What do you think?
Rate this book
خانواده پاسکوال دوآرته
مهدی غبرایی در این نوشته درباره این رمان نوشته است: سال‌ه� پیش فرهاد گفته بود كه مضمون این رمان (صرف� نظر از سبك و سیاق و ساختار) شباهت‌های� با بوف‌كو� دارد، اما من تنها جنگل و چاقو و خون و پلشتی در آن دیده بودم و راستش قدری توی ذوقم زد. ولی دربازخوانی چندسال پیش علت این همه فلاكت و حضور سرنوشتی قاهر را در پرتو تازه‌ا� دیدم و دریافتم كه نویسنده در قالب این رمان خواسته به فجیع‌تری� وضعی (ناتورالیسم؟) آن‌‌هم� كشت و كشتار بیهوده را توضیح دهد و به زبان هنر بگوید چه بر سرشان آمده و حتی مادر داستان كه نوك سینه پسرش را به دندان می‌كند� شاید تمثیل اسپانیا باشد. در این‌ج� دیگر از اسپانیای حماسی وقدری رمانتیك همینگوی در رمان‌ها� «این ناقوس مرگ كیست؟» و «خورشید همچنان می‌دمد� خبری نیست و اسپانیا با چهره خونبارش در جنگ داخلی با قلمی نزدیك به زولا تشریح می‌شو�.
192 pages, Paperback
First published January 1, 1942
313 people are currently reading
9,571 people want to read
About the author
Camilo José Cela
321books413followersCamilo José Cela Trulock was a Spaniard writer from Galicia. Prolific author (as a novelist, journalist, essayist, literary magazine editor, lecturer ...), he was a member of the Royal Spanish Academy for 45 years and won, among others, the Prince of Asturias Prize for Literature in 1987, the Nobel Prize for Literature in 1989 ("for a rich and intensive prose, which with restrained compassion forms a challenging vision of man's vulnerability.") and the Cervantes Prize in 1995.
In 1996 King Juan Carlos I granted him, for his literary merits, the title Marquis of Iria Flavia.
His son, Camilo José Cela Conde is also a writer.
See also
In 1996 King Juan Carlos I granted him, for his literary merits, the title Marquis of Iria Flavia.
His son, Camilo José Cela Conde is also a writer.
See also
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,437 reviews
August 2, 2022
The Family of Pascual Duarte is presented as if it is a discovered manuscript left by an executed criminal�
Unhappy childhood� Vicious relatives� Sinister surroundings� His missive goes as the mournful lamentations of a lamb led to the slaughter�
He appears to be overwhelmed with sorrow� He is full of chagrin, regrets and repentance�
However his hands were drenched in blood� And not just once�
Murderous criminals always wish to believe and prove that they’re only innocent victims of evil circumstances.
I am not, sir, a bad person, though in all truth I am not lacking in reasons for being one. We are all born naked, and yet, as we begin to grow up, it pleases Destiny to vary us, as if we were made of wax. Then, we are all sent down various paths to the same end: death. Some men are ordered down a path lined with flowers, others are asked to advance along a road sown with thistles and prickly pears. The first gaze about serenely and in the aroma of their joyfulness they smile the smile of the innocent, while the latter writhe under the violent sun of the plain and knit their brows like varmints at bay. There is a world of difference between adorning one’s flesh with rouge and eau-de-cologne and doing it with tattoos that later will never wear off�
Unhappy childhood� Vicious relatives� Sinister surroundings� His missive goes as the mournful lamentations of a lamb led to the slaughter�
And so I decided to just lie low and let events take their course. Maybe that’s the way the sheep think as they are led off to the slaughterhouse.
He appears to be overwhelmed with sorrow� He is full of chagrin, regrets and repentance�
A little further on, to the right of my road and halfway home, the cemetery lay along my way, just where it had always lain, and bounded by the same wall of blackened adobe bricks, with the same tall cypress which hadn’t changed a leaf and the same hooting owl perched in its branches. It was the cemetery where my father rested from his ruinous fury, Mario from his innocence, my wife from her abandon, and Stretch from his pimping. It was the cemetery where the remains of my two children lay rotting, the one who had been aborted, and yet buried, and Pascualillo who in the eleven months of his life had yet been our darling�
However his hands were drenched in blood� And not just once�
Murderous criminals always wish to believe and prove that they’re only innocent victims of evil circumstances.
March 3, 2025
خانواده پاسکال دوآرته یک داستان تلخ و سیاه است از مردی که در زندان در انتظار مرگ خویش روزگار می گذراند .
او حالا که در زندان است با نگاهی به گذشته ازخود و از زندگی خود می گوید ، فقر ، جهل و تاریکی کتاب و خاطرات پاسکال ،کاملا با تاریخ اسپانیا در آن روزگار سخت مطابقت دارد ، تا اندازه ای که خواننده کتاب ممکن است شرایط طاقت فرسای زندگی در اسپانیای آن زمان را حاکم و موثر بر زندگی پاسکال و آدمهایی مشابه او بداند .
اما از سوی دیگر خانواده پاسکال دوآرته روایتگر زندگی مردمانی از طبقه پایین جامعه هست ، افرادی که فقر و جهلی که فقر بر آنها تحمیل کرده و شاید هم به علت ترسی که دیگر طبقات جامعه از آنها دارند ، راه فراری از سرنوشت محتوم و قطعی خود ندارند .
نویسنده آقای خوسه سلا به زیبایی و استادی تمام فضای سیاه اسپانیا آن دوران را در کتاب خانواده پاسکال دو آرته مجسم کرده ، در حقیقت تمام چیزی که در کتاب می بینیم سیاهی و ظلمات و تاریکی و نفرت است ، نفرتی که به صورت بذر کاشته می شود و طوفان به بار می آورد .
در این کتاب خبری از نور و زیبایی و عشق نیست ، عشقی هم اگر باشد به گونه ای به خون آلوده می شود ، نور رستگاری اگر باشد به سرعت خاموش می شود ، زندانی بودن در زندان خوش گواراتر است از آزادی و پرنده ای اگر می خواند جغد شوم است نه مرغی خوش الحان
در کتاب از اسپانیا زیبا و همیشه آفتابی خبری نیست ، چیزی که می بینیم زشتی و پلیدی و فقر و جهالت است ، خبری از باده نوشیدن های دوستانه نیست و اصولا دوستی در کار نیست . تصویری که خوسه سلا از خانواده ترسیم کرده احتمالا مخوف ترین و ناامید کننده ترین خوانواده ایست که خواننده دیده است . پدری که بعد از تولد فرزندش مادر را زیر شلاق می گیرد ، مادری که هنگام مرگ همسر قهقهه می زند ، تصویری که پاسکال از مادر خود ارائه می دهد ، از قیافه زردانبو و ریغواش صحبت می کند .
خوسه سلا ، خواننده کتاب را با خود در به دل سیاهی و تاریکی می برد ، به درون چاهی عمیق ، اوبه دنبال ریشه های خشونت در اسپانیا می رود و آنها را می یابد : در جهل ، فقر و ناامیدی
در آخر هم کتاب بدون هیچ معجزه ای و در دل همان تاریکی به پایان می رسد ، خبری از رستگاری و آرامش نیست ، کتاب همانگونه که آغاز می شود هم به پایان می رسد : با خون
او حالا که در زندان است با نگاهی به گذشته ازخود و از زندگی خود می گوید ، فقر ، جهل و تاریکی کتاب و خاطرات پاسکال ،کاملا با تاریخ اسپانیا در آن روزگار سخت مطابقت دارد ، تا اندازه ای که خواننده کتاب ممکن است شرایط طاقت فرسای زندگی در اسپانیای آن زمان را حاکم و موثر بر زندگی پاسکال و آدمهایی مشابه او بداند .
اما از سوی دیگر خانواده پاسکال دوآرته روایتگر زندگی مردمانی از طبقه پایین جامعه هست ، افرادی که فقر و جهلی که فقر بر آنها تحمیل کرده و شاید هم به علت ترسی که دیگر طبقات جامعه از آنها دارند ، راه فراری از سرنوشت محتوم و قطعی خود ندارند .
نویسنده آقای خوسه سلا به زیبایی و استادی تمام فضای سیاه اسپانیا آن دوران را در کتاب خانواده پاسکال دو آرته مجسم کرده ، در حقیقت تمام چیزی که در کتاب می بینیم سیاهی و ظلمات و تاریکی و نفرت است ، نفرتی که به صورت بذر کاشته می شود و طوفان به بار می آورد .
در این کتاب خبری از نور و زیبایی و عشق نیست ، عشقی هم اگر باشد به گونه ای به خون آلوده می شود ، نور رستگاری اگر باشد به سرعت خاموش می شود ، زندانی بودن در زندان خوش گواراتر است از آزادی و پرنده ای اگر می خواند جغد شوم است نه مرغی خوش الحان
در کتاب از اسپانیا زیبا و همیشه آفتابی خبری نیست ، چیزی که می بینیم زشتی و پلیدی و فقر و جهالت است ، خبری از باده نوشیدن های دوستانه نیست و اصولا دوستی در کار نیست . تصویری که خوسه سلا از خانواده ترسیم کرده احتمالا مخوف ترین و ناامید کننده ترین خوانواده ایست که خواننده دیده است . پدری که بعد از تولد فرزندش مادر را زیر شلاق می گیرد ، مادری که هنگام مرگ همسر قهقهه می زند ، تصویری که پاسکال از مادر خود ارائه می دهد ، از قیافه زردانبو و ریغواش صحبت می کند .
خوسه سلا ، خواننده کتاب را با خود در به دل سیاهی و تاریکی می برد ، به درون چاهی عمیق ، اوبه دنبال ریشه های خشونت در اسپانیا می رود و آنها را می یابد : در جهل ، فقر و ناامیدی
در آخر هم کتاب بدون هیچ معجزه ای و در دل همان تاریکی به پایان می رسد ، خبری از رستگاری و آرامش نیست ، کتاب همانگونه که آغاز می شود هم به پایان می رسد : با خون
May 4, 2022
La Familia de pascual Duarte = The Family of Pascual Duarte�, Camilo José Cela
The Family of Pascual Duarte is a 1942 novel written by Spanish Nobel laureate Camilo José Cela. The novel is in fact considered the first novel of this style of writing, but also contains themes of extreme realism and existentialism: the characters live in the margins of society and their lives are submersed in anguish and pain; the archetype of this theme is found in the protagonist of the novel, Pascual Duarte, who has learned that violence is the only way to solve his problems.
The Family of Pascual Duarte has various narrators, the main being Duarte, who recounts his history in a rural dialect.
