’s shy little sister, Mi-ho, and her young, 11-year old son have been arrested and returned as prisoners to the very brutal Yodok gulag.
This author, Kang Chol-Hwan, was born in 1969 in Pyongyang, North Korea. Kang lived in a very large, luxurious, multi-room apartment in privileged comfort almost unheard of in communist Northern Korea. His family enjoyed the rare conveniences of a refrigerator, washing machine, colored television set and even a car.
Kang’s family wealth came, not just from his grandparent’s high social status, but his grandfather’s mass fortune acquired while living and working in capitalist Japan. Kang’s grandfather was one of the most affluent Koreans in Osaka, Japan before he returned to North Korea.
Kang’s early childhood in North Korea was a happy one. But slowly and methodically his very powerful and rich family had all of their material wealth stripped from them by the communist party of North Korea.
Then, one day, in July 1977, Kang’s grandfather did not return home from work. He was never seen or heard from again and to this date nothing is known about his ultimate fate. He was accused of treason but it seems that it was his hyperactive, outspoken and activist wife who was the root cause of his arrest and disappearance. Kang’s grandmother had significant disagreements with some people who would go on to become top leaders in North Korea and they eventually had their revenge on the entire family.
North Koreans believe that political deviance is hereditary, so extended families are routinely rounded up and incarcerated in gulags for the political crime of one family member. This is what happened to Kang’s family. State Police barged into the Kangs� luxurious apartment, picked out all of the material goods in the home they wanted to keep for themselves, arrested the entire family, then loaded them into a truck and sent them off to Camp #15, the Yodok gulag.
Nine-year old Kang, his 7-year-old sister, his grandmother, his father and his uncle were all sent together to Yodok. Only Kang’s mother, being the daughter of a successful North Korean spy, was spared this fate. Because Yodok is a relatively mild camp, most inmates are allowed to live with their families.
Kang's book describes the brutal every day life in the gulag. Prisoners in the gulag are constantly kept on the verge of starvation. Inmates are so famished they eat whatever rodents, reptiles or insects they manage to catch: rats, snakes, frogs, salamanders, worms and bugs. They often eat the smaller ones raw, swallowing them whole while they are still alive and kicking.
The prisoners are housed in crowded in primitive dirt huts with walls made of dried mud. The huts are not heated, even in winter when temperatures fall below -4 °F. Prisoners commonly suffer frostbite, pneumonia, tuberculosis, pellagra, and other diseases, with no available medical treatment. Cruel beatings and other violent punishments are routine and many prisoners become extremely sick, crippled, or permanently disabled while in the gulag. Kang witnessed 15 executions while in the camp.
Kang's family was release from the gulag ten years later, as abruptly and mysteriously as the unexplained arrest itself, ten years earlier.
Kang’s experiences in the camp taught him to be him highly suspicious of North Korea and it’s state censored news, so after his release, Kang began to listening to South Korean and foreign broadcasts. This is a huge crime in North Korea that can easily a sentence of a lifetime in a gulag. The state security police discovered Kang’s secret radio-listening sessions. After Kang was warned that the secret police were planning to arrest him, he escaped by crossing the Yalu River into China and then into South Korea.
Kang has had no contact with any member of his beloved family that he left behind in North Korea. In 2011 though, it was learned that Kang’s shy little sister, Mi-ho, and her young, 11-year old son have been arrested and returned as prisoners to the very brutal Yodok gulag.
April 27, 2010
A friend happened to be reading this while I was reading , and recommended Aquariums of Pyongyang to me.
As with one of the people whose story is told in Nothing to Envy, Kang's family is part of the Chosen Soren -- Korean residents of Japan who are sympathetic with North Korea. As a relatively well-off member of North Korean society, his childhood seems rather idyllic until the arrest of his grandfather and the internment of many of his family members in the Yodok camp system.
From the age of 9 to 19, Kang manages to survive the horrors of living in this system, surviving hunger, disease, brutality, cold through shear will. It's an amazing story. I found the part of the book that dealt with his internment more compelling than the story of his life after release and after his escape to the south.
It was interesting to compare his story with those of the interviewees in Nothing to Envy. Kang got out in the early 90s, before the famine in North Korea was at its worst. Yet as a camp resident, it's almost as if he went through the horror that the rest of the country experienced, only ten years earlier.
As with one of the people whose story is told in Nothing to Envy, Kang's family is part of the Chosen Soren -- Korean residents of Japan who are sympathetic with North Korea. As a relatively well-off member of North Korean society, his childhood seems rather idyllic until the arrest of his grandfather and the internment of many of his family members in the Yodok camp system.
From the age of 9 to 19, Kang manages to survive the horrors of living in this system, surviving hunger, disease, brutality, cold through shear will. It's an amazing story. I found the part of the book that dealt with his internment more compelling than the story of his life after release and after his escape to the south.
It was interesting to compare his story with those of the interviewees in Nothing to Envy. Kang got out in the early 90s, before the famine in North Korea was at its worst. Yet as a camp resident, it's almost as if he went through the horror that the rest of the country experienced, only ten years earlier.
January 1, 2008
As a trained Korean cryptolinguist, I was aware of some of the ways in which the evil regime of Kim Jong Il represses its citizens, but this book painted a clear and detailed portrait of a people so crushed beneath the boot heel of their gov't as to make any lover of liberty despair.
Living in the freedom of the U.S., it's hard to even conceive of a place where the gov't seems to be trying to map out new territory in the abuse of human beings. Written from the first-person perspective of a man whose family started out in what passes for relative comfort and stability, it follows their descent into the bowels of North Korea's gulags, and then escape and flight into China.
There, they faced the constant threat that the Chinese gov't would find them and send them back to certain execution in North Korea. Eventually making their way into South Korea, they faced the antipathy of their erstwhile countrymen, brought up on a steady diet of high-quality propoganda sponsored by the North and its agents.
A moving and powerful book, this one belongs on your mind for as long as Kim Jong Il sits in luxury while his people eat grass and dirt just to have something in their bellies.
Living in the freedom of the U.S., it's hard to even conceive of a place where the gov't seems to be trying to map out new territory in the abuse of human beings. Written from the first-person perspective of a man whose family started out in what passes for relative comfort and stability, it follows their descent into the bowels of North Korea's gulags, and then escape and flight into China.
There, they faced the constant threat that the Chinese gov't would find them and send them back to certain execution in North Korea. Eventually making their way into South Korea, they faced the antipathy of their erstwhile countrymen, brought up on a steady diet of high-quality propoganda sponsored by the North and its agents.
