What do you think?
Rate this book
دایره گچی قفقازی
Written in exile during the Second World War, the story of Brecht's classic play subverts an ancient Chinese tale - echoed in the Judgement of Solomon - in which two women claim the same child. The message of Brecht's parable is that resources should go to those who will make best use of them. Thanks to the rascally judge, Azdak, one of Brecht's most vivid creations, this story has a happy outcome: the child is entrusted to the peasant Grusha, who has loved and nurtured it.
Published in Methuen Drama's Modern Classics series, this edition features an extensive introduction, Brecht's own notes on the play and a full appendix of textual variants. It is the standard critical edition of the work in an acclaimed translation by James and Tania Stern with W. H. Auden.
Published in Methuen Drama's Modern Classics series, this edition features an extensive introduction, Brecht's own notes on the play and a full appendix of textual variants. It is the standard critical edition of the work in an acclaimed translation by James and Tania Stern with W. H. Auden.
204 pages, Paperback
First published January 1, 1945
137 people are currently reading
5,157 people want to read
About the author
Bertolt Brecht
1,500books1,857followersEugen Berthold Friedrich Brecht was a German poet, playwright, and theatre director. A seminal theatre practitioner of the twentieth century, Brecht made equally significant contributions to dramaturgy and theatrical production, the latter particularly through the seismic impact of the tours undertaken by the Berliner Ensemble—the post-war theatre company operated by Brecht and his wife and long-time collaborator, the actress Helene Weigel—with its internationally acclaimed productions.
From his late twenties Brecht remained a life-long committed Marxist who, in developing the combined theory and practice of his 'epic theatre', synthesized and extended the experiments of Piscator and Meyerhold to explore the theatre as a forum for political ideas and the creation of a critical aesthetics of dialectical materialism. Brecht's modernist concern with drama-as-a-medium led to his refinement of the 'epic form' of the drama (which constitutes that medium's rendering of 'autonomization' or the 'non-organic work of art'—related in kind to the strategy of divergent chapters in Joyce's novel Ulysses, to Eisenstein's evolution of a constructivist 'montage' in the cinema, and to Picasso's introduction of cubist 'collage' in the visual arts). In contrast to many other avant-garde approaches, however, Brecht had no desire to destroy art as an institution; rather, he hoped to 're-function' the apparatus of theatrical production to a new social use. In this regard he was a vital participant in the aesthetic debates of his era—particularly over the 'high art/popular culture' dichotomy—vying with the likes of Adorno, Lukács, Bloch, and developing a close friendship with Benjamin. Brechtian theatre articulated popular themes and forms with avant-garde formal experimentation to create a modernist realism that stood in sharp contrast both to its psychological and socialist varieties. "Brecht's work is the most important and original in European drama since Ibsen and Strindberg," Raymond Williams argues, while Peter Bürger insists that he is "the most important materialist writer of our time."
As Jameson among others has stressed, "Brecht is also ‘Brecht�"—collective and collaborative working methods were inherent to his approach. This 'Brecht' was a collective subject that "certainly seemed to have a distinctive style (the one we now call 'Brechtian') but was no longer personal in the bourgeois or individualistic sense." During the course of his career, Brecht sustained many long-lasting creative relationships with other writers, composers, scenographers, directors, dramaturgs and actors; the list includes: Elisabeth Hauptmann, Margarete Steffin, Ruth Berlau, Slatan Dudow, Kurt Weill, Hanns Eisler, Paul Dessau, Caspar Neher, Teo Otto, Karl von Appen, Ernst Busch, Lotte Lenya, Peter Lorre, Therese Giehse, Angelika Hurwicz, and Helene Weigel herself. This is "theatre as collective experiment [...] as something radically different from theatre as expression or as experience."
There are few areas of modern theatrical culture that have not felt the impact or influence of Brecht's ideas and practices; dramatists and directors in whom one may trace a clear Brechtian legacy include: Dario Fo, Augusto Boal, Joan Littlewood, Peter Brook, Peter Weiss, Heiner Müller, Pina Bausch, Tony Kushner and Caryl Churchill. In addition to the theatre, Brechtian theories and techniques have exerted considerable sway over certain strands of film theory and cinematic practice; Brecht's influence may be detected in the films of Joseph Losey, Jean-Luc Godard, Lindsay Anderson, Rainer Werner Fassbinder, Nagisa Oshima, Ritwik Ghatak, Lars von Trier, Jan Bucquoy and Hal Hartley.
During the war years, Brecht became a prominent writer of the Exilliteratur. He expressed his opposition to the National Socialist and Fascist movements in his most famous plays.
From his late twenties Brecht remained a life-long committed Marxist who, in developing the combined theory and practice of his 'epic theatre', synthesized and extended the experiments of Piscator and Meyerhold to explore the theatre as a forum for political ideas and the creation of a critical aesthetics of dialectical materialism. Brecht's modernist concern with drama-as-a-medium led to his refinement of the 'epic form' of the drama (which constitutes that medium's rendering of 'autonomization' or the 'non-organic work of art'—related in kind to the strategy of divergent chapters in Joyce's novel Ulysses, to Eisenstein's evolution of a constructivist 'montage' in the cinema, and to Picasso's introduction of cubist 'collage' in the visual arts). In contrast to many other avant-garde approaches, however, Brecht had no desire to destroy art as an institution; rather, he hoped to 're-function' the apparatus of theatrical production to a new social use. In this regard he was a vital participant in the aesthetic debates of his era—particularly over the 'high art/popular culture' dichotomy—vying with the likes of Adorno, Lukács, Bloch, and developing a close friendship with Benjamin. Brechtian theatre articulated popular themes and forms with avant-garde formal experimentation to create a modernist realism that stood in sharp contrast both to its psychological and socialist varieties. "Brecht's work is the most important and original in European drama since Ibsen and Strindberg," Raymond Williams argues, while Peter Bürger insists that he is "the most important materialist writer of our time."