تاریخ نخستین خوانش: روز چهارم ماه می سال2008میلادی
عنوان: خانواده پاسکوال دوآرته؛ نویسنده: کامیلیا خوسه سلا؛ مترجم: حسن پستا؛ شیراز، نشر شیوا، 1369، در167ص؛ موضوع: داستانهای نویسندگان اسپانیا - سده20م
عنوان: خانواده پاسکوال دوآرته؛ نویسنده: کامیلیا خوسه سلا؛ مترجم: حسن پستا؛ تهران، نشر دفترهای زمانه، سال1369، در167ص
عنوان: خانواده پاسکوال دوآرته؛ نویسنده: کامیلیا خوسه سلا؛ مترجم: فرهاد غبرایی؛ تهران، نشر ماهی، سال1986؛ در193ص؛ چاپ دوم سال1388؛ شابک9789649971674؛ چاپ سوم سال1391؛ چاپ چهارم سال1392؛ چاپ پنجم سال1395؛ چاپ هفتم سال1397؛
کتاب «خانواده� ی پاسکوآل دوآرته»، اثر: «کامیلو خوسه سِلا»، رمان‌نوی� و شاعر «اسپانیا» است، که ایشان را در ردیف نویسندگانی همچون «سلین» و «مالا پارته» قرار داده؛ کتاب «خانواده� ی پاسکوآل دوآرته» را همچنین هم‌سن� «بیگانه» اثر «کامو» دانسته� اند؛ «پاسکوال» هم همانند «مورسو»ی «بیگانه»، مرتکب قتلی بی‌هد� میشود� «خانواده� ی پاسکوآل دوآرته» بررسی روانکاوانه ی ترس است؛ خشونت، ترس، و احساس گناه، نسبت به آن؛ چگونه انسانی که پاک از مادر زاده شده، خودآگاه یا ناخودآگاه به این درجه از تهی بودن از انسانیت می‌رسد�
تاریخ بهنگام رسانی 11/04/1399هجری خورشیدی؛ 13/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
The Family of Pascual Duarte is a 1942 novel written by Spanish Nobel laureate Camilo José Cela. The novel is in fact considered the first novel of this style of writing, but also contains themes of extreme realism and existentialism: the characters live in the margins of society and their lives are submersed in anguish and pain; the archetype of this theme is found in the protagonist of the novel, Pascual Duarte, who has learned that violence is the only way to solve his problems.
The Family of Pascual Duarte has various narrators, the main being Duarte, who recounts his history in a rural dialect.
تاریخ نخستین خوانش: روز چهارم ماه می سال2008میلادی
عنوان: خانواده پاسکوال دوآرته؛ نویسنده: کامیلیا خوسه سلا؛ مترجم: حسن پستا؛ شیراز، نشر شیوا، 1369، در167ص؛ موضوع: داستانهای نویسندگان اسپانیا - سده20م
عنوان: خانواده پاسکوال دوآرته؛ نویسنده: کامیلیا خوسه سلا؛ مترجم: حسن پستا؛ تهران، نشر دفترهای زمانه، سال1369، در167ص
عنوان: خانواده پاسکوال دوآرته؛ نویسنده: کامیلیا خوسه سلا؛ مترجم: فرهاد غبرایی؛ تهران، نشر ماهی، سال1986؛ در193ص؛ چاپ دوم سال1388؛ شابک9789649971674؛ چاپ سوم سال1391؛ چاپ چهارم سال1392؛ چاپ پنجم سال1395؛ چاپ هفتم سال1397؛
کتاب «خانواده� ی پاسکوآل دوآرته»، اثر: «کامیلو خوسه سِلا»، رمان‌نوی� و شاعر «اسپانیا» است، که ایشان را در ردیف نویسندگانی همچون «سلین» و «مالا پارته» قرار داده؛ کتاب «خانواده� ی پاسکوآل دوآرته» را همچنین هم‌سن� «بیگانه» اثر «کامو» دانسته� اند؛ «پاسکوال» هم همانند «مورسو»ی «بیگانه»، مرتکب قتلی بی‌هد� میشود� «خانواده� ی پاسکوآل دوآرته» بررسی روانکاوانه ی ترس است؛ خشونت، ترس، و احساس گناه، نسبت به آن؛ چگونه انسانی که پاک از مادر زاده شده، خودآگاه یا ناخودآگاه به این درجه از تهی بودن از انسانیت می‌رسد�
تاریخ بهنگام رسانی 11/04/1399هجری خورشیدی؛ 13/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
April 28, 2022
”I'm not made to philosophize, I don't have the heart for it. My heart is more like a machine for making blood to be spilled in a knife fight...�
was awarded the Nobel Prize for Literature in October 1989 and the novel is considered to be his masterpiece. is written in first-person narration, the unreliable narrator being Pascal Duarte himself, a Castillian peasant and multiple murderer narrating the story of his life while waiting for his execution.
Playing with themes of realism and existentialism, Cela writes a sad story from the margins of society with an ambiguous and ambivalent character of Pascal Duarte. Pascal could be called a cold-blooded sociopath that has no emotional regulation and in the moment of anger kills instinctively and aimlessly, without guilt or remorse. But that is not the whole picture of Pascal, who is capable of unimaginable cruelty but also tenderness.
”I am not, sir, a bad person, though in all truth I am not lacking in reason for being one.�
In details of realism, we learn about the conditions Pascal came from extreme poverty in rural Extremadura, son of abusive father and abusive and alcoholic mother, with his life being a row of unfortunate events including the tragic death of his brother, and spiritual misery. The conditions Pascal lived in and the genetics he has, leave almost no place for him to be any other way, as violence, evil and misery seem to be an inherent part of his life.
”The truth is that life in my family had little to recommend. But since we are not given a choice, but rather are destined—even from before birth—to go some of us one way, some the other, I did my best to accept my fate, which was the only way to avoid desperation.�
Is Pascal a victim, or a wilful criminal, a morally corrupt person, a hero, a coward, or a madman? These questions are extremely difficult ones to answer as the narration itself is distant, and we never learn about the motives behind the narration itself or Pascal’s reflections on his actions. The novel's ambivalence replies not with an either-or criterion but with an assertion of both-and. Pascal seems to have no internal process, he does not talk about repenting, nor has grief. There is an inextricable mixture of fatality and willfulness in murders. But Pascal is also a sentimental brute, who cares deeply for his sister, brother, and son.
Pascal is ultimately guilty of the unimaginable crime, the premeditated murder , but we never get to the inner process that leads him to that. One thing is certain, Pascal is suffering from deep existential and «ontological» insecurity, «a schizoid state that can be understood as an attempt to preserve a being that is precariously structured.» Maybe Pascal is both lying to himself and to the reader and yet baring his soul, portraying himself as a victim of fate but Pascal can’t hide the emptiness of his inner world that is striking.
was awarded the Nobel Prize for Literature in October 1989 and the novel is considered to be his masterpiece. is written in first-person narration, the unreliable narrator being Pascal Duarte himself, a Castillian peasant and multiple murderer narrating the story of his life while waiting for his execution.
Playing with themes of realism and existentialism, Cela writes a sad story from the margins of society with an ambiguous and ambivalent character of Pascal Duarte. Pascal could be called a cold-blooded sociopath that has no emotional regulation and in the moment of anger kills instinctively and aimlessly, without guilt or remorse. But that is not the whole picture of Pascal, who is capable of unimaginable cruelty but also tenderness.
”I am not, sir, a bad person, though in all truth I am not lacking in reason for being one.�
In details of realism, we learn about the conditions Pascal came from extreme poverty in rural Extremadura, son of abusive father and abusive and alcoholic mother, with his life being a row of unfortunate events including the tragic death of his brother, and spiritual misery. The conditions Pascal lived in and the genetics he has, leave almost no place for him to be any other way, as violence, evil and misery seem to be an inherent part of his life.
”The truth is that life in my family had little to recommend. But since we are not given a choice, but rather are destined—even from before birth—to go some of us one way, some the other, I did my best to accept my fate, which was the only way to avoid desperation.�
Is Pascal a victim, or a wilful criminal, a morally corrupt person, a hero, a coward, or a madman? These questions are extremely difficult ones to answer as the narration itself is distant, and we never learn about the motives behind the narration itself or Pascal’s reflections on his actions. The novel's ambivalence replies not with an either-or criterion but with an assertion of both-and. Pascal seems to have no internal process, he does not talk about repenting, nor has grief. There is an inextricable mixture of fatality and willfulness in murders. But Pascal is also a sentimental brute, who cares deeply for his sister, brother, and son.
Pascal is ultimately guilty of the unimaginable crime, the premeditated murder , but we never get to the inner process that leads him to that. One thing is certain, Pascal is suffering from deep existential and «ontological» insecurity, «a schizoid state that can be understood as an attempt to preserve a being that is precariously structured.» Maybe Pascal is both lying to himself and to the reader and yet baring his soul, portraying himself as a victim of fate but Pascal can’t hide the emptiness of his inner world that is striking.
February 16, 2020
یک رمان جذاب، دلنشین و ناتورالیستی با روایتی خطی که هنگام خواندن آن دوست ندارید تا تمام نشده آن را زمین بگذارید.
