ŷ������

روزگار دوزخی آقای ایاز کتابت پهن شدن مکان است در گستره ای دو هزار و پانصد و اندی ساله از زمان. کتابت و نه روایت. زیرا که اثر بی آنکه در تلهء تحلیل اجتماعی بیفتد (به جز یکی دو مورد قابل چشم پوشی) از روایت صرف فرا می رود و قبایی می شود بر تن ملتی که (از منظر کاتب) در طول زمان، همواره کتاب بوده. ملتی مفعول که در قامت ایاز متجلی شده. ایازی که تاریخ صفحه به صفحه بر باسنش کتابت شده. روزگار دوزخی آقای ایاز از اوجهای تکنیکی براهنی هم هست. اثری بسیار خوشخوان در چهارصد و بیست و چهار صفحه و سه چهار پاراگراف. اثری عالی.