As Jameson among others has stressed, "Brecht is also ‘Brecht�"—collective and collaborative working methods were inherent to his approach. This 'Brecht' was a collective subject that "certainly seemed to have a distinctive style (the one we now call 'Brechtian') but was no longer personal in the bourgeois or individualistic sense." During the course of his career, Brecht sustained many long-lasting creative relationships with other writers, composers, scenographers, directors, dramaturgs and actors; the list includes: Elisabeth Hauptmann, Margarete Steffin, Ruth Berlau, Slatan Dudow, Kurt Weill, Hanns Eisler, Paul Dessau, Caspar Neher, Teo Otto, Karl von Appen, Ernst Busch, Lotte Lenya, Peter Lorre, Therese Giehse, Angelika Hurwicz, and Helene Weigel herself. This is "theatre as collective experiment [...] as something radically different from theatre as expression or as experience."
There are few areas of modern theatrical culture that have not felt the impact or influence of Brecht's ideas and practices; dramatists and directors in whom one may trace a clear Brechtian legacy include: Dario Fo, Augusto Boal, Joan Littlewood, Peter Brook, Peter Weiss, Heiner Müller, Pina Bausch, Tony Kushner and Caryl Churchill. In addition to the theatre, Brechtian theories and techniques have exerted considerable sway over certain strands of film theory and cinematic practice; Brecht's influence may be detected in the films of Joseph Losey, Jean-Luc Godard, Lindsay Anderson, Rainer Werner Fassbinder, Nagisa Oshima, Ritwik Ghatak, Lars von Trier, Jan Bucquoy and Hal Hartley.
During the war years, Brecht became a prominent writer of the Exilliteratur. He expressed his opposition to the National Socialist and Fascist movements in his most famous plays.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 332 reviews
May 21, 2022
Der Kaukasische Kreidekreis = The Caucsian Chalk Circle, Bertolt Brecht
The Caucasian Chalk Circle is a play by the German modernist playwright Bertolt Brecht. An example of Brecht's epic theater, the play is a parable about a peasant girl who rescues a baby and becomes a better mother than its wealthy natural parents. The play was written in 1944 while Brecht was living in the United States.
تاریخ نخستین خوانش نسخه فارسی: روز نوزدهم ماه می سال1974میلادی
عنوان: دایره گچی قفقازی؛ اثر: برتولت برشت؛ برگزدان از متن آلمانی: مجید سمندریان؛ تنظیم اشعار: فروغ فرخزاد؛ تهران، نشر گام، چاپ سوم سال1335، در131ص، موضوع: نمایشنامه های نویسندگان آلمان - سده20م
عنوان: دایره گچی قفقازی؛ اثر: برتولت برشت؛ مترجم: م. امین موید؛ تهران، نشر رز، چاپ دوم سال1351، در176ص، فروست در قلمرو نمایش؛
نمایشنامه ی «دایرهٔ گچی قفقازی»، در قالب یک پیشدرآمد� و پنج صحنه، نگاشته شده است؛ عنوان پیش� درآمد: «کشمکش»، و عناوین صحنه� های آن به ترتیب «طفل والاگهر»، «فرار به کوهستانها� شمالی»، «در کوهستانها� شمالی»، «شرح احوال قاضی»، و «دایرهٔ گچی» است؛ رخدادی که در پایان جنگ دوم جهانی در «شوروی» رخ میدهد، هسته ی اصلی رخداد بر سر تصاحب یک طفل است، و کشمکشی میان مادر اصلی و کسیکه طفل را نجات داده، و بزرگ کرده است؛
کودتایی در منطقه روی داده، فرمانداری از کار برکنار شده، گردنش را زده اند؛ همسر فرماندار با عجله برای سفر آماده میشود، انگار نه انگار که شوهرش را از دست داده، و فرزندش «میکائیل» را هم جا میگذارد؛ «گروشا» خدمتکاری است که با کودک تنها گذاشته شده، «گروشا» سرپرستی کودک را بر دوش میگیرد، و از همان لحظه رنجهای بسیار میکشد، به هر جای میرود، و به هر کاری تن درمیدهد، ازدواجی اجباری را میپذیرد، تا بتواند کودکش را نگاه درد؛ اما همسر فرماندار پیشین برمیگردد، و کودکش را از «گروشا» میخواهد؛ دادگاهی تشکیل میشود، نخست حکم میکنند که مادر طفل، همسر فرماندار پیشین است، و «میکائیل» از آن اوست؛ در کشمکشهای بعدی، و با شهادت شهود، قاضی تازه، به نام «آزدک» که از سوی فرماندار منصوب شده، با یک روش کهن قفقازی (قضاوت سلیمان نبی)، دستور کشیدن یک دایره با گچ را میدهد، تا کودک را میان آن دایره بگذارند؛ قاضی «آزدک» میگوید مادر واقعی آن کسی ست، که کودک را از وسط دایره بکشد، و ببرد، و اگر دو طرف همزور بودند، میتوانند بچه را نصف کنند، و هرکدام نصفش را بردارند؛ همسر فرماندار پیشین میپذیرد، اما «گروشا» تن به این بازی نمیدهد، چون حاضر نیست، به «میکائیل»، لطمه ای وارد شود؛ «آزدک» قاضی، حکم میکند که «مادر واقعی گروشاست»؛ در پایان خواننده ی گروه موسیقی، میخواند «زمین به کسی میرسد که از آن بهتر نگهداری کند، و میوه ی بیشتری حاصل کند، نه به صاحبان پیشین آن»...؛
تاریخ بهنگام رسانی 16/04/1399هجری خورشیدی؛ 30/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
The Caucasian Chalk Circle is a play by the German modernist playwright Bertolt Brecht. An example of Brecht's epic theater, the play is a parable about a peasant girl who rescues a baby and becomes a better mother than its wealthy natural parents. The play was written in 1944 while Brecht was living in the United States.