سه تن از نویسندگان در زمره� نفرین‌شدگا� قرار گرفتند؛ سلین در فرانسه، مالاپارته در ایتالیا و کامیلو خوسه سلا در اسپانیا... این سه نویسنده از حیث برخوردهای ضد و نقیض و سرکوب شدن، تاریخ مشترکی دارند... خشماگین و پر از خشونت‌ان� که از آنها به بدی یاد شده و حتی در زمینه� فضایل انسانی بدزبان شناخته شده‌اند� اما سلین همواره پزشک فقرا بود، مالاپارته خود را با تهیدست‌تری� و تیره‌روزتری� مردم ناپل یکی می‌دانس� و سلا محضردار دهاتی‌ها� کاستیل و آدمکشان اکسترمادورا بود. مقدمه. صفحات 9، 10 و 11 کتاب
همه لخت به دنیا می‌آییم� با این حال بزرگ که شدیم، سرنوشت طوری شکلمان میده� که انگار از مومیم. بعد همه� ما را روی راه‌ها� گوناگون به طرف یک مقصد واحد- مر��- روانه می‌کن�. بعضی‌ه� دستور دارند از راه‌ها� گلکاری شده بگذرند، از بعضی هم خواسته می‌شو� روی جاده‌ها� پر از تیغ و خار راه بروند. ص 27 کتاب
فرقی نمی‌کن� که تو چقدر زود بلند شوی، سحر هیچ وقت زودتر ا�� موقعش سر نمی‌زن�. ص 42 کتاب
کارهای آدم فانی عجیب است. از هر چه که دارد بدش می‌آید� ولی بعد برای همان‌ه� افسوس می‌خور�! ص 46 کتاب
چه سری است در عشق که درست در آن دم که بیش از همه به آن نیازمندیم، از ما می‌گریزد� ص 105 کتاب
هرگز نمی‌شو� به بدبختی عادت کرد، باور کنید، چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخری است، گرچه بعدها، با گذشت زمان متقاعد می‌شوی�- با چه احساس فلاکتی!- که هنوز بدتر از این در راه است... ص 111 کتاب
به هر حال خورشید برای همه می‌درخشد� برای کسی در این زمان، برای کسی در زمان دیگر. اما نور همین خورشید که زال‌ه� را کور میکند� سیاهان را حتی وا‌نمی‌دار� که پلکی بزنند. ص116 کتاب
چه منظره� غم انگیزی است تماشای مردمی که منتظرند خدا همه� کارها را درست کند! ص 119 کتاب
چیزهایی هستند که برای همه ارزش یکسان ندارند، چیزهایی که باید بارشان را تک و تنها روی گرده بکشیم، مثل صلیب شهدا، و پیش خودمان نگه داریم. نمی‌شو� از چیزی که درون ما جریان دارد با همه حرف زد. بیشتر وقت‌ه� حتی نمی‌فهمن� از چه چیزی حرف می‌زنی�. ص 147 کتاب
مواقعی هست که بهترین کار این است که مثل مرده‌ه� از انظار پنهان شوی، با یک پرش جانانه ناپدید شوی، طوری که انگار زمین تو را بلعیده، مثل یک کپه دود در هوا محو شوی... ص 176 کتاب
سه تن از نویسندگان در زمره� نفرین‌شدگا� قرار گرفتند؛ سلین در فرانسه، مالاپارته در ایتالیا و کامیلو خوسه سلا در اسپانیا... این سه نویسنده از حیث برخوردهای ضد و نقیض و سرکوب شدن، تاریخ مشترکی دارند... خشماگین و پر از خشونت‌ان� که از آنها به بدی یاد شده و حتی در زمینه� فضایل انسانی بدزبان شناخته شده‌اند� اما سلین همواره پزشک فقرا بود، مالاپارته خود را با تهیدست‌تری� و تیره‌روزتری� مردم ناپل یکی می‌دانس� و سلا محضردار دهاتی‌ها� کاستیل و آدمکشان اکسترمادورا بود. مقدمه. صفحات 9، 10 و 11 کتاب
همه لخت به دنیا می‌آییم� با این حال بزرگ که شدیم، سرنوشت طوری شکلمان میده� که انگار از مومیم. بعد همه� ما را روی راه‌ها� گوناگون به طرف یک مقصد واحد- مر��- روانه می‌کن�. بعضی‌ه� دستور دارند از راه‌ها� گلکاری شده بگذرند، از بعضی هم خواسته می‌شو� روی جاده‌ها� پر از تیغ و خار راه بروند. ص 27 کتاب
فرقی نمی‌کن� که تو چقدر زود بلند شوی، سحر هیچ وقت زودتر ا�� موقعش سر نمی‌زن�. ص 42 کتاب
کارهای آدم فانی عجیب است. از هر چه که دارد بدش می‌آید� ولی بعد برای همان‌ه� افسوس می‌خور�! ص 46 کتاب
چه سری است در عشق که درست در آن دم که بیش از همه به آن نیازمندیم، از ما می‌گریزد� ص 105 کتاب
هرگز نمی‌شو� به بدبختی عادت کرد، باور کنید، چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخری است، گرچه بعدها، با گذشت زمان متقاعد می‌شوی�- با چه احساس فلاکتی!- که هنوز بدتر از این در راه است... ص 111 کتاب
به هر حال خورشید برای همه می‌درخشد� برای کسی در این زمان، برای کسی در زمان دیگر. اما نور همین خورشید که زال‌ه� را کور میکند� سیاهان را حتی وا‌نمی‌دار� که پلکی بزنند. ص116 کتاب
چه منظره� غم انگیزی است تماشای مردمی که منتظرند خدا همه� کارها را درست کند! ص 119 کتاب
چیزهایی هستند که برای همه ارزش یکسان ندارند، چیزهایی که باید بارشان را تک و تنها روی گرده بکشیم، مثل صلیب شهدا، و پیش خودمان نگه داریم. نمی‌شو� از چیزی که درون ما جریان دارد با همه حرف زد. بیشتر وقت‌ه� حتی نمی‌فهمن� از چه چیزی حرف می‌زنی�. ص 147 کتاب
مواقعی هست که بهترین کار این است که مثل مرده‌ه� از انظار پنهان شوی، با یک پرش جانانه ناپدید شوی، طوری که انگار زمین تو را بلعیده، مثل یک کپه دود در هوا محو شوی... ص 176 کتاب
March 10, 2018
رواية ممكن ان اطلق العائلة المنحوسة.
حتى خروجه من السجن كان نحسا، من الطفولة وهو منحوس حتى عندما يتحول السناريو الى بعض السعادة والفرح ينتهي دائما بمصيبة.
من خلال مذكرات هذا الفلاح البسط يستعرض لنا المؤلف شيئا من الحياة في اسبانيا قبل الحرب الأهلية.
وكانت نقطة انطلاق الرواية الواقعية في اسبانيا لما بعد الحرب الأهلية.
فحياة هذه الاسرة المفككة تؤدي الى خروب البنت مع عشاقها واكثر من مرة والحياة المبتذلة للام التي يموت طفلها نتيجة الاهمال وخلق المشاكل لابنها وعدم احترامه او تقديره والشتائم التي تكيلها سواء لزوجها او ابنها.
صراع كبير حاول كاتب المذكرات ان يظهره خلال كتابته بين الخير والشر وطيبته احيانا التي تصل السذاجة والشر الذي دفعه الى الحكم عليه بالإعدام.
رواية جميلة
حتى خروجه من السجن كان نحسا، من الطفولة وهو منحوس حتى عندما يتحول السناريو الى بعض السعادة والفرح ينتهي دائما بمصيبة.
من خلال مذكرات هذا الفلاح البسط يستعرض لنا المؤلف شيئا من الحياة في اسبانيا قبل الحرب الأهلية.
وكانت نقطة انطلاق الرواية الواقعية في اسبانيا لما بعد الحرب الأهلية.
فحياة هذه الاسرة المفككة تؤدي الى خروب البنت مع عشاقها واكثر من مرة والحياة المبتذلة للام التي يموت طفلها نتيجة الاهمال وخلق المشاكل لابنها وعدم احترامه او تقديره والشتائم التي تكيلها سواء لزوجها او ابنها.
صراع كبير حاول كاتب المذكرات ان يظهره خلال كتابته بين الخير والشر وطيبته احيانا التي تصل السذاجة والشر الذي دفعه الى الحكم عليه بالإعدام.
رواية جميلة
August 26, 2014
For fans of Spanish miserablism set in a heartless deterministic universe (i.e. this one), Pascal Duarte is the brief novel for you. Duarte’s confession, written from prison, is a beautiful recounting of a life of violent poverty and aimless murder, told in simple and frequently moving prose. Cela’s work is often concerned with the seemingly endless human capacity for violence and conflict and this short work leaves a powerful imprint on the reader with its moments of hair-raising cruelty and almost unbearable tenderness.
October 5, 2019
"چیزهایی هستند که برای همه ارزش یکسان ندارند. چیزهایی که باید بارشان را تک و تنها روی گرده بکشیم، مثل صلیب شهدا و پیش خودمان نگه داریم. نمی‌شو� از چیزی که در درون ما جریان دارد با همه حرف زد. بیشتر وقت‌ه� حتی نمی‌فهمن� از چه چیزی حرف می‌زنی�."
August 11, 2023
اینقدر ریویوها خوبن براش که منم زیاد نمینویسم. در یک کلام: شاهکار.
از کامیلو خوسه سلا فقط همین رو میدونستم که نوبل برده. ترجمه هم که درخشان. کلی جمله و صحنۀ میخکوب کننده داره کتاب، بچه ها گذاشتن. یه سریا هم که من خوشم اومد، گذاشتم. در حجم کمش مثل یه رمان چارصد صفحه ای، حرف و غنا داره. هرچی کتاب این مدت خوندم که به نظرم کش پیدا کرده بود و میتونست کم شه، این بجا بود. به اندازه. و حتی اگر بیشتر میشد من مشتاق بودم براش. دیدم مشکل انگار از من نیست، واقعاً بقیه زیاده گویی میکنن.
فکر نمیکردم که یکی به دل نازکی من از این همه خشونت و خون لذت ببره. مناسب برای دوران ترک سیگار. =))
نصف شاهکاریشم میدونی به چیشه؟ اسمش. تمام مدت به نظرت دربارۀ پاسکوال دوآرته ست، اما نه، دربارۀ خانواده شه.
جز به جزش شاهکاره. کلمات. جملات. شخصیت پردازی ها. روند خود شخصیت اول. خط روایی. بحران ها. طوری که خرده روایت ها کنار هم قرار میگیرن. فضاسازی. زبان. قالب نوشتاری، این مدل مرموز دستنوشته بودنش. دیالوگ ها. بنگ بنگ، یو شات می داون، بنگ بنگ آقای نویسنده. :))
از کامیلو خوسه سلا فقط همین رو میدونستم که نوبل برده. ترجمه هم که درخشان. کلی جمله و صحنۀ میخکوب کننده داره کتاب، بچه ها گذاشتن. یه سریا هم که من خوشم اومد، گذاشتم. در حجم کمش مثل یه رمان چارصد صفحه ای، حرف و غنا داره. هرچی کتاب این مدت خوندم که به نظرم کش پیدا کرده بود و میتونست کم شه، این بجا بود. به اندازه. و حتی اگر بیشتر میشد من مشتاق بودم براش. دیدم مشکل انگار از من نیست، واقعاً بقیه زیاده گویی میکنن.
فکر نمیکردم که یکی به دل نازکی من از این همه خشونت و خون لذت ببره. مناسب برای دوران ترک سیگار. =))
نصف شاهکاریشم میدونی به چیشه؟ اسمش. تمام مدت به نظرت دربارۀ پاسکوال دوآرته ست، اما نه، دربارۀ خانواده شه.