A moving and powerful book, this one belongs on your mind for as long as Kim Jong Il sits in luxury while his people eat grass and dirt just to have something in their bellies.
December 14, 2022
میخواستم بگم قشنگ بود بعد یکم به محتوای داستان فکرکردم دیدم زشته به همچین تباهی� آدم بگه قشنگ!
راستش اصلا هیچ قصدی برای خرید این کتاب نداشتم اتفاقی توی کتاب فروشی چشمم افتاد به عکس استیون یون قندعسلم😁 (البته عکسی که اینجا ثبت شده برای چاپ‌ها� قدیمی‌تر�) آره خلاصه دیدمش یکم کولی بازی درآوردم که چه زیبا این چیه و فلان دیگه خریدمش و بسیار هم راضیم😌 حالا هی بگید کتاب رو از روی جلدش قضاوت نکنید😏😂
واقعا آدم با خودش فکر میکنه که از میزان کثافتی که یه جایی توی دنیا در جریانه خبر داره ولی اصلا اینطوری نیست ما شاید یک دهمش رو بدونیم، تا خودت نری دنبال یه داستانی هیچوقت به عمق ماجرا پی نمیبری و کره� شمالی هم برای من همینطوری بود. و خیلی عجیبه که توی قرن بیستم هنوزم میشه تا این حد یه ملتی رو توی جهل و بی خبری مطلق نگه داشت و شستشوی مغزی کرد که دارن توی بهشت برین زندگی میکنن! بعد با خودم فکرکردم حداقل به مردم کره� شمالی میشه حق داد همچین فکری کنن چون هیچ دسترسی به جهان بیرون ندارن ولی مدافعان حکومت خودمون که در این حد به اطلاعات آزاد دسترسی دارن و هنوزم عرزشین چجوری میشه توجیح کرد؟ :)
و مادربزرگ داستان و عامل تمام بدبختیا به نظرم قشنگ میشه یه نماینده درنظر گرفتش برای قشر مذهبی-سنتی ما مخصوصا سر این تیکه� کتاب "البته مادربزرگ هرگز حاضر نشد دست از "کمونیست واقعی" بردارد، حتی در زمانی که برج و باروی کمونیسم در سراسر جهان فروریخته بود مادربزرگ باز هم از "کمونیست واقعی"اش دفاع می‌کر�." قشنگ یه صدا تو ذهنم پلی شد که می‌گف�: این که اسلام نیست "اسلام واقعی" یه چیز دیگه‌س� و "اسلام واقعی" فلانه :)
و چیز دیگه‌ا� که نمیدونستم "دین ستیزی آشکار کره� شمالی" بود و اینکه این قضیه باعث شده خیلی از کسایی که فرار کردن بعدا به یه دینی رو بیارن چون احساس خلاء معنوی داشتن؛ واقعا چقدر عجیبه این آدمیزاد...
خلاصه که پیشنهاد میکنم خوندنش رو خودمم قصد دارم حتما "دختری با هفت اسم" رو هم بخونم بعدا و اینکه تروخدا بیایید تبدیل به کره� شمالی نشیم🥲
°
پ.ن: چرا زده ۴۰۸ صفحه؟ کتاب من ۳۴۰ صفحه‌س� تروخدا بگید که سانسور نیست اینهمش و فونت و اندازه و اینارو تغییر دادن :")
°
پ.ن۲: با اینکه قلبم متعلق به سریال سقوط روی توعه تازه درک میکنم چرا مردم کره اینهمه بهش اعتراض کردن که چرا کره� شمالی رو انقدر خوب نشون دادید؟ متاسفانه باهاشون موافقم🚶🏻♂�
°
°
°
°
°
°
ذهن مادربزرگ آکنده از حرف‌ه� و اندیشه‌ها� کلیشه‌ا� بود. ایدئولوژی کمونیستی حاکم این حرف‌ه� را در ذهن مادربزرگ جا داده بود. او هرگاه با پرسش‌ها� ناراحت کننده بچه‌های� مواجه می‌شد� بدون لحظه‌ا� تردید جواب‌های� تند و از پیش آماده شده را تحویل آن‌ه� می‌دا�: "چه‌قد� شماها بی‌صب� و تحملید! ده سال پیش امپریالیست‌ها� آمریکایی کشور ما را کاملا نابود کردند آن وقت انتظار دارید ظرف فقط ده سال به یک کشور ثروتمند و مرفه تبدیل شویم؟ مثل اینکه یادتان رفته آمریکا و دشمنان ما هنوز زمام قدرت را در جهان به دست دارند و همچنان مشغول فعالیت علیه کشور ما هستند؟ نکند اعتمادتان را به رهبر خردمندمان از دست داده‌اید�" بچه‌ها� مادربزرگ در واکنش به این حرف‌ها� فقط شانه بالا می‌انداختن�. (خدا این آمریکارو از هیچ دیکتاتوری نگیره)
°
°
°
°
مسئولیت فردی" هیچ معنا و مفهومی نداشت: کار هرنفر صرفا بخشی از بازده گروهی به شمار می‌رف�. به اعضای گروه تنها زمانی اجازه بازگشت به اردوگاه را می‌دادن� که ابتدا سهمیه کاری روزانه‌شا� را انجام داده باشند،هیچ عذر و بهانه‌ای� از قبیل بیماری یا ناتوانی جسمی پذیرفته نمی‌ش�. عواقب اجرای چنین سیاستی به افزایش خصومت در بین زندانیان و نابود کردن روح اتحاد در آن‌ه� منجر می‌ش�. زندانبان‌ه� به خوبی آگاه بودند که روحیه اتحاد بین زندانیان می‌توان� مرهمی بر آلام بی‌شمارشا� باشد و به همین دلیل سیستمی را پایه گذاشته بودند که کارکرد اصلی‌ا� از بین بردن این روحیه اتحاد بود. نگهبان‌ه� خیلی آسوده و راحت کناری می‌نشستن� و استراحت می‌کردن� و نیازی به مداخله مستقیم آن‌ه� نبود. زندانیان عملا همدیگر را زیر نظر داشتند و جاسوسی یکدیگر را می‌کردن�.
�
�
�
�
در کره� شمالی روال معمول کارها به نحوی است که پول و زور جای خالی قانون و نظم را پر می‌کن�. حکومتی که مدام نظام سرمایه‌دار� را محکوم می‌کن� خودش جامعه‌ا� را به وجود آورده که در آن پول حرف اول و آخر را می‌زن�.