تاریخ نخستین خوانش نسخه فارسی: روز نوزدهم ماه می سال1974میلادی
عنوان: دایره گچی قفقازی؛ اثر: برتولت برشت؛ برگزدان از متن آلمانی: مجید سمندریان؛ تنظیم اشعار: فروغ فرخزاد؛ تهران، نشر گام، چاپ سوم سال1335، در131ص، موضوع: نمایشنامه های نویسندگان آلمان - سده20م
عنوان: دایره گچی قفقازی؛ اثر: برتولت برشت؛ مترجم: م. امین موید؛ تهران، نشر رز، چاپ دوم سال1351، در176ص، فروست در قلمرو نمایش؛
نمایشنامه ی «دایرهٔ گچی قفقازی»، در قالب یک پیشدرآمد� و پنج صحنه، نگاشته شده است؛ عنوان پیش� درآمد: «کشمکش»، و عناوین صحنه� های آن به ترتیب «طفل والاگهر»، «فرار به کوهستانها� شمالی»، «در کوهستانها� شمالی»، «شرح احوال قاضی»، و «دایرهٔ گچی» است؛ رخدادی که در پایان جنگ دوم جهانی در «شوروی» رخ میدهد، هسته ی اصلی رخداد بر سر تصاحب یک طفل است، و کشمکشی میان مادر اصلی و کسیکه طفل را نجات داده، و بزرگ کرده است؛
کودتایی در منطقه روی داده، فرمانداری از کار برکنار شده، گردنش را زده اند؛ همسر فرماندار با عجله برای سفر آماده میشود، انگار نه انگار که شوهرش را از دست داده، و فرزندش «میکائیل» را هم جا میگذارد؛ «گروشا» خدمتکاری است که با کودک تنها گذاشته شده، «گروشا» سرپرستی کودک را بر دوش میگیرد، و از همان لحظه رنجهای بسیار میکشد، به هر جای میرود، و به هر کاری تن درمیدهد، ازدواجی اجباری را میپذیرد، تا بتواند کودکش را نگاه درد؛ اما همسر فرماندار پیشین برمیگردد، و کودکش را از «گروشا» میخواهد؛ دادگاهی تشکیل میشود، نخست حکم میکنند که مادر طفل، همسر فرماندار پیشین است، و «میکائیل» از آن اوست؛ در کشمکشهای بعدی، و با شهادت شهود، قاضی تازه، به نام «آزدک» که از سوی فرماندار منصوب شده، با یک روش کهن قفقازی (قضاوت سلیمان نبی)، دستور کشیدن یک دایره با گچ را میدهد، تا کودک را میان آن دایره بگذارند؛ قاضی «آزدک» میگوید مادر واقعی آن کسی ست، که کودک را از وسط دایره بکشد، و ببرد، و اگر دو طرف همزور بودند، میتوانند بچه را نصف کنند، و هرکدام نصفش را بردارند؛ همسر فرماندار پیشین میپذیرد، اما «گروشا» تن به این بازی نمیدهد، چون حاضر نیست، به «میکائیل»، لطمه ای وارد شود؛ «آزدک» قاضی، حکم میکند که «مادر واقعی گروشاست»؛ در پایان خواننده ی گروه موسیقی، میخواند «زمین به کسی میرسد که از آن بهتر نگهداری کند، و میوه ی بیشتری حاصل کند، نه به صاحبان پیشین آن»...؛
تاریخ بهنگام رسانی 16/04/1399هجری خورشیدی؛ 30/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
February 11, 2025
Society continually punishes its rugged individualists by isolating them in an exclusionary Magical Chalk Circle!
***
I remember the Summer of 1964 when Dad's friend and colleague at the University of Minnesota, Dr. Rufus Lumery, took me along with his wife and daughter to see this play at the Tyrone Guthrie Theatre in Minneapolis.
The stage was stark and bare, under bright lighting, and marked my first encounter with this German Marxist writer who thought he Had It All Figured Out. Caught up in the tricky dialogue, I thought I could see how he did it.
(It was only, according to W.H. Auden, his Pig Headedness.)
But I aspired to such certainty too - pig headed or not. I became counter cultural after that, garnering two prizes at university in my English major for my own Pig Headedness.
And so, as you may have guessed - in 1970 I finally saw certainty - and ran from it.
It's like the old Army joke: I'll give you the classified data on why we're doing this, but I'll have to kill you afterwards.
Auden was right all along. The Secret of a guy's coming of age is only his Pig Headedness after all.
I was isolated and rendered docile after that, my head swimming in tranquilized confusion, as I have long since remained.
***
I could Never take my Hard Knocks. They hurt too much.
Such is life for a supersensitive Aspie.
My key to figuring it out was a no-brainer, but I had always noticed it was marked it Off Limits to me.
Know why?
For us Aspies that key only opened the door into The Land of Lost Innocence.
But look - a little beyond that, was Freedom.
The freedom of Life Outside the Magic Exclusionary Chalk Circle...
"In windless cold that is the Heart's Heat."
***
I remember the Summer of 1964 when Dad's friend and colleague at the University of Minnesota, Dr. Rufus Lumery, took me along with his wife and daughter to see this play at the Tyrone Guthrie Theatre in Minneapolis.
The stage was stark and bare, under bright lighting, and marked my first encounter with this German Marxist writer who thought he Had It All Figured Out. Caught up in the tricky dialogue, I thought I could see how he did it.
(It was only, according to W.H. Auden, his Pig Headedness.)
But I aspired to such certainty too - pig headed or not. I became counter cultural after that, garnering two prizes at university in my English major for my own Pig Headedness.
And so, as you may have guessed - in 1970 I finally saw certainty - and ran from it.
It's like the old Army joke: I'll give you the classified data on why we're doing this, but I'll have to kill you afterwards.
Auden was right all along. The Secret of a guy's coming of age is only his Pig Headedness after all.
I was isolated and rendered docile after that, my head swimming in tranquilized confusion, as I have long since remained.
***
I could Never take my Hard Knocks. They hurt too much.
Such is life for a supersensitive Aspie.
My key to figuring it out was a no-brainer, but I had always noticed it was marked it Off Limits to me.
Know why?
For us Aspies that key only opened the door into The Land of Lost Innocence.
But look - a little beyond that, was Freedom.
