ŷ������

بی انکه دیده ببیند،
در باغ
احساس‌می‌توا�� کرد
در طرحِ پيچ‌پيچ�� مخالف‌سرای�� باد
ياءسِ موقرانه‌ی�� برگی که
بی‌شتا��
برخاک می‌نشين��.
بر شيشه‌های�� پنجره
آشوبِ شبنم است.
ره بر نگاه نيست
تا با درون درآيی و در خويش بنگری.
با آفتاب و آتش
ديگر
گرمی و نور نيست
تا هيمه‌خاک�� سرد بکاوی
در
رويایِ اخگری.
اين
فصل ديگری‌س��
که سرمای‌ا��
از درون
درکِ صريحِ زيبايی را
پيچيده می‌کن��.
يادش به‌خي�� پاييز
با آن
توفانِ رنگ و رنگ
که برپا
در ديده می‌کن��!
هم برقرارِ منقلِ ارزيزِ آفتاب
خاموش نيست کوره
چو دی‌سا��:
خاموش
خود
من‌ا��!
مطلب از اين قرار است:
چيزی فسرده است و نمی‌سوز��
امسال
در سينه
در تن‌ا��!