ایندرو مونتانللی، روزنامهنگا� و تاریخنوی� ایتالیایی، یکی از روزنامهنگارا� برجستۀ ایتالیا در تمامی قرن بیستم بهشما� میرو�. مونتانللی در اوایل دهۀ ۱۹۳۰ از دانشگاه فلورانس در رشتۀ حقوق فارغالتحصی� شد. پایاننامۀ او دربارۀ اصلاحات انتخاباتی بود که حزب فاشیست موسولینی بهرا� انداخته بود. پایه و اساس نظریۀ او در این پایاننام� این بود که فاشیسته� بهجا� هر گونه اصلاحات، کل فرایند انتخابات را از میان برداشتهان�. اما مونتانللی طی اقامتی کوتاه در شهر گرونوبل (فرانسه) و تحت تأثیر فضای فرهنگی آن دیار، به این نتیجه رسید که بهجا� حقوق، بایستی به کار روزنامهنگار� بپردازد.
پس از ۱۹۳۵، وقتی موسولینی دستور توقیف «اونیورساله» و سایر مجلهه� و روزنامهها� افشاگر را صادر کرد، مونتانللی از فاشیسم رویگردان شد. با شروع جنگ جهانی دوم از جبههها� گوناگون با چند روزنامه به همکاری پرداخت. چندی بعد عازم بالکان و یونان شد و از مشارکت نیروهای ایتالیایی در آن جبههه� گزارشهای� فرستاد. اینجا بود که وی تصمیم گرفت به پارتیزانه� بپیوندد و علیه فاشیسته� سلاح برگیرد. مونتانللی در آخرین سال حاکمیت موسولینی در میلان به زندان فاشیسته� افتاده بود که با شخصیت اصلی این داستان آشنا شد؛ قالتاقِ کلاهبردارِ قماربازی که نازیه� میکوشن� با استفاده از او در صفوف مبارزان آزادیخواه نفوذ کنند، اما نتیجهٔ دیگری میگیرن�. کلاهبردار نقش قهرمان نهضت آزادی را چنان خوب بازی میکن� که ناگهان تصمیم میگیر� «کار» را قهرمانانه به پایان برساند مبادا که مفهوم «قهرمان» در میان همقطارانی که قرار است در کنارشان اعدام شود خدشه بردارد؛ مثالی از انسانها� عادیِ عصر ظلمت که در لحظها� از زندگی تحولی ژرف را تجربه میکنن� و از زندگیِ خود طرحی غیرمنتظره و غیرعادی میآفرینن�. روبرتو روسلینی فیلمی را به همین نام بر اساس این رمان ساخت که برندهٔ «شیر طلایی» فستیوال فیلم ونیز شد.
Indro Alessandro Raffaello Schizògene Montanell (according to some sources Cilindro) (April 22, 1909 - July 22, 2001) was an Italian journalist and historian, known for his new approach to writing history in books such as History of the Greeks and History of Rome.
Unanimously considered one of the greatest Italian journalist of the 20th century, he was among the �50 press freedom heroes of the past 50 years� in the list compiled by the International Press Institute in 2000.