جز به جزش شاهکاره. کلمات. جملات. شخصیت پردازی ها. روند خود شخصیت اول. خط روایی. بحران ها. طوری که خرده روایت ها کنار هم قرار میگیرن. فضاسازی. زبان. قالب نوشتاری، این مدل مرموز دستنوشته بودنش. دیالوگ ها. بنگ بنگ، یو شات می داون، بنگ بنگ آقای نویسنده. :))
March 2, 2024
این کتاب روایت مردی روستایی به نام پاسکواله که مرتکب چندین قتل شده و درحالی که توی زندان منتظر اجرای حکم اعدامشه شروع می کنه به نوشتن خاطراتش بلکه کمی به آرامش برسه روایت داستان به صورت عقب گرد از حال به گذشته است و به صورت نامه های پاسکوآل خطاب به فردی خارج از زندان نوشته شده توی این نامه ها بیشتر از همه از تقدیر گفته شده و جبر زمانه با خوندن این کتاب همیشه توی این دو راهی می مونین که آیا پاسکوال یه فرد ذاتا جنایت کاره یا یک قربانی که گرفتار تقدیر پر از بد اقبالیش شده... . به نظرم کتاب خیلی جذابی بود، شخصیت پردازی عالی داشت و خیلی خوب خواننده رو با خودش همراه می کرد
October 25, 2023
نگاهى مختصر به يك زندگى شوم وتلخ به قلم فردى كه قربانى ترس و نفرت خانواده وجامعه خود مى شود و در نقش راوى ياداشتهاى خويش از ظلم وستمى كه به خود وديگران روا داشته است مى گويد و اكنون در زندان منتظر اعدام ومرگ است،بدون ذره اى گناه وندامت از كارها واعمال شنيع گذشته خود؛حتى ريختن خون بستگان خويش!!!
كاميلو خوسه سلا به خوبى در اين رمان كوچك به تاثير گذارى ونقش جامعه وخانواده در شكل گيرى شخصيت،رفتار،كردار،فرهنگ،بينش وحتى ذات يك كودك (انسان)پرداخته كه در اثر بى محبتى،خشم وانزجار اعضا خانواده از همديگر؛ از طفلى معصوم وخام قاتلى مى سازد كه گاهى بى دليل خون همنوعان خويش را مى ريزد و جامعه اى كه با دور بودن از معيارهاى انسانى به سقوط و سياهى سرنوشت پاسكوآل سرعت بخشيده،آنچنان كه خواننده كتاب مى تواند براى بد طينتى وبدفطرتى به اين دهقان وانسان سابق حق بدهد.نويسنده اسپانيايي كتاب در آخر به سادگى ودور از فلسفه بافى در اين اثر به خواننده بيان مى كند كه گويا براى انسان بودن وانسان ماندن به تنهايي از خود انسان كارى زياد ساخته نيست.
"هرگز نمی‌شو� به بدبختی عادت کرد، باور کنید، چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخری است، گرچه بعدها با گذشت زمان متقاعد می‌شوی� � با چه احساس فلاکتی! � که هنوز بدتر از این در راه است."
قسمتى از متن كتاب
كاميلو خوسه سلا به خوبى در اين رمان كوچك به تاثير گذارى ونقش جامعه وخانواده در شكل گيرى شخصيت،رفتار،كردار،فرهنگ،بينش وحتى ذات يك كودك (انسان)پرداخته كه در اثر بى محبتى،خشم وانزجار اعضا خانواده از همديگر؛ از طفلى معصوم وخام قاتلى مى سازد كه گاهى بى دليل خون همنوعان خويش را مى ريزد و جامعه اى كه با دور بودن از معيارهاى انسانى به سقوط و سياهى سرنوشت پاسكوآل سرعت بخشيده،آنچنان كه خواننده كتاب مى تواند براى بد طينتى وبدفطرتى به اين دهقان وانسان سابق حق بدهد.نويسنده اسپانيايي كتاب در آخر به سادگى ودور از فلسفه بافى در اين اثر به خواننده بيان مى كند كه گويا براى انسان بودن وانسان ماندن به تنهايي از خود انسان كارى زياد ساخته نيست.
"هرگز نمی‌شو� به بدبختی عادت کرد، باور کنید، چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخری است، گرچه بعدها با گذشت زمان متقاعد می‌شوی� � با چه احساس فلاکتی! � که هنوز بدتر از این در راه است."
قسمتى از متن كتاب
August 17, 2021
یک شاهکار کوچک. این رمان کم‌حجم� به گفته� برخی منتقدان، مهم‌تری� رمان خوسه سلا، نویسنده� بزرگ اسپانیایی است. نویسنده‌ا� که همچون بسیاری از ادبای اسپانیا آن‌چنا� که باید و شاید در ایران قدرش را ندانسته‌ای�.
این کتاب در سال ۱۹۴۲ منتشر شد و در گونه� ترمندیسم قرار می‌گیرد� سبکی ادبی که در دهه� ۱۹۴۰ در اسپانیا شکل گرفت و ترکیبی بود از پیکارسک، ناتورالیسم قرن ۱۹ میلادی و رئالیسم سوسیالیستی دهه� ۱۹۳۰. سبکی که در آن غالبا شخصیت‌ه� در فضایی مملو از خشم، سیاهی و درد، و عاری از فرهنگ زندگی میکنند� این کتاب مستثنی نیست.
شخصیت اصلی رمان، پاسکوال دوآرته، در انتظار حکم اعدام است و در این حین سرنوشت سیاه خود را مکتوب می‌کن�. داستان زندگی‌ا� را از ابتدا آغاز می‌کن� و به سبب نامه‌ها� انتهای کتاب از لحظه� مرگ او نیز آگاهیم؛ به عبارتی شمایی کلی و موجز از زندگی او در دست داریم. سراسر داستان زندگی او پر از مرگ است و بوی مرگ؛ از مرگ جنین و کودک تا مرگ مادیانی فلک‌زد�. نکبت رهایش نمی‌کن� و این سیاه‌بخت� رقت‌انگیز� به غایت تلخ و گزنده در بسیاری از صحنه‌ه� حس می‌شو�.
سِلا در این اثر، که به قول خودش، واقعه روی واقعه چپانده و بوی خون به راه انداخته، این پرسش بنیادین را طرح می‌کن� که آیا به واقع پاسکوال یک جنایتکار است یا تنها" بره� رام بی‌نوای� است که زندگی او را به هراس انداخته و به گوشه‌ا� رانده است"؟ البته به� گونه‌ا� خود نیز پاسخ میده�.
من کتاب را با ترجمه� فرهاد غبرائی خواندم. اسم� و رسم‌ه� را که رها کنیم، باید بی‌پرد� بگویم این ترجمه� در بهترین حالت معمولی است. به هیچ عنوان نتوانسته زبان روستایی پاسکوال را در فارسی بیافریند، میان زبان نوشتار و گفتار معلق و بلاتکلیف است و در یک کلام شسته و رفته نیست؛ ناگفته نماند این گرفتاری نه تنها در متون ترجمه‌شده� که در آثار نویسندگان فارسی‌زبا� نیز دیده می‌شو�. نثری که غبرائی به دست داده، به هیچ عنوان یک‌پارچ� نیست و من نتوانستم لذت خواندن نثر را تجربه کنم و در واقع زبان مانعی بود میان من و متن. در اولین فرصت، کتاب را به زبان اصلی بازخوانی خواهم کرد.
این کتاب در سال ۱۹۴۲ منتشر شد و در گونه� ترمندیسم قرار می‌گیرد� سبکی ادبی که در دهه� ۱۹۴۰ در اسپانیا شکل گرفت و ترکیبی بود از پیکارسک، ناتورالیسم قرن ۱۹ میلادی و رئالیسم سوسیالیستی دهه� ۱۹۳۰. سبکی که در آن غالبا شخصیت‌ه� در فضایی مملو از خشم، سیاهی و درد، و عاری از فرهنگ زندگی میکنند� این کتاب مستثنی نیست.
شخصیت اصلی رمان، پاسکوال دوآرته، در انتظار حکم اعدام است و در این حین سرنوشت سیاه خود را مکتوب می‌کن�. داستان زندگی‌ا� را از ابتدا آغاز می‌کن� و به سبب نامه‌ها� انتهای کتاب از لحظه� مرگ او نیز آگاهیم؛ به عبارتی شمایی کلی و موجز از زندگی او در دست داریم. سراسر داستان زندگی او پر از مرگ است و بوی مرگ؛ از مرگ جنین و کودک تا مرگ مادیانی فلک‌زد�. نکبت رهایش نمی‌کن� و این سیاه‌بخت� رقت‌انگیز� به غایت تلخ و گزنده در بسیاری از صحنه‌ه� حس می‌شو�.
سِلا در این اثر، که به قول خودش، واقعه روی واقعه چپانده و بوی خون به راه انداخته، این پرسش بنیادین را طرح می‌کن� که آیا به واقع پاسکوال یک جنایتکار است یا تنها" بره� رام بی‌نوای� است که زندگی او را به هراس انداخته و به گوشه‌ا� رانده است"؟ البته به� گونه‌ا� خود نیز پاسخ میده�.
من کتاب را با ترجمه� فرهاد غبرائی خواندم. اسم� و رسم‌ه� را که رها کنیم، باید بی‌پرد� بگویم این ترجمه� در بهترین حالت معمولی است. به هیچ عنوان نتوانسته زبان روستایی پاسکوال را در فارسی بیافریند، میان زبان نوشتار و گفتار معلق و بلاتکلیف است و در یک کلام شسته و رفته نیست؛ ناگفته نماند این گرفتاری نه تنها در متون ترجمه‌شده� که در آثار نویسندگان فارسی‌زبا� نیز دیده می‌شو�. نثری که غبرائی به دست داده، به هیچ عنوان یک‌پارچ� نیست و من نتوانستم لذت خواندن نثر را تجربه کنم و در واقع زبان مانعی بود میان من و متن. در اولین فرصت، کتاب را به زبان اصلی بازخوانی خواهم کرد.
March 20, 2020
{مادرت را بِکُش فروید...}
اگر فکر می‌کنی� داستایوفسکی خار هرچی روانکاوی‌س� و پسرش راسکولنیکف را خار شاخ بازي ادبیاتی میپندارید...!
لطفا یک تماس با اماکن بهشت برقرار کرده و از آنها بخواهید شما را به طبقه فِردَوْس و به آقای فرهاد غبرایی وصل کنند...تا فرهاد خان خار هرچه روانکاویست را به شما معرفی کند...٫!.
سلین جانِ عزيزم ...کور خوانده ای
این ریویو مشتی باشد بر دهن گشادت...
چرا وقتی بچه بودم به من گفته بودی :
«ولش باو نوبل رو به کون نشور ها میدن»
سلین جان فکر کنم راهمان جدا شد
چرا که من عاشق کونِ نشسته� کامیلو خوسه سِلا شدم...
فرهاد خان غبرائي در مقدمه زیبایش نوشته (سلا
محضردار دهاتی‌ه� و آدمکشان اکسترامادورا بود)
همان طور كه سلین پزشک فقرا بود.