The freedom of Life Outside the Magic Exclusionary Chalk Circle...
"In windless cold that is the Heart's Heat."
July 24, 2022
نمایشنامه "دایره گچی قفقازی"، آنقدر خواندنی نبود که فکرش رو میکردم. ولی سرگرم کننده بود و احتمالا تماشاش ازین هم بهتره. وقتی کتاب "نمایشنامه در چین" رو میخوندم، دیدم یکی از معروفترین و قدیمی ترین نمایشنامه های چینی اسمش "دایره گچی" هستش. و بعد هم فهمیدم برشت یک نمایشنامه با همین موضوع داره و قرار شد بخونمش تا امروز که شنیدمش :))
فکر میکن� نمایشنامه رو بشه اینطو� خلاصه کرد: در حالی که شهر در جنگ داخلی میسوزه� یک خدمتکار برای محافظت از یک کودک رها شده هزار جور سختی رو به جون میخره و همه چیزش رو ( حتی عشقش به سربازی که نامزدشه) فدا میکن�. اما وقتی بالاخره آرامش برقرار می شه، مادر پسر بچه که الان سه سالشه، میادکه بچه� رو پس بگیره. مادر اصلی بچه زن حاکمه و مادری که بزرگش کرده خدمتکاره. حالا یک قاضی همیشه مست و مسخره با الهام از سنت باستانی دایره گچی، تصمیم به حل و فصل اختلافات میگیره. اما نکته داستان اینجاست که توی جامعه فساد و فریب، با وجود یک قاضی غیر قابل اعتماد، چه کسی برنده است؟
برشت توی این نمایشنامه زده ترکونده آدما رو .
اوشون که خودش تمایلات کمونیستی داشته، توی نمایشنامه اش میخواد بگه که ثروت و قدرت میتونه ابتدایی ترین و ظریف ترین احساسات انسانی رو هم به فساد بکشونه. پس ثروت بده. اون تاکید داره که انسان ها توی هر جایگاهی باشن، عطش بالایی برای تملک دارن و اگر این تملک کنترل نشه، باعث فاجعه میشه. برشت همچنین این نمایشنامه رو بعنوان پارودی عدالت انسانی نوشته. اون نشون میده عدالتی که انسان ها مجریش هستن، با پول خریدنی و فاسده؛ پس کلا زندگی معنا گرایانه خوبه.
فکر میکن� نمایشنامه رو بشه اینطو� خلاصه کرد: در حالی که شهر در جنگ داخلی میسوزه� یک خدمتکار برای محافظت از یک کودک رها شده هزار جور سختی رو به جون میخره و همه چیزش رو ( حتی عشقش به سربازی که نامزدشه) فدا میکن�. اما وقتی بالاخره آرامش برقرار می شه، مادر پسر بچه که الان سه سالشه، میادکه بچه� رو پس بگیره. مادر اصلی بچه زن حاکمه و مادری که بزرگش کرده خدمتکاره. حالا یک قاضی همیشه مست و مسخره با الهام از سنت باستانی دایره گچی، تصمیم به حل و فصل اختلافات میگیره. اما نکته داستان اینجاست که توی جامعه فساد و فریب، با وجود یک قاضی غیر قابل اعتماد، چه کسی برنده است؟
برشت توی این نمایشنامه زده ترکونده آدما رو .
اوشون که خودش تمایلات کمونیستی داشته، توی نمایشنامه اش میخواد بگه که ثروت و قدرت میتونه ابتدایی ترین و ظریف ترین احساسات انسانی رو هم به فساد بکشونه. پس ثروت بده. اون تاکید داره که انسان ها توی هر جایگاهی باشن، عطش بالایی برای تملک دارن و اگر این تملک کنترل نشه، باعث فاجعه میشه. برشت همچنین این نمایشنامه رو بعنوان پارودی عدالت انسانی نوشته. اون نشون میده عدالتی که انسان ها مجریش هستن، با پول خریدنی و فاسده؛ پس کلا زندگی معنا گرایانه خوبه.
September 4, 2016
Επιφανειακά είναι ένα υπέροχο παραμύθι. Εσωτερικά του κύκλου με την κιμωλία υπάρχουν κρυμμένα ένοχα κοινωνικοπολιτικά στοιχεία που συνυπάρχουν σε όλο τον κόσμο και είναι εκ διαμέτρου αντίθετα.
Μέσα σε αυτή την πολύ ανθρώπινη ιστορία αποτυπόνονται με διδακτικό και ψυχαγωγικό τρόπο οι ταξικές διαφορές:
Χρυσά παλάτια και χωμάτινα καλύβια.
Οι κοινωνικές διαφορές: πλούσιοι,δυνατοί,ανώτεροι,ξιπασμένοι,αναίσθητοι,
δόλιοι,οσφυοκάμπτες,σφουγγοκωλάριοι και φτωχοί,πεινασμένοι,οργισμένοι,αδικημένοι,τίμιοι,
φοβισμένοι,έρμαια στους δυνατούς του κόσμου που ορίζουν τα πάντα και τα διεκδικούν με οποιοδήποτε τίμημα.
Οι φυσικές διαφορές του "ζωϊκού" βασιλείου: άνθρωποι με συνείδηση και ψυχή και τοξικοί αχυράνθρωποι.
Στο προκείμενο,
Οι κάτοικοι ενός κατεστραμμένου χωριού στον Καύκασο φιλονικούν μεταξύ τους για την αξιοποίηση της γης. Όταν καταφέρνουν να βρουν μια δίκαιη λύση καλούν κάποιους καλλιτέχνες για να το γιορτάσουν. Αυτοί μας αφηγούνται μια παραμυθένια ιστορία με κινεζικές ρίζες. Ο τίτλος: ο κύκλος με την κιμωλία.