بیشتر وقایعی که در زندگی انسان رخ می دهند به اندازه ای کوچک وساده هستند که تغییری در ماهیت انسان نمی دهند ، آدمی به آسانی آنها را جذب کرده و متناسب با آن واکنش نشان می دهد اما رویدادهایی هستند که زندگی انسان را مانند زلزله تکان داده و از او انسانی جدید می سازد . انسانی کامل متفاوت و در تضاد با گذشته خویش . یکی از این تغییرات شگرف را می توان در اسکار شیندلر معروف دید .او می توانست همان کاسب و فروشنده قابلمه و ماهیتابه باشد اما دیدن رنج یهودیان او را به فردی تبدیل کرد که جان بیش از هزار نفر را نجات داد . آنچه ایندرو مونتانللی در کتاب کم حجم ژنرال دلاروره به آن پرداخته هم از همین جنس تغییر بوده . نویسنده با داستانی که ریشه در واقعیت داشته با بیانی ساده به انتخاب سخت برتونی پرداخته ، انتخاب او اگرچه برای خود برتونی مرگبار بوده اما جان افرادی را نجات داده و به کسان دیگر دست کم شجاعت مواجه شدن با واقعیت بخشیده . اما برتونی را به سادگی و همانند اسکار شیندلر نمی توان قضاوت کرد . دست آورد شیندلر اندازه ای بوده که بازماندگان آن فاجعه وحشتناک به رسم قدردانی و بزرگداشت او گرد مزار او جمع شوند اما آرامگاه برتونی نگون بخت همواره خالی ایست اگر چه که او به وقت انتخاب در سمت درست تاریخ ایستاده . نویسنده او را داوری نکرده ، مونتانللی او را با همه صفات نیک و بد ( وجه غالب شر) به تصویر کشیده است .
این کتاب رو تقریبا یه ماه پیش خوندم اما امروز به طرز عجیبی ذهنم مشغول دو تا کتاب «ژنرال دلا روره» و « مادام پیلینسکا» ست. حس میکنم یه وجه مشترک دارن باهم؛ یه مضمون نسبتا مشابه در دو موضوع و فضای کاملا متفاوت. اونم اینه که مهم نیست داستان کلی زندگیت چیه و چقدر و کجاها مرتکب اشتباه شدی، اگه تو اون لحظه� خاص یا نقطه� عطف، کاری رو که باید، درست انجام بدی، رسالتت رو در زندگی تمام میکن�.
من این کتاب رو نخوندم، هرچند که به اعتبار نشر و مترجمش میتونم بگم که احتمالا کسی از خواندنش پشیمان نمیشه. با این همه یکی از زیباترین و انسانیتری� آثار سینمایی که تا الان دیده� رو، روبرتو روسلینی، کارگردان مولف و بزرگ ایتالیایی، از روی این کتاب با بازی خوب ویتوریو دسیکا ساخته ( خود ویتوریو دسیکا، علاوه بر بازیگری، کارگردان فیلمها� مشهور و بزرگی مثل دزد دوچرخه، امبرتو د و واکسی است و در کنار روبرتو روسلینی از پدران سینمای نئورئالیستی ایتالیا محسوب میشه ). درباره خود مونتانلی هم خوانده� که از ارکان اصلی ادبیات ایتالیا در زمان خودش بوده و حتی مجسمه� رو هم ساخته�. و روسلینی هم با اشتیاق فیلمی رو بر اساس نوشته� این مرد میسازه و تا جایی هم میدونم، فیلم رو بسیار وفادار به متن اصلی ساخته. در نهایت پیشنهاد میکنم هم کتاب رو بخونید چون هم کوتاهه هم غنیه و فیلمش رو هم جهت حظ بصری و فکری ببینید. اگر حوصله خواندن ندارید، حتما فیلم رو ببینید لااقل.
ژنرال دلا رووره: «آنگاه که نمیدانی� کدامین راه به وظیفهتا� ختم میشود� مشکلتری� راه را انتخاب کنید.»
داستانی جذاب و پرکشش از جنگ جهانی دوم برگرفته از واقعیت ایندرو مونتانللی، به عنوان شاهد عینی در زندان سان ویتوره، روایتگ� داستان جووانی برتونه ، کلاهبردار و قمارباز حرفه ای است که باید هویت ژنرال دلا روره رهبر مقاومت ِکشته شده توسط آلمانی ها را بازی کند. نویسنده با عدم قضاوت درباره شخصیت اصلی، به خوبی نشان میده� که انسانه� در شرایطی میتوانن� دچار تغییر شوند و در مسیر درست تاریخ قرار بگیرند و قهرمانی از خود نشان دهند.
"Quando non sai qual è la via del dovere, scegli la più difficile."
