ŷ������

اصن نمی دونم این کتاب چه جوری و کِی واسم شرو شد و چه جوری تموم شد. انقد مالیخولیایی و وهمناک و جانکاه می گذشت هر صفحه ش که نمی دونم واقعن چطور باید بنویسم ازش. براهنی دنیای شومی رو ترسیم کرده که خوندن سطور مرعوب کننده ش در عین حال لذت مازوخیستی ای رو نصیب مخاطبش می کنه. جمله به جمله انگار خون و درد و تن مثله شده و شیون و صیحه س که از سطور کتاب میاد بیرون. واقعن نمی تونم خوندنش رو به همه توصیه کنم ولی می تونمم اینو بگم که نخوندنش خسران بزرگیه.