در این کتاب خوسه سلا مانند (هنری فوندا) در فیلم «دوازده مرد خشمگین »
در مقابل «مخاطبان خشمگین» نظریات روانکاوانه� خودش را نسبت به شخصيت خونخوار داستان یعنی پاسکوآل دوآرته
بر روی میز ��یگذارد تا مخاطب جدیی در مورد پاسکوآل دوآرته روانکاونه قضاوت کند...
______________________________________________
اما پاسکوآل دوآرته از نظر من:
اول از همه ب اسم پاسکوآل دوآرته که خیلی رو مخم بود رو میخوام عوض کنم
Ladies and Gentlemen...
«مت دیلون» ادبیات رو به شما معرفی میکنم.
همون مت دیلونی که توی«خانه ای که جک ساخت»
ساخته فون تریه بازی کرد ...
مت دیلون جانِ منفور،جذاب،خشن،ترسناک
کامیلو خوسه سلا ، نویسنده کتاب میخواد مخاطب
نگاهی جدید به مت دیلون داشته باشه از دریچه روانکاوانه به زندگیش نگاه کنه...
هرچند اون جنایت کار کسی باشه که خون برای زندگیش مثل کود شده باشه...«با عرض معذرت »
اولین روانکاوی:
زمان و مکان هست ...
دشمن پدرم سلین ،همون سارتر مربای گه
زیاد در این مورد حرف زده اما میخوام با یه شعر زمان مکان رو توضیح بدم....
{ وقتی زمانه را نمیشناسید
باید زمانه‌ر� بشناسید
«برگسون» در این باره گفته است:
«زمانمکان» بنویسیم بهتر است
مکان مهار زمان است
بی‌ای� نمیتواند آن باشد.}
[نصرت رحمانی: شمشیرمعشوقه قلم]
مکانی که مت دیلون توش به دنیا میاد یعنی دهات:
که خودش عامل اصلی در جنایات بعدی مت دیلون میشه...
انسان در شرایط تغییر میکنه اونچه قطعی هست بقول برشت تغییر هست...
نمیخوام زیاد تر از این اسپیول کنم
اما واقعا یاد ارسطو افتادم که میگفت:
آنچه در دنیای واقعی اسباب اکراه و نفرت ما میشود ،
«اگر خوب تصویر شود»
موجب لذت ما میشود،همچون جانوری زشت یا جسد مرده‌ا�.
عاشق پاسکوآل دوآرته شدم...
مت دیلون جونم نحسی� همون شتری که کمر به نابودیش بسته بود اونقدر تلاش کرد که آخرش کار خودشو کرد...
اعتراف کردن های مت دیلون علاوه بر اینکه برای خودش دوش با آب گرم بود برای منم مثل یه جق بود...
همونقدر لذت بخش و همونقدر پشیمون...
خلاصه بهتون بگم آب دستتونه بزارید زمین این شاهکار رو بخونید...سلا بهتون ثابت میکنه که میتونید روانکاوانه تو شخصیت پاسکوآل بگردید و از زاویه های دیگه نگاش کنید...
اره اره اره
سلا بهتون خطی میده که حتی
در مورد کسی که مادرش رو آگاهانه و با چشم باز تیکه تیکه میکنه هم فکر کنید...
خط فرضی رو بشکنید...
و یادتون نره حتی تو اوباش ترین و ارازل ترین و خونخوار ترین آدم هم قسمت هایی از مهربونی هست...
وقتی مترجم کتاب فرهاد غبرایی باشه...
وقتی سلا رو هم سطح سلین بدونه ...
وقتی نشر ماهی چاپ کنه...
نقاشی جلد پیکاسو باشه...
من گوه بخورم پنج ستاره ندم
اگر فکر می‌کنی� داستایوفسکی خار هرچی روانکاوی‌س� و پسرش راسکولنیکف را خار شاخ بازي ادبیاتی میپندارید...!
لطفا یک تماس با اماکن بهشت برقرار کرده و از آنها بخواهید شما را به طبقه فِردَوْس و به آقای فرهاد غبرایی وصل کنند...تا فرهاد خان خار هرچه روانکاویست را به شما معرفی کند...٫!.
سلین جانِ عزيزم ...کور خوانده ای
این ریویو مشتی باشد بر دهن گشادت...
چرا وقتی بچه بودم به من گفته بودی :
«ولش باو نوبل رو به کون نشور ها میدن»
سلین جان فکر کنم راهمان جدا شد
چرا که من عاشق کونِ نشسته� کامیلو خوسه سِلا شدم...
فرهاد خان غبرائي در مقدمه زیبایش نوشته (سلا
محضردار دهاتی‌ه� و آدمکشان اکسترامادورا بود)
همان طور كه سلین پزشک فقرا بود.
در این کتاب خوسه سلا مانند (هنری فوندا) در فیلم «دوازده مرد خشمگین »
در مقابل «مخاطبان خشمگین» نظریات روانکاوانه� خودش را نسبت به شخصيت خونخوار داستان یعنی پاسکوآل دوآرته
بر روی میز ��یگذارد تا مخاطب جدیی در مورد پاسکوآل دوآرته روانکاونه قضاوت کند...
______________________________________________
اما پاسکوآل دوآرته از نظر من:
اول از همه ب اسم پاسکوآل دوآرته که خیلی رو مخم بود رو میخوام عوض کنم
Ladies and Gentlemen...
«مت دیلون» ادبیات رو به شما معرفی میکنم.
همون مت دیلونی که توی«خانه ای که جک ساخت»
ساخته فون تریه بازی کرد ...
مت دیلون جانِ منفور،جذاب،خشن،ترسناک
کامیلو خوسه سلا ، نویسنده کتاب میخواد مخاطب
نگاهی جدید به مت دیلون داشته باشه از دریچه روانکاوانه به زندگیش نگاه کنه...
هرچند اون جنایت کار کسی باشه که خون برای زندگیش مثل کود شده باشه...«با عرض معذرت »
اولین روانکاوی:
زمان و مکان هست ...
دشمن پدرم سلین ،همون سارتر مربای گه
زیاد در این مورد حرف زده اما میخوام با یه شعر زمان مکان رو توضیح بدم....
{ وقتی زمانه را نمیشناسید
باید زمانه‌ر� بشناسید
«برگسون» در این باره گفته است:
«زمانمکان» بنویسیم بهتر است
مکان مهار زمان است
بی‌ای� نمیتواند آن باشد.}
[نصرت رحمانی: شمشیرمعشوقه قلم]
مکانی که مت دیلون توش به دنیا میاد یعنی دهات:
که خودش عامل اصلی در جنایات بعدی مت دیلون میشه...
انسان در شرایط تغییر میکنه اونچه قطعی هست بقول برشت تغییر هست...
نمیخوام زیاد تر از این اسپیول کنم
اما واقعا یاد ارسطو افتادم که میگفت:
آنچه در دنیای واقعی اسباب اکراه و نفرت ما میشود ،
«اگر خوب تصویر شود»
موجب لذت ما میشود،همچون جانوری زشت یا جسد مرده‌ا�.
عاشق پاسکوآل دوآرته شدم...
مت دیلون جونم نحسی� همون شتری که کمر به نابودیش بسته بود اونقدر تلاش کرد که آخرش کار خودشو کرد...
اعتراف کردن های مت دیلون علاوه بر اینکه برای خودش دوش با آب گرم بود برای منم مثل یه جق بود...
همونقدر لذت بخش و همونقدر پشیمون...
خلاصه بهتون بگم آب دستتونه بزارید زمین این شاهکار رو بخونید...سلا بهتون ثابت میکنه که میتونید روانکاوانه تو شخصیت پاسکوآل بگردید و از زاویه های دیگه نگاش کنید...
اره اره اره
سلا بهتون خطی میده که حتی
در مورد کسی که مادرش رو آگاهانه و با چشم باز تیکه تیکه میکنه هم فکر کنید...
خط فرضی رو بشکنید...
و یادتون نره حتی تو اوباش ترین و ارازل ترین و خونخوار ترین آدم هم قسمت هایی از مهربونی هست...
وقتی مترجم کتاب فرهاد غبرایی باشه...
وقتی سلا رو هم سطح سلین بدونه ...
وقتی نشر ماهی چاپ کنه...
نقاشی جلد پیکاسو باشه...
من گوه بخورم پنج ستاره ندم
November 1, 2023
یه کار شسته رفته، تمیز و مرتب! به اندازه و میخکوب کننده!
از اون کتاب‌ها� جیبی نشر ماهی با حجم به اندازه و پربار.
این کتاب رو توی بیمارستان و بین عمل‌ه� می‌خوند� و یه جورایی میشه گفت سرتاسر غرق خون بودم این دو سه روز. توی کتاب، خون! سر عمل‌ها� خون! همه جا خون همه جا قرمز.
و اما کتاب، دوسش داشتم و آنقدر خوب شروع شده بود و نحوه� روایت گیرایی داشت که نمیشد ازش دست برداری. همین که یه ذره حس میکردی اوضاع خوبه جوری بهت تلنگر میزد و می‌گف� بعدش یه فاجعه رخ داده که هی میخوندی و ادامه می‌داد� ببینی این فاجعه چیه و قراره دیگه چه اتفاقی از این بدتر بیوفته.
خیلی عجیبه که من گاهی این پاسکوآل رو درک می‌کرد� و میتونست� بفهمم چه درد، فشار عصبی و ناراحتی عمیقی داره آزارش میده. میتونست� باهاش همدردی کنم که وقتی از زمان تولد فقط خشونت و ترس و عصبانیت دیده باشی، در وجودت رخنه میکنه، بخشی از تو میشه و خدا می‌دون� در آینده قراره خودش رو چطور بروز بده.
من احساس میکنم پاسکوآل خودش بزرگترین قربانی این داستانه! قربانی خانواده‌ا� این چنین سمی و خشن. قربانی سرنوشتی که انگار کمر به نابودی این بشر بسته! ما چندین بار شاهد تلاش پاسکوآل برای فرار از این سرنوشت و این وضعیت زندگی بودیم متاسفانه هربار تلاش‌ها� بی‌ثم� بود و باز تقدیر میومد و یقه� رو می‌گرف� و کشان کشان به سمت اضمحلال و تباهی می‌بر�.
شاید عجیب باشه اما من از اولش منتظر بودم که اون کار رو با مادرش بکنه، حتی قبل از سفرش به مادرید من فکر کردم که این اتفاق افتاده چون لحن بیانش جوری بود انگار کار رو تموم کرده.
چطور نویسنده تونسته با من کاری کنه و جوری داستان رو پیش ببره که من از اتفاقی که برای مادره افتاد راضی باشم؟!!
طفلک پاسکوآل! چه زندگی سیاهی! چه زندگی پوچ و بیهوده‌ا�! چه تلاش‌ها� بی‌اثر�!