�
�
�
اردوگاهی که من در آن زندگی میکرد� زندانیان همچنان امیدوار بودند، آن‌ه� سختی‌ه� را تحمل می‌کردند� در سکوت رنج می‌بردند� و سعی می‌کردن� پایداری کنند. اما زندانیان اصلاح‌ناپذی� که در منطقه فوق امنیتی نگهداری می‌شدن� هیچ امیدی نداشتتد که به زندگی بازگردند. دلیلی نداشت چیزی را تحمل کنند و صبور و شکیبا باشند. تحمل برای چه؟ این زندانیان احتمالا مانند کارل مارکس می‌اندیشیدن�: پرولتاریا (طبقه کارگر) چیزی ندارد از دست بدهد بجز زنجیرهای پاهایش. در زندگی‌ا� این چنین تلخ و سیاه، مرگ بهترین حادثه‌ا� بود که امکان داشت رخ بدهد.
راستش اصلا هیچ قصدی برای خرید این کتاب نداشتم اتفاقی توی کتاب فروشی چشمم افتاد به عکس استیون یون قندعسلم😁 (البته عکسی که اینجا ثبت شده برای چاپ‌ها� قدیمی‌تر�) آره خلاصه دیدمش یکم کولی بازی درآوردم که چه زیبا این چیه و فلان دیگه خریدمش و بسیار هم راضیم😌 حالا هی بگید کتاب رو از روی جلدش قضاوت نکنید😏😂
واقعا آدم با خودش فکر میکنه که از میزان کثافتی که یه جایی توی دنیا در جریانه خبر داره ولی اصلا اینطوری نیست ما شاید یک دهمش رو بدونیم، تا خودت نری دنبال یه داستانی هیچوقت به عمق ماجرا پی نمیبری و کره� شمالی هم برای من همینطوری بود. و خیلی عجیبه که توی قرن بیستم هنوزم میشه تا این حد یه ملتی رو توی جهل و بی خبری مطلق نگه داشت و شستشوی مغزی کرد که دارن توی بهشت برین زندگی میکنن! بعد با خودم فکرکردم حداقل به مردم کره� شمالی میشه حق داد همچین فکری کنن چون هیچ دسترسی به جهان بیرون ندارن ولی مدافعان حکومت خودمون که در این حد به اطلاعات آزاد دسترسی دارن و هنوزم عرزشین چجوری میشه توجیح کرد؟ :)
و مادربزرگ داستان و عامل تمام بدبختیا به نظرم قشنگ میشه یه نماینده درنظر گرفتش برای قشر مذهبی-سنتی ما مخصوصا سر این تیکه� کتاب "البته مادربزرگ هرگز حاضر نشد دست از "کمونیست واقعی" بردارد، حتی در زمانی که برج و باروی کمونیسم در سراسر جهان فروریخته بود مادربزرگ باز هم از "کمونیست واقعی"اش دفاع می‌کر�." قشنگ یه صدا تو ذهنم پلی شد که می‌گف�: این که اسلام نیست "اسلام واقعی" یه چیز دیگه‌س� و "اسلام واقعی" فلانه :)
و چیز دیگه‌ا� که نمیدونستم "دین ستیزی آشکار کره� شمالی" بود و اینکه این قضیه باعث شده خیلی از کسایی که فرار کردن بعدا به یه دینی رو بیارن چون احساس خلاء معنوی داشتن؛ واقعا چقدر عجیبه این آدمیزاد...
خلاصه که پیشنهاد میکنم خوندنش رو خودمم قصد دارم حتما "دختری با هفت اسم" رو هم بخونم بعدا و اینکه تروخدا بیایید تبدیل به کره� شمالی نشیم🥲
°
پ.ن: چرا زده ۴۰۸ صفحه؟ کتاب من ۳۴۰ صفحه‌س� تروخدا بگید که سانسور نیست اینهمش و فونت و اندازه و اینارو تغییر دادن :")
°
پ.ن۲: با اینکه قلبم متعلق به سریال سقوط روی توعه تازه درک میکنم چرا مردم کره اینهمه بهش اعتراض کردن که چرا کره� شمالی رو انقدر خوب نشون دادید؟ متاسفانه باهاشون موافقم🚶🏻♂�
°
°
°
°
°
°
ذهن مادربزرگ آکنده از حرف‌ه� و اندیشه‌ها� کلیشه‌ا� بود. ایدئولوژی کمونیستی حاکم این حرف‌ه� را در ذهن مادربزرگ جا داده بود. او هرگاه با پرسش‌ها� ناراحت کننده بچه‌های� مواجه می‌شد� بدون لحظه‌ا� تردید جواب‌های� تند و از پیش آماده شده را تحویل آن‌ه� می‌دا�: "چه‌قد� شماها بی‌صب� و تحملید! ده سال پیش امپریالیست‌ها� آمریکایی کشور ما را کاملا نابود کردند آن وقت انتظار دارید ظرف فقط ده سال به یک کشور ثروتمند و مرفه تبدیل شویم؟ مثل اینکه یادتان رفته آمریکا و دشمنان ما هنوز زمام قدرت را در جهان به دست دارند و همچنان مشغول فعالیت علیه کشور ما هستند؟ نکند اعتمادتان را به رهبر خردمندمان از دست داده‌اید�" بچه‌ها� مادربزرگ در واکنش به این حرف‌ها� فقط شانه بالا می‌انداختن�. (خدا این آمریکارو از هیچ دیکتاتوری نگیره)
°
°
°
°
مسئولیت فردی" هیچ معنا و مفهومی نداشت: کار هرنفر صرفا بخشی از بازده گروهی به شمار می‌رف�. به اعضای گروه تنها زمانی اجازه بازگشت به اردوگاه را می‌دادن� که ابتدا سهمیه کاری روزانه‌شا� را انجام داده باشند،هیچ عذر و بهانه‌ای� از قبیل بیماری یا ناتوانی جسمی پذیرفته نمی‌ش�. عواقب اجرای چنین سیاستی به افزایش خصومت در بین زندانیان و نابود کردن روح اتحاد در آن‌ه� منجر می‌ش�. زندانبان‌ه� به خوبی آگاه بودند که روحیه اتحاد بین زندانیان می‌توان� مرهمی بر آلام بی‌شمارشا� باشد و به همین دلیل سیستمی را پایه گذاشته بودند که کارکرد اصلی‌ا� از بین بردن این روحیه اتحاد بود. نگهبان‌ه� خیلی آسوده و راحت کناری می‌نشستن� و استراحت می‌کردن� و نیازی به مداخله مستقیم آن‌ه� نبود. زندانیان عملا همدیگر را زیر نظر داشتند و جاسوسی یکدیگر را می‌کردن�.
