ŷ������

“Μερικές φορές, προκειμένου να φέρω μια γυναίκα πιο κοντά στην άγρια φύση, της ζητάω να φτιάξει έναν κήπο και να τον περιποιείται - είτε μιλάμε για τον κήπο της ψυχής, είτε για έναν κήπο με λάσπες, βρόμες, πρασινάδες και όλα όσα τον περιβάλλουν. Ο κήπος αντιπροσωπεύει την άγρια ψυχή. Εκεί ενώνονται αξεδιάλυτα η ζωή με τον θάνατο...
Φροντίζοντας έναν κήπο εξασκούμαστε στο να αφήνουμε σκέψεις, ιδέες, προτιμήσεις, επιθυμίες, αλλά και αγάπες να ζήσουν και να πεθάνουν...
Ο κήπος είναι μια πρακτική διαλογισμού: Βλέπεις ότι έρχεται η ώρα της συλλογής καρπών και η ώρα της φθοράς. Σε έναν κήπο κινούμαστε στον ρυθμό (και όχι ενάντια) της εισπνοής και της εκπνοής της τρανής άγριας φύσης...
Έτσι γινόμαστε κάτι σαν το κυκλικά άγριο. Αποκτάμε την ικανότητα να γεμίζουμε τα πάντα με ενέργεια, να ενδυναμώνουμε τη ζωή, και να μην παρεμποδίζουμε αυτό που πεθαίνει.”