لابد با خودتون بگین که چاقو 🔪 و خونریزی جواب نیست و باید مشکلات رو جور دیگری حل کرد و...! بله همه این‌ه� درسته اما نه برای مردی روستایی بدون تحصیلات و زندگی سالم که از کودکی مدام تحقیر شده، مدام رنج کشیده، روحش خراشیده شده و همیشه شاهد خشونت، عصبانیت، بی‌عاطفگی� بی‌بندوباری� بی‌عرضگی� بی‌مهر� و بی‌لیاقت� بوده. این مرد روستایی بلد نیست جور دیگری با مسئله برخورد کنه، بلد نیست حرف بزنه و رنج و فشارش رو بیان کنه و کمکی بگیره! به نوبه� خودش سعی کرد از افکارش و از تصمیمات قرمزش دوری کنه اما نشد! نشد! زندگی همیشه به نفع آدم پیش نمیره... همه قرار نیست خوشبخت بشن و قرار نیست آخر همه� قصه‌ه� و سرنوشته� زیبا باشه...
گاهی همه چیز جوری در کنار هم قرار میگیره که تو رو به سمت یک کار بیهوده و بی‌معن� سوق میده. وقتی اون کار رو یاد گرفتی، هرچند بی‌معن� و بی‌نتیجه� ممکنه بازم ازش استفاده کنی چون چیزیه که یاد گرفتی!
من نمیتونم بگم شاهکار بود چون بنظرم به اندازه� یک شاهکار من رو مجذوب نکرد اما همه‌چیز� خوب بود؛ روایت � ، خط داستانی� ، سوژه � ، نحوه� پرداخت شخصیت‌ه� � ، حجم مناسب � ، ترجمه تر تمیز و کامل � پایان بندی درخور �
پس ۴ ستاره 🌟 حقشه. یه ستاره هم بخاطر اون احساس عمیق درونی که وقتی یه شاهکار میخونم و برانگیخته میشه اما در این کتاب نشد.
مهر ۱۴۰۲
از اون کتاب‌ها� جیبی نشر ماهی با حجم به اندازه و پربار.
این کتاب رو توی بیمارستان و بین عمل‌ه� می‌خوند� و یه جورایی میشه گفت سرتاسر غرق خون بودم این دو سه روز. توی کتاب، خون! سر عمل‌ها� خون! همه جا خون همه جا قرمز.
و اما کتاب، دوسش داشتم و آنقدر خوب شروع شده بود و نحوه� روایت گیرایی داشت که نمیشد ازش دست برداری. همین که یه ذره حس میکردی اوضاع خوبه جوری بهت تلنگر میزد و می‌گف� بعدش یه فاجعه رخ داده که هی میخوندی و ادامه می‌داد� ببینی این فاجعه چیه و قراره دیگه چه اتفاقی از این بدتر بیوفته.
خیلی عجیبه که من گاهی این پاسکوآل رو درک می‌کرد� و میتونست� بفهمم چه درد، فشار عصبی و ناراحتی عمیقی داره آزارش میده. میتونست� باهاش همدردی کنم که وقتی از زمان تولد فقط خشونت و ترس و عصبانیت دیده باشی، در وجودت رخنه میکنه، بخشی از تو میشه و خدا می‌دون� در آینده قراره خودش رو چطور بروز بده.
من احساس میکنم پاسکوآل خودش بزرگترین قربانی این داستانه! قربانی خانواده‌ا� این چنین سمی و خشن. قربانی سرنوشتی که انگار کمر به نابودی این بشر بسته! ما چندین بار شاهد تلاش پاسکوآل برای فرار از این سرنوشت و این وضعیت زندگی بودیم متاسفانه هربار تلاش‌ها� بی‌ثم� بود و باز تقدیر میومد و یقه� رو می‌گرف� و کشان کشان به سمت اضمحلال و تباهی می‌بر�.
شاید عجیب باشه اما من از اولش منتظر بودم که اون کار رو با مادرش بکنه، حتی قبل از سفرش به مادرید من فکر کردم که این اتفاق افتاده چون لحن بیانش جوری بود انگار کار رو تموم کرده.
چطور نویسنده تونسته با من کاری کنه و جوری داستان رو پیش ببره که من از اتفاقی که برای مادره افتاد راضی باشم؟!!
طفلک پاسکوآل! چه زندگی سیاهی! چه زندگی پوچ و بیهوده‌ا�! چه تلاش‌ها� بی‌اثر�!
لابد با خودتون بگین که چاقو 🔪 و خونریزی جواب نیست و باید مشکلات رو جور دیگری حل کرد و...! بله همه این‌ه� درسته اما نه برای مردی روستایی بدون تحصیلات و زندگی سالم که از کودکی مدام تحقیر شده، مدام رنج کشیده، روحش خراشیده شده و همیشه شاهد خشونت، عصبانیت، بی‌عاطفگی� بی‌بندوباری� بی‌عرضگی� بی‌مهر� و بی‌لیاقت� بوده. این مرد روستایی بلد نیست جور دیگری با مسئله برخورد کنه، بلد نیست حرف بزنه و رنج و فشارش رو بیان کنه و کمکی بگیره! به نوبه� خودش سعی کرد از افکارش و از تصمیمات قرمزش دوری کنه اما نشد! نشد! زندگی همیشه به نفع آدم پیش نمیره... همه قرار نیست خوشبخت بشن و قرار نیست آخر همه� قصه‌ه� و سرنوشته� زیبا باشه...
گاهی همه چیز جوری در کنار هم قرار میگیره که تو رو به سمت یک کار بیهوده و بی‌معن� سوق میده. وقتی اون کار رو یاد گرفتی، هرچند بی‌معن� و بی‌نتیجه� ممکنه بازم ازش استفاده کنی چون چیزیه که یاد گرفتی!
من نمیتونم بگم شاهکار بود چون بنظرم به اندازه� یک شاهکار من رو مجذوب نکرد اما همه‌چیز� خوب بود؛ روایت � ، خط داستانی� ، سوژه � ، نحوه� پرداخت شخصیت‌ه� � ، حجم مناسب � ، ترجمه تر تمیز و کامل � پایان بندی درخور �
پس ۴ ستاره 🌟 حقشه. یه ستاره هم بخاطر اون احساس عمیق درونی که وقتی یه شاهکار میخونم و برانگیخته میشه اما در این کتاب نشد.
مهر ۱۴۰۲
February 9, 2023
خانواده� پاسکوال دوارته جذاب شروع میشه، جایی که نویسنده اشاره می‌کن� این کتاب دست‌نوشته‌های� هست که در یک داروخانه پیدا کرده و اونها رو فقط رونویسی و مرتب کرده. اونجایی که نویسنده� این متون اشاره کرده که هر کس اینها رو دید بسوزونه مگر اینکه ۱۸ ماه از تاریخ نوشتن این وصیت به قولی گذشته باشه و اگه تا اون تاریخ اتفاقی برای این نوشته‌ه� نیفتاد هر کاری که دوست داره بکنه. این منو بیشتر ترغیب کرد برای خوندن این نوشته‌ه�. در واقع پاسکوال دوارته در زندان داره آخرین روزهای زندگیش رو سپری می‌کن� و اونجا شروع می‌کن� به تعریف کردن زندگیش. از ابتدای کودکی و رفتار های پدر و مادرش تا به دنیا اومدن خواهر و کارهای اون و به دنیا اومدن برادرش. تا بزرگ شدن و ازدواج و چگونگی جنایت‌های� که کرده. کتاب کشش خوبی داشت و اونقدری حجیم نیست که خسته کننده بشه. از نظر روانشناسی هم قابل بحثه که علم من به این بخش نمی‌رس�.ه
March 1, 2016
Obra maestra de la literatura española, La familia de Pascual Duarte es una novelita que se puede leer de una sentada. Trata de las memorias de un condenado a muerte: un ser primitivo sin habilidad social, que todo lo resuelve a puñaladas.
En ciertos detalles me ha recordado a la novela picaresca del Siglo de Oro. Y el lenguaje fluye con la misma claridad cristalina que la de nuestras letras barrocas. También, por la desesperanza de los ambientes que retrata, me ha recordado a Las cenizas de Ángela. Sin embargo, esta última comparación es muy arriesgada: el libro de McCarthy es un canto a la vida en medio de circunstancias durísimas, mientras que la obra de Cela no hace ninguna concesión al optimismo.
En ciertos detalles me ha recordado a la novela picaresca del Siglo de Oro. Y el lenguaje fluye con la misma claridad cristalina que la de nuestras letras barrocas. También, por la desesperanza de los ambientes que retrata, me ha recordado a Las cenizas de Ángela. Sin embargo, esta última comparación es muy arriesgada: el libro de McCarthy es un canto a la vida en medio de circunstancias durísimas, mientras que la obra de Cela no hace ninguna concesión al optimismo.
October 14, 2020
خانواده� پاسکوآل دوآرته
روایتی از ترس و خشم فروخورده و جنایتی که در پسش اتفاق می‌افت�.
داستان به زبان ساده روایت می‌ش� و نقاط اوجی داره که بهترین قسمت در صفحات پایانی کتاب نوشته شده.
توصیف صحنه� جوشش خشم با ادغام ترس و گزینش راه آخر برای غلبه بر ترس و رهایی از خشم به زیبایی بیان شده بود؛ و بعدتر وصف صحنه� کشمکش مادر و فرزند که به ذهن فضای خلاقیت می‌دا� تا به خشن‌تری� شیوه� ممکن تصویرش کند، بهترین و آخرین اوج داستان بود و در نهایت حسی شبیه به رهایی...
روایتی از ترس و خشم فروخورده و جنایتی که در پسش اتفاق می‌افت�.
داستان به زبان ساده روایت می‌ش� و نقاط اوجی داره که بهترین قسمت در صفحات پایانی کتاب نوشته شده.
توصیف صحنه� جوشش خشم با ادغام ترس و گزینش راه آخر برای غلبه بر ترس و رهایی از خشم به زیبایی بیان شده بود؛ و بعدتر وصف صحنه� کشمکش مادر و فرزند که به ذهن فضای خلاقیت می‌دا� تا به خشن‌تری� شیوه� ممکن تصویرش کند، بهترین و آخرین اوج داستان بود و در نهایت حسی شبیه به رهایی...
September 10, 2015
"آدم بدی نیستم. قربان، گرچه انصافا برای بد بودن بهانه کم ندارم. همه لخت دنیا می آییم. با این حال بزرگ که شدیم، سرنوشت طوری شکلمان میدهد که انگار از مومیم. بعد همه ی ما را روی راه های گوناگون به طرف یک مقصد واحد � مرگ � روانه میکند. بعضی ها دستور دارند از راه های گلکاری شده بگذرند، از بعضی هم خواسته میشود روی جاده های پر از تیغ و خار راه بروند. گروه اول با ارامش به اطراف نگاه میکنند، و در میان عطر شادی شان لبخند میزنند، لبخند آدمهای بی گناه، در حالی که گروه دوم در زیر آفتاب سوزان دشت به خود میپیچند و ابروهاشان مثل آدم بدعنق به هم گره میخورد. بین آرایش تن با سرخاب و ادوکلن، و آرایش خالکوبی که هرگز پاک نمیشود تفاوت از زمین تا آسمان است..."
