ŷ������

Pisana z perspektywy dorastającej dziewczynki, rzadka w literaturze relacja z życia rodziny żydowskiej, która podczas wojny wykupiła sobie schronienie u polskich rodzin. Kolejna pozycja, która miażdży tabu Polaka-bohatera pomagającego Żydom z poczucia moralnego obowiązku. Dużą zaletą tej książki jest narratorka, która pozwala nam obserwować wojnę i holocaust z dziecięcej perspektywy. Nie jest to zatem książka smutna, krążąca wokół przeżywanych tragedii, lecz wyzwalająca podziw wobec niesamowitej zaradności rodziców i samej Krysi (fałszywe polskie imię Nechamy), którzy znajdowali się wielokrotnie w sytuacjach niemal bez wyjścia. To także przykry obraz polskiego antysemityzmu, podsycanego propagandą nazistowską i niebezpieczeństwem związanym z niesieniem pomocy. Warto przeczytać, bo to trochę taki pamiętnik Anny Frank, ale z Lublina, Warszawy i Kielc.