Breve storia, ambientata tra Genova e Milano, tra la primavera e il Luglio del '44, in parte reale e in parte romanzata: Montanelli spiega benissimo, sia nelle avvertenze iniziali che nell'intervista finale, dove finisce la parte reale e dove inizia la parte di fantasia. Delle polemiche che ci sono state in questo senso, a proposito della commistione tra realtà e finzione, in parte ne percepisco il motivo, tuttavia in questo frangente non credo ci sia nulla da addebitare a Montanelli. Io personalmente l'ho trovata una storia molto umana, non vi ho trovato né revisionismo né tantomeno offese alla Resistenza o ai Partigiani.
Se da una parte può turbare il fatto che il nome di un manigoldo e spia figuri sulla lapide di Fossoli insieme ad altri caduti ben più puri di lui, e se può turbare il fatto che proprio del manigoldo qualcuno abbia cercato di farne un personaggio quasi a volerne preservare e riabilitare la memoria; dall'altro lato non si può non riflettere sulle osservazioni di Montanelli: che questo personaggio "è morto meglio, molto meglio di quanto era vissuto" e che "l'unico generale che si comportò fino all'ultimo da generale fu un generale falso."; e infine resta come sempre il fatto che se uno scrive una storia ha diritto di mescolare realtà e finzione come crede, spetterà poi al lettore poter dire 'mi piace' o 'non mi piace'.
La storia di un uomo comune che da riprovevole truffatore e spia collaborazionista si tramuta, inconsapevolmente, per eccesso di immedesimazione o come per una sorta di istinto di profonda umanità, in uno degli eroi della guerra civile: è stata pensata per la scenografia del film di Rossellini, ed in effetti sembra già qui di leggere una scenografia, tutto il racconto ha un tono e un impianto molto cinematografici. Anche se non ho visto il film, ora è un po' come se lo avessi visto: impossibile leggere queste pagine senza trovarsi davanti agli occhi Vittorio De Sica. Montanelli nell'intervista afferma che per il film è stato scelto un interprete del tutto sbagliato, ma io la penso esattamente all'opposto.
Questo racconto non sarà un capolavoro al livello de Il partigiano Johnny o Il clandestino, ma il valore di questa lettura è in ogni caso in una testimonianza a cui non potrei proprio dare meno di quattro stelle: al di là di quelle che possono essere le parti inventate e le idee personali dell'autore, c'è la testimonianza di un'atmosfera, di un importante momento storico, di un contesto di grigiore e di paura e infine di tensione ad una rinascita, e mi ha suscitato sensazioni perfettamente coerenti con le tante altre letture dalla stessa ambientazione.