�
�
�
�
در کره� شمالی روال معمول کارها به نحوی است که پول و زور جای خالی قانون و نظم را پر می‌کن�. حکومتی که مدام نظام سرمایه‌دار� را محکوم می‌کن� خودش جامعه‌ا� را به وجود آورده که در آن پول حرف اول و آخر را می‌زن�.
�
�
�
اردوگاهی که من در آن زندگی میکرد� زندانیان همچنان امیدوار بودند، آن‌ه� سختی‌ه� را تحمل می‌کردند� در سکوت رنج می‌بردند� و سعی می‌کردن� پایداری کنند. اما زندانیان اصلاح‌ناپذی� که در منطقه فوق امنیتی نگهداری می‌شدن� هیچ امیدی نداشتتد که به زندگی بازگردند. دلیلی نداشت چیزی را تحمل کنند و صبور و شکیبا باشند. تحمل برای چه؟ این زندانیان احتمالا مانند کارل مارکس می‌اندیشیدن�: پرولتاریا (طبقه کارگر) چیزی ندارد از دست بدهد بجز زنجیرهای پاهایش. در زندگی‌ا� این چنین تلخ و سیاه، مرگ بهترین حادثه‌ا� بود که امکان داشت رخ بدهد.
Read
August 5, 2009I already knew that North Korea was a crazy place, but this book underlines how its regime is both terrifying and utterly odd. I won’t even get into the logic of naming a man as President for eternity, four years after his death. In one of the most powerful images in the book, the author looks across the Yalu river one night. On one side is noisy, busy, lit-up China. Across the bank, North Korea is dark and silent - as North Koreans describe it, “calm as hell�.
Some interesting snippets of information I gained:
1. Most cars in South Korea are painted silver.
2. Traditionally, Koreans are born aged 1. They get a year older not on their birthdays, but every January 1st. However, this is no longer used officially in N. Korea.
3. When the author was a child, children in every class displayed a league table showing the physical strength of each child. Fights were then organised between the top-ranking students from different classes.
4. In the Confucian tradition, a woman who marries joins her husband’s family. Even if they then divorce, she still belongs to that family, and her own parents will probably reject her if she tries to return home. If the man marries again, he and his new wife have to live with the ex-wife.
5. The camp inmates were so desperate for clothes that if they were sent to bury someone, they would always strip the body naked first.
6. Teachers in the camp school were all armed, routinely referred to children using terms like “You son of a whore,� and routinely beat and humiliated the students (a favourite punishment, for example, was making them spend the whole day standing naked in the courtyard). The author points out in an understated way that, “Trust between student and teacher was utterly impossible under such conditions.�
7. Each inmate was allotted one pair of socks to last a year. They ended up wrapping their feet in rat skins most of the time. However, the children have a special pair of socks given to them on Kim Il-sung’s birthday, which they can only wear when entering a room dedicated to him.
8. Before China and South Korea established diplomatic relations in 1992, accepted practice for ships travelling between the two countries was for them to bear Honduran flags.
Some interesting snippets of information I gained:
1. Most cars in South Korea are painted silver.
2. Traditionally, Koreans are born aged 1. They get a year older not on their birthdays, but every January 1st. However, this is no longer used officially in N. Korea.
3. When the author was a child, children in every class displayed a league table showing the physical strength of each child. Fights were then organised between the top-ranking students from different classes.
4. In the Confucian tradition, a woman who marries joins her husband’s family. Even if they then divorce, she still belongs to that family, and her own parents will probably reject her if she tries to return home. If the man marries again, he and his new wife have to live with the ex-wife.
5. The camp inmates were so desperate for clothes that if they were sent to bury someone, they would always strip the body naked first.
6. Teachers in the camp school were all armed, routinely referred to children using terms like “You son of a whore,� and routinely beat and humiliated the students (a favourite punishment, for example, was making them spend the whole day standing naked in the courtyard). The author points out in an understated way that, “Trust between student and teacher was utterly impossible under such conditions.�
7. Each inmate was allotted one pair of socks to last a year. They ended up wrapping their feet in rat skins most of the time. However, the children have a special pair of socks given to them on Kim Il-sung’s birthday, which they can only wear when entering a room dedicated to him.
8. Before China and South Korea established diplomatic relations in 1992, accepted practice for ships travelling between the two countries was for them to bear Honduran flags.
December 20, 2012
We live in a capitalist world. And here if your grandfather supposedly committed a crime and if is proven guilty, he is going to serve time in jail. Think of the shame it would bring to your family and relatives. But on the other hand, imagine you are living in North Korea. Well, you guessed it right. Shame is going to be the least of your concerns when someone from your family is alleged of "counter-revolutionary" activities. If that happens, you, alongwith all of your relatives are seen as criminals of the nation. So, off you go to a North Korean gulag. That's what happened to Chol-Hwan Kang and his family in North Korea.
But "Counter-revolutionary"! Holy shit! I can't help but laugh at the farcicalness of the Communist ideology. How bloody insecure are you about your ideals? Why all the needless state induced censor and fake "anti-capitalist" propaganda? They even ran a campaign in North Korea saying "Let's Earn Some Dollars For Kim-Il Sung" which included activities like foraging the woods for herbs and other medicinal plants that might fetch some dollars on international market. Ha! The bloody irony!
But enough about my rant. Let’s talk about this book. Sure, it's horrific. But in my opinion,
and are better accounts than this one. If you are going to read only one book about North Korea, make sure that book be .
But "Counter-revolutionary"! Holy shit! I can't help but laugh at the farcicalness of the Communist ideology. How bloody insecure are you about your ideals? Why all the needless state induced censor and fake "anti-capitalist" propaganda? They even ran a campaign in North Korea saying "Let's Earn Some Dollars For Kim-Il Sung" which included activities like foraging the woods for herbs and other medicinal plants that might fetch some dollars on international market. Ha! The bloody irony!
But enough about my rant. Let’s talk about this book. Sure, it's horrific. But in my opinion,
and are better accounts than this one. If you are going to read only one book about North Korea, make sure that book be .
February 10, 2021
بعد از خوندن کتاب هایی درباره کره شمالی، تا چند روز احساس خوشحالی میکنم از اینکه تو ایران به دنیا اومدم :))
تنها مشکلی که به نظرم کتاب داشت، طولانی بودنشه.
تنها مشکلی که به نظرم کتاب داشت، طولانی بودنشه.
