ŷ������

لطافت توی شعر ها بیداد می کرد...
واقعا اشعار ژاپنی عجیب و لطیفن با تصویر سازی های عالی ...
ولی سخته بگم همه ی 200 تا شعر عالی بودن...
ولی 50 تاییش فوق العاده بودن...
.
.
عشق ما بی پایان
و شب هامان اندک اند
چه بی رحمانه است صدای فاخته
در صبح دم
.
.
به شور گذشته مه باز می نگرم
خود را کوری می بینم
که از تاریکی هراس ندارد
.
.
نخستین سپیده می زند
با سوسوی نوری سپید
تو باید بروی
با هم لباس می پوشیم صبح دم
و از اندوه می لرزیم...