تصمیم داشتم چهار ستاره بدم ولی در چند صفحه� پایانی که نقطه� اوج داستان بود،دیدم که زیر پنج ستاره غیر منصفانهس�. این کتاب یک رمان کوتاه ۹۶ صفحها� است. نمیشه بهش گفت شاهکار ! چون اولا یک اثر ادبی نیست و یک روایت واقعی از هزاران تراژدی جنگ جهانی دوم هست که به صورت داستان در اومده و ثانیا با پارامترهای یک شاهکار فاصله داره. نویسنده� این کتاب رماننوی� نیست و یک خبرنگار هست و سبک نگارش این داستان هم مثل داستانها� روزنامها� و مجلها� هستش. ولی امان از بِیس ماجرا. اگر طرح این داستان در اختیار یک رماننوی� حرفها� قرار میگرفت و ازش یک کتاب ۶۰۰ صفحها� درمیاورد بدون شک زیباترین رمان تاریخ لقب میگرفت. ترجمه� کتاب هم بسیار روان و لذتبخ� بود و تشکر از جناب درساهاکیان. از این کتاب یک فیلم هم ساخته شده. این کتاب رو در روزهایی خواندم که مردم اوکراین زیر حملات روسیه مقاومت میکنن و بی ربط با حال و هوای این کتاب نبود. لعنت به جنگ 🕊🇺🇦
یک- مونتانللی و روسلینی از طریق اسطورهزدای� اجازه دادهان� مخاطب از پسِ هالها� از تقدس که مقاومت ایتالیا را دربرگرفته بود، حقهبازیه� و خیانته� را تماشا کند
دو- چهره� از نقاب تاثیر میپذیر� و ممکن است در آخر به شکل نقاب درآید. هرچند که چهره خودش یک نقاب است و حتی گفتن از اینکه چهره خودش یک نقاب است هم خودش یک نوع نقاب است
دو- داستان این قابلیت را داشت که حداقل دوبرابر حجم کنونی باشد؛ با یک روایت پر تعلیق و پسزمینها� از طنز. در این صورت ممکن بود با یک رمان کمنظی� روبرو شد
چهار- آنگاه که نمیدانی� کدامین راه به وظیفهتا� ختم میشود� مشکلتری� راه را انتخاب کنید
آدمه� میتون� توی راهها� اشتباه به مقصدهای درست برسن، اگه که فقط بدونن توی کدوم لحظه میش� تصمیم درست رو گرفت. اواخر فیلم عطر زن آلپاچینو توی دادگاه که یهو قاتی میکن� میآ� میگ� تو زندگیش به دوراهیها� زیادی رسیده و همیشه میدونس� راه درست چیه اما هیچوق� حاضر به گرفتنش نشد، چرا؟ چون خیلی سخت بود. شاید سر همینه که مونتانللی میگ� وقتی آگاه نیستی از شرایط دشوارترین راه به وظیفه� ختم میشه� پس همون رو انتخاب کن. داستان حس میکن� برای ما ایرانیه� حداقل یه حس متعارف خاصی داره چون لااقل توی سینمامو� خیلی با سناریویی که اینج� رخ داده با صورتها� مختلف مواجه شدیم. واقعیت داشتن و مستند بودن کتاب چیزیه که بهش ارزش بیشتری بخشیده،� خیلی میش� فکر کرد به لحظات تیرباران شدن ژنرال و فکرهای آخری که توی سرش داشته. اینک� هر آدمی تو زندگی برای خودش یه قصها� داره برام جالبه و ژنرال دلا رُوِره از اون دست از آدمهای� بود که تونست درستتری� پایان ممکن به قصه� ببخشه. نویسنده در اصل روزنامهنگا� بوده و خب تماشا کردن شخصیت اصلی داستان در قالب یک زندانی چیزیه که باعث شده داستان تا حد زیادی شستورفت� بهنظ� برسه. اما خب ایده و هسته� این روایت اگه دست یه نویسنده میافتا� شاید میتونس� رمان عظیم� و پختهتر� از این ماجرا بیرون بیاره، هرچند همین کوتاهی روایت هم در رسوندن پیام اخلاقیا� که باید چیزی کم نمیذار�.
در این کتاب هیچ چیزی اضافه نبود. شاید کار کوتاه بود اما در این کوتاهی میشد خیلی� چیز ها فهمید و لذت برد. مردی که روزی از پست ترین آدم های یک جامعه بود با رفتن در مسیر جدیدی تبدیل شد به شریف ترین مرد یک ملت.
حتی میشه به جمله طلایی مولر اشاره کرد که گفت:
«ما آلمانی ها این کشور را با ژنرال های واقعی مورد قضاوت قرار میدهی�. اما ایتالیا را باید با این ژنرال قلابی و مردانی مانند او سنجید.»
روایتی کوتاه اما درعین حال کامل از مقاومت یک ملت در برابر جنگ، اشغال و بردگی...
«آنگاه که نمیدانی� کدامین راه به وظیفهتا� ختم میشود� مشکلتری� راه را انتخاب کنید.» میدون� که وظیفها� چیه ولی خاک بر سرم که انقد ناتوان و ضعیفم... ترجمه� عالی با یه داستان خیلی خوب. جمله� آخر کتاب رو نمینویس� اینجا چون شاید اسپویل کنه ولی به نظرم میش� جای ایتالیا این حرفو نسبت به ژنرال های قلابی ایرانی هم گفت.