December 12, 2019
Who knows how much aid is siphoned off to buttress the army?Reading this now was akin to as if I dragged my nearly 30 year old body back to 5th grade and subjected myself to a science class that incorporated creationism in its teachings. Outside Kang's testimony, the facts mentioned are often heavily simplified and/or twisted and/or truncated that they're borderline useless for if one wants to do more than simply be engrossed and/or enraged by a testimonial narrative of oppression and resistance. If these are Kang Chol-Hwan's own words, it's rather ridiculous for someone to shell out $40 for what, by the end, devolved into copy paste reactionary propaganda (not to mention the grammar errors). If this Pierre Rigoulot (the interlocutor, a Korean woman who managed interpretations between the two credited authors, goes unnamed) had more than a hand in Kang's more tangential/dismissive outbursts, it'll be even more ridiculous to pay around the equivalent of a full tank of gas for a rant that had the potential to be more than a decent recountal. All in all, one of the more inflammatory texts that have survived the various purges of my shelves. I definitely learned quite a lot, but I'm sure this work has been used to silence the legitimate concerns of Korean and other "leftists" that the work touches on so dismissively. Having read , , and various other works ground in the history of Korea, South as well as North, I find it rather difficult, if not impossible, to not think otherwise.
I had my doubts going into this work simply because of how much I have learned about the bigger picture of certain highly maligned, leastwise in contemporary times, sections of the world, most recently thanks to Mishra's . Simply put, white people in the US who read this usually have a very specific goal in mind, as what history is used in context only gets away with being presented as such by this being a memoir by a verified former North Korean survivor of the work/reeducation camps. I don't doubt Kang's testimony regarding his time in North Korea, but considering how his doing well in South Korea was not actually ensured at all by any form of capitalism, it's rather ridiculous how much he moves away from his direct observations in order to glorify the more ostentatious aspects of a system of government where everything is for sale. This continues to the point that I shudder to think of what kind of impact reading this would have had on me way back when I first added it, as what use I got out of it probably shows up in other works in far less sensationalized terms that doesn't give the idea that the US blesses anything it invades and brainwashes and destroys. The British in India and China was the bogeyman that drew Japan into Korea and subsequently created the terror that drove the Koreans to any promise of humanity, and back then, the pretensions of capitalism weren't quite so solidified by the failures of various communistic governments in the wake of US interference.
I really wouldn't recommend this work to anyone with any degree of knowledge of North Korea. An introduction to the subject through a work like this will require a great deal of critical post-destabilization later on if a reader wants to have any semblance of global/historical context, while a continuation of building knowledge would result in the sort of exasperation you can observe on my part. I suppose this work would be beneficial in the hands of someone who's interesting in researching the issue more in depth with the benefit of a multitude of other works. Otherwise, the average white denizen of the US is just going to lap this up as evidence that they are indeed the best and vote into power the whole miserable cycle of imperial rack and ruin all over again. Not the prettiest picture, but then again, no one comes to this sort of work expecting such, so for my review to have this tone is rather fitting, ironically. I just hope people realize that the horrors of North Korea are never going to be solved by ignoring the horrors of its white saviors, cause I'm sure, once North Korea's torn down, France or Britain or the US or whomever will be watching and waiting to gauge how the winds are blowing and when it's safe to move right back in.
Here is the dilemma one always faces when trying to help a population that has fallen victim to famine-causing political and economic systems: aiding the population also means maintaining the regime.
June 1, 2013
If George Orwell's 1984 was real, it would be North Korea. After reading Blaine Harden's account of Shin Dong-hyuk's life (being born and "raised" in Camp 14 because his parents were sent there as enemies of the state), I turned to the Aquariums of Pyongyang. Which gives a rather different perspective on these camps.
Kang grew up in Pyongyang as a young child, raised in an environment of propaganda, whorshipping Kim Il-sung and King Yong-il. Kang's grandmother had persuaded the family to move from Japan to North Korea out of zeal for the communist idea. She realized the horrible mistake too late. Kang and his family were suddenly sent to Camp 15, called Yodok, in 1977. There, ten years of hard labour followed - five hours sleep at night, not nearly enough or adequate food, thin rags to wear and no shoes in winter weather well below freezing point, and guards who randomly beat them. Work accidents and malnutrition and punishments killed prisoners, adults and children alike, every day. They ate rats and worms to survive.
Kang was only nine years old, his sister Mi-ho just seven, their grandmother an old woman, when they arrived. Their "crime"? Being the relatives of his grandfather, who one day disappeared from work and was sent to a hard labour camp for being an enemy of the state. Astonishingly in this day and age, the Kim dynasty practices kin liability or "guilt-by association", so the relatives of "traitors" are punished for having the same blood. Even more astonishingly, they were regarded as "redeemables" and their conditions were actually better than that of "irredemables", who are sent to even worse camps for life. They were not told when, or if, they would be released, however.
They were finally set free, in a manner of speaking in 1987. Kang and his sister had grown up ina concentration camp and survived. The whole family had miraculously survived. They were still under close surveillance though and Kang's father and grandmother died within a few years of their release. Kang himself, after being denounced for listening to South Korean radio, fled North Korea for China and today lives in South Korea. His family is still in North Korea.
Most shockingly of all, after finishing this book, I found out that his sister Mi-ho is believed to be back at Yodok - along with her 11 year old son, Kim Jeong-nam. In May 2011 they suddenly disappeared, probably because they had received money from Kang via a broker, who is believed to have denounced them.
Kang grew up in Pyongyang as a young child, raised in an environment of propaganda, whorshipping Kim Il-sung and King Yong-il. Kang's grandmother had persuaded the family to move from Japan to North Korea out of zeal for the communist idea. She realized the horrible mistake too late. Kang and his family were suddenly sent to Camp 15, called Yodok, in 1977. There, ten years of hard labour followed - five hours sleep at night, not nearly enough or adequate food, thin rags to wear and no shoes in winter weather well below freezing point, and guards who randomly beat them. Work accidents and malnutrition and punishments killed prisoners, adults and children alike, every day. They ate rats and worms to survive.
Kang was only nine years old, his sister Mi-ho just seven, their grandmother an old woman, when they arrived. Their "crime"? Being the relatives of his grandfather, who one day disappeared from work and was sent to a hard labour camp for being an enemy of the state. Astonishingly in this day and age, the Kim dynasty practices kin liability or "guilt-by association", so the relatives of "traitors" are punished for having the same blood. Even more astonishingly, they were regarded as "redeemables" and their conditions were actually better than that of "irredemables", who are sent to even worse camps for life. They were not told when, or if, they would be released, however.