این پاراگراف آغازین خاطرات پاسکوآل بود. مردی که به جرم قتل محبوس و در انتظار اجرای حکم اعدامشه و تصمیم گرفته تا روزهای باقی مانده عمرش رو به ثبت خاطرات، اعترافات و احساساتش بپردازه... یا این که این طور از عذاب خودش کم می کنه و یا قصد رسوندن سایرین رو به رستگاری داره . از همین پاراگراف بود که میخکوب شدم و تا پایان چشم از این کتاب نه چندان بلند برنداشتم. داستان هیچ پیچیدگی خاصی نداره و علی رغم تیرگی هاش بسیار سریع پیش میره و دوست داشتنیه
و درست صفحه ی آخر جایی که صحنه قتل مادر تصویر میشه به اندازه پاراگراف اول نفس گیر بود...هر چند اعتراف می کنم که بعد از این صفحه هم به دنبال ادامه ای بر داستان بودم چون راز قتل دون خسوس گونزالس که دوآرته خاطرات خودش رو بهش تقدیم کرده بود هنوز هم برام مجهول بود
درست از همین تقدیم نامه بود که فهمیدم پاسکوال یک قاتله و دون خسوس مقتول و طبیعی بود که فکر کنم داستان قراره انگیزه ی قاتل رو از این قتل برام باز کنه ولی داستان اعتراف نامه دوارته بود از قتل سگ و اسب و شازده و همسایه و مادر و دریغ از کمترین توضیحی - بدون شک عامدانه- راجع به قتل دون خسوس
پاسکوآل شاید ناخواسته سوالاتی رو در ذهن ایجاد می کنه. پاسکوآل آدم خوبیه یا بد؟ یک قهرمانه یا یک بزدل؟ تسلیم سرنوشته یا قطع کننده ی اون؟ میشه انسان ها رو تنها از روی عملکردشون و بی توجه به شرایطشون قضاوت کرد؟ قتل مادری که ��ظیفه مادریش رو به جا نمیاره چقد ناپسنده؟ یا کشتن مردی که به حریم خصوصیت تجاوز کرده؟ دنیا بدون اون ها مکان بهتری برای زندگی نیست؟
ولی پایان داستان خبری از روشنگری نیست...قرار نیست کسی به رستگاری برسه...زندگی پاسکوآل با بدبختی فقر و والدین ناسالم شروع میشه، سیاه بختی دست از سرش برنمیداره و تا پایان ادامه پیدا می کنه. اعدام سرنوشت مردی میشه که همه ی ترس ها و فشارهای روانی و ذهنی درونش فقط و فقط با خشونت - که چندان هم اگاهانه و کنترل شده نیست- آروم میشه
خانواده پاسکوآل دوآرته رو با بیگانه ی آلبر کامو هم تراز می دونند ولی من سوای شباهت درونمایه ی اگزیستانسیالیستی و سال انتشارشون-1942- پاسکوآل رو برخلاف قهرمان کامو، بی تفاوت نیافتم
سلا نویسنده ی اثر جز برترین های ادبیات اسپانیاست که برنده جایزه نوبل سال 1989 هم شده. ترجمه ی کتاب هم دلچسبه ولی به نظرم جذابیت متن انگلیسی بیشتر از فارسی خواهد بود
January 7, 2025
Todo un clásico que tenía pendiente hace años. Se ve a un Cela muy fresco, muy joven (año 1942, 26 años el autor) se percibe en su escritura que es su primera creación. Las fuentes de las que bebe están muy claras y son muy directas y buenas (siendo un joven autor, mejor copiar de los grandes): Don Quijote de la Mancha está por todos sitios; arranca muy al estilo D. Quijote: una presentación del transcriptor que encuentra medio perdido el manuscrito, una carta del protagonista dirigida a un tercero y un testamento disponiendo del escrito. El final con dos nuevas cartas y respuestas. Toda la puesta en escena como muy indirecta, como decía es la obra de Cervantes al 100% y lo que allí se nos contaba de ese Cide Hamete Benengeli historiador musulmán supuesto autor del texto del Quijote, y todo ese camino hasta llegar a leer el texto.
Por otra parte y siguiendo con las influencias que menciono, ese mundo rural y el servirse del saber popular que son los refranes, dichos y costumbrismo en los diálogos; esa forma de encadenar refranes que tenía Sancho Panza tan divertido, aquí Cela lo pone en boca de su protagonista Pascual de formar recurrente:
“El pez muere por la boca, dicen, y dicen también que quien mucho habla mucho yerra, y que en boca cerrada no entran moscas, y a fe que algo de cierto para mí tengo que debe de haber en todo ello, porque si Zacarías se hubiera estado callado como Dios manda y no se hubiese metido en camisas de once varas, entonces se hubiera ahorrado un disgustillo y ahora el servir para anunciar la lluvia a los vecinos con sus tres cicatrices. El vino no es buen consejero.� (cinco refranes en cuatro líneas).
Tremendo balance que hace de su vida desde la cárcel Pascual Duarte, sobre la libertad y sobre la pérdida de la libertad por culpa del factor animal que a veces arrastra una vida entera. Tremendo dramón. Interesantes reflexiones filosóficas puestas en boca de un hombre de poca cultura (adaptado el lenguaje a una persona de esa dimensión).
Con poca lectura ya se percibe un mensaje potente del autor: el condicionante que supone en toda vida los factores sociales que la rodean, la familia, el barrio, el entorno de riqueza o delincuencia. Eso lo es todo y mediatiza todo lo relacionado con una educación, estoy de acuerdo con Cela.
“no hay peor odio que el de la misma sangre (�) porque a nada se odia con más intensos bríos que a aquello a que uno se parece y uno llega a aborrecer el parecido.�
Por otra parte y siguiendo con las influencias que menciono, ese mundo rural y el servirse del saber popular que son los refranes, dichos y costumbrismo en los diálogos; esa forma de encadenar refranes que tenía Sancho Panza tan divertido, aquí Cela lo pone en boca de su protagonista Pascual de formar recurrente:
“El pez muere por la boca, dicen, y dicen también que quien mucho habla mucho yerra, y que en boca cerrada no entran moscas, y a fe que algo de cierto para mí tengo que debe de haber en todo ello, porque si Zacarías se hubiera estado callado como Dios manda y no se hubiese metido en camisas de once varas, entonces se hubiera ahorrado un disgustillo y ahora el servir para anunciar la lluvia a los vecinos con sus tres cicatrices. El vino no es buen consejero.� (cinco refranes en cuatro líneas).
Tremendo balance que hace de su vida desde la cárcel Pascual Duarte, sobre la libertad y sobre la pérdida de la libertad por culpa del factor animal que a veces arrastra una vida entera. Tremendo dramón. Interesantes reflexiones filosóficas puestas en boca de un hombre de poca cultura (adaptado el lenguaje a una persona de esa dimensión).
Con poca lectura ya se percibe un mensaje potente del autor: el condicionante que supone en toda vida los factores sociales que la rodean, la familia, el barrio, el entorno de riqueza o delincuencia. Eso lo es todo y mediatiza todo lo relacionado con una educación, estoy de acuerdo con Cela.
“no hay peor odio que el de la misma sangre (�) porque a nada se odia con más intensos bríos que a aquello a que uno se parece y uno llega a aborrecer el parecido.�
March 24, 2018
muhteşem sade bir dille, harika betimlemelerle, kurgu içinde kurgu yaratarak sıradan bir adamın sıradan bir hikayesi nasıl sıradışı muazzam bir hal alır işte buna mükemmel bir örnek. Edebiyatın gücünü iliklerinize kadar hissettiren ve bu nedenle mutlu eden bir kitap. Her ne kadar anlattığı hikaye insanın kanını dondurup zaman zaman boğazını düğümlese de edebiyatın sihrini görmek muazzam bir keyif.
December 6, 2019
به نام او
بعد از خواندن دو رمان پرحجمِ "سرگذشت تام جونز" و "جنایت و مکافات" امروز یک نفس رمانِ تکان‌دهنده‌ی� "خانواده پاسکوآل دوآرته" را خواندم. به جز دن کیشوت این اولین رمانی بود که از ادبیات اسپانیا خواندم. به همان اندازه که شاهکارهای آمریکایِ جنوبی برایم لذت‌بخ� بودند این رمان هم بود، ضمن .اینکه طرح داستان و همچنین فضاسازی رمان به شدت مرا به یاد نمایشنامه‌های� لورکا انداخت، فضایی اثیری و خون‌آلو� در بطن زندگی روستایی. تکان‌دهند� بود واقعا. اگر اثر دیگری هم از سلا ترجمه شده باشد می‌خوان�
بعد از خواندن دو رمان پرحجمِ "سرگذشت تام جونز" و "جنایت و مکافات" امروز یک نفس رمانِ تکان‌دهنده‌ی� "خانواده پاسکوآل دوآرته" را خواندم. به جز دن کیشوت این اولین رمانی بود که از ادبیات اسپانیا خواندم. به همان اندازه که شاهکارهای آمریکایِ جنوبی برایم لذت‌بخ� بودند این رمان هم بود، ضمن .اینکه طرح داستان و همچنین فضاسازی رمان به شدت مرا به یاد نمایشنامه‌های� لورکا انداخت، فضایی اثیری و خون‌آلو� در بطن زندگی روستایی. تکان‌دهند� بود واقعا. اگر اثر دیگری هم از سلا ترجمه شده باشد می‌خوان�
June 26, 2022
{نمیشود از چیزی که در درون ما جریان دارد با همه حرف زد. بیشتر وقتها حتی نمی فهمند از چه چیزی حرف میزنیم|
November 16, 2020
مرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگمرگ
-------------------------------------------------
چهره ی عبوسِ سلا پشت جلد و نقاشی"تراژدی" از پیکاسو که طرح جلد بود چه هارمونیِ زجرآور و زیبایی با داستان داشت.
یاد فرهاد غبرایی گرامی.
-------------------------------------------------
چهره ی عبوسِ سلا پشت جلد و نقاشی"تراژدی" از پیکاسو که طرح جلد بود چه هارمونیِ زجرآور و زیبایی با داستان داشت.
یاد فرهاد غبرایی گرامی.