هنوز در بهت و شوکم و در فضای کتاب غوطهو�. یه کتاب ۹۶ صفحها� که گرچه جا داشت هزار صفحه باشه و کلی روایت فرعی و فلان و بهمان، اما هیچی کم نداشت. نویسنده یکی از خبرنگارهای خفن ایتالیاست و زبان کتاب هم شبیه یه گزارش تاریخیه، و کمتر رمانه، اما گاهی همین واقعیت چنان ضربههای� به آدم وارد میکن� که داستانه� باید برن لب کوزه. :)
(مثکه روسلینی هم یه فیلم ازش ساخته که البته ندیدم من)
به جهان فکر میکن�.. به آدمه�.. به بلاهایی که سر هم آوردن و آوردیم. به همه اتفاقها� هولناکی که از اول تاریخ از سر گذروندیم. همه آدمها� خاکستریا� که قهرمان شدن، ولی قدیس نبودن. به فجایعی فکر میکن� که مسببش خودمون بودیم.. و البته اتفاقها� باشکوه�
باسم 🔰 اینقدر ذوق گفتن از تجربه فوقالعادها� با این کتاب رو دارم که نمیدون� باید از کجا شروع کنم! شاید این بد نباشه: «برای ژنرال؛ مردی که خودش نبود»... در اصل با کتابی مواجه هستیم که جلدش، توضیحاتش و حتی مقدمه مترجم و مولف اصراری بر لو نرفتن قصه ندارن! وقتی همچین چیزی رو در مورد یک کتاب کم حجم دیدم، انتظار غافلگیر شدن نداشتم؛ اما اشتباه میکرد�.... پس شما هم نگران لو رفتن نباشین...
🔰 داستان، در مورد انسانهاس�... داستان آدمها� غیرخاص هست - اگه نخوایم بگیم معمولی - در شرایط خاص... داستان تغییرات کوچیک و ریزی که در نهایت تفاوتی بزرگ نسبت به شروع کار رو رقم میزن�... الحق که نویسنده، کار عجیبی کرده... در این حجم، اینهمه انتقال احساس! تازه اصل داستان، واقعی هست و خود نویسنده هم در اون حاضر بوده! اوج این انتقال حس رو توی دو جا دیدم: 🔹نفرت: زمانی که جووانی پول پساندا� مدته� عمل پست الگا رو گرفت و سر عیش، به بادش داد... 🔹حماسه: زمانی که ژنرال بعد از شکنجه به سختی در حال بازگشت به سلول هست و اسرا با هر قدمش، بخشی از سرود ملی ایتالیا رو میخون�...
� کتاب، ترجمه خوب و روانی داره. چاپش خوبیه و حجمش هم کم. این دومین تجربها� از ادبیات ایتالیا بوده که هر دوتاش عالی بودن. جالب نیست که بدون تجربه زیسته یه نویسنده از یه گوشه دیگه دنیا، اینقدر قشنگ حسش نسبت به کشورش رو میشه درک کرد؟ پیشنهاد میدم حتماً کتاب رو بخونین...
پ.ن: از این داستان، اقتباسها� زیادی شده. مشهورترینش «ژنرال دلا روره» ساخت ۱۹۵۹ ایتالیا هست. جالبه بدونین سینمایی «تشریفات» ساخته ۱۳۶۴ ایران هم از این داستان الگو گرفته...
برای اولین بار بابت اینکه به یه کتاب ۳ میدم، عذاب وجدان دارم ولی شما ۳.۷۵ حسابش کنید :))))
کتاب در ابتدا به شدت خسته کننده، پر از اسم و پر از اتفاق هایی هست که نمیدونی بابت چیه!!!
