ŷ������

حسین پناهی یک نوع شعر مختص به خودش داره که من از طرفدارانش یا از بیزارانش نیستم. اما از این باب که کاملاً خودش رو میسرود و شعرش بی هیچ فاصله ای، خودش بود، واقعاً تحسینش میکنم. فکر میکنم برای بعضی ها، به نمایش درآوردن جهان اندیشگانیشون مسأله است و این باعث میشه شعر بگن، و یک سری دیگه میخوان دیگران رو غافلگیر کنن و جلب تحسین و حیرت کنن ازشون، و اینه که باعث میشه شعر بگن. بی شک حسین پناهی از دستۀ اوله، حتی اگر من به شعرهاش دو امتیاز بدم، به شاعربودنش پنج امتیاز رو میدم