ŷ������

“ارسطو ميگويد همه چيز، بارها و بارها كشف شده و از ياد رفته است. او به ما اطمينان خاطر ميدهد كه پيشرفت يك توهم است؛ امور انسان مانند درياست كه در سطح خود هزاران حركت و آشفتگي دارد و چنين به نظر مي رسد كه به سوي جايي پيش مي رود، در حالي كه در تهِ خود بالنسبه بي تغيير و آرام است. آنچه ما آن را پيشرفت مي خوانيم شايد فقط تغييرات سطحي محض باشد؛ توالي اي از سبك ها و مدها در لباس، حمل و نقل، حكومت، روان شناسي و دين، علم مسيحي، رفتارگرايي، دموكراسي، اتومبيل و شلوار پيشرفت نيستند، آنها تغييرند؛ آنها راه هاي جديدي در انجام كارهاي قديمي اند، خطاهايي جديد در كوشش بيهوده براي فهم اسرار ابدي و ازلي. در زير اين پديده هاي متنوع، گوهر و ذات امور يكسان مي ماند.”