اما در یک چرخش خوب همها� کنار هم قرار میگیره و میفهمی چی به چیه! به نظرم این کتاب برای کسی که از تاریخ هم اطلاعاتی داره خیلی خیلی جذاب تر میتون� باشه.
و نقطه قوت این کتاب کجاست؟! پایان داستان :)))) جایی که وقتی تو کتاب رو تموم میکنی با خودت میگی این مرد لیاقت تمام اون احترام هایی که بهش گذاشتن رو داشت. اونجایی که زندانی ها سکوت میکردن تا ژنرال استراحت کنه. اونجایی که از جلو سلول رد میشدن و رو نوک پا راه میرفتن. و حتی تا جایی که مولر میگه: «این تنها راهی ست که ما میتوانیم اشتباهمان در قتل ایشان را جبران کنیم. ما آلمانی ها این کشور را با ژنرال های واقعی اش مورد قضاوت قرار میدهیم. اما ایتالیا را باید با این ژنرال قلابی و مردانی مانند او سنجید.»
L'ombra di un generale attraversa il corridoio di San Vittore, braccio politico, in cogestione tra Polizia italiana e SS tedesche. Che sia un generale non c'è dubbio, ha persino il monocolo e impartisce educatamente ordini indiscutibili ai suoi carcerieri, che obbediscono, non sapendo come si disobbedisce a un generale. Ma il generale è in realtà Giuseppe Bertoni, un truffatore che si trova agli arresti delle SS a Genova nel momento più opportuno per salire di grado: da finto Maggiore Grimaldi della Guardia Nazionale Repubblicana a Generale Conte Fortebraccio Della Rovere. Entrato in galera come una spia per smascherare un capo partigiano, del cui arresto i nazisti sono certi ma che non hanno saputo identificare, il traffichino Bertoni ne uscirà da eroe, morendo fucilato a Fossoli gridando "Viva il Re". Da un episodio realmente accaduto, di cui Montanelli fu testimone durante la sua prigionia, nasce questo racconto asciutto ed efficace, come tutta la prosa del suo autore. Non è esattamente narrativa e non è cronaca (come avverte la prefazione di Montanelli), tuttavia l'ibridazione riesce bene, forse grazie alla forte nota biografica che si legge tra le righe e al malcelato affetto per il personaggio. Come Montanelli ebbe a dire, a seguito delle molte polemiche nate dopo il film omonimo di R. Rossellini (sostanzialmente infedele al racconto), Bertoni\Della Rovere era un italiano come tanti di quell'epoca di guerra civile, tentava di sopravvivere ad ogni costo e per caso gli riuscì di morire meglio di come avesse vissuto. Almeno questo, secondo Montanelli, gli andava riconosciuto, come dice il Colonnello Muller: "Noi tedeschi giudichiamo questo paese dai generali veri. E' su quelli falsi che va misurato".
به اعتبار نشر نو، مطمئن بودم که با اثر جذابی روبرو خواهم بود. همینطو� هم شد. کتاب فوقالعاد� خوشخوان� کوتاه و با موضوعی جذاب است. حکایت زندگی شخصی که آنقد� در نقشِ ژنرال دلا روره فرو رفت که سر آخر شاید با او یکی شد.
یکی شان گفت:(( تیمسار، احتمالا این دیدار به قصد وداع موجب حیرت شما شده، چون در دو جناخ مختلف میجنگیم...)) ژنرال لبخندی زد و گفت:((نه،نه، مهم نیست که آدم در کدامجنا� می جنگد، مهم آن است که چگونه می جنگد�.))