October 12, 2015
قراءة ثانية
-
في البدء أردد مقولة المترجم القدير رفعت عطفة و الذي استهل مقدمة الكتاب بالتنبيه على أن المكتبة العربية بحاجة إلى التعرف على أعمال هذا الكاتب . نعم هي في حاجة ماسة إلى ذلك .
الرواية في الأصل مذكرات عثر عليها أحدهم بالصدفة و المذكرات بدورها كانت مهداة إلى صديق كاتبها المحكوم عليه بالإعدام و الذي أكد قبيل موته على ضرورة إحراقها فليس فيها ما يدعو إلى الفضيلة . باسكوال دوراتي هو البطل و أمثاله لا يمكنهم بأي حال من الأحوال أن يكونوا أبطالاً إلا في الروايات . تسبب بقدومه مرغماً إلى الحياة أبوين سكيّرين و كان عليه أن يتدبر أمر نجاته في كل شجار يومي بسبب و بدون سبب . و لم تشأ أقداره أن تتلطف و لو قليلاً فسرعان ما تذهب أخته إلى الرذيلة بقدمين واثقتين و يلقى حتفه أخوه الصغير و المصاب بالعُته جراء إهمال والدته و انشغالها بعشيقها الذي احتلّ البيت بعد وفاة والده مباشرة . و لم يشأ حظه مع ذلك أن يرحمه و لو قليلاً فبعد عثوره على نصفه الثاني و باحتفال طويل في الحانة يطعن أحدهم و يدخل في سلسلة من الكوارث التي لا يمكن تداركها إلا بكوارث أكبر منها . و لن يفلت منها مع ذلك حتى يغدو قاتلاً لأكثر من نفس و هو على رأي الكاهن ليس ضبع كما يخطيء الجميع في تصوره بل حمل وديع لم تأخذ الحياة على عاتقها رعايته .
مؤلم كل هذا فالكاتب يجيد كتابة التراجيديا و على الرغم من ذلك فبداخله روح مرحة و ساخرة كما هو شأن العجائز . لا شك أنه اكتشاف جميل بالنسبة لي فالكاتب متمكن إلى أبعد درجة و صاحب تشبيهات مجنونة لا يمكن أن يصلها حتى الخيال الشاطح . على سبيل المثال في عربة القطار يقول : " كانت الرحلة لطيفة ، لم تكن العربة بذلك السوء و مشاهدة الريف و هو يمرّ مثل ملحفة هناك يدٌ خفيّة تسحبها .. " . فنان هالكاميلو خوسيه ثيلا و للتوصية طبعاً .
-
في البدء أردد مقولة المترجم القدير رفعت عطفة و الذي استهل مقدمة الكتاب بالتنبيه على أن المكتبة العربية بحاجة إلى التعرف على أعمال هذا الكاتب . نعم هي في حاجة ماسة إلى ذلك .
الرواية في الأصل مذكرات عثر عليها أحدهم بالصدفة و المذكرات بدورها كانت مهداة إلى صديق كاتبها المحكوم عليه بالإعدام و الذي أكد قبيل موته على ضرورة إحراقها فليس فيها ما يدعو إلى الفضيلة . باسكوال دوراتي هو البطل و أمثاله لا يمكنهم بأي حال من الأحوال أن يكونوا أبطالاً إلا في الروايات . تسبب بقدومه مرغماً إلى الحياة أبوين سكيّرين و كان عليه أن يتدبر أمر نجاته في كل شجار يومي بسبب و بدون سبب . و لم تشأ أقداره أن تتلطف و لو قليلاً فسرعان ما تذهب أخته إلى الرذيلة بقدمين واثقتين و يلقى حتفه أخوه الصغير و المصاب بالعُته جراء إهمال والدته و انشغالها بعشيقها الذي احتلّ البيت بعد وفاة والده مباشرة . و لم يشأ حظه مع ذلك أن يرحمه و لو قليلاً فبعد عثوره على نصفه الثاني و باحتفال طويل في الحانة يطعن أحدهم و يدخل في سلسلة من الكوارث التي لا يمكن تداركها إلا بكوارث أكبر منها . و لن يفلت منها مع ذلك حتى يغدو قاتلاً لأكثر من نفس و هو على رأي الكاهن ليس ضبع كما يخطيء الجميع في تصوره بل حمل وديع لم تأخذ الحياة على عاتقها رعايته .
مؤلم كل هذا فالكاتب يجيد كتابة التراجيديا و على الرغم من ذلك فبداخله روح مرحة و ساخرة كما هو شأن العجائز . لا شك أنه اكتشاف جميل بالنسبة لي فالكاتب متمكن إلى أبعد درجة و صاحب تشبيهات مجنونة لا يمكن أن يصلها حتى الخيال الشاطح . على سبيل المثال في عربة القطار يقول : " كانت الرحلة لطيفة ، لم تكن العربة بذلك السوء و مشاهدة الريف و هو يمرّ مثل ملحفة هناك يدٌ خفيّة تسحبها .. " . فنان هالكاميلو خوسيه ثيلا و للتوصية طبعاً .
June 5, 2022
کتاب پاسکوآل دوآرته رو توی جاده ی شمال به خونه در حالی که موسیقی متن فیلم «روزی روزگاری در آمریکا» از استاد «انیو موریکونه» پخش میشد تموم کردم.
واقعیت اینکه چیزی ندارم بگم، جز حسرت باقی مانده در مغزم. پاسکوآل احساسات من رو جریحه دار نکرد بلکه مغزم رو به درد آورد.
واقعیت اینکه چیزی ندارم بگم، جز حسرت باقی مانده در مغزم. پاسکوآل احساسات من رو جریحه دار نکرد بلکه مغزم رو به درد آورد.
May 31, 2022
از همان کلمه ای که برای سفر به انتهای شب به کار بردم استفاده می کنم.
"در یک کلام،خداست."
"در یک کلام،خداست."
September 28, 2021
شخصیت اصلی این رمان پاسکوآل نام دارد که مرتکب چندین فقره قتل شده و اکنون در زندان به سر می‌بر�. تک گویی‌ها� مداوم پاسکوال و نامه‌نگاری‌ها� او با فردی خارج از زندان بیانگر فلسفه� زندگی و بینش او به زندگی است. اغلب نامه‌های� درباره� تقدیر اجباری و قضا و قدر است.
داستان را دوست داشتم. حداقل از آنجایی که با بیگانه مقایسه شده و من بیگانه رو نتوانسته تمام کنم، خوشحالم که با این ارتباط گرفتم. جایی از کتاب می گوید که میگه "همه لخت دنیا می‌آیی�. با این حال بزرگ که شدیم، سرنوشت طوری شکلمان میدهد که انگار از مومیم. بعد همه� ما را روی راه‌ها� گوناگون به طرف یک مقصد واحد � مرگ � روانه می‌کن�" یکجورهایی توجیح اعمالش را فقط سرنوشتی که برایش مقدر شده بود، میدانست و برای کار هایی که انجام داده، هیچ راه دومی را نمی توانست که تصور کند.
داستان را دوست داشتم. حداقل از آنجایی که با بیگانه مقایسه شده و من بیگانه رو نتوانسته تمام کنم، خوشحالم که با این ارتباط گرفتم. جایی از کتاب می گوید که میگه "همه لخت دنیا می‌آیی�. با این حال بزرگ که شدیم، سرنوشت طوری شکلمان میدهد که انگار از مومیم. بعد همه� ما را روی راه‌ها� گوناگون به طرف یک مقصد واحد � مرگ � روانه می‌کن�" یکجورهایی توجیح اعمالش را فقط سرنوشتی که برایش مقدر شده بود، میدانست و برای کار هایی که انجام داده، هیچ راه دومی را نمی توانست که تصور کند.
December 30, 2018
خانواده� پاسکوال دوآرته:
شاکار..
خیلی چسبید به م..
تلخ و میخکوب کننده با ادبیاتی فوق‌العاد�.. و البته ترجمه ای دوست داشتنی.
البته یک سوم نهایی کتاب به نظرم به خوبی باقی کتاب نیست.
اگر به همون قوت باقی میموند بدون کوچکترین ترین تردید پنج ستاره� رو به پاش می ریختم.
ولی نمره فعلی من به کتاب چهار و نیمه.
شدیدا پیشنهاد میکنم.
آخرین کتابی که در سال دو هزار و
هیجده خوندم.
شاکار..
خیلی چسبید به م..
تلخ و میخکوب کننده با ادبیاتی فوق‌العاد�.. و البته ترجمه ای دوست داشتنی.
البته یک سوم نهایی کتاب به نظرم به خوبی باقی کتاب نیست.
اگر به همون قوت باقی میموند بدون کوچکترین ترین تردید پنج ستاره� رو به پاش می ریختم.
ولی نمره فعلی من به کتاب چهار و نیمه.
شدیدا پیشنهاد میکنم.
آخرین کتابی که در سال دو هزار و
هیجده خوندم.
April 13, 2017
"لست سيئًا، يا سيدي، مع أنه لا تنقصني الأسباب لذلك. جميعنا، نحن الفانين، لنا الجلد ذاته حين نولد ومع ذلك يسر القدر أثناء تدرّجنا في العمر أن ينوّعنا كما لو كنا من شمع ويقودنا في طرق مختلفة نحو النهاية ذاتها: الموت. من يؤمَر أن يسير في طريق الأزهار، ومن يؤمر أن يَجرّ في طريقه الأشواكَ والصبار. أولئك يتمتعون بنظرة رزينة ويبتسمون على عبق سعادتهم بوجه بريئ، وهؤلاء الآخرون يعانون قسوة الشمس في السهول ويقطبون جباههم كالوحوش الضارية ليحموا أنفسهم. هناك فرق كبير بين أن يزيّن المرء جلدَه باللون الوردي والعطر، وبين أن يزينه بالوشم الذي لن يستطيع أحد محوه."
رواية كهذه كانت تنقصها أنامل صالح علماني
رواية كهذه كانت تنقصها أنامل صالح علماني
June 10, 2024
کتاب سراسر مرگ و نفرت...
یک چیز رو در مورد این کتاب مطمئن هستم اون هم اینکه خیلی با ذهن من بازی کرد. سیاهی کتاب رو درونم احساس میکنم و فکر می‌کن� که تا همیشه حال و هوای کتاب بخشی از من بشه.
قطعا پیشنهاد میکنم که این کتاب رو بخونید.
یک چیز رو در مورد این کتاب مطمئن هستم اون هم اینکه خیلی با ذهن من بازی کرد. سیاهی کتاب رو درونم احساس میکنم و فکر می‌کن� که تا همیشه حال و هوای کتاب بخشی از من بشه.
قطعا پیشنهاد میکنم که این کتاب رو بخونید.
Displaying 1 - 30 of 1,437 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.