ŷ������

Μπορεί ο Mahfouz να έχει χαρακτηριστεί ο Καζαντζάκης της Αιγύπτου, ωστόσο θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί και με τον Στρατή Τσίρκα.

Το κείμενο ανήκει στην αστική μυθιστοριογραφία, αποτυπώνει την εποχή και τον τόπο πανοραμικά, ξεκινώντας από το 1798, με την εισβολή του Ναπολέοντα στην Αλεξάνδρεια, και φτάνοντας ως τη δεκαετία του 1970, εστιάζοντας στους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους, στη θέση της γυναίκας, στο δεσμό της οικογένειας, στη μετανάστευση στη Δύση, στη σημασία της παράδοσης στην αραβική κοινωνία. Η σπουδαιότητα του έργου δεν απομονώνεται στο πλήθος των αφηγηματικών φωνών αλλά στο παλίμψηστο που αυτές δημιουργούν· κάθε κεφάλαιο διαιρείται σε επιμέρους, στα οποία σε αλφαβητική σειρά παρουσιάζεται η βιογραφία κάθε προσώπου, από τη γέννηση ως το θάνατό του, η στάση του καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, οι επιλογές του, η εξέλιξη ή ανέλιξή του στην κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει πράγματα εν μέρει αντιθετικά κι εν μέρει συμπληρωματικά, αλλά κατά βάση την πολυπρισματικότητα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και τη σχετικότητα της ανθρώπινης εμπειρίας.