اول قرار بود که فیلم ژنرال دلا رُوِره رو ببینم که متوجه شدم فیلم از روی رمان کوتاهی به همین نام ساخته شد. پس خواندنِ کتاب تقدم یافت... و چه داستان گیرایی و البته بر اساس واقعیت. سال پایانی جنگ دوم جهانی و ایتالیای تحت حکومت فاشیستی. ماجرایی پر از پیچشها� غیر منتظره که باعث میشو� کتاب رو یکنف� تمام کنی. اصل کتاب به ایتالیاییس� و گرچه ترجمه� آن از زبان واسط (انگلیسی) انجام شده، اما کاملاً قابل قبول است. این جمله هم یادگار از این کتاب:
«آنگاه که نمیدانی� کدامین راه وظیفهتا� را به انجام میرساند� مشکلتری� راه را انتخاب کنید.»
کتاب فوق العاده، پنج ستاره قطعی. دقیقا نمیدونم که چه چیزی باعث علاقه من به کتاب شد ولی احتمالا ترکیبی بود از کلی چیز: محو بود مرز واقعیت و داستان، شیوه نویسندگی، ترجمه خوب، حجم مناسب کتاب، حماسی بودن متن، موضوع جذاب، دوری از حاشیهها� بیمور� و ... لذت بخش بود، همین و تمام
General Della Rovere, written by Sergio Amidei, Diego Fabbri, Indro Montanelli, based on a story by the latter 10 out of 10
This sublime motion picture has been included on The New York Times� Best 1,000 Movies Ever Made list - - and it is an absolute magnum opus, benefiting from the direction of Roberto Rossellini, with glorious Vittorio De Sica in the leading role � he is also acclaimed as one of the greatest directors ever, being at the helm of such films as Marriage Italian Style - - included on the same prestigious New York Times list�
Vittorio De Sica aka Bardone aka Grimaldi has as difficult and complex a role as one can imagine for he might have to rise from the depth of moral depravity, the nadir of human ethics to the level of the role models, angles and superheroes, in the time it takes to see such a resplendent movie, which starts with the antihero � this is what he is at the beginning � congregating with the Nazis, selling devious services, gambling the money desperate relatives offer him to intervene and save sons, husbands from the hands of the fascists � though we would hear the pathetic impersonator in a plea, when he mentions the first impulse he had had, to help a poor, suffering woman, then learning of the futility of his efforts and settling on getting money to ‘sooth� and lie to those who must not know the terrible fate awaiting their beloved ones, taken by the Germans in trucks where they can only stand, since they are so many and being executed, sent to fight on the Russian front or facing other catastrophes� Grimaldi, who pretends to be a colonel here, an engineer in another corner, lives with a much younger woman, but contrary to what generally happens under such circumstances, where the girl is usually in dire straits and depends on the ‘sugar daddy� for financial support, here it is the villainous con artist who talks to the girl about getting money, 50,000 lira, from her, given that he had gambled the money from a lawyer, who had given him 100 thousand in order to save his son from being sent to a certain death, and he would take some of her jewelry to pawn, but she is furious and adversarial, mocking him by saying ‘take this magnificent ring you gave me, with that Oriental stone, the ruby� or whatever he had claimed it to be…she knows it is false and throws it in his face…that would not prevent the Trump-like character to try and cheat others with it, in an effort to collect the 50,000 thousand he needs�
He has an arrangement with a Nazi sergeant or corporal and he was supposed to bring along the 50 keeping the other 50 thousand for himself, in order to secure the fate of the son of the ‘avocato� but since he has no resources after the game of cards � a vile habit of his � he tries to convince the German to accept this ‘unique opportunity�, the ring which is much more valuable than the 50 owed, but which the owner has had to give away because of hardship…the fascist does not take the bait, but there is another chance in his office, where many have to come to plead for one loved one or another to be saved, freed and where the ‘colonel� sees a wife with her mother in law trying to appeal for the husband that is in serious danger, only to be ejected by the angered Nazi who can do nothing about it�
