ŷ������

“Σκέφθηκε πάλι, όπως είχε σκεφθεί και άλλοτε, ότι η σοβαρότητα- με μια μυστιριακή έκφραση αυτοσυγκεντρώσεως- ήταν πάντατόσο ελκυστική. Αναρωτήθηκε τι να περνούσε άραγε απ'το μυαλό της. Ήταν κάτι που κανείς ποτέ δεν θα μάθαινε. Η ίδια δεν θα αποκάλυπτε ποτέ τι σκεπτόταν, όσο επίμονα και βασανιστικά αν την ρωτούσες. Είχε πρωτοτυπία αυτό το πρόσωπ, ένα βαθυστόχαστο και ερευνητικό μυαλό. Συλλογίσθηκε πως ίσως ήταν πολύ "ευάλωτη". Υπήρχαν ένα σωρό λεπτομέρειες, πάνω σ'αυτό το κορμί και το πρόσωπο που ήξερε ή που νόμιζε πως ήξερε. Ήταν μόνον διαισθήσεις, φυσικά, μα ήταν σχεδόν βέβαιος πως ήταν σωστές.”