ŷ������

Ο λογος που αγαπω να διαβαζω Agatha Christie βρισκεται κρυμμενος στις κιτρινισμενες σελιδες της απαρχαιωμένης εκδοσης που εχω αγορασει σε καποιο παρακμιακο μαγαζακι. Ταξιδευει μαζι με την λατρεμενη μυρωδια παλαιοκαιρισμενου χαρτιου μεχρι τα ρουθουνια μου και εκει σκαει γεμιζοντας το κορμι μου με την αναμνηση της Αγγλιας οπως την γνωρισα απο κοντα αλλα και της Αγγλιας του 1920/1930/1940 κτλ που θα ηθελα να γνωρισω. Ας πουμε πως διαβαζω Agatha Christie για συναισθηματικους λογους και οχι γιατι ειναι πολυ καλη συγγραφεας,οχι οτι δεν εχει δειξει υπεροχα δειγματα γραφης, αλλα στην περιπτωση αυτη συνεχισα την αναγνωση μονο και μονο γιατι ηθελα να δω που θα το παει.

Ας ξεκινησω με το να σας πω δυο λογακια για την υποθεση. Η εκκεντρικη συγγραφεας μυστηριου Miss Oliver καλει εσπευσμενα τον Hercule Poirot στο σπιτι στο οποιο την εχουν καλεσει διοτι αισθανεται οτι κατι δεν παει καλα. Εχοντας αναλαβει να σχεδιασει ενα murder hunt, ενα ειδος κυνηγιου αλλα οχι για θησαυρο μα για ενα δολοφονο, η Miss Oliver νιωθει πως κατι κακο θα συμβει και guess what οντως γινεται και βρισκομαστε με ενα πτωμα στα χερια μας. Πρωτα απο ολα πρεπει να πω πως ειναι απο τα πιο μισογυνιστικα γραπτα της Κ.Christie. Με το πιο ελαφρυ ηταν προτασεις τυπου "Η συζηγος ετσι και αλλιως δεν χρειαζεται να ειναι εξυπνη" και το πιο βαρυ ηταν "Δεν ηταν τοσο ομορφη για να εχει σεξουαλικο κινητρο η δολοφονια της". Με το τελευταιο επεσα απο τον ουρανο, μαλιστα εβαλα και σημειωση για να μην το ξεχασω να σας το αναφερω. Κατα την διαρκεια ολου του βιβλιου το θυμα συνεχως περιγραφοταν με ασχημες λεξεις,κυριως ως προς την εξυπναδα της και δεν μπορουσα καταλαβω γιατι το βιβλιο ειχε τοσο εντονη βαρυτητα ως προς την γυναικεια εξυπναδα. Εφριξα!

Η λυση του μυστηριου ηταν περιπλοκη χωρις λογο.Ηταν φανερο πως πλεον η συγγραφεας ειχε βαρεθει να γραφει για τον Πουαρο,αφου ακομα και ο χαρακτηρας δεν ηταν σε φορμα.