Σε μια χώρα μακρινή υπήρχε ένας σπουδαίος βασιλιάς και μια αξιοθαύμαστη βασίλισσα που κυβερνούσαν το λαό μέσα απο ένα αμύθητου πλούτου παλάτι. Είχαν αυλικούς, φρουρούς,υπηρέτες,μάγειρες,πιστούς συμβούλους του βασιλιά και όλα τα καλά. Είχαν και ένα παιδάκι. Ένα μωρό πρίγκιπα τόσο ακριβοθώρητο που πάντα τον συνόδευαν οι βασιλικοί γιατροί.
Ξέσπασε επανάσταση στη χώρα αυτή και το παλάτι κινδύνευε με ολική καταστροφή απο τους επαναστάτες που σκότωναν και έκαιγαν αδιακρίτως.
Όταν σκότωσαν το βασιλιά και έβαλαν φωτιά στο παλάτι η βασίλισσα κατάφερε να ξεφύγει και να σωθεί. Έσωσε και ότι πολυτιμότερο είχε απο ρούχα και κοσμήματα,όμως ξέχασε να πάρει το παιδί της φεύγοντας.
Μια υπηρέτρια σώζει το μωρό και με κίνδυνο της ζωής της το κουβαλά μαζί της σε διάφορα μέρη που αναζητά ασφάλεια και τροφή. Περνούν μαζί πολλές κακουχίες και η μικρή υπηρέτρια αγαπάει βαθιά αυτό το απροστάτευτο πλασματάκι. Κάνει πολλές θυσίες για να το μεγαλώσει και φτάνει σε σημείο να παντρευτεί κάποιον ξένο που δεν αγαπάει για να έχει κοινωνική υπόληψη.
Όταν τελειώνει ο πόλεμος, η "πολύπαθη" βασίλισσα αναζητά το ξεχασμένο της παιδί και την περιουσία που του αναλογεί ως νόμιμου κληρονόμου. Η υπηρέτρια αρνείται να το δώσει και καταλήγουν στο δικαστήριο.
Η υπηρέτρια είναι η επιτομή της ανθρωπιάς και της μητρότητας.
Ο δικαστής είναι η επιτομή της λαϊκής σοφίας και της άγρυπνης συνείδησης. Είναι ένας περιστασιακός δικαστής που παλεύει ενάντια στο άδικο και τις πουλημένες και εκφυλισμένες ζωές.
Μόλις αποκαθίσταται η ισορροπία και το δίκαιο, παρόλο που νικά η καλοσύνη και η αγάπη,ο σοφός και αγνός
περιστασιακός δικαστής χάνεται κάπου μέσα στον ρομαντισμό του.
Ίσως μαζί του χάνονται και όλες οι αξίες...
Καλή ανάγνωση.
Μέσα σε αυτή την πολύ ανθρώπινη ιστορία αποτυπόνονται με διδακτικό και ψυχαγωγικό τρόπο οι ταξικές διαφορές:
Χρυσά παλάτια και χωμάτινα καλύβια.
Οι κοινωνικές διαφορές: πλούσιοι,δυνατοί,ανώτεροι,ξιπασμένοι,αναίσθητοι,
δόλιοι,οσφυοκάμπτες,σφουγγοκωλάριοι και φτωχοί,πεινασμένοι,οργισμένοι,αδικημένοι,τίμιοι,
φοβισμένοι,έρμαια στους δυνατούς του κόσμου που ορίζουν τα πάντα και τα διεκδικούν με οποιοδήποτε τίμημα.
Οι φυσικές διαφορές του "ζωϊκού" βασιλείου: άνθρωποι με συνείδηση και ψυχή και τοξικοί αχυράνθρωποι.
Στο προκείμενο,
Οι κάτοικοι ενός κατεστραμμένου χωριού στον Καύκασο φιλονικούν μεταξύ τους για την αξιοποίηση της γης. Όταν καταφέρνουν να βρουν μια δίκαιη λύση καλούν κάποιους καλλιτέχνες για να το γιορτάσουν. Αυτοί μας αφηγούνται μια παραμυθένια ιστορία με κινεζικές ρίζες. Ο τίτλος: ο κύκλος με την κιμωλία.
Σε μια χώρα μακρινή υπήρχε ένας σπουδαίος βασιλιάς και μια αξιοθαύμαστη βασίλισσα που κυβερνούσαν το λαό μέσα απο ένα αμύθητου πλούτου παλάτι. Είχαν αυλικούς, φρουρούς,υπηρέτες,μάγειρες,πιστούς συμβούλους του βασιλιά και όλα τα καλά. Είχαν και ένα παιδάκι. Ένα μωρό πρίγκιπα τόσο ακριβοθώρητο που πάντα τον συνόδευαν οι βασιλικοί γιατροί.
Ξέσπασε επανάσταση στη χώρα αυτή και το παλάτι κινδύνευε με ολική καταστροφή απο τους επαναστάτες που σκότωναν και έκαιγαν αδιακρίτως.
Όταν σκότωσαν το βασιλιά και έβαλαν φωτιά στο παλάτι η βασίλισσα κατάφερε να ξεφύγει και να σωθεί. Έσωσε και ότι πολυτιμότερο είχε απο ρούχα και κοσμήματα,όμως ξέχασε να πάρει το παιδί της φεύγοντας.
Μια υπηρέτρια σώζει το μωρό και με κίνδυνο της ζωής της το κουβαλά μαζί της σε διάφορα μέρη που αναζητά ασφάλεια και τροφή. Περνούν μαζί πολλές κακουχίες και η μικρή υπηρέτρια αγαπάει βαθιά αυτό το απροστάτευτο πλασματάκι. Κάνει πολλές θυσίες για να το μεγαλώσει και φτάνει σε σημείο να παντρευτεί κάποιον ξένο που δεν αγαπάει για να έχει κοινωνική υπόληψη.
Όταν τελειώνει ο πόλεμος, η "πολύπαθη" βασίλισσα αναζητά το ξεχασμένο της παιδί και την περιουσία που του αναλογεί ως νόμιμου κληρονόμου. Η υπηρέτρια αρνείται να το δώσει και καταλήγουν στο δικαστήριο.
Η υπηρέτρια είναι η επιτομή της ανθρωπιάς και της μητρότητας.
