ŷ������

بیان احساسات عمیق و حتی ظریف، با زبانی روان، در مورد نه فقط عشق بلکه همه زندگی، از زبان یک مرد قابل تحسین بود.
قسمت هایی از کتاب که دوستش داشتم:
"در کسانی که دوست شان داریم چه چیز را دوست داریم؟ فکر می کنیم "خودشان" را دوست داریم. ولی این "خودشان" چیست؟ کجا یک شخص، محیط اش، محدودیت هایش تمام می شوند؟ کجا آنچه درون او و بیش از اوست شروع می شود؟ درد صدایش، معصومیت چشمانش؟"
"اگر فیلسوف بودم این جمله را این گونه می نوشتم: آن چه ما را نجات می دهد در برابر هیچ چیز از ما محافظت نمی کند، با این همه ما را نجات می دهد."
و این که:
"امیدوارم نقاشی ام بی آن که ترک بخورد، تاب بیاورد. دلم می خواهد با بال های پروانه به نقاش های سال 2000 برسم."