They were finally set free, in a manner of speaking in 1987. Kang and his sister had grown up ina concentration camp and survived. The whole family had miraculously survived. They were still under close surveillance though and Kang's father and grandmother died within a few years of their release. Kang himself, after being denounced for listening to South Korean radio, fled North Korea for China and today lives in South Korea. His family is still in North Korea.
Most shockingly of all, after finishing this book, I found out that his sister Mi-ho is believed to be back at Yodok - along with her 11 year old son, Kim Jeong-nam. In May 2011 they suddenly disappeared, probably because they had received money from Kang via a broker, who is believed to have denounced them.
July 27, 2016
Na zhruba dvou stovkách stran vypráví bývalý severokorejský vězeň o tom, jak snadné je dostat se v KLDR do koncentračního tábora a jek těžké je tam přežít. Čekal jsem, že některé pasáže budou mnohem drsnější, a jsem rád, že tomu tak nebylo.
Na této knize jsou cenné tři věci: Za prvé � ukazuje, jak je snadné uvěřit lákavé propagandě. Rodina Kang Chol-wana žila v Japonsku, kam emigrovali před korejskou válkou. Rodná vlast je ale nalákala zpět, aby budovali svou zemi. Uvěřili sladkým řečem propagandy a do KLDR se vrátili. Nedlouho poté je režim uvěznil. Druhá cenná věc: kniha by měla civilizovanému světu otevřít oči. To, co se děje v koncentračním táboře Jodok, ve kterém se odehrává odhadem 75% obsahu knihy je pobuřující. Ale neméně pobuřující je i líčení života vně tábora. Autor popisuje, jak funguje systém korupce a jak do života běžných Severokorejců vstoupil neoficiální, přesto však úřady trpěný kapitalismus. Třetí cenná věc na knize je to, že ukazuje přístup mezinárodního společenství k Severní Koreji. Zdá se, že současný stav všem vyhovuje. Především Číně a Jižní Koreji. Miliony lidí trpí hladem, ale na ty málokdo myslí.
Hodnocení srážím za skutečnost, že autoři knihy (protože Kang Chol-hwan ji psal s Francouzem Pierre Rigoulotem) nejsou literáti a knize chybí jakýkoliv literární styl. Jsou to vlastně jen zaznamenané vzpomínky. Není to reportáž, není to deník. Je to ale mimořádně silné a nesmírně cenné svědectví o tom, co se děje na naší planetě a o čem se musí hodně, často a nahlas mluvit.
Hodnocení: 80%
Vydalo Fra v roce 2002
Přeložili Anna a Erik Lukavští
Na této knize jsou cenné tři věci: Za prvé � ukazuje, jak je snadné uvěřit lákavé propagandě. Rodina Kang Chol-wana žila v Japonsku, kam emigrovali před korejskou válkou. Rodná vlast je ale nalákala zpět, aby budovali svou zemi. Uvěřili sladkým řečem propagandy a do KLDR se vrátili. Nedlouho poté je režim uvěznil. Druhá cenná věc: kniha by měla civilizovanému světu otevřít oči. To, co se děje v koncentračním táboře Jodok, ve kterém se odehrává odhadem 75% obsahu knihy je pobuřující. Ale neméně pobuřující je i líčení života vně tábora. Autor popisuje, jak funguje systém korupce a jak do života běžných Severokorejců vstoupil neoficiální, přesto však úřady trpěný kapitalismus. Třetí cenná věc na knize je to, že ukazuje přístup mezinárodního společenství k Severní Koreji. Zdá se, že současný stav všem vyhovuje. Především Číně a Jižní Koreji. Miliony lidí trpí hladem, ale na ty málokdo myslí.
Hodnocení srážím za skutečnost, že autoři knihy (protože Kang Chol-hwan ji psal s Francouzem Pierre Rigoulotem) nejsou literáti a knize chybí jakýkoliv literární styl. Jsou to vlastně jen zaznamenané vzpomínky. Není to reportáž, není to deník. Je to ale mimořádně silné a nesmírně cenné svědectví o tom, co se děje na naší planetě a o čem se musí hodně, často a nahlas mluvit.
Hodnocení: 80%
Vydalo Fra v roce 2002
Přeložili Anna a Erik Lukavští
April 13, 2018
این کتاب جهانی پوچ و بی‌معن� را پیش چشمانم تصویر کرد. جهانی که در آن دولتمردانش با حماقتی عمیق، چیزی را از مردمانش محروم کرده‌ان� که از بدیهیات زندگی‌س�: آزادی. و این احمق‌ها� زورمند فقط در کره� شمالی ساکن نیستند
December 29, 2019
تا وقتی تصویر ماهواره ی ناسا از کره ی شمالی خاموش رو ندیدم، تا وقتی توی اون تصویر ماهواره ای تفا��ت کره ی شمالی و جنوبی رو ندیده بودم، باورش نمیکردم.
حالا باور میکنم یه بچه برای زنده موندن موش بخوره!
حالا باور میکنم یه بچه برای زنده موندن موش بخوره!