Ο δικαστής είναι η επιτομή της λαϊκής σοφίας και της άγρυπνης συνείδησης. Είναι ένας περιστασιακός δικαστής που παλεύει ενάντια στο άδικο και τις πουλημένες και εκφυλισμένες ζωές.
Μόλις αποκαθίσταται η ισορροπία και το δίκαιο, παρόλο που νικά η καλοσύνη και η αγάπη,ο σοφός και αγνός
περιστασιακός δικαστής χάνεται κάπου μέσα στον ρομαντισμό του.
Ίσως μαζί του χάνονται και όλες οι αξίες...
Καλή ανάγνωση.
May 3, 2022
زمین به کسی می رسد که از آن بهتر نگهداری کند و میوه ی بیشتری حاصل کند، نه به صاحبان قبلی آن...
آیا این ایده مارکسیسمی نیست؟ من اولین باره که از برشت میخونم واسه همین باهاش آشنا نیستم.
آیا این ایده مارکسیسمی نیست؟ من اولین باره که از برشت میخونم واسه همین باهاش آشنا نیستم.
May 7, 2010
What I learnt from this book: rich people suck, poor people suck, war sucks, society sucks, socialism isn't bad and fruit farms are the future.
November 29, 2018
Η μητρική αγάπη είναι αυτή που προκύπτει από τη διαδικασία της γέννας ή μπορεί να ναι και η αγάπη που προκύπτει από την ανάγκη να μοιραστεί περίσσια αγάπης σε ένα παιδί από μια ξένη γυναίκα? Λιτό κι απέριττο αλλά με πολύ κοινωνικό, ιστορικό και πολιτικό βάθος. Συνιστάται ανεπιφύλακτα!
April 4, 2019
Γενικά, έχω διαβάσει ελάχιστα θεατρικά έργα - για προφανής λόγους, τα θεατρικά είναι φτιαγμένα για να παίζονται στο θέατο και όχι για να διαβάζονται.
Στην περίπτωση του αγαπημένου μου Μπρεχτ όμως, νομίζω ότι άξιζε τον κόπο και με το παραπάνω.
Ωραία ιστορία, γραμμένη με λυρισμό αλλά και χιούμορ, με κρυμμένα νοήματα και με έναν κορυφαίο δικαστή, που το δικαστικό μας σύστημα θα ήταν πολύ καλύτερο αν είχε 3-4 σαν κι αυτόν.
Στην περίπτωση του αγαπημένου μου Μπρεχτ όμως, νομίζω ότι άξιζε τον κόπο και με το παραπάνω.
Ωραία ιστορία, γραμμένη με λυρισμό αλλά και χιούμορ, με κρυμμένα νοήματα και με έναν κορυφαίο δικαστή, που το δικαστικό μας σύστημα θα ήταν πολύ καλύτερο αν είχε 3-4 σαν κι αυτόν.
February 27, 2018
When the sharks the sharks devour
Little fishes have their hour.
This might be the Master at his finest, remarkably both modern and ancient, timeless parables are bracketed in the struggle against fascists with an all too human squalor that likely made Stalin squeal.
The play within the play is apparently from an ancient Chinese tale, it proved unexpectedly surprising. Grusha is a wonderful, highly developed protagonist, unlike the Portia of Venice, her motivation isn't guile but an almost childish concept of loyalty and justice. No doubt Brecht embraced this unlikely refuge even as the world around him was collapsing into barbarism. The title refers to the Chinese story of a judge placing a child in a chalked circle and the two women claiming to be the mother are asked to remove the child, the nominal reason being that only the true parent could extricate the young one. As the reasoning goes the judge awards the child to the woman who didn't attempt to remove the child for fear of harming it. This is replicated by Brecht with certain human caveats about the stewards of justice and the greasing of palms.
Little fishes have their hour.
This might be the Master at his finest, remarkably both modern and ancient, timeless parables are bracketed in the struggle against fascists with an all too human squalor that likely made Stalin squeal.
The play within the play is apparently from an ancient Chinese tale, it proved unexpectedly surprising. Grusha is a wonderful, highly developed protagonist, unlike the Portia of Venice, her motivation isn't guile but an almost childish concept of loyalty and justice. No doubt Brecht embraced this unlikely refuge even as the world around him was collapsing into barbarism. The title refers to the Chinese story of a judge placing a child in a chalked circle and the two women claiming to be the mother are asked to remove the child, the nominal reason being that only the true parent could extricate the young one. As the reasoning goes the judge awards the child to the woman who didn't attempt to remove the child for fear of harming it. This is replicated by Brecht with certain human caveats about the stewards of justice and the greasing of palms.
December 2, 2018
Ο Μπρέχτ ξαναγράφει το μύθο του βασιλιά Σολομώντα, μόνο που αυτός το κάνει σωστά ! Το βιβλίο είναι μικρό , όμως οι χαρακτήρες έχουν διάσταση και όγκο , και φυσικά ο Μπρέχτ δεν δειλιάζει να κάνει κοινωνική κριτική για την οικονομική ανισότητα αλλά και τους θρησκευτικούς πολέμους. Το μήνυμα της μητρικής αγάπης διαρκώς παρών σε αυτό το διαχρονικό αριστούργημα. Ίσως η θεατρική του έκδοση να μου αρέσει ακόμα περισσότερο.
January 15, 2016
Απλό, μεστό, λιτό, κατανοητό, αριστούργημα!!
May 31, 2015
Η ιστορία του βασιλιά Σολομώντα και των 2 γυναικων τοποθετημένη στην περίοδο του τριαντακονταετή πολέμου και δοσμένη αριστοτεχνικά απο τον Μπρεχτ... Το βιβλίο περιλαμβάνει και μια διασκεδαστική ιστορία "Τραυματισμένος Σωκράτης"!!
October 21, 2014
Bertolt Brecht considered himself to be a great author which is not terribly surprising as most people are at least partially self-delusion. What is more surprising is how many people agreed with Brecht's high opinion of himself during the middle decades of the Twentieth Century.
