ŷ������

“تو مثل لاله‌�� پیش از طلوع دامنه‌ه��
- که سر به صخره گذارد،
غریبی و پاکی
تو را، ز وحشت توفان، به سینه می‌فشر��
عجب سعادت غمناکی!”