ŷ������

'รอนแรม' แปลจาก Wandering: Notes and Sketches by Hermann Hesse โดยคุณแมกไม้ เป็นหนังสือรวมความเรียงและบทกวีว่าด้วยจิตวิญญาณ ธรรมชาติ และความเป็นไปของโลกภายนอกต่อตัวตนภายในของคุณเฮสเ��

เป็นหนังสือเล่มบางที่บันทึกทิวเขา แสงแดด ร่มไม้ ผีเสื้อ หลังคาโบสถ�� และไวน�� เหมือนแอบอ่านไดอารี่ของใครคนหนึ่งที่พูดคุยกับตัวเอง(และเผอิญว่าคนนั้นคือคุณเฮสเ�� ภาษาเลยล่องลอยและสงบสุขยิ่งนั��)

ไม่แปลกใจที่คุณแมกไม�� ผู้แปล ยังสงสัยเองเลยว่าทำไมคุณพจนา จันทรสันติไม่แปลเอง เพราะกลิ่นอายแบ�� 'ขลุ่ยไม้ไผ��' ก็พบได้ในลักษณะเดียวกันในเล่มนี้ (สรุปว่�� คุณพจน�� มาเป็นบ��. ต้นฉบับให้นะคะ ที่ฮาคือ คุณพจนาจำได้ว่าคุณแมกไม้เคยแปลเล่�� Wandering ส่งงานอาจารย์สมัยเรียน เลยคิดว่าน่าจะมีต้นฉบับแปลแบบเก่าเก็บเหลืออยู่ แต่มันไม่เหลือหรอกค่�� สรุปว่าคุณแมกไม้แปลใหม�� และภาษาในเล่�� สวยงามเต็มสิบค่��)

'รอนแรม' ไม่มีการพูดถึงวิธีทำงานเขียนหรือการใช้ชีวิตอย่างศิลปิน-นักเขียน หัวข้อนั้นอยู่ในเล่�� 'มาจากทางสายเปลี่ยว' แต่เล่มนี้ เป็นเรื่องว่าด้วยจิตวิญญาณและตัวตนภายในของเฮสเสล้วนๆ มีความสง�� ผาสุ�� สันต�� เสียเป็นส่วนมาก แต่แน่นอนว่าบางคราวด้านมืดก็ปราก�� พายุมีโหมกระหน่ำ ความอิจฉ�� ความปรารถนาก็พลันบังเกิ��

การอ่านงานประเภทฟิคชั่นให้รสชาติแบบหนึ่ง เราอาจเรียกได้ว่า งานเขียนคือศิลปะที่เปล่าเปลือยจิตวิญญาณของศิลปินได้มากที่สุ�� แต่อย่าลืมว่าตัวละครในเรื่องไม่ใช่ผู้ประพันธ์ ตัวละครคือเศษเสี้ยวนึงที่ถูกผู้ประพันธ์หยิบขึ้นมาปรุงแต่งต่อเติ�� เมื่อคิดได้ดังนี้แล้ว การมาอ่า�� non-fiction ของเฮสเสเล่มนี้ ทำให้ยิ่งหลงรักคุณเฮสเสเข้าไปใหญ��

'รอนแรม' เป็นหนังสือที่ถือได้ว่าบางเกินไปถ้าจะมาทำให้สุขใจแล้วจบลงในระยะเวลาสั้นๆ แบบนี้ พลิกอ่านซ้ำบทที่ชอบโดยทันทีเป็นทางแก้หนึ่ง และไปควานหานิยายเล่มอื่นๆ ของเฮสเสมาอ่านต่อก็จัดว่าพึงกระทำโดยพลั��