In fact Brecht had a wicked sense of humour and a great instincts on how to use the space on the stage to best effect. As a result he produced a number of highly entertaining plays that had audiences laughing in the four corners of the world.
The Caucasian Chalk Circle is an amusing fairy tale set in the Georgian Caucasus about the judgements rendered by the village idiot that an invading army has installed as a magistrate as a joke. Not too surprisingly the village idiot proves to an excellent judge during his very short term.
If properly staged, the Caucasian Chalk Circle is extremely funny and offers a great evening at the theatre. You might want to consider taking in a performance if the opportunity ever presents itself.
In fact Brecht had a wicked sense of humour and a great instincts on how to use the space on the stage to best effect. As a result he produced a number of highly entertaining plays that had audiences laughing in the four corners of the world.
The Caucasian Chalk Circle is an amusing fairy tale set in the Georgian Caucasus about the judgements rendered by the village idiot that an invading army has installed as a magistrate as a joke. Not too surprisingly the village idiot proves to an excellent judge during his very short term.
If properly staged, the Caucasian Chalk Circle is extremely funny and offers a great evening at the theatre. You might want to consider taking in a performance if the opportunity ever presents itself.
December 4, 2018
This is another one I performed during my years as a drama geek. To be honest, I think I was too young to appreciate Brecht's work properly.
You have to comprehend symbolism, or this all ends up kind of dull. The whole story of the mums fighting over the kids is interesting but short, while the rest of the play is a comment on society.
I'd have to go back to give a worthy review, but it honestly just didn't interest me enough.
You have to comprehend symbolism, or this all ends up kind of dull. The whole story of the mums fighting over the kids is interesting but short, while the rest of the play is a comment on society.
I'd have to go back to give a worthy review, but it honestly just didn't interest me enough.
September 23, 2024
Perhaps the best Brecht play I have read so far (though they have all been good). There is something particularly engaging about the two main characters, Grusha and Azdak. Although the message of the play is supposedly very straightforwardly "Socialist" I always feel that Brecht is never quite so obviously simple as that. The writing is amazing and the songs always add to the impetus rather than detract from it.
February 5, 2020
Απλή ιστοριούλα με βαθύ κοινωνικό υπόβαθρο που θίγει διαφορά ζητήματα ανθρωπίνων σχέσεων, σχολιάζει την υφή της μητρικής αγάπης κλπ ενώ το φιναλε σε μορφή «κοινωνικού πειράματος» με τον κύκλο με την κιμωλία ανεβάζει την σπιρτάδα της γραφής.
Η μετάφραση μετριότατη.
Η μετάφραση μετριότατη.
September 14, 2020
"رفقا، چرا انسان وطن را دوست داره؟ برای اینک� وطن نونش خوشمزهتره،آسمون� بلندتره، هواش خوشبوتره، نغمهها� پرطنینتره� و خاکش دوستداشتنیتر�! مگه همینطور نیست؟"
بنده ترجمه� استاد سمندریان را خواندها�.
بنده ترجمه� استاد سمندریان را خواندها�.
November 14, 2015
Tackling a Brecht script takes a lot of patience and time! His writing is complex and fluid and yet the embedded symbolism takes time to unravel and reflect on!
This is one play I would love to see on the stage!
December 29, 2022
4.5/5 stars
TWs: Abuse, classism, alcoholicism, mention of r*pe, r*pe threats, violence
It's a classic and a play so there's not much to say other than the fact that I thoroughly enjoyed it. I recommend it for fans of shorter classics, especially if you want to eat the rich.
TWs: Abuse, classism, alcoholicism, mention of r*pe, r*pe threats, violence
It's a classic and a play so there's not much to say other than the fact that I thoroughly enjoyed it. I recommend it for fans of shorter classics, especially if you want to eat the rich.
April 4, 2024
بزرگان چه کوردلند! آن ها چون خدایان جاوید مینماین�. با تکیه به مشت ها مزدور بر پشتها� همیده سروری میکنن�.اعتمادشان به قدرتی دیر پا است.قدرت مدت ها دوام میکن� ولی جاودانه نیست.ای تغییر که گهگا� رخ میدهی،ت� امید دل مردمی!
March 26, 2007
دایره گچی قفقازی از مهم ترین نمایش نامه های تیاتر حماسی برشت و یکی از آخرین آنها در دوران هجرت او در آمریکاست. در این اثر برشت از تیاتر در تیاتر هم بهره برده است. واقعه که در انتهای جنگ دوم جهانی در شوروی رخ می دهد، توسط یک گروه دوره گرد نوازنده و خواننده روایت می شود. هسته ی اصلی واقعه در طول ده ها صحنه و واقعه ی دیگر، بر سر تصاحب یک طفل می گذرد، و کشمکش میان مادر اصلی و کسی که طفل را نجات داده و با مرارت بزرگ کرده است. کودتایی در منطقه روی داده، فرمانداری از کار برکنار شده، گردنش را زده اند. همسر فرماندار با عجله برای سفر آماده می شود، انگار نه انگار که شوهرش را از دست داده، و فرزندش میکائیل را هم جا می گذارد. گروشا، خدمتکاری که با کودک تنها گذاشته شده، سرپرستی کودک را بعهده می گیرد و از همان لحظه برای حفاظت او از مصیبت های متعدد، به هرجا می رود و بهرکاری تن می دهد، حتی یک ازدواج اجباری تا بتواند کودک را حفظ کند.
