ŷ������

داستان جذاب، توصيف هاى به اندازه، ساختار محكم، شخصيت پردازى دقيق و تمام عناصرى كه باعث ميشن داستان نويسى در اوج باشه، توى اين كتاب وجود داره.
منى كه با ديد روانشناسى خوندمش، كل كتاب برام يه فرايند مشاوره ى كامل بود. تفكرات و گفتگوها نويد يه علم جديدو ميدادن كه كمبودش به شدت احساس ميشه: "بروير با خود فكر كرد كه پزشكان آينده ى افسردگى، ممكن است بى نياز از دستگاه هاى معاينه ى داخل چشم و گوش باشند، اما به احتمال قوى در دراز مدت بايد وسايل خاصى داشته باشند كه با دو صندلى راحتى آغاز مى شود."
باعث شد اهميت اين علم واسم دو چندان بشه و حالا ميفهمم كه دنياى قبل از روانشناسى و مشاوره جاى وحشتناك ترى بوده!