July 25, 2015
كره� شمالي يكي از منزوي‌تري� كشورهاي جهان است كه اطلاعات خاصي از آن به بيرون درز نمي‌كند� بيشتر اطلاعاتي كه از آن در دست داريم؛ اخباري است كه از طريق كره� جنوبي؛ دشمنِ اين كشور منتشر مي‌شو�(همين امر گاهي موجب ترديد در مورد صحت اخبار منتشره است). اخباري كه عموماً عجيب‌وغري� و باورنكردني است؛ طريقه� مجازات‌ها� آمارقحطي‌ه� و كشته‌ها� تحولات سياسي بسيار سريع در رده‌ها� دوم به بعد؛ قدرت موروثي خاندان كيم از سال هزارونهصدوچهل‌وهشت� عكس‌ه� و تصاوير معدودي كه از طريق تلويزيون رسمي كره� شمالي منتشر مي‌شو� همه و همه مؤيد اين است كه ما با موردي عجيب‌وغري� و مغاير با استانداردهاي زندگي در قرن بيستم و بيست‌ويك� مواجه هستيم(سبك زندگي در اين كشور بيشتر مشابه قرون وسطي و دستگاه انكيزيسيون پاپي است). كمبود اطلاعات هم منجر به اين شده كه درك ما از اين كشور بسيار ناكامل باشد و البته به نظر مي‌رس� كه خود سيستم كره� شمالي نيز از اين ابهام لذت و استفاده مي‌بر�. به خاطر همين ابهامات است كه خواندن اثري مستند و خاطرات‌گون� در مورد زندگي يكي از اتباع كره� شمالي جالب است. فردي كه به همراه خانواده در كودكي گرفتار تصفيه� سياسي به خاطر جرمِ پدربزرگ شده و ده سال از عمرش را در اردوگاه سپري كرده� است. اردوگاهي از مجموعه اردوگاه‌هاي� كه جهت تطهير و پالايش روح و مغز اتباعِ فاسد كره� شمالي تاسيس شده‌ان� و شرايط زيستي بسيار ناگواري دارند. نويسنده� كتاب به شرح زندگي خانوادگي خود از دوران زيستن پدربزرگ و مادربزرگِ پدري‌ا� در ژاپن(شبه‌جزيره� كره تا هزارونهصدوچهل‌وپن� مستعمره� ژاپن بود؛ نفوذ ژاپن از هزاروهشتصدونودوپنج شروع شد و در هزارونهصدوده رسميت يافت[نياز به بررسي و منبع؛ با احتمال خطا به دليل نقل از حافظه]) و شرايط شغلي آن‌ه� مي‌پرداز�.رسوخ عقايد ماركسيستي در مادربزرگش و همراهي همسرش با وي بدون اعتقاد چندان به ماركسيسم را نقل مي‌كند� از موفقيت‌ها� اقتصادي پدربزرگ در ژاپن و ثروتمند شدنش مي‌گويد� و بعد تحت تاثير تبليغات كره� شمالي و نيز تمايل قلبي مادربزرگ به كره� شمالي باز مي‌گردن�. در آغاز اوضاع مناسب(با توجه به استانداردهاي كره� شمالي و نه ژاپن) است؛ با توجه به اهداي بخش عمده‌ا� از ثروت خانوادگي به دولت و نيز مشهوربودنشان در ژاپن؛ جزء طبقه� اليت كره� شمالي محسوب شده و داراي شغل مناسب و جايگاه مناسب در رده‌ها� حزبي مي‌گردن�. اما ستاره� بخت خانواده بعد از مدتي افول مي‌كن� و پدربزرگ به خاطر جرمي كه معلوم نيست دستگير و ربوده مي‌شو�. به روال معمول كره� شمالي، تمامي افراد خانواده� فرد خاطي كه با وي زير يك سقف زندگي مي‌كردن� نيز دستگير و جهت تطهير به اردوگاه اجباري فرستاده مي‌شون�.روايت كانگ چول-هوان گوياي جامعه‌ا� قرون وسطايي است كه صدر آن خود را مالك جسم و روح تمام اتباعش مي‌دان� و به هر نحوي اين مالكيت را به اتباعش يادآور مي‌شو�. تعابيري كه از كيم سونگ-ايل و كيم جونگ-ايل مي‌شود� مؤيد ارتقاء آن‌ه� به مقام خدايي و مالك تمام كره� شمالي است. و البته كليت كتاب نشان‌دهنده� جامعه‌ا� است كه از نظر اقتصادي سقوط كرده و شيوه‌ها� توليد و زندگي در آن حداكثر متعلق به قرن نوزده ميلادي است. جامعه‌ا� كه از نظر اخلاقي هم سقوط كرده و رشوه‌گير� در آن امري عادي براي بقاء محسوب مي‌شود� رشوه‌گير� و دزدي، تظاهر به سرسپردگي به حاكميت، شنود دائم، تصميمات ناگهاني، تصفيه‌ها� گروهي، بلندپروازي‌ها� نظامي، قحطي، گرسنگي و نياز دائمي به دشمن جهت توجيه وضعيت فوق‌العاده� حاكم بر كشور مختصات اين جزيره� دورافتاده از جهان امروز و عقب‌افتاد� است.
پيوش�:
1.
نوشته‌ا� زيادي شعاري و رسمي شد. شرمنده!.
2.
تنها موقعي كه كمونيسم موفقيت نسبي كسب مي‌كن�(سوسياليسم نه؛ كمونيسم) مواقعي است كه بر يك جامعه� عقب‌افتاد� كه عاجز از تامين نيازهاي اوليه� خود مثل غذا و مواد مصرفي عادي است؛ حاكم مي‌شو�. شور و شوق ناشي از برقراري نظامي كه شعار نان و آزادي و برابري را داده؛ و نظم‌ده� به هر قيمت به توده‌ه� و ارائه� برنامه‌ها� بلندپروازانه؛ منجر به پيشرفت سريع(و طبعاً مرگبار) جامعه در عرصه‌ها� آموزش عمومي(افزايش تعداد افراد داراي سواد حداقلي)، زير كشت رفتن اراضي بزرگ با نيروي جمعي و پي‌ريز� صنايع سنگين مي‌شو�. اين پيشرفت‌ه� اگر موفقيت‌آمي� باشند، اما در نقطه‌ا� متوقف خواهند شد و آن نقطه زماني است كه جامعه از نيازهاي اوليه گذر كند و طالب نيازهاي ثانويه مثل آزادي اجتماعي(تمايل به فرديت)؛ كالاهاي مصرفي و تجملي‌ت� و غيره شود. كمونيسم عموماً از برآوردن اين نيازها عاجز است و چنانچه شرايط مساعد نباشد؛ احتمال اينكه با گذر زمان و فساد سيستماتيك و عدم كارآيي در تهيه� نيازهاي اوليه� مردم و اتباعش هم عاجز شود، وجود دارد. رمز موفقيت كره� شمالي در حفظ هژموني خاندان كيم بر كل كره� شمالي اين است كه اصلاً از مرحله� تامين نيازهاي اوليه فراتر نرفته و با اجراي اصول استالينيسم حتي فراتر از خود استالين موفق شده كه مردم و اتباع خود را هميشه گرسنه و طالب نيازهاي اوليه نگه دارد و آن‌ه� را از انديشيدن راجع به نيازهاي ثانويه معاف دارد.
3.
نثر كتاب و ترجمه� كتاب جالب بود. متن كتاب نيز انسجام خوبي داشت؛ يعني از شروع تا پايان شاهد از هم‌گسيختگ� مطلب نبوديم. به گمانم اين انسجام را مرهون پير ريگولت(نويسنده� دوم و ويراستار كتاب و مصاحبه‌كنند�) هستيم. شايد تنها ايراد كتاب؛ شعاري شدن و كليشه‌ا� شدن پايان كتاب و تحليل كانگ چول-هوان از اوضاع و آينده� كره� شمالي و كارهايي كه بايد انجام مي‌گرفت� است. البته شايد هم در مورد مقولاتي از اين دست؛ غير از شعاري شدن و كليشه‌ا� شدن چاره‌ا� نباشد.
4.
