Å·±¦ÓéÀÖ

“Ä°steyip istemediÄŸimi doÄŸru dürüst bilmediÄŸim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediÄŸimi iddia ettiÄŸim bu nevi söz ve fiilerimin daimi bir mesulünü bulmuÅŸtum: Buna içimdeki ÅŸeytan diyordum; müdafaasını üzerime almaktan korktuÄŸum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceÄŸim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uÄŸramış bir mazlum gibi nefsimi ÅŸefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne ÅŸeytanı azizim, ne ÅŸeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki ÅŸeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde ÅŸeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... Ä°radesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir ÅŸey: hakikatleri görmekten kaçmak ihtiyadı var...”