Grimaldi sees an opportunity for one of his schemes, follows the ladies, invites them to a nearby bar where they have a café and he mentions that he would like to help and gets the contact from the grieving women, consoling them, offering words of hope and expectations and then he would follow up, looking for his usual profit from the suffering of others, only to be caught in a trap, for the next time he meets with the young one, she states that her husband had already been freed…he had been executed yesterday and this was just a setup organized to catch the likes of him…he would now face S.S. Colonel Mueller, a Nazi he had met before, when his car had had a flat and the collaborationist Grimaldi, then an engineer, explained where the garage is and exchanged amiabilities with the enemy, about Genoa, the fact that Italians hate war in general and the colonel expressed disappointment at the hate that the former allies have now in store for the fascists, fought against by partisans and others� Faced with the evidence of his illegal activities, the concubine testifies as to the many people that called him, the parcels they kept sending � always containing salami, which is a jocular element, for the fraudster kept complaining � salami again! � and his lover showed the skin disease contracted from this permanent element of payment in product for services not rendered but promised � and the con artist himself admits that he had done all he is accused of, because he had been animated by generous impulses at the start and then he descended into this game of fake, good news and getting paid only soothing, lying words�
The S.S. colonel has some alternatives to present to the ‘engineer�, some of which involve jail and retribution, but one option would just ensure he gets liberation and when he hesitates after finding some details, a huge sum is promised � one million lira � and safe passage into Switzerland, which was neutral then � as always, though it is perhaps not so noble to stay out of a conflict that involves a side that is Evil Incarnate � if only he would help the fascist get to know the man who leads the Resistance, by claiming that the scoundrel is…General Della Rovere, an important figurehead, a symbol of the fight, that had just been killed by the Germans, but only they know that this had happened.. The real general has been known by very few and thus it is unlikely that a substitute would be recognized, if proper measures are taken, and they plan to have the surrogate imprisoned, isolated, but in some contact with the other inmates, who, in reverence for his activity and legendary status, a hero of the noble fight, would give him the precious information that the enemy so desperately wants and for which they would offer the villain what he has always wanted, a huge sum of money and the escape outside besides�
However, it would not be as easy as that � this cinephile is proud to have guessed some of the transformation, the redemption that might be hanging there for the Ultimate Villain, who could fly from the swamp to the very gates of Heaven, if an ethical paradise at that, I do not believe in the religious paradise promised by religions�
General Della Rovere is a divine film, educational, transcendent, with glorious acting and film making at its best!
برای مردی ک به وقت انتخاب در سمت درست تاریخ ایستاد! این کتاب روایت روزهای پایانی زندگیژنرال فورته براچو دلاروره است که در۱۲ دسامبر ۱۹۴۴ همراه با ۶۷ تن از زندانیان در فوسولی تیرباران شد.
مونتانللی روزنامهنگا� و مورخ مشهور ایتالیایی که در آخرین روزهای دیکتاتوری موسولینی، در میلان به زندان فاشیسته� افتاده بود با شخصیت اصلی داستان ، جووانی برتونه، ملاقات میکند. برتونه که یک شیاد کلاهبردار است توسط نازی ها اجیر می شود که برای نفوذ به هستهها� مقاومت و جاسوسی از آنان به زندان برود و این آغاز ماجرایی جذاب و حماسی� است که نشان میده� لحظهها� بزرگ فقط مخصوص قهرمانان نیست!
ژنرال دلاروره رمان کوتاه (ناولا) است و آنرا عموما یک اثر سیاسیاخلاق� مینامند� ماهیت داستان سیال و پویا است و علاوه بر آن ماهیت اخلاقی بشر را واکاوی میکن�.
“آنگا� ک نمی دانید کدامین راه به وظیفه تان ختم می شود ، مشکل ترین راه را انتخاب کنید!� ژنرال دلاروره کتابی خوش خوان ، با ترجمه روان و موضوعی جذاب است چه پایان شکوهمندی! نمره من به کتاب ۴ از ۵ روبرتو روسلینی فیلمی به همین اسم براساس این رمان ساخته است که برنده شیر طلایی فستیوال ونیز گشت. هم کتاب بخونید و هم فیلمو ببینید و ازش لذت ببرید!