با توجه به اين اوضاع، كره� شمالي تا سال‌ها� آينده همچنان تحت نفوذ خاندان كيم خواهد بود و به نظر نمي‌رس� تغيير خاصي در اوضاع آن ايجاد شود. مگر فشار شرايط اقتصادي منجر به شورش دامنه‌دار� شود كه حكومت عاجز از فرونشاندن آن با روش‌ها� پليسي‌ا� باشد. و .... طبعاً اين امر(باقي ماندن خاندان كيم در قدرت) به نفع كره� جنوبي نيز هست. كره� جنوبي اقتصادش آنقدري قوي نيست كه بتواند كشور قرون وسطايي كره� شمالي را طي فرآيند وحدت در خود هضم نمايد و به احتمال زياد تمايل خاصي به پذيرفتن لشكر گرسنگان بيست‌ود� سه ميليوني كره� شمالي ندارد.
لازم به ذكر است كه پي‌نوشت‌ه� و نيز متن اصلي، برداشت شخصي من از قضيه است و طبعاً عاري از اشتباه نيست.
پيوش�:
1.
نوشته‌ا� زيادي شعاري و رسمي شد. شرمنده!.
2.
تنها موقعي كه كمونيسم موفقيت نسبي كسب مي‌كن�(سوسياليسم نه؛ كمونيسم) مواقعي است كه بر يك جامعه� عقب‌افتاد� كه عاجز از تامين نيازهاي اوليه� خود مثل غذا و مواد مصرفي عادي است؛ حاكم مي‌شو�. شور و شوق ناشي از برقراري نظامي كه شعار نان و آزادي و برابري را داده؛ و نظم‌ده� به هر قيمت به توده‌ه� و ارائه� برنامه‌ها� بلندپروازانه؛ منجر به پيشرفت سريع(و طبعاً مرگبار) جامعه در عرصه‌ها� آموزش عمومي(افزايش تعداد افراد داراي سواد حداقلي)، زير كشت رفتن اراضي بزرگ با نيروي جمعي و پي‌ريز� صنايع سنگين مي‌شو�. اين پيشرفت‌ه� اگر موفقيت‌آمي� باشند، اما در نقطه‌ا� متوقف خواهند شد و آن نقطه زماني است كه جامعه از نيازهاي اوليه گذر كند و طالب نيازهاي ثانويه مثل آزادي اجتماعي(تمايل به فرديت)؛ كالاهاي مصرفي و تجملي‌ت� و غيره شود. كمونيسم عموماً از برآوردن اين نيازها عاجز است و چنانچه شرايط مساعد نباشد؛ احتمال اينكه با گذر زمان و فساد سيستماتيك و عدم كارآيي در تهيه� نيازهاي اوليه� مردم و اتباعش هم عاجز شود، وجود دارد. رمز موفقيت كره� شمالي در حفظ هژموني خاندان كيم بر كل كره� شمالي اين است كه اصلاً از مرحله� تامين نيازهاي اوليه فراتر نرفته و با اجراي اصول استالينيسم حتي فراتر از خود استالين موفق شده كه مردم و اتباع خود را هميشه گرسنه و طالب نيازهاي اوليه نگه دارد و آن‌ه� را از انديشيدن راجع به نيازهاي ثانويه معاف دارد.
3.
نثر كتاب و ترجمه� كتاب جالب بود. متن كتاب نيز انسجام خوبي داشت؛ يعني از شروع تا پايان شاهد از هم‌گسيختگ� مطلب نبوديم. به گمانم اين انسجام را مرهون پير ريگولت(نويسنده� دوم و ويراستار كتاب و مصاحبه‌كنند�) هستيم. شايد تنها ايراد كتاب؛ شعاري شدن و كليشه‌ا� شدن پايان كتاب و تحليل كانگ چول-هوان از اوضاع و آينده� كره� شمالي و كارهايي كه بايد انجام مي‌گرفت� است. البته شايد هم در مورد مقولاتي از اين دست؛ غير از شعاري شدن و كليشه‌ا� شدن چاره‌ا� نباشد.
4.
با توجه به اين اوضاع، كره� شمالي تا سال‌ها� آينده همچنان تحت نفوذ خاندان كيم خواهد بود و به نظر نمي‌رس� تغيير خاصي در اوضاع آن ايجاد شود. مگر فشار شرايط اقتصادي منجر به شورش دامنه‌دار� شود كه حكومت عاجز از فرونشاندن آن با روش‌ها� پليسي‌ا� باشد. و .... طبعاً اين امر(باقي ماندن خاندان كيم در قدرت) به نفع كره� جنوبي نيز هست. كره� جنوبي اقتصادش آنقدري قوي نيست كه بتواند كشور قرون وسطايي كره� شمالي را طي فرآيند وحدت در خود هضم نمايد و به احتمال زياد تمايل خاصي به پذيرفتن لشكر گرسنگان بيست‌ود� سه ميليوني كره� شمالي ندارد.
لازم به ذكر است كه پي‌نوشت‌ه� و نيز متن اصلي، برداشت شخصي من از قضيه است و طبعاً عاري از اشتباه نيست.
May 26, 2024
I thought this was a well written account of one man’s horrific experiences in a concentration camp. It is incredibly distressing to read, but also important to understand. Although this book was published a couple decades ago, it still has relevance today and is mirrored in basically any dictatorial regime.
September 4, 2021
شانس بد و شانس خوب وجود نداره.
ماییم که خالق شانس هستیم
در این کتاب مادربزرگ کمونیست نویسنده با اجبار اعضای خانواده رو از ژاپن وارد باتلاق کره شمالی میکنه.
با یک تغییر کوچک، باعث تغییراتی بزرگ در زندگی گروهی شد.
خیلی توصیفهای اضافی در مورد زندگی در مورد اردوگاه کار داشت گاهی شگفت انگیز و گاهی ملال آور اما ادبیات خوبی داشت.
ماییم که خالق شانس هستیم
در این کتاب مادربزرگ کمونیست نویسنده با اجبار اعضای خانواده رو از ژاپن وارد باتلاق کره شمالی میکنه.
با یک تغییر کوچک، باعث تغییراتی بزرگ در زندگی گروهی شد.
خیلی توصیفهای اضافی در مورد زندگی در مورد اردوگاه کار داشت گاهی شگفت انگیز و گاهی ملال آور اما ادبیات خوبی داشت.
August 15, 2023
تصورش سخته که از نه سالگی در حبس باشی و بعد از آزادی به خاطر گوش کردن به رادیو دوباره محکوم شی و با کلی استرس و دردسر مجبور شی فرار کنی
Displaying 1 - 30 of 800 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.