ŷ������

حرف این کتاب این است که دو نگرش وجود دارد یکی نگرش رشد و دیگری نگرش سکون، به این صورت که انسان باید همیشه رو به رشد باشد و کسی به یک باره و بدون زحمت یک قهرمان و سوپرمن نمی شود

نویسنده در ستایش رشد و بالندگی مطالب زیادی گفته است، چیزی که من از این کتاب یاد گرفتم این است که خود من نیز تا حدودی قبل از خواندن این کتاب نگرش استاتیکی نسبت به مسائل داشتم، مثلاً زمانی که می خواستم وارد رشته ی جدید و محیط جدیدی که قبلاً چیزی از آن نمی دانستم بشوم ، همیشه ناراحت بودم که چرا من بهترین نیستم، نویسنده معتقد است که همیشه این اتفاق می افتد، شما استعداد یک باره و انفجاری نسبت به مسائل ندارید، شما به خاطر این اینجا هستید که رشد کنید و یاد بگیرید که اگر همه چیز را از قبل می دانستید و بلد بودید جایگاه تان مسلماً به عنوان استاد آن رشته بود نه به عنوان یک دانش آموز یا یک بازیکن ورزشی

اگر معلم هستید این کتاب را بخوانید با خواندن این کتاب از آموزش هیچ یک از دانش آموزان ضعیف تر کلاس سر باز نمی زنید زیرا اگر این گونه هستید به فرآیند آموزش و یادگیری دانش آموزانتان آگاه نیستید

مطلب جالب دیگری که نویسنده در این کتاب اشاره میکند در زمینه ی ازدواج است که اگر بدنبال همسری رویایی هستید شاید سخت بتوانید آن را پیدا کنید و این شاید از نگرش استاتیکی شما نشئت می گیرد ولی اگر تغییر نگرش دهید و به این موضوع و باور برسید که هر انسانی توانایی تغییر و بهتر شدن دارد و ازدواج می تواند وسیله ای برای رشد دو طرف باشد، شاید زندگیتان به خوشبختی نزدیک تر شود


لازم که ذکر کنم این کتاب کتابی است برای انسان هایی که عاشق رقابت هستند برای ورزشکاران که به دنبال اول شدن هستند و من خودم به شخصه خیلی این حجم از شور رقابت تویه کتاب را دوست ندارم

انتقادی هم به کتاب دارم این است که انسان ها باید واقع بین باشند، درست که رشد در همه ی زمینه ها با تلاش برای همه ی انسان امکان پذیر است ولی این تلاش باید در زمینه ای صورت بگیرد که نقطه ی قوت آن فرد را نیز شکوفا کند، مثلاً فرض کنید یک فردی که 170 سانتی متر قد دارد درست است که با فداکاری از قسمت های دیگر زندگیش و تلاش زیاد بسکتبالیست حرفه ای می شود ولی این فرد هنوز هم نفر اول آن رشته ی ورزشی نمی تواند باشد تا زمانی که فردی با 2 متر قد با همان مقدار فداکاری و تلاش (و یا شاید کمتر) در آن رشته وجود دارد