ŷ������

Το τρίτο βιβλίο της σειράς, το πρώτο μυθιστόρημα. Αυτή πρέπει να ήταν η τρίτη φορά που το διάβασα, αλλά δεν το θυμόμουν και πολύ καλά (εκτός από τα μέρη που μου άρεσαν περισσότερο), κι έτσι, η απόλαυση ήταν μεγάλη. Γενικά, τώρα που τα ξαναδιαβάζω, βλέπω ότι καλά κάνω, επειδή τώρα πια διαβάζω πιο προσεκτικά, ακόμη και τα σημεία που βαριέμαι (το κεφάλαιο με τους βασιλιάδες με κούρασε).

Εδώ μπαίνουμε πια στην ιστορία της Ciri. Σ' αυτό το βιβλίο η μικρή μαθαίνει, μαθαίνει το κόσμο, τον εαυτό της, μαθαίνει σπαθί, μαγεία, και πολλά άλλα. Δάσκαλοί της οι witchers στο Kaer Morhen (που είναι και το αγαπημένο μου κεφάλαιο), οι δύο μάγισσες Triss και Yennefer, και ιέρειες της Melitele, κυρίως η Nenneke.

Το βιβλίο έχει την ελαφρότητα που περιμένει κανείς από ένα βιβλίο με ένα παιδί που μπαίνει στην εφηβεία, αλλά χωρίς να γίνεται σαχλό ή πλαδαρό. Γιατί, φυσικά, η Ciri δεν είναι ένα οποιοδήποτε παιδί! Έχει νεύρο, έχει χιούμορ, έχει τρυφερότητα. Και έχει και τα κεφάλαια με τον Geralt να κυνηγάει τους κακούς, για να έχουμε και τη σκληρότητα και να ισιώνουμε. Και τους βασιλιάδες για να σιχαθούμε με τα συμφέροντα και το σκάκι που παίζουν με τον κοσμάκη.

Πολυεπίπεδο βιβλίο, όπως όλα του Sapkowski, και μακάρι να δούμε στα αγγλικά και άλλες του δουλειές.

edit: Θέλω να προσθέσω ότι η Ciri μαθαίνει και ένα-δυο πραγματάκια κι από τον Yarpen Zigrin, τον νάνο που δεν υποστηρίζει τους Scoia'tael. Επίσης αγαπημένο σημείο του βιβλίου.