اما وقایع به گونه ای پیش می رود که پس از مدتی همسر فرماندار قبلی باز می گردد و کودکش را از گروشا می خواهد. دادگاهی تشکیل می شود و طی وقایعی، ابتدا حکم می کنند که مادر طفل، همسر فرماندار قبلی ست و میکائیل متعلق به اوست. در کشمکش های بعدی و شها��ت شهود، قاضی تازه به نام آزدک که از سوی فرماندار فعلی منصوب شده، به یک حیله ی قدیمی قفقازی (قضاوت سلیمان) متوسل می شود، این که دایره ای با گچ می کشند و کودک میان آن می گذارند. قاضی آزدک می گوید مادر واقعی آن است که کودک را از وسط دایره بکشد و ببرد، و اگر دو طرف هم زور بودند، می توانند بچه را نصف کنند و هرکدام نصفش را بردارند. همسر فرماندار سابق می پذیرد اما گروشا تن به این بازی نمی دهد چون حاضر نیست به میکائیل لطمه ای وارد شود. آزدک قاضی اعلام می کند که مادر واقعی گروشاست. در انتها خواننده ی گروه موسیقی می خواند؛ زمین به کسی می رسد که از آن بهتر نگهداری کند و میوه ی بیشتری حاصل کند، نه به صاحبان قبلی آن...
اما وقایع به گونه ای پیش می رود که پس از مدتی همسر فرماندار قبلی باز می گردد و کودکش را از گروشا می خواهد. دادگاهی تشکیل می شود و طی وقایعی، ابتدا حکم می کنند که مادر طفل، همسر فرماندار قبلی ست و میکائیل متعلق به اوست. در کشمکش های بعدی و شها��ت شهود، قاضی تازه به نام آزدک که از سوی فرماندار فعلی منصوب شده، به یک حیله ی قدیمی قفقازی (قضاوت سلیمان) متوسل می شود، این که دایره ای با گچ می کشند و کودک میان آن می گذارند. قاضی آزدک می گوید مادر واقعی آن است که کودک را از وسط دایره بکشد و ببرد، و اگر دو طرف هم زور بودند، می توانند بچه را نصف کنند و هرکدام نصفش را بردارند. همسر فرماندار سابق می پذیرد اما گروشا تن به این بازی نمی دهد چون حاضر نیست به میکائیل لطمه ای وارد شود. آزدک قاضی اعلام می کند که مادر واقعی گروشاست. در انتها خواننده ی گروه موسیقی می خواند؛ زمین به کسی می رسد که از آن بهتر نگهداری کند و میوه ی بیشتری حاصل کند، نه به صاحبان قبلی آن...
August 17, 2016
I saw a production of this but I have not read it yet. Brecht's ideas are abstract and they kept me wondering about the fairy-tale like quality. Grusha, a servant working for a snobbish aristocratic woman (Natella), cares for the child (Michael) who Natella left behind. Grusha is selfless and she gives everything she can to him. When the case is brought to court with the judge named Azdak, the chalk circle is drawn to put the child in. Brecht's ideas intrigued me here. Grusha and Natella are asked to pull at him to see who is the real mother. Grusha is the true mother because she could not bear to hurt the child she raised and cared for. This play is not about emotions. It is supposed to be unsentimental. I liked it for its historical context and its ideas, because it was meaningful. The play was originally written in German and it premiered in the United States in 1948.
November 14, 2018
This book is really hard to understand because the language of this book is really complicate. But after reading this book twice it made this book a lot easier to understand. This book uses really hard words and some words are not even in English. I really enjoy the prologue. I really like how it foreshadows the story.
July 4, 2017
Es scheint als wurde der Herr Brecht in seinem Alter ein bisschen "gefühlsduselig" Aber sonst immer noch Alles beim Alten: alle Geschehen sind noch schön im lieben Marxismuskleid eingepackt. (inkl. Songs und Stück im Stück Parabel)
January 25, 2017
من عشق برشت هستم دربست! از ابتدای آشنایی تا همین الان:)
May 27, 2015
I finished reading this a couple weeks ago for my Theatre class and yes, it's that genius Brecht whom everyone has heard of yet no one quite understands. Brecht's works and techniques aiming to completely and utterly emotionally isolate the audience of his plays create confusion as to how the characters should act or whether they should act at all and they SHOULD. The Caucasian Chalk Cirle threads together two conflicts regarding the ownership of farmed land after the second world war, and uses sly morals to show how power drives people to do insane things as in the ancient Chinese tale "The Circle of Chalk" (Brecht's plays usually used ideas from ancient fables). By confusing you with things like having the characters refer to themselves in third person, the sudden gestures and expressions (gestus), Brecht truly accomplishes a state of uneasiness, making the reader (audience, better put) question what they're seeing and encouraging a thought process that evaluates the nature of our system. This man is suave af.
October 18, 2010
I once acted in a powerful production of Brecht's satirical masterpiece in, of all places, Kampala, Uganda
I suppose the play can be summarised as follows: The city burns in the heat of civil war and a servant girl sacrifices everything to protect an abandoned child. But when peace is finally restored, the boy's mother comes to claim him. Calling upon the ancient tradition of the Chalk Circle, a comical judge sets about resolving the dispute. But in a culture of corruption and deception, who wins?
Well, you can probably guess the ending and I won't spoil it for you. It is a brilliant play and when performed in a country as corrupt as Uganda was in 1965/66 and at a time of civil war it becomes even more poignant!!!!!!!!!!
I suppose the play can be summarised as follows: The city burns in the heat of civil war and a servant girl sacrifices everything to protect an abandoned child. But when peace is finally restored, the boy's mother comes to claim him. Calling upon the ancient tradition of the Chalk Circle, a comical judge sets about resolving the dispute. But in a culture of corruption and deception, who wins?
Well, you can probably guess the ending and I won't spoil it for you. It is a brilliant play and when performed in a country as corrupt as Uganda was in 1965/66 and at a time of civil war it becomes even more poignant!!!!!!!!!!
February 21, 2021
I really hope everyone who reads/sees this play understands its meaning because it’s so profound and therefore important. In conclusion: is the mother of its child its biological mother that abandoned it or the woman who gave up her life to raise this child. But this is just the used metaphor for a more important question raised at the beginning: who should get the land? The ones who claim that it has been their own for many centuries, or the ones who could use it to benefit everyone.
September 28, 2015
Taking place right after WWII, in the Caucasus region, but most of it actually being told as a story within the play (which is set a few centuries in the past?). While the actual play is inspired by an old chinese drama.
March 11, 2024
*snaps* this play is perfect
Displaying 1 - 30 of 332 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.